Ο σύντροφός μου θέλει να μεταναστεύσει... Εγώ πάλι όχι.. Τι κάνω;

Καλησπέρα σε όλους

Βρίσκομαι σε μια σχέση τα τελευταία 12 χρόνια, από τα 17 μου μέχρι και τώρα που είμαι 29. Συζούμε τον τελευταίο ένα χρόνο με τον σκυλάκο μας μαζί , χωρίς κάποια επίσημη δέσμευση και χωρίς παιδιά.

Λόγω οικονομικών δυσκολιών ο σύντροφός μου σκέφτεται έντονα το ενδεχόμενο της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Εμένα, παρόλο που ίσως έχω και περισσότερα εφόδια (έχω ένα πτυχίο ΑΕΙ, εκείνος είναι απόφοιτος γυμνασίου και πρόσφατα τέλειωσε μια σχολή ανδρικού κουρέματος) το ενδεχόμενο της μετανάστευσης με φρικάρει.

Καταλαβαίνω οτι εδώ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για μας, εγώ μετά βίας παίρνω 400 ευρώ ούσα ημιαπασχολούμενη, ενώ εκείνος άνοιξε δικό του κουρείο πριν 3 μήνες αλλά μεροκάματο γιοκ ακόμα, ενώ τα τεβε-ικα-εφορίες αυξάνονται και πληθύνονται... Πριν απ'αυτό έπαιρνε 900 ευρώ στη δουλειά που ήταν οπότε μας έφταναν και μας περίσσευαν στην κυριολεξία. Τώρα χωρίς βοήθεια από τους γονείς μας δε θα είχαμε ούτε να φάμε.

Παρόλα αυτά όμως και παρόλο που είμαι μαζί του 12 χρόνια δεν ξέρω αν μπορώ να τον ακολουθήσω. Δεν ξέρω αν μπορώ να αφήσω πίσω τους γονείς και τον αδερφό μου, γιατί παρόλο που έχω μετακομίσει μόλις 10 λέπτα από αυτούς και 1 φορά τη βδομάδα πάω και του βλέπω, ακόμα υπάρχουν στιγμές που μου λείπουν. Ακόμα υπάρχουν φορές που πάω να τους δω και δε θέλω να φύγω που λέει ο λόγος. Νιώθω πολύ έντονα συναισθηματικά μαζί τους και θέλω να ξέρουν οτι θα είμαι κοντά τους όταν αναπόφευκτα θα έρθει η στιγμή που θα με χρειαστούν... Δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου ούτε και τη σχέση μου με τον Μ. πάνω από αυτούς.

Επιπλέον, δεν μπορώ να φανταστώ οτι θα κάνω παιδί κάποια στιγμή και δεν θα είναι εκεί να μοιραστούν τη χαρά μου ή να με βοηθήσουν αν το χρειαστώ. Και μόνο που σκέφτομαι οτι ο Μ. μπορεί πχ να δουλεύει κι εγώ να είμαι όλη μέρα με ένα βρέφος κι ένα σκυλί κλεισμένη σε ένα σπίτι και σε μια μουντή χώρα που δε θα έχω κανέναν άλλον, τρομάζω, νομίζω οτι δε θα τα καταφέρω αλλά τότε θα είναι αργά...

Από την άλλη... 12 χρόνια σχέσης είναι αυτά. Όχι πολύ αγγελικά πλασμένης σχέσης βέβαια, μιας και μόλις πριν μια βδομάδα ήμουν έτοιμη να τα μαζέψω και να φύγω (για άλλο λόγο), αλλά είναι σχεδόν η μισή μου ζωή. Θα μπορέσω να σταθώ ποτέ όρθια αν χωρίσω; Είναι λόγος αυτός για να χωρίσω;

Ίσως η προφανής απάντηση είναι να δοκιμάσω κι αν δεν μου αρέσει η ζωή μου εκεί σηκώνομαι και φεύγω... Δεν ξέρω καν αν θέλω να βάλω τον εαυτό μου σ'αυτή τη διαδικασία... Φοβάμαι οτι ίσως κατηγορηθώ οτι δεν τον αγαπάω αρκετά για να τον ακολουθήσω, αλλά πιστεύω οτι 12 χρόνια τωρα το έχω αποδείξει και με το παραπάνω..

Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω... Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη. Ευχαριστώ για το χρόνο σας :)

Καλησπέρα...δεν νομίζω πως έχει να κάνει με τον άντρα με τον οποίον είσαι σε σχέση, μη το βλέπεις ότι τον ακολουθεις ή "προδιδεις" τους δικούς σου. Αν έχεις τη δυνατότητα να σηκωθείς να φύγεις σήκω φύγε. Και εφόσον εχεις και τον άνθρωπο σου μαζί ακόμα καλύτερα, θα είναι λιγότερο βαρύ το λουκι. Και μόνη σου να ήσουν τι θα κάνεις εδω; Θα βασίζεσαι στην οικογένεια σου πάντα;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλησπέρα...δεν νομίζω πως έχει να κάνει με τον άντρα με τον οποίον είσαι σε σχέση, μη το βλέπεις ότι τον ακολουθεις ή "προδιδεις" τους δικούς σου. Αν έχεις τη δυνατότητα να σηκωθείς να φύγεις σήκω φύγε. Και εφόσον εχεις και τον άνθρωπο σου μαζί ακόμα καλύτερα, θα είναι λιγότερο βαρύ το λουκι. Και μόνη σου να ήσουν τι θα κάνεις εδω; Θα βασίζεσαι στην οικογένεια σου πάντα;

---

Η αλήθεια είναι οτι αυτό είναι που με προβληματίζει... Σκέφτομαι πλέον και μήπως έχει να κάνει με τον Μ. Τον τελευταίο χρόνο που μένουμε μαζί έχουν υπάρξει αρκετές φορές που σκεφτόμουν μήπως έπρεπε έτσι κι αλλιώς να χωρίσω. Πάντα έμενα γιατί η αγάπη (ή εξάρτηση;;) που ένιωθα με κρατούσε. Δεν ξέρω δηλαδή μήπως πλέον είναι η φύση της σχέσης μας τέτοια που με κάνει να διστάζω να κάνω αυτό το βήμα...

σ αρεσει ,περνας καλα μαζι του?
η απλα τον αγαπας σαν ανθρωπο?

παντως μιια γνωστη μ ειχε κανει το ιδιο ειχε φυγει επειδη εφευγε και το αγορι της και μετα απο 5 μηνες αγγλια γυρισε πισω με καταθλιψη και τ εδωσε μια κλωτσια και τον σουταρε αυτον

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

σ αρεσει ,περνας καλα μαζι του?
η απλα τον αγαπας σαν ανθρωπο?

παντως μιια γνωστη μ ειχε κανει το ιδιο ειχε φυγει επειδη εφευγε και το αγορι της και μετα απο 5 μηνες αγγλια γυρισε πισω με καταθλιψη και τ εδωσε μια κλωτσια και τον σουταρε αυτον

---

Είναι λίγο δύσκολο να πριγράψω τι ακριβώς νιώθω... Σίγουρα ξέρω οτι τον αγαπάω, είναι κάτι που έχει καλλιεργηθεί στα 12 χρόνια αναπόφευκτα... Για τα υπόλοιπα.. Όταν είναι στις καλές του περνάμε πολύ καλά, όταν δεν είναι μιζεριάζουμε, γκρινιάζουμε, μαλώνουμε... Και για κάποιο λόγο πάντα υποτίθεται οτι Πάντα φταίω εγώ για κάποιο λόγο όταν δεν είναι στις καλές του...

Μάλλον λάθος ανάρτηση έκανα, ίσως το πρόβλημα να ξεκινάει από το αν πρέπει να φύγω ή να μείνω γενικά, όχι μόνο για μετανάστευση χαχαχα :D

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Η αλήθεια είναι οτι αυτό είναι που με προβληματίζει... Σκέφτομαι πλέον και μήπως έχει να κάνει με τον Μ. Τον τελευταίο χρόνο που μένουμε μαζί έχουν υπάρξει αρκετές φορές που σκεφτόμουν μήπως έπρεπε έτσι κι αλλιώς να χωρίσω. Πάντα έμενα γιατί η αγάπη (ή εξάρτηση;;) που ένιωθα με κρατούσε. Δεν ξέρω δηλαδή μήπως πλέον είναι η φύση της σχέσης μας τέτοια που με κάνει να διστάζω να κάνω αυτό το βήμα...

---

Ααααα αν έχεις αμφιβολίες τότε μάλλον επρεπε να τον είχες χωρίσει εδώ και καιρό...

Εσύ εισαι ικανοποιημένη από την δουλειά σου ?

Quote:

---

Originally Posted by cube

Εσύ εισαι ικανοποιημένη από την δουλειά σου ?

---

Γενικά ναι, οικονομικά όχι. Πιστεύω οτι υπάρχει προοπτική όμως και για κάτι καλύτερο οικονομικά. Με καλύπτει σε όλα (ένσημα, ασφάλεια, άδειες, ότι προβλέπεται και κάτι παραπάνω), το μόνο αγκάθι είναι το οικονομικό.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ααααα αν έχεις αμφιβολίες τότε μάλλον επρεπε να τον είχες χωρίσει εδώ και καιρό...

---

Ναι, αν πω οτι δεν υπάρχουν αμφιβολίες θα πω ψέμματα. Ακόμα και τώρα ας πούμε δε νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί του μαζί του, να έχω κάτι δηλαδή μια τέτοια μόνιμη δέσμευση.
Ωστόσο, δεν ήμουν σίγουρη αν πρεπει να πετάξω 12 χρόνια σχέσης έτσι απλά...

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Είναι λίγο δύσκολο να πριγράψω τι ακριβώς νιώθω... Σίγουρα ξέρω οτι τον αγαπάω, είναι κάτι που έχει καλλιεργηθεί στα 12 χρόνια αναπόφευκτα... Για τα υπόλοιπα.. Όταν είναι στις καλές του περνάμε πολύ καλά, όταν δεν είναι μιζεριάζουμε, γκρινιάζουμε, μαλώνουμε... Και για κάποιο λόγο πάντα υποτίθεται οτι Πάντα φταίω εγώ για κάποιο λόγο όταν δεν είναι στις καλές του...

Μάλλον λάθος ανάρτηση έκανα, ίσως το πρόβλημα να ξεκινάει από το αν πρέπει να φύγω ή να μείνω γενικά, όχι μόνο για μετανάστευση χαχαχα :D

---

γι αυτο σ ρωτησα τι νιώθεις γτ καταλαβα απο αυτα π γραφεις...οτι αυτος δεν ειναι ο μονος λογος π θες ν τον χωρισεις..
φενεται οτι δεν νιώθεις σιγουρη γι αυτον...
μαλλον εκανε τον κυκλο της η σχεση σου...
αμα τον αγαπουσες πραγματικα θα τον ακολουθουσες πιστευω...και αυτος αμα σ ηθελε πραγματικα δεν θα επερνα μια τετοια αποφαση χωρις να θες να τον ακολουθησεις εσυ..
εσυ πιστευεις οτι η σχεση σας δεν εχει τελειωσει?εχεις να δωσεις και να παρεις πραγματα απο αυτα?...
και επισης καλα 12 χρονια σας πηρε να συγκατηκισεται?

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Ναι, αν πω οτι δεν υπάρχουν αμφιβολίες θα πω ψέμματα. Ακόμα και τώρα ας πούμε δε νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί του μαζί του, να έχω κάτι δηλαδή μια τέτοια μόνιμη δέσμευση.
Ωστόσο, δεν ήμουν σίγουρη αν πρεπει να πετάξω 12 χρόνια σχέσης έτσι απλά...

---

Δεν ξέρεις αν νιώθεις έτοιμη να κάνεις παιδί μαζί του ή δεν ξέρεις αν θέλεις παιδί γενικά; Δεν ξέρω δεν μου φαίνονται καλό σημάδι όλα αυτά...αν δε σου βγαίνει δεν σου βγαίνει. Ωραία επειδή είστε 12 χρόνια σε σχέση σημαίνει ότι πρέπει να φας αλλά 12 απο τη ζωή σου αν δεν σου βγαίνει πια; Σημασία εχει τώρα τι θες, όχι ποσο επενδύσες ούτε αν δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου ακόμα να προχωρας σε κάτι καινούριο και να αρχίσεις να επενδύεις από το μηδέν.

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

γι αυτο σ ρωτησα τι νιώθεις γτ καταλαβα απο αυτα π γραφεις...οτι αυτος δεν ειναι ο μονος λογος π θες ν τον χωρισεις..
φενεται οτι δεν νιώθεις σιγουρη γι αυτον...
μαλλον εκανε τον κυκλο της η σχεση σου...
αμα τον αγαπουσες πραγματικα θα τον ακολουθουσες πιστευω...και αυτος αμα σ ηθελε πραγματικα δεν θα επερνα μια τετοια αποφαση χωρις να θες να τον ακολουθησεις εσυ..
εσυ πιστευεις οτι η σχεση σας δεν εχει τελειωσει?εχεις να δωσεις και να παρεις πραγματα απο αυτα?...
και επισης καλα 12 χρονια σας πηρε να συγκατηκισεται?

---

Δεν ξέρω αν έχει τελειώσει η σχέση, ειλικρινά... Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι "γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω τότε που έγινε το τάδε σκηνικό και είχα την ευκαιρία;" και υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Είναι ανάλογα με το τι φάση περνάει η σχέση κάθε φορά. Απλά θεωρώ οτι μετά από 12 χρόνια όλο αυτό θα έπρεπε να έχει σταθεροποιηθεί...

Ο λόγος που δεν συγκατοικήσαμε νωρίτερα ήταν αρχικά οτι εγώ σπούδαζα και αργότερα οτι δεν είχα δουλειά, δούλευε μόνο αυτός. Δεν ήθελε να με ταϊζει αυτός όπως έλεγε, οπότε έπρεπε να βρω κι εγώ μια δουλειά για να μοιράζεται το βάρος.

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Δεν ξέρω αν έχει τελειώσει η σχέση, ειλικρινά... Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι "γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω τότε που έγινε το τάδε σκηνικό και είχα την ευκαιρία;" και υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Είναι ανάλογα με το τι φάση περνάει η σχέση κάθε φορά. Απλά θεωρώ οτι μετά από 12 χρόνια όλο αυτό θα έπρεπε να έχει σταθεροποιηθεί...

Ο λόγος που δεν συγκατοικήσαμε νωρίτερα ήταν αρχικά οτι εγώ σπούδαζα και αργότερα οτι δεν είχα δουλειά, δούλευε μόνο αυτός. Δεν ήθελε να με ταϊζει αυτός όπως έλεγε, οπότε έπρεπε να βρω κι εγώ μια δουλειά για να μοιράζεται το βάρος.

---

δλδ θες να περασεις με αυτον τον αντρα την υπολοιπη ζωη σ?
αλλες σχεσεις ειχες στην ζωη σ?>
εγω πιστευω επειδη δεν (υποθετω οτι δεν εχεις γνωρισεις)αλλον γι αυτο μενεις ,νομιζεις πως περνας καλα...ο ανθρωπος ειναι καλο να εχει πολλες εμπειριες στην ζωη τ για να μπορει να συγκρινει...αμα δεν γνωρισεις αλλον δεν θα καταλαβεις...
ασε π εγω απο αυτα π γραφεις δεν νομιζω οτι θες να εισαι μαζι του...απλα ειναι η συνηθεια...και οτι τον αγαπας σαν ανθρωπο μετα απο 12 χρονια..

εγω προσωπικα πιστευω οτι εχει τελειωσει η σχεση σας...και απλα εσυ φοβασαι να φυγεις..εχω δικιο?δεν φοβασαι?

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν ξέρεις αν νιώθεις έτοιμη να κάνεις παιδί μαζί του ή δεν ξέρεις αν θέλεις παιδί γενικά; Δεν ξέρω δεν μου φαίνονται καλό σημάδι όλα αυτά...αν δε σου βγαίνει δεν σου βγαίνει. Ωραία επειδή είστε 12 χρόνια σε σχέση σημαίνει ότι πρέπει να φας αλλά 12 απο τη ζωή σου αν δεν σου βγαίνει πια; Σημασία εχει τώρα τι θες, όχι ποσο επενδύσες ούτε αν δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου ακόμα να προχωρας σε κάτι καινούριο και να αρχίσεις να επενδύεις από το μηδέν.

---

Δεν νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί μαζί του. Ίσως φταίει και το οικονομικό όμως, δεν ξέρω. Ακόμα και πριν τις ιδέες περι μετανάστευσης, ακόμα κι όταν ήμασταν οκ οικονομικά, πάλι δεν ένιωθα οκ μ'αυτό. Ίσως επειδή είχαμε και κάποια θέματα στη σεξουαλική μας ζωή.. δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως επειδή είναι γενικά βαρύς σαν άνθρωπος. Ίσως γιατί δεν είχε ποτέ σαφή και σταθερό επαγγελματικό προσανατολισμό με ότι έχει αυτό ως αποτέλεσμα.. Μάλλον όλα μαζί με έκαναν να νιώθω έτσι. Απλά επειδή τον αγαπούσα και τον αγαπάω, και πιστεύω οτι με αγαπάει κι αυτός, πίστευα πάντα οτι με καποιο τρόπο θα τα λύσουμε όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

δλδ θες να περασεις με αυτον τον αντρα την υπολοιπη ζωη σ?
αλλες σχεσεις ειχες στην ζωη σ?>
εγω πιστευω επειδη δεν (υποθετω οτι δεν εχεις γνωρισεις)αλλον γι αυτο μενεις ,νομιζεις πως περνας καλα...ο ανθρωπος ειναι καλο να εχει πολλες εμπειριες στην ζωη τ για να μπορει να συγκρινει...αμα δεν γνωρισεις αλλον δεν θα καταλαβεις...
ασε π εγω απο αυτα π γραφεις δεν νομιζω οτι θες να εισαι μαζι του...απλα ειναι η συνηθεια...και οτι τον αγαπας σαν ανθρωπο μετα απο 12 χρονια..

εγω προσωπικα πιστευω οτι εχει τελειωσει η σχεση σας...και απλα εσυ φοβασαι να φυγεις..εχω δικιο?δεν φοβασαι?

---

Νομίζω οτι έχεις δίκιο. Αν πω οτι δεν τον αγαπάω θα είναι ψέμματα. Αν πω πάλι οτι δεν φοβάμαι να φύγω, πάλι θα είναι ψέμματα...

Όχι, ουσιαστικά δεν έχω κάνει άλλη σχέση ούτε έχω πάει με άλλον άντρα. Εκτός από μια μίνι εφηβική περιπετειούλα με συνομίληκο στα 15 μου που έμεινε μόνο στα φιλάκια φυσικά χαχαχα :)

Απλά νιώθω οτι έχω θυσιάσει πολλά για να είμαι μαζί του, εμπειρίες, διασκέδαση, κάποιες φιλίες... Δεν μπορώ να θυσιάσω και την οικογένειά μου.

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Δεν νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί μαζί του. Ίσως φταίει και το οικονομικό όμως, δεν ξέρω. Ακόμα και πριν τις ιδέες περι μετανάστευσης, ακόμα κι όταν ήμασταν οκ οικονομικά, πάλι δεν ένιωθα οκ μ'αυτό. Ίσως επειδή είχαμε και κάποια θέματα στη σεξουαλική μας ζωή.. δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως επειδή είναι γενικά βαρύς σαν άνθρωπος. Ίσως γιατί δεν είχε ποτέ σαφή και σταθερό επαγγελματικό προσανατολισμό με ότι έχει αυτό ως αποτέλεσμα.. Μάλλον όλα μαζί με έκαναν να νιώθω έτσι. Απλά επειδή τον αγαπούσα και τον αγαπάω, και πιστεύω οτι με αγαπάει κι αυτός, πίστευα πάντα οτι με καποιο τρόπο θα τα λύσουμε όλα αυτά.

---

Ή αγάπη απλά δεν φτάνει για να είναι υγιής μία σχέση...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ή αγάπη απλά δεν φτάνει για να είναι υγιής μία σχέση...

---

Το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αυτό είναι η αλήθεια. Απλά δεν ήξερα ποια είναι η σωστή απάντηση. :)

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Νομίζω οτι έχεις δίκιο. Αν πω οτι δεν τον αγαπάω θα είναι ψέμματα. Αν πω πάλι οτι δεν φοβάμαι να φύγω, πάλι θα είναι ψέμματα...

Όχι, ουσιαστικά δεν έχω κάνει άλλη σχέση ούτε έχω πάει με άλλον άντρα. Εκτός από μια μίνι εφηβική περιπετειούλα με συνομίληκο στα 15 μου που έμεινε μόνο στα φιλάκια φυσικά χαχαχα :)

Απλά νιώθω οτι έχω θυσιάσει πολλά για να είμαι μαζί του, εμπειρίες, διασκέδαση, κάποιες φιλίες... Δεν μπορώ να θυσιάσω και την οικογένειά μου.

---

nomizv oti den εισαι επαρκης στην ζωη σ αμα δεν γνωρισεις και αλλες εμπειριες..
δεν θες να γνωρισεις και αλλους αντρες να κανεις και αλλες σχεσεις?
μπορει να νομιζεις πως τον αγαπας,αλλα να μην ετσι?δεν θες να δεις και κατι αλλο?
φοβασαι να τον χωρισεις?μην το μετανιώσεις η μην εισαι μονη σου μετα?φιλιες εχεις κανει?εχεις κοντινους ανθρωπους δλδ εκτος απο αυτον?δεν λεω για οικογενεια...
επεισης η αποψη μ ειναι οτι ειναι λαθος να εχεις γνωρισει μονο ενα ατομο στην ζωη σ γτ ετσι δεν μπορεις να συγκρινεις...δεν ξερεις τι ειναι ο πραγματικος ερωτας και η πραγματικη αγαπη...ετσι πιστευω...εγω αμα ειχα γνωρισει μονο μια γυναικα στην ζωη μ θα ειχα σκασει δεν θα αντεχα....εγω παρολο π ειχα ερωτευτει την πρωτη μ κοπελα την χωρισα γτ ηθελα να γνωρισω και αλλες κοπελες και ξερεις τι εγινε?νομιζα οτι ημουνα τρελα ερωτευμενος μαζι της και την αγαπουσα...αλλα μολις γνωρισα μια αλλη κοπελα μετα απο χρονια καταλαβα οτι δεν μ ειχε συγκλονισει καμια αλλη ετσι...γι αυτο σ λεω..πρεπει να δεις λιγο την ζωη και να ψηθεις..κοιτα βεβαια δεν θελω να σ παρω και στον λαιμο μ :p..γνωμες...τωρα εσυ δεν ξερω τη μυαλα εχεις...

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

nomizv oti den εισαι επαρκης στην ζωη σ αμα δεν γνωρισεις και αλλες εμπειριες..
δεν θες να γνωρισεις και αλλους αντρες να κανεις και αλλες σχεσεις?
μπορει να νομιζεις πως τον αγαπας,αλλα να μην ετσι?δεν θες να δεις και κατι αλλο?
φοβασαι να τον χωρισεις?μην το μετανιώσεις η μην εισαι μονη σου μετα?φιλιες εχεις κανει?εχεις κοντινους ανθρωπους δλδ εκτος απο αυτον?δεν λεω για οικογενεια...
επεισης η αποψη μ ειναι οτι ειναι λαθος να εχεις γνωρισει μονο ενα ατομο στην ζωη σ γτ ετσι δεν μπορεις να συγκρινεις...δεν ξερεις τι ειναι ο πραγματικος ερωτας και η πραγματικη αγαπη...ετσι πιστευω...εγω αμα ειχα γνωρισει μονο μια γυναικα στην ζωη μ θα ειχα σκασει δεν θα αντεχα....εγω παρολο π ειχα ερωτευτει την πρωτη μ κοπελα την χωρισα γτ ηθελα να γνωρισω και αλλες κοπελες και ξερεις τι εγινε?νομιζα οτι ημουνα τρελα ερωτευμενος μαζι της και την αγαπουσα...αλλα μολις γνωρισα μια αλλη κοπελα μετα απο χρονια καταλαβα οτι δεν μ ειχε συγκλονισει καμια αλλη ετσι...γι αυτο σ λεω..πρεπει να δεις λιγο την ζωη και να ψηθεις..κοιτα βεβαια δεν θελω να σ παρω και στον λαιμο μ :p..γνωμες...τωρα εσυ δεν ξερω τη μυαλα εχεις...

---

Η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν ένιωσα ουσιαστική ανάγκη να δω πως είναι κάποιος άλλος άντρας. Σίγουρα μια περιέργεια πάντα υπάρχει, αλλά μέχρι εκεί. Πιο πολύ το σκέφτομαι όταν με προβληματίζει κάποια συμπεριφορά του Μ. και αναρωτιέμαι αν είναι άραγε έτσι όλοι οι άντρες... Δεν με φοβίζει το να μείνω μόνη μου, ίσως να το χρειάζομαι και για κάποιο διάστημα γιατί σε όλη την ενήλικη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ μόνη μου. Πιο πολύ με φοβίζει μην το μετανιώσω. Οι πιο καλές και έμπιστες φίλες μου, τα έφερε έτσι η ζωή που είναι μακριά μου και οι δύο παντρεύτηκαν και ζουν χιλιόμετρα μακριά μου, έχουμε καθημερινή και ουσιαστική επικοινωνία βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα όμως σίγουρα υπάρχουν φίλες κοντά μου, που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε κολλητές, αλλά θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να ξεχαστώ σε περίπτωση που έμενα μόνη μου..

Τα ίδια που λες κι εσύ περι εμπειριών, όλως παραδόξως μου τα έλεγε και η μάνα μου και την έβγαζα τρελή, τώρα αναρωτιέμαι μήπως όντως το ένστικτο της μάνας είναι αλάθητο :)

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν ένιωσα ουσιαστική ανάγκη να δω πως είναι κάποιος άλλος άντρας. Σίγουρα μια περιέργεια πάντα υπάρχει, αλλά μέχρι εκεί. Πιο πολύ το σκέφτομαι όταν με προβληματίζει κάποια συμπεριφορά του Μ. και αναρωτιέμαι αν είναι άραγε έτσι όλοι οι άντρες... Δεν με φοβίζει το να μείνω μόνη μου, ίσως να το χρειάζομαι και για κάποιο διάστημα γιατί σε όλη την ενήλικη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ μόνη μου. Πιο πολύ με φοβίζει μην το μετανιώσω. Οι πιο καλές και έμπιστες φίλες μου, τα έφερε έτσι η ζωή που είναι μακριά μου και οι δύο παντρεύτηκαν και ζουν χιλιόμετρα μακριά μου, έχουμε καθημερινή και ουσιαστική επικοινωνία βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα όμως σίγουρα υπάρχουν φίλες κοντά μου, που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε κολλητές, αλλά θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να ξεχαστώ σε περίπτωση που έμενα μόνη μου..

Τα ίδια που λες κι εσύ περι εμπειριών, όλως παραδόξως μου τα έλεγε και η μάνα μου και την έβγαζα τρελή, τώρα αναρωτιέμαι μήπως όντως το ένστικτο της μάνας είναι αλάθητο :)

---

κοιτα την ζωη μια φορα την ζουμε...εχουμε αναγκη να περασουμε απο ολα τα σταδια...της απογνωσης ,της αγαπης,του ερωτα,της θλιψης,της λυπης,της μοναξιας,το να ειμαστε μονοι μας,να κανουμε την ζωη μας,να βγαινουμε χωρις να δινουμε σε κανεναν το στιγμα μας...πολλα....

ενταξει τουλαχιστον αμα χωρισεις θα εχεις καποιον κοντα σ...
τι συμπεριφορες τ μ σ προβληματισαν??

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν ένιωσα ουσιαστική ανάγκη να δω πως είναι κάποιος άλλος άντρας. Σίγουρα μια περιέργεια πάντα υπάρχει, αλλά μέχρι εκεί. Πιο πολύ το σκέφτομαι όταν με προβληματίζει κάποια συμπεριφορά του Μ. και αναρωτιέμαι αν είναι άραγε έτσι όλοι οι άντρες... Δεν με φοβίζει το να μείνω μόνη μου, ίσως να το χρειάζομαι και για κάποιο διάστημα γιατί σε όλη την ενήλικη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ μόνη μου. Πιο πολύ με φοβίζει μην το μετανιώσω. Οι πιο καλές και έμπιστες φίλες μου, τα έφερε έτσι η ζωή που είναι μακριά μου και οι δύο παντρεύτηκαν και ζουν χιλιόμετρα μακριά μου, έχουμε καθημερινή και ουσιαστική επικοινωνία βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα όμως σίγουρα υπάρχουν φίλες κοντά μου, που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε κολλητές, αλλά θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να ξεχαστώ σε περίπτωση που έμενα μόνη μου..

Τα ίδια που λες κι εσύ περι εμπειριών, όλως παραδόξως μου τα έλεγε και η μάνα μου και την έβγαζα τρελή, τώρα αναρωτιέμαι μήπως όντως το ένστικτο της μάνας είναι αλάθητο :)

---

Ε μην το γενικεύουμε ! :p

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

κοιτα την ζωη μια φορα την ζουμε...εχουμε αναγκη να περασουμε απο ολα τα σταδια...της απογνωσης ,της αγαπης,του ερωτα,της θλιψης,της λυπης,της μοναξιας,το να ειμαστε μονοι μας,να κανουμε την ζωη μας,να βγαινουμε χωρις να δινουμε σε κανεναν το στιγμα μας...πολλα....

ενταξει τουλαχιστον αμα χωρισεις θα εχεις καποιον κοντα σ...
τι συμπεριφορες τ μ σ προβληματισαν??

---

Είναι διάφορα που έχουν γίνει κατα καιρούς... Ας πούμε η πρώτη φορά που σκέφτηκα να φύγω (και ίσως έπρεπε) ήταν όταν του είχε καρφωθεί στο μυαλό οτι φλερτάρω με έναν πολύ καλό παιδικό του φίλο! Οικογενειαρχης το παιδί εν τω μεταξύ και από τους καλύτερους μαλιστα, αλλά πολύ έξω καρδιά, με το χαμόγελο, με την πλάκα του.. Κι επειδή έτσι όπως ήμσταν όλοι μαζί παρεα μιλούσαμε και γελούσαμε ο Μ. εβγαλε το συμπέρασμα οτι αυτός με φλέρταρε κι εγώ ανταποκρινόμουν! Κι όταν του είπα οτι πλάκα κάναμε όλοι μαζί στην παρέα, γύρισε και μου έδωσε ένα χαστούκι μέσα στην καφετέρια, ρεζίλι μ'έκανε.. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που το έκανε. Γι'αυτό λέω οτι ίσως έπρεπε να φύγω.

Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι οτι μου λέει κατι περιεργα σε ότι αφορά στο σεξουαλικό. Επειδή προφανώς έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, ανακάλυψε οτι ανάβει πολύ όταν ζηλεύει! Και μου ζητάει να ψευτοκαβλαντίζομαι με άλλους είτε στο φβ είτε σε τσατ διάφορα, είτε να βλέπω τσόντες και να του λεω ποσο μου αρεσουν αλλα πέη, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατι πολύ απλά δε γουστάρω να βλέπω 50 άλλα τετοια πριν δω το δικό του! Και να μαλακιζομαι με αλλους για να θελει ο αντρας μου να κανω σεξ μαζι του! Σημειωτέον οτι δεν εχει προβλημα, και με τα κλασικα φιλια χαδια κλπ μια χαρα λειτουργει αλλα επιμενει να ζηταει και τα υπολοιπα...

Επίσης πάντα όταν μαλώνουμε για κάποιο λόγο βγαινω στο τελος οτι παντα μα παντα φταιω εγω κι οτι παντα εχω εγω αδικο. Δεν ξερω πως γινεται 12 χρονια παντα αυτος να ειναι σωστος κι εγω λαθος..

Είναι και άλλα θεματάκια αλλά αυτά είναι τα πιο βασικά, ειδικά το σεξουαλικό για το οποιο μαλωνουμε συχνα πυκνα...

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Είναι διάφορα που έχουν γίνει κατα καιρούς... Ας πούμε η πρώτη φορά που σκέφτηκα να φύγω (και ίσως έπρεπε) ήταν όταν του είχε καρφωθεί στο μυαλό οτι φλερτάρω με έναν πολύ καλό παιδικό του φίλο! Οικογενειαρχης το παιδί εν τω μεταξύ και από τους καλύτερους μαλιστα, αλλά πολύ έξω καρδιά, με το χαμόγελο, με την πλάκα του.. Κι επειδή έτσι όπως ήμσταν όλοι μαζί παρεα μιλούσαμε και γελούσαμε ο Μ. εβγαλε το συμπέρασμα οτι αυτός με φλέρταρε κι εγώ ανταποκρινόμουν! Κι όταν του είπα οτι πλάκα κάναμε όλοι μαζί στην παρέα, γύρισε και μου έδωσε ένα χαστούκι μέσα στην καφετέρια, ρεζίλι μ'έκανε.. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που το έκανε. Γι'αυτό λέω οτι ίσως έπρεπε να φύγω.

Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι οτι μου λέει κατι περιεργα σε ότι αφορά στο σεξουαλικό. Επειδή προφανώς έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, ανακάλυψε οτι ανάβει πολύ όταν ζηλεύει! Και μου ζητάει να ψευτοκαβλαντίζομαι με άλλους είτε στο φβ είτε σε τσατ διάφορα, είτε να βλέπω τσόντες και να του λεω ποσο μου αρεσουν αλλα πέη, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατι πολύ απλά δε γουστάρω να βλέπω 50 άλλα τετοια πριν δω το δικό του! Και να μαλακιζομαι με αλλους για να θελει ο αντρας μου να κανω σεξ μαζι του! Σημειωτέον οτι δεν εχει προβλημα, και με τα κλασικα φιλια χαδια κλπ μια χαρα λειτουργει αλλα επιμενει να ζηταει και τα υπολοιπα...

Επίσης πάντα όταν μαλώνουμε για κάποιο λόγο βγαινω στο τελος οτι παντα μα παντα φταιω εγω κι οτι παντα εχω εγω αδικο. Δεν ξερω πως γινεται 12 χρονια παντα αυτος να ειναι σωστος κι εγω λαθος..

Είναι και άλλα θεματάκια αλλά αυτά είναι τα πιο βασικά, ειδικά το σεξουαλικό για το οποιο μαλωνουμε συχνα πυκνα...

---

entajei το χαστουκι μες την καφετερια ηταν παρατραβηγμενο...

τωρα στο σεξουαλικο...μετα απο καιρο ενοειται οτι θες αλλαγες...αλλα να σ βαζει να φλερταρεις με αλλους?και να βλεπεις αλλα πεη ?ειναι δυνατον?μου φενεται παρατραβηγμενο..αντι να σ βαλει τπτ ζαρτιερες,η τπτ στολες και τετοια...μ φενεται περιεργα αυτα π σ βαζει να κανεις...

δεν ξερω.....εσυ τι σκεφτεσαι να κανεις τελικα να τον χωρισεις?
παντως στο σεξ ειναι οντως περιεργος...

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

entajei το χαστουκι μες την καφετερια ηταν παρατραβηγμενο...

τωρα στο σεξουαλικο...μετα απο καιρο ενοειται οτι θες αλλαγες...αλλα να σ βαζει να φλερταρεις με αλλους?και να βλεπεις αλλα πεη ?ειναι δυνατον?μου φενεται παρατραβηγμενο..αντι να σ βαλει τπτ ζαρτιερες,η τπτ στολες και τετοια...μ φενεται περιεργα αυτα π σ βαζει να κανεις...

δεν ξερω.....εσυ τι σκεφτεσαι να κανεις τελικα να τον χωρισεις?
παντως στο σεξ ειναι οντως περιεργος...

---

Τις ζαρτιέρες και τα εσώρουχα μάλλον τα βαρέθηκε κι αυτά... Οι στολές ποτέ δεν του άρεσαν γιατί κι εγώ το είχα προτείνει...Το θέμα του ειναι λέει οτι του αρέσει να ζηλεύει κι ας είναι και ψέμματα, απλά εγώ δεν μπορώ κάθε φορά που θέλω να "τον ρίξω στο κρεβάτι" ή όταν έχει αυτός όρεξη να μπαινω σε τετοια διαδικασία, στο τέλος δηλαδή θα ξενερώνω εγω για να ανάψει αυτός; Το point της όλης καταστασης είναι οτι αφου έχει ζηλεψει τον χ,ψ μετα στο κρεβατι θα μου αποδειξει οτι ειναι καλυτερος, τρεχα γυρευε δηλαδη. Σε ευχαρστω παντως που λες κι εσυ οτι ειναι περιεργος στο σεξ γιατι νομιζα στο τελος οτι εγω ειμαι η τρελη. Δεν εχω κι εμπειριες οπως ειπαμε πιο πανω και αναρωτιομουν αραγε ολοι ετσι να ειναι;;

Δεν ξέρω τι θα κάνω... Μάλλον θα δω πως θα πάει απο δω και περα η κατασταση, θα δω τι αποφασεις θα παρει για το αν θα φυγει ή αν θα μεινει, παντως ξερω οτι νιωθω πιο ετοιμη απο αλλες φορες να το τελειωσω αν χρειαστει. Γιατι κι εγω δεν ειμαι ουτε 20 ουτε 25, 30 κοντευω και πρεπει να δω σοβαρα τι θα κανω με τη ζωη μου απο δω και περα..

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Τις ζαρτιέρες και τα εσώρουχα μάλλον τα βαρέθηκε κι αυτά... Οι στολές ποτέ δεν του άρεσαν γιατί κι εγώ το είχα προτείνει...Το θέμα του ειναι λέει οτι του αρέσει να ζηλεύει κι ας είναι και ψέμματα, απλά εγώ δεν μπορώ κάθε φορά που θέλω να "τον ρίξω στο κρεβάτι" ή όταν έχει αυτός όρεξη να μπαινω σε τετοια διαδικασία, στο τέλος δηλαδή θα ξενερώνω εγω για να ανάψει αυτός; Το point της όλης καταστασης είναι οτι αφου έχει ζηλεψει τον χ,ψ μετα στο κρεβατι θα μου αποδειξει οτι ειναι καλυτερος, τρεχα γυρευε δηλαδη. Σε ευχαρστω παντως που λες κι εσυ οτι ειναι περιεργος στο σεξ γιατι νομιζα στο τελος οτι εγω ειμαι η τρελη. Δεν εχω κι εμπειριες οπως ειπαμε πιο πανω και αναρωτιομουν αραγε ολοι ετσι να ειναι;;

Δεν ξέρω τι θα κάνω... Μάλλον θα δω πως θα πάει απο δω και περα η κατασταση, θα δω τι αποφασεις θα παρει για το αν θα φυγει ή αν θα μεινει, παντως ξερω οτι νιωθω πιο ετοιμη απο αλλες φορες να το τελειωσω αν χρειαστει. Γιατι κι εγω δεν ειμαι ουτε 20 ουτε 25, 30 κοντευω και πρεπει να δω σοβαρα τι θα κανω με τη ζωη μου απο δω και περα..

---

e nai einai δυνατον να βαζεις την κοπελα σ να φλερταρει με αλλους εστω και στα ψεματα?
οχι βεβαια δεν ειναι ολοι ετσι...
καλα τοσο σοβαρο θεμα δεν επρεπε να παρετε μαζι την αποφαση?
εγω αμα ειχα μια κοπελα π εβλεπα σοβαρα ,και εβλεπα μελλον θα επερνα μαζι της μια τετοια αποφαση.....
δεν ξερω πρεπει να τα σκεφτεις ολα..δες συν και πλην...

για μενα παντως δεν βλεπω και πολυ μελλον στην σχεση σας

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Βρίσκομαι σε μια σχέση τα τελευταία 12 χρόνια, από τα 17 μου μέχρι και τώρα που είμαι 29. Συζούμε τον τελευταίο ένα χρόνο με τον σκυλάκο μας μαζί , χωρίς κάποια επίσημη δέσμευση και χωρίς παιδιά.

Λόγω οικονομικών δυσκολιών ο σύντροφός μου σκέφτεται έντονα το ενδεχόμενο της μετανάστευσης στο εξωτερικό.

---

Πως τα καταφερες 12 χρονια σχεση σε αυτη την ηλικία ειδικά? μου φαίνεται αδιανόητο !
Σε ποια χώρα θέλει να μεταναστεύσει? εχει κανει ήδη κάποιες κινήσεις για να βρει δουλειά εκεί?

Σου έδωσε δημόσια χαστούκι,σε υποχρεώνει να κάνεις όλα αυτά για να "φτιαχνεται" για να κάνετε σεξ και συνεχίζεις να είσαι μαζί του; γιατί σου αρέσει να είσαι τόσο θύμα;

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Νομίζω οτι έχεις δίκιο. Αν πω οτι δεν τον αγαπάω θα είναι ψέμματα. Αν πω πάλι οτι δεν φοβάμαι να φύγω, πάλι θα είναι ψέμματα...

Όχι, ουσιαστικά δεν έχω κάνει άλλη σχέση ούτε έχω πάει με άλλον άντρα. Εκτός από μια μίνι εφηβική περιπετειούλα με συνομίληκο στα 15 μου που έμεινε μόνο στα φιλάκια φυσικά χαχαχα :)

Απλά νιώθω οτι έχω θυσιάσει πολλά για να είμαι μαζί του, εμπειρίες, διασκέδαση, κάποιες φιλίες... Δεν μπορώ να θυσιάσω και την οικογένειά μου.

---

ποτε μην μενεις πισω για τον λογο του οτι εχεις δωσει πολλα.... ισα ισα αυτος πρεπει να ειναι ο λογος για να φευγεις οταν βλεπεις οτι ο αλλος δεν κανει πραγματα για εσενα η δεν σε νοιαζετε!!!

Την πατησες!!! οπως την πατανε πολλα ατομα οταν ειναι σε εφηβικη ηλικια και μενουνε με καποιον πολλα χρονια αλλα αυτο δεν σημαινει και οτι ταιριαζουνε η οτι μπορουνε να συνενοηθουνε και να εχουνε μια υγειή επικοινωνία...

Το οτι σου ελεγε δεν θελω να συγκατικοισουμε γιατι δεν θελω να σε ταιζω το θεωρω υπερβολικα βαρυ γιατι ( κατα την δικια μου γαμημ,νη γνωμη) οταν εισαι ζευγαρι με τον αλλον υποτιθετε οτι εισαστε και δρατε σαν ενα ατομο!!! κανει μπαμ οτι απλα φοβασαι να μην πονεσεις απο τον χωρισμο αλλα πρεπει να το κανεις.... ειναι σαν να σου εχει καρφωθει ενα μαχαιρι στο χερι , πρεπει να το βγαλεις και ας πονεσεις δεν υπαρχει αλλη λυση τωρα.....

απλα ξες στην εφηβεια δεν εχεις αποκτησει λιγο εμπειρια να δεις ο αλλος αν αξιζει η οχι κτλ και νομιζεις οτι επειδη απλα περνας καλα νομιζεις οτι περνας τελεια ενω τελεια θα περνουσες με καποιον αλλον στην πραγματικοτητα... δεν ξερω αν καταλαβες τι ενοω,,,


θα σου πω μια ιστορια ητανε ενα αγορι και ενα κοριτσι στα 17 τους ερωτευονται φευγει η κοπελα εξωτερικο αυτος κλαμα κακο παει την βρισκει μενει εγκυος παντρευονται βρισκει η κοπελα στο αγορι δουλεια το αγορι φευγει απο κανα 2-3 δουλειες και τωρα ειναι χωρισμενοι με πεδακι....
αυτο που θελω να σου πω ειναι νιώσε τον πόνο και αγάπησε τον.... γιατι θα σου κανει λιγοτερη ζημια....

τώρα είδα για το χαστουκι και για τα σεξουαλικα....
στο σεξ απλα εχει καποια λιγο ανωμαλα φετιχ αλλά αν θέλεις μπορείς να του κάνεις μερικά τεστάκια να δούμε μέχρι ποιό βαθμό είναι <<ανωμαλάρα>>....

κατα τη γνωμη μου εφοσον δεν ταιριαζετε σε κατι τοσο βασικο οπως ο τοπος διαμονης και εφοσον λες ξεκαθαρα οτι βαζεις πανω απο ολα την οικογενεια σου σημαινει οτι η σχεση σας δεν εχει μελλον, αν αυτος τελικα μετακομισει κ εσυ μεινεις πισω. Εφοσον δε θες να μετακομισεις μη φυγεις γιατι θα το μετανιωσεις. Ακολουθουμε τον ανθρωπο μας μονο εφοσον δε μπορουμε να κανουμε αλλιως συναισθηματικα. Αν το να μεινεις εξω και μαζι του φανταζει χειροτερο απο το να κατσεις εδω τοτε μεινε. Ειναι πολυ απλη η απαντηση.