Originally Posted by
fractal11
Ειναι ολα τωρα τελειως "μαυρα και αραχνα" και ειναι απολυτως λογικο! Το εκαστοτε προβλημα μας φανταζει στο μυαλο μας σαν το μεγαλυτερο ολου του κοσμου. Σιγουρα δε βοηθανε τα λογια τυπου "σιγα μωρε πως κανεις ετσι ενας γκομενος ηταν θα ερθουν κι αλλοι" κτλ... Θα μοιραστω μαζι σου καποια πραγματα απο δικη μου παρεμφερη εμπειρια και ισως νιωσεις λιγο καλυτερα. Ειχα κι εγω μια σχεση που εληξε περιπου οπως η δικη σου. Εμενα ηταν απο τα 15 ως τα 19 μου. Η συμπεριφορα του ηταν αρκετα παρομοια, δηλαδη να λεει πως θελει να ζησει τη ζωη του αλλα ταυτοχρονα να λεει πως του λειπω κι εγω και οτι με αγαπαει πολυ κτλ. Επισης οι συνθηκες της σχεσης ηταν καπως παρομοιες. Δηλαδη εγω ειχα ψιλο ξεκοψει απο φιλες και ενιωθα οτι ολη μου η ζωη γυριζει γυρω απο αυτον. Αυτα, λοιπον, ειναι τα στανταρ λαθη που γινονται στις πρωτες σχεσεις σχεδον παντα. Θα καταλαβεις αργοτερα πως οταν μπουν σωστα θεμελια εξ αρχης δε θα αντιμετωπισεις ποτε ξανα τετοια προβληματα, δεδομενου βεβαια οτι συναναστρεφεσαι μ' ενα λογικο ανθρωπο και οχι με παθολογικο ζηλιαρη η κατι τετοιο. Περασα κι εγω τις μαυρες μου με ακριβως τα ιδια συμπτωματα και πραγματικα οπως σου ξανα εγραψαν το πραγμα θελει υπομονη, χρονο και κανα-δυο καλους φιλους. Αν εχεις καλους φιλους θα σε βοηθησουν σιγουρα εαν τους αφησεις. Εγω προσωπικα ετσι απλα μια μερα μετα απο 2-3 μηνες που ειχαμε χωρισει, ξυπνησα ενα πρωι και ενιωσα λες και ημουν τυφλη και βρηκα και παλι το φως μου. Λυτρωθηκα! Το παλευα μεσα μου κι εγω οπως εσυ,συνεχως αναρωτιομουν πως και γιατι εφτασαν εδω τα πραγματα, εμενα επισης με βοηθουσε πολυ το να γραφω σε χαρτι οοοολα οσα ενιωθα. Να ξερεις οτι δε θα παψεις ποτε να τον αγαπας και ειναι κι αυτο πολυ πολυ λογικο. Εχεις δεθει μαζι του ολα αυτα τα χρονια,ηταν κομματι σου και παντα θα ειναι, αλλα θα δεις οτι σιγα σιγα θα μαθεις να ζεις με αυτο. Επιπλεον, μην κανεις το λαθος να βαλεις εκεινον σε ρολο θυτη και τον εαυτο σου σε ρολο θυματος, ή και το αντιθετο ακομα. Απλα αποδεξου πως ετσι ειναι οι σχεσεις, αν ηταν ο πρωτος ανθρωπος που γνωριζουμε να ειναι το αλλο μας μισο τοτε ολος ο κοσμος θα ηταν τρισευτυχισμενος. Κρατα τα ολα τα καλα που εζησες μαζι του και στο πισω μερος του μυαλου σου (οταν ερθεις σε θεση να βιωσεις σαν "τριτος ανθρωπος" τη σχεση σας και δεις πια ξεκαθαρα τα λαθη σας) εχε και τα ασχημα για να προλαβεις παρομοιες καταστασεις σε μελλοντικη σου σχεση. Τωρα νιωθεις εγκλωβισμενη, αλλα πιστεψε με οταν ερθει η συνειδητοποιηση θα αισθανθεις πραγματικη ελευθερια και αυτο ειναι υπεροχο. Μην ξεχνας, ακομα, πως για να μπορει να σε αγαπησει ο οποιοσδηποτε πρεπει πρωτα εσυ η ιδια να αγαπας τον εαυτο σου!