Μια ψυχοθεραπεία στα γρήγορα

Βλέπω πολλά ποστ να προτρέπουν ψυχοθεραπεία και ψυχολόγους......
Και ρωτώ το γιατί?
Όποιος δεν έχει διάθεση μια περίοδο στη ζωή του πάει για ψυχοθεραπεία?
Όποιος είναι θλιμμένος πάει για ψυχοθεραπεία?
Όποιος ζει σε ένα κακό περιβάλλον πάει για ψυχοθεραπεία?
Δεν λέω αν έχεις κατάθλιψη κλπ, αλλά ποτέ δεν θα είναι όλα καλά στη ζωή σου, θα χεις και φάσεις απαισιοδοξίας και θλίψης, μοναξιάς κλπ......
το φάρμακο είναι η ψυχοθεραπεία? Καλύτερα δεν είναι να στηριχτείς στα πόδια σου, να παρατηρήσεις τον εαυτό σου, να ζητήσεις στήριξη από περιβάλλον κλπ και να αφήσεις την ψυχοθεραπεία ως τελευταία λύση?
Εγώ λέω ότι είναι και εθιστικό αυτό........άμα πας, τσουπ σου σκάει κάτι μετά, άντε για μια ψυχοθεραπεία.....
Μια σκέψη αυτό..........δεν λέω ότι έχω και δίκιο........

Εγω δεν εχω παει ποτε για ψυχοθεραπεια , δεν ειμαι υπερ ..............αλλο καποιος νεωτερος , που δεν εχει αντιμετωπισει σοβαρες δυσκολιες στην ζωη του , στην δουλεια του ......αυτος μπορει να παει , εγω με τιποτα ......

Συμφωνώ, δεν πας με το παραμικρό. Φυσικά και όλοι περνάμε άσχημες περιόδους με στεναχώριες και προβληματα. Και φυσικά είναι ότι καλύτερο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους να σε στηρίζουν επειδή σ'αγαπάνε και όχι επειδή τους πληρώνεις. Αν όμως η περίοδος θλίψης αρχίζει να γίνεται μεγάλη και έντονη, αν σε δυσκολεύει στην καθημερινότητά σου και αρχίζεις να ζορίζεσαι ακόμη και στα πιο απλά πράγματα και νιώθεις ότι δεν τα βγάζεις πέρα τότε ναι να ζητήσεις βοήθεια από ψυχολόγο/ψυχίατρο. Δεν είναι κακό. Δεν πρέπει να φτάνουμε και στο άλλο άκρο, δηλαδή να είμαστε για καιρό σε πολύ άσχημη κατάσταση και να μην ζητάμε βοήθεια από πείσμα. Το λέω γιατί το έχω κάνει αυτό εγώ και μου βγήκε σε κακό γιατί αντί να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου εγώ χειροτερευα κ έχασα τον έλεγχο με αποτέλεσμα μετά να είναι πιο δύσκολη κ χρονοβόρα και η θεραπεία όταν πλέον πήγα σε γιατρό.

Σωστο αυτο , οσο εθιζεσαι στα χαπια , εθιζεσαι και στους ψυχολογους , εγω που πηγαινω καθε 1.5 στον ψυχιατρο , δεν εχουμε να πουμε τιποτα , οτι μου πει ,το ξερω ηδη , μονο για φαρμακα συζηταμε , ο καθενας ειναι ο καλυτερος ψυχοθεραπευτης του εαυτου του ..............διοτι πας στην αρχη για ενα σοβαρο σου προβλημα στον ψυχολογο , μετα , με το παραμικρο ΄προβλημα ' εχεις βρει το καταφυγιο σου εκει , ειμαι εντελως κατά ...................... ουτε πεθαμενος δεν θα πηγαινα .........εκτος αν ταχω τελειως χαμενα .......

Υποτίθεται ότι πας για να μιλήσεις όπως δεν μπορείς ούτε στον κολλητό σου, να βγάλεις πράγματα από μέσα σου, και να νιώσεις την εμπειρία ότι ο άλλος απέναντί σου σε καταλαβαίνει, σε νιώθει. ΄Και να αποκτήσεις επίγνωση, να συνειδητοποιήσεις τί νιώθεις και γιατί. Και μέσα από όλο αυτό, να βρεις μια κάποια λύτρωση, μια διέξοδο...
Δεν κανεις ψυχοθεραπεια για να σου λύσουν αυτόματα και μαγικά τα προβλήματα, πας για να καταλαβεις πού σκαλώνει και γιατί ο κόμπος στο χτένι. Αντιμετωπίζεις πχ μια εσωτερική σύγκρουση, ένα δίλημμα και δεν το παλεύεις μόνος σου. Ε ναι η ψυχοθεραπεια σε έναν καλό ψυχοθεραπευτή μπορεί να ανοίξει δρομο...

Εγώ πχ την κατανόηση που εισέπραξα από ψυχιάτρους δεν πρόκειται να την πάρω από κανένα περιβάλλον, φιλικό ή ακόμα χειρότερα συγγενικό, ίσα-ίσα εκεί θα με κατηγορήσουν κιόλας ότι φταίω. Ο φιλος θα σε συμβουλέψει, θα σου πει τη γνώμη του, θα σε κατευθυνει. Ο ψυχοθεραπευτης πάλι ποτε δεν θα σε κατευθυνει.
Δεν εχουν όλοι τις ίδιες αντοχές ούτε την ίδια δύναμη απέναντι στις δυσκολίες...
Και επίσης υπάρχουν άτομα που οσο παράταιρο κι αν ακουστεί, τα βγάζουν πέρα άνετα στα δύσκολα και την πατάνε στα εύκολα...

Τα φάρμακα τα παίρνουμε όταν έχουμε οργανικά συμπτώματα πχ δεν μπορω να φάω/να κοιμηθώ/να δουλέψω/να μαζεψω το θολωμενο μου μυαλό/εχω σκεψεις που εχουν καταντησει εμμονες κλπ κλπ. Δεν χαπακωνομαι επειδη σημερα νιώθω down ή δεν έχω κέφια, βαριέμαι κλπ. Εχουν και τα χαπια τις δικές τους δυσκολίες, δεν σου λύνουν τα προβληματα την ίδια στιγμη μαγικά...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Ε ναι η ψυχοθεραπεια σε έναν καλό ψυχοθεραπευτή μπορεί να ανοίξει δρομο...

---

Ναι τι δρόμο όμως? το δρόμο της ψυχοθεραπείας? Αυτό είπα.... Η να πούμε ότι θα συμβεί αυτό αν ο ψυχοθεραπευτής είναι κακός?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Εγω δεν εχω παει ποτε για ψυχοθεραπεια , δεν ειμαι υπερ ..............αλλο καποιος νεωτερος , που δεν εχει αντιμετωπισει σοβαρες δυσκολιες στην ζωη του , στην δουλεια του ......αυτος μπορει να παει , εγω με τιποτα ......

---

Γιατί η δυσκολία πάει με την ηλικία?

Κατ΄τα άλλα παιδιά τα λέτε πολύ ωραία...........

Επισκέφτηκα πρόσφατα με την μαμά μου μια ψυχίατρο στην Αθήνα. Είχε και ειδικότητα ψυχοθεραπεύτριας. Από αυτά που άκουσα εκεί μέσα εκείνη την ημέρα με έκανε να σιχαθώ την δική μου ψυχολόγο. Είχα ήδη σταματήσει να πηγαίνω στην δική μου ένα εξάμηνο μετά αφού πρώτα η ίδια ΑΠΟΡΟΥΣΕ με ποιό τρόπο ξεπέρασα την κατάθλιψη, αφού χτύπαγε πάνω στην πληγή και μου έλεγε εξωφρενικά πράγματα. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Εμετός απλά. Πρώτη φορά ένιωσα τόσο προδωμένη από άνθρωπο κι' αυτό επειδή στην ουσία ήταν ο άνθρωπος που ήξερα πως θα πάω και θα με καταλάβει γιατί; Γιατί αν μη τι άλλο ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ... Μου έλεγε να μην προσπαθώ να παλεύω για ένα πρόβλημα γιατί αυτή δεν ήταν η λύση. Όταν μου έλεγε η ψυχίατρος τα βήματα για να ξεπεράσεις κάτι, διαπίστωσα πως έκανα ό,τι ακριβώς μου τόνιζε η ψυχολόγος πως ήταν λάθος. Πολλές φορές επέμενα, της έλεγα πως ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να αποδεχτώ κάτι που είναι παράλογο, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ να την κάνω να με καταλάβει. Κάθε φορά με έκανε χειρότερα. Πόσες λανθασμένες και εγκληματικές πληροφορίες μου' χε δώσει. Μετά από την επίσκεψη στην ψυχίατρο άρχισα να εκτιμάω τον εαυτό μου, γιατί στην ουσία πάλευα τελείως μόνη μου και όχι μόνο δεν είχα στήριγμα αλλά είχα και τρικλοποδιές. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο όμως. Μπορεί να έπεσα και στην περίπτωση, δεν ξέρω, σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως το πιο ιδανικό είναι αν κάποιος όντως χρειάζεται ψυχοθεραπεία, να καταφύγει στον ψυχίατρο που τον παρακολουθεί. Ακόμη και να μην παίρνει φάρμακα, ένας ψυχίατρος που έχει ειδικευτεί στην ψυχοθεραπεία θα μπορεί να βοηθήσει πιο κατάλληλα λόγω των γνώσεών του. Δεν ξέρω πόσο χειρότερα θα ήμουν σήμερα ΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΓΑ. Τελικά πάνω απ' όλα πρέπει να βάζουμε το ένστικτό μας. Κανείς δεν θα μας "σώσει", πόσο μάλλον ένας άγνωστος που δεν του καίγεται καρφάκι. Τουλάχιστον όμως να το βουλώνει όταν έχει άγνοια παρά να φεύγεις χειρότερα απ' ό,τι μπήκες και να μην θες να τον ξαναδεις μπροστά σου. Δεν της κρατάω καμία κακία αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς έχασα τελείως την πίστη μου στους ψυχολόγους. Από πριν ήμουν προκατελειμμένη αλλά τώρα επιβεβαιώθηκα. Και δεν είναι μόνο λόγω της δικής μου περίπτωσης.

Δεν ειναι ευκολο να βρεις τον καταλληλο ψυχιατρο/ψυχολογο. Θελει τυχη η πολυ ψαξιμο. Εγω πηγα σε πολλους μεχρι να καταληξω σ'αυτον που τελικα με βοηθησε πολυ.

Είναι κανείς ξυπνιος;;; ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ!!!!! Άσχημη... κι έλα που δεν πιστεύω στις κρίσεις πανικού και νομίζω οτι κατι παθαίνω.

Quote:

---

Originally Posted by deep

Επισκέφτηκα πρόσφατα με την μαμά μου μια ψυχίατρο στην Αθήνα. Είχε και ειδικότητα ψυχοθεραπεύτριας. Από αυτά που άκουσα εκεί μέσα εκείνη την ημέρα με έκανε να σιχαθώ την δική μου ψυχολόγο. Είχα ήδη σταματήσει να πηγαίνω στην δική μου ένα εξάμηνο μετά αφού πρώτα η ίδια ΑΠΟΡΟΥΣΕ με ποιό τρόπο ξεπέρασα την κατάθλιψη, αφού χτύπαγε πάνω στην πληγή και μου έλεγε εξωφρενικά πράγματα. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Εμετός απλά. Πρώτη φορά ένιωσα τόσο προδωμένη από άνθρωπο κι' αυτό επειδή στην ουσία ήταν ο άνθρωπος που ήξερα πως θα πάω και θα με καταλάβει γιατί; Γιατί αν μη τι άλλο ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ... Μου έλεγε να μην προσπαθώ να παλεύω για ένα πρόβλημα γιατί αυτή δεν ήταν η λύση. Όταν μου έλεγε η ψυχίατρος τα βήματα για να ξεπεράσεις κάτι, διαπίστωσα πως έκανα ό,τι ακριβώς μου τόνιζε η ψυχολόγος πως ήταν λάθος. Πολλές φορές επέμενα, της έλεγα πως ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να αποδεχτώ κάτι που είναι παράλογο, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ να την κάνω να με καταλάβει. Κάθε φορά με έκανε χειρότερα. Πόσες λανθασμένες και εγκληματικές πληροφορίες μου' χε δώσει. Μετά από την επίσκεψη στην ψυχίατρο άρχισα να εκτιμάω τον εαυτό μου, γιατί στην ουσία πάλευα τελείως μόνη μου και όχι μόνο δεν είχα στήριγμα αλλά είχα και τρικλοποδιές. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο όμως. Μπορεί να έπεσα και στην περίπτωση, δεν ξέρω, σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως το πιο ιδανικό είναι αν κάποιος όντως χρειάζεται ψυχοθεραπεία, να καταφύγει στον ψυχίατρο που τον παρακολουθεί. Ακόμη και να μην παίρνει φάρμακα, ένας ψυχίατρος που έχει ειδικευτεί στην ψυχοθεραπεία θα μπορεί να βοηθήσει πιο κατάλληλα λόγω των γνώσεών του. Δεν ξέρω πόσο χειρότερα θα ήμουν σήμερα ΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΓΑ. Τελικά πάνω απ' όλα πρέπει να βάζουμε το ένστικτό μας. Κανείς δεν θα μας "σώσει", πόσο μάλλον ένας άγνωστος που δεν του καίγεται καρφάκι. Τουλάχιστον όμως να το βουλώνει όταν έχει άγνοια παρά να φεύγεις χειρότερα απ' ό,τι μπήκες και να μην θες να τον ξαναδεις μπροστά σου. Δεν της κρατάω καμία κακία αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς έχασα τελείως την πίστη μου στους ψυχολόγους. Από πριν ήμουν προκατελειμμένη αλλά τώρα επιβεβαιώθηκα. Και δεν είναι μόνο λόγω της δικής μου περίπτωσης.

---

Εχεις απόλυτο δίκιο....δηλαδή η ψυχολόγος ερχόταν σε σύγκρουση με με τον ψυχίατρο?
Όσο για το ότι έπεσες στην περίπτωση , μάλλον κυκλοφορούν πολλοί τέτοιοι από αυτά που λέγονται.......

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Είναι κανείς ξυπνιος;;; ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ!!!!! Άσχημη... κι έλα που δεν πιστεύω στις κρίσεις πανικού και νομίζω οτι κατι παθαίνω.

---

Εγώ....τι έγινε?

Quote:

---

Originally Posted by cube

Γιατί η δυσκολία πάει με την ηλικία?
..........

---

Παει , πως δεν παει , αμα εχεις αντιμετωπισει φουρτουνες στην δουλεια σου , και αλλων ειδων προσωπικα προβληματα , πιο πολυ στην δουλεια , ειναι βεβαια και τι δουλεια εχεις κανει , αν ησουν ανθοπωλης , δεν σκληραγωγεισαι και πολυ .........ανθοπωλης ομως δεν ημουνα ,. και εχω αντιμετωπισει σοβαρες δυσκολιες , ε , μετα αντιμετωπιζρεις πιο κουλ , την οποιαδηποτε δυσκολια .....................

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Είναι κανείς ξυπνιος;;; ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ!!!!! Άσχημη... κι έλα που δεν πιστεύω στις κρίσεις πανικού και νομίζω οτι κατι παθαίνω.

---

Ειδες Κιουμπ τι κανεις στα μελη με τα θρεντ σου ? θα σε προτεινω για μπαν , ζημιαρα εισαι .........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Παει , πως δεν παει , αμα εχεις αντιμετωπισει φουρτουνες στην δουλεια σου , και αλλων ειδων προσωπικα προβληματα , πιο πολυ στην δουλεια , ειναι βεβαια και τι δουλεια εχεις κανει , αν ησουν ανθοπωλης , δεν σκληραγωγεισαι και πολυ .........ανθοπωλης ομως δεν ημουνα ,. και εχω αντιμετωπισει σοβαρες δυσκολιες , ε , μετα αντιμετωπιζρεις πιο κουλ , την οποιαδηποτε δυσκολια .....................

---

Κοίτα μην τον υποτιμάς τον ανθοπώλη , δεν ξέρεις τι χώνει μες στις γλάστρες! :p
Γενικά τώρα ναι συμφωνώ, στο ''δεν μασας'' πάει αυτό ε? έτσι και αλλιώς μια δουλειά , ανθοπώλης ας πούμε, έχει επιχείρηση έτσι? δεν είναι πάντα τόσο απλό να μην φαλιρίσεις κλπ......και ένας ανθοπώλης δηλαδή δεν είναι ότι φτιάχνει ανθοδέσμες και ο μήνας έχει 9.........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ειδες Κιουμπ τι κανεις στα μελη με τα θρεντ σου ? θα σε προτεινω για μπαν , ζημιαρα εισαι .........

---

Περιμένω το σαρκοβόρο φυτό που μου τα ξες...........αλλιώς θα στο δώσω να το φας ! θα μου το δώσει δωρεάν ο ανθοπώλης που υποτιμάς :P

Quote:

---

Originally Posted by cube

Βλέπω πολλά ποστ να προτρέπουν ψυχοθεραπεία και ψυχολόγους......
Και ρωτώ το γιατί?
Όποιος δεν έχει διάθεση μια περίοδο στη ζωή του πάει για ψυχοθεραπεία?
Όποιος είναι θλιμμένος πάει για ψυχοθεραπεία?
Όποιος ζει σε ένα κακό περιβάλλον πάει για ψυχοθεραπεία?
Δεν λέω αν έχεις κατάθλιψη κλπ, αλλά ποτέ δεν θα είναι όλα καλά στη ζωή σου, θα χεις και φάσεις απαισιοδοξίας και θλίψης, μοναξιάς κλπ......
το φάρμακο είναι η ψυχοθεραπεία? Καλύτερα δεν είναι να στηριχτείς στα πόδια σου, να παρατηρήσεις τον εαυτό σου, να ζητήσεις στήριξη από περιβάλλον κλπ και να αφήσεις την ψυχοθεραπεία ως τελευταία λύση?
Εγώ λέω ότι είναι και εθιστικό αυτό........άμα πας, τσουπ σου σκάει κάτι μετά, άντε για μια ψυχοθεραπεία.....
Μια σκέψη αυτό..........δεν λέω ότι έχω και δίκιο........

---

φυσικα και ειναι καλυτερο να στηριζεσαι στα ποδια σου και να τα ξεπερνας/ διαχειριζεσαι ολα.
μπορεις??? αν μπορεις ΚΑΝΤΟ, τι καθεσαι?? (οχι εσυ προσωπικα, ο καθενας).
αν ομως φαινεται το προβλημα να συνεχιζεται κι οσο παει η ζωη σου να οδηγειται σε αδιεξοδο, η εστω να χανεις υπερβολικα πολυ χρονο η χρονια με το προβλημα, γιατι να μην πας?

οσο για το 'εθιστικο", η καλη ψυχοθεραπεια δεν σου δινει ετοιμες λυσεις να πας να τις εφαρμοσεις, αλλα σε στηνει στα ποδια σου για να τις βρεις μονος σου. οποτε, αν ειναι καλη η ψυχοθεραπεια, σε τι να εθιστεις? στο να εισαι λειτουργικος και αυταρκης?
μιλαει ο ασχετος βεβαια, που δεν εχει παει ποτε σε ψυχολογο (εγω). αν βρεθω ποτε σε αδιεξοδο, θα παω. δεν εχει συμβει ακομα.

το σε ποιον θα πας ειναι μια αλλη πονεμενη ιστορια.
δυστυχως με την ελλειψη ελεγχων καταλληλοτητας και ψυχικης ισορροπιας των ψυχοθεραπευτων στην ελλαδα, μπορει να καταληξεις σε ψυχολογο που χρειαζεται περισσοτερη θεραπεια απο εσενα... απο ψυχοθεραπειες δεν εχω προσωπικη πειρα, απο μισοτρελη ψυχολογο, εχω ομως. απορω πως την εχουν ακομα εξω..

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Υποτίθεται ότι πας για να μιλήσεις όπως δεν μπορείς ούτε στον κολλητό σου, να βγάλεις πράγματα από μέσα σου, και να νιώσεις την εμπειρία ότι ο άλλος απέναντί σου σε καταλαβαίνει, σε νιώθει. ΄Και να αποκτήσεις επίγνωση, να συνειδητοποιήσεις τί νιώθεις και γιατί. Και μέσα από όλο αυτό, να βρεις μια κάποια λύτρωση, μια διέξοδο...
Δεν κανεις ψυχοθεραπεια για να σου λύσουν αυτόματα και μαγικά τα προβλήματα, πας για να καταλαβεις πού σκαλώνει και γιατί ο κόμπος στο χτένι. Αντιμετωπίζεις πχ μια εσωτερική σύγκρουση, ένα δίλημμα και δεν το παλεύεις μόνος σου. Ε ναι η ψυχοθεραπεια σε έναν καλό ψυχοθεραπευτή μπορεί να ανοίξει δρομο...

Εγώ πχ την κατανόηση που εισέπραξα από ψυχιάτρους δεν πρόκειται να την πάρω από κανένα περιβάλλον, φιλικό ή ακόμα χειρότερα συγγενικό, ίσα-ίσα εκεί θα με κατηγορήσουν κιόλας ότι φταίω. Ο φιλος θα σε συμβουλέψει, θα σου πει τη γνώμη του, θα σε κατευθυνει. Ο ψυχοθεραπευτης πάλι ποτε δεν θα σε κατευθυνει.
Δεν εχουν όλοι τις ίδιες αντοχές ούτε την ίδια δύναμη απέναντι στις δυσκολίες...
Και επίσης υπάρχουν άτομα που οσο παράταιρο κι αν ακουστεί, τα βγάζουν πέρα άνετα στα δύσκολα και την πατάνε στα εύκολα...

Τα φάρμακα τα παίρνουμε όταν έχουμε οργανικά συμπτώματα πχ δεν μπορω να φάω/να κοιμηθώ/να δουλέψω/να μαζεψω το θολωμενο μου μυαλό/εχω σκεψεις που εχουν καταντησει εμμονες κλπ κλπ. Δεν χαπακωνομαι επειδη σημερα νιώθω down ή δεν έχω κέφια, βαριέμαι κλπ. Εχουν και τα χαπια τις δικές τους δυσκολίες, δεν σου λύνουν τα προβληματα την ίδια στιγμη μαγικά...

---

Λύσε μου μερικές απορίες Mara.Z...

1. Όταν αποφασίσουμε να πάμε σε ψυχολόγο, να περιμένουμε να μας βοηθήσει με τα κύρια προβλήματα μας ή μόνο με τα δευτερεύοντα; Γιατί πέρα από τα "χάδια" της κατανόησης πρέπει να γίνει και δουλειά.

2. Επίσης, με ποιό τρόπο θα εξασφαλίζουμε οι θεραπευόμενοι ότι δεν θα ασχολούμαστε μέσα στο γραφείο του/της ψυχολόγου ΜΟΝΟ με δευτερεύοντα προβλήματα διαιωνίζοντας την ασθένεια μας - και τις "αμοιβές" του ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή! - ενώ παράλληλα μας δίνεται η ψευδαίσθηση της βελτίωσης [λόγω της επίλυσης δευτερευόντων προβλημάτων];

3. Τέλος, γιατί, ενώ καταγγέλουμε ανοιχτά τις ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών, δεν αντιδρά κανένας; Ούτε οι σχολές ψυχολογίας / ψυχοθεραπείας, ούτε οι σύλλογοι ΣΕΨ / ΠΨΣ, ούτε το υπουργείο υγείας, ούτε το υπουργείο δικαιοσύνης και σίγουρα όχι οι βολευτές; Μοιάζει να περιμένουν "κάτι". Προσωπικά πιστεύω ότι περιμένουν είτε

3.α την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγείας, οπότε και θα περιοριστεί το πρόβλημα μόνο σε όσους έχουν να διαθέσουν χρήματα για να επιλύσουν τα προβλήματα τους ή

3.β την επιβολή κάποιου "μέτρου" με το οποίο θα έχουμε σύγχρονη παρακολούθηση του συνόλου των συναλλαγών και θα υποχρεωνόμαστε όλοι σε ισοσκελισμένους ισολογισμούς, καθιστώντας το "σπορ" της ψυχοθεραπείας, "σπορ των πλουσίων" μιας και οι υπόλοιποι θα ξοδεύουμε μόνο για τα απαραίτητα και την επιβίωση μας.

Όπως και να έχει, δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτί κανενός για το ότι οι θεραπευόμενοι τυγχάνουν χειραγώγισης στην Ελλάδα.

ενταξει΄.εγω στα 17 μου που παθαινα 20 κρισαρες πανικου την μερα..βαρια κλινικη καταθλιψη κ ιψδ κ αγοραφοβια μαζι..
κ δεν ετρωγα , δεν επινα νερο κ δεν ηξερα τι μου γινοταν...τοτε η παρουσια του ψυχολογου κ της ψυχοθεραπειας ηταν καταλυτικη.
με εκανε να νιωσω ασφαλεια, με την συζητηση εμαθα τι μου συμβαινει κ γιατι..κ μετα η δουλεια που καναμε ειδα οτι επιασε τοπο κ ξεπερασα τον εαυτο μου! στην προκειμενη περιπτωση λοιπον δεν μπορω να πω οτι δε με βοηθησε..το αντιθετο μαλιστα..ενιωσα οτι με εβγαλε απο τον βουρκο στον οποιο βρισκομουν κ ειχα πνιγει..

Quote:

---

Originally Posted by cube

Εχεις απόλυτο δίκιο....δηλαδή η ψυχολόγος ερχόταν σε σύγκρουση με με τον ψυχίατρο?
Όσο για το ότι έπεσες στην περίπτωση , μάλλον κυκλοφορούν πολλοί τέτοιοι από αυτά που λέγονται.......

---

Κάπως έτσι αλλά δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ούτε καν είπα πως πήγαινα σε ψυχολόγο. Πήγαμε για άλλο θέμα και όσο μας ανέλυε η ψυχίατρος ένα θέμα (που με άγγιζε και μένα) καθόμουν προσεκτικά και την άκουγα, δεν έβγαλα μιλιά. Βγήκαμε έξω με την μαμά μου και το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν αυτό "τώρα βεβαιώθηκα για το πόσο άχρηστη ήταν η ψυχολόγος μου". Όσο ήμουν Αθήνα μου' χε στείλει e-mail για μια τελευταία συνάντηση για να λήξουν οι συνεδρίες ομαλά, γιατί τον τελευταίο καιρό είχα ήδη ξενερώσει τόσο πολύ που της ακύρωνα συνέχεια τα ραντεβού για πάνω από ένα μήνα. Μέχρι και στα e-mails με φούντωνε γιατί έλεγε μαλακίες. Μάζεψα κουράγιο, της έγραψα ένα κατεβατό (ευγενικό αλλά φαινόμουν θυμωμένη όπου και το έγραψα για να της εξηγήσω) και τελείωσε εκεί. Οι συνεδρίες ήταν δωρέαν γιατί πήγαινα στο κέντρο υγείας της σχολής μου που μας έδινε αυτή την δυνατότητα. Αν πετούσεα επί 6 μήνες κάθε βδομάδα 50ευρα για το τίποτα, ακόμη θα έκλαιγα αυτά τα χρήματα. Βασικά από την 1η συνεδρία, άντε 2η (γιατί η πρώτη ήταν μεγάλο ξέσπασμα) δεν θα ξαναπατούσα εκεί.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Λύσε μου μερικές απορίες Mara.Z...

1. Όταν αποφασίσουμε να πάμε σε ψυχολόγο, να περιμένουμε να μας βοηθήσει με τα κύρια προβλήματα μας ή μόνο με τα δευτερεύοντα; Γιατί πέρα από τα "χάδια" της κατανόησης πρέπει να γίνει και δουλειά.

2. Επίσης, με ποιό τρόπο θα εξασφαλίζουμε οι θεραπευόμενοι ότι δεν θα ασχολούμαστε μέσα στο γραφείο του/της ψυχολόγου ΜΟΝΟ με δευτερεύοντα προβλήματα διαιωνίζοντας την ασθένεια μας - και τα λεφτά που δίνουμε για ψυχοθεραπεία! - ενώ παράλληλα μας δίνεται η ψευδαίσθηση της βελτίωσης [λόγω της επίλυσης δευτερευόντων προβλημάτων];

3. Τέλος, γιατί, ενώ καταγγέλουμε ανοιχτά τις ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών, δεν αντιδρά κανένας; Ούτε οι σχολές ψυχολογίας / ψυχοθεραπείας, ούτε οι σύλλογοι ΣΕΨ / ΠΨΣ, ούτε το υπουργείο υγείας, ούτε το υπουργείο δικαιοσύνης και σίγουρα όχι οι βολευτές; Μοιάζει να περιμένουν "κάτι"; Προσωπικά πιστεύω ότι περιμένουν είτε

3.α την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγείας, οπότε και θα περιοριστεί το πρόβλημα μόνο σε όσους έχουν να διαθέσουν χρήματα για να επιλύσουν τα προβλήματα τους ή

3.β την επιβολή κάποιου "μέτρου" με το οποίο θα έχουμε σύγχρονη παρακολούθηση του συνόλου των συναλλαγών και θα υποχρεωνόμαστε όλοι σε ισοσκελισμένους ισολογισμούς, καθιστώντας το "σπορ" της ψυχοθεραπείας, "σπορ των πλουσίων" μιας και οι υπόλοιποι θα ξοδεύουμε μόνο για τα απαραίτητα και την επιβίωση μας.

Όπως και να έχει, δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτί κανενός για το ότι οι θεραπευόμενοι τυγχάνουν χειραγώγισης στην Ελλάδα.

---

Να κάνω μια προσπάθεια να σου απαντήσω συντοπτικά... Την άποψή μου λέω, δεν διεκδικώ δάφνες αυθεντίας...και επίσης δεν έχω κάνει μακροχρόνια ψυχοθεραπεία, το πολύ 4 μήνες είχα κάνει παλιότερα.

Στα ερωτήματά σου:
1. Η κατανόηση δεν είναι χάδι. Eίναι σα να πατάς κάπου γερά και να βλέπεις καλύτερα... δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Ούτε λυσάρι προβλημάτων είναι, να πας να απαριθμήσεις τα προβλήματα σου και να σου πει ο ψυχολόγος στο Α θα κάνεις αυτο, στο Β εκείνο, ούτε πολύ περισσότερο προπόνηση για τη ζωή. Υποτίθεται ότι μιλάς στον ψυχολόγο για να καταλάβεις εσύ ποιο μοτίβο στις σκέψεις/πράξεις επαναλαμβάνεις, τί μπορείς να διορθώσεις, πού σκαλώνεις, πώς γίνεσαι πιο λειτουργικός στις σχέσεις σου. Εσύ θα το καταλάβεις όμως, εσύ θα το δουλέψεις με τον εαυτό σου, εσύ θα εκθέσεις τα εσώψυχα σου στο φως για να τα αποδεχθείς...
Τα προβλήματα δεν είναι κύρια ή δευτερεύοντα, είναι προβλήματα. Εσύ θα στίψεις το μυαλό σου να βρεις τη λύση όπως κάνουμε όλοι. Δεν θα έρθει ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος να σου δείξει το δρόμο που θα βαδίσεις, να σε πάρει από το χέρι να περπατήσετε μαζί και να ανεβείτε την κορυφη μαζί. Μόνος σου θα τα κάνεις όλα αυτά.

2. Η ψυχοθεραπεία και γενικά τα πάρε-δώσε με ψυχιατρους-ψυχολόγους δεν μετριούνται μπακαλίστικα. Να μετρήσω την όποια βελτίωση έχω. Τα δευτερευοντα που λες μπορείς να τα επιλύσεις και με την συμβουλή ενός φίλου, ενός παπα αν πιστευεις και πας για εξομολογηση, ενός γνωστού που έχει μια κάποια εμπειρία και μπορεί να σου δώσει μια γνώμη, ακόμη και με την έμπνευση ενός βιβλίου. Ακόμη και αν στο μυαλό σου μέσω της ψυχοθεραπείας κλικάρεις ότι ναι εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση, δεν αγαπω τον εαυτό μου, με αντιμετωπιζω σαν το σακο του μποξ, αυτο το κλικαρισμα είναι ήδη μια επιτυχια. Το πως θα το αφομοιωσεις και θα προσπαθησεις να βελτιωθεις ειναι στο χερι σου...

3. Σε αυτό δεν ξέρω να σου απαντήσω, δεν έχω ιδέα.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Να κάνω μια προσπάθεια να σου απαντήσω συντοπτικά... Την άποψή μου λέω, δεν διεκδικώ δάφνες αυθεντίας...και επίσης δεν έχω κάνει μακροχρόνια ψυχοθεραπεία, το πολύ 4 μήνες είχα κάνει παλιότερα.

---

Μάλίστα.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Στα ερωτήματά σου:
1. Η κατανόηση δεν είναι χάδι. Eίναι σα να πατάς κάπου γερά και να βλέπεις καλύτερα... δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Ούτε λυσάρι προβλημάτων είναι, να πας να απαριθμήσεις τα προβλήματα σου και να σου πει ο ψυχολόγος στο Α θα κάνεις αυτο, στο Β εκείνο, ούτε πολύ περισσότερο προπόνηση για τη ζωή. Υποτίθεται ότι μιλάς στον ψυχολόγο για να καταλάβεις εσύ ποιο μοτίβο στις σκέψεις/πράξεις επαναλαμβάνεις, τί μπορείς να διορθώσεις, πού σκαλώνεις, πώς γίνεσαι πιο λειτουργικός στις σχέσεις σου. Εσύ θα το καταλάβεις όμως, εσύ θα το δουλέψεις με τον εαυτό σου, εσύ θα εκθέσεις τα εσώψυχα σου στο φως για να τα αποδεχθείς...
Τα προβλήματα δεν είναι κύρια ή δευτερεύοντα, είναι προβλήματα. Εσύ θα στίψεις το μυαλό σου να βρεις τη λύση όπως κάνουμε όλοι. Δεν θα έρθει ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος να σου δείξει το δρόμο που θα βαδίσεις, να σε πάρει από το χέρι να περπατήσετε μαζί και να ανεβείτε την κορυφη μαζί. Μόνος σου θα τα κάνεις όλα αυτά.

---

Τα προβλήματα για σένα μπορεί να μην χωρίζονται σε ΚΥΡΙΑ και ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ, για μένα όμως χωρίζονται. Τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα - καθότι δεν έχουμε βρει τρόπο αντιμετώπισης τους - συνήθως είναι και το αίτιο των ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΩΝ. Όπως - ευτυχώς - λες και εσύ η ίδια πιο κάτω αναγνωρίζοντας την ύπαρξη τους "Τα δευτερευοντα που λες μπορείς να τα επιλύσεις και με την συμβουλή ενός φίλου, ενός παπα αν πιστευεις και πας για εξομολογηση, ενός γνωστού που έχει μια κάποια εμπειρία και μπορεί να σου δώσει μια γνώμη, ακόμη και με την έμπνευση ενός βιβλίου" και δεν θα διαφωνήσω σε αυτό αφού είναι και ο βασικός λόγος που σου θέτω την πρώτη και δεύτερη ερώτηση.

Εγώ δεν θέλω να πληρώνω για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων που μπορώ να αντιμετωπίσω ενδεχομένως και μόνος μου, αλλά για αυτά τα οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ [τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα μου] και για τα οποία απευθύνθηκα σε "ειδικό". Αν το "βουνό" όπως λες μπορούσα να το ανέβω και μόνος μου, δεν τον χρειαζόμουν τον/την ψυχολόγο εξ αρχής - το οποίο ανοίγει την κουβέντα περί ΄"ψυχολογικής / ψυχιατρικής απάτης". Με άλλα λόγια, φίλους, οικογένεια και ανθρώπους να με ακούσουν και να μου πουν μια γνώμη έχω και δεν μου ζητάνε και χρήματα. Τώρα, αν ισχυρίζεσαι έμμεσα ότι οι σχολές ψυχολογίας και ψυχοθεραπείας δεν παράγουν τίποτα παραπάνω από "φιλαράκια επι πληρωμή" και είναι ανίκανες να αντιμετωπίσουν τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα των θεραπευομένων θα ακούσω ευχαρίστως την άποψη σου. Θα μου φαινόταν περίεργο πάντως, τόσα χρόνια σπουδών να είναι "άχρηστα" ή "αναποτελεσματικά" και έτσι γέρνω προς τον εμφανή δόλο.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

2. Η ψυχοθεραπεία και γενικά τα πάρε-δώσε με ψυχιατρους-ψυχολόγους δεν μετριούνται μπακαλίστικα. Να μετρήσω την όποια βελτίωση έχω. Τα δευτερευοντα που λες μπορείς να τα επιλύσεις και με την συμβουλή ενός φίλου, ενός παπα αν πιστευεις και πας για εξομολογηση, ενός γνωστού που έχει μια κάποια εμπειρία και μπορεί να σου δώσει μια γνώμη, ακόμη και με την έμπνευση ενός βιβλίου. Ακόμη και αν στο μυαλό σου μέσω της ψυχοθεραπείας κλικάρεις ότι ναι εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση, δεν αγαπω τον εαυτό μου, με αντιμετωπιζω σαν το σακο του μποξ, αυτο το κλικαρισμα είναι ήδη μια επιτυχια. Το πως θα το αφομοιωσεις και θα προσπαθησεις να βελτιωθεις ειναι στο χερι σου...

---

Μίλησα εγώ για μπακαλίστικο μέτρημα; Καθόλου. Αλλά μια και αναφέρεσαι σε "μέτρημα" μπορούμε να αναρωτηθούμε γιατί οι ΣΕΨ / ΠΨΣ / υπουργείο υγείας - των οποίων είναι και η δουλειά τους! - δεν τηρούν στατιστικά σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας στην Ελλάδα. Φεύγουμε όμως από το αρχικό ερώτημα το οποίο έθεσα. Εμένα δεν με ενδιαφέρει να δώσω στον ψυχολόγο "μόνο κόκκαλο" και να απαιτήσω - όπως και θα μπορούσα - την ενασχόληση ΜΟΝΟ με τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα μου. Αλλά στο συγκεκριμένο ερώτημα με ενδιαφέρει να εξασφαλίσω ότι δεν θα ασχοληθούμε ΜΟΝΟ με τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα μου.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

3. Σε αυτό δεν ξέρω να σου απαντήσω, δεν έχω ιδέα.

---

Μου αρκεί που αναγνωρίζεις το πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

φυσικα και ειναι καλυτερο να στηριζεσαι στα ποδια σου και να τα ξεπερνας/ διαχειριζεσαι ολα.
μπορεις??? αν μπορεις ΚΑΝΤΟ, τι καθεσαι?? (οχι εσυ προσωπικα, ο καθενας).
αν ομως φαινεται το προβλημα να συνεχιζεται κι οσο παει η ζωη σου να οδηγειται σε αδιεξοδο, η εστω να χανεις υπερβολικα πολυ χρονο η χρονια με το προβλημα, γιατι να μην πας?

οσο για το 'εθιστικο", η καλη ψυχοθεραπεια δεν σου δινει ετοιμες λυσεις να πας να τις εφαρμοσεις, αλλα σε στηνει στα ποδια σου για να τις βρεις μονος σου. οποτε, αν ειναι καλη η ψυχοθεραπεια, σε τι να εθιστεις? στο να εισαι λειτουργικος και αυταρκης?
μιλαει ο ασχετος βεβαια, που δεν εχει παει ποτε σε ψυχολογο (εγω). αν βρεθω ποτε σε αδιεξοδο, θα παω. δεν εχει συμβει ακομα.

το σε ποιον θα πας ειναι μια αλλη πονεμενη ιστορια.
δυστυχως με την ελλειψη ελεγχων καταλληλοτητας και ψυχικης ισορροπιας των ψυχοθεραπευτων στην ελλαδα, μπορει να καταληξεις σε ψυχολογο που χρειαζεται περισσοτερη θεραπεια απο εσενα... απο ψυχοθεραπειες δεν εχω προσωπικη πειρα, απο μισοτρελη ψυχολογο, εχω ομως. απορω πως την εχουν ακομα εξω..

---

Nαι ......μόνο που δεν θα τρέξεις να το ''κάνεις '' αμέσως....θα μείνεις και σε φάση αδράνειας......τώρα πόσος καιρός ,αν θα είναι 2 μήνες ή 10 χρόνια και μετά πας για ψυχοθεραπεία, τι να πω........δεν ξέρω.......να βάλουμε ένα όριο? μάλλον όχι...........

Ναι ας πούμε ότι σε στήνει στα πόδια σου, μια φορά όμως με ένα χ αριθμό συνεδριών.....ας πούμε ότι αλλάζεις τρόπο σκέψης, αυτογνωσία κλπ.....αλλά σε μια κατάθλιψη ας πούμε γιατί να πηγαίνω και ξανά και ξανά? Μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό συνεδριών, που έχω ''μάθει'' 5 πράγματα ας πούμε που δεν ήξερα, τι να πάω να κάνω? Μετά από ένα διάστημα δεν είναι απλώς ότι έχω κάποιον να μου λέει ωραία λογάκια ? Βέβαια και αυτό βοήθεια μπορεί να ναι, οκ..........

Και στη ζωή δεν θα είναι όλα ρόδινα, και μόνος θα μείνεις και άνεργος και θα χωρίσεις και θα πληγωθείς, άγχος, πένθος και όλα σκατά μπορεί να σου πηγαίνουν κλπ κλπ......αυτά μετά θα έπρεπε να τα διαχειρίζεσαι υποθέτω........η κάθε πρόβλημα έχει άλλη λύση? όχι , αφού υποτίθεται η ψυχοθεραπεία δεν σου λύνει προβλήματα, σε στήνει στα πόδια σου όπως λες........

Για το εθιστικό , ας πούμε λέω να μην τρέξεις άμεσα σε ένα ψυχολόγο.......πχ είμαι 18 χρονών , με πλήγωσε ο τάδε ή και κάτι σοβαρότερο, ας πάω για ψυχοθεραπεία......μήπως γίνει και μόδα κατά κάποιο τρόπο ενώ δεν χρειάζεται......

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ενταξει΄.εγω στα 17 μου που παθαινα 20 κρισαρες πανικου την μερα..βαρια κλινικη καταθλιψη κ ιψδ κ αγοραφοβια μαζι..
κ δεν ετρωγα , δεν επινα νερο κ δεν ηξερα τι μου γινοταν...τοτε η παρουσια του ψυχολογου κ της ψυχοθεραπειας ηταν καταλυτικη.
με εκανε να νιωσω ασφαλεια, με την συζητηση εμαθα τι μου συμβαινει κ γιατι..κ μετα η δουλεια που καναμε ειδα οτι επιασε τοπο κ ξεπερασα τον εαυτο μου! στην προκειμενη περιπτωση λοιπον δεν μπορω να πω οτι δε με βοηθησε..το αντιθετο μαλιστα..ενιωσα οτι με εβγαλε απο τον βουρκο στον οποιο βρισκομουν κ ειχα πνιγει..

---

Ε και εγώ για αυτό είπα στον μακ ότι η δυσκολία δεν έχει να κάνει με την ηλικία......το άγχος είναι δύσκολο.........και ίσως πας και άμεσα, δεν περιμένεις να γίνεις ράκος για να πας..........

Quote:

---

Originally Posted by deep

Κάπως έτσι αλλά δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ούτε καν είπα πως πήγαινα σε ψυχολόγο. Πήγαμε για άλλο θέμα και όσο μας ανέλυε η ψυχίατρος ένα θέμα (που με άγγιζε και μένα) καθόμουν προσεκτικά και την άκουγα, δεν έβγαλα μιλιά. Βγήκαμε έξω με την μαμά μου και το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν αυτό "τώρα βεβαιώθηκα για το πόσο άχρηστη ήταν η ψυχολόγος μου". Όσο ήμουν Αθήνα μου' χε στείλει e-mail για μια τελευταία συνάντηση για να λήξουν οι συνεδρίες ομαλά, γιατί τον τελευταίο καιρό είχα ήδη ξενερώσει τόσο πολύ που της ακύρωνα συνέχεια τα ραντεβού για πάνω από ένα μήνα. Μέχρι και στα e-mails με φούντωνε γιατί έλεγε μαλακίες. Μάζεψα κουράγιο, της έγραψα ένα κατεβατό (ευγενικό αλλά φαινόμουν θυμωμένη όπου και το έγραψα για να της εξηγήσω) και τελείωσε εκεί. Οι συνεδρίες ήταν δωρέαν γιατί πήγαινα στο κέντρο υγείας της σχολής μου που μας έδινε αυτή την δυνατότητα. Αν πετούσεα επί 6 μήνες κάθε βδομάδα 50ευρα για το τίποτα, ακόμη θα έκλαιγα αυτά τα χρήματα. Βασικά από την 1η συνεδρία, άντε 2η (γιατί η πρώτη ήταν μεγάλο ξέσπασμα) δεν θα ξαναπατούσα εκεί.

---

Εσύ πήγαινες στον ψυχολόγο για 6 μήνες? Και στον ψυχίατρο πότε πήγες? Μετά που ξεκίνησες συνεδρίες με ψυχολόγο?
Θεωρητικά πάντα, δεν ήταν λάθος που δεν εμπιστεύτηκες τον ψυχίατρο να του το πεις?
Τελικά το είπες στον ψυχίατρο ποτέ?
Μάλλον το δωρεάν , επειδή λες δεν χάνω και τίποτα που πάω, με την έννοια των χρημάτων, βλάπτει παραπάνω και χάνεις περισσότερα..........

Quote:

---

Originally Posted by cube

Ε και εγώ για αυτό είπα στον μακ ότι η δυσκολία δεν έχει να κάνει με την ηλικία......το άγχος είναι δύσκολο.........και ίσως πας και άμεσα, δεν περιμένεις να γίνεις ράκος για να πας..........

---

Ειναι αναλογως τι ζωη εχεις.Οι περισσοτεροι νεοι ζουν απο τους γονεις τους και το μονο τους αγχος ειναι αν θα βρουν γκομενιτσα,που θα πανε διακοπες,ποσα μαθηματα θα περασουν κλπ.Η εφηβεια κραταει στην Ελλαδα μεχρι τα 30.

Οταν μετα πρεπει να δουλευεις 10 ωρες την μερα,να πληρωνεις μονος σου τα εξοδα σου,και να εχεις 1000 υποχρεωσεις στο κεφαλι σου,τοτε ειναι πολυ πιο πιθανο να αντιμετωπισεις θεματα.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Εγώ δεν θέλω να πληρώνω για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων που μπορώ να αντιμετωπίσω ενδεχομένως και μόνος μου, αλλά για αυτά τα οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ [τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα μου] και για τα οποία απευθύνθηκα σε "ειδικό".

---

Πες μου ενα προβλημα που αντιμετωπιζεις και θεωρεις κυριο, και δεν τα βγαζεις περα μονος σου, να καταλαβω τι εννοεις...
Γιατί πχ για καποιον η ανεργια μπορει να ειναι προβλημα και να μην ξερει πως να το αντιμετωπισει πρακτικά ενώ για μενα πχ πρόβλημα μπορεί να είναι το οτι δυσκολευομαι να διαχειριστώ την απόρριψη κλπ

Quote:

---

Originally Posted by cube

η δυσκολία δεν έχει να κάνει με την ηλικία......το άγχος είναι δύσκολο.........

---

σαφώς!!!!
απλά όταν είσαι μικρός, οργανικά το αντέχεις πιο πολύ. Οσο μεγαλώνεις και αρχιζουν τα οργανικά συμπτωματα, οι επιπτωσεις του αγχους στο σωμα, τοτε τα βρισκεις μπαστουνια...
Και επισης εγω εχω το άλλο, στα δυσκολα τα βαζω ολα σε μια σειρά και στα ευκολα πνιγομαι σε μια κουταλια νερο...

Quote:

---

Originally Posted by M87

3. Τέλος, γιατί, ενώ καταγγέλουμε ανοιχτά τις ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών, δεν αντιδρά κανένας; Ούτε οι σχολές ψυχολογίας / ψυχοθεραπείας, ούτε οι σύλλογοι ΣΕΨ / ΠΨΣ, ούτε το υπουργείο υγείας, ούτε το υπουργείο δικαιοσύνης και σίγουρα όχι οι βολευτές; Μοιάζει να περιμένουν "κάτι".

---

Μα δεν νομίζω να καταγγέλλουν όλοι οι θεραπευόμενοι τον τάδε μ@λάκα.......δεν έχουν και τα κουράγια όλοι , φεύγουν και τελείωσε η υπόθεση......
Και όλα αυτά αναφέρονται σε μια μικρή μερίδα πληθυσμού.....δεν είναι ότι θα επαναστατήσει ένας ολόκληρος λαός ξέρω γω......άρα......

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Ειναι αναλογως τι ζωη εχεις.Οι περισσοτεροι νεοι ζουν απο τους γονεις τους και το μονο τους αγχος ειναι αν θα βρουν γκομενιτσα,που θα πανε διακοπες,ποσα μαθηματα θα περασουν κλπ.Η εφηβεια κραταει στην Ελλαδα μεχρι τα 30.

Οταν μετα πρεπει να δουλευεις 10 ωρες την μερα,να πληρωνεις μονος σου τα εξοδα σου,και να εχεις 1000 υποχρεωσεις στο κεφαλι σου,τοτε ειναι πολυ πιο πιθανο να αντιμετωπισεις θεματα.

---

Ε αυτό δεν είναι αγχος όμως, αυτό είναι περνάω γαμάτα.........αν κάποιος δεν βλέπει και ότι καλό έχει στη ζωή του( με ταιζουν οι γονείς μου πχ) να πάει για ψυχοθεραπεία? Η ''ανωριμότητα / έλλειψη αυτογνωσίας / αντίληψη πραγματικότητας πάτος'' όπως θες πες το περνάει με ψυχοθεραπεία? Η απλά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν όταν ρθουν τα δύσκολα? Εγώ λέω να μην πάνε..............θα σε μάθει η ζωή κάποια στιγμή, δεν θα σε νταντεύει μια ζωή ενας μπαμπας ή ένας ψυχολόγος............
Κατ΄τα άλλα δεν περνάν όλοι ζωή και κότα, βλέπε ανξιους............

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

σαφώς!!!!
απλά όταν είσαι μικρός, οργανικά το αντέχεις πιο πολύ. Οσο μεγαλώνεις και αρχιζουν τα οργανικά συμπτωματα, οι επιπτωσεις του αγχους στο σωμα, τοτε τα βρισκεις μπαστουνια...
Και επισης εγω εχω το άλλο, στα δυσκολα τα βαζω ολα σε μια σειρά και στα ευκολα πνιγομαι σε μια κουταλια νερο...

---

Δεν το γνωρίζω μάρα, άλλο 20 και άλλο 40......όπως και να το δεις, στα 40 έχεις στην πλάτη σου πολλά παραπάνω προβλήματα, κακές εμπειρίες και 1002 ...μπορεί να έιναι το άγχος μεγαλύτερο δλδ και όχι το ότι δεν αντέχει το σώμα σου ή να είναι και τα δύο............

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Πες μου ενα προβλημα που αντιμετωπιζεις και θεωρεις κυριο, και δεν τα βγαζεις περα μονος σου, να καταλαβω τι εννοεις...
Γιατί πχ για καποιον η ανεργια μπορει να ειναι προβλημα και να μην ξερει πως να το αντιμετωπισει πρακτικά ενώ για μενα πχ πρόβλημα μπορεί να είναι το οτι δυσκολευομαι να διαχειριστώ την απόρριψη κλπ

---

Έδωσες μόνη σου ένα πολύ καλό παράδειγμα. Αν εσύ δεν μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη, λογικό είναι αυτό να έχει προεκτάσεις
1. στην επικοινωνία σου με τους ανθρώπους
2. στον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας
3. τις άμυνες σου προκειμένου να μην βιώσεις ξανά απόρριψη
4. την υπερβολική θωράκιση σου "καλού κακού" απέναντι σε μια ενδεχόμενη απόρριψη
5. την αποφυγή καταστάσεων τα οποία "σου μυρίζουν απόρριψη"
6. το θάρρος / δειλία σου απέναντι σε προκλήσεις οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη
7. ενοχές γύρω από δειλία την οποία επέδειξες λόγω του ότι δεν αντέχεις την απόρριψη
8. τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις - ή αποφεύγεις - τις σχέσεις σου
9. ... (δεν περιορίζεται σε εννιά δευτερεύοντα προβλήματα) κλπ.

Όλα όσα ανέφερα εδώ, είναι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα τα οποία πηγάζουν από το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ το οποίο είναι ότι Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΔΙΑΛΥΕΙ.

Εάν ο ψυχοθεραπευτής σου εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα σου (1. εώς και 9.), δεν θα γίνεις ΠΟΤΕ καλά. Πάντα θα έχεις το κουσούρι και πάντα θα εκδηλώνεις ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα. Εάν κάποια τα αντιμετωπίσεις, μην ανησυχείς, θα ξεφυτρώσουν άλλα καθότι τα ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ [για το παράδειγμα σου το ότι η απόρριψη σε διαλύει] γεννάνε ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ όπως η Λερναία Υδρα γεννά κεφάλια. Κόβεις ένα, βγαίνουν δύο.

Πέρα από το ότι το βρίσκω σιχαμένο να βγάζεις λεφτά από ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ζητάνε βοήθεια, αλλά και πληρώνουν για αυτή, ακόμα και αν βάλω στην άκρη τα ειδικά ηθικά ζητήματα τα οποία αφορούν την συζήτηση, υπάρχει πάντα το κομμάτι της συναλλαγής. Τι δίνω; Τι παίρνω;

Εγώ, ως θεραπευόμενος, έχω δικαίωμα να απαιτήσω - ακόμα και την αποκλειστική - ενασχόληση με τα ΚΥΡΙΩΣ προβλήματα μου. Ο ψυχολόγος έχει δικαίωμα να μου αρνηθεί τις υπηρεσίες του. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να με εξαπατήσει λέγοντας μου μ****ίες και παραμυθιάζοντας με ενώ παράλληλα εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα μου προκειμένου να παρατείνει τις συνεδρίες επ' άπειρο για να τα κονομάει αυτός και όλοι οι κηφήνες που ζουν και επιβιώνουν από την ψυχασθένεια μου. Σε μένα θα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι "προοδεύω" επειδή επιλύω κάποια από τα δευτερεύοντα προβλήματα μου, ενώ ουσιαστικά χάνω το χρόνο και τα χρήματα μου επειδή δεν επιλύω το ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ.

Όλοι πλουτίζουν από μένα όσο είμαι "άρρωστος". Οι ψυχολόγοι / ψυχίατροι, οι φαρμακοβιομηχανίες ψυχοφαρμακων και αν π.χ. είμαι μανιώδης καπνιστής, οι καπνοβιομηχανίες, οι ογκολόγοι / πνευμονολόγοι και τελικώς οι νεκροθάφτες. Για όσους έχουν ροπή στα γλυκά οι βιομηχανίες ζάχαρης οι διαβητολόγοι / ενδοκρινολόγοι, οι φαρμακοβιομηχανίες φυσικής / τεχνητής ινσουλίνης, οι διατροφολόγοι, τα γυμναστήρια και τελικώς οι νεκροθάφτες. Αντίστοιχα για όσους αντιμετωπίζουν τα άγχη τους με νόμιμα, παράνομα ναρκωτικά, ή με ευκαιριακές σχέσεις ή με τζόγο κλπ.

Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές, αλλά και που τα γνωρίζουν δεν αλλάζει κάτι, επειδή ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΛΛΩΝ "ΑΝΘΡΩΠΩΝ" ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ.

Εάν όμως ο ψυχοθεραπευτής εστίαζε στο να σε βοηθήσει να λύσεις το κυρίως πρόβλημα [το να σε βοηθήσει να αντέξεις την απόρριψη επειδή είναι μέρος της ζωής όλων μας], τα 1. εώς και 9. [ή 1119] θα εξανεμίζονταν την επόμενη μέρα. Ίσως παρέμεναν 1-2 προβλήματα τα οποία θα επιλύονταν και αυτά σχετικά εύκολα αλλά σίγουρα δεν θα απαιτούσαν χρόνια ψυχοθεραπείας.

Quote:

---

Originally Posted by M87

...Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές, αλλά και που τα γνωρίζουν δεν αλλάζει κάτι, επειδή ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΛΛΩΝ "ΑΝΘΡΩΠΩΝ" ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ.

---

... ε μα κι εσύ ψάξε να βρεις τους λίγους "ανθρώπους"/γιατρούς, ψυχολόγους... που δεν σε θέλουν μόνιμα ασθενή, γιατί υπάρχουν κι αυτοί!

Και δώσε ένα παράδειγμα ΚΥΡΙΟΥ κι ένα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΟΣ προβλήματός σου, γιατί δεν απάντησες στο μέλος που σε ρώτησε πάνω σ' αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

... ε μα κι εσύ ψάξε να βρεις τους λίγους "ανθρώπους"/γιατρούς, ψυχολόγους... που δεν σε θέλουν μόνιμα ασθενή, γιατί υπάρχουν κι αυτοί!

Και δώσε ένα παράδειγμα ΚΥΡΙΟΥ κι ένα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΟΣ προβλήματός σου, γιατί δεν απάντησες στο μέλος που σε ρώτησε πάνω σ' αυτό.

---

Ευχαριστώ, αλλά τα προσωπικά προβλήματα μου θα παραμείνουν ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ προβλήματα μου. Σε ότι αφορά το να βρω, εγώ ή οποιοσδήποτε θεραπευόμενος, εκείνους τους ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές / ψυχίατρους οι οποίοι είναι άνθρωποι και δεν θέλουν ΑΙΩΝΙΟΥΣ ασθενείς, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί επειδή το πρόβλημα είναι συστημικό.

Λόγω της σύνδεσης των αμοιβών και των οικονομικών υποχρεώσεων των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών / ψυχιάτρων με τους θεραπευόμενους, το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή. Απαιτείται η πλήρης απαλλαγή οικονομικών υποχρεώσεων των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών / ψυχιάτρων για να απαλλαγείς από την πιθανότητα δόλου*, στην οποία περίπτωση σου μένει το πρόβλημα της απληστίας. Συνεπώς απαιτείται εξωτερικός έλεγχος ο οποίος ελέγχει ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ της προαναφερθείσας τριάδας, τόσο σε ατομικό επίπεδο (επαγγελματία και θεραπευόμενου, όσο και σε κλαδικό επίπεδο).

(*) Εάν το σύνολο των παρακάτω υποχρεώσεων πρακτικά απαιτεί ο "επαγγελματίας" να εκμεταλλεύεται τους θεραπευόμενους του, τότε μιλάμε για δόλο εκ' μέρους του συστήματος.
1. Ενοίκια
2. Ασφαλιστικές εισφορές
3. Φόροι
4. ΦΠΑ
5. Τέλη
6. Συνδρομές
7. Κόστος διαβίωσης (όλα από μετακινήσεις και φαγητό μέχρι ότι απαιτεί το παιδί του για να μεγαλώσει)

Εάν αυτά ικανοποιούνται, το πλεόνασμα θα πέφτει στην κατηγορία "απληστία". "Παρ' το αυγό και κούρευτο" εν' ολίγοις. Οπότε πως εξασφαλίζεις ότι ο ψυχολόγος / ψυχοθεραπευτής / ψυχίατρος δεν θα σε εκμεταλλευτεί; Η δημόσια υγεία - όχι έτσι όπως την έχουν καταντήσει - είναι μια άριστη λύση. Ο επαγγελματίας πληρώνεται βρέξει-χιονίσει αλλά παράλληλα ελέγχεις την παραγωγικότητα του για να μην έχουμε τα σημερινά φαινόμενα.

Η αποσύνδεση των αμοιβών από τους θεραπευόμενους (δηλαδή η καταβολή των αμοιβών να γίνεται από δημόσια ή ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία) δεν αποτελεί λύση επειδή ήδη στις ΗΠΑ εξαπατούν τα ταμεία με αποτέλεσμα οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές / ψυχιάτροι να εγκαταλείπουν τον θεραπευόμενο μόλις σταματήσει να πληρώνει ο ασφαλιστικός φορέας [όσο πληρώνει οι "γιατροί" έχουν ελπίδες για την ανάκαμψη του θεραπευόμενου... μόλις τελειώσουν τα χρήματα εκείνος χαρακτηρίζεται "ανίατη περίπτωση" από τους ίδιους γιατρούς που μέχρι πρότινος είχαν ελπίδες].

Τα παραπάνω αποδεικνύονται τόσο από την έλλειψη αποθεραπευμένων από το κοινωνικό σύνολο, όσο και από την πλήρη απουσία ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών οι οποίοι φημίζονται για την αποθεραπεία των πελατών τους. Το μόνο που ακούς είναι "με βοήθησε ο τάδε, ή ο δείνα". Μη μου λες τι σου έδωσε... ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ πες μου κατ' αρχάς. Μετά μπορείς να μου πεις και "τι σου έδωσε" και θα σε αφήσω να κλάψεις κιόλας μόλις διαπιστώσεις πόσο σε εκμεταλλεύτηκε.

Quote:

---

Originally Posted by cube

Μα δεν νομίζω να καταγγέλλουν όλοι οι θεραπευόμενοι τον τάδε μ@λάκα.......δεν έχουν και τα κουράγια όλοι , φεύγουν και τελείωσε η υπόθεση......
Και όλα αυτά αναφέρονται σε μια μικρή μερίδα πληθυσμού.....δεν είναι ότι θα επαναστατήσει ένας ολόκληρος λαός ξέρω γω......άρα......

---

Για καταγγελία ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή ή - Θεός φυλάξει! - ψυχίατρου, δοκίμασε το, και αν καταφέρεις κάτι παραπάνω από μια τρύπα στο νερό πάρε με τηλέφωνο. Ούτε το υπουργείο υγείας, ούτε οι σχολές τους, ούτε οι νομοθέτες, ούτε και οι σύλλογοι τους, ελέγχουν τους επαγγελματίες αυτούς. Ο θεραπευόμενος, επι της ουσίας και με ουσιαστικές και σκληρές ερωτήσεις σχετικά με την προστασία του προς εκπροσώπους των παραπάνω φορέων/θεσμών αποδεικνύεται απροστάτευτος και οι θεσμοί/φορείς γυμνοί.

Ακόμα και να τον δυσφημίσουν τον κακό επαγγελματία με ονοματεπώνυμο ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΛΛΕΞΕΙ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ αυτό θεωρείται συκοφαντική δυσφήμιση και μπορεί ο θεραπευόμενος να βρεθεί κατηγορούμενος εκτός από θύμα εκμετάλλευσης. Αυτό που λένε λαικά "και κερατάς και δαρμένος".

M87, το έχω κάψει που το έχω κάψει το λίγο μυαλό που έχω, με όσα γράφεις θα το κάψω τελείως...
χαχα αστειεύομαι...

Νομίζω σκέφτεσαι με έναν τρόπο απόλυτο, και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα όσα συζητάμε είναι ΣΧΕΤΙΚΆ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ!
ό,τι είναι λειτουργικό για μένα, μπορεί να μην είναι για σένα. Δεν είμαστε κουκιά να μπούμε στο ίδιο τσουβάλι ή απορρυπαντικά να ταξινομηθούμε στα ράφια...
Είναι κάπως καταναλωτική η λογική σου...

Οι ψυχολόγοι κλπ πληρώνονται γιατι αυτή είναι η δουλειά τους, βιοπορίζονται. Δεν κάνουν χάρη ούτε ψυχικα ούτε εθελοντισμο. Είναι μια δουλειά όπως είναι του γιατρού, του δάσκαλου, του νοσηλευτή κλπ. Δεν είναι χόμπυ... Αν δεν σου αρεσει να κανεις ψυχοθεραπεια, απλά δεν κάνεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς ούτε σε απειλεί κανείς με το μαχαίρι στο λαιμο, χωρίς τη θέλησή σου, να κάνεις ψυχοθεραπεία και με το ζόρι να βάλεις βαθια το χέρι στην τσέπη...

Εσύ είσαι ο καλύτερος ελεγκτής της δουλειάς που γίνεται σε σένα. Μπορεί εσύ ειδικά να μην χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να προωθήσεις την αυτεπιγνωση σου αλλά κάποια βηματα αυτοβελτιωσης...
Αλλο αυτεπιγνωση, αλλο αυτοβελτιωση!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

M87, το έχω κάψει που το έχω κάψει το λίγο μυαλό που έχω, με όσα γράφεις θα το κάψω τελείως...
χαχα αστειεύομαι...

Νομίζω σκέφτεσαι με έναν τρόπο απόλυτο, και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα όσα συζητάμε είναι ΣΧΕΤΙΚΆ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ!
ό,τι είναι λειτουργικό για μένα, μπορεί να μην είναι για σένα. Δεν είμαστε κουκιά να μπούμε στο ίδιο τσουβάλι ή απορρυπαντικά να ταξινομηθούμε στα ράφια...
Είναι κάπως καταναλωτική η λογική σου...

Οι ψυχολόγοι κλπ πληρώνονται γιατι αυτή είναι η δουλειά τους, βιοπορίζονται. Δεν κάνουν χάρη ούτε ψυχικα ούτε εθελοντισμο. Είναι μια δουλειά όπως είναι του γιατρού, του δάσκαλου, του νοσηλευτή κλπ. Δεν είναι χόμπυ... Αν δεν σου αρεσει να κανεις ψυχοθεραπεια, απλά δεν κάνεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς ούτε σε απειλεί κανείς με το μαχαίρι στο λαιμο, χωρίς τη θέλησή σου, να κάνεις ψυχοθεραπεία και με το ζόρι να βάλεις βαθια το χέρι στην τσέπη...

Εσύ είσαι ο καλύτερος ελεγκτής της δουλειάς που γίνεται σε σένα. Μπορεί εσύ ειδικά να μην χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να προωθήσεις την αυτεπιγνωση σου αλλά κάποια βηματα αυτοβελτιωσης...
Αλλο αυτεπιγνωση, αλλο αυτοβελτιωση!

---

Και γιατί δεν σου αρέσει η λύση της ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ; Αυτό εξασφαλίζει εκείνος να βιοπορίζεται και εγώ - και ο κάθε εγώ - να βλέπουμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Για τις υπόλοιπες ειδικότητες (π.χ. ορθοπεδική) δεν υπάρχει πρόβλημα προφανως. Γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση "τραβάει ένα τόσο δα ζόρι" με την περίπτωση του ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή του δημοσίου;

Θα μου πεις φαντάζομαι, ότι "και εκεί δεν θα τον ελέγχουν αν κάνει σωστά τη δουλειά του όπως και γίνεται και τώρα". Πράγματι. Αλλά αν γίνει αυτό φεύγει από τη μέση ο Άννας και ο Καιάφας και μένει μόνο ο Άννας.

Σχολές, υπουργεία, νοσοκομεία βρίσκονται ΟΛΑ - για λίγο ακόμα - υπό τον κρατικό έλεγχο [Άννας] και οι καταγγελίες για εκμετάλλευση από ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή του δημοσίου θα είχαν μεμονωμένο στόχο τα πολιτικά πρόσωπα σε θέσεις διαχείρισης.

Με τον σημερινό διαχωρισμό, όπου ΚΑΝΕΝΑ δημόσιο ασφαλιστικό ταμείο δεν εγκρίνει την συνεργασία με ψυχοθεραπευτή, όλα φορτώνονται σε 3.100 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πρόσωπα [ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές ή Καιάφας αν θες] τα οποία η κυβέρνηση ΑΡΝΕΙΤΑΙ να ελέγξει κιόλας!

Quote:

---

Originally Posted by M87

Έδωσες μόνη σου ένα πολύ καλό παράδειγμα. Αν εσύ δεν μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη, λογικό είναι αυτό να έχει προεκτάσεις
1. στην επικοινωνία σου με τους ανθρώπους
2. στον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας
3. τις άμυνες σου προκειμένου να μην βιώσεις ξανά απόρριψη
4. την υπερβολική θωράκιση σου "καλού κακού" απέναντι σε μια ενδεχόμενη απόρριψη
5. την αποφυγή καταστάσεων τα οποία "σου μυρίζουν απόρριψη"
6. το θάρρος / δειλία σου απέναντι σε προκλήσεις οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη
7. ενοχές γύρω από δειλία την οποία επέδειξες λόγω του ότι δεν αντέχεις την απόρριψη
8. τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις - ή αποφεύγεις - τις σχέσεις σου
9. ... (δεν περιορίζεται σε εννιά δευτερεύοντα προβλήματα) κλπ.

Όλα όσα ανέφερα εδώ, είναι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα τα οποία πηγάζουν από το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ το οποίο είναι ότι Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΔΙΑΛΥΕΙ.

Εάν ο ψυχοθεραπευτής σου εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα σου (1. εώς και 9.), δεν θα γίνεις ΠΟΤΕ καλά. Πάντα θα έχεις το κουσούρι και πάντα θα εκδηλώνεις ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα. Εάν κάποια τα αντιμετωπίσεις, μην ανησυχείς, θα ξεφυτρώσουν άλλα καθότι τα ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ [για το παράδειγμα σου το ότι η απόρριψη σε διαλύει] γεννάνε ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ όπως η Λερναία Υδρα γεννά κεφάλια. Κόβεις ένα, βγαίνουν δύο.

Πέρα από το ότι το βρίσκω σιχαμένο να βγάζεις λεφτά από ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ζητάνε βοήθεια, αλλά και πληρώνουν για αυτή, ακόμα και αν βάλω στην άκρη τα ειδικά ηθικά ζητήματα τα οποία αφορούν την συζήτηση, υπάρχει πάντα το κομμάτι της συναλλαγής. Τι δίνω; Τι παίρνω;

Εγώ, ως θεραπευόμενος, έχω δικαίωμα να απαιτήσω - ακόμα και την αποκλειστική - ενασχόληση με τα ΚΥΡΙΩΣ προβλήματα μου. Ο ψυχολόγος έχει δικαίωμα να μου αρνηθεί τις υπηρεσίες του. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να με εξαπατήσει λέγοντας μου μ****ίες και παραμυθιάζοντας με ενώ παράλληλα εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα μου προκειμένου να παρατείνει τις συνεδρίες επ' άπειρο για να τα κονομάει αυτός και όλοι οι κηφήνες που ζουν και επιβιώνουν από την ψυχασθένεια μου. Σε μένα θα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι "προοδεύω" επειδή επιλύω κάποια από τα δευτερεύοντα προβλήματα μου, ενώ ουσιαστικά χάνω το χρόνο και τα χρήματα μου επειδή δεν επιλύω το ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ.

---

Εγώ τώρα το κατάλαβα αυτό.........φυσικά, παράδειγμα !! ο καλύτερος τρόπος κατανόησης..............
Αλλά αν ο ψυχολόγος σε ρίξει στα βαθιά, το θέμα της απόρριψης πχ, νομίζεις θα δεις την ίδια πρόοδο στον ίδιο χρόνο? θα τα παρατήσεις.........ενώ με τα δευτερεύοντα, βλέπεις βελτίωση.........μπορεί λοιπόν λέω τώρα να μην είναι και απατεώνας, να το κάνει ως πρακτική, για να πάρεις τα πάνω σου........βέβαια αν προκύπτουν συνεχώς δευτερεύοντα δεν θα χεις ποτέ χρόνο για το κυρίως........αλλά ποιος χέστηκε ? ο ψυχολόγος πάντως όχι.......

Quote:

---

Originally Posted by cube

Η ''ανωριμότητα / έλλειψη αυτογνωσίας / αντίληψη πραγματικότητας πάτος'' όπως θες πες το περνάει με ψυχοθεραπεία? Η απλά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν όταν ρθουν τα δύσκολα?

---

Όχι δεν περνάει!! απλά αποκτάς αντίληψη, έστω μια κάποια στοιχειώδη, της ανωριμότητας που σε χαρακτηρίζει και του τι σημαινει ωριμότητα, πώς είναι, και στρέφεσαι προς τα εκεί.
πχ πες ότι είμαι οξύθυμη και όποτε ακούω κάτι που δεν μου αρεσει θυμώνω και βριζω στη δουλεια. Αρα έχω καταλήξει να έχω κακιστες σχέσεις με όλους τους συναδελφους. Λένε ότι είμαι αντικοινωνική. Εγώ λέω ότι είμαι αληθινή.
Στην ψυχοθεραπεία αντιλαμβάνεσαι σιγά-σιγά γιατί νιώθεις ό,τι νιώθεις και γιατί φέρεσαι έτσι άστοχα. Αποκτάς αυτό που λένε σύνδεση με τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβάνεσαι το πληγωμενο ανυπερασπιστο παιδί μεσα σου που φωναζει για δικαιωση. Οποτε μετά το κλικ αυτο, αρχιζεις να καλλιεργεις μια πιο θετικη διαθεση/σταση απέναντι σε ό,τι στραβο...


Κάπου διαβαζα ότι αυτη η αποψη οτι ωριμαζεις μεσα απο τα δυσκολα είναι μια κρυφονομιμοποιηση της βιας...Αν το βρω, θα το αντιγραψω. μέχρι πριν λίγα χρόνια πάντως και εγώ το έλεγα αυτο και συμφωνουσα απόλυτα.
Τώρα δεν ξέρω, επιφυλασσομαι...
Γιατι ας πούμε εγώ οκ ειχα μια δυσκολη ζωη στο σπιτι, με αποτελεσμα να κανω δυσκολες επιλογες, αλλά νιωθω οτι καπου το σχοινι το παρατραβηξα και κλαταρε...
Ενω αλλες φιλες μου με νορμαλ γονεις και ζωη, έχουν μια ζωη στρωμενη...
Νομιζω ότι οι ανθρωποι θέλουμε ηρεμια, θετικες συνθηκες για να ευδοκιμησουμε. Σιγουρα οχι δεν ευδοκιμεις στα δεινα, απλά επιβιωνεις. Οκ! πες οτι επιβιώνεις. Δεν σημαίνει μετά ότι είσαι ικανός να περάσεις καλά και στα εύκολα ή στα νορμαλ...
Δηλαδή και στην άνεση να ζεις καλά, θέλει μια συγκρότηση αυτό... και αν έχεις μάθει να ζεις με τσακωμους, με ταραχές, δεν μπορείς τοσο ευκολα να το ξεμαθεις...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Όχι δεν περνάει!! απλά αποκτάς αντίληψη, έστω μια κάποια στοιχειώδη, της ανωριμότητας που σε χαρακτηρίζει και του τι σημαινει ωριμότητα, πώς είναι, και στρέφεσαι προς τα εκεί.
πχ πες ότι είμαι οξύθυμη και όποτε ακούω κάτι που δεν μου αρεσει θυμώνω και βριζω στη δουλεια. Αρα έχω καταλήξει να έχω κακιστες σχέσεις με όλους τους συναδελφους. Λένε ότι είμαι αντικοινωνική. Εγώ λέω ότι είμαι αληθινή.
Στην ψυχοθεραπεία αντιλαμβάνεσαι σιγά-σιγά γιατί νιώθεις ό,τι νιώθεις και γιατί φέρεσαι έτσι άστοχα. Αποκτάς αυτό που λένε σύνδεση με τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβάνεσαι το πληγωμενο ανυπερασπιστο παιδί μεσα σου που φωναζει για δικαιωση. Οποτε μετά το κλικ αυτο, αρχιζεις να καλλιεργεις μια πιο θετικη διαθεση/σταση απέναντι σε ό,τι στραβο...

---

Ναι συμφωνώ, αλλά κάθε άνθρωπος έχει την δική του αντίληψη, μπορεί να είσαι εκτός τόπου και χρόνου ή μπορείς και να έχεις μια καλή αντίληψη για το χ πρόβλημα, ολα σχετικά είναι.....

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κάπου διαβαζα ότι αυτη η αποψη οτι ωριμαζεις μεσα απο τα δυσκολα είναι μια κρυφονομιμοποιηση της βιας...Αν το βρω, θα το αντιγραψω. μέχρι πριν λίγα χρόνια πάντως και εγώ το έλεγα αυτο και συμφωνουσα απόλυτα.
Τώρα δεν ξέρω, επιφυλασσομαι...
Γιατι ας πούμε εγώ οκ ειχα μια δυσκολη ζωη στο σπιτι, με αποτελεσμα να κανω δυσκολες επιλογες, αλλά νιωθω οτι καπου το σχοινι το παρατραβηξα και κλαταρε...
Ενω αλλες φιλες μου με νορμαλ γονεις και ζωη, έχουν μια ζωη στρωμενη...
Νομιζω ότι οι ανθρωποι θέλουμε ηρεμια, θετικες συνθηκες για να ευδοκιμησουμε. Σιγουρα οχι δεν ευδοκιμεις στα δεινα, απλά επιβιωνεις. Οκ! πες οτι επιβιώνεις. Δεν σημαίνει μετά ότι είσαι ικανός να περάσεις καλά και στα εύκολα ή στα νορμαλ...
Δηλαδή και στην άνεση να ζεις καλά, θέλει μια συγκρότηση αυτό... και αν έχεις μάθει να ζεις με τσακωμους, με ταραχές, δεν μπορείς τοσο ευκολα να το ξεμαθεις...

---

Ναι συμφωνώ μαζί σου, πρέπει να χεις γερά θεμέλια βασικά.......αν είσαι μεγαλωμένος σε κακές συνθήκες ίσως δεν τις έχεις.......αλλά ούτε και αν είσαι κακομαθημένος τις έχεις...........μπορεί να είμαι 25, το μόνο μου πρόβλημα να είναι μια γκομενίτσα, να μεγάλωσα σε νορμάλ συνθήκες , αλλά να το βλέπω αυτό, ότι δεν έχω πρόβλημα......δεν σημαίνει ότι επειδή μου ήρθαν εύκολα είμαι και βλάκας απαραίτητα.......αυτός που έχει τις βάσεις ότι και να του σκάσει θα το αντιμετωπίσει καλύτερα και πιο εύκολα............αλλά δεν θα έχει και την εμπειρία να διαχειριστεί κάτι δύσκολο, οπότε δεν ξέρω τελικά!!!

Ίσως θες χ βάσεις / καλό περιβάλλον και ψ εμπειρίες/ δυσκολία στην ζωή σου αργότερα , με χ,ψ=0,5 που λέει ο λόγος.......
με χ, ψ να παίρνουν συγκεκριμένες τιμές........αν το ένα είναι 0,1 και το άλλο 0,9 ίσως να βγαίνεις από το μέσο όρο......αν είναι 0,3 και 0,7 να είσαι 'οκ'...... Τώρα αν δεν το έγραφα έτσι , θα έπρεπε να γράψω ένα κατεβατό...........

Quote:

---

Originally Posted by cube

δεν σημαίνει ότι επειδή μου ήρθαν εύκολα είμαι και βλάκας απαραίτητα.......αυτός που έχει τις βάσεις ότι και να του σκάσει θα το αντιμετωπίσει καλύτερα και πιο εύκολα............αλλά δεν θα έχει και την εμπειρία να διαχειριστεί κάτι δύσκολο, οπότε δεν ξέρω τελικά!!!

Ίσως θες χ βάσεις / καλό περιβάλλον και ψ εμπειρίες/ δυσκολία στην ζωή σου αργότερα , με χ,ψ=0,5 που λέει ο λόγος.......
με χ, ψ να παίρνουν συγκεκριμένες τιμές........αν το ένα είναι 0,1 και το άλλο 0,9 ίσως να βγαίνεις από το μέσο όρο......αν είναι 0,3 και 0,7 να είσαι 'οκ'...... Τώρα αν δεν το έγραφα έτσι , θα έπρεπε να γράψω ένα κατεβατό...........

---

όλα είναι σχετικά...
το Α και το Ω είναι να έχεις ένα καλό δυναμικό, λένε οι ψυχίατροι.
Από εκεί και πέρα, σαφώς να έχεις υγεία, και συγκροτηση. Ε μετά το ένα φέρνει το άλλο πιστεύω...
Και τα λάθη είναι απαραίτητα, αλλιώς δεν μαθαίνεις. Και προχωράς κόβοντας-ράβοντας.
Και απο μια ηλικια μετα διαλεγεις το περιβαλλον σου, όσο μπορείς επιλέγεις και τί θέλεις να ζήσεις.

Αλλά με αυτό που λένε ότι οι δυσκολίες χαλυβδώνουν το χαρακτήρα, θα το ξαναπώ, δεν ξέρω αν συμφωνώ τώρα πια... Ότι σου σπάνε τον τσαμπουκά και τον αέρα της νιότης ναι! αλλά είναι τόσο διαφορετικές οι δυσκολίες που δεν υπάρχει η συνταγη να πεις ότι οκ τα καταφερα πχ να αντιμετωπισω μια μανα ψυχωσικη, συγγενεις που με κατηγορουσαν οτι εγω φταιω, ενα κοινωνικο περιβάλλον που έκανε χαβαλε κλπ και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα τώρα με το διάβασμα μου γιατι κλάταρα...
Και επειδή ας πούμε σε απορρίπτουν 1-2-3-4 φορες και το αντέχεις, το βλεπεις cool και προχωράς, δεν σημαίνει ότι στη 10η απόρριψη θα είσαι το ίδιο cool...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

όλα είναι σχετικά...
το Α και το Ω είναι να έχεις ένα καλό δυναμικό, λένε οι ψυχίατροι.
Από εκεί και πέρα, σαφώς να έχεις υγεία, και συγκροτηση. Ε μετά το ένα φέρνει το άλλο πιστεύω...
Και τα λάθη είναι απαραίτητα, αλλιώς δεν μαθαίνεις. Και προχωράς κόβοντας-ράβοντας.
Και απο μια ηλικια μετα διαλεγεις το περιβαλλον σου, όσο μπορείς επιλέγεις και τί θέλεις να ζήσεις.

Αλλά με αυτό που λένε ότι οι δυσκολίες χαλυβδώνουν το χαρακτήρα, θα το ξαναπώ, δεν ξέρω αν συμφωνώ τώρα πια... Ότι σου σπάνε τον τσαμπουκά και τον αέρα της νιότης ναι! αλλά είναι τόσο διαφορετικές οι δυσκολίες που δεν υπάρχει η συνταγη να πεις ότι οκ τα καταφερα πχ να αντιμετωπισω μια μανα ψυχωσικη, συγγενεις που με κατηγορουσαν οτι εγω φταιω, ενα κοινωνικο περιβάλλον που έκανε χαβαλε κλπ και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα τώρα με το διάβασμα μου γιατι κλάταρα...
Και επειδή ας πούμε σε απορρίπτουν 1-2-3-4 φορες και το αντέχεις, το βλεπεις cool και προχωράς, δεν σημαίνει ότι στη 10η απόρριψη θα είσαι το ίδιο cool...

---

Δεν είχα τέτοιες εμπειρίες στο μυαλό μου να σου πω την αλήθεια, εσύ λες για τοξικό περιβάλλον......αυτά σε βλάπτουν ...........
Δυσκολία πχ θάνατος κοντινού προσώπου ή να αναγκαστείς να δουλέψεις ας πούμε, ενώ άλλοι κωλοβαράνε........
Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό κλπ .....ή με αποτελειώνει..........ξέρω γω.........

Quote:

---

Originally Posted by cube

Δυσκολία πχ θάνατος κοντινού προσώπου ή να αναγκαστείς να δουλέψεις ας πούμε, ενώ άλλοι κωλοβαράνε........
Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό κλπ .....ή με αποτελειώνει..........ξέρω γω.........

---

To θανατο γονιου που έχω ζήσει, να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν τραυματικη εμπειρια η απώλεια για μενα. Ισως επειδη έγινε έτσι όπως έγινε με νοσηλειες, χειρουργεια, μπες-βγες στα νοσοκομεια, εεεε κάπου φτανει ο κομπος στο χτενι και λες ελευθερία ή θάνατος...
Το δυσκολο ειναι μετα, όταν κανεις τους απολογισμους σου, μενεις μονος με τον εαυτο σου και πρεπει να τα βαλεις σε μια σειρά. Εμενα μου προέκυψε και προβλημα υγειας! που τώρα ας πουμε ότι το έχω ρυθμίσει, μετά από πέντε! χρόνια...
Στην ενηλικη ζωη μου η πιο τραυματικη εμπειρία ήταν σίγουρα η προσπαθεια να κοινωνικοποιηθώ..Μόνη μου, στην Αθήνα, το μόνο που ήξερα άριστα ήταν να παπαγαλίζω... εκεί τα είδα όλα.... Πολλές φορές έχω πει ότι στα 20 μου θα έπρεπε να κάνω ψυχοθεραπεία... αλλά τότε πίστευα/φοβομουν ότι αν μιλήσω για την κατάσταση που είχα ζήσει σπίτι, θα με κατηγορουσαν ή δεν θα με πιστευαν.
Το ο.τι δεν με σκοτώνει με κανει πιο δυνατό, επίσης το πίστευα παλιοτερα!! χαχα τώρα μου φαίνεται κάπως πολωτικό, δηλαδή είσαι καταδικασμένος ή να δυναμώσεις ή να ξοφλήσεις?
κι αν αδιαφορήσεις? αν τα γραψεις ολα στα παλια σου τα παπουτσια?
δεν ξέρω!
Παντως υπάρχουν ανθρωποι με πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα υγειας! καθηλωμένοι σε αναπηρικά καροτσάκια, εξαρτημενοι για όλη τους τη ζωή να τους φροντίζουν, ανθρωποι που περιμενουν λεπτο το λεπτο να βρεθει οργανο για μεταμοσχευση, ανθρωποι με τεχνητες καρδιες που μετράνε λεπτά ζωής...Οποτε ό,τι καλό έχουμε πρεπει να το εκτιμάμε γιατί δεν ειναι δεδομενο.