μολις γυρισα απο εναν πολυ αξιολογο ψυχιατρο ο οποιος μου διεγνωσε δ.δ. καταθλιπτικου τυπου.εκτος απο μια ντουζινα φαρμακα που περνω τωρα θα περνω και λαμικταλ.
περναω βαρια καταθλιψη.θα περασει αραγε?
Printable View
μολις γυρισα απο εναν πολυ αξιολογο ψυχιατρο ο οποιος μου διεγνωσε δ.δ. καταθλιπτικου τυπου.εκτος απο μια ντουζινα φαρμακα που περνω τωρα θα περνω και λαμικταλ.
περναω βαρια καταθλιψη.θα περασει αραγε?
εννοειται
θα πας στο αλλο ακρο
ενημερωσου για την ασθενεια σου
ο γιατρος μου μου ειπε οτι οσο περνω το αντιψυχωτικο μου(ζυπρεξα) δεν εχω φοβο να παω στο αλλο ακρο.
Τωρα ειδα το ποστ σου Ferro. Χαιρομαι που βρισκεις το νεο σου γιατρο πολυ αξιολογο. Καμια φορα πρεπει να πετυχεις το σωστο γιατρο για να κανει τη σωστη διαγνωση και με τα καταλληλα φαρμακα (και οχι μονο) να σε βοηθησει. Ειμαι βεβαιος οτι αν ακολουθησεις τις οδηγιες του ολα θα πανε κατευχη. Btw Το περνω και γω το Zyprexa...
παιδια δεν αντεχω αλλο.εχω φτασει στα ορια μου.δεν αντεχω σας λεω.οι γονεις μου με βριζουν που παρατησα τη σχολη.παω και τους εκλυπαρω να με στηριξουν και εκεινοι με βριζουν.μου λενε οτι θελω να ειμαι αρρωστη.κανω εμετους καθε μερα.ειμαι σε αθλια κατασταση και δεν με καταλαβαινουν.χρειαζομαι ενα στηριγμα επιγοντως.αργοπεθενω μερα με τη μερα...βοηθηστε με σας παρακαλω.
υγ.ο καυγας μας εγινε χειροτερος οταν τους ειπα οτι μπορει να βρω δουλεια ως ατομο με ειδικες αναγκες.δεν το δεχτηκαν με τιποτα.εξοργιστηκαν.η αδερφη μου εχει ψυχωση και εμενα παντα με θεωρουσαν το δυνατο παιδι.το παιδι που δεν εχει δικαιωμα ουτε στην αρρωστια....ειμαι σε αδιεξοδο.θελω να γινω καλα και δεν με βοηθουν καθολου.
Δυστυχώς (ή ευτυχώς) κανένας δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους γονείς σου και ότι αυτοί σημαίνουν για σένα.
Κανείς και ότι και αν πεί δεν θα ακουστεί στα αυτιά σου σαν να το είπε η οικογένειά σου. (δυστυχώς ή ευτυχώς).
Βέβαια ίσως να πλησιάσει σε αυτό ένας μοναδικός άνθρωπος που θα τον επιλέξεις για τον άνθρωπό σου.
Κάπου εκεί (κοντά σε αυτό που μπορεί να σου προσφέρει η οικογένειά σου) είναι και αυτό που μπορούν να σου δώσουν οι φίλοι σου......... Κάπου εκεί (και ίσως λίγο πιο μακριά ακόμα) είναι και αυτό που μπορείς να πάρεις από τους συμμετέχοντες σε αυτό το φόρουμ.
Από όπου μπορείς να βρείς βοήθεια λοιπόν θέλω να πώ ακούμπα εκεί. Εστω και αν είναι για λιγότερο από όσο θα ήθελες ή θα μπορούσες να έχεις.
Από την άλλη αν δε βρίσκεις βοήθεια από εκεί που θα σου ήταν ότι πιο εύκολο να την δεχτείς αλλά αντίθετα βρίσκεις το ακριβώς αντίθετο (και αφού συνιδητοποιήσεις ότι όσο εύκολο είναι να σε βοηθήσουν και μάλιστα πολύ άλλο τόσο εύκολο είναι να σε πληγώσουν και μάλιστα πολύ) μπορείς να προσπαθήσεις να \"βουλώσεις\" λίγο τα αυτιά σου ώστε να μη περνάει τόσο μέσα σου ότι σε πληγώνει. Αν θέλεις ακόμα πιο σωστό θα ήταν να σου πώ να μείνεις στην πρόθεσή τους και όχι στο αποτέλεσμα των πράξεών τους. Είμαι σίγουρος ακόμα και εγώ ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να σε βοηθήσουν. Μείνε σε αυτό. Στην πρόθεσή τους. Μην αναλώνεσαι στο πως θα ήθελες να ήταν η κατάσταση μεταξύ σας.
Το αν με τον δικό τους τρόπο (ο οποίος για αυτούς είναι ο σωστός αλλά για σένα και ίσως και αντικειμενικά είναι λάθος) σε βοηθούν ουσιαστικά, δεν είναι στο χέρι σου.
.................................................. .................................................. .................................................. ..............
Ναι, όλα θα πάνε καλά,,,,,, αλλά η Αθηνά θέλει και λίγο βοήθεια από το χέρι μας.
.................................................. .................................................. .................................................. ..............
Ferro οταν λες παρατησες τη σχολη εννοεις πηρες διαγραφη ή απλως δεν μπορεις να παρακολουθησεις αυτη τη χρονικη περιοδο?
Μην κανεις βεβιασμενες κινησεις επειδη εισαι στα κατω σου τωρα...οσο το να βρεις δουλεια σαν ατομο με ειδικες αναγκες μη το νομιζεις ευκολο...εγω προσωπικα δεν βρηκα τιποτα σαν ατομο με ειδικες αναγκες και εχω τελειωσει και ενα σωρο πραγματα συμπεριλαμβανομενου σχολης.
Ανησυχουν για το μελλον σου γιατι ξερουν οτι παρολη την αρωστια σου θα πρεπει να παλεψεις σε αυτη τη ζωη...κανεις δεν σου χαριζεται.
Σιγουρα θες βοηθεια απο ειδικο ωστε να μπορεσεις να αντεπεξελθεις αλλα μην το βαλεις κατω...και μη φοβασαι τον αγωνα που εχεις να δωσεις...εχει και τα ωραια του.
ferro θα συμφωνήσω με τον justme.Προσπάθησε να κλείνεις τα αυτιά σου σ\'αυτά που σου λένε οι γονείς σου και σε κάνουν χειρότερα.Δεν είναι εύκολο,το ξέρω.Ειδικά όταν τους χρειάζεσαι.Αλλά δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να αλλάξουν οι απόψεις τους.Εκείνοι νομίζουν ότι αν σου φωνάζουν και σου μιλάνε έτσι θα σε ταρακουνήσουν και θα κάνεις το \"σωστό\".
Εχω περάσει τέτοιες καταστάσεις με τους γονείς μου πάρα πολλές φορές.Να νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο,να θέλω να πεθάνω κι εκείνοι να συνεχίζουν να προσπαθούν να μου επιβάλλουν τις απόψεις τους και να με κατηγορούν.Αλλά πλέον δεν έχω την απαίτηση να με καταλαβαίνουν απόλυτα.Ξέρω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει.Και έχω βαρεθεί να προσπαθώ να τους εξηγώ τα πάντα που μου συμβαίνουν.Καταλαβαίνουν μέχρι ένα σημείο.Από κει και πέρα προσπαθώ να μην τους αφήνω να με στεναχωρούν περισσότερο όταν τους έρχεται να μου κάνουν κριτική.
Σου έστειλα και u2u ferro μου.Κοίταξέ το αν θέλεις.
φιλιά!
Δηλαδη ποιο ειναι κατα τη γνωμη σου το \"σωστο\" Dalia να παρατησεις τη σχολη επειδη σου ετυχε η ασθενεια...και να το μετανοιωνεις ισως για το υπολοιπο της ζωης σου?Να κλεινεις τα αυτια σου?
Δεν νομιζω...το οτι αισθανεσαι ασχημα οφειλεται στην ασθενεια σου και οχι για το τι λεει ο καθε ενας κατα κυριο λογο χωρις να ειμαι απολυτος γιατι δεν ξερω τους γονεις σου.
Κατα τη γνωμη μου εμπιστευσου καποιον ειδικο...μην κλεισεις καμμια πορτα προς το παρον...και με ποιο καθαρο μυαλο σκεψου αργοτερα το τι θες να κανεις.
Σορρυ για το \"επιθετικο\" ποστ αλλα νομιζω οτι απανταω πρακτικα για το τι πρεπει να γινει και οχι συναισθηματικα σαν συμπαρασταση απλως.
Εννοώ αυτό που πιστεύουν οι γονείς ότι είναι το σωστό για το παιδί τους.Εχουν συνήθως κάτι στο μυαλό τους και θέλουν οπωσδήποτε το παιδί να κάνει αυτό που λένε.Νομίζω ότι ο καθένας ξέρει καλύτερα ο ίδιος τι είναι καλύτερο γι\'αυτόν.Αφού νιώθει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει πρέπει να σεβαστούν την απόφασή της και να τη στηρίξουν.Και άλλωστε δεν το κάνει από τεμπελιά αλλά γιατί δεν νιώθει καλά,γιατί υποφέρει.Αξίζει η σχολή όσο η ψυχική της υγεία?Και αν θυμάμαι καλά από κάποιο άλλο ποστ της,δεν της αρέσει κι όλας ιδιαίτερα η σχολή της (sorry αν κάνω λάθος σ\'αυτό).
Ασε που με το ζόρι και με την πίεση δεν γίνεται τίποτα.Συνήθως φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.
Υποφερει τωρα...αλλα στο μελλον?Τωρα χτιζεται το μελλον...ας μην κλεισει καμια πορτα...μην κανει κατι οριστικο που δεν θα μπορει να το παρει πισω...και εγω τελειωσα την σχολη μου σε 10 χρονια με αυτο που μου ετυχε...και εχω μια καποια α ποιοτικη δουλεια τωρα αλλιως θα ειχα...
Και κατι ακομα...συμβουλη...επειδη θα ψηφιστει μαλλον το καινουργιο νομοσχεδιο που θετει ορια στην φοιτηση...αν θες να διακοψεις για ενα διαστημα παρε...αναστολη φοιτησης ή οπως λεγεται αυτο δεν ξερω.
Δεν στοιχιζει τιποτα...δεν κλεινεις καμια πορτα...και κανεις στο μελλον οτι γουσταρεις
παιδια σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σας.με συγκινειτε!
ο στοχος μου ειναι να γινω καλα και να βρω μια δουλεια.κιπακο μου σε ευχαριστω πολυ για οσα μου πες αλλα την σχολη την εχω ξεγραμμενη μεσα μου και αυτο δεν εχει να κανει μονο με το οτι ειμαι χαλια τωρα.την συχαινομαι.σας ευχαριστω και παλι.να ειστε ολοι καλα!
Quote:
Originally posted by justme
Δυστυχώς (ή ευτυχώς) κανένας δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους γονείς σου και ότι αυτοί σημαίνουν για σένα.
Κανείς και ότι και αν πεί δεν θα ακουστεί στα αυτιά σου σαν να το είπε η οικογένειά σου. (δυστυχώς ή ευτυχώς).
Βέβαια ίσως να πλησιάσει σε αυτό ένας μοναδικός άνθρωπος που θα τον επιλέξεις για τον άνθρωπό σου.
Κάπου εκεί (κοντά σε αυτό που μπορεί να σου προσφέρει η οικογένειά σου) είναι και αυτό που μπορούν να σου δώσουν οι φίλοι σου......... Κάπου εκεί (και ίσως λίγο πιο μακριά ακόμα) είναι και αυτό που μπορείς να πάρεις από τους συμμετέχοντες σε αυτό το φόρουμ.
Από όπου μπορείς να βρείς βοήθεια λοιπόν θέλω να πώ ακούμπα εκεί. Εστω και αν είναι για λιγότερο από όσο θα ήθελες ή θα μπορούσες να έχεις.
Από την άλλη αν δε βρίσκεις βοήθεια από εκεί που θα σου ήταν ότι πιο εύκολο να την δεχτείς αλλά αντίθετα βρίσκεις το ακριβώς αντίθετο (και αφού συνιδητοποιήσεις ότι όσο εύκολο είναι να σε βοηθήσουν και μάλιστα πολύ άλλο τόσο εύκολο είναι να σε πληγώσουν και μάλιστα πολύ) μπορείς να προσπαθήσεις να \"βουλώσεις\" λίγο τα αυτιά σου ώστε να μη περνάει τόσο μέσα σου ότι σε πληγώνει. Αν θέλεις ακόμα πιο σωστό θα ήταν να σου πώ να μείνεις στην πρόθεσή τους και όχι στο αποτέλεσμα των πράξεών τους. Είμαι σίγουρος ακόμα και εγώ ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να σε βοηθήσουν. Μείνε σε αυτό. Στην πρόθεσή τους. Μην αναλώνεσαι στο πως θα ήθελες να ήταν η κατάσταση μεταξύ σας.
Το αν με τον δικό τους τρόπο (ο οποίος για αυτούς είναι ο σωστός αλλά για σένα και ίσως και αντικειμενικά είναι λάθος) σε βοηθούν ουσιαστικά, δεν είναι στο χέρι σου.
.................................................. .................................................. .................................................. ..............
Ναι, όλα θα πάνε καλά,,,,,, αλλά η Αθηνά θέλει και λίγο βοήθεια από το χέρι μας.
.................................................. .................................................. .................................................. ..............
ηταν πολυ βοηθιτικο το μηνυμα σου.θα προσπαθησω να κρατησω οπως λες την προθεση τους.ειναι δυσκολο ομως οταν καθημερινα μου κανουν αυτο τον πολεμο νευρων...
οσο για το \"συν αθηνα και χειρα κινει\" εχεις απολυτο δικιο απλα το χερι μου ειναι πολυ αδυναμο στην παρουσα φαση.
σε ευχαριστω πολυ.να εισαι καλα:)
Η χρήση των bold είναι μόνο για να ξεχωρίζουν οι σκέψεις μου από το αρχικό σου κείμενο.Quote:
Originally posted by ferro
ο στοχος μου ειναι να γινω καλα
Ωραία, σε αυτό να επικεντρωθείς
και να βρω μια δουλεια.
έχεις πολλά \"και\" να βάλεις όταν γίνεις καλά και μετά. Μη το ξεχνάς.....
κιπακο μου σε ευχαριστω πολυ για οσα μου πες αλλα την σχολη την εχω ξεγραμμενη μεσα μου και αυτο δεν εχει να κανει μονο με το οτι ειμαι χαλια τωρα.την συχαινομαι.
Δεν χρειάζεται να ασχοληθείς στο μέλλον σου με ότι σχετικό με τη σχολή σου. (αν και τελειόνοντας κανείς από μία σχολή ανακαλύπτει πολλά περισσότερα που μπορεί να κάνει τα οποία δεν τα ξέρει). Όπως επίσης δε χρειάζεται και να ξεγράψεις την προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι τώρα για αυτή το σχολή. Εξάλου στην Ελλάδα είμαστε. Ενα χαρτί όσο και αν είναι ένα χαρτί έχει κάποια ισχύ. ΄
Επικεντρώσου εσύ εκεί που έχεις ΤΩΡΑ ανάγκη και μη κλείνεις μία πόρτα που την έχεις ανοίξει σχεδόν ολόκληρη. Αστην έτσι όπως είναι τώρα. Δε σε χαλάει σε τίποτα.
σας ευχαριστω και παλι.να ειστε ολοι καλα!
Καλή δύναμη!!!!
δεν ξερω παιδια,πάντως και μόνο στην ιδέα ότι δεν έχω διάβασμα έχω ηρεμήσει απίστευτα.από βδομάδα ψάχνω για δουλειά.
και πάλι σας ευχαριστώ όλους μέσα από την ψυχή μου για τον χρόνο σας και το ενδιαφέρον σας:)
Γυρισα από Θεσσ/κη χτες βραδυ με το πτυχιο μου και κατι αλλα πιστοποιητικα. Τωρα που εφτασα Αθηνα αισθανομαι καλύτερα. Η μανα μου μου είπε: Κοιτα τωρα πηρες το πτυχιο σου, δεν ειχαμε δικιο που σε πιέζαμε να πας στη σχολή? Ναι της απάντησα. Εχω ξαναπει οτι πλήρωσα τεράστιο εσωτερικο κόστος για να πάρω αυτο το πτυχιο αλλα τελικα οι κοποι μου δεν πήγαν χαμένοι το πήρα. Το εχω εδω δίπλα μου αυτη τη στιγμη. 6,39 - καλως. Γιαυτο πολεμησα τοσα χρονια και τα καταφερα τελικά. Φερρο ΤΩΡΑ ναι αισθανεσαι καλυτερα που τα παρατησες αλλα εγγυασαι οτι θα εισαι έτσι σε π.χ 2 χρονια? Η θα το μετανοιωσεις τοτε πικρά? Εσυ εχεις πει οτι παλαιοτερα τα ειχες ξαναπαρατησει και δούλευες αλλα τελικά ξαναγυρισες στη σχολή. Γιατι? Εισαι βέβαιη οτι δεν θα αισθανθεις την αναγκη να επιστρεψεις ξανα? οτι στο μελλον δεν θα αισθανεσαι αποτυχημενη που τα παράτησες και άλλοι τα καταφεραν? Οχι οτι ισχυει αυτο αλλα προσπαθω να προλαβω σκεψεις που ισως κανεις στο μελλον. Σορρυ που στα λέω τοσο ωμα αλλα θεωρω οτι οι γονεις σου καλα κανουν και σου φωναζουν. Καμια φορα οι άλλοι ξερουν καλύτερα τι ειναι το σωστο για μας το οποιο δεν το βλέπουμε εμεις λογω της καταστασης μας. Παρε εμενα για παραδειγμα. Αν τα παραταγα στο Α εξαμηνο τι θα εκανα σημερα? Θα ημουν ξεκρεμαστος χωρις τιποτα με ενα χαρτι λυκειου ολο και ολο και τι προοπτικες θα ειχα? Γιατι θες να τα παρατησεις? Τι αισθανεσαι δηλαδη? Λογω των πανικών? Λογω του άγχους? Τι νιωθεις και θες να τα παρατησεις? Μιλησες με το γιατρο σου για το θεμα της σχολής? Τη σου είπε?
winston απλά δεν αντέχω άλλο να διαβάζω.δεν μπορώ άλλο.πως να στο εξηγήσω?το ξερω οτι το λες απο ενδιαφερον και σε ευχαριστω ειλικρινα για αυτο αλλα σε παρακαλω μην επιμενεις.
δεν προκειται να αλλαξω γνωμη.με τον γιατρο δεν προλαβαμε να πουμε πολλα επι του θεματος γιατι αναλωθηκαμε στο ιστορικο ολων αυτων των ετων που υποφερω απο καταθλιψη,αγχος,διπολισμο ή οπως στο διαολο λεγεται αυτο που εχω...την δευτερα που θα παω παλι θα συζητησουμε για τα σχεδια μου για το μελλον μου.
οκ οπως θες απλα να ξερεις οτι σε πιεζω απο ενδιαφερον και ας ειμαστε αγνωστοι ουσιαστικα. Ξερεις υπάρχει μια παροιμοια που λέει \"οποιος θελει το καλο μου με κανει και κλαίω\" και τουλάχιστον στη δικη μου περίπτωση δουλεψε. Χαιρομαι που τη Δευτερα θα ξαναπας. Ευχομαι οτι το καλύτερο.
σε ευχαριστώ πολύ.
και σε σένα ευχομαι ότι καλύτερο.:)
μετα την αποφαση μου να αφησω τη σχολη,η μητερα μου εχει πεσει σε βαρια καταθλιψη.ψαχνουμε να της βρουμε γιατρο.εν τω μεταξυ σημερα ηπια 2 λιτρα μπιρα και ειμαι σκατα τωρα.γενικα ολα σκατα πανε....ειμαι δυστυχισμενη και απελπισμενη.
καλησπέρα σε όλους, και ειδικά σε σένα αγαπητή ferro
είναι το πρώτο μου ποστ ενώ διαβάζω το φόρουμ σας αρκετό καιρό τώρα. Ένιωσα την ανάγκη να γράψω διότι το χω ζήσει και γω μέχρις ενός σημείου το πρόβλημα της φερρο. Η σχολή τρομερά απαιτητική και γω με κρίσεις πανικού, κάτάθλιιψη και αγοραφοβία να χτυπάει κόκκινο να ανεβαίνω ένα γολγοθά προς το πτυχίο. Σημειωτέον, και μένα το αντικείμενο με απωθούσε τρομερά, είχα σκεφτεί χίλιες φορές να διακόψω, ζήλευα τις δακτυλογράφους,τις τηλεφωνήτριες. τισ καθαρίστριες και γενικά όσες δούλευαν σε δουλειές που δεν απαιτούσαν ιδιαίτερα αντικειμενικά προσόντα.
Το πήρα το πτυχίο τελικά (νομίζω για την ίδια ή παρόμοια ειδικότητα μιλάμε, φερρο). Με βοήθησε πολύ να βρω δουλειά με καλή αμοιβή σε παράπλευρους με την ειδικότητά μου τομείς (πχ διδασκαλία ή δουλειά σε ιδιωτική επιχείρηση που σχετίζεται με το αντικείμενό μου).
Ακου τον κηπ, φερρο. Μην κλείσεις την πόρτα πίσω σου. Μπορεί να μην ασχοληθείς με αυτό καθ αυτό το αντικείμενο των σπουδών σου, αλλά πιθανό να σε βοηθήσει στο μέλλον να βρείς μια \"παράπλευρη\" καλή δουλειά.
Προς το παρόν η γνώμη μου είναι να βρείς μια δουλειά και να σκεφτείς μετά το πτυχίο σου. Και να το πάρεις για σένα και όχι για να γιατρέψεις την κατάθλιψη της μάνας σου. Γι αυτήν δε φταίς εσύ, φταίει η ίδια που προβάλλει πάνω σου τις δικές της επιθυμίες και σε πνίγει.
Φιλικά και ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο
Φερρο οσες φορες εχω μεθυσει (παλαιοτερα οταν επινα) οταν ξεμεθυσα το μετανοιωνα πικρα και τα προβληματα ηταν παλι εκει. Μονο προσωρινα αισθανομουν καλυτερα μετα ημουν χαλια.
λοιπον σας εχω νεα!
την πεμπτη ξεκινάω δουλεια.
ειναι βεβαια δουλεια του ποδαριου,με χαμηλες αποδοχες αλλα τουλαχιστον θα φυγω απο τους 4 τοιχους του δωματιου μου και θα παιρνω και ενα μικρο χαρτζιλικι.
ευχηθειτε μου good luck;)
Μπράβο,
Με το καλό,
Και να είσαι τυχερή να έχεις και καλό αφεντικό
σε ευχαριστω πολυ!!!
να εισαι καλα!!
Αντε μπράβο ferro μου!
Καλή αρχή!!!
σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!
Μπραβο φερρο πολυ χαιρομαι. Αντε με το καλο. Ευχομαι αυτη η νεα σου αρχη να εχει καθε επιτυχια. :)
να σαι καλα winston μου!
τελικα λογω του οτι η δουλεια που βρηκα ηταν της πλακας(φυλλαδια),συζητησα με τους δικους μου και δεχτηκαν να με στηριξουν οικονομικα για οσο διαστημα δεν ειμαι καλα...και να ψαξω τοτε κατι καλυτερο.(οταν συνελθω)
Δεν θα σε βοηθούσε αυτή η δουλειά όμως και στο να έχεις κάτι να κάνεις,να έχεις κάποιον λόγο να βγαίνεις από το σπίτι?Εκτός από το οικονομικό δηλαδή.
Για να μη πω ακριβώς το ίδιο απλά παραθέτω ακριβώς τα λόγια της daliaQuote:
Originally posted by Dalia
Δεν θα σε βοηθούσε αυτή η δουλειά όμως και στο να έχεις κάτι να κάνεις,να έχεις κάποιον λόγο να βγαίνεις από το σπίτι?Εκτός από το οικονομικό δηλαδή.
δικιο εχετε αλλα τελικα....δεν αισθανομαι ακομη ετοιμη για δουλεια...
σας παραθετω ενα κειμενακι μου
ελπιδες ματωμενες
στοιβαγμενες στο συρταρι του χθες
σφαλισμενες γερα με λουκετο
ψαχνεις να βρεις το κλειδι,μα το κλειδι δεν βρισκεται
ποιος αραγε στ\'αρπαξε?ποιος αραγε?
κλαις με πονο βαθυ καθως καταλαβαινεις
πως το κλειδι το χεις εσυ κρυμμενο...
τοσο βαθεια κρυμμενο που δεν μπορεις να τ\'ο βρεις
κι ουτε εχεις πια κουραγιο να το ψαξεις...
Συγχαρητήρια για το φόρουμ σας. Θα ήθελα τη βοήθειά σας. Βρισκόμαστε οικογενειακώς σε μια κατάσταση απόλυτης παράνοιας βιώνοντας μία διπλή ασθένεια του πατέρα μου. Οι ειδικοί του έχουν διαγνώσει διπολική νεύρωση κι αυτή τη στιγμή διατρέχει τη φάση της μανίας. Πέρα απ\' αυτό (και δεν ξέρω εντέλει κατά πόσο είναι και το χειρότερο) πρόσφατα του διέγνωσαν και καρκίνο. Επείγει, όπως καταλαβαίνετε, να ξεκινήσει τις θεραπείες του αλλά μπροστά μας βλέπουμε ένα τεράστιο βουνό. Οι ειδικοί μας συνέστησαν να μην του πούμε χύμα τι ακριβώς έχει, να μη χρησιμοποιήσουμε δηλ. τη λέξη \"καρκίνος\" αλλά να προσπαθήσουμε να βρούμε τον τρόπο να τον πείσουμε να κάνει και τις δύο θεραπείες, ψυχιατρική και χημειο, παράλληλα. Εδώ και ενάμισι μήνα, παρατήσαμε τις δουλειές μας από την επαρχία και κατεβήκαμε Αθήνα, μπαινοβγαίνοντας σε νοσοκομεία, ψάχνοντας γιατρούς, κλπ. Του έχουμε πει επακριβώς τα χαρακτηριστικά της νόσου του, τους κινδύνους, τις συνέπειες, σε σημείο που κι ένα παιδάκι 10 χρονών θα καταλάβαινε ότι πάσχει από καρκίνο αλλά εκείνος δεν θέλει να το συνειδητοποιήσει. Το χειρότερο της όλης υπόθεσης είναι ότι κάνει το ΕΓΚΛΗΜΑ να συνεχίζει, παρά τις υποδείξεις των ψυχιάτρων, την αγωγή που έπαιρνε όταν ακόμη βρισκόταν στη φάση της κατάθλιψης, ήτοι Ladose. Ο ψυχίατρος, διαγιγνώσκοντας την ακραία κατάσταση στην οποία βρίσκεται, του συνέστησε 75ml την ημέρα Seroquel όμως εκείνος όχι μόνο ΄δεν το παίρνει αλλά συνεχίζει πεισματικά το Ladose, φοβούμενος, κατά την κρίση του, να μη ξαναπέσει σε κατάθλιψη. Επ\' ουδενί, δεν έχει συναίσθηση της ψυχιατρικής φάσης στην οπόια βρίσκεται, βλέπει εχθρικά εμένα και τη μάνα μου, καθώς θεωρεί ότι στεκόμαστε \"εμπόδιο στην ευτυχία του\", χωρίς φυσικά να συνειδητοποιεί ότι αυτή η ευτυχία είναι απόρροια του Ladose. Δεν έχουμε καμία απολύτως ισχύ πάνω του, δεν τολμάμε έτσι όπως είναι να του φέρουμε αντίρρηση για τίποτα, έχουμε αναγκαστεί να βαδίζουμε στα βήματά του, στην απόλυτη παράνοια δηλαδή. Αγοράζει ανεξέλεγκτα, σε σημείο που δεν ξέρουμε αν σε λίγο καιρό θα έχουμε σπίτι να μείνουμε και φαϊ να φάμε, επείγει να ξεκινήσει θεραπεί για τον καρκίνο αλλά εκείνος βρίσκεται στον κόσμο του, σε άλλη διάσταση... Όλοι έχουν αρχίσει να μας μιλάνε για εισαγγελική εντολή αλλά εμείς, γνωρίζοντας τον άνθρωπό μας, αρνούμαστε να το κάνουμε γιατί αυτό θα έχει πλέον ολέθριες συνέπειες που δεν θέλω να τις εκθέσω εδώ.
Η μητέρα μου κι εγώ βρισκόμαστε σε απερίγραπτη φάση. Η μητέρα μου έχει αρχίσει τα Seropram και τις τελευταίες μέρες Lexotanil, εγώ που πάντα ήμουν κατά των ψυχοφαρμάκων παίρνω κάθε μέρα σχεδόν Lexotanil γιατί νιώθω ότι παθαίνω αμοκ. Έχω αρχίσει να νιώθω ότι δεν υπάρχει κοινός θνητός που να μπορεί να δώσει λύση. Έχετε εσείς να προτείνετε κάτι;