Ο ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ
Πριν κάποιους μήνες (16 για την ακρίβεια) ο πρώην φίλος μου κι εγώ χωρίσαμε. Ήταν απόφαση μου καθώς η έλλειψη συνεννόησης και κατανόησης μέσα στη σχέση μου ήταν και το κυριότερο πρόβλημά μου. Αρχικά το πρώτο διάστημα δεν μιλούσουμε αλλά περνώντας οι μήνες με κάποιους τρόπους έκανε αισθητή την παρουσία του (μηνύματα, τηλέφωνα κτλ) τους τελευταίους δύο μήνες είχαμε σχεδόν καθημερινή επικοινωνία. (κάποια μηνύματα στο φέισμπουκ, κανα μήνυμα τέτοια) μέχρι που έγινε κάτι πάρα πολύ άσχημο και με προσγείωσε στην πραγματικότητα και με έκανε να ξαναδώ τα πράγματα από την ίδια βάση που τα είχα αφήσει πριν 16 μήνες. Συναντήθηκα ένα απόγευμα με έναν πολύ καλό φίλο του τυχαία στο δρόμο. Αυτός στην κουβέντα πάνω μου πε πως ο πρώην μου καυχιόταν για τον εαυτό του και παρουσίαζε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από ότι συνέβαιναν στη πραγματικότητα ότι δηλαδή με απορρίπτει ενώ εγώ θέλω σαν τρελή να τα βρούμε. Στη συνέχεια είχε αναφέρει πολύ προσωπικά μας πράγματα στο φίλο του τα οποία με έφεραν σε δύσκολη θέση και ένιωσα πολλή ντροπή. Επειδή, λοιπόν, αισθάνθηκα προδομένη αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω ό,τι έχω ακούσει χωρίς να δώσω στεγνά το φίλο του. Η αντιμετώπιση όμως που είχα και ο τρόπος που χειρίστηκε την "παρεξήγηση" αυτή μόνο δικαιολογημένος δεν ήταν. Άρχιζε να με βρίζει με πολύ χυδαία λόγια, να με απειλεί ότι θα με χτυπήσει και πολλά άλλα τέτοια. Του πα να μιλήσουμε κι ότι βρίσκομαι στο τάδε μέρος. Ήρθε κι άρχιζε να με βρίζει και να φωνάζει μπροστά στον κόσμο. Με ρωτούσε επίμονα ποιος είναι αυτός που μου το είπε. Έδειχνε να τον ενδιαφέρει το ποιος μου τα είπε κι όχι τί είπε και πώς με έκανε να αισθάνομαι. Αφού λοιπόν την επόμενη μέρα με έπαιρνε τηλέφωνα και συνέχιζε το βιολί του έμαθε από μένα την αλήθεια καθώς ο φίλος του για να γλυτώσει τον εαυτούλη του είπε ότι εγώ το σκαρφίστηκα για να δω αντιδράσεις. Όπως καταλαβαίνετε με εξόργισε το ψέμα του φίλου κι αποφάσισα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Μετά από την αποκάλυψη ο πρώην φίλος μου ζητούσε επίμονα συγγνώμη κι ότι ήταν εντελώς απαράδεκτη η συμπεριφορά του. Την επόμενη με πήρε μαζί με τον φίλο του τηλέφωνο να μου ζητήσει συγγνώμη κι ότι μου έκανε πλάκα ο φίλος (ούτε καν). Θίχτηκα τόσο πολύ γιατί αισθάνθηκα πλήρως εκτεθειμένη και εντελώς απροστάτευτη. Το συγγνώμη δεν μου έλεγε κάτι και ούτε βελτίωνε την κατάσταση. Στο τέλος όχι μόνο δεν το εννοούσε αλλά μου πε πως μου καναν και χάρη που ασχολήθηκαν μαζί μου κι ότι δεν θα με παρακαλάνε κιόλας. Το θέμα μου είναι πως ενώ πριν κάποιους μήνες ήταν τόσο καλός, έδειχνε αλλαγμένος, μου έλεγε πως είχε ουσιαστικά αλλάξει, προσπαθούσε να με πείσει να τα ξαναβρούμε και να προσπαθήσουμε να μαστε μαζί, να μην φοβάμαι να τον ξαναεμπιστευτώ για ακόμα μια φορά με πρόδωσε. Πλέον δεν μιλάμε και ούτε πρόκειται. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνομαι τόσα κακά συναισθήματα για κάποιον. Με πειράζει που δεν με σεβάστηκε, που δεν με υπερασπίστηκε που βγήκε από πάνω. Ενώ το σφάλμα ήταν του φίλου του και του ίδιου για το πώς το χειρίστηκε βγήκα εγώ η κακιά που παρεξηγήθηκα χωρίς λόγο.
