συναισθηματικη υπερφαγια....;

Καλησπέρα σας,

Πρώτη φορά γράφω σε φορουμ για γνώμες - βοήθεια,
το απέφευγα γιατί φοβόμουν μήπως αυτά που γράψω σας φανούν βλακώδες
αλλά αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζω οπότε ζητάω τη βοήθεια σας - γνώμη σας - εμπειρία
σας από παρόμοιες καταστάσεις... ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας.

Λοιπόν..... γενικά ντρέπομαι που το λέω... ντρέπομαι με τον εαυτό μου....

Νομίζω ότι αντιμετωπίζω πρόβλημα συναισθηματικής υπερφαγίας τα τελευταία τρία χρόνια που άρχισα
ξανά τον αθλητισμό και ψάχτηκα πολύ με διατροφή έχασα αρκετά περιττά κιλά

Το πρόβλημα είναι πως όταν νιώθω ότι περνάω καλά , ότι μου αρέσει το σώμα μου
και γενικά νιώθω καλά με πιάνει μια τάση αυτοκαταστροφής και ξεσπάω στο φαγητό,τρώω σκουπίδια άχρηστες τροφές,
μετά στεναχωριέμαι που ξέσπασα εκεί, αλλά το συνεχίζω μετά ντρέπομαι να βγω έξω γιατί έχω πάρει κιλά ,
έχω τάση να καταστρέφω το σώμα μου.
(αυτό μπορεί να οφείλεται και σε κάποια άλλα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω τα
οποία δεν μπορώ να τα πω εδώ.... αλλά μπορώ να πω ότι κάνω ψυχοθεραπεία για αυτά...)

Γενικά νιώθω άβολα όταν μου κάνουν σχόλια για το σώμα μου ή τη διατροφή μου
Είναι λες και νιώθω ότι κάνω κάτι λάθος και με πιάνει πάλι αυτή η τάση αυτοκαταστροφής
του εαυτού μου. Τώρα βιώνω πάλι μια τέτοια εβδομάδα.... Γενικα έγινε και κάτι όχι κακό
αλλά με αναστάτωσε σε σχέση με τα άλλα ψυχολογικά που αντιμετωπίζω και θέλησα να με καταστρέψω πάλι.... :(
Με τρελαίνει το εξής, ενώ καταλαβαίνω ότι είναι λάθος να ξεσπώ εκεί το συνεχίζω....
Γίνεται λες και δεν έχω τον έλεγχο λες και με ωθεί μια "αόρατη δύναμη" να με καταστρέφω κάθε μέρα και
περισσότερο.... τρώω ότι να ναι δεν με νοιάζει τι ώρα είναι , τι μέρα είναι, δεν θέλω να δω κανένα φίλο μου
γιατί ντρέπομαι που ξεσπώ έτσι άσχημα στον εαυτό μου και νιώθω ντροπή να βγω έξω και καμιά φορά νιώθω "πληγωμένη" από τα σχόλια που μου κάνουν για τη διατροφή μου όταν είμαι καλά.

Όταν είμαι καλά αθλούμαι και θα έλεγα ότι ακολουθώ μια ημιωμοφαγική διατροφή δεν τρώω
ζάχαρη, αρτοπαρασκευάσματα, επεξεργασμένα τρόφιμα κλπ σκουπίδια. Έχω ένα πρόγραμμα διατροφής
που το ακολουθώ και νιώθω πολύ καλά...

Μου αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής και όταν καταφέρνω να τον ακολουθώ χωρίς να επηρεάζομαι
από εξωτερικούς παράγοντες είμαι πολύ χαρούμενη και λέω ναι τα κατάφερα δεν με επηρεάζουν
οι γύρω μου δεν με νοιάζει τι λένε, αλλά πάντα κάτι γίνεται , κάποια αφορμή βρίσκω και μπαμ... πάλι από την αρχή
δεν αντέχω να νιώθω καλά και με διαλύω...

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, θα ήθελα πολύ να μου πείτε τη γνώμη σας...
Ευχαριστώ ξανά για το χρόνο και τη διάθεση σας να βοηθήσετε....

για αρχη δεν πρεπει να ντρεπεσαι με κατι απο αυτα....δεν βρισκω καποιο λογο ουτε να ντρεπεσαι ουτε να μας φανουν βλακωδεις αυτα π γραφεις....

το εχω ξανακουσει αυτο π εχεις δεν ειναι τοσο δυσκολο να το συναντησεις...

εσενα τωρα ποιο ειναι το προβλημα σου πως θα το σταματησεις αυτο?η πως θα σταματησεις να επηρεαζεσαι τοσο πολυ απο αυτο?
η κατι αλλο?

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

για αρχη δεν πρεπει να ντρεπεσαι με κατι απο αυτα....δεν βρισκω καποιο λογο ουτε να ντρεπεσαι ουτε να μας φανουν βλακωδεις αυτα π γραφεις....

το εχω ξανακουσει αυτο π εχεις δεν ειναι τοσο δυσκολο να το συναντησεις...

εσενα τωρα ποιο ειναι το προβλημα σου πως θα το σταματησεις αυτο?η πως θα σταματησεις να επηρεαζεσαι τοσο πολυ απο αυτο?
η κατι αλλο?

---

Καλησπέρα,

Το γνωρίζω πως δεν είναι δύσκολο να το συναντήσεις
απλώς έτσι νιώθω για τον εαυτό μου

Ναι ο κύριος στόχος μου είναι να καταφέρω να το σταματήσω αυτό....!
Βέβαια πολλοί μου λένε πως πρέπει να αγαπήσω πραγματικά τον εαυτό
μου και να σταματήσω να νιώθω ενοχές για κάποια θέματα που όπως είπα
δεν γίνεται να αναφέρω εδώ....

Ευχαριστώ.

εδω οτι σ απασχολει μπορεις να το αναφερεις ανωνυμο σαιτ ειναι μην φοβασαι..γι αυτο μπαινουν οι ανθρωποι εδω για να πουνε θεματα που δεν μπορουν με τους υπολοιπους.

δλδ νιώθεις ενοχες για πραγματα π εγιναν στο παρελθον σου. τα οποια δεν μπορεις να πεις και αυτα ειναι ο λογος π πηγαινεις στην υπερφαγια η απο λογια π ακους?>

ναι πρεπει να το σταματησεις...το πρωτο πραγμα ειναι να αγαπησεις τονε αυτο σ και να νιώσεις καλα με αυτον...δεν ειναι κακο να τρεφεσαι σωστα οπως λες εγω το βρισκω σωστο..

Γεια σου, οχι, δεν είναι βλακώδη όσα γράφεις. Και καλά κάνεις που τα εκφράζεις.
Δεν ξέρω σε τί βαθμό επηρεάζεσαι από το ψυχολογικό κομμάτι αλλά καταρχάς να ξέρεις, το φαγητό και η εναλλαγή ζάχαρη-αλάτι, έχουν εν δυνάμει "αντικαταθλιπτική" δράση.
Έπειτα, πάρα πολύ συχνά μπορεί να νιώσεις οτι πεινάς, αλλά αυτό που στην πραγματικότητα θα χρειάζεται ο οργανισμός σου θα είναι 1-2 ποτήρια δροσερό νερό.
Επίσης, είναι εύκολο να δημιουργείς μια μηχανική συνήθεια που θα σε ωθεί να τρως χωρίς να πεινάς... όταν κάνεις κάτι πολύ συγκεκριμένο, πχ βλέπεις τηλεόραση.
Ακόμα υπάρχουν και διαστήματα που ο οργανισμός σου απλά "βαριέται" αυτά που του δίνεις... και αυτό κάνει κύκλους.

Πέραν αυτών λοιπόν, να ξέρεις οτι ένας απ'τους ακρογωνιαίους λίθους για όποιον αποφασίζει συνειδητά να ακολουθεί υποθερμιδική (για να αδυνατίσει) ή ισοθερμιδική (για να διατηρείται) διατροφή, είναι να υπάρχει ένα cheat day. Μια ημέρα δηλαδή που ξέρεις οτι δεν θα επιβάλεις στον εαυτό σου τον περιορισμό στο είδος των φαγητών που θα φας και ειδικότερα αν αθλείσαι κιόλας, ούτε και στην ποσότητα (διπλή μερίδα πχ)... γιατί ξέρεις οτι θα καταλήξεις να τα κάψεις.

Τέλος αν επίτηδες προσπαθείς να μην τρως τίποτα όλη μέρα, συνήθως γυρίζει μπούμερανγκ γιατί θα σε πιάνει η πείνα σε στιγμές που δεν θα μπορείς να την ελέγξεις (πχ πριν τον ύπνο)... οπότε φροντίζεις εκ των προτέρων να μη συμβαίνει αυτό.

αχ κοπελα μου σε νοιωθω...κ ελεγα θα μουν η μονη που το παθαινω..κ γω τα ιδια..ξεκιναω διαιτα να χασω τα περιττα κιλα από πανω μου..κ τσουπ κατι γινεται κ πλακωνομαι κ γω..κυριως στα γλυκα..μετα στεναχωριέμαι κ ξαναρχιζω διαιτα.Το θεμα μ είναι όμως το εξης : καποια στιγμη βαρεθηκα αυτό τ πανω κατω με τα κιλα..κ αμελησα εντελως τν ευατο μ με συνεπεια να μν χωραω ουτε στα ρουχα μ...δεν θελω ουτε να κυκλοφορω...Κ επισης δεν εχω τη δυναμη πια να το παρω αποφαση κ ν τα χασω μια κ καλη όλα τα κιλα..οσο κι αν μ παρει

καλησπέρα..
γράφω σε αυτό το νήμα, όχι για να απαντήσω στη θεματοθέτρια, μιας και έχει περάσει αρκετός καιρός που άνοιξε αυτό το θέμα και μπορεί να μην μπαίνει πια στο φόρουμ, αλλά για να εκθέσω εδώ το πρόβλημά μου, το οποίο είναι επίσης η συναισθηματική υπερφαγία..

Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι γεμίζω το χρόνο μου γεμίζοντας το στομάχι μου..
δλδ πολύ συχνά δεν έχω τι να κάνω και αντί να βρω να κάνω κάτι για να γεμίσω το χρόνο μου, μια δραστηριότητα, μια δουλειά στο σπίτι, μια βόλτα.. ένα κάτι τέλος πάντων, εγώ αρχίζω και τρώω μέχρι να νυστάξω και να πέσω να κοιμηθώ τελικά..
Η ζωή μου είναι τόσο ανούσια και κενή νοήματος!!
Σχεδόν όλον τον χρόνο της ζωής μου τον περνάω με το φαγητό και τον ύπνο..

Τα πρωινά κάνω πρακτική επειδή πέρυσι τελείωσα μια σχολή..
αλλά αν δεν υπήρχε και αυτή η απασχόληση το πρωί, κατά τη διάρκεια της οποίας, τις 6 αυτές ώρες που απασχολούμαι καθημερινά, τρώω συνήθως μια μπανάνα μόνο, θα έτρωγα όλη μέρα πραγματικά..

Πάντως, δεν έχω επιθυμία για φαγητό όταν είμαι εκτός σπιτιού..
Η λύση για μένα θα ήταν να μην μένω καθόλου στο σπίτι.. να φεύγω το πρωί και να γυρνάω το βράδυ..
αλλά δεν ξέρω πού να πηγαίνω τόσες ώρες απ' το μεσημέρι που τελειώνω την πρακτική!!
τελειώνω το μεσημέρι την πρακτική και στις 3μμ είμαι στο σπίτι..
Απ' τις 3 μέχρι τις 9 που πάω για ύπνο δεν έχω τι να κάνω..
δεν ξέρω πώς να γεμίσω την ώρα μου..
αρνούμαι να κάνω το οτιδήποτε και επιλέγω να τρώω συνέχεια, να γίνομαι χάλια και να πέφτω για ύπνο στις 9,νωρίς δλδ, γιατί αν έμενα μέχρι τις 11-12 ξύπνια θα ήμουν ικανή να το ρίξω στο φαΐ άλλες 5 φορές..

εμμ αυτά ήθελα να σας πω..
δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να μου πει κάτι να με βοηθήσει..
αυτή η κατάσταση υφίσταται τώρα πολλά χρόνια..
πλέον έχει παγιωθεί.. έχει γίνει συνήθεια..
θα μου πείτε τις συνήθειες τις αλλάζουμε.. όλα είναι στο μυαλό μας..
εμείς διαμορφώνουμε τις συνήθειές μας..
αλλά το θέμα είναι πως στη δική μου περίπτωση νομίζω το πρόβλημα ξεκινάει απ' το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλός μου, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι άδειος.. πραγματικά δεν έχω τίποτα μες στο κεφάλι μου και γι' αυτό το λόγο δεν ξέρω πώς να γεμίζω την ώρα μου..

έχω περάσει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα στο παρελθόν.. τώρα εδώ και κάτι χρόνια παίρνω ένα φάρμακο σε δόση συντήρησης..
θα έλεγε κανείς πως είμαι καλά κατά τα άλλα.. όποιος με δει θα πει πως είμαι καλά..
για μένα δεν είμαι καλά όμως.. γιατί ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν τρώει τόσο πολύ όσο εγώ.. ούτε έχει το μυαλό του συνέχεια στο τι θα φάει..
ας σταματήσω εδώ.. ελπίζω να μην σας κούρασα..
ελπίζω να μου δώσει κάποιος μια ιδέα να βγω απ' αυτό το αδιέξοδο..

Τι φάρμακο παίρνεις κ γτ το παίρνεις;;

Favvel εμένα με βοήθησε η ψυχοθεραπεία.Αν δεν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου ώστε να καταφέρεις να αποσυνδέσεις τα συναισθήματα σου απο την βιολογική ανάγκη για φαγητό δεν θα βρεις λύση.Εγώ έτρωγα χωρίς αύριο και εντός και εκτός σπιτιού.Εχω και τέτοια δουλειά που μπορώ άνετα να τρώω και να δουλεύω ταυτόχρονα οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν σταματούσα ποτέ να μασουλάω.
Το τελευταίο 4μηνο έχω χάσει κοντά στα 10 κιλά και οι συνάδελφοι με ρώτησαν πως λένε αυτή που ερωτεύτηκα και για χάρη της έχασα αυτά τα κιλά!!!..χαχαχα..καμμιά σχέση όμως.Απλά (οκ δεν είναι τόσο απλό) άλλαξα τρόπο σκέψης

παίρνω το abilify των 10mg.. ένα χάπι κάθε βράδυ..
εμένα δεν με έχει βοηθήσει σε τίποτα η ψυχοθεραπεία..
τη θεωρώ χαμένο χρόνο και χρήμα..

ίσως φταίει όμως που δεν κάνω εγώ καμία προσπάθεια, έχω παραιτηθεί και περιμένω να λυθούν από μόνα τους τα προβλήματα..
πάντα αφηνόμουν στους άλλους να μου λύνουν τα προβλήματα.. κυρίως στους γονείς μου αναφέρομαι..
αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξω ελλιπής και προβληματική στις κοινωνικές σχέσεις (όταν είμαι σε μια παρέα αφήνομαι και δεν συμμετέχω επειδή μου είναι πιο εύκολο να μην μιλάω), καθώς και στις καθημερινές διεκπεραιώσεις (δεν ξέρω πώς είναι να πληρώνεις τη ΔΕΗ, το τηλέφωνο κλπ..).. (και είμαι 28 χρονών εε)
ουσιαστικά είμαι κοινωνικά αναλφάβητη.. δεν έχω την παιδεία που αποκτά κανείς όταν συμμετέχει στα τεκταινόμενα και τα κοινωνικώς δρώμενα..
έμεινα για πολύ καιρό εκτός κοινωνικών επαφών και πλέον έχω γίνει ένας άνθρωπος που κυνηγά την ησυχία του και τη βολή του..
δεν θέλω να κουράζω το μυαλό μου με έννοιες και προβλήματα και με το οτιδήποτε..
ενώ παλιά σκεφτόμουν πολύ έντονα, τώρα πια το μυαλό μου έχει αδειάσει.. δεν μπορώ να σκεφτώ..
και όχι μόνο αυτό.. αλλά το αποφεύγω κιόλας το να σκέφτομαι..
γι' αυτό το ρίχνω στο φαΐ, για να ξεχαστώ που είμαι έτσι (μάλλον που έχω καταντήσει έτσι, ένας απαθής και αδιάφορος άνθρωπος) αλλά και για να γεμίσω τον χρόνο μου, αφού δεν μπορώ να μαζέψω το μυαλό μου να το απασχολήσω με κάτι άλλο που απαιτεί προσπάθεια..

έτσι αφήνομαι και τον ελεύθερο χρόνο που έχω, δεν ξέρω πώς να τον αξιοποιήσω..
προτιμώ να τρώω και να κλαίγομαι μετά παρά να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό..
δεν βάζω πρόγραμμα στον εαυτό μου.. αφήνομαι χαλαρή.. δεν πιέζω τον εαυτό μου για τίποτα..

εσύ admforall πιθανόν να είχες μεγαλύτερη θέληση να αλλάξεις τρόπο σκέψης..
εγώ ίσως δεν το θέλω τόσο.. εκεί καταλήγω..
απ' την άλλη δεν μου αρέσει αυτό που ζω..
μήπως θες να μου πεις πώς άρχισες να σκέφτεσαι δλδ??
με ποιον τρόπο αποσύνδεσες το φαγητό απ' τα άσχημα συναισθήματά σου??
μήπως σταμάτησες να κάνεις αρνητικές σκέψεις??
γιατί δεν βλέπω άλλη λύση..
όταν δεν έχω τι να κάνω και υπάρχει αυτό το κενό και η βαρεμάρα στη ζωή μου, αυτόματα έρχονται και οι αρνητικές σκέψεις..
λογικό είναι.. σκέφτομαι "γιατί να είμαι έτσι τώρα?" "γιατί να μην είμαι γεμάτη ενέργεια και θέληση για ζωή?"
οπότε απ' τη στιγμή που θα σκεφτώ πως είμαι μια αποτυχημένη, (η οποία καλά κρατιέται ακόμα στη ζωή χάρη στους γονείς της), εε αυτομάτως αυτή αρνητική σκέψη με ρίχνει στο φαγητό για να γεμίσω και τον κενό χρόνο και το συναισθηματικό κενό μου..

δεν ξέρω.. πραγματικά.. πρέπει κάτι να κάνω..
να βρω ενδιαφέροντα.. αλλά δεν μου' ρχονται από μόνα τους!
πρέπει να κάνω κι εγώ κάτι το ξέρω.. αλλά εγώ βαριέμαι..
εν πάση περιπτώσει θα μου πεις τα θέλω όλα δικά μου..
ξέρω γω..
κουράστηκα.. αυτό μόνο έχω να πω..
κουράστηκα με αυτό που είμαι.. δεν μου αρέσει ο εαυτός μου και πιο πολύ δεν μπορώ να χωνέψω ότι κάτι μπορεί να έχει πάθει το μυαλό μου και γενικά η εγκεφαλική μου λειτουργία ύστερα από όλα αυτά που είχα περάσει στο παρελθόν..

αα ναι anxius4ever.. δεν απάντησα στη δεύτερη ερώτησή σου..
δεν ξέρω τι ακριβώς είχα..
στις συνταγές με τα φάρμακα που πάει ο πατέρας μου να μου γράψει στη γιατρό (ορίστε και αυτό ο πατέρας μου το κάνει για μένα), πάνω πάνω στη θέση όπου αναγράφεται η πάθηση, γράφει : σχιζοφρένεια..
βέβαια εγώ πέρασα μεν ένα οξύ ψυχωσικό επεισόδιο επειδή έκοβα απότομα τα φάρμακα αλλά δεν ήταν αυτή η αρχική διάγνωση..
εγώ ξεκίνησα από κατάθλιψη και σχεδόν νευρική ανορεξία..
μετά εξελίχθηκε σε διπολική διαταραχή και ψύχωση.. επειδή έκοβα τα φάρμακα..
εν πάση περιπτώσει τώρα είμαι καλά βέβαια, τόσο καλά όπως είναι όλος ο κόσμος..
απλά εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη με αυτό το μέτριο "καλά" που έχει ο περισσότερος κόσμος..
γιατί είναι ένα μίζερο "καλά".. δεν είναι βαθύ και πηγαίο..
είναι ένα "καλά" επιφανειακό και χλιαρό έως ψυχρό..

Favvel αφου εχεις τοσο ελευθερο χρονο πρεπει να αρχισεις να ασχολεισαι με δραστηριοτητες....και ας βαριεσαι στην αρχη ..σιγα σιγα θα τις συνηθισεις...θα σε βοηθησουν και στο κοινωνικο κομματι...
υπαρχουν απειρα πραγματα να κανεις.,....μπορεις να πας σε σεμιναρια,σε κολυμβητηρια ,σε γυμναστηρια,σε εθελοντικη εργασια,προστασια ζωων,ομαδες αυτοβοηθειας υπερφαγειας , να κανεις καποιο αλλο χομπυ,να γραφτεις σε ομαδες χορου...απειρα πραγματα.....αλλα πρεπει πρωτα να το αποφασισεις απο το να καθεσαι...

Kαταρχήν μην νομίζεις ότι και εγώ είμαι κοινωνικά επιτυχημένος.Eχω πατώσει στις προσωπικές μου σχέσεις όσο λίγοι σε αυτόν τον κόσμο.Για τα άλλα που λες αναγκάστηκα να μάθω να τα κάνω γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.Μπορει να έχω γράψει κατά καιρούς εδώ μέσα για τους γονείς μου και ειδικά την μάνα μου ότι δεν με μεγάλωσαν σωστά,την κακοποίηση που δέχθηκα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου και ακόμη θυμάμαι αλλά για να είμαι δίκαιος αυτοί οι άνθρωποι έκαναν και κάτι σωστό.Στα 18 μου όταν τελείωσα το λύκειο και δεν είχα σκοπό να διαβάσω για πανελλήνιες (έδωσα ως τουρίστας 2 φορές,την 2η για να πάρω αναβολή απο τον στρατό) μου είπαν "τώρα που ενηλικιώθηκες θα μάθεις να δουλεύεις για να ζήσεις" και με το ζόρι με έστειλαν σε διάφορες δουλειές.Φυσικά εγώ αντέδρασα και δε με θεωρούσα ως ικανό να εργαστώ και τότε έλεγα απο μέσα μου "ρε την μαλακισμένη δεν βλέπει ότι είμαι ανίκανος και με στέλνει να δουλέψω?" και μάλλον κάτι κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο σκεφτόμουν κάποια στιγμή και μου απάντησε "καλύτερα να με βρίζεις τώρα παρά να έρχεσαι αργότερα στον τάφο μου και να με φτύνεις.."
και τελικά είχε δίκιο μιας και απο την στιγμή που έπρεπε να ζήσω,έπρεπε να μάθω να αναλαμβάνω την ευθύνη του ευατού μου και τώρα μετά απο σχεδόν 20 χρόνια αυτόνομης ζωής ξέρω πόσο καλά έκαναν τότε οι γονείς μου και με πίεσαν να εργαστώ και να ανεξαρτητοποιηθώ.Απο αυτά που γράφεις αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον οι δικοί σου γονείς δεν σε άφησαν να απογαλακτιστείς και αυτό ειναι θέμα που πρέπει να το παλέψεις
Κοίτα αρνητικές σκέψεις συνεχίζω να κάνω.Αλλά δεν το ρίχνω στο φαγητό πια.Προσπαθώ να γεμίζω τον ελεύθερο χρόνο μου με άλλα πράγματα.πχ Κάνω πολύ περπάτημα.Βάζω ακουστικά και παίρνω τους δρόμους της πόλης μου ακούγοντας μουσική και ξεχνιέμαι.Ασχολούμαι και πάλι με το hobby μου που είναι η τεχνολογία.Κάνω βόλτες και με το αμάξι.Ψυχοθεραπεία κάνω ομαδική.Μακάρι να ήταν στην πόλη που μένω ώστε να μπορούσα να πηγαίνω κάθε εβδομάδα αλλά δυστυχώς δεν είναι..Και το κυριότερο το έβαλα πείσμα να αλλάξω.Τα τελευταία χρόνια είχα φτάσει μέχρι και τριψήφιο αριθμών κιλών.Γυρνώντας τον χρόνο πίσω και σκεφτόμενος τι πέρασα απο παιδάκι και άντεξα και συνεχίζω να βρίσκομαι εδώ πάνω στον πλανήτη,μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.Ηρθαν φορές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω ψυχικά αποθέματα που δεν είχα καν φανταστεί ότι είχα.Ναι πολλές φορές με έχει πάρει απο κάτω και συνεχίζει να με παίρνει αφού δεν έχω καταφέρει να φτάσω σε όσα έχω ονειρευτεί για μένα.Αλλά συνεχίζω να το προσπαθώ.

Favvel μπορείς να ασχοληθείς με το γράψιμο, γράφεις ωραία..........

Για τα υπόλοιπα ή κόβεις από τους γονείς σου τα πολλά πολλά , αναλαμβάνεις εσύ υποχρεώσεις, να μαγειρέψεις, να πας σούπερ μάρκετ , να καθαρίσεις,τώρα για ΔΕΗ δεν θα στο πρότεινα:p.....πλήττεις με αυτά? ......ασχολήσου με το γράψιμο , πάρε ένα σκύλο, μάθε μια ξένη γλώσσα αυτοδίδακτα, κάνε τζόκινγκ , βγες μια βόλτα με το αυτοκίνητο, πάρε γλάστρες, φτιάξε διακοσμητικά, φτιάξε κρέμες , βγες με κάποιον, δες μια ταινία ,γίνε μέλος σε φόρουμ ψυχολογίας :p....... Η εκτός σπιτιού αυτά που λέει ο νικ για δραστηριότητες.....και ένα γυμναστήριο να πας θα περνάει το απόγευμά σου χωρίς φαγητό......ή αν δεν έχεις πάρε ένα προφίσενσι, υπολογιστές , ένα ιεκ , ένα δίπλωμα αυτοκινήτου , μηχανής δεν ξέρω, θα είναι υποχρεωτικό, θα πληρώνεις, θα εξεταστείς ,αναγκαστικά θα παρακολουθείς και θα αφιερώσεις ώρα........Αν δεν την παλεύεις και βαριέσαι κάνε μια λίστα με 1,2 πράγματα να τα κάνεις σε μία μέρα με το ζόρι......δεν ξέρω αν γίνεται αλλιώς, αν έχουμε και πολύ χρόνο το ρίχνουμε στις σκέψεις και αντί τελικά να λύσουμε προβλήματα, πλέκουμε.......

Και κάποιος είπε ...

Λένε πολλά για τη θετική σκέψη δάσκαλε!
Ναι, το ξέρω, καλή είναι, αλλά ακόμα καλύτερα είναι να έχεις θετική δράση.
Θετική δράση, είναι η δράση αυτή, στην οποία στρέφεσαι κάνοντας έστω και απειροελάχιστα βήματα, ακόμα και αν αυτά δεν σου αποφέρουν ορατά αποτελέσματα.
Θετική δράση, είναι οι φορές που θα ξανασηκωθείς, αφού έχεις πέσει.
Θετική δράση, είναι να επιμένεις και να κινείσαι προς το φως σου, στις πιο σκοτεινές σου περιόδους.
Θετική δράση θα έχεις, όποτε κάνεις τη δράση συνήθεια τόσο, ώστε να είναι ανεξάρτητη από τα γεγονότα γύρω σου.
Τα γεγονότα είναι αυτά που επηρεάζουν τη σκέψη σου. Όμως δεν μπορούν να επηρεάσουν τη δράση σου.
Έτσι, θα αναγκάσεις με τη συνεχόμενη δράση σου, να αποκτήσεις ουσιαστική θετική σκέψη.
Η δράση είναι αυτή που φέρνει τα αποτελέσματα. Η σκέψη χωρίς τη δράση, είναι ονειροπόλημα.
Το θετικό ονειροπόλημα, από το αρνητικό ονειροπόλημα, δεν έχουν διαφορά.
Ονειροπόλημα παραμένει!

Τώρα θα μου πεις παπαριές σου λέω......αλλά δεν ξέρω αν από το πουθενά μπορεί κάποιος να αλλάξει τρόπο σκέψης αν δεν δράσει......

βασικά ένα μπράβο θέλω να σου πω admforall.. μπράβο που συνεχίζεις να προσπαθείς και δεν τα έχεις παρατήσει..
εγώ έχω συνέχεια στο μυαλό μου να φύγω απ' αυτή τη ζωή επειδή με έχει κουράσει.. δεν φταίει η ζωή εντάξει αλλά ο τρόπος που εγώ την εκλαμβάνω.. αλλά δεν είναι κι εύκολο να φύγει κανείς στα καλά καθούμενα..
η λύση είναι να δω αλλιώς τη ζωή, αντί να σκέφτομαι συνέχεια πώς θα τα παρατήσω..
αλλά αυτή η σκέψη, πχ ότι τελειώνει η ζωή μου τώρα και τα βάσανά μου μαζί, με ανακουφίζει προσωρινά.. γι' αυτό και την κάνω..
δεν έχω καταφέρει ακόμα να τραβήξω μπροστά χωρίς πισωγυρίσματα..
συνήθως κάνω μερικά βήματα μπροστά και άλλα εκατό πίσω..

Έχεις δίκιο σε αυτό που είπες για τον απογαλακτισμό μου..
ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημά μου πάντα..
παλιά προσπαθούσα.. έκανα διάφορες κινήσεις για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ και μόνη μου να σταθώ στα πόδια μου..
έψαχνα για δουλειές από' δώ κι από' κεί.. τελικά καμία δεν έκατσε.. δεν με παίρνανε στις δουλειές γι' αυτό..
ίσως τους έβγαζα προς τα έξω πως είμαι μαζεμένη, πως είμαι ακόμα παιδί, και δεν μου είχαν εμπιστοσύνη..
αυτό με έχει επηρεάσει ψυχολογικά.. επειδή σκέφτομαι πως είμαι ανίκανη για δουλειά.. ό,τι σκεφτόσουν κι εσύ δλδ στα 18 σου..

Σκέφτομαι τον ανταγωνισμό που υπάρχει εκεί έξω και λέω από μέσα μου..
τόσος κόσμος με πτυχία και δεν βρίσκει δουλειά.. θα βρω εγώ που δεν έχω και προσόντα??
μπορεί κάπου να υπάρχει μια δουλειά και για μένα.. αλλά το ότι έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που τελείωσα το σχολείο και ακόμα είμαι στα ίδια, να με συντηρούν οι γονείς, μου μειώνει τις πιθανότητες να βρω δουλειά στο μέλλον..

Τελείωσα ένα ιεκ πέρυσι (δλδ τον Ιούνιο που μας πέρασε) και τώρα κάνω πρακτική..
Αλλά αγχώνομαι, κάνω λάθη, φοβάμαι, τρέμω στην κυριολεξία.. δεν έχω και τις απαραίτητες γνώσεις.. και γενικά δεν τα πάω καθόλου καλά..
σε φαρμακείο κάνω την πρακτική..
Σκοπεύω να τελειώσω την πρακτική όπως όπως και μετά να μείνω πάλι στον αέρα, να ψάχνομαι απ' την αρχή..

Όλοι στην προσπάθεια είμαστε το ξέρω..
απλά υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι πιο χαλαροί, πιο χαρούμενοι που τα καταφέρνουν καλύτερα και αυτούς τους ζηλεύω..

Καλή η ιδέα σου για το περπάτημα με ακουστικά στους δρόμους της πόλης..
το έκανα κι εγώ αυτό παλιά αλλά όχι σαν βόλτα.. μόνο αν είχα να πάω κάπου συγκεκριμένα..
αντί να πηγαίνω στο γήπεδο δλδ και να κάνω γύρω γύρω, μπορώ να περπατάω στην πόλη, για να έχω και άλλες παραστάσεις..
τώρα που νυχτώνει νωρίς όμως μάλλον δεν θα μπορώ να το κάνω αυτό.. επειδή φοβάμαι και λίγο να περπατάω στην περιοχή μου νύχτα..

Τέλος πάντων.. υπάρχουνε λύσεις πολλές.. το ξέρω..
το θέμα είναι ποιος έχει την όρεξη και τη διάθεση να τις εφαρμόσει..
καλημέρα..

πολύ ωραίο cube αυτό που έγραψες για τη θετική δράση!!
έτσι είναι πράγματι.. η θετική σκέψη δεν λέει τίποτα.. είναι ισοδύναμη με την αρνητική όσο δεν υλοποιείται..

και όσο για αυτά που μου προτείνεις, το ξέρω υπάρχουν πράγματι άπειρα πράγματα να κάνω..
αα δεν οδηγώ παρεμπιπτόντως.. ούτε αυτοκίνητο, ούτε μηχανή..
είχα πάει πρόπερσι να κάνω μαθήματα οδήγησης, μου ζητάγανε χαρτιά γιατρού παθολόγου και οφθαλμίατρου.. έκανα τη βλακεία να δείξω στον παθολόγο το βιβλιάριο όπου γράφει το φάρμακο που παίρνω.. και από τότε δεν το ξανακυνήγησα το θέμα με την οδήγηση..
επειδή πρέπει με κάποιο τρόπο να μην καταλάβουν οι γιατροί ή οι δάσκαλοι οδήγησης ότι παίρνω φάρμακα.. αλλιώς, αν θα πρέπει να ανανεώνω το δίπλωμα κάθε τρεις και λίγο..
Και νομίζω ότι οι γιατροί μπορούν να μπαίνουν στο σύστημα συνταγογράφησης και να βλέπουν τα φάρμακα που παίρνω..
δλδ και χωρίς να τους δείξω τώρα το βιβλιάριο, έχω την εντύπωση πως οι γιατροί θα μπορούν να δουν τί παίρνω από φάρμακα..
γι' αυτό έχω αναστείλει προς το παρόν το δίπλωμα οδήγησης.. αν και θέλω πολύ να βγάλω..

Τώρα, ναι, πράγματι αν έχουμε πολύ χρόνο, αρχίζουμε και σκεφτόμαστε αρνητικά, το ρίχνουμε στο φαΐ και κάνουμε ένα σωρό λάθη..
ωραίες οι ιδέες σου για το πώς να γεμίσω τον ελεύθερό μου χρόνο..
το θέμα είναι ότι την ώρα εκείνη που δεν έχω τί να κάνω, το μυαλό μου πάει αυτόματα στο να φάω..
προτιμώ το να φάω απ' το να κάνω οτιδήποτε άλλο..
και αυτό είναι που δεν ξέρω πώς να ελέγξω και πώς να αλλάξω..

αα ούτε το Proficiency έχω πάρει..
και γυμναστήριο είχα ξεκινήσει φέτος.. πήγα το μήνα Οκτώβριο και τώρα το Νοέμβριο..
πληρώνω μήνα- μήνα, επειδή είμαι ικανή αν πληρώσω για έξι μήνες πχ, να το παρατήσω όπως έκανα και πρόπερσι και να μην πατήσω για τρεις μήνες.. και πάνε χαμένα και τα λεφτά έτσι..

Η λύση για μένα είναι να φεύγω απ' το σπίτι τα απογεύματα.. αφού τα πρωινά έτσι κι αλλιώς λείπω, μιας και κάνω την πρακτική.. να λείπω για 5-6 ώρες.. να απασχολούμαι κάπου δλδ και να γυρνάω σπίτι το βράδυ, για να φάω κάτι ελαφρύ και να κοιμηθώ..
ή θα συνεχίσω το γυμναστήριο ή πρέπει να βρω κάτι άλλο που να με απασχολεί περισσότερες ώρες..
δεν ξέρω.. θα δω..
πρέπει με το που γυρνάω σπίτι το μεσημέρι, να τρώω το φαγητό μου, να ξαπλώνω λίγο, και μετά να φεύγω σφαίρα απ' το σπίτι, να λείπω για 5-6 ώρες και να γυρνάω το βράδυ πάλι σπίτι..
τώρα τί θα είναι αυτό δεν το έχω βρει ακόμα.. κάτι που να μην χρειάζεται να πληρώνουμε κάτι..
δεν θέλω να φορτώνω άλλο τους γονείς μου..
λοιπόν.. σας αφήνω.. πρέπει να ετοιμαστώ να φύγω..
σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας!! κι εσένα nick.. παρ' ότι δεν σχολίασα την απάντησή σου :-)

φαβελ, το οτι δεν σ αρεσει να τρως εκτος σπιτιου, ειναι ενα σημειο για να πιαστεις και να το αξιοποιησεις.
το πρωινο σου το εχεις καλυμμενο κι εισαι μια χαρα με την μπανανα σου.
βρες μια δραστηριοτητα εκτος σπιτιου για το απογευμα και σιγα σιγα θα τα χασεις τα κιλα.

αφου εχεις προβλημα με την κοινωνικοποιηση, ξεκινα ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ.
αν εχεις να πας γυμναστηριο, θα τρωςμετρημενα το μεσημερι, γιατι που να πας σκασμενος στο φαι για γυμναστικη, ε και εμτα το βραδυ ποσο να προλαβεις να φας πια!

θα βαρυγγομησεις μια βδομαδα, 10 μερες το πολυ.
μετα θα συνηθισεις την ρουτινα, θα σου αρεσει που κινεισαι λιγο παραπανω, θα σου φιαξει και τα κεφια η γυμναστικη, κι οτανα ρχισουν να φευγουν τα κιλα, ισως αλλαξεις και διαθεση για την κοινωνικοποιηση.

απο καπου πρεπει ν αρχισεις ομως και κατα τη γνωμη μου το "καπου" ειναι αθληση το απογευμα.

Quote:

---

Originally Posted by favvel

Καλή η ιδέα σου για το περπάτημα με ακουστικά στους δρόμους της πόλης..
το έκανα κι εγώ αυτό παλιά αλλά όχι σαν βόλτα.. μόνο αν είχα να πάω κάπου συγκεκριμένα..
αντί να πηγαίνω στο γήπεδο δλδ και να κάνω γύρω γύρω, μπορώ να περπατάω στην πόλη, για να έχω και άλλες παραστάσεις..
τώρα που νυχτώνει νωρίς όμως μάλλον δεν θα μπορώ να το κάνω αυτό.. επειδή φοβάμαι και λίγο να περπατάω στην περιοχή μου νύχτα..

Τέλος πάντων.. υπάρχουνε λύσεις πολλές.. το ξέρω..
το θέμα είναι ποιος έχει την όρεξη και τη διάθεση να τις εφαρμόσει..
καλημέρα..

---

εγώ κάνω και γύρω-γύρω στο γήπεδο και γενικά στην πόλη μου και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.Κάποια πράγματα είναι απλά θέμα επιλογών και με ελάχιστη παρεμβολή έξωθεν παραγόντων ως προς το να μην πραγματοποιηθούν
πχ αυτό https://s3.postimg.org/xiiqwofkf/Scr...1_01_18_56.png
ειναι το gps log μου απο το χθεσινοβραδινό μου περπάτημα.2 ώρες που θα μπορούσα άνετα να τις περάσω χαζεύοντας μπροστά στο pc και μασουλώντας βλακείες χωρίς πρακτικά να πεινάω.επέλεξα όμως να βγω έξω,να περπατήσω,να ακούσω μουσική και να πάρω λίγο καθαρό αέρα.Απο 28/9 ξεκίνησα στόχο.Μέχρι τέλος του χρόνου να έχω περπατήσει 1000χλμ.Μέχρι στιγμής είμαι στα 730χλμ με συνολικό χρόνο 140 ώρες.140 ώρες που θα μπορούσα να τις χάσω τρώγοντας και αυτοκαταστρέφοντας το σώμα μου που είναι το μοναδικό που θα έχω σε όλη μου την ζωή.Επέλεξα να τις αξιοποιήσω αλλιώς.Και αυτό το θεωρώ κέρδος μου.Υγεία να υπάρχει πάνω από όλα και κάποια πράγματα έρχονται.Δε θα πω όλα έρχονται αλλά κάποια ναι.Μπορεις να μην έχεις όσα έχεις ονειρευτεί αλλά χαλαρά μπορείς να μην κλαίγεσαι όλη μέρα για την μοίρα σου. Next target αφού φτάσω τα 1000χλμ θα είναι τα 3000χλμ μέχρι τον ιούνιο του 2017 και μετά θα προσπαθήσω να καθιερώσω 5000χλμ το χρόνο για όσο θα μου το επιτρέπει η υγεία μου και φυσικά η διάθεση μου
εν τω μεταξύ από τότε που συνειδητοποίησα πόσο εύκολα παίρνεις περιττές θερμίδες και πόσο δύσκολα χάνονται σταμάτησα να τρώω βλακείες.πχ μια μεσαίου μεγέθους σοκολάτα έχει καμμιά 500αρια θερμίδες τις οποίες για να τις χάσεις πρέπει να περπατάς γρήγορα πάνω απο μια ώρα ή να κάνεις τρέξιμο πάνω απο μισάωρο..Και στην ουσία δεν προσφέρει κάτι και ουσιαστικό στον οργανισμό..επινα καφέ φραπε γλυκο με γάλα και πλέον πίνω μέτριο χωρίς και ενώ στην αρχή μου κακοφάνηκε η γεύση του,τώρα το συνήθισα

Δεν μου ακούγεται καθόλου παράξενο αυτό που σου συμβαίνει. Πάντα η συναισθηματική μου κατάσταση επηρέαζε τη διατροφή μου. Παλιότερα μου κοβόταν τελείως η όρεξη από το άγχος. Τώρα μου ανοίγει. Ούτε το ένα είναι καλό ούτε το άλλο. Τα γλυκά είναι το πρώτο που θέλουμε οι περισσότεροι όταν μας πιάνει αυτό. Αν είμαι στεναχωρημένη δεν με νοιάζουν ούτε δίαιτες ούτε τίποτα. Λέω τώρα είμαι χάλια θα φάω και σκασίλα μου. Μετά νιώθω τύψεις.

Remedy, τελικά αν συνεχίσω το γυμναστήριο, μου φαίνεται θα πρέπει να πηγαίνω κάθε μέρα.. γιατί εγώ μέχρι (τους δύο αυτούς μήνες δλδ) πήγαινα δύο με τρεις φορές τη βδομάδα.. και συνήθως μέχρι δύο φορές να φανταστείς..
εε αισθάνθηκα πως δεν αρκεί αυτό.. γιατί τις μέρες που καθόμουν στο σπίτι, δεν είχα τί να κάνω και το έριχνα στο φαΐ..
οπότε πήγαινα ένα βήμα μπροστά μια μέρα με το γυμναστήριο και την επόμενη μέρα που καθόμουν σπίτι και έτρωγα, πήγαινα 3 βήματα πίσω..
εε δεν είναι δουλειά αυτή.. πρέπει να πηγαίνω κάθε μέρα απ' ότι βλέπω..

βασικά τώρα που το λες, admforall, το έχω σκεφτεί κι εγώ αντί να πηγαίνω γυμναστήριο, να πηγαίνω για περπάτημα στο γήπεδο κάθε μέρα από μία ώρα.. πέρυσι αυτό έκανα..
αλλά το θέμα βρε παιδιά με τη γυμναστική είναι πως για μένα δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο στον κόσμο.. οπότε δεν το αποφασίζω εύκολα να το κάνω.. κινδυνεύω να πω στον εαυτό μου " έλα τώρα, ποιος τραβιέται στο γυμναστήριο?" ή "ποιος τραβιέται στο γήπεδο για περπάτημα τώρα?"
χρειάζεται και μια στοιχειώδης αυτοπειθαρχία, αποφασιστικότητα και ικανότητα τήρησης προγράμματος.. και θέληση βέβαια πάνω από όλα..
Πάντως σου εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου και μπράβο σου κιόλας που μπορείς και τηρείς το πρόγραμμά σου..
γιατί για μένα το πιο δύσκολο δεν είναι να πηγαίνω να γυμνάζομαι μια δυο φορές στη χάση και στη φέξη..
το δύσκολο είναι να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα καθημερινό..
για μένα αυτή η σταθερότητα στην τήρηση του προγράμματος είναι το ζητούμενο..

Ina_1, έτσι είναι.. δεν είναι και σπάνιο αυτό που λέω.. ο περισσότερος κόσμος το έχει.. και παλεύει με το φαγητό καθημερινά..
απλά από ένα σημείο και μετά σε κουράζει μια κατάσταση, ειδικά αν επαναλαμβάνεται επί χρόνια.. και λες φτάνει πια!
το λες μεν αλλά πόσο εύκολο είναι να το κάνεις πράξη?

μπορεις να δωσεις εναλλακτικες στον εαυτο σου που θα βοηθησουν αλλου.
πχ, μπορεις να βαλεις σαν απαραβατη αρχη οτι πρεπει να βγαινεις μερικες ωρες ΚΑΘΕ απογευμα.
αν θελεις πηγαινε γυμναστηριο η περπατημα, αν βαριεσαι ομως, μπορεις να κανεις ανταλλαγη. να πας για καφε με μια φιλη για παραδειγμα, η σε μια εκδηλωση, σε μια παρασταση, σινεμα κλπ.
να εχεις εναλλακτικες δλδ, αλλα καθε μερα εξω.
οταν θα συνηθισεις να μην τρως το απογευμα, μπορεις να επιτρεπεις και 1 μερα μεσα τη βδομαδα.

favvel μου πήρε πάρα πολύ καιρό να το αποφασίσω.Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει "μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς κάλλιστα να κάνεις αύριο" καθώς απο τότε που με θυμάμαι και λόγω της ΔΕΠ-Υ μου είμαι αναβλητικός στο φουλ.Η ξεκινάω κάτι και σχεδόν πάντα το αφήνω στη μέση.Η τα έχω παρατήσει με 2-3 δυσκολίες και μετά το μετανιώνω αλλά πια είναι αργά.
Δεν σου λέω πως είναι εύκολο.Αλλά πρέπει να το πάρεις απόφαση να το ξεκινήσεις
Στη ζωή μου σε όποιον τομέα έχω αποτύχει ήταν γιατί δε μου χρειαζόταν άμεσα για την επιβίωση μου.πχ Μπορεις να μην έχεις φίλους αλλά αν δεν έχεις δουλειά και απο πίσω κάποιον να σε ταϊζει θα πεθάνεις απο την πείνα..Εκει λοιπόν δεν με έπαιρνε να πω "ελα μωρέ και τι έγινε που δε δουλεύω? αφού έχω να φάω και ένα μέρος να μείνω όλα καλά" και έτσι έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσω να επιβιώσω.Σε αντίθεση με το κομμάτι των προσωπικών μου σχέσεων όπου εκεί τα παράτησα εύκολα κάποιες φορές και έχασα ευκαιρίες γιατί έλεγα ότι και χωρίς αυτά ζω.Και κάνοντας αυτοκριτική αυτή ήταν η μεγαλύτερη μαλακία που έκανα στον ευατό μου και τώρα μου έχει γυρίσει μπουμερανγκ.

Εχω και εγω θεμα με τα γλυκα τρωω ασυνηθιστες ποσοτητες γλυκων βασικα με κακοποιω γιατι κανω κρεπαλη και η φαση ειναι οτι επειδη πολυ της εικονας λεω αφου δεν ειμαι παχυς μπορω να κανω οποια κρεπαλη θελω το θεμα δεν ειναι υγειας ...το δυσκολο ειναι που ολο αυυο σε μενα ειναι καταναγκαστικο και γενικα οτι κανω το κανω καυαναγκαστικα χωρις να υο θελω πραγματικα ειτε να φαω ειτε το σεξ η ο τζογος κλπ....την τελευταια εβδομαδα απλα εκοψα τα γλυκα και υο τζανκ φουντ ετσι απλα φτιαχνω την διατροφη μου για να χω κατι να ασχολουμαι αντι να τρωω ετοιμα να φτιαχνω εγω το φαγητο μου

Και πολύ καλά κάνεις.Και εγώ έτρωγα πολλά γλυκά και έδωσα πραγματικά τεράστιο αγώνα μέσα μου,ώστε να καταφέρνω να περνάω μπροστά απο φούρνο ή ζαχαροπλαστείο και να μην μπαίνω μέσα να πάρω το οτιδήποτε.Και το μαγείρεμα καλή φάση.Είναι αλλιώς να μαγειρεύεις εσύ το φαγητό σου.

Ούτε που μπορώ να φάω γλυκό...

Εσύ whyalwaysme? είσαι πάντα με την γλυκιά κουβέντα.Δεν χρειάζεται να τρως και γλυκά.

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Εσύ whyalwaysme? είσαι πάντα με την γλυκιά κουβέντα.Δεν χρειάζεται να τρως και γλυκά.

---

Μπράβο σου πάντως που δεν βουτάς οτιδήποτε από φούρνο ή ζαχαροπλαστείο...

Nαι τα περισσότερα γλυκά μπορεί να προσφέρουν μια σχετική σύντομη ικανοποίηση όταν τα τρως αλλά μετά το κόστος στον οργανισμό που δεν μπορεί να αφομοιώσει και να αποβάλλει σωστά όλα τα υλικά τους είναι σημαντικό.

Σας θαυμάζω εσάς που καταφέρνετε να μην τρώτε γλυκά. Οσο και να προσπαθώ να τα κόψω δεν μπορώ.

Και επίσης μου φαίνεται τόσο μα τόσο περίεργο που σε κάποιους δεν αρέσουν κι όλας. :D

Εγώ δεν είπα ότι δεν μου αρέσουν τα γλυκά.Και εγώ απορώ με αυτούς που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ τους..Μου αρέσουν και πολύ μάλιστα αλλά ξέρω ότι δεν μου κάνουν καλό στην υγεία η υπερ-κατανάλωση τους.Και συνήθως όταν ξεκινήσω να τρώω ένα,δεν σταματάω στο ένα..
Αλλά έχοντας μετά απο σχεδόν 4 μήνες σκληρής προσπάθειας με καθημερινή άσκηση και ψυχολογική προσπάθεια καταφέρει να φτάσω στα επίπεδα κιλών που ήμουν το 2008 και να με χωράνε αγαπημένα ρούχα,κάνω "πέτρα" την καρδιά μου :p και δεν τρώω πια γλυκά.Με κοιτάω στον καθρέπτη και λέω "μπράβο σου που το κατάφερες!!!" χαχαχαΕ τώρα που έρχονται χριστούγεννα όλο και κάποιο μελομακάρονο θα φάω,κανένα σοκολατάκι κτλ.Το θέμα όμως και το μεγάλο στοίχημα με τον ίδιο μου τον ευατό είναι να σταματήσω σε αυτό το 1-2 και να μην ξανακυλίσω..Θα δείξει..

Και εγω μια απο τα ιδια...ενα ειναι παρα πολυ και χιλια δεν ειναι ποτε αρκετα...και αυτο ισχυει σε ολες μου τις υποθεσεις τελευταια φορα εφαγα σε μια νυχτα 1.5 κιλο μελομακαρονα δεν εχω θεμα κιλων αλλα αμα συνεχιζα θα ειχα στο μελλον αλλα η φαση ριν πως το σταματησα γιατι οπως τα τρωγα εγω στο τελος αντι για ανακουφιση ρνιωθα μεγαλυτερη δυσφορια επισης σαν κλασικος εθισμενος τωρα που κοψα τα γλυκα το ριξα συο τζογο παιζω καθε μερα στοιχημα σημερα μαλιστα με το που ξυπνησα ετρεξα στο πρακτορειο δεν παιζω για νακερδισω μαρεσει απλα να παιζω και ειν ενα θεματακι αυτο και καταλαβαινω οτι ειν η προσωπικοτητα μου τετοια που εθιζομαι στα παντα