ΝΕΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ-Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Printable View

06-08-2016, 15:07
penelope27

ΝΕΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ-Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΕΙΜΑΙ 27 ΧΡΟΝΩΝ..ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΓΡΑΨΩ..ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΜΠΟΡΩ..ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΣΧΕΔΟΝ ΣΑΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ...ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ.ΜΕΝΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ.ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΦΥΣΙΚΑ,ΤΩΡΑ ΙΣΑ ΙΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΒΟΛΤΑ..ΜΕΧΡΙ ΤΑ 25 ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΧΟΛΗ ΤΑΞΙΔΙΑ.ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΑΦΗΝΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ.ΕΞΑΡΤΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙς ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΟΥ..ΠΑΝΤΑ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ,ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΑΞΙΩΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΕΜΠΕΛΑ ΑΧΡΗΣΤΗ ΚΛΠ.ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΕΧΩ ΔΕΧΤΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΘ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ..ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ,ΕΧΩ ΚΑΛΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ,ΕΙΜΑΙ ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΧΩ ΧΙΟΥΜΟΡ..ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ...ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΠΑΣΧΩ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ..ΛΟΙΠΟΝ,ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ.ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ..ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΩ ΚΛΠ ΚΛΠ...ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΟΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ..ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΧΑΝΑΧ ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΤΑ ΧΡΕΙΑΣΤΩ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΛΙΓΟ.ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ..ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ..ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑΙ ΑΛΛΑΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ Ν ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΜΕΛΗΣΑ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΣΟΚ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΕΙ ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΑΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ..ΠΕΦΤΩ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΦΑΩ..ΝΙΩΘΩ ΠΛΑΚΩΜΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΒΓΑΙΝΕ ΤΟ ΚΛΑΜΑ,,ΕΙΧΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ..ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ..ΑΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΩ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΕΙΧΑ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΤΗΛΙΠΤΙΚΑ..ΧΑΜΗΛΗ ΔΟΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ..ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ DEPRERAM ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΡΕΜΕΡΟΝ..ΚΑΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ,ΒΡΙΣΚΩ ΦΙΛΟΥΣ,ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΟΡΕΞΗ ΠΗΓΑΙΝΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΒΑΖΩ ΣΤΟΧΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ..ΚΥΛΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΡΧΙΖς ΘΕΑΤΡΟ,ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΑΛΑ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΑΛΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΞΑΝΑΠΑΘΑΙΝΩ ΚΡΙΣΑΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ...ΛΕΩ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΜΗΝ ΠΕΣΩ ΚΛΠ ΚΛΠ..ΞΑΝΑΠΑΩ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΕΡΟΠΡΑΜ..ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ,,ΠΙΑΝΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΚΛΠ.ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ,ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΕΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΕΡΩΤΙΚΕΣ.ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΑΝΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ...ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ..ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΝΩ ΑΡΚΕΤΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ...ΑΛΛΑΖΩ ΣΧΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ 4 ΠΕΡΙΠΟΥ...ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΖΩ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ..ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΑΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, Η ΣΧΟΛΗ ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΑΝ,ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΦΟΣΙΩΘΩ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΘΕΜΑΤΑΡΕΣ..ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ PAUSE.ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΗ..ΜΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΝ ΟΤΙ ΠΙΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ..ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟΚΟΒΟΜΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΟΡΙΑΚΗ ΜΠΕΡΔΕΥΟΜΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΙΕΖΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ,ΕΓΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΝΟΧΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ..ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ..ΟΙ ΛΙΓΟΣΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΙ ΠΑΘΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ..Ι ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ?ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΟΤΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΟΥ..ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΧΕΙΡΕΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΑΛΛΗ ΜΕΘΟΔΟ..ΕΝΑΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΜΕΘΟΔΟ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ..ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΘΩ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΟΤΙ ΕΧΩ ΥΓΙΕΣ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ...ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΝΩ ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΩ ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ..ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑ Ι ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ..ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΝΙΓΟΜΑΙ,,ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ,,Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΟΒΑ ΣΤΑΔΙΑΚΑ..ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ CYMBALTA TWN 60 ΤΟ ΠΡςΙ KAI DEPRERAM TWN 30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ..ΤΟ ΧΑΝΑΧ ΣΥΝΝΕΦΟ ΣΤΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ..ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΑΘΑΙΝΩ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ..ΠΑΡΑΚΑΛΑς ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ..ΤΕΛΙΚΑ ΠΗΓΑ ΕΓς ΕΚΕΙ..ΗΜΟΥΝΣΕ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΑΙΓΗΝΗΤΕΙΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΗΘΕΛΑ..ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΩ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ..ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ...ΠΕΡΝΑΩ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΛΥ..ΣΗΜΕΡΑ ΞΑΝΑΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ..ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΡΕΛΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΧΙΕΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ..ΕΧΩ ΧΑΣΕΜΟΥ..ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΖΩΗ..ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ..ΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΤΙΜΩΡΩ..ΜΕ ΑΓΧΩΝΕΙ ΤΟ ΕΞΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΑΙΣΙΟ ΚΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ..ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑΣ ΣΑΣ..ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
06-08-2016, 15:46
PAPA

Πηνελόπη με το ωραίο όνομα σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ με κατάθλιψη από πολύ μικρή. Μόνο που δεν πήρα φάρμακα ,είμαι 44 και πριν κάποιες μερες ήμουν κι εγω σκατά στο τσακ να πάω σε ειδικό αλλά πως τα κατάφερα και τσουπ το προσπέρασα ούτε κι εγώ ξέρω. Ξέρω από κρίσεις πανικού, δεν μπορούσα πουθενά να πάω ,έτρεμα από το φόβο και ήμουν συνέχεια πίσω από τη μαμά μου και τα βράδια δεν κοιμόμουν αν δεν της κρατούσα το χέρι και ήμουν και 23 χρονών μουλάρα!!!
Όλα στο μυαλό μας είναι. Βρίσκω πολλά κοινά με σένα, ταυτίζομαι μαζί σου σε πολλά σημεία. Όλα τα διαστήματα που δεν ήσουν καλά συνέχιζες την αγωγή ή τη σταματούσες?
06-08-2016, 15:54
PAPA

Έχω ξεκινήσει ω3 λιπαρά και κάπως μου έχουν φτιάξει τη διάθεση. Επίσης καλό θα σου κάνει το μαγνήσιο οι βιταμίνες Β και η βαλεριάνα. Α και παίρνω και πολυβιταμίνες. Προσπαθώ δηλ. με εναλλακτικούς τρόπους να αντιμετωπίσω τη κατάσταση μου. Επειδή όμως έχω δυο παιδιά μικρά αν δω ότι δεν μπορω να το διαχειριστώ άλλο ίσως καταφύγω στην φαρμακευτική αγωγή. Μια φίλη μου που μιλούσαμε χθες έχει μια κολλητή που έχει κι εκείνη χρόνια κατάθλιψη. Εκείνη παίρνει αγωγή χωρίς να διακόπτει , το effexor. Δεν γνωρίζω τίποτα για το συγκεκριμένο σκεύασμα αλλά εκείνη τη βοηθά πολύ.
06-08-2016, 15:56
penelope27

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΠΗΡΑ 2 ΜΗΝΕΣ..ΤΑ ΕΚΟΨΑ ΜΟΝΗ..ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΑ ΠΗΡΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 6 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΙΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ..ΑΠΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΕΥΘΥΝΕΣ..ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΗΡΑ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ..ΑΣΕ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΘΩ ΨΥΧΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΑΖΕΨΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΥΣ ΠΑΩ ΚΟΝΤΡΑ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΝ??ΕΜΕΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ..ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ..ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΗΣΩ ΜΕ ΣΤΗΝΩ ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ..ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ ΣΥ..ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ..ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΚΑΝΑ..ΣΑΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ,ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ,ΤΑ ΠΑΝΤΑ..ΖΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΝΤΑ..ΟΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΥ..ΤΩΡΑ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΝ ΘΕΛΩ ΠΑΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ..? ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΑΠΛΑ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΨ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ...
06-08-2016, 16:01
Constantly curious

Χμ, εκτος από υπομονη, αυτό που επειγει εν τελει μαλλον είναι η σωστη αγωγη. Μια σωστη αγωγη μειωνει την εντονη συμπτωματτολογια καιι κατοπιν αφου εχει ηρεμησει καπως σωμα και μυαλο τοτε και η ψυχοοθεραπεια είναι ακομα μιαα βοηθεια.
Αυτό που επειγει εαν καταλααβα καλα είναι να αποκτησεις εστω 0.1 τοις εκατο ελεγχο στο νου σου που νιωθεις ότι σε τσακιζει.
Μηπως να γυρισεις σελιδα, τροπος του λεγειν και τελικα να εστιασεις έναν γιατρο, μια αγωγη και φυσικα να μην αυτό τιμωρεισαι, λογοκρινεσαι καθημερινως ;

Οι ταμπελες είναι εκει, εσενα σε ενδιαφερει να νιωσεις καλα. Ξεκινας από εκει… σιγα σιγα ερχονται κααποιες μικρες μεν αλλα σημαντικες αλλαγες ως προς την διαθεση, αρα ερχεται και η δραση.

Βημα βημα θελει . Οσο και να το πιεσεις σε αυτή τη φαση να καταλαβεις τα –γιατι- φως δυσκολο να αναψει. Ενας καλος ψυχοθεραπευτης θα σου μιλουσε για το πώς να αντεξεις αυτή την καθημερινοτητα.

Εχω περασει καταθλιψη,γαδ,μειζον κτλ. Χρονια βασανο. Τωρα όμως καλυτερα.
Αυτά ειχα να πω, ελπιζω κατι να σε βοηθησει.
06-08-2016, 16:03
penelope27

τα φαρμακα βοηθουν να σταθεις λιγο στα ποδια σου...σε αυτο τα υπολοιπα ειναι θεματα προσπαθειας και αναγνωρισης του ευατου...εγω δεν εχω ζωη να επιστρεψω..αυτο ειναι το θεμα...
06-08-2016, 16:07
penelope27

constantly curious ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ....ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ...ΑΠΛΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΟΛΑ ΜΑΤΑΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΔΙΟΔΟ..ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ..ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ..ΑΝΟΙΓΟΜΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΟΥΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΡΕ ΣΥ...ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ??ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ...
06-08-2016, 16:15
PAPA

Αυτό που σου είπε ο ψυχίατρος είναι λάθος κατά την άποψη μου, τι συνειδητοποιημένη και κουραφέξαλα? Όταν έπαιρνες την αγωγή ήσουν οκ? Να πάθεις ψύχωση νομίζω δύσκολο διότι και μόνο που φοβάσαι χλωμό το βλέπω. Ολα αυτά τα έχω σκεφτεί κι εγώ ότι θα τρελαθώ κλπ κλπ Τώρα για τις αυτοκτονικές τάσεις εγώ δεν είχα ποτέ. Το μόνο που φοβόμουν κι ακόμα πολλές φορές είναι αυτό που είπες κι εσύ μήπως τρελαθώ. Αλλά κι αυτό είναι αντιμετωπίσιμο και πολλά παιδιά εδώ στο φόρουμ μαι χαρά λειτουργικά είναι. Και καλυτερα απο εμάς που μιζεριάζουμε όλη την ώρα!
06-08-2016, 16:22
penelope27

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ..ΟΤΙ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ...ΟΧΙ ΣΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ...ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΡΟΣ..ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ..ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΩΣΗ.ΕΠΑΘΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ..ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ..ΘΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ...ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ...ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟ ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΑΝΤΙΨΥΧΩΣΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤ ΔΙΑΘΕΣΗΣ(ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ)..ΓΙΑΤΙ ΛΕΕΙ ΕΧΩ ΟΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ..ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑ ΕΚΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΧΩ ΟΛΑ ΜΑΖΙ..ΟΡΙΑΚΗ,ΑΓΧΟΣ,ΙΔΕΟΛΗΨΙ ΕΣ..ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΕ ΟΛΑ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ..ΧΑΧΑ
06-08-2016, 16:25
Mara.Z

Οριακη δηλαδη???
Τι νιωθεις, τι του ειπες οτι νιωθεις για να σε χαρακτηρισει οριακή??
06-08-2016, 16:26
Mara.Z

Και PLEASE πατησε το caps lock, ειναι πολυ κουραστικο να διαβαζουμε κεφαλαια...
thank you !
06-08-2016, 16:29
penelope27

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ..ΗΤΑΝ Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ..Ε ΤΟ ΟΤΙ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ,ΜΙΛΑΓΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΤΑΣΗ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ...ΟΤΙ ΕΧΩ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙ ΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ..ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΙΑΚΗΣ ΟΚ..Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΛΑΙΤ ΟΡΙΑΚΗ...ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΔΙΑΦΝΩΣΗ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ...
06-08-2016, 16:30
penelope27

τα εβαζα για πιο ευκολα τα κεφαλαια...οκ
06-08-2016, 16:31
PAPA

Ψυχοθεραπεια δεν εχω κάνει ,αλλά θέλει χρόνο που δεν έχω Πιθανότατα να βοηθά.Τα παιδιά που κάνουν θα μπορούσαν να σου πουν περισσότερα. Ίσως πρέπει συνδυαστικά , αγωγή και ψυχοθεραπεία όπως λέει και η Cc. Κάτι πρέπει πάντως να κάνεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Τώρα πως είναι η φίλη σου? Πόσο χρονών έπαθε ψύχωση? ωωωω δεν το ήξερα ότι μπορεί να συμβεί αλλά στη ζωή πότε μη λες ποτέ! Αυτό πια είναι κανόνας!
06-08-2016, 16:34
penelope27

ειναι 32..πηρε βαρια φαρμακα..επανηλθε αλλα επειδη ζουσε στην Γερμανια ηταν τυχερη και πηγε σε κεντρο ψυχιατρειο ιδιωτικο γερμανικο οπου δεν ειναι εδω σαν τα δικα μας..εχουν δραστηριοτητες κλπ///υποστηριη ψυχολογικη κλπ..τωρα ειναι καλα..προσπαθει να ενταχθει στην ζωη με δυσκολιες και συνεχιζει την αγωγη της...
06-08-2016, 16:51
andreas86

Με αγγιξε πολυ το προβλημα σου Πηνελοπη, και οποτε θες να πεις μια κουβεντα μην διστασεις, και εγω αλλα και ολα τα παιδια θα ειμαστε κοντα σου, εγω καταθλιψη δεν περναω εχω εναλλαγες μελαγχολιας με καλη διαθεση και αγχος, καμια σχεση με αυτο που περνας εσυ, ευχομαι να πανε ολλα καλα και εαν θες να πεις τα προβληματα σου εδω ειμαστε ο καθενας με της δικες του εμπειριες και γνωσης (μικρες,μεγαλες) θα σε βοηθησουμε καλο απογευμα!!
06-08-2016, 16:55
penelope27

Αντρεα σε ευχαριστω πολυ...ειμαι δυσκολη περιπτωση ρε γαμωτο...
06-08-2016, 17:00
andreas86

Αν και εξω απο το χορω σου συνιστω αισιοδοξια!!
06-08-2016, 17:50
Constantly curious

Quote:

Originally Posted by penelope27

constantly curious ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ....ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ...ΑΠΛΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΟΛΑ ΜΑΤΑΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΔΙΟΔΟ..ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ..ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ..ΑΝΟΙΓΟΜΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΟΥΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΡΕ ΣΥ...ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ??ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ...

Σιγουρα φταιει η απογοητευση απο τον γιατρο αλλα βαστα. με θυμαμαι καθηλωμενο ζομπι στο κρεββατι με πονοςι κλαμμα και σκεψη μονο... για τελος. οκ πηρα την αγωγη μου αφησα ενα μηνα να δρασει αλλα μετα με ζοριζα να κανω υπερβασεις. εκανα λαθη, ξανα επεσα αλλα τελικα ηθελε το χρονο της η ψυχη. Οταν ξεκινησα ψυχοθ. ειπα τωρα θα παλεψεις δεν εχει δικαιολογιες ορμα σε οτι σε τσακισε να βγεις πιο δυνατη. Δεσμευτηκα απεναντι σε εμενα πρωτα αλλα ειχα ηδη χρονια δυσθυμια πανικους κτλ.

τωρα ειναι φαινονται κ τα βιωνεις ματαια. κομβικο σημειο για να επιλεξεις. θα παλεψεις;;;
αν οντως υπαρχει οριακη τα πανω κατω περα δωθε υψος βαθος, δημιουργιαα κ καταστροφη ναι.......δινουν ντεσιμπελ.

νομιζω οτι πρεπει να μαζεψεις τα κομματια σου και να βρεις τον καλυτερο ψυχιατρο. βασανιζεσαι, νιωθεις οτι βουλιαζεις κ δεν φταις οσο ισως νομιζεις. τριπακια του μυαλου ειναι... α μη ξεχασω στον γιατρο σκαμε που σκαμε τα λεφτα τα λεμε ολα ακομα τα λαθη μας κυριως αυτα μη σου πω σε σχεση με την αγωγη δεν παιζουμε..........
γιατι μετα φτου και απο την αρχη.

θα βγεις απο αυτο ... τουλαχιστον στο δηλωνει ανθρωπος π την ειχε ετοιμη τη θηλια κ ειπε οοοοοχιιιιιιιιιιι!

Υπομονη, Πιστη, σωστους συμμαχους !!!
06-08-2016, 18:04
penelope27

μου δινεις πολυ δυναμη σε ευχαριστω...θα ξερεις φανταζομαι τι εστι κενο να μην βλεπεις φως και ολα τα λοιπα...τα εχω βαλει με εμενα γιατι ειμαι και απιστος θωμας..ρε συ να μην μπορω να ξεσπασω? με εχω σε ενα mode περιμενε να περασει το καλοκαιρι να δωσεις πονο αν αντεξεις..γιατι τωρα λειπουν και ολοι και αστο...τα εχω βαλει με μενα γιατι για να κανω ψυχοθεραπεια πρεπει να δουλεψω και για να δουλεψω πρεπει να κανω ψυχοθεραπεια..η ψυχοθεραπευτρια μου λεει δεν υπαρχει θεμα να δουλεψω 2 φορες εχω παει..με επιασε απο την πρωτη στιγμη αλλα οταν με επιασε η κριση η βαρβατη την επαιρνα τηλ και μου λεει βαλε κανενα φιλμ!! ενω τησ ελεγα τα βλεπω ολα ματαια..ηθελα να μπω εισαγωγη..ουτε ξερω γιατι κανω οτι κανω...ε και ταν η αρχη τησ αγωγης τωρα δεν μπορω να βγω εξω εχω παθει σαν απαθεια κατι..ουτε να κλαψω ουτε να γελασω...ασε που οταν βγαινω εξω ειμαι λες και παω στο αποσπασμα..νομιζω οτι παθαινω και αποπροσωποποιηση...δεν μπορω να ηρεμησω πουθενα κοινως..εκεινες τισ μερες να ξερετε παιδια με βοηθησε εδω το φορουμ..ειλικρινα ευχαριστω..ηταν κατι σαν παρεα...
06-08-2016, 18:06
penelope27

constanly εσυ πως το ξεπερασες?? ησουν μονη σου τετοιες στιγμες??
07-08-2016, 02:28
Constantly curious

Quote:

Originally Posted by penelope27

constanly εσυ πως το ξεπερασες?? ησουν μονη σου τετοιες στιγμες??

αχ...βαρυ θεμα... εχω περασει απο ολα σχεδον. Στην αρχη παντελως μονη. Μετα φαρμακ. βοηθεια αλλα παλι κατι ελειπε...κ εγω συνεχιζα με πεισμα κ τα συμπτωματα αλλαζαν, καποια στιγμη εφτασα στο μειζον, εκει μονο πονο κ αποπροσωποποιηση θυμαμαι κ μετα σοβαρηη σκεψη θανατου. ξανα αγωγη λοιπον. πλεον ειμαι πιο ψυχραιμη γιατιιιι μεεταααα απο τοοοσααα τωρα καταλαβαινω και γιατι τα περασα.

φυσικα και δεν θα θελα να το ξανα ζησω αλλα αποδεχθηκα οτι ειναι αμυνα μου ολο αυτο το ντελιριο. δεν ηθελα κααταρχας να αποδεχθω το μπαχαλο μ, οι συνθηκες δεν βοηθουσαν, κατανοηση αι καλα ναι ποτε δεν υπηρξε και ταυτοχρονα υπαρχει γονιδιακο υποβαθρο με τραυματικο παρελθον. ε.... καπως ετσι ξεκινησαν λοιπον ολα....
δεν εφυσηχαζομαι, δεν περιμενω τα χαπια να τα κανουν ολα αλλιως. Ηρθε το πληρωμα του χρονου. Πολλα χαστουκια....αλλα χαιρομαι που δεν παραιτηθηκα. Αλλαξα εγω, η ζωη μου, κοινωνικος κυκλος ολα... ηταν για καλο ομως. η ψυχη δεν ανεπνεε κ νομιζα πως μονο εγω φταιω. κανε κουραγιο κοπελα μου... τωρα ειναι το μπαμ... περναει ομως.
15-08-2016, 11:15
Magdalinx

Από τα λεγόμενα σου αισθάνομαι ότι μπορώ σου μιλήσω ανοιχτά και ότι είσαι σε θέση να με καταλάβεις.
Ειναι πραγματικά τελειως λάθος να ταμπελωνόμαστε ή να μας ταμπελώνουν με μια ψυχική ασθένεια όπως η οριακή διαταραχή ή η κατάθλιψη. Κάθε άνθρωπος στις δυσκολες στιγμές παρουσιαζει τη μοναδική δική του ψυχοπαθολογία και την αντιμετωπίζει αναλογα με την ικανότητά του και τη θέλησή του. Φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις που οι ανθρωποι χάνουν τα λογικά τους αλλά αυτές οι περιπτώσεις συνήθως είναι εμφανείς από μικρή ηλικία και σχετίζονται πέρα από περιβαλλοντικούς παράγοντες και με εγκεφαλικές ανωμαλίες.

Τα συναισθήματα που βιώνεις είναι αποτέλεσμα τόσο του παρελθόντος, έτσι όπως το ερμηνεύες εσύ παντα, των άλυτων συγκρούσεων σου όσο και των συμπεριφορών σου που υιοθετείς σήμερα. Ποφανώς στο κεφάλι σου έχεις κάποια άκαμπτα και μη αποτελεσματικά γνωστικά σχήματα δλδ τρόπους που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, τα οποία σε δυσκολεύουν στη ζωή σου. Δεν γνωρίζω ποια είναι αλλά άπαξ και τα αναγνωρίσεις όλα λύνονται.

Κατά την γνώμη μου είναι λάθος να φορτώνεις πολλά από τα θέματα που αντιμετωπίζεις στους γονείς σου. οι γονείς είναι άνθρωποι με τις δικές τους ανασφάλειες και φόβους και αν μη τι άλλο δεν είναι ποτέ τέλειοι. Δυστυχώς, η σωματική βία είναι κάτι αρκετά οδυνηρό για ένα παιδί απότι αποδεικνύεται στα σημερινά δεδομένα, αλλά στην εποχή των γονιών σου ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο. Οι δάσκαλοι των γονιων μου είχαν βέργα ή χάρακα και στην τότε εποχή θεωρούταν φυσιολογικο να τιμωρείται ο άτακτος μαθητής με λίγο ξύλο. Και εμένα με κυνηγαγε ο πατέρας μου με την λωρίδα και εμένα με λένε ακόμη οι γονείς μου ακόμη άχρηση και τεμπελα και και και.
Για να νιώσεις καλύτερα πρέπει μέσα σου να συγχωρέσεις ότι λάθος νομίζεις πως έκαναν και να τους αγαπήσεις για τα καλά που σου προσφέρανε. Εγώ πάντως αυτό έκανα και λυτρώθηκα από το θυμό που ένιωθα. Τώρα είμαι ικανή να δω ότι καναν ότι καλυτερα μπορούσαν συμφωνα με την δική τους προσωπικότητα.
Πλεόν είσαι 27 χρονων κι υπευθυνη του εαυτού σου. Δεν σε κατέστρεψαν οι γονείς σου εσύ θα επιλέξεις να καταστρέφεις τον εαυτό σου.

Κατατάλλα όλα ένα χάος. Πιάνεις αφήνεις αγωγές, φίλους, σχολές. Αυτό δείχνει από τη μια πάθος και δύναμη από την αλλη όμως ταυτόχρονα και αδυναμία. Δεν αφήνεις τον εαυτό σου να αφεθεί σε τίποτα. Αναζητάς το πολύ αλλιώς το τίποτα. Σε κατανοώ εν μέρει. Αλλά πιστεύω χάνεις ταυτόχρονα και μεγάλες μαγείες.

Οι άνθρωποι είμαστε πολυπράγμωνα όντα, που σημαίνει ότι το ρητό "ειμαστε γεννημένοι κατι" κατά την γνώμη μου είναι λάθος. Όλοι είμαστε για όλα και σε κάθε τέχνη ή τομέα ότι προσφέρουμε έχει τη δική μας μοναδική σφραγίδα.
Αν δυσκολεύεσαι λοιπόν να βρεις το απόλυτο για σένα βρες κάτι που σου φαίνεται δημιουργικό και ευχάριστο. Ότι κι αν ξεκινησεις καποιες στιγμές θα σαι φουλ ενθουσιασμένη αλλες θα βαρεθείς αλλες θα απογοητευτείς και άλλες θα νιωσεις ευτυχία. Τίποτα δεν μπορεί να σου κρατάει 24 ώρες το 24 το ενδιαφέρον αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι για σένα.

Το πιο σημαντικόο όμως απολα είναι να μειώσεις τις σκέψεις για το πως σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Μην ξεχνάς όλα αυτά είναι δικές σου εικασίες. Η γνωμη των άλλων είναι ρευστή. Ο καθενας σε αντιλαμβάνεται συμφωνα με το δικό του παρελθόν τις επιθυμίες και τους φόβους του. Αν για παραδειγμα ένας άνθρωπος δεν σε συμπαθεί, μπορεί να συμβαίνει απλά επειδή θυμίζεις ένα πρόσωπο που τον πλήγωσε.
Ούτε είναι υγιές να αναζητάς τον θαυμασμόο του πλήθος.
Το πλήθος ειναι κάτι απρόσωπο και τελείως ανούσιο για τη δική σου ζωή.

Ψάξε τι ευχαριστεί εσένα. Και επειδή φαντάζομαι αυτή τη στιγμή έχεις κλειστεί στον εαυτό σου και όλα σου φαίνονται κενά και ανουσια πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να ανέβει. Είναι ένα σημαντικό ζήτημα αυτό.
Οι κρίσεις πανικού που αναφέρεις είναι κάτι αντιμετωπίσιμο. Ήμουν ένας άνθρωπος που από τα 12 πάθαινα καθημερινά κρίσεις πανικού για χρόνια. Όταν έφυγα από την καταπίεση των γονιών μου και έμαθα να εκφράζω τα συναισθήματα μου, εξαφανίστηκαν. Δεν είσαι λοιπόν τρελή,, Κάτι μέσα σου θέλει να εκφραστεί και δεν μπορεί και έτσι μεταμφίεζεται σε πανικό χωρίς αιτία. Αλλά πραγματικά δεν χρειαζεται να φοβάσαι. Αλλωστε αυτο ειναι και το κλειδι. Όσες κρίσεις πανικού και να παθεις δεν κινδυνεύεις στην πραγματικότητα ούτε να πεθάνεις ούτε τίποτα. Γι αυτό άσε τις φοβίες και βγες στον κόσμο.
Κάνε γνωριμίες έστω για να σου μεταφέρουν λίγη απτην ομορφιά της ζωής που έχεις χάσει.

Σίγουρα το κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων είναι δύσκολο. Αυτό θα καλυτερευσει όταν νιώθεις και εσύ καλά μέσα σου. Όμως αρκεί να υπάρχει θέληση. Στην ψυχολογία υπάρχει μια θεωρία που λεει ότι οι ασθενείς βολευονται πολλές φορές στην κατάσταση τους και ενώ λενε πως θέλουν να γίνουν καλά φοβουνται και αντιστέκονται.
Γι αυτό άσε τα φάρμακα και σκέψου τα πράγματα θετικά και αντικειμενικά.

Τέλος, επειδή πολλά είπα και σε κουρασα, καλό θα ήταν να είσαι επι την εποπτεια ενός σταθερού ψυχολογου ή ψυχιάτρου που εμπιστεύεσαι με συγκεκριμένη μέθοδο που ταιριάζει στην πρσωπικότητά σου.
Το να διακόπτεις την θεραπεία στη μέση, μονο ανούσιο είναι.. Γι αυτό προσπάθησε να πιέσεις τον εαυτό σου να την ακολουθείς κατα γράμμα. Και εδώ έρχεται η θέληση για εξέλιξη.

Το κενό που νιώθεις μην σε πτοεί. Είναι πολύ φυσιολογικό όταν αποκόπτεις τον εαυτό σου απτον κόσμο να νιώθεις έτσι! Είναι όμως μια ψευδαίσθηση, δεν φαντάζεσαι ποσα πράγματα ειναι εκεί έξω που μπορούν όταν τους δώσεις σημασία να σε γεμισουν. Δεν φαντάζεσαι!!!
15-08-2016, 16:32
penelope27

μαγδα καλησπερα! σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και τον χρονο που αφιερωσες..λιγο πολυ ολα αυτα που λες ειναι πραγματα τα οποια γνωριζω...ειναι πιο πολυπλοκα τα πραγματα και σιγουρα δεν μπορουν να περιγραφουν σε ενα ποστ..εχω 2 ενστασεις οσον αφορα τους ψυχολογους..τον πρωτο που παρακολουθουσα ο ιδιος αποφασισε-συμφωνησε μαζι μου οτι δεν μπορει να με διαχειρειστει διοτι θελω αλλη μεθοδο...οπως και να εχει με αυτο το θεμα εχω πελαγωσει..γιατι δενομαι πολυ και οι αλλαγες μου ειναι δυσκολες..εκει εγκειται και η ταμπελα -που ουτε εγω συμφωνω ιδιαιτερα- της οριακης..παιρνω πολυ βαρια καθε ειδους εγκαταλειψη φανταστικη η πραγματικη...και εχω θεμα δομης προσωπικοτητας που ειναι αρκετα σοβαρο..το θεμα ειναι οτι εχω κουραστει και δυσκολευομαι να εμπιστευτω συν οτι πρεπει να δουλεψω για να εξασφαλισω την ψυχοθεραπεια κατι το οποιο μου φανταζει αυτη τη στιγμη αδιανοητο..δεν μπορω να κανω δοκιμες και εχω παει σε καποιους για δοκιμες που απογοητευτηκα πληρως...ειμαι πολυ χειριστικη και κλωτσαω στις θεραπειες θελει χρονο και καποιον θεραπευτη με υπομονη και επιμονη....περα απο ολα αυτα αυτο το κενο νομιζω πως ειναι κομματι μου, το αισθανομαι απο μικρο παιδι..θεωρω πως ειναι θεμα προσωπικοτητας..οταν καποιος φτανει σε ενα τετοιο σημειο που πιστευει οτι δεν εχει διεξοδο και ασφυκτια στο ιδιο του το κορμι ειναι αρκετα σοβαρα τα πραγματα...λογικα δεν βλεπω καποια διεξοδο...προσπαθω πολυ ισως θελει παραπανω αλλα θεωρω οτι ειμαι απιστευτα αυστηρη με τον ευατο μου..και αυτο μου κανει κακο αντι να με πυροδοτει..βλεπεις,δεν εχω ονειρα,εχω μπερδεμενη σεξουαλικη ταυτοτητα..κοινως? δεν ξερω τι μου γινεται...πως να σκεφτω θετικα?χτιζοντας πανω σε τι?
16-08-2016, 01:17
Magdalinx

Λιγοι στόχοι σιγά σιγά και πάνω απολα θετική σκέψη. Αν το Εγώ σου είναι πιο ευθραυστο απότι θα πρεπε για να έχεις μια καλη ποιοτητα ζωής, τοτε ο ψυχολογος θα σε βοηθησει να το χτίσεις απτην αρχή. Αν σε ενδιαφέρει (επειδή τα έψαχνα και εγώ) υπάρχει μια ομάδα ψυχολογων που για λόγους αλληλεγγυης στην κρίσης χρεώνουν 10-25 Ευρώ αναλογως με το τι μπορείς να διαθέσεις. Δεν έχω γνώση τι είδους ψυχολογοι είναι πρόσφατα τους ανακάλυψα αλλά τα βιογραφικά τους μου φάνηκαν πλούσια. Αν σε ενδιέφερε, θα μπορούσα να σου στείλω το σάιτ απο που ενημερώθηκα.
Σ'ιγουρα η εναλλαγη πολλων θεραπευτών είναι μια ταλαιπωρία αλλά άπαξ και βρεις εκεινον που σε κερδίσει, τότε μόνο θετικά μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα, σιγα σιγά βέβαια!
19-08-2016, 12:37
Anhel

Καλημέρα! Νέος (στο forum και όχι στην ηλικία) και εγώ.

Πηνελόπη, διάβασα την ιστορία σου καθώς και τα όμορφα σχόλια των υπολοίπων. Όπως σίγουρα έχεις καταλάβει δεν είσαι μόνη...δεν είμαστε μόνοι....

Μετράω 45 χρόνια. Η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα (σίγουρα είχε τρυπώσει πολύ νωρίτερα αλλά δεν το είχα καταλάβει) πριν από 6 χρόνια.
Τα πρώτα συμπτώματα ήταν (σοβαρή) απώλεια μνήμης και απουσία ενέργειας και διάθεσης. Αφού αποκλείστηκαν τα "άσχημα" σενάρια (π.χ. όγκος, αρχή alzheimer κτλ) στράφηκα σε ψυχολόγο και σύντομα και σε ψυχίατρο. Η διάγνωση ήταν σωματική και συναισθηματική υπερκόπωση και φυσικά κατάθλιψη. Αν και είμαι κατά των φαρμάκων (προτιμώ την ομοιοπαθητική) άρχισα και εγώ φαρμακευτική αγωγή. Σύντομα άρχισα να νιώθω καλύτερα αλλά ομοίως σύντομα χειροτέρευσα. Γιατί? Επειδή έκανα κάποια σοβαρά λάθη.
1) Παρά την προτροπή του γιατρού δεν μοιράστηκα το "μυστικό μου" με κανέναν! Ούτε καν με τη συζυγό μου!
2) Παρά την προτροπή του γιατρού, το καλοκαίρι μετά τη διάγνωση δεν πήρα καθόλου άδεια! Και όχι μόνο αυτό. Οδηγούσα κάθε μέρα γύρω στις 2 ώρες για να πηγαινοέρχομαι από το γραφείο στο ξενοδοχείο που έμεναν η σύζυγός μου και η κόρη μου (ενώ ακολουθούσα φαρμακευτική αγωγή - εγκληματικό!)

[Επίσης μάλλον έγινε και κάποιο λάθος στην φαρμακευτική αγωγή αλλά γιατρός δεν είμαι για να μπορώ να κρίνω.]

Έτσι μετά από λίγους μήνες βίωσα την χειρότερη και πιο εφιαλτική περίοδο της ζωής μου. Για 2 εβδομάδες ένιωθα ότι βομβαρδιζόμουν από αρνητικές σκέψεις. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα! Πανικός, απελπισία, απραξία, ολική αμφισβήτηση του εαυτού μου, ισοπέδωση.... Τότε ήταν που αναγκάστηκα να μιλήσω στη σύζυγό μου. Συνειδητοποίησα (επιτέλους) ότι δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνος. Η μεγαλύτερη ανησυχία μου ήταν να μην πάρει είδηση τίποτα η κόρη μας. 'Οταν όμως ένα απόγευμα βγήκα στο μπαλκόνι του διαμερίσματός μας (3ος όροφος), κοίταξα κάτω και ένιωσα την παντελή απουσία του ενστίκτου της επιβίωσης, κατάλαβα ότι αν δεν έκανα κάτι τότε η κόρη μου θα έμενε χωρίς πατέρα. Αυτό με "ξύπνησε"!

Δεν θέλω να σε κουράσω άλλο με τα δικά μου. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάσουν το κείμενό μου θα αναγνωρίσουν και ένα δικό τους κομμάτι όπως ακριβώς και εγώ βρήκα δικά μου κομμάτια σε κείμενα και απόψεις άλλων. Απλά θέλω να μοιραστώ κάποια "μυστικά" που με έχουν βοηθήσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ταιριάζουν σε όλους.

1) Κάθε μέρα θα βρω 1 λεπτό για να σταθώ μπροστά στον καθρέφτη, να με κοιτάξω και να μου χαμογελάσω με τον πιο έντονο τρόπο. Έτσι νιώθω ότι με αποδέχομαι και διαβεβαιώνω τον εαυτό μου ότι κρατάω τα γκέμια!

2) Όποτε νιώθω την κατάθλιψη να με "τριγυρνάει" (όπως ακριβώς και ένα κρύωμα) θυμίζω στον εαυτό μου ότι life is a f***** mind game! Όλα είναι στο μυαλό. Και τα καλά και τα κακά μπορείς να τα δεις από χιλιάδες οπτικές γωνίες. Και κάθε μία σου προσφέρει μία διαφορετική διάσταση των πραγμάτων. Προσπάθησε να υιοθετήσεις θετική στάση. Παράδειγμα: μέχρι πρότινος είχα ανασφάλεια με τον ύπνο. Αν δεν κοιμόμουν νωρίς δεν θα μπορούσα να αποδώσω την επόμενη ημέρα. Ε και? Αν δεν κοιμηθώ νωρίς θα ξεραθώ το επόμενο βράδυ....

Όταν δε η κατάθλιψη μου κάνει "κανονική επίσκεψη", τότε την αποδέχομαι και την αντιμετωπίζω. Συνήθως προσπαθώ να κάνω το αντίθετο από αυτό που σκέφτομαι. Δηλαδή έχω την τάση να μείνω μέσα? Βγαίνω έξω. Βαριέμαι? Ψάχνω να ασχοληθώ με κάτι. Αν δεν βρω κάτι τότε απλά δεν κάθομαι!

3) 'Οταν με επισκέπτεται η απραξία φροντίζω να το λέω σε κοντινά μου πρόσωπα και να τους ζητάω να με τσιγκλάνε....να μην με αφήνουν σε χλωρό κλαρί! Να με κυνηγάνε για να δουλεύω πιο γρήγορα, για να βγούμε έξω, κτλ

Τώρα πια δεν ακολουθώ κάποια φαρμακευτική αγωγή (λόγο ιδιοσυγκρασίας δεν με βοηθούν τα φάρμακα). Μόνο κάτι βιταμίνες (Ω3 οπωσδήποτε-το είπε και κάποιος άλλος φίλος), Ginkgo Biloba και χαμομήλι (2 ποτηράκια την ημέρα και μετά τις 10 το βράδυ ψάχνω για κρεβάτι!).

Τέλος...σίγουρα όλοι όσοι πάσχουμε από κατάθλιψη δεν την κολλήσαμε ξαφνικά από κάπου. Αν ανατρέξουμε στην παιδική μας ηλικία θα θυμηθούμε πολλά πράγματα που ο εγκέφαλός μας με μαεστρία έχει στριμώξει σε μια ξεχασμένη γωνιά του...
Επίσης όλοι οι γονείς έχουν κάνει, κάνουν και θα κάνουν λάθη. Το θέμα όμως είναι ότι μετά από μία ηλικία (ή ακόμη καλύτερα μετά από μία βαθμίδα ωριμότητας που δεν συμβαδίζει πάντα με την ηλικία) η ζωή είναι στα δικά μας χέρια. Είτε συγχωρούμε και προχωράμε, είτε αδιαφορούμε και προχωράμε. Σε κάθε περίπτωση όμως προχωράμε.

Αυτά και ελπίζω να μην σας κούρασα.
19-08-2016, 20:14
δελφίνι

Να πας σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας που είναι και δωρεάν.
19-08-2016, 21:16
Diana1982

Ο Χριστός και η Παναγία κοπέλα μου..........τι ανεξέλεγκτη σεντονάρα ήταν αυτή;

Από όλο αυτό το σεντόνι διαπίστωσα ότι έχεις μία τρομερή σύγχυση άνευ προηγουμένου και μία μεγάλη συναισθηματική ασταθεια.
Εχεις προσπαθήσει ποτέ να κόψεις τον εαυτό σου;

Αν απάντησες ΝΑΙ ξανασκέψου το.
26-08-2016, 19:00
penelope27

σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και που μοιραστηκες την ιστορια σου...παιρνω δυναμη,ευχαριστω
26-08-2016, 19:06
penelope27

αγαπητη Ντιανα...ευχαριστω για τις διαπιστωσεις σου που μπορει να τις κανει ο οποιοσδηποτε και που ηδη γνωριζω..εδω εγραψα για κουβεντα,υποστηριξη και συμβουλες..το μηνυμα σου το θεωρησα σκληρο και με κακεντρεχια..η συνταξη σου,ο τροπος σου κλπ..η απαντηση ειναι οτι δεν εχω προσπΑθησει ποτε να κοψω τον ευατο μου...Ντιανα,εχεις συμμετασχει ποτε σε πανελ μεσημεριανης εκπομπης?? ('' ο χριστος και η παναγια ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ?'', ''ανεξελεγκτη σεντοναρα??''

αγαπητη μου αν δεν εχεις συμμετασχει σε πανελ θα σου προτεινα να το ξανασκεφτεις...εχεις αναγκη για εκφραση η οποια δεν αρμοζει σε σαιτ για ψυχολογικα προβληματα...
26-08-2016, 19:07
penelope27

δελφινι μου,σε ευχαριστω..θα το ψαξω...
26-08-2016, 20:07
Constantly curious

Quote:

Originally Posted by Anhel

1) Κάθε μέρα θα βρω 1 λεπτό για να σταθώ μπροστά στον καθρέφτη, να με κοιτάξω και να μου χαμογελάσω με τον πιο έντονο τρόπο. Έτσι νιώθω ότι με αποδέχομαι και διαβεβαιώνω τον εαυτό μου ότι κρατάω τα γκέμια!

2) Όποτε νιώθω την κατάθλιψη να με "τριγυρνάει" (όπως ακριβώς και ένα κρύωμα) θυμίζω στον εαυτό μου ότι life is a f***** mind game! Όλα είναι στο μυαλό. Και τα καλά και τα κακά μπορείς να τα δεις από χιλιάδες οπτικές γωνίες. Και κάθε μία σου προσφέρει μία διαφορετική διάσταση των πραγμάτων. Προσπάθησε να υιοθετήσεις θετική στάση. Παράδειγμα: μέχρι πρότινος είχα ανασφάλεια με τον ύπνο. Αν δεν κοιμόμουν νωρίς δεν θα μπορούσα να αποδώσω την επόμενη ημέρα. Ε και? Αν δεν κοιμηθώ νωρίς θα ξεραθώ το επόμενο βράδυ....

Όταν δε η κατάθλιψη μου κάνει "κανονική επίσκεψη", τότε την αποδέχομαι και την αντιμετωπίζω. Συνήθως προσπαθώ να κάνω το αντίθετο από αυτό που σκέφτομαι. Δηλαδή έχω την τάση να μείνω μέσα? Βγαίνω έξω. Βαριέμαι? Ψάχνω να ασχοληθώ με κάτι. Αν δεν βρω κάτι τότε απλά δεν κάθομαι!

3) 'Οταν με επισκέπτεται η απραξία φροντίζω να το λέω σε κοντινά μου πρόσωπα και να τους ζητάω να με τσιγκλάνε....να μην με αφήνουν σε χλωρό κλαρί! Να με κυνηγάνε για να δουλεύω πιο γρήγορα, για να βγούμε έξω, κτλ

Τώρα πια δεν ακολουθώ κάποια φαρμακευτική αγωγή (λόγο ιδιοσυγκρασίας δεν με βοηθούν τα φάρμακα). Μόνο κάτι βιταμίνες (Ω3 οπωσδήποτε-το είπε και κάποιος άλλος φίλος), Ginkgo Biloba και χαμομήλι (2 ποτηράκια την ημέρα και μετά τις 10 το βράδυ ψάχνω για κρεβάτι!).

Τέλος...σίγουρα όλοι όσοι πάσχουμε από κατάθλιψη δεν την κολλήσαμε ξαφνικά από κάπου. Αν ανατρέξουμε στην παιδική μας ηλικία θα θυμηθούμε πολλά πράγματα που ο εγκέφαλός μας με μαεστρία έχει στριμώξει σε μια ξεχασμένη γωνιά του...
Επίσης όλοι οι γονείς έχουν κάνει, κάνουν και θα κάνουν λάθη. Το θέμα όμως είναι ότι μετά από μία ηλικία (ή ακόμη καλύτερα μετά από μία βαθμίδα ωριμότητας που δεν συμβαδίζει πάντα με την ηλικία) η ζωή είναι στα δικά μας χέρια. Είτε συγχωρούμε και προχωράμε, είτε αδιαφορούμε και προχωράμε. Σε κάθε περίπτωση όμως προχωράμε.

Αυτά και ελπίζω να μην σας κούρασα.

Ενα πολυ ωραιο ποστ- απαντηση - αναλυση !!!
Απλα αναρωτιεμαι και σε ποιο σημειο τη βουτας την ρημαδα ; δλδ αν την εχεις χρονια ποσο θελει πια να σηκωθει να φυγει ; ουτοπικη η ερωτηση μου αλλα ειναι καλο να διαβαζουμε και για ανθρωπους που καταφεραν να βγουν απο το λαβυρινθο. Να σαι καλα !!!!
29-08-2016, 16:20
Anhel

Quote:

Originally Posted by Constantly curious

Ενα πολυ ωραιο ποστ- απαντηση - αναλυση !!!
Απλα αναρωτιεμαι και σε ποιο σημειο τη βουτας την ρημαδα ; δλδ αν την εχεις χρονια ποσο θελει πια να σηκωθει να φυγει ; ουτοπικη η ερωτηση μου αλλα ειναι καλο να διαβαζουμε και για ανθρωπους που καταφεραν να βγουν απο το λαβυρινθο. Να σαι καλα !!!!

Καλησπέρα. Θα χρησιμοποιήσω την ερώτησή σου: "...πόσο θέλει να σηκωθεί να φύγει".
Προσωπικά αντιμετωπίζω την κατάθλιψη σαν ένα απρόσκλητο και ενοχλητικό επισκέπτη. Δεν θα περιμένω να φύγει.....θα τον φύγω.
Αυτή την περίοδο περνάω τη φάση του "δεν κουνιέμαι". Προσπαθώ λοιπόν να κάνω το αντίθετο. Βόλτες με την κόρη μου, μαστορέματα και πολύ ήλιο!.....
Όταν τα καταφέρνω (δεν τα καταφέρνω πάντα) κάθομαι και σκέφτομαι τι θα είχα κάνει αν δεν είχα πιέσει τον εαυτό μου....τίποτα.... και τι έκανα τελικά. Έτσι νιώθω ότι δεν έπραξα το αναμενόμενο αλλά αντέδρασα. Μικρά βήματα και πολλά χαμόγελα....
29-08-2016, 19:02
Constantly curious

Quote:

Originally Posted by Anhel

Καλησπέρα. Θα χρησιμοποιήσω την ερώτησή σου: "...πόσο θέλει να σηκωθεί να φύγει".
Προσωπικά αντιμετωπίζω την κατάθλιψη σαν ένα απρόσκλητο και ενοχλητικό επισκέπτη. Δεν θα περιμένω να φύγει.....θα τον φύγω.
Αυτή την περίοδο περνάω τη φάση του "δεν κουνιέμαι". Προσπαθώ λοιπόν να κάνω το αντίθετο. Βόλτες με την κόρη μου, μαστορέματα και πολύ ήλιο!.....
Όταν τα καταφέρνω (δεν τα καταφέρνω πάντα) κάθομαι και σκέφτομαι τι θα είχα κάνει αν δεν είχα πιέσει τον εαυτό μου....τίποτα.... και τι έκανα τελικά. Έτσι νιώθω ότι δεν έπραξα το αναμενόμενο αλλά αντέδρασα. Μικρά βήματα και πολλά χαμόγελα....

Το παλεψα τοσες φορες αλλοτε με πεισμα, αλλοτε στη κοντρα, αλλοτε με εκλογικευση ... τοσες φορες που απλα θελω καποια στιγμη να μην υπαρχει καν, να συνεβη σε εναν αλλον ανθρωπο ολο αυτο. Κανεις δεν ζηταει τη πικρα θα μου πεις αλλά το παλευει. Σωστα ! Σε ευχαριστω για την απαντηση σου.
10-09-2016, 23:59
ΑυτούΤουΚόσμου

Να σου πάνε όλα καλά εύχομαι
11-09-2016, 00:06
ΑυτούΤουΚόσμου

Quote:

Originally Posted by PAPA

Πηνελόπη με το ωραίο όνομα σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ με κατάθλιψη από πολύ μικρή. Μόνο που δεν πήρα φάρμακα ,είμαι 44 και πριν κάποιες μερες ήμουν κι εγω σκατά στο τσακ να πάω σε ειδικό αλλά πως τα κατάφερα και τσουπ το προσπέρασα ούτε κι εγώ ξέρω. Ξέρω από κρίσεις πανικού, δεν μπορούσα πουθενά να πάω ,έτρεμα από το φόβο και ήμουν συνέχεια πίσω από τη μαμά μου και τα βράδια δεν κοιμόμουν αν δεν της κρατούσα το χέρι και ήμουν και 23 χρονών μουλάρα!!!
Όλα στο μυαλό μας είναι. Βρίσκω πολλά κοινά με σένα, ταυτίζομαι μαζί σου σε πολλά σημεία. Όλα τα διαστήματα που δεν ήσουν καλά συνέχιζες την αγωγή ή τη σταματούσες?

Πως το ξεπέρασες?
12-09-2016, 17:46
koritsi83

Quote:

Originally Posted by PAPA

Πηνελόπη με το ωραίο όνομα σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ με κατάθλιψη από πολύ μικρή. Μόνο που δεν πήρα φάρμακα ,είμαι 44 και πριν κάποιες μερες ήμουν κι εγω σκατά στο τσακ να πάω σε ειδικό αλλά πως τα κατάφερα και τσουπ το προσπέρασα ούτε κι εγώ ξέρω. Ξέρω από κρίσεις πανικού, δεν μπορούσα πουθενά να πάω ,έτρεμα από το φόβο και ήμουν συνέχεια πίσω από τη μαμά μου και τα βράδια δεν κοιμόμουν αν δεν της κρατούσα το χέρι και ήμουν και 23 χρονών μουλάρα!!!
Όλα στο μυαλό μας είναι. Βρίσκω πολλά κοινά με σένα, ταυτίζομαι μαζί σου σε πολλά σημεία. Όλα τα διαστήματα που δεν ήσουν καλά συνέχιζες την αγωγή ή τη σταματούσες?

Ola sto mialo mas einai??? O kathenas niothei diaforetika pos mporeis na peis ena tetio prama? O kathenas niothi pio polu anxos, allos pio liga symptomata katathlipseis..Einai meriki san kai emena pou ama den paroune xapia tha autoktonisoune giati akoune fones. Prosexe ti grafeis se auto to forum, epidi esu eisai dunati kai antekses xoris xapia den simeni oti h kathe periptosi einai h idia....