Και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιούς θα αφήσεις ...
...που λέει και το τραγούδι .. έλειψα αρκετά από το forum και δεν ξέρω τι γίνεται ... η θεραπεία με τα αντικαταθλιπτικά πάει εξαιρετικά .. τόσο που θυμάμαι τον εαυτό μου σε φάσεις κρίσεων .. με το μυαλό φουλ από σκέψεις το άγχος και τα κλάματα .. και μοιάζει μακρινό .. δεν ξέρω βέβαια αν τα κόψω απότομα τι και πως .. ναι βρήκα και δουλειά ..και πάμε πάλι από την αρχή γιατί η ζωή μας κύκλους κάνει στη νέα μου δουλειά απαιτήθηκε να κάνω και κάποιες ώρες δημιουργική απασχόληση σε παιδιά .. τα πήγα καταπληκτικά ως "προσωρινή" μέχρι να βρεθεί κοπέλα με το ανάλογο πτυχείο όμως ...το αν θα μείνω ή όχι θα κριθεί με το αν τελικά πάω να γραφτώ σε σχολή βοηθών βρεφονηπιοκόμων ...γιατί έχω "ψυχή" λέει γι αυτό ... όμως ! αυτή η ψυχή η ταλαίπωρη απορεί ! και κάνει σενάρια .. μπήκα στα 33 ... κράτησα μωρό με πάνα ενάμιση χρονών και η καρδιά μου ομολογώ σκίρτησε ... οι σπουδές είναι δύο χρόνια δηλαδή πάμε 35 ... εγώ θα καταφέρω να γίνω ποτέ μάνα .. ?????? σαν πολύ δεν το αργώ ... και θα πάρει κι άλλο ... γι αυτού του είδους την κατάσταση ή θα μείνω πάντα το τρίτο άτομο .. που θα χαίρεται και θα αγαπά τα παιδιά "των άλλων" κ μόνο από μακριά ....αυτά ... να γραφτεί κανείς ή να μη γραφτεί πρέπει να δώσω μια άμεση απάντηση ..διλλήματα .. όλα μου φαίνονται βουνό ...παρακαλώ την άποψη σας .. φιλικά .. η καρέτα καρέτα ..
