Γάμος-έρωτας...τι γίνεται;
Καλησπέρα.
Καταρχήν να σας ευχαριστήσω προκαταβολικά για το χρόνο που θα αφιερώσετε να διαβάσετε το θέμα που με απασχολεί αλλά και για τις συμβουλές σας, όλες σεβαστές.
Εϊμαι με τον άντρα μου 12 χρόνια , παντρεμένοι τα 9 και με δυο παιδιά. Πρώτα ήρθε η εγκυμοσύνη η πρώτη και μετά παντρευτήκαμε.
Εκείνος εργάζεται σε δυο δουλειές, από το πρωί ως το βράδυ. Εγώ έχω το προνόμιο να κάθομαι 2 μήνες το καλοκαίρι, αλλά αφοσιωμένη στα παιδιά μας, σε ένα πολύ σκληρό ,όπως όλοι ξέρετε ,καθημερινό πρόγραμμα.
Πάντα προσπαθούσαμε μια μέρα τη βδομάδα να βγαίνουμε(μη φανταστείτε τίποτε τρομερό...για φαγητό και πάλι σπίτι)και τα παιδιά να μένουν στη γιαγιά.
Το τελεταίο διάστημα , κάτι δεν πάει καλά..ίσως με μένα. Ίσως με εκείνον . Δεν ξέρω. Δεν νιώθω ερωτευμένη, δεν νιώθω τίποτα. Προσπάθησα να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί..δεχτηκε, ποτέ δεν ήταν αρνητικός. Στο μόνο που ήταν αρνητικός είναι πως πρέπει να μειώσει τις ώρες εργασίας, γιατί αλλιώς θα πάει η δουλειά πισω.
Βρισκόμαστε λοιπόν μόνοι...πάμε θάλασσα..βράδυ...με το φαγητό στην τσαντούλα...με σκοπό να νιώσω ξανά την επιθυμία και τη φλόγα να ανάβει...τίποτα όμως... Απο την μεριά του...σα να είμαστε σπίτι απλώς αλλάζει το περιβάλλον τριγύρω...να προσπαθώ με κόλπα να τον εξιτάρω...να μπουμε στη θάλασσα να κάνουμε χαζομάρες νεανικές...όχι σεξ ρε παιδί μου...κόλπα..τρέλες...τίποτα.. .σα να έχω έναν γλυκούλη τύπο για παρέα και τίποτε άλλο...ουτε πονηριές...ούτε τίποτα.. Να πάμε σπίτι όπου δε μας βλέπει κανείς!! μου λεει.
Να βγούμε από τη θάλασσα...να φάμε και να πάμε σπίτι γιατί την επόμενη δουλεύει. Κάναμε και βολτούλα πριν πάμε σπίτι, δεν λέω. Έρωτας...πουθενά..άφαντος...κ αι απο τη μεριά μου και απο τη μεριά του.
Ξεκίνησα να ψιλοπαραπονιέμαι μέσα στο αυτοκίνητο και μου απάντησε νευριασμένος πως με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη και πως ενώ περάσαμε σήμερα όμορφα ζητάω κι άλλα (ήθελα ένα ποτάκι σε κλαμπάκι...να μεθυσουμε και να κάνουμε χαζομαρουλες δικές μας..να φτιαχτουμε!) Τον ρώτησα ναμ ου πει απλά τι έχει αλλάξει, γιατί δε με θέλει...γιατί είναι έτσι.. και μου απάντησε κάτι το οποίο με άφησε άφωνη...Στην αρχή βέβαια μου είπε πως όλοι αλλάζουμε με τις υποχρεώσεις και τις δουλειές και τα παιδιά, και έγω εχω αλλάξει λέει...δεν είμαι ίδια..Το δέχτηκα. Μετά όμως μου είπε..Μήπως εσένα αλλαξαν τα συναισθήματά σου; Γιατί εμένα δεν άλλαξαν και έιμαι όπως με ξέρεις ...πάντα έτσι ήμουν..γιατί προσπαθείς να με αλλάξεις;;
Εκεί εμεινα βουβή και σκεφτόμουν με λύπη πως...εν μέρει είχε δίκιο. Δεν ήταν ποτε ο άντρας ο παιχνιδιάρης, ο τρελούτσικος ...ήταν όμως ερωτικός. ΜΟυ έχει πει ιστορίες με τουρίστριες και ήταν άντρας τολμηρός ,θαρραλέος και σεξουαλικός. Γιατί σε μένα δεν είναι έτσι; Θέλω το φλερτ μου, θέλω τα κόλπα μου...να ξεφύγει η φαντασία μου σε σενάρια και να κάνουμε παθιασμένο σεξ. Όχι άλλο πια στο ίδιο κρεβάτι...τα ίδια και τα ίδια. Θέλω να ζήσω τον έρωτα μαζί του ξανά από την αρχή. Κουράστηκα έτσι....δεν τον θέλω τετοιον γάμο..χλιαρό και αγευστο..με μόνο στόχο την διεκπεραίωση των υποχρεώσεων...Λυπάμαι...
