Δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή

Θα ήθελα να κάνουμε κουβέντα για τις δεξιότητες που απαιτούνται για να είναι κάποιος ανεξάρτητος με το πρόβλημα της ψύχωσης ή και οποιασδήποτε ασθένειας που σου κλέβει κάτι από αυτές.

Γνωρίζετε ποιες δεξιότητες χρειάζονται;;Θα ήταν καλό να κάνουμε μια λίστα με αυτές.
Δεν το έχω ψάξει πολύ το θέμα αλλά με απασχολεί γιατί είναι ο μεγάλος μου στόχος να μπορώ να ζήσω ανεξάρτητα αν και στις μέρες μας είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Γνωρίζω πως μια κύρια δεξιότητα στο κομμάτι των ψυχώσεων είναι οι κοινωνικές δεξιότητες.Αυτό περιλαμβάνει την βλεμματική επαφή που επηρεάζεται στην ψύχωση ( δεν κοιτάμε στα μάτια),η αναγνώριση της γλώσσας του σώματος και των εκφράσεων,πως να παρουσιάσεις τον εαυτό σου κ.α

Προτείνω να παραθέσουμε μια λίστα δεξιοτήτων και τους τρόπους που υπάρχουν για να τις μάθουμε.Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά προγράμματα για να γίνει κάτι τέτοιο οπότε νομίζω είναι στο χέρι μας να εκτεθούμε μάλλον κ να τις εξασκήσουμε.
Πείτε ότι γνωρίζετε από την εμπειρία σας για δεξιότητες στον τομέα της εργασίας,του σπιτιού,της κοινωνίας κ.α

Στην ψύχωση ένας βασικός παράγοντας για να αναπτύξεις δεξιότητες είναι η αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων πέρα από τα θετικά.Τα αρνητικά είναι πολύ πιο δύσκολα στην αντιμετώπιση τους.
Ευτυχώς τα ξεπερνάω σε ικανοποιητικό βαθμό.

Για μένα ως παρατηρητρια, το νουμερο 1 προσον ειναι το να εχει μια δομη η ζωη σου, ενα προγραμμα, μια ρουτινα!
να ξερεις καθε μερα οτι σηκωνεσαι στις 8 πχ, παίρνεις το πρωινο σου, πας μια βολτα, δουλευεις, πας σινεμά, να διαβασεις ενα βιβλιο, να προσευχηθείς/διαλογιστείς, να κάνεις αθλητισμο κλπ. Ολες οι δραστηριοτητες σε κουτακια, με τη σειρά, χωρις πιεση ομως, δεν λεω καταναγκαστικά.

Το νουμερο 2 ειναι η σταθερότητα. Μια σταθερη δουλεια με σταθερο εισοδημα. Ενα σπιτικο με σταθερες συνθηκες συναισθηματικά, οχι τσακωμοι, οχι γκρινιες, οχι μιζεριες. Ηρεμία, γαλήνη, ζεν φάση! Σταθερες ωρες φαγητου, υπνου, βολτας.

Το νουμερο 3 ειναι να κανεις κάτι καθε μερα που σου δίνει χαρα! μουσικη? βόλτα? ταινία? σινεμά? θαλασσα? βιβλίο? κλπ.

το νουμερο 4 θα ελεγα ειναι οχι πολλα-πολλα με ατομα που δεν ειναι ψυχωσικά καθότι η ψυχωση σε κανει υπερευαισθητο, αρα πληγωνεσαι πανευκολα, άρα δεν εχεις αμυνες. Ναι να εισαι κοινωνικος αλλα χαλαρά και με αποστάσεις ασφαλειας για τον ψυχισμο σου.

Φυσικά να παίρνεις τα φαρμακα σου υπό την καθοδηγηση ενος εμπειρου ψυχιατρου.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γνωρίζω πως μια κύρια δεξιότητα στο κομμάτι των ψυχώσεων είναι οι κοινωνικές δεξιότητες.Αυτό περιλαμβάνει την βλεμματική επαφή που επηρεάζεται στην ψύχωση ( δεν κοιτάμε στα μάτια),η αναγνώριση της γλώσσας του σώματος και των εκφράσεων,πως να παρουσιάσεις τον εαυτό σου κ.α

---

Αυτα δεν συμβαινουν ομως οταν εισαι υπό την επηρεια του ψυχωσικου επεισοδιου? πανω στην κριση δηλαδη?
Οταν αυτο περάσει, μετά δεν επανέρχονται αυτά?

Δεν ξερω να σου απαντησω! αλλα η μανα μου ας πούμε ελεγε οτι θα ήθελε να μπορούσε να καταλαβαίνει πως τής μιλάει ο αλλος που εχει απεναντι της, αν την κοροιδευει ή το εννοεί. Και θεωρουσε οτι δεν το καταλαβαινει επειδη δεν ειχε μορφωθει. Οποτε μου ελεγε, διαβασε, να καταλαβαινεις πως σου μιλάνε.
Οταν ειχε ηρεμησει καμια 20ετια μετά τις μεγαλες κρισεις δεν ξερω να σου πω αν οντως καταλαβαινε ή υποκρινόταν οτι καταλαβαινει. Αλλά καποιος που δεν την ηξερε, δυσκολα θα καταλαβαινε οτι είναι ψυχωσικη. Επρεπε να βγει εκτος ελεγχου για να την καταλαβει, γιατί τοτε μονο αποκαλυπτοταν. Και πάλι τότε ή ιδιότροπη και ανάποδη την έλεγαν ή χαζή !

@Mara.Z νομίζω έδωσες μια πολύ καλή απάντηση στο κομμάτι της ανάρρωσης και στην ποιότητα ζωής μας.

Τι γίνεται όμως με τις δεξιότητες;;Φυσικά αν καταφέρεις και έχεις μια δομημένη καθημερινότητα με ασχολίες νομίζω εξυπακούεται ότι θα αναπτύξεις και δεξιότητες;;Είναι όμως έτσι;;

Δεξιότητες εννοώ να μπορείς να κρατήσεις ένα σπίτι μόνος,ότι περιλαμβάνει αυτό.Να μπορείς να κρατήσεις μια δουλειά.Να μπορείς να συνεργαστείς.Να διαχειρίζεσαι το άγχος σου.Να μπορείς να διαχειριστείς προβλήματα που παρουσιάζονται.Να είσαι ενεργός πολίτης.Να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Νομίζω είναι πράγματα που για κάποιον με ψύχωση ή μια αναπηρική ασθένεια δεν είναι δεδομένα.

Πάντως πολύ καλή απάντηση για την ανάρρωση και από ότι βλέπω αν κρίνω από τα πράγματα που είπες,τα οποία βρίσκω πολύ σωστά είμαι σε καλό δρόμο.Λίγο να φτιάξω την σχέση με τον εαυτό μου μένει.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Στην ψύχωση ένας βασικός παράγοντας για να αναπτύξεις δεξιότητες είναι η αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων πέρα από τα θετικά.Τα αρνητικά είναι πολύ πιο δύσκολα στην αντιμετώπιση τους.
Ευτυχώς τα ξεπερνάω σε ικανοποιητικό βαθμό.

---

ουφ... τα αρνητικα ειναι οι ιδέες, σαν παραληρηματα έτσι?
να σου πω, η μανα μου χωρις να εχει επισκεφτεί ψυχιατρο ποτε, γιατί κανείς δεν μπηκε στον κοπο να νοιαστει και να ενδιαφερθει γιατί το μυαλο αυτης της γυναικας λασκαρε ετσι..., πως είχε αντιμετωπισει τις ιδέες που ειχε, τους φοβους ελεγε. Με το διαλογο με τον εαυτο της, δεν ξερω πως σου φαίνεται, αλλά επιανε τοπο.
Δηλαδή, να σου πω παραδειγμα...
ο γειτονας με τον οποίο είχε τσακωθει είχε ανοιχτο το παραθυρο μια μερα ενω τις αλλες μερες ηταν κλειστο. Την έπιανε πανικος, γιατί σημερα το παραθυρο ειναι ανοιχτο? κατι παρακολουθει, κατι θελει να δει, πωπω θα μας κανει κακό, και κανει παρεα με τον ταδε που ειναι ενας αλητης, κι αν τον βαλει να κανει καμια απατεωνια? είναι σπειρα αυτοί, πως θα τα βγαλουμε περα εμεις? φτωχοι ανθρωποι ειμαστε, τη δουλεια μας κοιταμε, κι αν παραφυλανε για να μας κλεψουν? κι αν μας σκοτώσουν? να τωρα βγηκε στο μπαλκονι, γιατί βγηκε στο μπαλκονι? τι θέλει να δει?πωπω τι κακό παθαμε (= και ολα αυτα απο ενα ανοιχτο παραθυρο).
Οποτε με τα χρονια πως το αντιμετωπιζε?
πχ εβλεπε το ανοιχτο παραθυρο πχ, και ελεγε, ναι παρακολουθουν αλλα τί να κάνουν? δεν μπορουν να κανουν τιποτα! και σκανε απο το κακό τους! δεν μπορουν να μας πλησιασουν, δεν τολμανε απο την κοινωνία, φοβουνται.
και σκεψου, ειχαμε μονιμως κλεισμενο το παραθυρο προς την κατευθυνση των γειτονων αυτών, και δεν ειχαμε βγει ποτε σε αυτο το μπαλκονι επειδη ελεγε οτι αν βγουμε θα τους δωσουμε σημα οτι κατι θελουμε...Μια φορά ειχε τυχει να αναψω το φως τυχαια και το ειχε κανει θεμα οτι τους κανω νοηματα με το φως, με κλεισμενο το παραθυρο...
Σκέψου, δεν με εμπιστευοταν! μου εβγαλε το λαδι να κερδισω την εμπιστοσυνη της...

Οποτε για σενα που παίρνεις τα φαρμακα σου, και πηγαινεις σε γιατρο, ειναι πιο ευκολο να αναπτυξεις αυτο το διαλογο με τις ιδεες σου!!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

ουφ... τα αρνητικα ειναι οι ιδέες, σαν παραληρηματα έτσι?

---

Τα αρνητικά είναι στοιχεία που ένας πάσχον χάνει σε σύγκριση με έναν φυσιολογικό.Έτσι δεν έχει κίνητρο να κάνει πράγματα και χάνει τα ενδιαφέροντα του,μπορεί να είναι σιωπηλός(αλογία),να είναι απαθής , να έχει έλλειψη συναισθημάτων,να έχει ανηδονία δηλαδή έλλειψη ευχαρίστησης
Τα θετικά είναι κομμάτια της πάθησης που ένας πάσχον κερδίζει και τον χαρακτηρίζουν τρελό όπως το παραλήρημα,οι ψευδαισθήσεις.

Quote:

---

Originally Posted by serios

@Mara.Z νομίζω έδωσες μια πολύ καλή απάντηση στο κομμάτι της ανάρρωσης και στην ποιότητα ζωής μας.

Τι γίνεται όμως με τις δεξιότητες;;Φυσικά αν καταφέρεις και έχεις μια δομημένη καθημερινότητα με ασχολίες νομίζω εξυπακούεται ότι θα αναπτύξεις και δεξιότητες;;Είναι όμως έτσι;;

Δεξιότητες εννοώ να μπορείς να κρατήσεις ένα σπίτι μόνος,ότι περιλαμβάνει αυτό.Να μπορείς να κρατήσεις μια δουλειά.Να μπορείς να συνεργαστείς.Να διαχειρίζεσαι το άγχος σου.Να μπορείς να διαχειριστείς προβλήματα που παρουσιάζονται.Να είσαι ενεργός πολίτης.Να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Νομίζω είναι πράγματα που για κάποιον με ψύχωση ή μια αναπηρική ασθένεια δεν είναι δεδομένα.

---

Ειδες τι κάνει το να εχεις ψυχωσικο γονιο? το λεω πολλες φορές, ότι θα έπρεπε να ασχοληθώ περισσοτερο με τους ψυχωσικους, στην Αμερικη υπαρχουν ομαδες οπου μπορείς εθελοντικα να πας να βοηθήσεις.
Ισως επειδή νιώθω ενοχές που η μανα μου δεν επισκεφθηκε ποτε ψυχιατρο και δεν πηρε ποτέ αγωγη. Μονο στο τελος της, το τελευταιο διμηνο πριν φυγει απο τη ζωή έπαιρνε seroquel αλλα ηταν τεζα στο κρεβατι, οποτε δεν βοηθουσε και πολύ...
Την έζησα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ξερω τις διακυμανσεις της σκεψης και τα παιχνιδια του μυαλου, εχω ξοδεψει απιστευτη φαια ουσια να βρω τροπους να την ηρεμησω, και ενεργεια! και το ξαναλεω, μου εβγαλε το λαδι να κερδισω την εμπιστοσυνη της.

Στις δεξιοτητες που λες, το σπιτι το κρατας ανετα. Με δομή και προγραμμα, ανετότατα. Και αν χρειαστεις βοηθεια, υπαρχουν καθαριστριες, μια φορά στο τοσο, οσο λιγα χρηματα και να εχεις, μπορείς μια φορά στο διμηνο πχ να παρεις μια για τις χοντρες δουλειές.
Μηπως δεν καταλαβα καλά και εννοείς οικογένεια?

Για τη δουλεια, εξαρταται απο τη φυση της δουλειας πιστευω. Αν θελει σκεψη και πρωτοβουλιες και αναληψη ευθυνων, κατηγορηματικά οχι! Αν ειναι μηχανικη, μια χαρά ανετα! Να συνεργαστεις πιστευω ναι, αλλα πρεπει να δουλεψεις τις αποστασεις που καλο ειναι να κρατας και να παιζεις το ρολο σου καλά.
Στη διαχειριση του αγχους και των προβληματων, εκει θα σου προτεινα ψυχοθεραπεια! και σχετικη εκπαιδευση! Μονος του ο ψυχωσικος ΔΕΝ Μπορει, χωρις φαρμακα, τα κανει μανταρα με εναν απιστευτα μαγικο τρόπο. Και βασανιζει και τους αλλους που ειναι διπλα του.

Το να γνωρισουμε τον εαυτο μας, όλοι, ειναι ταξιδι ζωής...

Serios δεν έχω κάτι ουσιαστικό να προσθέσω αλλά θέλω να σου πω ότι από τα ποστ σου στο φόρουμ σε θαυμαζω πολυ. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το οποιο θέμα σου, ή επίγνωση που έχεις, ή αυτογνωσία και ο ελεγχος που προσπαθεις να εξασκεις, ή επιθυμία σου να βελτιώνεσαι αλλά και να ενημερώνεις/να μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα βιώματα σου είναι ιδανικά. Όχι μόνο για κάποιον με ψύχωση αλλά και για καποιον χωρίς. Και γενικά. Είσαι παραδειγμα προς μίμηση για κάθε οικογένεια με κάποιον με ψυχωση. Εύχομαι να ήταν και ο αδερφός μου έτσι...
Δυστυχώς εκείνος αντιμετωπίζει μόνο τα θετικά του συμπτώματα με έναν βαρύ συνδιασμό φαρμάκων, στα αρνητικά συμπτώματα είναι μεν οκ αλλά δεν τον χαρακτηρίζει ουτε τον ίδιο ούτε την οικογένεια μου η δική σου έλλειψη ταμπου σχετικά με αυτά και έχει μείνει λίγο πισω από αυτή την άποψη...στα κομμάτια ακριβως που λες: της κοινωνικοποίησης, της δουλειάς , της διαχείρισης στρες κλπ...αν σκεφτώ κάτι πρακτικό επί του θέματος της αντιμετώπισης αρνητικών συμπτωμάτων και ανάπτυξης δεξιοτητων θα επανελθω να το γραψω. Και θα παρακολουθώ το θέμα με μεγάλο ενδιαφέρον...

Nα σαι καλά @Natalia
Περιμένω να σου έρθει έμπνευση χεχε :)

Quote:

---

Originally Posted by serios

Τα αρνητικά είναι στοιχεία που ένας πάσχον χάνει σε σύγκριση με έναν φυσιολογικό.Έτσι δεν έχει κίνητρο να κάνει πράγματα και χάνει τα ενδιαφέροντα του,μπορεί να είναι σιωπηλός(αλογία),να είναι απαθής , να έχει έλλειψη συναισθημάτων,να έχει ανηδονία δηλαδή έλλειψη ευχαρίστησης
Τα θετικά είναι κομμάτια της πάθησης που ένας πάσχον κερδίζει και τον χαρακτηρίζουν τρελό όπως το παραλήρημα,οι ψευδαισθήσεις.

---

α οκ. Νομιζα οι ιδέες...
Στην απαθεια - ανηδονια - ελλειψη συναισθηματων τα φαρμακα δεν λειτουργουν?
Και παλι, γνωμη μου, δομη, ηρεμία και σταθερότητα σε πρωτο πλανο μαζι με φαρμακα. Γυμναστικη για εκτονωση, καλη διατροφη για ενεργεια!
Αλλα δεν μπορω να εκφερω αποψη αν διορθωνονται αυτα ή εστω στρωνουν...Αμα ελεγχεται το αγχος, κατασιγαζει, δεν ειναι καλυτερα? Με ψυχοθεραπεια και σχετικη ειδικη εκπαιδευση λογικα στρωνουν αυτα.
Προσπαθω να σκεφτω στη μανα μου ολα αυτα για να σου απαντησω...
Απαθεια ειχε, σιγουρα ναι, και ελλειψη συναισθηματων, σε σημειο να σου δινει την εντυπωση οτι ειναι σκληροκαρδη, ακαρδη.
Ανηδονια ναι λόγω βαριας καταθλιψης, λογικο δεν ειναι?

Κοιτα, ειναι και η κοινωνια μας σκοταδιστικη στο θεμα της ψυχωσης, και ρατσιστικη.
Παριστανουν τους πολιτισμενους και διαβασμενους αλλα αμα τους τυχει κατι τετοιο, οι περισσοτεροι δεν μπαινουν στον κοπο να κατανοησουν και να βοηθησουν ή έστω να κανουν στην ακρη, αλλα μπαίνουν στη μέση και κρίνουν-κατακρινουν-στιγματιζουν.
Ακομα και επαγγελματιες υγειας λενε ακριτα... α ειναι εγωιστης, σκληρο καρύδι, εγωκεντρικος κλπ.

@Μara ευχαριστώ...νομίζω οι απαντήσεις σου ήταν πολύ κατατοπιστικές και βοηθητικές.
Το άγχος μειώνεται με τα φάρμακα τις περισσότερες φορές απλά είμαστε ευαίσθητοι αρκετά σ'αυτό το θέμα.Έτσι μπορεί να αγχωνόμαστε πιο εύκολα ή να δείχνουμε οτι είμαστε σε σύγχηση εύκολα.Τουλάχιστον από ότι βλέπω σε μένα.

Τα αρνητικά γενικά θεωρούνται δύσκολα στην αντιμετώπιση αλλά προσωπικά τα πηγαίνω πολύ καλά.Δεν έχω παράπονο.Πιστεύω θα βελτιωθώ κ άλλο.

Κ πάλι ευχαριστώ!!!!

Υπερευαισθητοι ειστε! σαν μαγνητης τραβατε τα αρνητικά!
μια ιδεα ειναι να ψαξεις να βρεις τη ριζα της ευαισθησιας σου, τί ειναι αυτο που επιζητείς βαθια μεσα σου? και σου βγαινει αυτη η αδυναμια να προστατευσεις τον εαυτο σου?

Η μανα μου πχ είχε σαν θεό της το τι θα πει ο κοσμος! ζουσε για την καλη γνωμη των αλλων, εξαρτιοταν απο αυτο! και αυτη η εξαρτηση πιστευω ηταν που την εκανε τοσο υπερευαισθητη...

@Μara όλα αυτά που λες για την μητέρα σου δεν ήταν κομμάτι του χαρακτήρα της.Είναι μέρος της πάθησης.Εμένα το πρώτο μου θέμα στο φορουμ ήταν το ''Δεν νιώθω αγάπη''.Ήταν φρικτό συναίσθημα.Δεν μπορούσα να αγκαλιάσω και να εκφράσω τα συναισθήματα μου.

Τα αρνητικά τις περισσότερες φορές δεν τα πιάνουν τα φάρμακα.Είναι λιγότερο αποτελεσματικά.Δεν ξέρω ποιοι παράγοντες καθορίζουν το αν σε πιάσουν.Ίσως είναι κ θέμα τύχης.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Η μανα μου πχ είχε σαν θεό της το τι θα πει ο κοσμος! ζουσε για την καλη γνωμη των αλλων, εξαρτιοταν απο αυτο! και αυτη η εξαρτηση πιστευω ηταν που την εκανε τοσο υπερευαισθητη...

---

Κάπως έτσι μεγάλωσα και γω μ'αυτή την νοοτροπία και ίσως είναι ένα μέρος του προβλήματος :P . Αλλά νομίζω το κυριότερο είναι ότι δεν τα είχα ποτέ καλά με τον εαυτό μου.

Σείριο με την ψύχωση σπάνε οι άμυνες του οργανισμού και για να ζήσεις ανεξάρτητα χρειάζεται μια δεκαετία συνεχούς ανάρρωση με διατροφή και γυμναστική για να δημιουργήσεις άμυνες αυτό είναι το κλειδί καλή εγκεφαλική λειτουργία να μη λες βλακείες δηλαδή και άμυνες με τα χρόνια μαθαίνεις τι να λες δηλαδή πιο είναι λογικό και πιο παράλογο αλλά θέλει συνεχή έκθεση για καμιά δεκαετία για να αποκτήσεις άμυνες επαναλαμβάνω με διατροφή και γυμναστική όσο πιο σκληρή γυμναστική κάνεις τόσο το καλύτερο διατροφή φουλ πρόγραμμα στον ύπνο κλπ όσο για δεξιότητες προσπάθησε να μαθαίνεις συνέχεια καινούρια πράγματα δηλαδή σεμινάρια επιμόρφωση δουλειές του ποδαριού κλπ εκεί θα καταλάβεις τα προβλήματα ακριβώς εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις ότι έκανα εγώ να πας να μοιράσεις φυλλάδια εκεί θα καταλάβεις τα προβλήματα ακριβώς να φύγεις δηλαδή από το προστατευμένο περιβάλλον και να βγεις στη ζωή μόνοσ σου σαν να μην έχεις κανένα εκεί θα φανεί η μαγκιά σου

@elis κ παλιότερα που είχα πρόβλημα κ ανάρρωνα πάντα σκεφτόμουν την δουλειά αλλά κόλωνα!!Όταν ήμουν φοιτητής έλεγα να ξεκινήσω από φυλλάδια για αρχή,έπαιρνα τηλέφωνα αλλά μέσα μου έλεγα να μη με πάρουν.Πρόβλημα αυτοεκτίμησης βλέπεις.Μεγάλη ανασφάλεια με την ανάλειψη ευθυνών και την περίπτωση να κάνεις λάθος μη σε πουν βλάκα...Πρέπει να το ξεπεράσω αυτό το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την απάντηση!!!

Βλάκα με λέγανε εμένα αλλά δεν καταλάβαινα είχα τον στόχο μου

βρε παιδια ομως αυτη η υπερεκθεση οταν ειστε τοσο ευαλωτοι δεν ειναι ψυχοφθορα??

Εγω ισα ισα νομιζω οτι η καλυτερη δουλεια για εναν ψυχωσικο ειναι μια μηχανικη, που δεν χρειαζεται να εχεις πολλα παρε-δωσε με πολύ κόσμο. Σκουπίστε, ψεκάστε, τελειωσατε, ενα πράγμα...

Στο θέμα δουλειάς η αλήθεια είναι ότι πρέπει να έχεις γνώθι σαυτόν και για έναν ψυχωσικό αυτό είναι ανέφικτο τις περισσότερες φορές. Χτυπάει σε ηλικία που αναπτύσσεις δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή και αρχίζεις να δοκιμάζεσαι.

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια δουλειά που μπορεί να σου ταιριάζει,να μπορείς να την βγάλεις εις πέρας , να αντέχεις την πίεση, να σου εξασφαλίζει έναν καλό μισθό όταν έχουν περάσει πολλά χρόνια κ δεν έχεις τίποτα να παρουσιάσεις στο βιογραφικό σου.Εγώ παράδειγμα παράτησα ΤΕΙ είμαι 30 χρονών και δεν έχω δουλέψει εκτός από το μαγαζί των γονιών μου που στην ουσία είναι μια μικρή βοήθεια κ όχι δουλειά.

Σκέφτομαι για μάγειρας να πάω σε ΙΕΚ.Μου το πρότεινε ο γιατρός και το σκεφτόμουν από τότε που ήμουν στο ΤΕΙ.Η αλήθεια είναι ότι αυτή η δουλειά έχει πολύ πίεση και εξοντωτικά ωράρια αλλά δεν ξέρω,εμπιστεύομαι τον γιατρό μου και ίσως βλέπει πολλές δυνατότητες σε μένα.

Μαγειρας? το θεωρω εξαιρετικά δυσκολη και απαιτητικη δουλειά. Και με πολύ δυσκολες συνθηκες, υψηλες θερμοκρασίες, λάδια, τηγάνια, λάντζες, κουζίνες...

Γενικά πρωτοβουλίες μπορείς να αναλάβεις? μπορείς να φέρεις είς πέρας ότι αναλαμβάνεις?
ή μπερδεύεσαι και τα παρατας μισοτελειωμένα?

Δεν πασχω απο ψυχωση, αλλα πασχω απο καταθλιψη και αγχωδη διαταραχη που επισης στερουν πολλα πραγματα απο την ζωη καποιου που τα εχει. Οποτε θεωρω πως το πρωτο βασικο πραγμα ειναι η ανακτηση μιας αυτοπεποιθησης και μετα το πώς παρουσιαζουμε τον εαυτο μας και να εχουμε πειθω. Βλεπω ανθρωπους χωρις πολλες δεξιοτητες ή προσοντα να υπερχειλιζουν απο αυτοπεποιθηση και λεγειν και πειθω και βρισκουν και δουλειες και ο,τι θελουν στην ζωη. Και αλλοι με skills ακομα ψαχνονται.

Mελίνα, η ψύχωση είναι κάτι άλλο από την έλλειψη αυτοπεποίθησης...
Υπάρχουν ψυχωσικοι που πιστευουν, πανω στην κρίση τους, οτι είναι οι καλύτεροι όλων. Και σε πειθουν με τα λογια γιατι το βιωνουν ολο αυτο σαν πραγματικότητα.

Σε αυτο που λες συμφωνώ! από το πρισμα της καταθλιψης και του αγχους, η αυτοπεποιθηση ειναι σημαντική! Για να εχεις αυτοπεποιθηση ομως, πρεπει να έχεις αυτεπίγνωση, αυτοεκτίμηση. Ειδαλλως αν η αυτοπεποιηθηση σου στηριζεται σε επιτυχιες, ίσως προσωρινές, μπορεί να συντριβείς από μια αποτυχία.

Το ειπα επειδη η ελλειψη αυτοπεποιθησης συνηθως ερχεται μαζι με τις ψυχικες ασθενειες, επειδη περαν των αλλων, καποιος που νοσει μπαινει στην διαδικασια να σκεφτεται "αραγε θα μπορεσω να κανω και να κρατησω μια σχεση/οικογενεια/δουλεια; τι θα γινει αν με ξαναπιασει επεισοδιο; εδω υπαρχουν αλλοι υγιεις που δεν τα καταφερνουν, εγω πως θα τα βγαλω περα;"
Οταν περνουν τα επεισοδια οπου μπορει καποιος να πιστεψει διαφορα, τοτε μπορει να τα σκεφτει κι ολα αυτα.
Μπορει να λεω και βλακειες, αλλα στην ομαδα αυτοβοηθειας που πηγαινα για ενα διαστημα ηταν 3 ατομα με ψυχωση και εθεταν αυτους τους προβληματισμους, οπως και οι υπολοιποι που πασχαμε απο αλλες ψυχικες ασθενειες.

Λοιπον...προσπάθησα να σκεφτώ λίγο πάνω στο θέμα ξεκινώντας απο τον ορισμό του αρνητικού συμπτώματος, που είναι λίγο πολύ η "έλλειψη"...πως διορθώνουμε μία έλλειψη; Υποθετω με εξάσκηση, χτίζουμε σιγά σιγα την δεξιότητα που θέλουμε...

Νομίζω οτι το γεγονός πως είναι κομμάτι των αρνητικών συμπτωμάτων μιας ψύχωσης κάτι, για παράδειγμα η δυσκολία που έχει κάποιος στις κοινωνικές σχέσεις ξέρω γω, δεν έχει σημασία. Δεν μπορεί κάποιος να έχει κοινωνικές φοβιες/αγχος σκέτα; Χωρίς να πηγάζει από ψύχωση αυτό; Ε γιατί να έχουν οι δύο περιπτωσεις διαφορά αν διαχειριζεσαι τα θετικά συμπτώματα; Ελλειψη μιας δεξιότητας έχει ο ένας έλλειψη μιας δεξιότητας έχει και ο άλλος, υποτιθεται η φαρμακευτικη αγωγή σας φέρνει στα ίσα...
Νομίζω λοιπόν τα ίδια βήματα θα κανουν. Σε κάποια περίπτωση μπορεί να αρκεί να προσπαθησει το άτομο να ξεπερασει κάποιο φόβο του οπως κάνουν πχ στο σχολείο (με δημόσιες ομιλίες πχ ή κοινωνικό άγχος)...σε άλλη περίπτωση μπορει να συνισταται η ψυχοθεραπεία (με ένα πολύ καλο πολύ προσεκτικά επιλεγμένο ψυχολογο), σε κάτι άλλο μπορεί να βοηθάει ένα υποστηρικτικό περιβαλλον, καθημερινη προσπάθεια, καθημερινοι στοχοι, πατέντες τύπου λίστες κλπ...η θλιψη, η κοινωνική απόσυρση, όλα αυτά είναι αυτονομα θέματα απο μόνα τους.

Ή εντύπωση που έχω είναι πως τα αρνητικά συμπτώματα είναι ψιλοαπορροια των θετικών και της όλης εμπειρίας...αν έβλεπα σαυρανθρωπους ή ακουγα φωνες λογικό δεν θα ήταν να θέλω να αποσυρθω; Και έτσι σιγά σιγά να ξεσυνηθισω απο το να λειτουργώ σε διάφορους τομείς; Η να μην ανάπτυξω κάποια δεξιότητα που έπρεπε να αναπτυξω στη φάση που το επαα; Μη ξεχνάμε και τον τεράστιο ρόλο που παίζουν ή κοινωνική απομόνωση και τα ταμπού στην ανάπτυξη και επιμονη των αρνητικών συμπτωμάτων. (Ασχετα που υπάρχουν και άλλοι παράγοντες)

Με βάση αυτό το σκεπτικό λοιπον αν διαχειριζεσαι με τα φάρμακα σου και γενικά τα θετικά συμπτώματα δε βλέπω γιατί να μην αντιμετωπιστεί το κάθε αρνητικό σύμπτωμα όπως θα προσπαθούσε ο οποιοσδήποτε να αναπτύξει μία οποιαδήποτε δεξιότητα.

Αν έχεις κοινωνική φοβία ή έλλειψη κάποιων κοινωνικών δεξιοτητων ξέρω γω το διαχειρίζεσαι με σταδιακη κοινωνικη εκθεση σε μικρές "εύπεπτες" δόσεις. Αν έχεις άγχος το διαχειριζεσαι με τους ίδιους μηχανισμούς που το κάνει κάποιος με αγχωδη διαταραχή κλπ...για να κρατήσεις μία δουλεια το διαχειριζεσαι όπως ο οποιοσδήποτε δυσκολεύεται να κρατήσει δουλειά κλπ...ναι υπάρχει μία παραπάνω ευαισθησία σε άτομα με ψυχώσεις και πρέπει να υπάρχει ένας βαθμός επίγνωσης/αυτογνωσιας/ελεγχου. Γενικά είναι δύσκολο να τα έχει κάποιος ειδικά αν το περιβάλλον του δαιμονοποιει τη κατάσταση αλλά εσύ από οτι βλέπω μία χαρά τα έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά. (Αλήθεια ασχετη ερώτηση, εσυ εχεις υποστηρικτικο περιβάλλον ή μόνος σου τα διαχειριζεσαι;)
Σε κάθε προσπάθεια που κανεις ίσως μπορείς να αναγνωρίζεις το όριο πέρα από το οποίο πιεζεσαι υπερβολικα και ποτε πρέπει να κάνεις λίγο πίσω /να αποσυμπιεστει ή κατάσταση. Γιατι φυσικά δεν θα ρισκάρεις να χαθεί η ισορροπια που έχει επιτευχθεί στα θετικά συμπτώματα για να κερδίσεις επιπλέον πράγματα...θέλει σωστές προτεραιοτητες..ε η πρώτη πρεπει να είναι μη χάσουμε ότι έχουμε ήδη πετύχει...γιατί θυμάμαι υπήρχαν περίοδοι που ο αδερφός μου πιεζοταν να αναπτύξει αυτά που λες, να κρατάει μία δουλειά, να διατηρεί μία κοινωνική ζωή, να ασκείται να κάνει διατροφη, να κάνει πράγματα, να βγαίνει, να αναπτύσει το δυναμικό του σαν άνθρωπος τελοσπαντων αλλά του γύριζε μπούμερανγκ και υποτροπιάζε :/
Για αυτό λέω με σωστές προτεραιότητες χωρίς πίεση και σιγά σιγά...να θυμάσαι οτι θα δοκίμασω το τάδε πράγμα λίγο και αν δεν μπορώ δεν ρισκαρω την ηρεμία μου ούτε το παίρνω προσωπικά που κάποιος μπορεί να μην καταλαβαίνει...πρεπει να εχεις και την αγνοια του κόσμου υποψη...για να είσαι εσύ μέσα σου πιο ηρεμος, οχι για να αποδεχεσαι τις χαζομαρες φυσικα.

Γιατί κακά τα ψέμματα...σε ένα κόσμο ιδανικά πλασμενο ειναι σημαντικο να ξέρει ο κόσμος περι ψυχώσεων για να βελτιστοποιουνται οι συνθήκες υπο τις οποίες θα κάνει το άτομο που βίωσε/βιωνει ψύχωση τη προσπάθειά του για προσαρμογη...παίζουν ρόλο και οι εξωτερικοί παράγοντες δηλαδή...

Πάντως δεν ξέρω, δεν νιώθω ότι έχεις κάποιο τεράστιο προβλημα πέρα από κάποια θεματακια αυτοπεποίθησης/εμπιστοσυνης στον εαυτό σου και ευθυνοφοβιας ίσως...;
Ξέρεις ποοοοοσα άτομα με τα ίδια θέματα ξέρω χωρίς ψύχωση; Λολ. Δεν βλέπω γιατί να μη καταφέρεις να τα ξεπεράσεις σιγά σιγά :)

Πάντως ο μάγειρας όντως είναι πιεστική δουλειά νομιζω...εγώ είχα δει μία φορα πως είναι η κουζίνα σε ένα μεγάλο εστιατόριο ξενοδοχείου και τους λυπήθηκε ή ψυχή μου, ολο το προσωπικό. Κλίβανος, βιασύνη, τα αντε γαμησου πεφταν μεταξύ τους βροχη...εγω αν δουλευα εκεί μέσα θα τους είχα καρυδωσει όλους :P
Αλλά μπορεί να πετυχα περίπτωση τι να πω...
Ή μπορεί να σου ταιριάζει και να σε γεμίζει εσένα, δεν ξέρω, είναι και στο άτομο.
Πάντως μην κολας, δοκίμαζε τις δυνατότητες σου συνετα και προσεκτικα, το 'χεις. Όσο για τις μικρές πιθανές αποτυχίες εδώ κι εκεί μέσα το πρόγραμμα είναι, μη τις παίρνεις κατακαρδα, παρ'το διδακτικά και παμε παρακατω...μία κουβέντα είναι φυσικά αυτό αλλά αφού ο αντιλαμβάνεσαι λογικά γιατί να μην το θυμάσαι τις δύσκολες στιγμές για να συνεχίσεις να τραβας κουπί; Και φυσικά στα @@ σου τι θα πει ο κόσμος, ο κόσμος πολλές μπούρδες λέει δε μπορούμε να ζούμε ή ζωή που φαντάζονται/θελουν οι άλλοι για εμάς...σορυ για το σεντόνι :)
Δεν είπα και κάτι ουσιαστικό...τα ξέρεις. Λολ

@natalia αν το σκεφτόσουν παραπάνω πόσες σελίδες θα έγραφες χαχα

Στην ερώτηση σου αν έχω υποστηρικτικό περιβάλλον,ναι έχω ένα πολύ καλό περιβάλλον χωρίς πολλές εντάσεις και με κατανόηση.Τόσο από την οικογένεια όσο και από λίγους φίλους που είναι κοντά μου.Νιώθω πραγματικά τυχερός.

Όπως είπες κ συ τα κύρια προβλήματα μου αυτη την στιγμή είναι κυρίως η αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση και η ανάληψη ευθυνών,πρωτοβουλιών.Θέλει δουλειά με μικρούς στόχους σαν προκλήσεις νομίζω.
Κατα τα άλλα προσπαθώ να το βλέπω ρεαλιστικά και νομίζω αντικειμενικά η ανάρρωσή μου είναι μια πολύ καλή ανάρρωση.Με θετικούς παράγοντες μέχρι στιγμής.Λίγη τόλμη και θάρρος μου λείπει να τα πάρω όλα σβάρνα και να φύγω μπροστά :p

Να πόσο πολύ φαίνεται και πόση διαφορά κάνει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον...μπαμ κανει απο μακριά...φτου μη σε βασκάνω χαχα! Και πισογυρίσματα να έχεις (που στο απέυχομαι) μεσα στο πρόγραμμα είναι καμιά φορά...μια χαρά θα τα πας :)

Quote:

---

Originally Posted by serios

Στην ερώτηση σου αν έχω υποστηρικτικό περιβάλλον,ναι έχω ένα πολύ καλό περιβάλλον χωρίς πολλές εντάσεις και με κατανόηση.Τόσο από την οικογένεια όσο και από λίγους φίλους που είναι κοντά μου.Νιώθω πραγματικά τυχερός.

---

σε υποστηριζουν δηλαδη με ποιο τρόπο?

Quote:

---

Originally Posted by serios

@elis κ παλιότερα που είχα πρόβλημα κ ανάρρωνα πάντα σκεφτόμουν την δουλειά αλλά κόλωνα!!Όταν ήμουν φοιτητής έλεγα να ξεκινήσω από φυλλάδια για αρχή,έπαιρνα τηλέφωνα αλλά μέσα μου έλεγα να μη με πάρουν.Πρόβλημα αυτοεκτίμησης βλέπεις.Μεγάλη ανασφάλεια με την ανάλειψη ευθυνών και την περίπτωση να κάνεις λάθος μη σε πουν βλάκα...Πρέπει να το ξεπεράσω αυτό το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την απάντηση!!!

---

serios ολοι λιγο πολυ με αυτη την ασθενεια εχουν προβλημα αυτοπεποιθησης,σου κοβεται η μαγκια οταν χανει καποιος τα λογικα του.Απο κει που ειχες εμπιστοσύνη στο μυαλο σου και ελεγες π.χ. πιστευω αυτο μετα αναθεωρεις γιατι καταλαβαινεις οτι μετα απο μια τετοια εμπειρια κλονιζεται η προσωπικοτητα του ανθρωπου οταν καταλαβαινεις μετα σε ποσο λαθος ιδεες πιστευες και θεωρεις οτι εισαι σε εισαγωγικα κατωτερος καποιου αλλου αλλα δεν ειναι ετσι και προσπαθω να το σκεφτομαι και γω με αλλο πρισμα.Δεν υπαρχει ανθρωπος κατωτερος ολοι ισοι ειμαστε οπως και μεις παθαμε και αυτο ετσι και ενας αλλος παθαινει την ταδε παθηση π.χ.καρκινο,αλτσχαιμερκ.τ.λ. Κανεις δεν προεξοφλει τη ψυχικη και σωματικη του υγεια εφ ορου ζωης.

Για να δουλεψεις και να ανεβασεις την αυτοπεποιθηση κανε μικρα βηματα π.χ. να οδηγησεις σε ενα ταξιδι αν εχεις διπλωμα ,μετα οταν τελειωσεις το ταξιδι θα πεις μεσα σου ειδες το καταφερα και αυτο και θα νιωθεις σπουδαιος μεσα σου και να βαζεις στοχους και να τους υλοποιείς π.χ. να τακτοποιεις το δωματιο σου και να το εχεις λαμπικο ετσι με αυτα τα πραγματα θα νιωθεις χρησιμος.Επισης αυτοπεποιθηση δεν εχουν τα ατομα που οταν ηταν μικρα δεν τα επιβραβρευαν οι γονεις τους για οσα καταφερναν παρα απαιτουσαν περισσότερα απο τα παιδια.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Να πόσο πολύ φαίνεται και πόση διαφορά κάνει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον...μπαμ κανει απο μακριά...φτου μη σε βασκάνω χαχα! Και πισογυρίσματα να έχεις (που στο απέυχομαι) μεσα στο πρόγραμμα είναι καμιά φορά...μια χαρά θα τα πας :)

---

Κοιτούσα το θέμα και είδα ότι δεν απάντησα.

Πρώτα απ'όλα η στήριξη έχει να κάνει με κάλυψη βασικών αναγκών όπως στέγης , τροφής , ρουχισμού και χαρτζηλίκι για να μπορώ να πηγαίνω καμιά βόλτα. Ευτυχώς δεν ξοδεύω πολλά. Το πολύ 15 ευρώ την εβδομάδα να φάω. Με πληγώνει βέβαια αυτή η κατάσταση της πλήρους εξάρτησης.
Μετά είναι η κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών. Δεν με έκαναν σε καμία περίπτωση να νιώσω κατώτερος ή να νιώσω ότι με περιθωριοποιούν. Ακόμα και οι φίλοι με αντιμετωπίζουν ως ίσο προς ίσο. Παράδειγμα έχω έναν κολλητό και ζητούσε την γνώμη μου σε ένα προβλημά του. Δεν είπε άσε τι να μου πει ο τρελάρας. Το ίδιο και η κολλητή μου. Είναι και τι δίνεις νομίζω και αν ο άλλος το εκτιμά. Είναι πολύ καλά παιδιά και οι τρεις βασικοί φίλοι. Οπότε υπάρχει στήριξη νομίζω και σίγουρα είναι και αυτός ένας πυλώνας για την ανάρρωση.

η τελευταία απάντηση πήγαινε στην @Μαρα έκανα λάθος παράθεση!!1

Eίσαι πολυυυυυυ τυχερος !!!!!
Η μαμα μου ξεπατωνοταν στη δουλεια... και την ελεγαν και χαζη απο πανω...

Με χαρά διαβάζω όσα έχετε γράψει εδώ, θα μιλήσω για μένα . Ένας λόγος για τον οποίο μου ξεκίνησε η ιψδ ήταν και είναι η υπερπροστασία των γονιών μου. Όταν είσαι μοναχοπαίδι αυτά τραβάς. Απο την άλλη το εκμεταλλέυεσαι και εσύ. Απο την μία θές να σε αφήσουν ήσυχο , απο την άλλη τους φορτώνεις με τα προβλήματα σου. Απο την δική μου εμπειρία , η ιψδ μου σταμάταγε όταν συνέβαινε κάτι συνταρακτικό στην ζωή μου. Νέος έρωτας , νέα δουλειά , αλλαγή καριέρας, κάποιο ταξίδι! Και μου έρχεται όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω ανεξάρτητος! Φυσικά και έχω ανθρώπους που με στηρίζουν , αλλά δυστυχώς αν δεν πάθεις , δεν μπορείς απόλυτα να μπείς στην θέση του άλλου. Τους λέω για αποπροσωποποίηση , και μου λένε μην ψάχνεις στο ιντερνέτ , έλα μωρέ δεν είναι τίποτα κτλπ. Το βασικό είναι να μην υπερτιμάς αλλά να μν υποτιμάς κιόλας το πρόβλημα του άλλου. Το θετικό είναι ότι με αυτό το πρόβλημα , έμαθα τόσο καλά ψυχιατρική , που ανακάλυψα ότι θα έπρεπε να διαλέξω την χημείασαν κλάδο απασχόλησης! :p. Εγώ ενώ δείχνω ώρες ώρες πολύ ανεξάρτητος , τις περιόδους που με πιάνουν αυτά , πάντα χρειάζομαι κάποιον!

Επαναφέρω το θέμα με μια λίστα κάποιων δεξιοτήτων που χρειάζονται για την επίτευξη της ανεξαρτησίας για άτομα με ψυχική ασθένεια. Όποιος θέλει να προσθέσει ιδέες για το πως μπορούμε να μάθουμε κάποιες δεξιότητες ας γράψει.
1)Προσωπική υγιεινή
2)Κοινωνικοποίηση
3)Ενταξη σε εκπαιδευτικά προγράμματα
4)Δουλειές σπιτιού (Μαγείρεμα, σιδέρωμα, πλύσιμο ρούχων,καθάρισμα)
5)Διπλωμα οδήγησης
6)Διαχείριση χρημάτων (αποταμίευση, λογαριασμοί)
7)Διαχείριση φαρμακευτικής αγωγής
8)Ψώνια (τροφή, ρουχισμός κτλ)
9)Χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς
10)Εύρεση εργασίας
12)Γραφειοκρατικά ζητήματα

Μέχρι στιγμής τα πάω καλά:
Προσωπική υγιεινή
Κοινωνικοποίηση
Δουλειές σπιτιού (εκτός από σιδέρωμα, πλυσιμο ρούχων)
Διαχείριση χρημάτων αυτό που κάνω είναι να αποταμιεύω για βιβλία :P
Διαχείριση φαρμακευτικής αγωγής είμαι συνεπής
Ψώνια. Συνεισφέρω με το να ψωνίζω τρόφιμα και τον ρουχισμό μου

Θέλω δουλειά στα παρακάτω:
Ενταξη σε εκπαιδευτικά προγράμματα
Διπλωμα οδήγησης
Χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς. (δεν έχουμε εδώ που μένω και δεν είμαι εξοικειομένος με την χρήση αστικών, μετρό, αεροπλάνου, τρένου)
Εύρεση εργασίας
Γραφειοκρατικά ζητήματα (νιώθω χαμένος τώρα που κοιτάω για προγράμματα οαεδ και γενικά για οτιδήποτε γραφειοκρατικό)

Τι να σας πω ρε παιδιά εγώ εδώ που μένω κανένας δε με έχει για τρελό όλοι μου φέρονται άψογα μάλλον θα ξέρουν τι πέρασα και με λένε τούβλο όχι τρελλό Μάρα για να καταλάβεις είμαι σαν τη μάνα σου περίπου δηλαδή ότι και να κάνω κανεισ δε με λέει τρελό

Αυτα που σημειωσες serios είναι σωστά για κάθε μορφη βελτίωσης. Θα ελεγε επισης το να συναναστρεφεσαι με τους καλύτερους σου και θετικούς ανθρωπους, να επιδιωκεις να συζητας μαζι τους οτιδήποτε και να αποκομίζεις καλα. Καλα εννοω ενθάρρυνση, γνωσεις, τρόπο σκεψης και παραδειγματα προς μιμηση. Επίσης, το να παιρνεις πρωτοβουλίες, ιδιως όταν θα σε βοηθησουν να αναπτυξεις λογική και οξυδέρκεια πχ στη δουλεια σου.

Μεχρι και τωρα τα βασικα που χω εγω και με δυσκολευουν ειναι μερικες φορες η αβουλησια και η η ελειψη κινητρου αν και γενικα ειμαι λειτουργικος σε αυτο που λεει ο σεριος για βλεμαυικη επαφη εγω οταν ημουν σε επεισοδιο τους κοιταγα στα ματια ολους επιμονα και νομιζα κιολας ουι με κοιτανε οι αλλοι και θελουν να με βλαψουν....
Τωρα οσο για τα αλλα εγω επειδη περνω χαμηλες δοσεις αντιψυχωτικου καμια φορα εχω παραληρημα....
Π.χ νομιζω αυτες τις μερες οτι θα μουν κανουν αυτα που εχω κανει ργω σε αλλους χθες το βραδυ νομιζα οτι καποιος τυχαιος με ακολουθουσε για να με μαχαιρωσει και αλλες φορες γυρναω κοιταω πισω μου συνεχεια αν με ακολουθουν...διωκτικο παραλητημα πρεπει να ναι αυυο ε? Αντε ομως εγω να θυμηθω εκεινη την στιγμη οτι ειμαι σε ντελιριο...δυσκολο πολυ

οταν εισαι σε υποτροπη μπορεις να κανεις κατι απο ολα αυτα?
εγω αυτο παθαινω..βαζω στοχους, μετα υποτροπη και μετα παλι στο μηδεν..

Οταν ειμαι σε υποτροπη ειμαι ακρως δυσλειτουργικος σε καθε βημα εχω και ενα παραληρημα και ειμαι συναισθηματικα φορτισμενος με αγχος φοβο θυμο οι παρανοιες γινονται εμμονες και δεν αφηνω χωρο για αλλες σκεψεις και δραστηριοτητες συν οτι εχω αβουλησια ανηδονια η καμια υπερδιεγερση