όχι άλλα προβλήματα

καλησπέρα , ...............
θέλω να ζήσω , θέλω να αλλάξω αλλά δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω.

μεγάλωσα μέσα σε βία , με δυο γονείς που μάλωναν συνεχώς .
φωνές , καυγάδες , σπασίματα , κλάμματα , σε καθημερινή βάση .
έχω ένα μεγαλυτερο αδερφό .

τους έλεγα να χωρίσουν . Ήταν μαρτύριο αυτο που ζούσαμε όλοι .
ύστερα πήγαινα σχολείο, δημοτικό , γυμνάσιο , λύκειο ............
μα δεν είχα που να διαβάσω . Στο σπίτι σπάνια έκαναν ησυχία.


όταν έγινα 18 το έσκασα απο το σπίτι . ¨Ηθελα να ηρεμήσω .
δεν έιπα σε κανέναν που είμαι , για κάποιο καιρό , μετά όμως τους βρήκα
πάλι , γιατί δεν ήθελα να ανησυχούν για μένα .
πίστευα , οτι δεν θα με ενοχλήσουν ξανά , ήθελα να μείνω μακρυά τους .
ο πατέρας μου αρρώστησε . ο αδερφος μου ήρθε με το έτσι θέλω , στην πόλη
που έμενα απαιτώντας , να τον φιλοξενήσω και να του βρώ δουλεια ,
αφήνωντας τους γονείς μου μόνους , να αντιμετωπιζουν μια τέτοια ασθένεια.

αγαπούσα τον πατέρα μου και ένιωσα τύψεις . ήμουν μακρυά . ήρθα το καλοκαίρι.
ξεκίνησαν πάλι όλα λάθος .
αναγκάστηκα να τα δεχτώ πάλι όλα πίσω.
ο πατέρας μου πέθανε . Η μάνα μου και ο αδερφός μου , δεν ενδιαφέρθηκαν για μένα αληθινά ποτέ . απο μικρο παιδί που ήμουν .
συνέχεια δεχόμουν τις ενοχλήσεις τους για αυτά που ήθελαν , και απαιτούσαν
απο μένα , χωρίς ποτέ , να νοιαζονται για μένα.
και οι δύο με βία , με πίεση με το έτσι θέλω . Ποτέ δεν με αντιμετώπισαν σαν άνθρωπο και μόνο έπαιρναν , χωρίς ποτέ να δίνουν .
έμεινα μακρυά απο το πατρικό μου σχεδόν δέκα χρόνια , και συνεχώς δεχόμουν
ενοχλήσεις , να κάνω για κείνους το ένα και το άλλο χωρίς ποτέ να υπολογίζουν
τα έξοδα που έπρεπε να κάνω η που παει η ζωή μου .
ένιωθα συνέχεια ενοχές και καταπίεση οτι τους οφείλω , αυτά που ζητούσαν .
τα έκανα , και πάλι ευχαριστώ δεν άκουγα .
κάποια στιγμή ξαναγύρισα στο πατρικό . ο αδερφός μου είχε μια σχέση και ειχε φύγει , είπα μήπως έβρισκα κάποια άκρη με τη μητέρα μου .
δυστυχώς ξαναγύρισε και ο αδερφός μου μετά απο λίγο .
το σπίτι , ειναι στα κακά του χάλια , κανείς δεν θέλει να φτιάξει τίπτοα εδώ μέσα.
ο αδερφος μου δεν εργάζεται τα απαιτεί όλα απο τη μάνα μου .
τη βρίζει και τη χτυπάει . και απαιτέι . δεν πληρώνει τίποτα .
δεν φτιάχνει τίποτα , δεν παίρνει μια λάμπα να αλλάξει .
η μάνα μου απο την άλλη είναι γριά μου ρίχνει την ευθήνη να μην φύγω ,
γιατί φοβάται . δεν ξέρω τι να κάνω και πως να λυθεί αυτό .
απο την μία , δεν θέλω καμία σχέση μαζί τους , απο την άλλη αναγκάζομαι
να μένω εδώ μέσα , σε ένα παλιό σπίτι που δεν με βολεύει πουθενά , δεν αντέχω ,
να κάνω άλλες χάρες , νιώθω ένοχη να αφήσω τη μάνα μου μόνη απο την άλλη.
δεν ξέρω πως να πάρω ευθύνη , αν πρέπει να πάρω ευθύνη , προς τα που .
δεν θέλω το κακό κανενός , δεν μπορώ να τους λύσω τα προβλήματα , νιώθω παγιδευμένη . ο αδερφός μου έχει βγάλει κακιά συμπεριφορά και σε μένα
επειδή , την υποστήριξα , κάποια στιγμή , δεν αντέχω να βλέπω άλλη βια .
δεν τα κάνει αυτά συνέχεια όμως , γίνονται .
έχω πάει πχ για δουλειά και γύρίζοντας είδα , σπασμένα πράγματα γιατί έιχαν μαλώσει . εκείνος πάντα , θέλει να την βγάζει καθαρή οτι φταίει η μάνα μου για όλα . η μάνα μου οτι φταίει ο γιος της , . και μένα η ζωή μου παέι χαμένη .
με έχουν τρελάνει με όλα αυτά . δεν παίρνει κανείς ευθύνη για τη ζωή του .
δεν ξέρω καθόλου , ποιά ευθύνη να πάρω και πώς . νιώθω άχρηστη . σκέφτηκα να καλέσω κοινωνικό λειτουργό , δεν ξέρω όμως πως λειτουργούν αυτά . κουράστηκα . γιατί , προσπαθώντας να ξεχάσω αυτά , πέφτω , σε παγίδες .

Κανε μυνηση στον αδερφο σου αφου ασκει βια συην μανα σου μαζευουν τον αδερφο σου δεν φοβατε η μανα σου αρα εσυ δεν εχεις προβλημα μπορει να ειναι σκληρο αλλα ο αδερφο σου θελει διορθωση συμπεριφορας για να μην κανει τα ιδια που εκανε ο πατερας σου

Ο αδερφός σου είναι μόνο βιαιος; Ή έχει και αλλα σημάδια αντικοινωνικης συμπεριφορας/δυσπροσαρμοστικοτητας; Υπάρχει πιθανότητα να χρήζει ψυχικης βοήθειας;
Ή πρώτη μου σκέψη για να σου πω την αλήθεια είναι πάρε τη μάνα σου και φύγε. Βλεποντας το ως τρίτο άτομο από έξω και με ψυχρή λογική πιστεύω πως απλά πρέπει να απομακρυνθείτε από τον αδερφό σου. Βλέποντας το από μέσα όμως από παρομοια σχετικά εμπειρία ξέρω πως παρα το ξύλο και το βρισιδι και οτιδήποτε της κάνει, η μάνα σου δεν θα δεχτεί να απομακρυνει/διαγραψει το παιδί της, το οποίο μάλιστα εχει μεγαλώσει με τρόπο που έμαθε μόνο να απαιτεί και να είναι εξαρτημενος στην οικογένεια του χωρίς να αναλαμβάνει καμία ευθυνη...Και είναι και μανα-γιος ή σχεση...αστο...απλά ασ'το. Κατα έναν τρόπο φταίει και εκείνη και αυτή η κατάσταση ειναι τοξική για εσένα...
Από πλευράς μου το να σου πω "μη νιώθεις τύψεις, απομακρυνσου, διέγραψε τους και φρόντισε τη ζωή σου/τον εαυτό σου" είναι εύκολο...στη πράξη το ξέρω πως είναι δύσκολο...ειδικα αν έχεις μάθει να αισθάνεσαι ενοχικα απέναντι τους και ευθύνη ή ότι τους χρωστάς κάτι πάντα...αλλά δεν υπάρχει αλλη διέξοδος νομίζω...παρα μόνο να μείνεις μόνη σου αν έχεις τη δυνατότητα και να μην επιτρεψεις ξανά στον αδερφό σου να απαιτήσει τίποτα. Βγάλε και περιοριστικά μέτρα αμα χρειαστεί και δε καταλαβαίνει με το καλό ώστε να μη μπορεί να έρθει σπίτι σου.
Απλά άφησε το πίσω σου. Το ειπες και μόνη σου "δεν παίρνουν την ευθύνη για τη ζωή τους"...ε από που και ως που θα εχεις εσύ την ευθύνη για 3 άτομα και μάλιστα με ασχημη και απαιτητικη συμπεριφορα απέναντι σου;
Σου αρκεί ή ευθύνη του εαυτού σου...αν εβρισκες το τρόπο να βάλεις ανάμεσα σας αποστάσεις με μη συγκρουσιακο, διακριτικό τρόπο θα ήταν το καλύτερο....

Δεν έιναι απλά βίαιος, έχει τύχει που τον ξύπνησα κατά λάθος όταν έκανα δουλειά στην αυλή και βγήκε έξω και με έσερνε , απο τα πόδια στο χώμα στην αυλή . Εχει τύχει να χτυπάει τη μάνα μου και να την πατάει στο λαιμό . Εχει τύχει που του ζήτησα να φύγει και μου βγαλε όπλο στο κεφάλι . Εχω πάει στην αστυνομία δύο τρείς φορές να παραπονεθώ , γιατί , σε κάποια στιγμή έιχε οξυνθέι τόσο πολύ η κατάσταση , που δεν τον άντεχα , - έχω γυρίσει απο δουλειά , αργοπορήμένη χαράματα και με έιδε η μάνα μου και επειδή είναι λίγο περήφανη στο αυτί , με ρώτησα αν ήμουν καλά που άργησα και τον ξύπνησε , και άρχισε να τσακίζει πόρτες . Εχει πάθει κάτι κρίσεις που είναι απερίγραπτες . ¨Η τα κάνει για εκφοβισμό , ή έχει ψυχολογικό πρόβλημα .

Δεν τον εμπιστέυομαι πια .

όταν λέω στη μανα μου να φύγω γιατι δεν μπορώ να ζήσω έτσι , μου λέει που θα με αφήσεις .

όμως και η συμπεριφορά της μητέρας μου είναι τοξική . Γιατί απο την μια του λέει να φύγει , απο την άλλη τα ανέχεται , απο την μια λέει θα φύγω , εγώ και αφησε τον εδώ , Αλλα εμένα με καταδικάζει η ίδια , να ανέχομαι αυτά .

Πάρε την μάνα σου κ φύγε...μιλά με την αστυνομία..αν είναι επικίνδυνος,που είναι δλδ,να τον κλείσουν μέσα..δεν ξερω...δεν πρέπει να μενετε εκεί..η εσένα θα σκοτώσει ή την μαμα..κ εγώ σε πολλή βια μεγάλωσα έτσι ακριβώς όπως εσύ..απλά κάποια στιγμή έφυγα κ ηρεμησα,μετα πέθανε ο πατέρας..όμως ή διάφορα μας είναι ότι τα αδέρφια μου είναι οκ,νορμαλ..
Πλέον μένω μονη μου,εχω το σπίτι μου κ ή μάνα για μενα είναι πάνω από όλα..
Προφύλαξε την κ γενικά όταν φύγετε κ ηρεμησετε θα επέλθει ισορροπία μέσα σου κ στην μάνα σου...μην την εγκαταλείπει χρειάζεται τη βοήθειά σου..στόχευσε το να φύγετε από τον αδερφό σου..εν ανάγκη να βρω παρέμβει η αστυνομία κ να πάρετε ασφαλιστικά μέτρα...ο άνθρωπος σίγουρα δεν είναι καλά κ έχει κάτι ψυχιατρικό.

μπροστά μου είναι σαν να την σκοτώνει κάθε μέρα λίγο λίγο , και νιώθω ενοχές .

της έχω προτείνει να φύγουμε και το μόνο που λέει τότε έιναι , να με διώξει απο το σπίτι μου ? οχι να φύγει αυτός .

Συγχώρεσέ την μανα σου για όσα νιώθεις ότι σου έκανε..πλέον είναι γριούλα κ νιώθει απροστάτευτη..ολοι οι γονείς κάνουν λάθη αλλά εμείς πρέπει να αυγχωρουμε ..γτ πολυ απλα αυτό ήξεραν αυτό έκαναν.. Κ είμαι σίγουρη ότι κ συ θα απελευθερωθείς.
Οι γονείς μου ήταν αθλιοι γονείς...τους συγχωρεσα..μετά όταν ή μαμα εμεινε μόνη ήρθαμε πιο κοντά..πλέον έχουμε εξαιρετική σχέση..γτ κ γω όπως σου είπα εφόσον την συγχωρεσα την προαεγγισα κ γω αλλιώς μετά κ συζήτησαμε κ όλα.προσπαθησε να κάνεις το πρωτο βήμα το οποίο είναι συγχωρεση, σίγουρα δεν φταις εσύ για όλα αυτά κ μη νιώθεις τύψεις..κανε ο.τι μπορείς κ μέχρι εκεί που φτάνεις.δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε πράγματα για να φτιάξουμε μια άσχημη κατάσταση.κανε μονονοσα μπορείς.κ προς θεού φύγετε από κει μέσα!!ο αδερφός σου είναι επικίνδυνος..

Την καταλαβαίνω κ αυτην..νιώθει ότι ο αδερφός σου σας διώχνει..την πιάνει κ το πείσμα..κ όσο μεγαλώνει το πείσμα θα γίνεται μεγαλύτερο.τουλαχιστον επικοινώνησε με κπιν λειτουργό να πάρεις συμβουλές..να αε βοηθήσει κ με την αστυνομία..

Μη νιώθεις ενοχές βρε!κ.μονοπου γράφεις εδώ σημαίνει ότι θες να βοηθήσεις κ ο καθένας στη θέση σου το ιδιο θα έκανε..βασικά δεν θα ηξερε τι να κάνει..

δεν έιναι οτι δεν την συγχώρεσα ή οτι κρατάω κακία , δεν έιναι αυτά . απλά νιώθω πως μου έχουν κλέψει τη ζωή . Ακόμα και τώρα που μιλάω νιώθω σαν να είναι ψεύτικα όλα .Σαν να μην τα ζώ . Σαν να μην μου συμβάινουν και όμως έχουν γίνει . Αυτή τη στιγμή έχω χάσει τη δουλειά μου , δεν ξέρω που να πάω , και δεν ξέρω , πως να τα καταφέρω όλα αυτά . Είναι όμως οτι την ζώ και δεν την ζώ. Την ζώ μόνο μέσα απο όλα αυτά .

ευχαριστώ ....................πολύ .............................

Είναι απαραίτητο να μιλησεις αύριο κιόλας με ένα ειδικό κοιν λειτουργό.χρειαζεσαι βοήθεια επαγγελματική για να σε βοηθήσει..οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι δωρεάν.προσπαθησε,να μη χάνεις άλλο χρόνο..κ γω ενιωσα ότι μέχρι τα 31 μου έκλεψαν τη ζωή..δεν είναι αργά να την απολαύσεις κ μετά..τώρα έγιναν όλα αυτά δεν μπορούν να ξεγινουν..αποδεξου το.

Κ γω αν σου πω τι πέρασα θα φριξεις,καυγαδες,αιματα,μπ� �τσοι στο σπίτι..απο την κοιλιά της μάνας ακουγα φωνές κ βρισιδια..να με γυρνάει ή μαμα στους δρόμους,στα παγκάκια για να μην βρεθούν με τον μπαμπά σπίτι..που να διαβάσω;δύσκολα παιδικά χρόνια..δυσκολη ζωή,πολυ πίκρα..τους παρακαλαγα μα χωρίσουν..δεν χώριζαν.
Όλο να εκσφενδονίζονται πράγματα σπίτι,μηδεν ασφάλεια,να κυνηγαω την μανα μου να μην αυτοκτονήσει στην ταράτσα κ αλλά πολλά..τα κατάφερα όμως.πλεον εχω μια ηρεμη ζωή
.

το ξέρω , έτσι σκέφτηκα μήπως ένας κοινωνικός λειτουργός βοηθήσει , ίσως έιναι πιο ήπιο απο ότι τα υπόλοιπα , κουράστηκα τόσο καιρο να ψάχνω λύσεις , να τα σκέφτομαι , να την πατάω , και να νιώθω παγιδευμένη . Τώρα τελευταία άρχισα να μιλώ . Ποτέ πριν ...............έχασα πολύ χρόνο .