Printable View
Κατ αρχάς να ζητήσω συγγνώμη από τον συμφορουμίστα κρίνο για το κλόπυ πέιστ που του κάνω αλλά ενεπνεύσθην για ανάλυσις..
:P
Δεύτερον, κιλ μπιλ για σένα το θρεντάκι αυτό αλλά και για πολλούς που θάθελαν να καταθέσουν τη γνώμη τους για το παραπάνω.
Η ερώτηση είναι : πότε σε μια σχέση εξισορροπούν τα θέλω μας?
Χμμ, από τα ωραιότερα που έχω βρει σαν θέματα.
Kαι αρχίζω εγώ:
Η εξισορρόπηση των θέλω, είναι κάτι που κερδίζεται, δεν επιβάλλεται. Οταν δυό άνθρωποι συναντιώνται και αποφασίζουν οτι θέλουν νάναι μαζί, αρχίζει μια λυσσαλέα μάχη. Στην αρχή τα θέλω τους εξισορροπούνται από τον έρωτα και το καινούργιο που τους συμβαίνει δηλαδή από τη γνωριμία τους και μόνο. Τα θέλω αυτά στη συνέχεια προβάλλουν όλο και πιο απαιτητικά και απογυμνωμένα από το πέπλο που τα έκρυβε. Αρχίζει η μάχη της επιβολής των θέλω του ενός πάνω στον άλλο με κύριο άξονα αναφοράς το συναίσθημα. Σ αυτό προστρέχουν και οι δυό και απαιτούν αυτό που κάποτε είχαν τόσο εύκολα συμφωνήσει.
Κιλ, αυτό το σημείο είναι και το πιο βασικό. Δηλαδή, για να διατηρηθεί αυτή η συμφωνία, θα πρέπει να πας πίσω, πολύ πίσω, εκεί στην αθωότητα των πρώτων σημαντικών στιγμών.
Εκεί που το δόσιμο ήταν αυτονόητο και η ανάγκη ήταν μόνο η ικανοποίηση του άλλου.
Βρες αυτή τη στιγμή, πιάσε τη απ τα μαλλιά, και μη την αφήσεις ποτέ. Νάσαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Οσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση.
αρφ αρφ....
πειναω και αμα δεν εχω φαει δεν μπορω να σκεφτω.
Μολις ετοιμαστουν οι χυλοπιτες μου θα επανελθω.
:P
Εκεί είναι μου έχω τις αντιρρήσεις μου Liberchild. Στην πράξη πιστεύω ότι απάξ και αρχίσει ...ο αγώνας πάντα συνεχίζεται :-(Quote:
Originally posted by liberchild
Βρες αυτή τη στιγμή, πιάσε τη απ τα μαλλιά, και μη την αφήσεις ποτέ. Νάσαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Οσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση.
Γιατί συχνά μέσα στης μέθη του έρωτα, παραβλέπουμε βασικές ανάγκες του εαυτού μας - και ο άλλος μαθαίνει να το βλέπει αυτό σαν δεδομένο.
Και η μόνη λύση είναι -συνειδητά πλέον- τουλάχιστον ένας εκ των δύο, να μάθει να κάνει το \"μ....α\"
Liberchild,
χωρίς να το θέλεις έπιασες το θέμα που με τρώει αυτό τον καιρό.
(ή μήπως εδώ και δέκα χρόνια? :-)
Quote:
Originally posted by insento
Εκεί είναι μου έχω τις αντιρρήσεις μου Liberchild. Στην πράξη πιστεύω ότι απάξ και αρχίσει ...ο αγώνας πάντα συνεχίζεται :-(Quote:
Originally posted by liberchild
Βρες αυτή τη στιγμή, πιάσε τη απ τα μαλλιά, και μη την αφήσεις ποτέ. Νάσαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Οσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση.
Γιατί συχνά μέσα στης μέθη του έρωτα, παραβλέπουμε βασικές ανάγκες του εαυτού μας - και ο άλλος μαθαίνει να το βλέπει αυτό σαν δεδομένο.
Και η μόνη λύση είναι -συνειδητά πλέον- τουλάχιστον ένας εκ των δύο, να μάθει να κάνει το \"μ....α\"
Καθόλου. Εδώ μιλάμε για θέλω. Αυτά προυποτίθεται ότι μπαίνουν εξ αρχής. Το δύσκολο είναι να τα διατηρήσεις. Η μόνη περίπτωση γι αυτό είναι να ξαναβρείς τον καλύτερο καθρέφτη του εαυτού σου. Να προσπαθείς να είσαι ο καλύτερος εαυτός σου χωρίς τη βοήθεια πια του άλλου. Να αφήσεις το χεράκι βοηθείας, νάσαι the best of you.
Εγω θα ελεγα ειναι λογικο να νοιωθετε καταπιεσμενοι γιατι τα \"θελω σας\" ποτε δεν θα εκπληρωθουν στο σημειο που εσεις θελετε.Συμβιβαστειτε.Quote:
Ειναι αναγκαστικα μοιραιο τα θελω σας να ισορροπισουν χωρις κανεις να νιωθει καταπιεσμενος.
Ξερω κλισε αλλα ετσι ειναι...η προταση του τιτλου δεν εχει καμμια λογικη.
Quote:
Originally posted by keep_walking
Εγω θα ελεγα ειναι λογικο να νοιωθετε καταπιεσμενοι γιατι τα \"θελω σας\" ποτε δεν θα εκπληρωθουν στο σημειο που εσεις θελετε.Συμβιβαστειτε.Quote:
Ειναι αναγκαστικα μοιραιο τα θελω σας να ισορροπισουν χωρις κανεις να νιωθει καταπιεσμενος.
Ξερω κλισε αλλα ετσι ειναι...η προταση του τιτλου δεν εχει καμμια λογικη.
Εχει τη λογική του οτι αναγνωρίζω στον άλλο αυτά που αναγνωρίζω για τον εαυτό μου και του τα παραχωρώ, όπως τα παραχωρώ στον εαυτό μου.
Εμένα δε μου συμβαίνει έτσι, τα θέλω μου φωνάζουν από την αρχή και με τον καιρό αρχίζουν και αμβλύνονται.
Τωρα λες κατι αλλο...αλλα και σε αυτη την περιπτωση πολλες φορες προκειται για μια συγκρουση...δηλαδη να μην γινεται να παραχωρησεις ταυτοχρονα στον εαυτο σου κατι...και να το παραχωρησεις και στον αλλο.
Γιατι? Γιατι μπορει να θελετε στη συγκεκριμενη περιπτωση ακρως αντιθετα πραγματα.
Ισορροπουν τα θελω στη συγκεκριμενη περιπτωση...σαν συμβιβασμος...αλλα φυσικο ειναι να νοιωθουν και οι δυο μια καταπιεση (καταπιεση=αντιθετο της ελευθεριας,κανω οτι γουσταρω).
Μοιραιο ειναι να ισοροπησουν τα \"θελω\" αν δεν θελουμε να επελθει ο χωρισμος με διαδοχικους συμβιβασμους...οποτε καταπιεση και εκ των δυο πλευρων.
Εγω παντως μια ζωη καταπιεσμενος ειμαι...:P
Και εγω νομιζω καπως ετσι ειμαι θελω...θελω...θελω...στην αρχη.....και μετα τρωω στην μαπα την πραγματικοτητα.Quote:
Εμένα δε μου συμβαίνει έτσι, τα θέλω μου φωνάζουν από την αρχή και με τον καιρό αρχίζουν και αμβλύνονται.
Quote:
Originally posted by keep_walking
Εγω θα ελεγα ειναι λογικο να νοιωθετε καταπιεσμενοι γιατι τα \"θελω σας\" ποτε δεν θα εκπληρωθουν στο σημειο που εσεις θελετε.Συμβιβαστειτε.Quote:
Ειναι αναγκαστικα μοιραιο τα θελω σας να ισορροπισουν χωρις κανεις να νιωθει καταπιεσμενος.
Ξερω κλισε αλλα ετσι ειναι...η προταση του τιτλου δεν εχει καμμια λογικη.
Ετσι εμαθες κηπ ετσι πραττεις.
Οχι οτι ετσι μονο μπορει να γινει.
Το ποτε ειναι μια λεξη που αμα θες μπορεις να τν διαγραψεις απο το λεξικο,
δεν υπαρχει δεν μπορω - υπαρχει δεν θελω.
Κανενας συμβιβασμος στα θελω μας, κανενας περιορισμος στα ονειρα μας.....
Για αρχη λοιπον αμα σε ενδιαφερει,
- περιορισε τον εγωισμο σου
- μαθε να σκεπτεσαι μπαινοντας στο μυαλο του αλλου και οχι με το δικο σου
- μαθε να ακους και οχι παντα με τα δικα σου αυτια
- μετεδωσε πραγματικα αυτο που σκεπτεσαι και μην δινεις στον αλλον αυτα που θελει μονο να ακουσει.
Και φυσικα υπαρχουν καμποσα ακομα, αλλα η αρχη ειναι αυτα.
Η προταση του τιτλου εχει απολυτη λογικη και εχω ακομα πολλα να προσθεσω εφοσον σε ενδιαφερει.
Quote:
Originally posted by keep_walking
και μετα τρωω στην μαπα την πραγματικοτητα.
η πραγματικοτητα ειναι αυτη που εσυ οριζεις σαν τετοια.
Παιζει φυσικα να αφηνεσαι και να συμβει το αντιθετο.
Σε καθε περιπτωση η επιλογη ειναι δικη σου.
Νομίζω ότι εδώ είναι όλο το ζουμί.Quote:
Originally posted by krino
........
Κανενας συμβιβασμος στα θελω μας, κανενας περιορισμος στα ονειρα μας.....
Για αρχη λοιπον αμα σε ενδιαφερει,
- περιορισε τον εγωισμο σου
.....
ΑΛΛΟ το θέλω, το όνειρο, και ΑΛΛΟ ο εγωισμός.
(όπως και άλλο το βρίσκω κάποιον να ανέχεται ότι εγωιστικά απαιτώ από αυτόν και καθυσυχάζω τον εαυτό μου ότι και ο άλλος ειναι αρκετά μαζοχιστής για να είναι ικανοποιημένος .......... αλλά ας μην επεκταθώ άλλο)
Ποτέ σε μία σχέση που έχει χτιστεί (και εξακολουθεί να χτίζεται κάθε μέρα) το θέλω του ενός δεν παλεύει με το θέλω του άλλου. Αυτό που παλεύει είναι ο εγωισμός του ενός με τον εγωισμό του άλλου όταν αρχίζουμε και βάζουμε ως προτεραιότητα τον εγωισμό.
Γιαυτό η όλη κατάσταση είναι αναστρέψιμη όταν μπορέσει να κάνει κανείς αυτό που λέει η liber
Όταν μπορέσεις να θυμηθείς πως ήταν τότε που θα έκανες τα πάντα για την άλλη και αυτή τα πάντα για εσένα. Τότε ο εγωισμός πάει πάλι πίσω στη γωνιά του.Quote:
Originally posted by liberchild
........
Βρες αυτή τη στιγμή, πιάσε τη απ τα μαλλιά, και μη την αφήσεις ποτέ. Νάσαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Οσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση.
Τα θελω κατα τη γνωμη μου ισορροπουν οταν το μεγαλυτερο θελω σου ειναι ο αλλος και οταν το μεγαλυτερο θελω του εισαι εσυ. Τοσο απλα....και τοσο δυσκολα...
Τhumbs up !
Και να πως ξαφνικά, διαβάζοντας τα παραπάνω, αρχίζω να κλαίω... Έχω χωρίσει εδώ και δύο μήνες μετά από σχέση ακριβώς δύο χρόνων (ειρωνεία αλλά χωρίσαμε στην επέτειο μας). Προφανώς σε μας, το δόσιμο έπαψε να είναι αυτονόητο και αμοιβαίο...ΠροφανώςQuote:
Originally posted by liberchild
για να διατηρηθεί αυτή η συμφωνία, θα πρέπει να πας πίσω, πολύ πίσω, εκεί στην αθωότητα των πρώτων σημαντικών στιγμών.
Εκεί που το δόσιμο ήταν αυτονόητο και η ανάγκη ήταν μόνο η ικανοποίηση του άλλου.
Βρες αυτή τη στιγμή, πιάσε τη απ τα μαλλιά, και μη την αφήσεις ποτέ. Νά\'σαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση.
χάσαμε αυτή τη στιγμή...Δεν ξέρω, ίσως τελικά να μην ήμασταν έτοιμοι για την υπέρβαση, ίσως δεν ξέραμε και μετά δεν θέλαμε να παλέψουμε για την μετάβαση σε άλλο επίπεδο, μάλλον φταίει ο εγωισμός μας και ένα σωρό άλλα...Παλεύω με την απαισιοδοξία μου, θέλοντας να πιστέψω ότι την επόμενη φορά, στην επόμενη σχέση, όσο δύσκολο και ακατόρθωτο μου φαντάζεται θα βρω αυτή τη στιγμή, θα την πιάσω απ τα μαλλιά, και θα προσπαθήσω να μη την αφήσω ποτέ. Ελπίζω και εύχομαι ότι το ίδιο θα κάνει κι ο άλλος. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, η υπέρβαση είναι έρωτας κι ο έρωτας υπέρβαση...
Γίνεται τελικά να υπάρχει τέτοια ισσοροπία; Τα δικά μου θέλω είναι πολλά! Περισσότερα απο τα δικά της θέλω και σίγουρα αρκετές φορές τα θέλω μου σκεπάζουν τα δικά της. Είμαι κτητικός και πολύ απο ότι φαίνεται, πιθανότατα επειδή μεγάλωσα μέσα σε μια σχέση που τα θέλω μας ήταν κοινά.
Επειδή όμως οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι νομίζω τελικά πως πρέπει να υπάρχει λογικός συμβιβασμός. Το κακό είναι όταν μόνο ο ένας κάνει υποχωρήσεις και ο άλλος ικανοποιεί όλα του τα θέλω ακόμα και όταν γνωρίζει οτι με αυτό τον τρόπο στεναχωρεί το φίλο/η του.
Νομίζω οτι απο χθες νοιώθω πολύ καλύτερα πάντως και ίσως πρέπει να παίρνουμε πιο χαλαρά το θέμα.
Συνήθως, απ\' όσα ζευγάρια έχω παρακολουθήσει, ο ένας πάντα υποβιβάζει ή αλλιώς μειώνει τα θέλω του. Είναι δύσκολο πιστεύω να ισορροπήσουν αυτά. Χρειάζεται θέληση και από τους δύο. Τον τελευταίο 1 χρόνο της σχέσης μου, πάλευα για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Προσπαθούσ να του δώσω να καταλάβει ότι πρέπει να σκεφτεται και τα θέλω τα δικά μου, τα οποία σημειωτέον είχα ξεχάσει κι εγώ. Φανταστείται σε τι σημείο έφτασα.
Αυτή η υπέρβαση... αχ....