Προβλήματα με την οικογένεια του συζύγου

Καλησπέρα!
Να τα πω καπου για να μη σκασω!
Εδω κ 4 χρονια που ειμαι παντρεμενη αντιμετωπιζω με το συζυγο ανα τακτα χρονικα διαστηματα προβληματα με τους γονεις και την αδερφη του. Πιο συγκεκριμενα: αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι οταν διαπιστωνουν οτι περναμε καλα τρελαινονται, κυριως η αδερφη του και δημιουργουν εντασεις. Το γαμο μας δεν το χαρηκαμε. Στο τραπεζι του γαμου σηκωθηκαν και εφυγαν και καθισαν σε τραπεζι μονοι τους μουτρωμενοι γιατι δεν ειχαν δικους τους καλεσμενους. Στη βαφτιση του παιδιου μας παλι τα ιδια. Μουτρα και στραβωματα μπροστα στον κοσμο. Περσι το καλοκαιρι η αδερφη του εβγαλε τον αντρα μου απο το σπιτι οπου ειχε παει να την επισκεφτει και του ειπε να μην ξαναπατησει με την δικαιολογια οτι εκεινοι αντιμετωπιζουν οικονομικα προβληματα ενω εμεις πηγαιναμε για μπανιο. Παρεπιπτοντως να επισημανω οτι ο αντρας μου καθημερινα σχεδον επισκεπτεται ειτε την μητερα ειτε την αδερφη του. Αν για δυο-τρεις μερες δεν μπορεσει να περασει γιατι ειχε πολλη δουλεια στο γραφειο τον παιρνουν τηλεφωνο και του λενε οτι αδιαφορει, οτι θα πεθανουν και δεν θα το μαθει κτλ. Τωρα παντρευεται η αδερφη μου και εχουν παλι παθει αμοκ. Σημερα τον πηρε τηλεφωνο η αδερφη του και του ειπε οτι δεν θελει να τον ξαναδει γιατι εχουν προβληματα και εμεις ειμαςτε αδιαφοροι. Ο αντρας μου εχει απελπιστει. Τον βλεπω να στενοχωριεται, να ντρεπεται αλλα και να νευριαζει. Εγω βγαζω το σκασμο για να μη δημιουργησω επιπλεον προβλημα. Δε μιλαω ακομη και οταν βλεπω τον ανιψιο μας να χτυπα την κορη μας. Μαζευουμε το παιδι μας και φευγουμε δηθεν γιατι ειναι αργα. Η κουνιαδα μου το μονο που λεει στο παιδι της ειναι ¨ελα ρε κωστα!¨. Τους εχω σιχαθει! Μου προκαλουν πολυ ασχημα συναισθηματα και δεν ξερω πως να τους αντιμετωπισω.

Με τα πεθερικά σου τι γίνεται; τι στάση κρατάνε αυτοί;

Τα πεθερικα εχουν την ιδια σταση με την κορη τους (οταν δεν ειναι τσακωμενοι). Του δημιουργουν ενοχες λεγοντας του οτι τα πραγματα μεταξυ τους εχουν αλλαξει. Οτι δεν ειναι πια οικογενεια κ πολλες φορες δειχνουν μια "ανωμαλη" (θα την χαρακτηρισω) ζηλια. Πριν απο ενα μηνα περιπου του ειπαν οτι τωρα που θα πληρωθεις (γιατι ο συζυγος πληρωνεται καθε 3-4μηνες) δεν θα μας εχεις αναγκη. Να επισημανω οτι ποτε δεν μας στηριξαν οικονομικα γιατι ποτε δεν χρειαστηκε αλλα κ δεν μπορουν.

Πριν παντρευτείτε τι γινόταν; Είναι απο πάντα αυτό ή τωρα;

Πριν συγκατοικηςουμε ολα ηταν καλα. Απο τη στιγμη που αρχιςαμε να μενουμε μαζι αρχικα σε δικο του χωρο αν και εγω ειχα το σπιτι μου, οπου και τωρα μενουμε, αρχιςαν να εμφανιζονται καποια σημαδια. Δηλαδη ερχονται οι γονεις του κυριακη πρωι πρωι δηθεν για πλυνουν την αυλη. Αν και εβλεπαν κλειςτα παραθυρα χτυπουςαν μανιωδως να ανοιξει για να παρουν ενα μαχαιρι κτλ. Μετα μετακομιςε και αδερφη του που εμεινε ακριβως απο πανω. Η αδερφη του οταν ηταν σε αλλη πολη δεν ασχολουταν καθολου μαζι μας. Εμεις ουτως η αλλως δεν θα μεναμε εκει. Ηταν μια γκαρσονιερα. Παντρευτηκαμε και μετακομισαμε στο δικο μου δυαρακι.

Στο δυάρι που είστε τωρα ποσο συχνά έρχονται; και ποσο απέχει απο κει που μένουν οι αλλοι;

Δεν ερχονται ποτε! Μονο οταν θα τους καλεσουμε εμεις. Ειναι περιπου 15 χλμ απο εμας. Ειναι δικο μου το σπιτι και νιωθουν οτι δεν εχουν τα δικαιωματα που ειχαν πριν.

Καλημέρα Yasmin79 !

Διαβάζοντας την ανάρτηση σου διέκρινα πολλά κοινά στοιχεία με τη δική μου οικογένεια, με τη διαφορά ότι εγώ είμαι στη θέση του συζύγου σου. Δηλαδή η δική μου οικογένεια είναι αυτή που μας δημιουργεί τέτοιου είδους προβλήματα.

Παραδείγματα? Πάμε κάπου διακοπές και μας το βγάζουν «ξινό». Οτιδήποτε μπορεί να πούμε ή να κάνουμε μπορεί σε ανύποπτο χρόνο και με πολύ άσχημο τρόπο, να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας, κ.π.α.

Δε θα ήθελα να επεκταθώ σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά το έχω σκεφτεί πολύ και έχω καταλήξει στα εξής: Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που νομίζουν πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους, που τους αρέσει να παίζουν πάντα τα θύματα, που γκρινιάζουν για τα πάντα, που λατρεύουν να διαφημίζουν τα προβλήματα τους, που επειδή δεν έκαναν κάποια πράγματα στη ζωή τους βγάζουν κακία και ζήλια για τους άλλους και οι άλλοι, οι αξιοπρεπείς, που προσπαθούν να τα βγάζουν πέρα μόνοι, που δε διαφημίζουν τα προβλήματα τους όσο σοβαρά κι αν είναι.

Η συμβουλή μου:

1. Αντιμετωπίστε τους με ειλικρίνεια. Είναι το πρώτο βήμα. Ας τους εξηγήσει ο σύζυγος σου πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουν και πως πρέπει να το σταματήσουν, προσπαθήστε να μην τους αφήνετε περιθώριο.
2. Γκρίνια στη γκρίνια. Γκρινιάξτε πριν γκρινιάξουν αυτοί! Πίστεψε με, έχει αποτέλεσμα. Την επόμενη φορά που θα παραπονεθεί η κουνιάδα σου στον άντρα σου ότι πχ κουράζεται ας της πει ο άντρας σου ότι κι εσύ υποφέρεις από τη μέση σου (ψέματα φυσικά) και ποσό κουράζεται και αυτός τώρα που δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στο σπίτι κλπ κλπ. Πίστεψε με, κάποιοι άνθρωποι δε θέλουν να ακούνε σοβαρά επιχειρήματα και αλήθειες, προτιμούν να ακούνε χαζές δικαιολογίες, σαν κι αυτές που χρησιμοποιούν οι ίδιοι άλλωστε.
3. Ριξτε το λίγο στην τρέλα. Μην παίρνετε σοβαρά κάθε βλακεία που σας λένε. Δεν αξίζει τον κόπο. Κάντε ότι δεν ακούτε. Πίστεψε με έχω περάσει αμέτρητες ώρες στεναχώριας και θυμού προσπαθώντας να εξηγήσω γιατί μου το είπαν τώρα αυτό? Γιατί μου μιλάνε έτσι? Γιατί τα βάζουν με τον σύζυγο μου τι τους έφταιξε? Γιατί δε με αφήνουν σε ησυχία? Αν είναι έτσι, έτσι θα μιλάνε μια ζωή. Εσείς μια ζωή θα χαλάτε τη ζαχαρένια σας? Όχι! Προσοχή όμως, όπως είπα και πριν, σιγά σιγά θα προσπαθήσετε να χτίσετε τον «τοίχο» σας ώστε να τους κόψετε τον υπερβολικό αέρα που έχουν. Είστε τώρα εσείς ο πυρήνας της οικογένειας σας και δεν έχει κανένας δικαίωμα να επεμβαίνει!

Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται λίγο θεωρητικά. Αλλά στην πράξη σε ένα βαθμό μπορούν να λειτουργήσουν. Αλλιώς, αν δε λάβετε τα μέτρα σας, ο σύζυγος σου μπορεί να διακόψει τελείως τις γέφυρες κάποια στιγμή, μη αντέχοντας άλλο την κατάσταση, ανθρώπινο. Από τη μια ησυχάζεις δια παντως, εγώ όμως να σου πω την αλήθεια όσες παραξενιές κι αν έχει η οικογένεια μου (και το παραξενιές είναι μια ακρετά “light” λέξη για να χαρακτηρίσει αυτά που έχουν κάνει κατά καιρούς) δε θα το άντεχα να διακόψω τελείως. Το αίμα νερό δε γίνεται. Αυτό βέβαια είναι και πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Σίγουρα τους κρατώ σε απόσταση, δεν είμαι μαζί τους όπως ήμουν κάποτε και σε σχέση με παλαιότερα τους έχω φέρει σε ένα βαθμό εκεί που θέλω, αλλά το προτιμώ να υπάρχει έστω και μια σχετικά τυπική επαφή. Εξάλλου κάποτε θα τους χρειαστώ για τα κληρονομικά :D

Συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα, ελπίζω έστω και λίγο να βοήθησα.

Quote:

---

Originally Posted by remains

Καλημέρα Yasmin79 !

Διαβάζοντας την ανάρτηση σου διέκρινα πολλά κοινά στοιχεία με τη δική μου οικογένεια, με τη διαφορά ότι εγώ είμαι στη θέση του συζύγου σου. Δηλαδή η δική μου οικογένεια είναι αυτή που μας δημιουργεί τέτοιου είδους προβλήματα.

Παραδείγματα? Πάμε κάπου διακοπές και μας το βγάζουν «ξινό». Οτιδήποτε μπορεί να πούμε ή να κάνουμε μπορεί σε ανύποπτο χρόνο και με πολύ άσχημο τρόπο, να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας, κ.π.α.

Δε θα ήθελα να επεκταθώ σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά το έχω σκεφτεί πολύ και έχω καταλήξει στα εξής: Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που νομίζουν πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους, που τους αρέσει να παίζουν πάντα τα θύματα, που γκρινιάζουν για τα πάντα, που λατρεύουν να διαφημίζουν τα προβλήματα τους, που επειδή δεν έκαναν κάποια πράγματα στη ζωή τους βγάζουν κακία και ζήλια για τους άλλους και οι άλλοι, οι αξιοπρεπείς, που προσπαθούν να τα βγάζουν πέρα μόνοι, που δε διαφημίζουν τα προβλήματα τους όσο σοβαρά κι αν είναι.

Η συμβουλή μου:

1. Αντιμετωπίστε τους με ειλικρίνεια. Είναι το πρώτο βήμα. Ας τους εξηγήσει ο σύζυγος σου πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουν και πως πρέπει να το σταματήσουν, προσπαθήστε να μην τους αφήνετε περιθώριο.
2. Γκρίνια στη γκρίνια. Γκρινιάξτε πριν γκρινιάξουν αυτοί! Πίστεψε με, έχει αποτέλεσμα. Την επόμενη φορά που θα παραπονεθεί η κουνιάδα σου στον άντρα σου ότι πχ κουράζεται ας της πει ο άντρας σου ότι κι εσύ υποφέρεις από τη μέση σου (ψέματα φυσικά) και ποσό κουράζεται και αυτός τώρα που δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στο σπίτι κλπ κλπ. Πίστεψε με, κάποιοι άνθρωποι δε θέλουν να ακούνε σοβαρά επιχειρήματα και αλήθειες, προτιμούν να ακούνε χαζές δικαιολογίες, σαν κι αυτές που χρησιμοποιούν οι ίδιοι άλλωστε.
3. Ριξτε το λίγο στην τρέλα. Μην παίρνετε σοβαρά κάθε βλακεία που σας λένε. Δεν αξίζει τον κόπο. Κάντε ότι δεν ακούτε. Πίστεψε με έχω περάσει αμέτρητες ώρες στεναχώριας και θυμού προσπαθώντας να εξηγήσω γιατί μου το είπαν τώρα αυτό? Γιατί μου μιλάνε έτσι? Γιατί τα βάζουν με τον σύζυγο μου τι τους έφταιξε? Γιατί δε με αφήνουν σε ησυχία? Αν είναι έτσι, έτσι θα μιλάνε μια ζωή. Εσείς μια ζωή θα χαλάτε τη ζαχαρένια σας? Όχι! Προσοχή όμως, όπως είπα και πριν, σιγά σιγά θα προσπαθήσετε να χτίσετε τον «τοίχο» σας ώστε να τους κόψετε τον υπερβολικό αέρα που έχουν. Είστε τώρα εσείς ο πυρήνας της οικογένειας σας και δεν έχει κανένας δικαίωμα να επεμβαίνει!

Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται λίγο θεωρητικά. Αλλά στην πράξη σε ένα βαθμό μπορούν να λειτουργήσουν. Αλλιώς, αν δε λάβετε τα μέτρα σας, ο σύζυγος σου μπορεί να διακόψει τελείως τις γέφυρες κάποια στιγμή, μη αντέχοντας άλλο την κατάσταση, ανθρώπινο. Από τη μια ησυχάζεις δια παντως, εγώ όμως να σου πω την αλήθεια όσες παραξενιές κι αν έχει η οικογένεια μου (και το παραξενιές είναι μια ακρετά “light” λέξη για να χαρακτηρίσει αυτά που έχουν κάνει κατά καιρούς) δε θα το άντεχα να διακόψω τελείως. Το αίμα νερό δε γίνεται. Αυτό βέβαια είναι και πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Σίγουρα τους κρατώ σε απόσταση, δεν είμαι μαζί τους όπως ήμουν κάποτε και σε σχέση με παλαιότερα τους έχω φέρει σε ένα βαθμό εκεί που θέλω, αλλά το προτιμώ να υπάρχει έστω και μια σχετικά τυπική επαφή. Εξάλλου κάποτε θα τους χρειαστώ για τα κληρονομικά :D

Συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα, ελπίζω έστω και λίγο να βοήθησα.

---

Σε ευχαριστω πολυ! Το αιμα νερο δε γινεται και συμφωνω απολυτα. Ξερω οτι αν γινει αυτο εγω θα βρω την ησυχια μου αλλα ο αντρας μου θα ειναι στενοχωρημενος και γι αυτο ποτε δεν τον ¨σπρωχνω¨ σε τετοιες συμπεριφορες. Ειναι απαλευτοι ομως οι ανθρωποι. Προχθες παντρευτηκε η αδερφη μου και εγινε παλι σκηνικο. Δεν τους αρεσε η θεση που τους βαλαμε να καθησουν. Παρηγγειλαν φαγητα που δεν ηταν στο μενου και οταν προσπαθουσαν να τους εξηγησουν οτι δεν υπαρχουν παρεξηγηθηκαν και εφυγαν χωρις να φανε τιποτα. Το χειροτερο ειναι οτι ειπαν στον αντρα μου οτι δεν θελουν να τον ξαναδουν λες και εφταιξε σε κατι. Βεβαια δεν ανησυχω γιατι αυτα τα σκηνικα τα κανουν συχνα και μετα τους περναει ο θυμος. Αλλα θα μας τρελανουν. Τι θελουν επιτελους;;;;;;

ρε συ μου θυμιζει μια ελληνικη ταινια αυτο..με τον Βουτσά που η μανα του τον εκανε ο.τι ηθελε..ειχε κ μια αδερφή η οποια ειχε την ιδια συμπεριφορα..
μα τι βλαχοι??? ρε σεις ειλικρινα τωρα..γιατι ασχολειστε τοσο πολυ?τους εχετε αναγκη?
κ συ προσπαθησε λιγο να μην συνεξαρτασαι απο την συμπεριφορα του συζυγου..δεν φταις εσυ που ο αντρας σου στην τελικη δεν τους εχει κοψει τον αερα..
καλα κανεις κ δεν μιλας στον αντρα σου, προσπαθησε λιγο να το εκλογικευεις κ να μην το αφηνεις να σε παιρνει απο κατω.μη το βαζεις μεσα σου με λιγα λογια.αλοιμονο αν ασχολιομασταν με καθε ηλιθια συμπεριφορα διαφορων ατομων.θα ειχαμε ολοι πεθανει απο στενοχωρια!
ειναι δικο τους προβλημα που ειναι βλαχοι...αληθεια τωρα...οι ανθρωποι δεν εχουν παιδεια ουτε καν τα στοιχειωδη ...

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ρε συ μου θυμιζει μια ελληνικη ταινια αυτο..με τον Βουτσά που η μανα του τον εκανε ο.τι ηθελε..ειχε κ μια αδερφή η οποια ειχε την ιδια συμπεριφορα..
μα τι βλαχοι??? ρε σεις ειλικρινα τωρα..γιατι ασχολειστε τοσο πολυ?τους εχετε αναγκη?
κ συ προσπαθησε λιγο να μην συνεξαρτασαι απο την συμπεριφορα του συζυγου..δεν φταις εσυ που ο αντρας σου στην τελικη δεν τους εχει κοψει τον αερα..
καλα κανεις κ δεν μιλας στον αντρα σου, προσπαθησε λιγο να το εκλογικευεις κ να μην το αφηνεις να σε παιρνει απο κατω.μη το βαζεις μεσα σου με λιγα λογια.αλοιμονο αν ασχολιομασταν με καθε ηλιθια συμπεριφορα διαφορων ατομων.θα ειχαμε ολοι πεθανει απο στενοχωρια!
ειναι δικο τους προβλημα που ειναι βλαχοι...αληθεια τωρα...οι ανθρωποι δεν εχουν παιδεια ουτε καν τα στοιχειωδη ...

---

Προσωπικα δεν με παιρνει απο κατω καθολου! Μη σου οτι τους λυπαμαι κιολας που δεν μπορουν με τιποτα να χαρουν τη ζωη τους και ειναι ολο γκρινια και μιζερια. Αλλα δεν ειναι οι οποιοιδηποτε. Ειναι η οικογενεια του αντρα μου! Τις πιο πολλες φορες αδιαφορω και αλλες θελω να τους βρισω και να τους ξεμαλλιασω. Αυτη τη φορα σκεφτομαι να πω στον αντρα μου να μην τους ξαναμιλησει παρα μονο οταν εκεινοι παρουν τηλεφωνο και ζητησουν συγγνωμη. Συνηθως ειμαι εγω που του λεω να μη δινει σημασια και να τους πλησιαζει. Αλλα αυτη τη φορα πρεπει να παρουν ενα μαθημα. Πρεπει μια φορα να κανει και αυτος τον δυσκολο! Επισης δεν τους εχω καμια αναγκη. Δε με αφορουν ουτε τα κληρονομικα τους ουτε τιποτα αλλο. Δεν εχουν τιποτα να μου προσφερουν υλικο ουτε ψυχικο. Ο γιος της παει για μπασκετ και το παιδι το κραταει η μανα μου ενω η πεθερα μου ποτε. Μια φορα περσι το καλοκαιρι το αφησαμε για 5 ωρες γιατι ειχε ερθει ενα κολλητος του αντρα μου και θελαμε να κανουμε καποια πραγματα και μας πηρε τηλεφωνο να ερθουμε να το παρουμε γιατι δεν μπορουσε αλλο. Και η μικρη ειναι ενα πολυ ησυχο παιδακι. Μονο η μανα μου το κραταει. Τελος παντων εγω το εχω δηλωσει στον αντρα μου οτι δεν θελω τιποτα απολυτως απο αυτους. Δοξα τω θεω εχω δουλεια, περιουσια και οικογενεια που με στηριζει συναισθηματικα.

μια χαρα τα σκεφτεσαι...κ ναι συμφωνω στο οτι πρεπει να παρουν ενα μαθημα..
γιατι αυτη η συμπεριδορα θα επαναληφθει..ειναι αυτο που λενε κ ο αγιος φοβερα θελει..
πρεπει να καταλαβουν οτι η συμπεριφορα τους αυτη εχει καποιο τιμημα.
γτ αν ο αντρας σου συνεχως τους μιλαει κανονικα, τοτε αυτοι θα εξακολουθησουν να το κανουν αυτο..
πραγματικα ομως ειναι για λυπηση..ειναι πραγματικα πολυ μιζεροι..

Τι θελουν? Να ικανοποιήσουν απλα τη μιζέρια τους κάνοντας δυστυχισμένους ανθρώπους που ίσως ενδομυχα ζηλευουν. Να παιζουν παντα τα θύματα σαν πρωταγωνιστές σε αρχαία τραγωδία. Κανεις καλά και δεν σπρωχνεις τα πραγματα στα άκρα. Τώρα αν δεν καταλαβαίνουν απο λόγια μηπως πρέπει να αποφευγετε τα πολλά πολλα ? Πχ γιατί ντε και καλά να είναι καλεσμένοι στο γαμο της αδερφής σου? Θα μπορούσατε να πείτε πως ο γάμος θα γινει σε κλειστό κυκλο. Αν συμπεριφέρονται έτσι χίλιες φορές να μην είναι καλεσμένοι, αφού απο ότι κατάλαβα θα παρεξηγηθουν έτσι κι αλλιως! Το απο μακριά κι αγαπημένοι δεν είναι τυχαίο. Σκεφτειτε και αυτά που ανέφερα παραπανω , σε μενα σε ενα βαθμο λειτουργησαν, ειναι χρονοβορο και δυσκολο αλλα νομιζω πως εφεραν ενα αποτελεσμα..δηλαδη απο το μαυρο πηγαμε στο γκρι ας πουμε, οχι οτι ειναι ροδινα, ποτε δε θα ειναι..κι ακόμη και τώρα που σου γράφω με πονάει αυτο, αλλα τουλαχιστον μπηκαν καποια ορια, ακόμη και σε δύσκολες περιπτωσεις πιστεύω παντα αυτό είναι δυνατό. Απο έσας εξαρτάται. Και φυσικά εξακολουθειτε να κρατατε σα ζευγαρι ενα κοινο μέτωπο!

Quote:

---

Originally Posted by remains

Τι θελουν? Να ικανοποιήσουν απλα τη μιζέρια τους κάνοντας δυστυχισμένους ανθρώπους που ίσως ενδομυχα ζηλευουν. Κανεις καλά και δεν σπρωχνεις τα πραγματα στα άκρα. Τώρα αν δεν καταλαβαίνουν απο λόγια μηπως πρέπει να αποφευγετε τα πολλά πολλα ? Πχ γιατί ντε και καλά να είναι καλεσμένοι στο γαμο της αδερφής σου? Θα μπορούσατε να πείτε πως ο γάμος θα γινει σε κλειστό κυκλο. Αν συμπεριφέρονται έτσι χίλιες φορές να μην είναι καλεσμένοι, αφού απο ότι κατάλαβα θα παρεξηγηθουν έτσι κι αλλιως! Το απο μακριά κι αγαπημένοι δεν είναι τυχαίο. Σκεφτειτε και αυτά που ανέφερα παραπανω , σε μενα σε ενα βαθμο λειτουργησαν, ειναι χρονοβορο και δυσκολο αλλα νομιζω πως εφεραν ενα αποτελεσμα..δηλαδη απο το μαυρο πηγαμε στο γκρι ας πουμε, οχι οτι ειναι ροδινα, ποτε δε θα ειναι..κι ακόμη και τώρα που σου γράφω με πονάει αυτο, αλλα τουλαχιστον μπηκαν καποια ορια, ακόμη και σε δύσκολες περιπτωσεις πιστεύω παντα αυτό είναι δυνατό. Απο έσας εξαρτάται. Και φυσικά εξακολουθειτε να κρατατε σα ζευγαρι ενα κοινο μέτωπο!

---

Οπως και να το καναμε το μπελα μας θα βρισκαμε! Ειναι τρελοι! Στο δικο μας γαμο οταν κανονιζαμε που θα κατσουν οι καλεσμενοι η αδερφη του μας ειχε δηλωσει επανειλημμενως οτι δεν ηθελε να κατσει μαζι μας αλλα στο τραπεζι των θειων της. Ετσι και εγινε! Ε μετα εκαναν παλι φασασρια στον αντρα μου γιατι δεν ειχε βαλει την αδερφη του στο δικο μας τραπεζι ενω καθοταν η δικη μου αδερφη. Εχουν γινει πολλα πολλα τετοια. Το ευτυχημα ειναι οτι τα κανουν ολα τοσο φανερα, ξεδιαντροπα και ηλιθια που ουτε ο γιος τους δεν μπορει να τους υποστηριξει.

Κοίταξε, εγώ σε γιορτές κλπ μια φορά καλεσα ατομα απο την οικογένεια μου και με έφεραν σε πολύ άβολη θέση με τη συμπεριφορα τους. Απο τοτε προτιμώ να καλώ μόνο φίλους και γενικά ατομα που επιλέγω, και να επιλεγω μια ξεχωριστή μέρα για να δω την οικογενεια μου κ είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Τώρα να μου πεις ένας γάμος είναι ειδικη περιπτωση. Ο σύζυγος έχει δοκιμάσει ποτέ να τους μιλήσει? Να τους πει πως δεν είναι αποδεκτή η συμπεριφορά τους? Γιατί η αίσθηση που έχω είναι πως παρά πάει με τα νερά τους. Αν δεν τους βάλει κάποια όρια τα ίδια κ χειρότερα θα γίνονται.

Ο συζυγος μεχρι τωρα προσπαθει να τηρει μια θα ελεγα διπλωματικη σταση. Δεν τον πιεζω και εγω γιατι στενοχωριεται με τους δικους να στενοχωριεται και με μενα;! Θα ηθελα να ξερω εσυ που εισαι στην ιδια θεση με τον αντρα μου πως νιωθεις για τους γονεις σου, τον/την συζυγο σου και την οικογενεια του/της. Θα θελα να ξερω περα απο αυτα που λεει πως οραγματικα νιωθει. Μερικες φορες νιωθω ασχημα και ενοχες επειδη απο τη δικη μου πλευρα γονεις και αδερφια εχουν μια φυσιολογικη συμπεριφορα και περναμε καλα οταν βρισκομαστε. Νομιζω οτι τον πληγωνει πολυ αυτο αν και δειχνει οτι δεν τον νοιαζει. Εμενα παντως θα με τσακιζε.

Είναι πολλά τα συναισθήματα και σίγουρα ειδικά εάν είσαι ευαίσθητος, είναι δύσκολες καταστάσεις να διαχειριστείς. Πολλές φορές αισθάνομαι ότι είμαι στη μέση, έχω από την μία πλευρά το σύζυγο, από την άλλη τους δικούς μου και νιώθω εγκλωβισμένη. Παρόλα αυτά, ο σύζυγος μου είναι πολύ υποστηρικτικός, όπως σου είπα πριν κρατάμε σε όλα αυτά τα θέματα ένα κοινό μέτωπο και αυτό πιστεύω είναι το πιο σημαντικό, αλλιώς πιθανόν με όλα αυτά να είχαμε χωρίσει. Τον επέλεξα και πρέπει να το υποστηρίξω αυτό, την οικογένεια μου δεν την επέλεξα, αυτό δε σημαίνει πως μπορώ και με ευκολία να τη διαγράψω από τη ζωή μου, είναι και αυτοί ένα κομμάτι της ζωής μου. Σε όλα τα σκηνικά με τους δικούς μου ακόμη κι αυτός είναι πολύ αντικειμενικός παρόλο που ουκ ολίγες φορές του έχουνε φερθεί με αχαριστία. Οι καταστάσεις που περιέγραψες, ζήλειες, σκηνικά κλπ μου είναι πολύ οικείες. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα τους, νομίζω είναι λίγο πολύ αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω. Έλλειψη ορίων και σεβασμού με λίγα λόγια. Ο σύζυγός μου ακόμη και φορές που είπα τελείωσαν για μένα, δεν θέλω να τους ξαναδώ στα μάτια μου ήταν αυτός που με προέτρεψε να κρατήσω ισορροπίες. Μάλιστα το έχω συζητήσει με πολύ κόσμο και με διαφορετικούς ανθρώπους και όλοι τα ίδια μου έχουν πει, δηλ. ότι οι δικοί μου δε φέρονται σωστά, οπότε δεν τίθεται θέμα εμπάθειας δικιάς μου ή του συζύγου απέναντί τους. Άλλες φορές αισθάνομαι τύψεις, λέω γιατί αυτόν τον άνθρωπο που είναι χρυσός να τον ταλαιπωρώ έτσι με τα οικογενειακά μου? Όσες φορές του το έχω πει αυτό λεει πως δεν τον πειράζει και κάνεις δεν εχει την τελεια οικογεένια, δυστυχώς είναι όλα στο πρόγραμμα. Γενικά μέσα από τη συζήτηση με τους δικούς μου όπως σου είπα έκανα κατανοητά κάποια πράγματα αλλά ακόμη έχουμε προβληματάκια και πάντα θα έχουμε γιατί τέτοιοι χαρακτήρες δύσκολα αλλάζουν. Μέσα από τις τεράστιες διαφορές μας βρίσκω ομοιότητες κ κάποια θετικά τα οποία χρησιμοποιώ σαν χρυσή τομή για να συνεννοηθούμε. Και προσπαθώ να τους λέω ψύχραιμα τώρα πια τα παράπονα μου πριν γίνουν βουνό, αλλιώς μαζεύονται και ξεσπάς μια κ καλή κ είναι πολύ πιο δύσκολο μετά από ένα πολύ χοντρό καυγά να φτιάξεις πάλι τη σχέση σου. Με την οικογένεια του συζύγου έχω κι εγώ πολύ καλές σχέσεις, κι ευτυχώς δηλαδή γιατί δε θα άντεχα κι από εκεί τέτοια προβλήματα. Οπότε εμένα δεν με τσακίζει αυτό όπως λες, με ανακουφίζει κιόλας. Με τα αδερφια του περνάμε πολύ ωραία, βγαίνουμε κλπ. Αν ηταν κ οι δικοί του παρά ξένοι πραγματικα σκεψου πόσο δύσκολο θα ηταν.Το μόνο που με πιάνει καμιά φορά είναι ένα παράπονο γιατί να μην είμαι κι εγώ έτσι αλλά ως εκεί. Είναι γενικά δύσκολο κ επίπονο, αλλά από την άλλη όταν ξέρω τόσο ξεκάθαρα πόσο άδικο έχουν και πόσο άσχημα έχουν φερθεί κατά καιρούς μου φεύγουν όλες οι τύψεις. Προτεραιότητα είναι το σπίτι μου, ο άντρας μου και το παιδί μου.

ΥΓ. Το να μιλήσει ο σύζυγος σου σε ηρεμο τόνο με τους δικούς του, δεν καταργεί τη διπλωματική στάση που λες. Αυτό ειναι διπλωματία, όχι η αποφυγή των καταστασεων. Τωρα αν δεν παιρνουν απο λόγια με τιποτα προχωράς στις αλλες μεθοδους!