Δεν αντέχω άλλο ζητώ βοήθεια
Ειμαι 20 ετων φοιτητης πατρα εχω ξαναγραψει στο φορουμ. Ειμαι τριτο ετος σε σχολη που δεν μ'αρεσει, με βοηθαει η γιαγια μου οικονομικα κυριως και λιγο ο πατερας μου, λεφτα να κανω πραγματα που μ'αρεσουν δεν εχω, δουλεια δεν βρισκω, ισα ισα να περναω το μηνα δηλαδη. Αισθανομαι οτι εχω μεινει σε μια στασιμοτητα. Δεν εχει κανενα ενδιαφερον η ζωη μου και πολλες φορες κοιμαμαι ολη μερα κ αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να χασω εργαστηρια τωρα κ μαθηματα το σεπτεμβρη. Ζω μια μιζερια. Δεν αντεχω αλλο. Περυσι πηγαινα στο συμβουλευτικο του Τει σε μια ψυχολογο αλλα αυτη ειναι ηλιθια κ φετος με αποφευγει δεν με βοηθαει. Προσπαθησα παιδια αληθεια προσπαθησα να αλλαξω την κατασταση και να τα δω πιο θετικα!! Ηρθα με πολυ καλυτερη διαθεση στην Πατρα το Σεπτεμβρη αλλα παλι τα ιδια. Στην ουσια αυτο που καταφερα το καλοκαιρι ειναι να μειωσω τις αρνητικες μ σκεψεις κ εχασα 4 κιλα με το γυμναστηριο αλλα δεν αλλαξε κατι στην ζωη μου. Η ιδια κατασταση παραμενει. Η γιαγια μου στον κοσμο της τη νοιαζει να παρω το κολοπτυχειο κ μετα κανε οτι θελεις. Στη θεωρια. Γιατι στην πραξη; Μετα πως θα κανω οτι θελω; Και πως θα ασχοληθω δυο χρονια βαλε συν 6 μηνες πρακτικη με αυτο; Βαρεθηκα πραγματικα. Σημερα ημουν με κτ κοπελες 4ετεις γειτονισσες γυρνουσαμε απο εστια κ λεγανε με επαρση για τη σχολη και που θελουν να κανουν πρακτικη κ που ειναι πιο καλα και σηκωθηκα κ εφυγα κ τις παρατησα κ ηρθα κλειστηκα σπιτι κ αρχισα να κλαιω. Τι να κανω; Ειμαι σε απογνωση! Δεν αντεχω αλλο!! Πνιγομαι!!! Και ουτε λεφτα για δραστηριοτητες κ να περναω καλα εχω.. Ουτε ερωτικη ζωη εχω.. Και στο σπιτι αν γυρισω; Πισω στα σκ*τα. Η μανα μ εχει ψυχικη νοσο κ ζει με τον πατερα μου ενα κοπροσκυλο της κοινωνιας κ μονο τη γιαγια μου εχω ουσιαστικα που ειναι κ μεγαλη. Ποσο θα με βοηθαει; Και ποσο να τα βλεπω θετικα αφου δεν ειναι; Και ποσο να προσπαθω; Και για τί να προσπαθω; Δεν αντεχω! ειμαι δυστυχισμενος!
