Εγκυμοσύνη και σχέση

Καλησπέρα , είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ. Το πρόβλημα μου ξεκινάει από τον περασμένο Απρίλιο. Έμεινα έγκυος από τον πρώην μου ήταν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη για την ακρίβεια ήταν σεξ αποχαιρετισμού που πήγε πολύ λάθος και δεν το καταλάβαμε προφανώς καν, ωστόσο τα όνειρα μου να έχω κάποτε παιδιά και η ηλικία μου (είμαι 33 χρονών) με απέτρεψαν από την άμβλωση. Στην αρχή της εγκυμοσύνης, πριν ακόμα μάθω πως είμαι έγκυος, ξεκίνησα μια σχέση με έναν άνθρωπο που ήθελα αρκετά πιο παλιά και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά μέχρι τη μέρα που έμαθα για την εγκυμοσύνη, 1 μήνα μετά ουσιαστικά.Ουσιαστικά μέσα στον πανικό μου ζήτησα και τη δική του γνώμη για το τί θα ήθελε / θεωρούσε πως έπρεπε να κάνω.Ο ίδιος απέφυγε να μου δώσει απάντηση ουσιαστικά λέγοντας μου πως η σχέση αυτή έχει τελειώσει σε κάθε περίπτωση και μένει μαζί μου για το καλό μου για να με βοηθήσει κτλ Εγώ ωστόσο του τόνισα μόλις το έμαθε πως δεν περιμένω να μείνει στην ζωή μου.Σημειωτέον πως πριν το γεγονός με θεωρουσε γυναίκα της ζωής του και μιλούσαμε μέχρι και για γάμο. Με τον πρωην μου αποφασίσαμε να είναι παρών στη ζωή του παιδιού και να βοηθάει επομένως μέσα στο καλοκαίρι είχαμε πολλές συναντήσεις και πάρε-δωσε για γιατρούς και διαδικαστικά.Δεν έχω κακία απέναντι του ούτως ή άλλως ήταν κοινό λάθος. Το θέμα είναι πως η καινούρια μου σχέση εφόσον για όλο αυτό τον καιρό έμενε μαζί μου λέγοντας μου ουσιαστικά πως δεν είμαστε μαζί αλλά πως δε μπορούσε και να απαγκιστρωθεί λόγω συναισθημάτων, ωστόσο έδειχνε να με θέλει( και το έλεγε κιόλας) και να το περνάει μαζί μου όλο αυτό, ώσπου 3 μέρες πριν μου είπε πως δεν αντέχει τον πρώην μου να είναι παρών στη ζωή μου και ένα ξένο παιδί και θέλει να διακόψουμε κάθε επικοινωνία. Από εκείνη τη μέρα άρχισα να πέφτω πολύ ψυχολογικά και να σκέφτομαι πως η εγκυμοσύνη μου είναι ένα λάθος (εντάξει και πριν δεν ήμουν τραγικά καλύτερα, αλλά όχι αυτό το χάλι). Επίσης δεδομένου πως με τον πρώην μου δε θα είμαστε μαζί σαν ζευγάρι, με έχει πιάσει φοβία πως κανείς δε θα δεχτεί ένα ξένο παιδί και πως έχω χάσει κάθε δικαίωμα στην προσωπική ευτυχία και γενικά νιώθω συναισθήματα αναξιότητας και ένα αίσθημα απόλυτου κενού ενώ παράλληλα . Θεωρώ πως δε θα μπορώ να δεθώ με το μωρό και πως η ζωή μου καταστράφηκε. Άραγε υπάρχει ζωή για μια μόνη μητέρα ή το παιδί θα είναι πάντα εμπόδιο στην προσωπική ευτυχία? Έχω διαβάσει τα μύρια όσα στο νετ και γενικά θεωρώ πως υπάρχουν τεράστια στερεότυπα γύρω από τις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες ένα παιδί και θα ήθελα να ακούσω τις σκέψεις σας

υγ. Σας παρακαλώ αν και έχετε κάθε δικαίωμα για αυστηρή κριτική, αυτομαστιγώνομαι ήδη δεν είναι καλή στιγμη.

αν μπορουσα να κανω παιδια θα κανα και ας τα μεγαλωνα μονος...

λογικο για τον νυν να μην αντεχει την κατασταση... και μπραβο στον πρωην που αναγνωριζει το παιδι και αναλαμβανει εστω και ετσι!

ισως στην αρχη που θα μεγαλωνει το παιδι να είναι δυσκολα για σενα.. μανα μονη! αλλα δεν θα το μετανοιωσεις στην πορεια.. εχω κανα δυο γνωστες φιλες που τα μεγαλωσαν μονες τους και καμια δεν μετανοιωσε...

αντε καλο κουραγιο... στην νεα σου ζωη

πραγματικα με σταματησε η τελευταια σου φραση...

εισαι παρα πολυ μπερδεμενη κι αντιφατικη.
ξεκινας λεγοντας οτι κρατησες αυτο το παιδι ενω η σχεση σου ειχε τελειωσει, λογω "προχωρημενης" ηλικιας επειδη θελεις παρα πολυ ενα παιδι στην ζωη σου, παρολο που δεν ειχες σχεση πλεον, αρα ηξερες καλα οτι θα εισαι μονη σου, και καταληγεις οτι φοβασαι μηπως χρειαστει να το μεγαλωσεις μονη σου.
με αυτο το σκεπτικο δεν το κρατησες? του να το μεγαλωσεις εστω και μονη σου?

επισης, μας μιλας για μια νεα γνωριμια, την ιδια βδομαδα που χωρισες με τον πατερα του παιδιου προφανως, που στον ενα μηνα που γνωριζοσασταν η και νωριτερα, ελεγε κι εσυ το πιστευες οτι εισαι η γυναικα της ζωης του κι ανεπτυξε βαθια αισθηματα στο διαστημα αυτο.
στην συνεχεια με την ιδια ευκολια σου ανακοινωσε οτι δεν εχει αισθηματα κι η σχεση σας ουσιαστικα εχει τελειωσει.
νομιζω οτι ουτε εσυ ξερεις τι σου γινεται ουτε η νεα σου γνωριμια. και δεν εχεις και τροπο να το βρεις.

αντι να το συζητας με ενα ματσο αγνωστους με διαφορες αποψεις περι ηθικης και συμπεριφορας, καλυτερα απευθυνσου σε εναν ειδικο να σε αντιμετωπισει υπευθυνα και να σε βοηθησει να καταλαβεις τι σου γινεται.

Quote:

---

Originally Posted by noumac

αν μπορουσα να κανω παιδια θα κανα και ας τα μεγαλωνα μονος...

λογικο για τον νυν να μην αντεχει την κατασταση... και μπραβο στον πρωην που αναγνωριζει το παιδι και αναλαμβανει εστω και ετσι!

ισως στην αρχη που θα μεγαλωνει το παιδι να είναι δυσκολα για σενα.. μανα μονη! αλλα δεν θα το μετανοιωσεις στην πορεια.. εχω κανα δυο γνωστες φιλες που τα μεγαλωσαν μονες τους και καμια δεν μετανοιωσε...

αντε καλο κουραγιο... στην νεα σου ζωη

---

οι φιλες σου το ηθελαν εξ αρχης να τα μεγαλωνουν εστω και μονες επειδη αγαπουν τα παιδια, η δεν το ηθελαν και τους προεκυψε? υπαρχει μια μικρη διαφορα..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

πραγματικα με σταματησε η τελευταια σου φραση...

εισαι παρα πολυ μπερδεμενη κι αντιφατικη.
ξεκινας λεγοντας οτι κρατησες αυτο το παιδι ενω η σχεση σου ειχε τελειωσει, λογω "προχωρημενης" ηλικιας επειδη θελεις παρα πολυ ενα παιδι στην ζωη σου, παρολο που δεν ειχες σχεση πλεον, αρα ηξερες καλα οτι θα εισαι μονη σου, και καταληγεις οτι φοβασαι μηπως χρειαστει να το μεγαλωσεις μονη σου.
με αυτο το σκεπτικο δεν το κρατησες? του να το μεγαλωσεις εστω και μονη σου?

επισης, μας μιλας για μια νεα γνωριμια, την ιδια βδομαδα που χωρισες με τον πατερα του παιδιου προφανως, που στον ενα μηνα που γνωριζοσασταν η και νωριτερα, ελεγε κι εσυ το πιστευες οτι εισαι η γυναικα της ζωης του κι ανεπτυξε βαθια αισθηματα στο διαστημα αυτο.
στην συνεχεια με την ιδια ευκολια σου ανακοινωσε οτι δεν εχει αισθηματα κι η σχεση σας ουσιαστικα εχει τελειωσει.
νομιζω οτι ουτε εσυ ξερεις τι σου γινεται ουτε η νεα σου γνωριμια. και δεν εχεις και τροπο να το βρεις.

αντι να το συζητας με ενα ματσο αγνωστους με διαφορες αποψεις περι ηθικης και συμπεριφορας, καλυτερα απευθυνσου σε εναν ειδικο να σε αντιμετωπισει υπευθυνα και να σε βοηθησει να καταλαβεις τι σου γινεται.

---

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Αρχικά μπήκα στο φόρουμ ζητώντας συγκεκριμένες απόψεις για συγκεκριμένο θέμα, αυτό δεν είναι η χρήση του? Ο ειδικός έπεται και έχει να κάνει με τη διαχείριση του θέματος από τη μεριά μου. Ήταν απλα καινουρια σχέση όχι καινουρια γνωριμία αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Κράτησα το παιδί για τους λόγους που ανέφερα για να το μεγαλώσω με την συνδρομή του πατέρα του αλλά χωρίς να έχουμε μεταξύ μας ερωτική σχέση και αυτό ήταν μια κοινή απόφαση. Δεν είμαι ταμένη να μείνω μια ζωή μόνη .Kαι αυτό είναι που ρωτάω ουσιαστικά είναι πόσο ισχυρά είναι το στερεροτυπα σήμερα? Επίσης με απασχολεί έντονα πως όλοι οι άντρες θα δείξουν την αντιμετώπιση που έδειξε ο νυν μου,ο προσφάτως πρώην δηλαδή.Φοβάμαι πως θα αντιμετωπίζομαι σαν μια "κατάσταση" όχι σαν άτομο πλέον και αυτό με φοβίζει και με ενοχλεί πολύ. Όσο για το μπερδεμένη , ναι αυτό είναι μεγάλο θέμα.

carrie21, το θέμα σου απασχολεί πολλές κοπέλες στην ηλικία σου και όχι μονο, πολλές εκ των οποίων ντρέπονται και ταυτόχρονα φοβούνται επειδή είναι μητέρες με τέκνο γεννημένο εκτός γάμου. Ηθικά και θρησκευτικά η άμβλωση ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, για μένα δε ακόμη και στην περίπτωση του βιασμού μια γυναίκα δεν θα έπρεπε να φτάσει στο σημείο της έκτρωσης. Αν αναλογιστεί κανείς πόσα ζευγάρια προσπαθούν να τεκνοποιήσουν και δεν τα καταφέρνουν και προσφεύγουν στις λύσεις της υιοθεσίας, θα έλεγε κανείς χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι είσαι ευλογημένη να κυοφορείς μια καινούργια ζωή και για αυτήν θα πρέπει να παλέψεις όλη σου την ζωή από εδω και στο εξής.

Τόσο ο πατέρας του κυοφορούμενου όσο και ο πρώην σου φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι απλά παιδάκια στο μυαλό και δεν σε έβλεπαν ως κάτι σοβαρό, οι δε ίδιοι σε καμία περίπτωση δεν ξέρουν ότι οι άντρες πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Ο δε πρώτος επειδή αναμένεται ένα δικό του παιδί, όπου θα πρέπει να μεγαλώσει μέσα σε μια οικογένεια με μητέρα και πατέρα, ο δε δεύτερος επειδή σου έταζε γάμους ή δεν ήταν αρνητικός σε αυτό το ενδεχόμενο και μόλις έμαθε ότι είσαι έγκυος σου συμπεριφέρθηκε όπως σου συμπεριφέρθηκε, έχοντας ως δικαιολογία την παρουσία του πρώην στην ζωή σου. Ήταν η εύκολη λύση για αυτόν, η δικαιολογία να φύγει μακριά από το "πρόβλημα" που ακούει στην εγκυμοσύνη σου. Στην πυρά λοιπόν και οι δυο για διαφορετικούς λόγους !!!

Θα έρθω και σε σένα και θα προσπαθήσω να σου απαντήσω στις ερωτήσεις σου, μέσα από την δικιά μου ιστορία που βιώνω εδω και ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, αν και αποφεύγω να μιλάω για μένα. Έχω μια κοπέλα η όποια έμεινε έγκυος στα 18 της, παντρεύτηκε, γέννησε, απατήθηκε τέσσερις φορές από τον και καλά άντρα της, στου παιδιού της σταμάτησε να αναπτύσσεται ο εγκέφαλος του κοντά στα 2,5 του χρόνια και τώρα είναι 14 χρονών με μυαλό δίχρονου, στα 22 της ξαναέμεινε έγκυος από τον ίδιο, έκανε έκτρωση, τον χώρισε και στο τέλος βρέθηκε χωρίς σπουδές και με ένα παιδί να προσπαθεί να μεγαλώσει. Οι δε φίλοι και φίλες της είναι όλοι gay και λεσβίες. Γνωρίζει εμένα, ξέρει ότι είμαι φουλ συντηρητικός στις απόψεις μου και αρκετά θρησκευόμενος άνθρωπος και δεν πίστευε ποτέ ότι θα δεχόμουν να είναι μητέρα ενός παιδιού, να κάνει παρέα μόνο με gay και να έχουμε σχέση. Πόσο λίγο με ήξερε όμως, και πόσο πολύ υποτιμούσε τον εαυτό της, πιστεύοντας ότι δεν θα βρεθεί κανείς να δεχτεί την μέχρι τώρα ζωή της και να θελήσει να φτιάξει μια νέα κοινή ζωή μαζί της...

Το κακό με αυτή την κοπέλα είναι ότι ενώ έψαχνε να βρει κάποιον που θα την δεχόταν όπως είναι, η ίδια στην ερώτηση μου αν είχε ένας άντρας τέκνο γεννημένο εκτός γάμου, τι θα έκανε, η απάντηση της ήταν κάθετη: δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει σχέση μαζί του γιατί δεν θα ήθελε την πρώην στα πόδια της, το ίδιο που έκανε και σε σένα ο πρώην σου !!! Δεν θα ήθελε τα χρήματα που θα έδινε αυτός για την διατροφή του παιδιού του, να στερηθούν από το δικό τους παιδί, αν και εφόσον έκαναν παιδί !!!

Αν με ρωτήσεις, τι θα έκανα εγω εφόσον έβρισκα μια κοπέλα και το παιδί της ήταν νεογέννητο ή κυοφορούσε ακόμη, και αν δεχόμουν ή οχι να έχει σχέση με τον πρώην της, η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη. Και δεν είναι εύκολη γιατί θα ήθελα να νιώθω μια ασφάλεια δίπλα στην γυναίκα αυτή, θα ήθελα να μην έρχομαι δεύτερος στην ζωή της και φυσικά μέσα από πολύ κουβέντα και συζήτηση πιστεύω θα έβρισκα μια φόρμουλα και το παιδί να βλέπει τον πατέρα του και εγω να ήμουν καλά με την κοπέλα-γυναίκα μου. Παρόλο που συνεχίζω να πιστεύω, πως αν θέλεις να βλέπεις το παιδί σου, ας φρόντιζες να ήσουν δίπλα στην μητέρα του παιδιού ως ο πατέρας του παιδιού, ας αναλάμβανες όλες τις ευθύνες των πράξεων σου. Μην ξεχνάμε, γονείς του παιδιού είναι αυτοί που το μεγαλώνουν και όχι αυτοί που το συλλαμβάνουν και το φέρνουν στην ζωή. Αυτοί απλά το βλέπουν ως ενα παιχνίδι, το παίρνουν απλά να το κάνουν μια βόλτα, να του αγοράσουν ένα παιχνίδι το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Για αυτά δεν χρειάζεται ο βιολογικός γονέας υπάρχει και ο πνευματικός γονέας, ο νονός του παιδιού. Δεν θα μπω καθόλου στο νομικό μέρος της υπόθεσης, και αν και πόσο πρέπει να βλέπει ο πατέρας το παιδί, γιατί αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση...

Βλέπεις, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να θελήσουν να βρίσκονται με μια γυναίκα που έχει τέκνο γεννημένο χωρίς γάμο αρκεί βέβαια να είσαι και συ ξεκάθαρη απέναντι τους και να βάλεις όρια στον πατέρα του παιδιού και να φροντίσεις να μην νιώθει τρίτος ο νέος σου σύντροφος...

Μόνη πάντως δεν θα μείνεις ποτε ξανά, γιατί θα έχεις ένα παιδί σε λίγο καιρό και καλό θα ήταν να αφιερώσεις όλη την ζωή σου σε αυτό, γιατί αυτό δεν φταίει σε τίποτα για τις επιλογές σου, γιατι αυτό είναι πλέον η προσωπική σου ευτυχία και μην ακούω ότι φοβάσαι πως δεν θα δεθείς με το μωρό και άλλα τέτοια γιατί τότε θα στα ψάλλω και σένα και μάλιστα πολύ άγρια :)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

οι φιλες σου το ηθελαν εξ αρχης να τα μεγαλωνουν εστω και μονες επειδη αγαπουν τα παιδια, η δεν το ηθελαν και τους προεκυψε? υπαρχει μια μικρη διαφορα..

---

η μια ηταν πιτσιρικι δεν ηξερε καν τι της γινοταν ειχε χωρισει πριν καν γινει 18... και όμως συνεχισε την ζωη της και παρολο που ειχε μικρα παιδια ηταν με έναν συντροφο που τα παιδια της τον συμπαθουσαν ιδιαιτερα...

μια άλλη αφοσιωθηκε στα παιδια της και απλα εκανε περιστασιακα σχεσεις... εχω και αλλα παραδείγματα αλλα δεν εχουν σημασια

όλα εξαρτωντε από την προσωπικοτητα που εχει η κάθε γυναικα... και μερικους αλλους παραγοντες... ισως όχι τοσους σημαντικούς..

εισαι 33 οποτε το group target σου στους ανδρες να υποθεσω ότι είναι κατι μεταξυ 35 και 45 ουυυυ ξερεις ποσοι χωρισμένοι με παιδια υπαρχουν... ακομα και ελευθεροι δεν θα ελεγαν όχι για μια σχεση όταν μεγαλωσει λιγο το παιδι

Quote:

---

Originally Posted by Försvarsadvokat

Ηθικά και θρησκευτικά η άμβλωση ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, για μένα δε ακόμη και στην περίπτωση του βιασμού μια γυναίκα δεν θα έπρεπε να φτάσει στο σημείο της έκτρωσης.

---

Την ηθική του την ορίζει ο καθένας μόνος του άρα αυτό που λες δεν στέκει. Αν κάποιος παίρνει ηθικούς κανόνες από μια θρησκεία τότε ναι, αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ηθικοί χωρίς να πιστεύουν. Δεν υπάρχει ένα κοινό σύστημα αξιών εκεί έξω που ορίζεται ως μια πανανθρώπινη ηθική. Άρα καλύτερα να περιοριστείς στο ότι θρησκευτικά αυτό απαγορεύεται.

Εύκολο να μιλάμε για το τι θα έπρεπε να κάνουν οι άλλοι σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Ειδικά όταν δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να βρεθούμε στη θέση τους - έγκυες από μια πράξη που ποτέ δεν συναινέσαμε...

Carrie21 δεν μπορώ να σου μιλήσω με παραδείγματα αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι που δεν κολλάνε στο ότι μια γυναίκα έχει παιδί από άλλον άντρα. Εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη σου σίγουρα δεν είναι αλλά θα έχεις βοήθεια από τον πατέρα του και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αν κάποιος κολλάει σε αυτή τη δυναμική τότε δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα και πας παρακάτω. Τι είχες, τι έχασες.

Πλέον τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί, σε λίγους μήνες θα έχεις το μωράκι σου και καλύτερο είναι να επικεντρωθείς εκεί για το χρόνο που απομένει. Δεν έχει νόημα να στρεσάρεσαι για καταστάσεις που δεν μπορείς πλέον να αλλάξεις. Επέλεξες να κρατήσεις το παιδί για τους λόγους που παρέθεσες, οι σκέψεις για το αν θα βρεις άλλο σύντροφο νομίζω ήταν ή για τις πολύ αρχές για να σε βοηθήσουν να καταλήξεις σε μια απόφαση ή για αργότερα αφού γεννήσεις το μωράκι σου και τα βάλεις όλα σε μια σειρά που θα πάρει κάποιο καιρό. Με την κοιλιά στο στόμα δεν υπάρχει λόγος να τα σκέφτεσαι αυτά, δεν βοηθάνε ούτε εσένα ούτε το μωρό σου.

1)Πιστευω οτι ηταν εγωιστικη η αποφαση σου να φερεις ενα παιδι στον κοσμο,απλως για να ικανοποιησεις ενα προσωπικο σου στοχο,χωρις να εξασφαλισεις οτι αυτο το παιδι θα εχει μια σταθερη οικογενεια.Δεν καταλαβαινω τι αγχος σε επιασε στα 33 μολις.

2)Λογικο ο καινουργιος να μη θελει να μπλεξει σε αυτην την κατασταση.Τι να εκανε?Να εκανε το μπαμπα νο.2 με το φυσικο μπαμπα απο διπλα?

3)Το οτι εχεις παιδι δεν ειναι απαγορευτικο να κανεις σχεση ή να παντρευτεις,αλλα οπως και να το κανεις το παιδι ειναι ενας παραγοντας που περιπλεκει τα πραγματα και γινεται τροχοπεδη.Καλα καλα,δε θα εχεις και πολυ χρονο τον πρωτο καιρο να κανεις γνωριμιες και να βγαινεις ραντεβου.

Το να εισαι single μητερα ειναι δυσκολο και για εσενα και για το παιδι κυριως ο,τι και να σου πουμε εμεις.Απλως πρεπει να σφιξεις τα δοντια και να το παρεις αποφαση.Θα πρεπει να εισαι και μανα και πατερας.Θα αλλαξει η ζωη σου 180 μοιρες.

Quote:

---

Originally Posted by carrie21

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Αρχικά μπήκα στο φόρουμ ζητώντας συγκεκριμένες απόψεις για συγκεκριμένο θέμα, αυτό δεν είναι η χρήση του? Ο ειδικός έπεται και έχει να κάνει με τη διαχείριση του θέματος από τη μεριά μου. Ήταν απλα καινουρια σχέση όχι καινουρια γνωριμία αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Κράτησα το παιδί για τους λόγους που ανέφερα για να το μεγαλώσω με την συνδρομή του πατέρα του αλλά χωρίς να έχουμε μεταξύ μας ερωτική σχέση και αυτό ήταν μια κοινή απόφαση. Δεν είμαι ταμένη να μείνω μια ζωή μόνη .Kαι αυτό είναι που ρωτάω ουσιαστικά είναι πόσο ισχυρά είναι το στερεροτυπα σήμερα? Επίσης με απασχολεί έντονα πως όλοι οι άντρες θα δείξουν την αντιμετώπιση που έδειξε ο νυν μου,ο προσφάτως πρώην δηλαδή.Φοβάμαι πως θα αντιμετωπίζομαι σαν μια "κατάσταση" όχι σαν άτομο πλέον και αυτό με φοβίζει και με ενοχλεί πολύ. Όσο για το μπερδεμένη , ναι αυτό είναι μεγάλο θέμα.

---

Δεν εννοουσα καθολου οτι δεν εχεις δικαιωμα να ρωτας εδω, αλλα οτι εδω οπως ειδες θα ακουσεις πολλα που μπορει να σε στεναχωρησουν η να σε μπερδεψουν χειροτερα αντι να σε βοηθησουν.

Κατα τα αλλα, οχι μονο εσυ αλλα ο καθενας μας δεν ειναι ενας σκετος ανθρωπος, αλλα μια κατασταση!δεν μπορεις να εξαιρεσεις σε μιια γνωριμια τον τροπο ζωης του αλλου και τις υποχρεωσεις του!! Ουτε καν τις οικονομικες, ποσω μαλλον τις οικογενειακες.
Δεν μπορεις να το αποφυγεις αυτο.

Αυτος που λες δεν ηθελε ξενο παιδι με τον βιολογικο μπαμπα απο διπλα.
Καποιος αλλος μπορει να μην θελει ΚΑΝ παιδια στην ζωη του, η να μην θελει προς το παρον. Και να θελει μια ανεμελη σχεση με ερωτα, ταξιδια, εξοδους και χωρις υποχρεωσεις.
Καποιος αλλος να εχει κι ο ιδιος παιδια, να ειναι χωρισμενος και να του ταιριαζει μια χαρα ο τροπος ζωης που συνεπαγεται ενα μωρο.
Ο παραλλος να θελει πολυ παιδια και να καλωσορισει και το δικο σου και να θελει να κανετε και μαζι, και παει λεγοντας....
Αυτο που σιγουρα ισχυει ειναι οτι περιοριζονται οι ανδρες που θα σε ηθελαν αρχικα σαν γυναικα χωρις υποχρεωσεις , σε αυτους που δεν εχουν θεμα με τετοιου ειδους υποχρεωσεις.

Οπως "ψαχνει" κανεις εναν συντροφο που να ταιριαζει σε αισθητικη, αποψεις κλπ, ετσι αυτονοητα κοιταζει και να του ταιριαζει η καθημερινοτητα που προκειται να ζησουν μαζι. Ετσι δεν ειναι;

Quote:

---

Originally Posted by melissa

Την ηθική του την ορίζει ο καθένας μόνος του άρα αυτό που λες δεν στέκει. Αν κάποιος παίρνει ηθικούς κανόνες από μια θρησκεία τότε ναι, αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ηθικοί χωρίς να πιστεύουν. Δεν υπάρχει ένα κοινό σύστημα αξιών εκεί έξω που ορίζεται ως μια πανανθρώπινη ηθική. Άρα καλύτερα να περιοριστείς στο ότι θρησκευτικά αυτό απαγορεύεται.

Εύκολο να μιλάμε για το τι θα έπρεπε να κάνουν οι άλλοι σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Ειδικά όταν δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να βρεθούμε στη θέση τους - έγκυες από μια πράξη που ποτέ δεν συναινέσαμε...

---

Εντελως off topic η απάντηση σου γιατί εδω δεν μιλάμε για εγκυμοσύνη και βιασμό και ούτε μιλάμε αν είναι ηθική ή μη ηθική μια έκτρωση γιατί δεν τίθεται θέμα έκτρωσης !!! Εγω αναφέρθηκα κάνοντας μια εισαγωγή στο σκεπτικό μου για να καταλήξω εκεί που κατέληξα δεν χρειαζόταν να σχολιάσεις αυτή την παράγραφο μου αλλά όλες τις υπόλοιπες...

Επίσης αν δεν βιώσεις την κατάσταση που έχει αρχίσει να βιώνει αυτή η κοπέλα, αν δεν έχεις γνωρίσει ποτε σου καμία κοπέλα που βρίσκεται σε τέτοια θέση, αν δεν σου ανοίξει την καρδιά της και δεν σου πει πως νιώθει από τις συνεχείς σφαλιάρες που θα τρώει αυτή η κοπέλα τότε ότι και να πεις είναι λόγια του αέρα !!! Ούτε μπορείς να κρίνεις όσους δεν θέλουν μια γυναίκα με ένα τέκνο από προηγούμενο σύντροφο τους, ούτε ξέρεις πόσο καιρό θα την πάρει αυτή την κοπέλα να ξαναγίνει δεκτή από τον αντρικό πληθυσμό εν έτη 2016, ούτε μπορούμε να την πούμε καλά να πάθεις τώρα, αφού επέλεξες αυτή την ζωή...τώρα θα τα λουστείς !!!

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

1)Πιστευω οτι ηταν εγωιστικη η αποφαση σου να φερεις ενα παιδι στον κοσμο,απλως για να ικανοποιησεις ενα προσωπικο σου στοχο,χωρις να εξασφαλισεις οτι αυτο το παιδι θα εχει μια σταθερη οικογενεια.Δεν καταλαβαινω τι αγχος σε επιασε στα 33 μολις.

2)Λογικο ο καινουργιος να μη θελει να μπλεξει σε αυτην την κατασταση.Τι να εκανε?Να εκανε το μπαμπα νο.2 με το φυσικο μπαμπα απο διπλα?

3)Το οτι εχεις παιδι δεν ειναι απαγορευτικο να κανεις σχεση ή να παντρευτεις,αλλα οπως και να το κανεις το παιδι ειναι ενας παραγοντας που περιπλεκει τα πραγματα και γινεται τροχοπεδη.Καλα καλα,δε θα εχεις και πολυ χρονο τον πρωτο καιρο να κανεις γνωριμιες και να βγαινεις ραντεβου.

Το να εισαι single μητερα ειναι δυσκολο και για εσενα και για το παιδι κυριως ο,τι και να σου πουμε εμεις.Απλως πρεπει να σφιξεις τα δοντια και να το παρεις αποφαση.Θα πρεπει να εισαι και μανα και πατερας.Θα αλλαξει η ζωη σου 180 μοιρες.

---

Δεν νομίζω ότι βοηθάς πολύ λέγοντας ότι είναι εγωιστική η απόφαση της να φέρει ένα παιδί στον κόσμο για να ικανοποιήσει το εγω της, ούτε πιστεύω ότι δολίως έμεινε έγκυος. Η ίδια ζήτησε να μην κριθεί για αυτό που έκανε από αμέλεια της και απλώς θέλησε να ακούσει τα πιστεύω όλων πάνω στα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας και κατά πόσο θα μπορέσει να δημιουργήσει την ζωή που ονειρεύεται με ένα τέκνο εκτός γάμου.

Δεν το βρίσκω καθόλου λογικό ο καινούργιος να μην θέλει να μπλέξει σε αυτην την κατάσταση, γιατί ήταν ο ίδιος που μιλούσε για γάμους. Ξέρεις τι εστι γάμος ;;; Δεν το συζητάς για πλάκα με μια γυναίκα και μετά με την πρώτη δήθεν δυσκολία λακίζεις και φεύγεις !!! Γενικώς δεν συζητάς για γάμους μέσα σε μια σχέση ενος δυο μηνών...ανώριμος ως εκεί που δεν πάει τόσο ο πρώην όσο και η Carrie21 στο θέμα του γάμου !!! Εφόσον συζητούσαν για γάμο, είχαν ωριμάσει πολλά μέσα τους για να είναι αιτία ένα τέκνο να χωρίσουν !!!

Επίσης δεν μας είπε ποτε η Carrie21 γιατί χώρισε με τον πατέρα του κυοφορούμενου και γιατί δεν προσπάθησαν να είναι ξανά μαζί μετά την εγκυμοσύνη. Για μένα αυτός ο άντρας είναι δις υπόλογος και υπαίτιος για όλα όσα θα συμβούν από εδω και στο εξής και πραγματικά με εξοργίζει η ηρεμία της Carrie21 απέναντι του !!!

Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσω μαζί σου ότι δεν είναι απαγορευτικό να βρεθεί σε σχέση ή και να παντρευτεί κιόλας και ότι θα είναι δύσκολα όχι μόνο στην αρχή αλλά κάθε μέρα μέχρι να μπορέσει να δημιουργήσει την ζωή που αυτή ονειρεύεται και επιθυμεί.

Quote:

---

Originally Posted by Försvarsadvokat

Εντελως off topic η απάντηση σου γιατί εδω δεν μιλάμε για εγκυμοσύνη και βιασμό και ούτε μιλάμε αν είναι ηθική ή μη ηθική μια έκτρωση γιατί δεν τίθεται θέμα έκτρωσης !!! Εγω αναφέρθηκα κάνοντας μια εισαγωγή στο σκεπτικό μου για να καταλήξω εκεί που κατέληξα δεν χρειαζόταν να σχολιάσεις αυτή την παράγραφο μου αλλά όλες τις υπόλοιπες...

Επίσης αν δεν βιώσεις την κατάσταση που έχει αρχίσει να βιώνει αυτή η κοπέλα, αν δεν έχεις γνωρίσει ποτε σου καμία κοπέλα που βρίσκεται σε τέτοια θέση, αν δεν σου ανοίξει την καρδιά της και δεν σου πει πως νιώθει από τις συνεχείς σφαλιάρες που θα τρώει αυτή η κοπέλα τότε ότι και να πεις είναι λόγια του αέρα !!! Ούτε μπορείς να κρίνεις όσους δεν θέλουν μια γυναίκα με ένα τέκνο από προηγούμενο σύντροφο τους, ούτε ξέρεις πόσο καιρό θα την πάρει αυτή την κοπέλα να ξαναγίνει δεκτή από τον αντρικό πληθυσμό εν έτη 2016, ούτε μπορούμε να την πούμε καλά να πάθεις τώρα, αφού επέλεξες αυτή την ζωή...τώρα θα τα λουστείς !!!

---

Αν μια γυναίκα νιώθει έτοιμη να φέρει ένα παιδί στον κόσμο καλά κάνει και το φέρνει. Αν πάλι δεν είναι, είναι επιλογή της και δικαίωμά της να κάνει έκτρωση. Το θέμα της ζωής και το αν έχει δικαίωμα μια γυναίκα να αποφασίζει για την τύχη του εμβρύου νομίζω έχει συζητηθεί και λυθεί στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες. Το να λες ότι μια γυναίκα δεν πρέπει να κάνει έκτρωση απλά και μόνο επειδή έμεινε έγκυος και άλλες γυναίκες προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν είναι ένα λανθασμένο σκεπτικό. Αν δεν είναι έτοιμη να γίνει μάνα μόνο δυστυχία θα προκαλέσει. Το να λες ότι ούτε μετά από ένα βιασμό μια γυναίκα θα έπρεπε να ρίχνει ένα έμβρυο προϊόν βιασμού είναι εγκληματικό. Στερεί από τη γυναίκα θεμελιώδη δικαιώματα. Το ότι ήταν η εισαγωγή της απάντησης σου, δεν σημαίνει ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο οποιουδήποτε σχολιασμού.

Με τον προηγούμενο χωρίσατε επειδη δεν ήθελε να μείνεις εγκυος ή ηταν αλλοι οι λόγοι του χωρισμού;

Συνεχιζεις να μην καταλαβαίνεις τους κανόνες ενός φόρουμ και τι εστί μηνύματα εκτός θέματος. Πουθενά δεν ζήτησε την άποψη μας η κοπέλα για το εάν πρέπει να το ρίξει το παιδί ή όχι, πουθενά επίσης δεν φαίνεται να θέλει κάτι τέτοιο. Εσύ πάλι αντί να συνεισφέρεις με τις απόψεις σου για τα προβλήματα που την απασχολούν, οδηγείς ίσως και με δόλο αλλού την συζήτηση. Το θεωρώ απαράδεκτο και μην το συνεχίσεις, οχι για μένα αλλά επειδή με όσα γράφεις δεν βοηθάς ούτε στο ελάχιστο την κοπέλα να δει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα !!!

Καλησπέρα ευχαριστώ για τις απαντήσεις, Δυστυχως δε ξέρω πως να quotarw πολλαπλά μηνύματα οπότε θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όσα περισσότερα σημεία μπορώ γενικά κ όχι ξεχωριστά στον καθένα.

Καταρχάς οι λόγοι για τους οποίους κράτησα επειδή πολλοί επιμένετε στην ηλικία,ήταν πως αφενός ήθελα ένα παιδί το οποίο δεν ήρθε στα 20 που δεν είχα ζήσει τίποτα απο τη ζωή μου και επίσης συναισθηματικοί λόγοι που με απέτρεψαν από την άμβλωση. Όσο για το αν ήταν εγωϊστικό, νομίζω πως και οι 2 αποφάσεις έχουν στοιχεια εγωισμού. Η καθεμία για τους λόγους της. Δεν έχω θέμα να ακούω πως έπρεπε και αν έπρεπε να κάνω άμβλωση. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του βλέποντας από άλλη γωνία.
Το παιδάκι σαφώς και δεν πρέπει να περάσει τίποτα από όλα αυτά και είναι προτεραιότητα και θα το καλοδεχτούμε και εγώ και ο μπαμπάς του και σαφώς και οι οικογένειες μας.Και είναι δεδομένο πως μόλις γεννηθεί θα λάβει το 200% της φροντίδας μας.
Ο μπαμπάς θέλει να είναι απόλυτα ενεργός στη ζωή του παιδιού και όχι μόνο να υπάρχει σαν εικόνα, οπότε σίγουρα αυτό είναι τεράστια ανακούφιση και βοήθεια και ψάχνουμε μια φόρμουλα πως θα γίνει αποτελεσματικά και μακάρι να την βρούμε.
Οι λόγοι που χωρίσαμε ήταν ανεξάρτητοι με την εγκυμοσύνη και είχε να κάνει με το γεγονός πως σαν ζευγάρι είμα
σταν πλέον μη λειτουργικοί. Βασικά δε θέλαμε άλλο να είμαστε μαζί Οπότε όταν προέκυψε η εγκυμοσύνη θεωρήσαμε πως αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι μαζί δε θα μπορούσαμε να είμαστε και καλοί γονείς και πως σίγουρα θα είμαστε καλύτεροι γονείς χωρίς ερωτική σχέση αλλά μεγαλώνοντας μαζι το παιδί.Αλλωστε η ύπαρξη δύο ερωτικών συντρόφων δε διασφαλίζει καλούς γονείς αν η σχέση τους είναι χάλια και καταπιέζονται που είναι μαζί. Και αυτό ήταν μια κοινή απόφαση. Δεν εχω να του καταλογίζω κάτι παραπάνω από οτι σε εμένα, δηλαδή ανωριμότητα και απροσεξία τη στιγμή της σύλληψης και για αυτό είμαι ήρεμη.

Είναι απόλυτα λογική η σκέψη της τελευταίας σχέσης μου, πως υπάρχει ένας πρωην (που θα υπήρχε, δε φυτρώνουν τα παιδιά), ενα μωρό και μια εγκυμοσύνη σε εξέλιξη, δηλαδή από όπου και να το πιάσεις, μπέρδεμα είναι. Λογική αλλα ωστόσο συναισθηματικα με τσακίζει δε μπορώ να το κρύψω αυτό γιατί ήθελα να πιστεύω πως αν θες τον άλλον απλά γίνεσαι μέρος της ζωής του , αυτό είναι σίγουρα εγωιστική σκέψη απο μεριάς μου

Τώρα αναφέροντας πως είσαι μια κατάσταση , εννοώ πως είσαι η "μόνη μανα" όχι η Χ, Ψ, Α. Δηλαδή τα καλά σου στοιχεία απλά θα παραβλεφθούν γιατί έχεις μπαγκάζια πίσω και πιστεύω πως βάσει στερεοτύπων δε θα κάτσει να δεί κανείς πίσω απο την κατάσταση. Δηλαδή η ύπαρξη ενός πρώην δε σημαίνει όπως και να έχει πως είναι τοξικός και θέλει να παρέμβει και η ύπαρξη ενός παιδιού περιόρίζει τα πράγματα , αλλά και ή έλλειψη χρημάτων τα περιορίζει (τηρουμένων των αναλογιών). Σαφώς και το ταργκετ γκρουπ ειναι οι 35 και πάνω. Ένας 25αρης θέλει να βγαίνει μέχρι το πρωϊ δε θα περιοριστεί με ένα παιδί που δεν είναι καν δικό του και είναι απόλυτα σεβαστό. Το παιδί θα είναι προτεραιότητα και για άλλους είναι η δουλειά προτεραιότητα.Δηλαδή θελω να πώ είναι μόνο θέμα lifestyle ή και θέμα εγωισμού που θαμεγαλώνει ένα ξενο παιδί?
Σίγουρα με ή χωρίς παιδιά όλοι έχουμε το ταργκετ γκρουπ μας, οπότε ναι μια διαφορετική επιλογή το διευρύνει ή το περιορίζει.Συμφωνώ πως όλοι καταστάσεις είμαστε στην ουσία απλά νιώθω πως είναι ακόμα στην Ελλάδα "στίγμα" και πως πολλές οικογένειες σίγουρα θεωρούν ντροπή για τον γιο και την κόρη του να έχει σχέση με single mom ή dad ακόμα και σήμερα.

ε δεν νομιζω μετα από καποια ηλικια να ενδιαφερετε κανεις τι θα πει ο κοσμος και ειδικα οι γονεις του.. οι λογοι που θα αποτρεψουν έναν ανδρα να συναψει σχεσεις μαζι σου θα ναι καθαρα προσωπικοι και θα χουν να κανουν με την προσωπικοτητα του κάθε ανδρα!
πχ αν κρινω από μενα ολες οι παλιες μου γυναικες εχουν παντρευτεί και κανουν παιδακια.. αν χωριζαν και μου λεγαν να ειμαστε μαζι.. δεν θα κολωνα από το γεγονός ότι εχουν παιδια.. και ότι υπαρχει ενας αλλος ανδρας που θα εχει λογο στα παιδια... απλα ισως να θελα να κανουμε και ένα μαζι...

Στερεοτυπα υπαρχουν κυριως στην επαρχια και σε μεγαλυτερες ηλικιες.Στην πρωτευουσα οχι τοσο.

Περα απο τα στερεοτυπα υπαρχει το πρακτικο κομματι,που ειναι και lifestyle οπως ειπες και εγωισμου.

Μια σχεση περναει τα σταδια της απο τη γνωριμια μεχρι το γαμο και τα παιδια.Δε θα μπορεις να εχεις την ανεμελια των πρωτων ραντεβου με το παιδι στη μεση,και ο αλλος θα πρεπει να δεχθει οτι η κοπελα του ειναι και μανα ενος παιδιου που δεν ειναι δικο του.

Πολλοι αντρες παραγκωνιζονται λογω του παιδιου οταν οι γυναικες τους γινονται μαναδες.Φαντασου να γινεται αυτο για χαρη ενος μη δικου τους παιδιου.Και μαλιστα στα πρωτα σταδια μιας σχεσης που ειναι τα πιο ανεμελα θεωρητικα και που το ζευγαρι περναει πιο πολυ χρονο μαζι.

Συν οτι αργοτερα μπορει να κανεις παιδι με αλλο αντρα οποτε περιπλεκεται και αλλο.Δεν ειναι κατι αδυνατο αλλα ο αλλος θα προτιμησει πιο ευκολα μια πιο απλη περιπτωση δηλ. να μπλεξει με μια που δεν εχει παιδια.

Επισης,ειναι ακαιρο να συζητας για ολα αυτα,γιατι αμφιβαλλω αν θα χεις χρονο για dating μεχρι να φτασει το παιδι σε μια ηλικια.

Quote:

---

Originally Posted by Försvarsadvokat

Συνεχιζεις να μην καταλαβαίνεις τους κανόνες ενός φόρουμ και τι εστί μηνύματα εκτός θέματος. Πουθενά δεν ζήτησε την άποψη μας η κοπέλα για το εάν πρέπει να το ρίξει το παιδί ή όχι, πουθενά επίσης δεν φαίνεται να θέλει κάτι τέτοιο. Εσύ πάλι αντί να συνεισφέρεις με τις απόψεις σου για τα προβλήματα που την απασχολούν, οδηγείς ίσως και με δόλο αλλού την συζήτηση. Το θεωρώ απαράδεκτο και μην το συνεχίσεις, οχι για μένα αλλά επειδή με όσα γράφεις δεν βοηθάς ούτε στο ελάχιστο την κοπέλα να δει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα !!!

---

η κοπελα δεν ζητησε καμια γνωμη περι εκτρωσεων, αλλα εσυ θεωρησες καλο να δημοσιευσεις την αναχρονιστικη σου αποψη περι εκτρωσεων και μαλιστα με την μορφη "νομου", υποχρεωσης, ηθικης επιταγης, δεν ξερω πως να το πω.
δικαιωμα της και υποχρεωση της , μη σου πω, και της μελισσας και της καθε γυναικας να γραψει και τον αντιλογο , που ολως τυχαιως συμπιπτει με την νομοθεσια καθε πολιτισμικα προηγμενης χωρας του κοσμου.
κρατα τους αναχρονισμους σου για σενα, οταν μειενις εγκυος, αν εισαι γυναικα. το σωμα των γυναικων τους ανηκει. δεν ειναι δοχειο μωρων και δεν εχει λογο κανενας ταλιμπαν στο τι θα κανει σε αυτο.

για την ηθικη αποψη πολλων περι μονης μητερας, ισχυει αυτο που λες, οπως ισχυουν και αντιστοιχες αντιληψεις για ολα τα θεματα που μπορει κανεις να φανταστει.
δεν ξεπερνιεται αυτο.
απλα εσυ στοχευεις σε ανδρες που δεν εχουν τετοιου ειδους προκαταληψεις και που παραλληλα ο τροπος ζωης σου απο εδω και περα, τους αρεσει και θελουν να ακολουθησουν, να τον κανετε μαζι.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

η κοπελα δεν ζητησε καμια γνωμη περι εκτρωσεων, αλλα εσυ θεωρησες καλο να δημοσιευσεις την αναχρονιστικη σου αποψη περι εκτρωσεων και μαλιστα με την μορφη "νομου", υποχρεωσης, ηθικης επιταγης, δεν ξερω πως να το πω.
δικαιωμα της και υποχρεωση της , μη σου πω, και της μελισσας και της καθε γυναικας να γραψει και τον αντιλογο , που ολως τυχαιως συμπιπτει με την νομοθεσια καθε πολιτισμικα προηγμενης χωρας του κοσμου.
κρατα τους αναχρονισμους σου για σενα, οταν μειενις εγκυος, αν εισαι γυναικα. το σωμα των γυναικων τους ανηκει. δεν ειναι δοχειο μωρων και δεν εχει λογο κανενας ταλιμπαν στο τι θα κανει σε αυτο.

---

Από την στιγμή που η θεματοθέτρια δεν έχει θέμα να ακούει για τις εκτρώσεις ας μιλήσουμε λίγο για αυτές και για τις αναχρονιστικές μου απόψεις. Παγκοσμίως γύρω στα 50-60 εκ. βρέφη εξοντώνονται κάθε χρόνο. Μόνο στην Ελλάδα κάθε χρόνο πραγματοποιούνται 300.000 εκτρώσεις, ο δε Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι εννιά στις δέκα γυναίκες που υποβλήθηκαν σε έκτρωση έπαθαν κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή στην μετέπειτα ζωή τους ενώ υπάρχει πιθανότητα 45% να επηρεαστούν τα τοιχώματα της μήτρας και να μην μπορεί η γυναίκα να τεκνοποιήσει στην υπόλοιπη ζωή της.

Αυτό λοιπόν είναι που επιθυμείς εσυ Remedy για τις κοπέλες αυτές; Ή νομίζεις πως η στατιστική και οι έρευνες λένε ψέμματα; Είχες εσυ ποτε σου καμιά αδελφή, μάνα, φίλη που αναγκάστηκε ή οχι να προβεί σε έκτρωση; Είδες πόσο πολύ άλλαξε η ζωή της μετά από αυτό το συμβαν; Ξέρεις τι σημαίνει για μια γυναίκα να καταστρέψει το σώμα της και να μην μπορέσει ποτε ξανά να γίνει μητέρα; Μάλλον όχι !!! Για αυτό κόψε το υφάκι των ταλιμπαν και απευθύνσου εκεί που σε παίρνει με αυτό το επιθετικό ύφος !!!

Και ναι, υπάρχουν πολλά ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και προσφεύγουν στην λύση της υιοθεσίας. Η μητέρα θα μπορούσε να φέρει στην ζωή το τέκνο της και μετά να το έδινε για υιοθεσία εκτός και αν είσαι αντίθετη και με τον θεσμό της υιοθεσίας....

Quote:

---

Originally Posted by Försvarsadvokat

Από την στιγμή που η θεματοθέτρια δεν έχει θέμα να ακούει για τις εκτρώσεις ας μιλήσουμε λίγο για αυτές και για τις αναχρονιστικές μου απόψεις. Μόνο στην Ελλάδα κάθε χρόνο πραγματοποιούνται 300.000 εκτρώσεις, ο δε Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι εννιά στις δέκα γυναίκες που υποβλήθηκαν σε έκτρωση έπαθαν κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή στην μετέπειτα ζωή τους ενώ υπάρχει πιθανότητα 45% να επηρεαστούν τα τοιχώματα της μήτρας και να μην μπορεί η γυναίκα να τεκνοποιήσει στην υπόλοιπη ζωή της.

Αυτό λοιπόν είναι που επιθυμείς εσυ Remedy για τις κοπέλες αυτές; Ή νομίζεις πως η στατιστική και οι έρευνες λένε ψέμματα; Είχες εσυ ποτε σου καμιά αδελφή, μάνα, φίλη που αναγκάστηκε ή οχι να προβεί σε έκτρωση; Είδες πόσο πολύ άλλαξε η ζωή της μετά από αυτό το συμβαν; Ξέρεις τι σημαίνει για μια γυναίκα να καταστρέψει το σώμα της και να μην μπορέσει ποτε ξανά να γίνει μητέρα; Μάλλον όχι !!! Για αυτό κόψε το υφάκι των ταλιμπαν και απευθύνσου εκεί που σε παίρνει με αυτό το επιθετικό ύφος !!!

---

9 στις 10 γυναικες που υποβληθηκαν σε εκτρωση επαθαν εξ αυτου διπολικη διαγταραχη η καταθλιψη?????
εννια στις δεκα??????
εγω που γνωριζω δεκαδες γυναικες που το εκαναν, γιατι δεν ξερω ουτε μια απο αυτες με τετοια ασθενεια??? ολες οι φιλες μου επεσαν στο 10%??? αποκλειεται, λυπαμαι.. επισης, ολες εκαναν οταν το θελησαν, μετεπειτα παιδια με τις συνθηκες που επελεξαν. μα καμια να μην ηταν στο 45%????

σιγουρα προκειται για παραπληροφορηση. αν εχεις τετοια εκθεση του ΠΟΥ παρακαλω να την δημοσιευσεις. φυσικα και το αμφισβητω αν δεν το δω.

βεβαιως και δεν επιθυμω οι κοπελες να προβαινουν σε εκτρωσεις.
επιθυμω να λαμβανουν ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ για να μην χρειαστει να κανουν εκτρωσεις.

αν ομως παρα τα μετρα, η για καποιο λογο δεν ληφθηκαν μετρα συμβει μια ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ εγκυμοσυνη (και ποιος δεν θελει να ειναι επιθυμητη), τοτε ειναι στην αποκλειστικη αποφαση της γυναικας η εξελιξη.
κανενος αλλου.

εμενα ομως με ενδιαφερουν αλλα στοιχεια, κι αν μπορεις να τα βρεις, τα περιμενω.

ποσα παιδια που γεννηθηκαν ανεπιθυμητα και απο ακαταλληλους γονεις κατεληξαν δυστυχισμενα η ψυχικα ασθενη με πιθανη καταθλιψη η πιθανη διπολικη διαταραχη?
ποσες γυναικες κατεστρεψαν την ζωη τους απο μια εγκυμοσυνη που δεν μπορεσαν να ελεγξουν?

ξεπερνας σιωπηλα το ΓΕΓΟΝΟΣ οτι ολα τα προηγμενα κρατη που αντιμετωπιζουν την γυναικα σαν ατομο με δικαιωματα κι οχι σαν ζωο η σαν αντικειμενο , δινουν το δικαιωμα στην γυναικα να αποφασιζει για το σωμα της και για το μελλον της.
ευτυχως για μας, προς το παρον, ισχυει...

Quote:

---

Originally Posted by Försvarsadvokat

...

Και ναι, υπάρχουν πολλά ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και προσφεύγουν στην λύση της υιοθεσίας. Η μητέρα θα μπορούσε να φέρει στην ζωή το τέκνο της και μετά να το έδινε για υιοθεσία εκτός και αν είσαι αντίθετη και με τον θεσμό της υιοθεσίας....

---

μια χαρα την βρισκω και την λυση της υιοθεσιας και την λυση της μονογονεικης οικογενειας, αν υπαρχει προθυμος και ισορροπημενος γονιος.
ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΜΩΣ, ΟΧΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ.

Για να είσαι ευτυχισμένη αρχικά πρέπει εσύ η ίδια να ανοίξεις το νου σου και να μην το στενεύεις ψάχνοντας πως λειτουργεί ο κόσμος στερεοτυπικά. Προσωπικά γνωρίζω πολλές χωρισμένες μητέρες που ξαναπαντρεύτηκαν ή έχουν κάποιο σταθερό σύντροφο. Αλλά αυτή η πληροφορία δεν θα ανακουφίσει το άγχος μέσα σου αν εσύ η ίδια δεν νιώσεις αρχικά ότι έπραξες σωστά, δηλαδή έχεις τη δυνατότητα να γευτείς τη μητρότητα και την ευτυχία μέσα από αυτό και ότι τυγχάνει ο πατέρας να είναι ένας άνθρωπος που παρότι ερωτικά δεν μπορείτε να συνυπάρχετε έχετε δημιουργήσει μια ομάδα με καλό σκοπό.
Στη ζωή σου θα ξαναερωτευτείς και θα σε ερωτευτούν γιατί αυτά τα πράγματα δεν καταλαβαίνουν από καταστάσεις και εμπόδια και θα βιώσεις ξανα τη συντροφικότητα. Το πρόβλημα είναι όταν νομίζεις πως το παιδί φταίει επειδή η κατασταση δεν προχώρησε. Οχι, ότι νέο κι αν είχες μάθει εγκυμοσύνη, δουλειά στο εξωτερικό, ασθένεια που θα σταμάταγε να σε κανει 100% διαθέσιμη αυτός ο άνθρωπος που αναφέρεις θα έφευγε, δεν ήσουν η γυναίκα της ζωής του

Η κατάσταση για την καινούρια σχέση είναι περίεργη διότι α) δε σε γνώρισε single mom, β) δεν υπάρχει παγιωμένη κατάσταση, δηλαδή ποια είναι τα όρια του μπαμπά του παιδιού, πώς τον αντιμετωπίζεις κτλ . Είναι μια νέα σχέση που χτίζεται μεταξύ σας, γίνεστε γονείς. Δεν είναι εύκολο για τη νέα σου γνωριμία να βρει μια θέση και να νιώθει άνετα σε όλο αυτό. Τα πράγματα είναι πολύ ρευστά ακόμα.

Όταν με το καλό γεννήσεις, μπείτε σε μια ρουτίνα (με την καλή έννοια) με το παιδί και τις επισκέψεις/ φροντίδες του μπαμπά του, τότε θα βρεις πολλούς που θα θέλουν να καλύψουν τον άδειο χώρο στο πλευρό σου- ως σ'υντροφοί σου.

Τώρα δεν είναι καν ορατός ο χώρος αυτός, πιστεύω.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

πραγματικα με σταματησε η τελευταια σου φραση...

εισαι παρα πολυ μπερδεμενη κι αντιφατικη.
ξεκινας λεγοντας οτι κρατησες αυτο το παιδι ενω η σχεση σου ειχε τελειωσει, λογω "προχωρημενης" ηλικιας επειδη θελεις παρα πολυ ενα παιδι στην ζωη σου, παρολο που δεν ειχες σχεση πλεον, αρα ηξερες καλα οτι θα εισαι μονη σου, και καταληγεις οτι φοβασαι μηπως χρειαστει να το μεγαλωσεις μονη σου.
με αυτο το σκεπτικο δεν το κρατησες? του να το μεγαλωσεις εστω και μονη σου?

επισης, μας μιλας για μια νεα γνωριμια, την ιδια βδομαδα που χωρισες με τον πατερα του παιδιου προφανως, που στον ενα μηνα που γνωριζοσασταν η και νωριτερα, ελεγε κι εσυ το πιστευες οτι εισαι η γυναικα της ζωης του κι ανεπτυξε βαθια αισθηματα στο διαστημα αυτο.
στην συνεχεια με την ιδια ευκολια σου ανακοινωσε οτι δεν εχει αισθηματα κι η σχεση σας ουσιαστικα εχει τελειωσει.
νομιζω οτι ουτε εσυ ξερεις τι σου γινεται ουτε η νεα σου γνωριμια. και δεν εχεις και τροπο να το βρεις.

αντι να το συζητας με ενα ματσο αγνωστους με διαφορες αποψεις περι ηθικης και συμπεριφορας, καλυτερα απευθυνσου σε εναν ειδικο να σε αντιμετωπισει υπευθυνα και να σε βοηθησει να καταλαβεις τι σου γινεται.

---

Μπορεί να είναι απόλυτη η απαντηση,αλλά εμπεριεχει την πραγματικότητά σου.
Κανεις αποχαιρετηστήριο σεξ με τον πρωην σου,που ενώ θέλετε να χωρίσετε παράλληλα κάνετε και σεξ για να το γιορτάσετε....
Μένεις έγκυος "καταλάθος" στην ηλικία των 33 που θα έπρεπε να είχε ωριμάσει μέσα σου η λέξη πρόληψη....

Στα καπάκια γνωρίζεις έναν άλλο άντρα που έχει αισθήματα για σένα,αλλά στα καπάκια την κάνει γιατι δεν γουστάρει μπερδέματα με πρώην και μωρά,αλλά ευτυχώς ο πρώην διατίθεται μετά το αποχαιρετηστήριο σεξ να αναγνωρίσει το παιδί-που ενώ αποφάσισες να κρατήσεις,τώρα δεν είσαι σίγουρη για την απόφαση!

Απορώ αν όλα στην ζωή σου τα διαχειρίζεσαι με τον ίδιο τρόπο!
Μάλλον θα πρέπει να σε δει κάποιος ειδικός-αφού γεννήσεις καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Μπορεί να είναι απόλυτη η απαντηση,αλλά εμπεριεχει την πραγματικότητά σου.
Κανεις αποχαιρετηστήριο σεξ με τον πρωην σου,που ενώ θέλετε να χωρίσετε παράλληλα κάνετε και σεξ για να το γιορτάσετε....
Μένεις έγκυος "καταλάθος" στην ηλικία των 33 που θα έπρεπε να είχε ωριμάσει μέσα σου η λέξη πρόληψη....

Στα καπάκια γνωρίζεις έναν άλλο άντρα που έχει αισθήματα για σένα,αλλά στα καπάκια την κάνει γιατι δεν γουστάρει μπερδέματα με πρώην και μωρά,αλλά ευτυχώς ο πρώην διατίθεται μετά το αποχαιρετηστήριο σεξ να αναγνωρίσει το παιδί-που ενώ αποφάσισες να κρατήσεις,τώρα δεν είσαι σίγουρη για την απόφαση!

Απορώ αν όλα στην ζωή σου τα διαχειρίζεσαι με τον ίδιο τρόπο!
Μάλλον θα πρέπει να σε δει κάποιος ειδικός-αφού γεννήσεις καλύτερα.

---

plus οτι μολις προσφατα εμαθε οτι ειναι εγγυος και ο καημος της ειναι ποτε και πως θα ξαναβρει αντρα...

Νομίζω ότι την εγκυμοσύνη την κατάλαβε στο α' μήνα τον Μάιο δηλαδή,τελοσπαντων το θέμα δεν είναι να την τιμωρήσουμε σε ένα δημόσιο φόρουμ για τις πράξεις της,από μόνη της λεει ότι αυτομαστιγώνεται!

Το θέμα είναι να αποδεχτεί την απόφασή της να κρατήσει το παιδί που γεννάει σε λίγο καιρό...και ναι νηματοθέτρια πολλοί άντρες αποφασίζουν να κάνουν σχέση ή να παντρευτούν γυναίκες που έχουν ένα παιδί που μπορεί και οι ίδιοι να έχουν άλλο ένα,η ζωή το αποδεικνύει συνέχεια αυτό....δεν υπάρχει καμια περίπτωση να τα ξαναβρείτε με τον πατερα του παιδιού και να γίνετε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι;

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

plus οτι μολις προσφατα εμαθε οτι ειναι εγγυος και ο καημος της ειναι ποτε και πως θα ξαναβρει αντρα...

---

Σε πρώτη φάση δε θεωρώ καν πως είσαι σε θέση να ξέρεις ποιός είναι ο καημός/καημοί μου διαβάζοντας ένα ποστ στο οποίο ρωτάω για ένα θέμα .
Βιώνω μια κατάσταση πρωτόγνωρη (καθόλου πρόσφατη δεδομένου πως η εγκυμοσύνη διαρκεί 9 μήνες, το λές και ετοιμόγεννη μετά απο 7 μήνες) στην οποία με απασχολούν διάφορα θέματα , ένα από αυτά και αυτό..Θες να μου γράψεις μια λίστα με επιλέξιμες ανησυχίες για εγκύους μήπως???
Επειδή προφανώς ο τρόπος που το θέτεις ευτελίζει και το θέμα και τον προβληματισμό, όχι δεν εχω καημο αν και πότε θα ξαναβρώ άντρα, έχω έναν προβληματισμό πως αν ποτέ θελήσω να ξαναβρώ αντρα θα έχω την αντιμετώπιση που είχα προσφάτως.Ούσα έγκυος δε σημαίνει πως έβαλα το μυαλό μου σε safe mode και σκέφτομαι μόνο ζιπουνάκια.Εκτός αν θεωρείς πως οι έγκυοι μπαίνουν 9 μήνες σε γυάλα ,οπότε δε θα στο χαλάσω.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Νομίζω ότι την εγκυμοσύνη την κατάλαβε στο α' μήνα τον Μάιο δηλαδή,τελοσπαντων το θέμα δεν είναι να την τιμωρήσουμε σε ένα δημόσιο φόρουμ για τις πράξεις της,από μόνη της λεει ότι αυτομαστιγώνεται!

Το θέμα είναι να αποδεχτεί την απόφασή της να κρατήσει το παιδί που γεννάει σε λίγο καιρό...και ναι νηματοθέτρια πολλοί άντρες αποφασίζουν να κάνουν σχέση ή να παντρευτούν γυναίκες που έχουν ένα παιδί που μπορεί και οι ίδιοι να έχουν άλλο ένα,η ζωή το αποδεικνύει συνέχεια αυτό....δεν υπάρχει καμια περίπτωση να τα ξαναβρείτε με τον πατερα του παιδιού και να γίνετε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι;

---

Για την ώρα δεν υπάρχει το σενάριο της επανασύνδεσης , ποτέ μη λές ποτέ ωστόσο. Νομίζω πως αμφιθυμιία για τον νέο ρόλο υπάρχει σε πολλές εγκύους με ή χωρίς σύντροφο. Και η αποδοχή έρχεται με τον χρόνο. Σε ότι αφορά τη λάθος διαχείριση απο πλευράς μου θα συμφωνήσω απόλυτα, αν ήταν σωστή η διαχείριση δε θα υπήρχε λόγος να συζητάμε εδώ , θα είχαν γίνει όλα άψογα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

9 στις 10 γυναικες που υποβληθηκαν σε εκτρωση επαθαν εξ αυτου διπολικη διαγταραχη η καταθλιψη?????
εννια στις δεκα??????
εγω που γνωριζω δεκαδες γυναικες που το εκαναν, γιατι δεν ξερω ουτε μια απο αυτες με τετοια ασθενεια??? ολες οι φιλες μου επεσαν στο 10%??? αποκλειεται, λυπαμαι.. επισης, ολες εκαναν οταν το θελησαν, μετεπειτα παιδια με τις συνθηκες που επελεξαν. μα καμια να μην ηταν στο 45%????

σιγουρα προκειται για παραπληροφορηση. αν εχεις τετοια εκθεση του ΠΟΥ παρακαλω να την δημοσιευσεις. φυσικα και το αμφισβητω αν δεν το δω.

βεβαιως και δεν επιθυμω οι κοπελες να προβαινουν σε εκτρωσεις.
επιθυμω να λαμβανουν ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ για να μην χρειαστει να κανουν εκτρωσεις.

αν ομως παρα τα μετρα, η για καποιο λογο δεν ληφθηκαν μετρα συμβει μια ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ εγκυμοσυνη (και ποιος δεν θελει να ειναι επιθυμητη), τοτε ειναι στην αποκλειστικη αποφαση της γυναικας η εξελιξη.
κανενος αλλου.

εμενα ομως με ενδιαφερουν αλλα στοιχεια, κι αν μπορεις να τα βρεις, τα περιμενω.

ποσα παιδια που γεννηθηκαν ανεπιθυμητα και απο ακαταλληλους γονεις κατεληξαν δυστυχισμενα η ψυχικα ασθενη με πιθανη καταθλιψη η πιθανη διπολικη διαταραχη?
ποσες γυναικες κατεστρεψαν την ζωη τους απο μια εγκυμοσυνη που δεν μπορεσαν να ελεγξουν?

ξεπερνας σιωπηλα το ΓΕΓΟΝΟΣ οτι ολα τα προηγμενα κρατη που αντιμετωπιζουν την γυναικα σαν ατομο με δικαιωματα κι οχι σαν ζωο η σαν αντικειμενο , δινουν το δικαιωμα στην γυναικα να αποφασιζει για το σωμα της και για το μελλον της.
ευτυχως για μας, προς το παρον, ισχυει...

---

Αν νομίζεις ότι θα σου δώσω μασημένη τροφή είσαι βαθιά γελασμένη....και αν θέλεις να μιλήσουμε για τα πολιτισμένα κράτη, όπως πριν 8 χρόνια χρόνια έγραψες και για τις εκτρώσεις σε προσκαλώ να απαντήσεις στις ερωτήσεις που έθεσα στο παρακάτω θέμα: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...3%CE%B7/page32

Εκανες πολυ καλα που κρατησες το παιδι και πιστευω πως θα το λατρεψεις
ΚΑι μονο που δεν το εριξες τα λεει ολα .κανεις δεν εχει δικαιωμα να σε κρινει αφου δεν εκανες κατι λαθος !απεναντιας! Απλα επειδή πιεζεσαι αυτομαστιγωνεσαι .και γω οταν πιεζομαι ειμαισκληρος με τον εαυτο μου και ας μη φταιω

Quote:

---

Originally Posted by carrie21

Σε πρώτη φάση δε θεωρώ καν πως είσαι σε θέση να ξέρεις ποιός είναι ο καημός/καημοί μου διαβάζοντας ένα ποστ στο οποίο ρωτάω για ένα θέμα .
Βιώνω μια κατάσταση πρωτόγνωρη (καθόλου πρόσφατη δεδομένου πως η εγκυμοσύνη διαρκεί 9 μήνες, το λές και ετοιμόγεννη μετά απο 7 μήνες) στην οποία με απασχολούν διάφορα θέματα , ένα από αυτά και αυτό..Θες να μου γράψεις μια λίστα με επιλέξιμες ανησυχίες για εγκύους μήπως???
Επειδή προφανώς ο τρόπος που το θέτεις ευτελίζει και το θέμα και τον προβληματισμό, όχι δεν εχω καημο αν και πότε θα ξαναβρώ άντρα, έχω έναν προβληματισμό πως αν ποτέ θελήσω να ξαναβρώ αντρα θα έχω την αντιμετώπιση που είχα προσφάτως.Ούσα έγκυος δε σημαίνει πως έβαλα το μυαλό μου σε safe mode και σκέφτομαι μόνο ζιπουνάκια.Εκτός αν θεωρείς πως οι έγκυοι μπαίνουν 9 μήνες σε γυάλα ,οπότε δε θα στο χαλάσω.

---

Μεχρι να γεννησεις και να φτασει το παιδι σε καποια ηλικια,το βρισκω πολυ δυσκολο να κανεις κατι.Το να δουλευεις και ταυτοχρονα να ξενυχτας για το παιδι που εχει ενα καρο αναγκες τους πρωτους μηνες και χρονια δε θα σου αφηνει χρονο για πολλα πολλα.

Δε θα εχεις χρονο να βγαινεις ραντεβου οπως εκανες ατεκνη.Οι προτεραιοτητες σου θα ειναι εκ των πραγματων διαφορετικες για αυτο βρισκω ακαιρο το ποστ σου.

Quote:

---

Εκτός αν θεωρείς πως οι έγκυοι μπαίνουν 9 μήνες σε γυάλα ,οπότε δε θα στο χαλάσω.

---

Οι εγκυες εχουν συνηθως τον πατερα του παιδιου απο διπλα τους,οποτε το ερωτικο το εχουν λυμενο.Προτιμησες συνειδητα το δυσκολο δρομο.

Για αυτο θεωρω οτι κακως βιαστηκες,και οτι θα ηταν καλυτερα και για εσενα και για το παιδι,να το εκανες με καποιο αντρα που εισαι καλα και θα σε βοηθουσε.Ενα παιδι χρειαζεται δυο γονεις και για πρακτικους λογους οχι συναισθηματικους μονο.ΟΚ ο πατερας βοηθαει αλλα δεν ειναι το ιδιο με το αν ηταν και συντροφος ή αντρας σου.

Τωρα που ο,τι εγινε εγινε απλως θα πρεπει να μαθεις να ζεις με τις δυσκολιες.Θα μπορεσεις να βρεις κατι αλλα πιο δυσκολα απο μια γυναικα χωρις παιδι.That's it.

Quote:

---

Originally Posted by noumac

αν μπορουσα να κανω παιδια θα κανα και ας τα μεγαλωνα μονος...

λογικο για τον νυν να μην αντεχει την κατασταση... και μπραβο στον πρωην που αναγνωριζει το παιδι και αναλαμβανει εστω και ετσι!

ισως στην αρχη που θα μεγαλωνει το παιδι να είναι δυσκολα για σενα.. μανα μονη! αλλα δεν θα το μετανοιωσεις στην πορεια.. εχω κανα δυο γνωστες φιλες που τα μεγαλωσαν μονες τους και καμια δεν μετανοιωσε...

αντε καλο κουραγιο... στην νεα σου ζωη

---

Symfono....kai den nomizw oti tha eisai pote moni. Tha exeis to paidi sou, kai isos sth poreia na gnoriseis kai kapio atomo pou tha to pedi sou tha ton simpathisi kai tha mporeseis na exeis sxesi........Den tha teliosi h zwh sou epidh ekanes ena pedi ...

Απαντάω λίγο καθυστερημένα, αλλά ελπίζω να το δεις. Άκου με και μένα καλή μου, γιατί κακά τα ψέματα, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς πως νιώθεις εαν δεν το έχει βιώσει και ο ίδιος, κι εγώ σε καταλαβαίνω. Γνώμη μου είναι, μη μασάς, οι άντρες πάνε κι έρχονται και δυστυχώς δεν είναι κι εύκολο να βρεις κάποιον που σου ταιριάζει, υπάρχουν τόσα απρόοπτα, τόσες ατυχίες. Ενώ το παιδί είναι δικό σου κομμάτι, κάτι τόσο γλυκό κι όμορφο, που αν το μεγαλώσεις και σωστά και του δείξεις όλη σου την αγάπη, θα πάρεις πίσω τα ίδια συναισθήματα, θα σου τα δείξει κι εκείνο στο μέλλον. Εγώ ονειρευόμουν εδώ και πολλά χρόνια να έχω ένα παιδάκι, κανονικά ήθελα μία ολοκληρωμένη οικογένεια, να τους φροντίζω, και παρά τα προβλήματα της καθημερινότητας να υπάρχει αγάπη και κατανόηση και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όμως η απρόβλεπτη ζωή μου τα έφερε όλα τούμπα, κι ενώ παντρεύτηκα και λαχταρούσα τόσο ένα παιδάκι, μου βγήκε βίαιος σύντροφος και ήρθαν όλα άνω κάτω. Τελικά βρέθηκα χωρισμένη και ολομόναχη στα τριάντα, κι ευτυχώς που βρήκα τη δύναμη να συγκρατήσω την επιθυμία μου για παιδί και να χωρίσω, γιατί αν έχεις ακατάλληλο άνθρωπο δίπλα σου, αντί για χαρά ο ερχομός ενός παιδιού θα εξελιχθεί σε εφιάλτη. Πλέον, όντας τόσο κουρασμένη από την πολύ δύσκολη ζωή μου και την ατυχία στους άντρες, και με την εμπιστοσύνη μου προς αυτούς βαθιά κλονισμένη, γιατί δυστυχώς και η βία του πρώην μου δεν φαινόταν από την αρχή, υϊοθέτησα αυτό που έλεγε η συγχωρεμένη η Βουγιουκλάκη, ότι "ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ", και πλέον, ενώ θα μου ήταν φυσικά καλοδεχούμενο το να βρω έναν σωστό, σοβαρό άντρα, από την άλλη δεν σκάω, και προτεραιότητά μου είναι απλά να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και να κάνω ένα παιδί, αποφασισμένη να το μεγαλώσω μόνη μου αν χρειαστεί. Λένε πολλά για τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών, αλλά πίστεψέ με, αν ο γονιός το μεγαλώσει σωστά, παρά τα όποια απωθημένα μπορεί να έχει το παιδί που δεν είχε κοντά του π.χ πατέρα, θα είναι υγιές και ευτυχισμένο. Και ξέρω αρκετά τέτοια παιδιά που τα μεγάλωσε ο ένας γονιός και ήταν πολύ καλά ψυχολογικά, και με τον γονιό σαν φίλοι, σχέση που θα τη ζήλευαν πολλές οικογένειες που μπορεί να έχουν και τους δύο γονείς αλλά να τρώγονται όλη την ημέρα.

Εννοείται βέβαια ότι πρέπει να έχεις και τους κατάλληλους πόρους για να το μεγαλώσεις, εγώ π.χ, είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και ξέρω ότι μπορώ να το καταφέρω μόνο με τη δουλειά μου, με δυσκολίες βέβαια, αλλά μπροστά στη χαρά του παιδιού είμαι προετοιμασμένη για όλα και δεν χαμπαριάζω τίποτα. Εν τω μεταξύ δεν θα πάψω να ψάχνω για ταίρι, αλλά πολύ στο χαλαρό, κι αν κάποιος δεν με θελήσει λόγω παιδιού, ούτε που με νοιάζει. Αυτό λοιπόν συμβουλεύω κι εσένα. Ήδη είσαι τυχερή που όπως λες ο πατέρας του παιδιού σου δεν είναι κανένας εντελώς αναίσθητος, και παρ'όλο που δεν είστε μαζί, είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει, υπάρχουν πολύ χειρότερα και το ξέρεις. Απήλαυσε λοιπόν το μωράκι σου, μεγάλωσέ το σωστά, αν δεν αντέχεις χωρίς άντρα προσπάθησε να βρεις αλλά στο χαλαρό για να περάσεις εσύ καλά, και πού ξέρεις, πάντα υπάρχει η ελπίδα να βρεθεί ένας σοβαρός άντρας που να σε θέλει πραγματικά και να μην τον ενδιαφέρει που έχεις παιδί άλλου. Εγώ σου εύχομαι τα καλύτερα.