Χωρίζουμε γιατί είσαι μεγάλη, χοντρή και άσχημη!

Επανήλθα στο φόρουμ, ψάχνοντας ένα θέμα οπυ με ειχε απασχολήσει πέρσυ, περίπου τέτοια εποχή. Τέλος Φεβρουαρίου.

Λίγες μέρες μετά, γνώρισα στο ίντερνετ έναν άνθρωπο που γίναμε πολύ καλά φιλαράκια, και το πρόβλημά μο εξαφανίστηκε.
Η καλή φιλία εξελίχθηκε σε έρωτα. Βέβαια εκείνος πάντα μου έλεγε ότι δεν με βλέπει σαν γυναίκα που θα μπορούσε να έχει μέλλον μαζί της (ήμου 4 χρόνια μεγαλύτερή του και αρκετά πιό παχιά αο τα \"οπτικά του\" πρότυπα.
Οταν τον ρώταγα να μου προσδιορίσει τον τίτλο της σχέσης ποιυ έχουμε, το ονόμαζε \"ερωτική φιλία\".

Στην πράξη επειδή έμενα εγώ Αθήνα κι εκείνος σε κάποιο νησί πολύ μακρυά, βλεπόμασταν συνήθως 1 βδομάδα το μήνα που ερχόταν εδώ για δουλειές της υπηρεσίας του.
Φυσικά και οι δικές μου άδειες μέσα στο χρόνο που πέρασε ξοδεύτηκαν στο νησί. (long weekends, Καλοκαίρι, Χριστούτεννα κλπ).

Είχε δυό υπέροχα παιδάκια (κορίτσια) τα οποια με λάτρεψαν και τα λάτρεψα. Σε όλους (μητέρα, αδερφή, πρώην σύζηγο, φίλους και παιδιά με είχε συστήσει σαν \"η φίλη μου ... τάδε\"
Δεν ανέφερε ΠΟΤΕ μπροστά σε κανέναν ότι ήμουν η σύντροφός του.
Περπατούσαμε στο δρόμο κι αυτός μου έπιανε το χέρι. Φοβόταν να με αγκαλιάσει μην τον κοροϊδέψουν, επειδή ήμουν 4 χρόνια μεγαλύτερή του (στην εμφάνιση, εκείνος φαίνεται μεγαλύτερος λόγω υπερβολικών ρυτίδων και ολόλευκων μαλλιών)

Ζήσαμε ΤΕΛΕΙΑ (παρ\' όλη την απόσταση που μας χώριζε) μέχρι και τα Χριστούγεννα.
Οταν έφυγα στα μέσα του Ιανουαρίου, με έπαιρνε τηλ και μου ψιθύριζε \"μου λείπεις\", \"έφυγες κι άδειασε το σπίτι\" κλπ

Ενα μήνα μετά, ήρθε στην Αθήνα να περάσει εκπαίδευση για κάποιο θέμα πάνω στην υπηρεσία του.
Στο μήνα μέσα και πρίν κατέβει Αθήνα, είχς γνωρίσει κάποια μέσα σε ένα site μαγειρικής η οποία τον κυνήγησε και τον έριξε.
Στο 10ήμερο που έμεινε εδώ, τη συνάντησε δύο φορές και μετά τη δεύτερη συνάντηση μαζί της, μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί θέλει να δοκιμάσει την τύχη του με μια καινούρια.
Εκλαιγε όταν μου ζήταγε να χωρίσουμε, και νοιώθω ακόμα ότι ώρες-ώρες τον παίρνει απο κάτω.

Τις μέρες που μου ζήτησε να χωρίσουμε ήταν οι μέρες που είμασταν αποκλεισμένοι μέσα στο σπίτι απο τα χιόνια κι έτσι καθήσαμε μαζί αμέτρητες ώρες να συζητάμε το θέμα.

Είπε ότι ποτέ δεν είχε συναντήσει μια γυναίκα σαν εμένα, με το χαρακτήρα, τη ζεστασιά, επικοινωνιακή, πιστή, τρυφερή, κλπ κλπ
Αλλά δυστυχώς το κόλημά του είναι το θέμα ηλικίας (όταν είχαμε γνωριστεί τότε το είχα εγώ το ταμπού κι εκείνος με ξεκόλησε και με \"έρριξε\"), τώρα το είχε ο ίδιος.
Επίσης μου είπε ότι δεν τον καλύπτω εμφανισιακά (είμαι γεματούλα αλλά σε δίαιτα με στόχους που πιάνονται και διατηρούνται) Το βάρος μου θα φτάσει το ιδανικό τον φέτος τον Αύγουστο. (αν θέλει ο Θεός).

Μετά μου ζήτησε να μείνουμε φίλοι, δεν ήθελε να χάσει τη φιλία μου και τις αμέτρητες συζητήσεις που κάναμε ξεταξύ μας περι ψυχολογίας και ανθρωπίνων σχέσεων.
Σε αυτό το στάδιο της φιλίας μου εκμυστηρεύτηκε ότι η άλλη δεν είναι καθόλου επικοινωνιακή κλπ σαν κι εμένα, αλλά εμφανισιακά είναι αυτό που ονειρευόταν (στο σέξ δεν ήξερε γιατί δεν είχε κάνει ακόμα τίποτα σε αυτό τον τομέα).

Τον βλέπω ότι αμφιταλαντεύται. Να προχωρήσει μαζί της ή να γυρίσει σε μένα.
Δεν του αρέσει που αυτή είναι περίεργη, \"σφιχτή\" τη χαρακτήρισε στην επικοινωνία και \"αλόγα\" στη συμπεριφορά\"
Μετά μου λέει ακόμα κι αν γυρίσω σε σένα θα είμαστε όπως παλιά. Καμμία προοπτική για γάμο (λόγω της ηλικίας μου).
Μετά τρώει άλλη τουβλιά και μου λέει ακόμα κι αν δεν κάνω τίποτα μ\' αυτήν δεν θα γυρίσω σαν άντρας σε σένα, θέλω όμως να διατηρήσουμε τη φιλία μας.

Είναι ένας άντρας 43 ετών κι εγώ 46.
Εχει περάσει απο ένα γάμο 7 χρόνια που ζούσε μέσα στο σπίτι ολομόναχος γιατί η γυναίκα του αδιαφορούσε παντελώς για την ύπαρξή του.
Εκανε όλες τις δουλειές μόνος του και μεγάλωνε και τα παιδιά μόνος του.
Βαρέθηκε, βρήκε άλλη κι έφυγε.
Εμεινε άλλα 7 χρόνια με την άλλη. Εκείνη ήταν μητρομανής. Εκείνος έλειπε ταξίδια συχνά. Εκείνη του τα φόραγε ασύστολα με όποιον γνωστό, φίλο ακόμα και άγνωστο έβρισκε μπροστά της.
Του είχε κόψει την επικοινωνία με τα παιδιά του γιατί φοβόταν ότι αν εκείνος έβλεπε τα παιδιά υπήρχε κίνδυνος να ξαναγυρίσει στην πρώην γυναίκα του.
Σε αυτή τη φάση της ζωής του τον γνώρισα εγώ. Σαν φίλο στην αρχή.

Στάθηκα δίπλα του για αν βρεί το κουράγιο να χωρίσει απο αυτήν που τον ξεφτίλιζε, τον απομυζούσε οικονομικά και του στερούσε και τα παιδιά του.
Εγκατέστησα καταπληκτική επικοινωνία με τα παιδιά και τη μητέρα του (ούτε τη μάνα του δεν έβλεπε).
Φέτος το καλοκαίρι ήταν η πρώτη φορά μετά αο 7 χρόνια που τα πήρε στο νησί που ζεί για διακοπές για 6 ολόκληρες βδομάδες!!!
Είχα πάει κι εγώ και περάσαμε υπέροχα και οι 4 μαζί.
Με λάτρεψαν τα παιδιά, τα λάτρεψα κι εγώ, με ερωτευτηκε εκείνος τον ερωτεύτηκα κι εγώ.

Χριστούγεννα επίσης περάσαμε στο νησί και ήταν υπέροχα.
Και μια σημείωση, στο ταξίδι που ήρθε το Φεβρουάριο και πρίν μου ζητήσει να χωρίσουμε, είχαμε πάει ένα απόγευμα για καφέ στο Πόρτο Ράφτη μαζί με τη μάνα του και τα παιδιά.
Και γυρίζει η μεγάλη κόρη και λέει στη γιαγιά της.... \"την κυρία (όνομά μου) την αγαπώ πολύ, γιατί της χρωστάω πολλά. Εχω πάλι τον μπαμπά μου κι αυτή το έκανε!\"

Μια βδομάδα μετά ήρθε ο χωρισμός.

Εχω πολλές ερωτήσεις:

- Πώς κρίνετε την κατάσταση;
- Τι μπορεί να τον έχει πιάσει; (εκείνος ομολογεί κρίση μέσης ηλικίας)
- Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για να τον φέρω πίσω και να του δώσω να καταλάβει ότι δεν καταστρέφουμε μια μοναδική ανθρώπινη και μοναδικά ερωτική σχέση για να δοκιμάσουμε ΑΝ στο παρακάτω ΄καταφέρουμε να βρούμε όλο το πακέτο? (εμφάνιση, ψυχή, καρδιά, μυαλό και τέλειο σεξ)
- Πως μπορώ να σταματήσω να πονάω μετά το χωρισμό;
Εχουν περάσει 2 εβδομάδες κι όλο πάω απο το κακό στο χειρότερο.
Σημειωτέον ότι έχω υπέρταση που δημιουργείται απο άγχος κα άλλους ψυχογενείς παράγοντες και τον τελευταίο καιρό, παρ\' όλο που παίρνω τα χάπια μου ανελιπώς είμαι συνέχεια με 21 μεγάλη / 12 μικρή. Καθόλου καλά!!!!
Επίσης εδώ και 2 εβδομάδες περνάω αρχικά στάδια νευρικής ανορεξίας.
Τίποτα φαγητό, πολλύ νερό ή έρχονται μέρες που τρώω 1 μήλο μόνο ή 1 χυμο πορτοκάλι.
Εχουν έρθει επίσης φορές που άν φάω κάτι άλλο κάνω εμετό.
Μόνο το σ/κ που μας πέρασε που έλειπα σε meeting με τη δουλειά μου εκτός αθηνών, έφαγα και στο ξενοδοχείο που μείναμε και το βράδυ στην ταβέρνα χωρίς να τα βγάλω (όχι ότι δεν μου ήρθε φυσικά.....)

Τι κάνουμε λοιπόν;
Ξέρω ότι σας κούρασα αλλά νομίζω οτι πολύ θα με βοηθούσαν καποιοες απαντήσεις πάνω στο θέμα μου.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

moreira,

καταρχήν καλώς ήρθες....


Εχω προσέξει σε ολο το κειμενο σου: αντιμετωπίζεις τον άνθρωπο αυτο σαν εναν ανθρωπο χωρίς ευθύνες, οπου οι αλλοι φταινε για οτι καλο ή ασχημο του συμβαινει.

Αυτο κάτι νομιζω πρεπει να λεει ειτε ειναι οντως έτσι σαν ανθρωπος ή εσυ τον βλεπεις έτσι.

Οπως κ να χει εχει πάρει την αποφαση να χωρίσετε για τους λογους που αναφέρεις. Δεν ξέρω αν τους εννοει ή αν τους παραθετει ετσι για να πει κάτι....Το θέμα ειναι οτι θέλει να κανει σχεση με άλλη. Αυτο δεν σου φτάνει?

Αγαπητή φίλη συγχαρητήρια!
Κατάφερες με πολλή προσπάθεια να φτιάξεις άλλο ένα γουρούνι σε αυτόν τον πλανήτη, (συγνώμη από τα γουρούνια).
Αναλογίστηκες ποτέ τι σου έδωσε αυτός το διάστημα που ήσασταν μαζί?
Γιατί τον άφησες απ\' την πρώτη στιγμή να οριοθετήσει τη σχέση σας?
Πως το έκανες αυτό στον εαυτό σου?
Τα τέσσερα χρόνια διαφοράς σας και το \"πρόβλημα\" βάρους σου, ήταν απλώς η δικαιολογία στο να μην αναλάβει αυτός τις ευθύνες του συναισθηματικά απε΄ναντι σου γιατί απλά τον βόλευες και δεν απαιτούσες τίποτε από εκείνον. ΕΣΥ δεν τον έκανες να σε ερωτευτεί γιατί αφού δεν σεβόσουν και δεν αγαπούσες ΕΣΥ τον εαυτό σου γιατί να το κάνει αυτός?
Το φταίξιμο είναι δικό σου. ʼφησες έναν άνθρωπο να σε εκμεταλευτεί σε όλα τα επίπεδα και μετά σε πέταξε σα στιμένη λεμονόκουπα, αφήνοντας βέβαια και ένα παραθυράκι μη τυχόν και πέσει σε καμιά πιο έξυπνη από σένα και μετά δεν έχει ώμο να κλάψει.
Αγάπησε τον εαυτό σου, είναι μια καλή αρχή

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Αγάπησε τον εαυτό σου, είναι μια καλή αρχή

---

θα συμφωνήσω...δεν ειναι δύσκολο να σε σεβαστει αυτος ο καποιος αν δεν το κανεις πρωτα εσυ?

Ναι παιδιά, αυτό πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερό μου λάθος, σε όλες μου τις σχέσεις μέχρι τώρα.

Πώς μπορεί να το πετύχει αυτό κάποιος;
Δώστε μου καμμιά συμβουλή γιατί κοντεύω να τρελλαθώ, εδώ και 2 εβδομάδες ζώ με χαπάκια και δεν αντέχω άλλο.

Κι αλήθεια..... πώς μπορεί κανείς να κάνει τον άλλον να τον ερωτετυεί όπως λέτε;
Δεν τον έκανα να με ερωτευτεί.
Μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό;

Εξηγήστε μου λίγο γιατί είμαι ψιλοχαμένη.

Προς Θεοφανία:

Ναι έπαιρνα κι εγώ πολλά πράγματα απο αυτόν.
Κατ\' αρχήν μεγάλες δόσεις αγάπης, τρυφερότητας και ενδιαφέροντος που μου είχαν λείψει στη ζωή μου.
Δεν έλεγε ποτέ \"σ\' αγαπώ\", αλλά με έκανε να το νοιώθω με χιλιάδες άλλους τρόπους.
Με το άγγιγμα, με το βλέμμα, με τους τρόπους που εφεύρισκε να μου στέλνει ή να μου ψωνίζει μικροδωράκια (όχι μεγάλης αξίας... αλλά με συναίσθημα).

Επαιρνα. Δεν μπορώ να πώ ότι δεν έπαιρνα, Θα ήμουν αχάριστη. Πιό αχάριστη απο αυτόν.

Καταρχήν αδυνάτισε! Θα σου φτιάξει τη διάθεση και θα δεις με άλλα μάτια την κατάσταση. Μπορεί να ακούγεται χαζό και ελαφρύ, αλλά θα με θυμηθείς.
Μιας και ασχολείσαι με internet άρχισε να μιλάς με άλλους άντρες, (όχι απαραίτητα για να κάνεις κάτι, αλλά για να περάσεις την ώρα σου και να ξεχαστείς).
Μη τολμήσεις και τον πάρεις τηλέφωνο, κόψε κάθε επικοινωνία μαζί του.
Αν σε πάρει, άφησε το ύφος της πληγωμένης αρκούδας και κοίτα να του δείξεις ότι μετά από σκέψη κατέληξες ότι δεν σου αξίζει, οπότε να περνά καλά με όποια κάνει το λάθος να του εμπιστευτεί τα συναισθήματα της.
Πες του ότι τώρα κατάλαβες πως δεν ένιωσε τίποτα για σένα, γιατί σε άλλη περίπτωση ούτε με τα κιλά σου θα είχε πρόβλημα, ούτε με την ηλικία σου. (Αυτό σκέψου το περισσότερο εσύ).
Ξέρω ζευγάρια με μεγάλη διαφορά και ηλικίας και κιλών και είναι πραγματικά ερωτευμένα.
Απλά ο άνθρωπος βρήκε μια εύκολη κατάσταση στην οποία δεν χρειαζόταν να δίνει, παρά μόνο να εισπράτει και περίμενε μέχρι να του κάτσει κάτι καλύτερο!
Συγνώμη, δεν σε ξέρω, αλλά με έχεις εκνευρίσει.
Λυπάμαι αν είμαι σκληρή μαζί σου

Θεοφανία:

1. Δεν έχω όρεξη να μιλήσω με άλλους άντρες. Νοιώθω χάλια. Το προσπάθησα αλλά θα το προσπαθήσω και πάλι μήπως ήταν η απογοήτευση της πρώτης φοράς.

2. Δεν έχω κόψει την επικοινωνία μαζί του. Μιλάμε και μου λέει ακόμα και το πώς προχωράει η κατάσταση με την άλλη, δεν ξέρω γιατί αφήνω να γίνεται αυτό. Ξέρω ότι με τσακίζει αλλά δεν θέλω και να το κόψω.

3. Υφος πληγωμένης δεν υπάρχει. Υπάρχει μια κεφάτη, γελαστή και πάντα γλυκεια και τρυφερή φίλη στην άλλη άκρη της γραμμής (έιμαι καλή ηθοποιός) που του εξήγησε ότι κατάφερε να με κάνει να τον βλέπω σαν ένα κοινό άντρα της διπλανής πόρτας και να χάσω κάθε ενδιαφέρον, σεβασμό και εκτίμηση σε αυτόν.
Επίσης ότι δεν θα πρέπει να κλαψουρίζει για την κατάσταση της ζωής του, και να ρίχνει τα φταιξίματα στους άλλους (μητέρα, πρώην γυναίκα, πρώην ερωμένη κλπ) γιατί για όλα αυτά φταίει εκείνος που ένεργεί σύμφωνα με τις οδηγίες που παίρνει απο λάθος κεφάλι..... (σκληρή γλώσσα).

4. Τα κιλά μου έχουν πάρει τον κατήφορο εδώ και 2 χρόνια... αυτός δεν είχε υπομονή να περιμένει το αποτέλεσμα.
Εγώ νοιώθω πολύ καλά που τα βλέπω να κατεβαίνουν!!!!

Συγνώμη, αλλά τι έπαιρνες όταν αυτός ντρεπόταν να πει ακόμη και στους πιο δικούς του ανθρώπους ότι είχε σχέση μαζί σου?
Τι σόι τρυφερότητα και αγάπη είναι αυτή όταν δεν αποδεχόμαστε τον άνθρωπο που περνάμε καλά μαζί του?
Έχεις καταλάβει τι έδειχνε η στάση του? Ότι, επειδή μέχρι τότε δεν είχε βρει αυτό που ήθελε βολευόταν μαζί σου που δεν ήταν μεν αυτό που ονειρευόταν αλλά, \"δε βαριέσαι...καλά περνάμε και όταν βρεθεί η κατάλληλη μπορώ να πείσω το θύμα να είναι στη ζωή μου με νέους όρους\"
Η θεία μου με το θειο μου έχουν δεκαπέντε χρόνια διαφορά. Γνωρίστηκαν πριν τριάντα χρόνια, εκείνος φαντάρος, εκείνη χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκαν, της μεγάλωσε την κόρη, την παντρεψε και είναι ακόμη μαζί ευτυχισμένοι. Αν τους δεις, (επειδή η θεία μου δεν έχει κάνει πλαστικές και τέτοια), φαίνεται πολύ η διαφορά τους, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καμιά στιγμή το θείο μου να την αγαπάει, να την παντρευτεί και να την κυκλοφορεί σαν τη γυναίκα του.
Μ\' αυτό θέλω να σου πω ότι σε καμία περίπτωση άυτός ο άνθρωπος δεν σε αγάπησε και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο το καλύτερο για σένα.
Σταμάτα να είσαι η εύκολη λύση του, απαίτησε απ τη ζωή και τον εαυτό σου αυτό που σου αξίζει!

σιγα την διαφορα καλε!!!!!και ανθρωποι που δεν σε δεχονται επειδη εχεις μερικα κιλα παραπανω ειναι εντελως ρηχοι..παψε να ασχολεισαι μαζι του,κοιτα εσενα,να εισαι εσυ καλα....καταλαβαινω πως ειναι δυσκολο αλλα δεν περασαν τα χρονια,μπορεις να βρεισ κ καλυτερον...

ασσσχετο:και αναρωτιεται ο συμφορουμιτησ μας σε καποιο αλλο τοπικ γτ την εχουν δει γκομενες οι γυναικες???
ας αναρωτηθει λοιπον μηπως η συμπεριφορα καποιων ανδρων μας δημιουργει πολλα κ διαφορα???

ακου εκει να σου πει εισαι χοντρη και ασχημη,να κοιταξει τα χαλια του που τα εχει σιγουρα για να ειναι χωρισμενος,να τον κερατωνε ασυστολα η παλια του φιλεναδα κτλ,σιγουρα καποια κουσουρια εχει και εσυ δεν τα βλεπεις....

ναι ελεος! σιγα τη διαφορα ηλικιας!!! πλακα μας κανεις? λες κι αυτος ειναι μικρουλης!! αυτο που εχω να πω ειναι οτι ο τυπος μπορει να σου δωσε οντως καποια πραματα, αλλα σιγουρα ειναι εντελως ανισορροπος και εχει πολλα κομπλεξ!
ενα πραμα που δε μπορω να του καταλογησω ειναι οτι δεν ηταν ειλικρινης. απ την αρχη σου πε πως σε βλεπει και πως βλεπει το μελλον του μαζι σου. απλα εσυ δεν επρεπε να τα δεχτεις! ειναι σαν να σου ελεγε ξεκαθαρα, σε εχω για συναισθηματικη καβατζα και αμα βρω καλυτερη θα την κανω με ελαφρα πηδαματακια! και το κακο ειναι οτι στο πε απ την αρχη οπως ειπα. αμα τον θες πισω θα ξερεις οτι δεν μπορεις να περιμενεις κατι περισσοτερο απ αυτον γι αυτο κοιτα μπροστα και ξεχνα τον. ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος, δεν υπαρχει μαγικη συνταγη για να ξεπερασεις τα συναισθηματικα. μαθε απ τα λαθη που εκανες σ αυτη τη σχεση, βαλε υψηλοτερα στανταρ στον εαυτο σου, αγαπησε περισσοτερο τον εαυτο σου και προχωρα!

Quote:

---

Originally posted by pennoula_v
ασσσχετο:και αναρωτιεται ο συμφορουμιτησ μας σε καποιο αλλο τοπικ γτ την εχουν δει γκομενες οι γυναικες???

---

το λες και μονη σου οτι ειναι ασχετο! αν αρχισουμε να φερνουμε μεμονωμενα παραδειγματα για το τι εχουν κανει κατα καιρους αντρες σε συναικες ή γυναικες σε αντρες δε θα βγαλουμε ακρη. ειδικα αν ποτε εχει τυχει να ακουσεις την εκπομπη κοιταω μπροστα με τη θρασκια εκει να δεις τι γυναικες περνουν και τι λενε!!
εδω πηρε μια τηλεφωνο και ελεγε τα εξης:
\'\'ειναι απιστευτο που με απερριψε ερωτικα ο παντρεμενος και με παιδια αφεντικο μου που του την επεφτα και θελω να τον εκδικηθω. ειναι απιστευτο που με απερριψε γιατι απο εξωτερικη εμφανιση αν δε με δειτε ό,τι μα ό,τι και να πω θα ναι λιγο!!\'\'

και υπαρχουν πολλες του αναλογου υφους που περνουν τηλεφωνο και λενε διαφορα! γι αυτο σουλεω αν αρχισουμε να λεμε διαφορα παραδειγματα δε θα βγαλουμε ακρη.

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για όλα τα λόγια παρηγοριάς.
Καταλαβαίνω ότι έχετε δίκιο.

Δεν είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να με αγάπησε έστω και για λίγο, απο τη στιγμή που ντρεπόταν να ομολογήσει ότι \"ναι, αυτή είναι η σχέση μου\".
Το κακό είναι ότι εγώ δεν έδινα σημασία σ\' αυτό γιατί είμαι ωραία γυναίκα, ίσως όχι του γούστου του, αλλά τις κατακτήσεις μου τις έχω, τις έβλεπε και ζήλευε, παρ\' όλο ότι έλεγε ότι δεν του αρέσω σαν γυναίκα αλλά σαν άνθρωπος.
Η αλήθεια είναι ότι έχει κόμπλεξ και διάφορα άλλα κουσούρια που τα καταλάβαινα, αλλά σαν ερωτευμένη τα πέρναγα στα \"ψιλά\". Αλλωστε δεν έψαχνα ποτέ τον Κο Τέλειο γιατί απλούστατα ξέρω ότι δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο στα όνειρά μας.
Ετσι είχα βολευτεί κι εγώ με ότι είχα.

Το θέμα είναι τώρα το πώς ξεκολάω?
Με πονάει αυτή η κατάσταση.
Είχε γίνει κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μου και τώρα νοιώθω σαν ακρωτηριασμένη. Σαν να μου λείπει ένα κομμάτι απο το σώμα μου.

Και μια ερώτηση πάνω στην τελευταία παράγραφο με bold:
Λέει ότι δεν θέλει να χάσουμε τη φιλική επικοινωνία που είχαμε πρίν γίνουμε ζευγάρι.
Δείχνει να το προσπαθεί μάλιστα.
Εγώ τι κάνω πάνω σε αυτό;
Το δέχομαι ή κλείνω κινητά και σταθερά ώστε να μην τον ακούω και τουμπάρω συνέχεια;
(αφήστε που αυτά που λέει εμένα μου δίνουν ελπίδες επανασύνδεσης).

Για παράδειχμα χθές, ταξίδευα και είχε αγωνία μέχρι να φτάσω στην Αθήνα, έπαιρνε και ξανάπαιρνε στο κινητό \"που είσαι, πόσο τρέχετε, τι ώρα θα φτάσετε κλπ\".
Οταν έφτασα ηρέμησε.
Μετά με ξαναπήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι το βράδυ θα βγεί με την άλλη και θα με πάρει όταν γυρίσει στη μάνα του.
Δεν πήρε.

Αν πάρει σήμερα τι κάνω;
Το σηκώνω ή δίνω ένα οριστικό τέρμα και στη φιλική επικοινωνία;

Σημ. Αν δώσω τέρμα θα με πονέσει κι εμένα αφάνταστα. Επειδή το δοκίμασα ήδη είδα ότι όταν δεν τον ακούσω για κάποιες ώρες με πιάνει κρίση πανικού, ζαλίζομαι, ανεβαίνει η πίεσή μου, με πιάνει δύσπνοια, αδυναμία συγκέντρωσης και διάφορα άλλα καλά.

Σκέπτομαι:
Αν δεν δώσω τέρμα, θα συνεχίσω να νοιώθω την απόρριψη και να πονάω κάθε φορά που με \"βγάζει απο την πρίζα\" για να είναι με την άλλη, αλλά τις υπόλοιπες ώρες θα νοιώθω καλά.
(δηλαδή θα εκμεταλεύομαι και τη δική του ανάγκη να μιλήσει μαζί μου, για να νοιώθω εγώ καλύτερα και ίσως... το ξεπεράσω σιγά-σιγά)

Αν δώσω τέρμα, θα πονέσω πολύ, αλλά μια και καλή έτσι όμως ίσως ξεκολήσω πιό γρήγορα.
Φυσικά, υπάρχει και η περίπτωση να δώσει εκείνος τέρμα, για να μην απασχολείται το μυαλό του μαζί μου και να μπορέσει να αφοσιωθεί απερίσπαστος στην καινούρια του σχέση. Αυτό θα με πονέσει ακόμα περισσότερο γιατί θα είναι μια απόρριψη ακόμα.

Η δική σας άποψη;

moreira ακομα και αν γυρίσει ξανά κοντά σου πως θα μπορούσες να είσαι με έναν άνθρωπο που δεν σε σέβεται? Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους όπως και σε σένα δεν αρέσουν οι πάντες. Εκεί έξω υπάρχουν εκατοντάδες άντρες που θα σε εκτιμήσουν για αυτό που είσαι. Δεν χρειάζεται να αδυνατήσεις για κανέναν παρά για τον εαυτό σου. Χάσε κιλα για να προστατεύσεις την υγεία σου και να νοιώσεις εσύ καλύτερα και όχι για να έχει αυτός γκόμενα να περιφέρει στα πανηγύρια. Πήγαινε σε ένα διαιτολόγο (αν δεν έχεις ήδη) για να σου δώσει μια σωστή διατροφή και να μην πάθεις τίποτα χειρότερο. Ξέρεις φαντάζομαι οτι το 1 μήλο την ημέρα ή το τίποτα είναι οτι χειρότερο για την υγεία. Μπορεί να σου έρχεται να τα βγάλεις αλλά καλό είναι να προσπαθείς να τρως μικρά και πολλά γεύματα που να μπορεί να τα αντέξει το στομάχι σου.
Για το αν θα πρέπει να διατηρήσεις επαφή μαζί του είναι ένα άλλο θέμα. Πιστεύω οτι πρέπει να του πεις πως νοιώθεις και να αφήσεις το θέατρο. Το πιθανότερο βέβαια είναι να τρομάξει και να κόψει αυτός μετά επαφή αλλά τουλάχιστον θα το βγάλεις από μέσα σου. Δεν νομίζω οτι σου κάνει καλό όμως το να υποκρίνεσαι και να ακούς για την άλλη. moreira θα πονέσεις σίγουρα αλλά τώρα μήπως δεν πονάς? Βγες έξω κοπέλα μου κάνε γνωριμίες, φλέρταρε, κάνε καινούριες φιλίες, διασκέδασε, ανανεώσου και άστον αυτόν να περνάει την κρίση ηλικίας του.

ʼκου...
Αν του πεις κατάμουτρα όλα όσα έχεις συνηδειτοποιήσει και ότι τέλος η καβάτζα όπως λέει και η φίλη παραπάνω, υπάρχουν δύο αποτελέσματα: ή θα κόψει εντελώς γιατί θα δει ότι τον κατάλαβες, (που είναι το πιθανότερο) ή θα επαναπροσδιορίσει τη σχέση σας από φόβο μήπως χάσει όλα αυτά που του δίνεις και τα θεωρεί δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση, και για να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, του χρειάζεται ένα στόλισμα για την συμπεριφορορά του απέναντι σου.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά με το κόψιο κάθε επαφής μαζί του θα έχεις να παλεύεις μόνο με την απώλεια και πάνω απ\' όλα θα τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Μόλις περάσουν τα πρώτα δύσκολα θα νιώσεις πολύ καλά και θα δεις με καινούργιο μάτι την κατάσταση.
Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να πάρει το αίμα του πίσω.
Αγάπησε εσένα!!!!

ειναι τραγικο ποσα πραγματα ανεχομαστε προκειμενου να μην χασουμε καποιον...και να πω οτι ηταν και σωστος??καταμουτρα σου λεεει πως περασε την ωρα του ερωτικα...τωρα σε θελει για φιλη??για ποιο λογο ακριβως?για να εχει και αλλη ευκαιρια να σε ισοπεδωσει??Ειναι το πιο δυσκολο να κοψεις επαφες....

μην κλεισεις ουτε κινητα ουτε σταθερα....πιεσε τον εαυτο σου να αντιστεκεται ειτε να τηλεφωνησει ειτε να απαντησει....δεν ειναι ωραιο να σε χασουν ολοι οι υπολοιποι φιλοι σου,για να αποφυγεις αυτον τον εναν..

καλυτερα να πολεμας το οτι τον εχασες που καποτε θα τελειωσει αυτη η περιοδος...παρα να πολεμας τον εαυτο σου που μπορει να διαρκεσει μια ζωη....
Εισααι νεα γυναικα κλεισε αυτη την πορτα που περιεχχει αυτον κ οτι σχετιζεται μαζι του και ανοιξε την αλλη πο εχει το μελλον και εσενα να αγαπας τον εαυτο σου....κ προσεξε δεν ανοιγει η δευτερη αν δεν κλεισει η πρωτη....

Συμφωνώ με την pennoula.Καλύτερα να σταματήσεις την όποια επικοινωνία μαζί του.Θα πονέσεις για ένα διάστημα αλλά σιγά σιγά θα αρχίσεις να το ξεπερνάς.Το να διατηρήσεις μια φιλική επαφή μαζί του νομίζω θα ήταν ότι χειρότερο για σένα από τη στιγμή που εσύ τον βλέπεις ερωτικά.Θα υποφέρεις συνέχεια.Ασε που εκείνον θα τον βολεύει να διατηρείτε αυτή την επικοινωνία και πολύ φοβάμαι ότι αν ξεμείνει πάλι από σύντροφο μπορεί να θελήσει να τα ξαναβρείτε μέχρι να βρει κάτι άλλο.
Θα μπορούσες ίσως να το ξεκαθαρίσεις μαζι του,να του εξηγήσεις ότι δεν θέλεις να διατηρήσετε φιλική επαφή γιατί αυτό σε κάνει χειρότερα.Για να μπορέσεις να ηρεμίσεις χωρις να σε παίρνει τηλέφωνο και σε βάζει σε διλλήματα και πειρασμό για το αν θα του μιλήσεις ή όχι.

Να πω πως τα βλέπω εγώ τα πράγματα από το πρώτο ποστ που διάβασα.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πάει με την άλλη. Αλλά και \'συ για να τον κρατήσεις, παίξ\'το λιγάκι δύσκολη.

ʼκου με που σου λέω...

Αλέξανδρε, τι εννοείς \"παίξ\'το λιγάκι δύσκολη\"?

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Συγνώμη, αλλά τι έπαιρνες όταν αυτός ντρεπόταν να πει ακόμη και στους πιο δικούς του ανθρώπους ότι είχε σχέση μαζί σου?
Τι σόι τρυφερότητα και αγάπη είναι αυτή όταν δεν αποδεχόμαστε τον άνθρωπο που περνάμε καλά μαζί του?
Έχεις καταλάβει τι έδειχνε η στάση του? Ότι, επειδή μέχρι τότε δεν είχε βρει αυτό που ήθελε βολευόταν μαζί σου που δεν ήταν μεν αυτό που ονειρευόταν αλλά, \"δε βαριέσαι...καλά περνάμε και όταν βρεθεί η κατάλληλη μπορώ να πείσω το θύμα να είναι στη ζωή μου με νέους όρους\"
Η θεία μου με το θειο μου έχουν δεκαπέντε χρόνια διαφορά. Γνωρίστηκαν πριν τριάντα χρόνια, εκείνος φαντάρος, εκείνη χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκαν, της μεγάλωσε την κόρη, την παντρεψε και είναι ακόμη μαζί ευτυχισμένοι. Αν τους δεις, (επειδή η θεία μου δεν έχει κάνει πλαστικές και τέτοια), φαίνεται πολύ η διαφορά τους, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καμιά στιγμή το θείο μου να την αγαπάει, να την παντρευτεί και να την κυκλοφορεί σαν τη γυναίκα του.
Μ\' αυτό θέλω να σου πω ότι σε καμία περίπτωση άυτός ο άνθρωπος δεν σε αγάπησε και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο το καλύτερο για σένα.
Σταμάτα να είσαι η εύκολη λύση του, απαίτησε απ τη ζωή και τον εαυτό σου αυτό που σου αξίζει!

---

Αυτό ισχύει... Όχι απαραίτητα ότι δεν σ\' αγάπησε αλλά ότι είναι λίγο εγωιστής/παιδί. Δώσ\'του χαστούκι να ξυπνήσει αν και σ\' αυτή την ηλικία ίσως ο άνθρωπος δεν αλλάζει...
Πάντως αν κάνεις ένα βήμα πίσω αξιοπρεπώς.... Το ότι έκλαιγε όταν στα έλεγε κάτι λέει. Επίσης τώρα είναι ixis afixis! Οπότε περιθώρια υπάρχουν, ου, πολλά.

Έναν \"φίλο\" τον επιλέγεις (εκτός των άλλων και) για το ότι :

- σε καταλαβαίνει

- σε νοιώθει και συμπαραστέκεται στα προβλήματά σου

- είναι με \"το-μέρος\" σου (... κι όχι με το -όποιο- \'θηρίο\' σε βασανίζει)

- σ΄ανακουφίζει με μιά καλή κουβέντα όταν σε αδικούν κ σε εκμεταλλεύονται κ νοιώθεις να σε \"πνίγει\" το δίκιο.

- νοιάζεται για σένα (τη ζωή κ το χρόνο σου) κι όχι για τον εαυτό του (μόνο)

....
....

Μετά από όσα συνέβησαν μεταξύ σας κ κυρίως μετά τη συμπεριφορά του απέναντι σου, που σε έφερε σε τέτοια κατάσταση, πόσο αλήθεια νομίζεις οτι μπορείτε νάσαστε \"φίλοι\" μ΄αυτόν τον άνθρωπο ;

Βλέπεις ... μπορεί ο έρωτας νάναι τυφλός η φιλία όμως οφείλει νάχει τα .. μάτια 14 !! διότι σύμφωνα με το ρητό :\"δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι\"

... και μάλλον τύπος σαν κι αυτόν δε νομίζω νάναι και τόσο κολακευτικό να νοιώθεις οτι σου μοιάζει ... (σύμφωνα πάντα με το πώς σου φέρθηκε μέχρι τώρα ... )

Quote:

---

Originally posted by moreira
Αλέξανδρε, τι εννοείς \"παίξ\'το λιγάκι δύσκολη\"?

---

Πρώτα ξεκαθαρίζεις ότι ο τρόπος του δεν είναι σωστός. Απαραίτητο αυτό.


Κόβεις, δεν ξαναπαίρνεις.


Θα σε κυνηγήσει.


Μετά, φιλική (ΜΟΝΟ) και κρατάς τις αποστάσεις

\"Ναι δεν μπορώ να σου μιλήσω πολύ, βγαίνω έξω τώρα...\" Κανένα λογαριασμό δεν δίνεις που πας. Κόβεις τα δικαιώματα που είχε πάνω σου. \"Πάω σε φιλικό τραπέζι\" ξέρω \'γω... Αρκεί.

Συνεχίζεις έτσι για λίγο καιρό...

Αν θέλει να ξαναβγήτε ξαναβγαίνεις (όταν θες εσύ κι όχι με την πρώτη)

Και γενικά, τον τυλίγεις (αυτό θέλει κι αυτός).

Επανάκτησε το έδαφος σου δηλαδή.

Καν\' τον να δει τι χάνει. Να το καταλάβει και να το αισθανθεί να χάνεται.


Και μαχαίρι να κόψεις παρόμοια αποτελέσματα θα έχεις από την πλευρά του. (Θα σε κυνηγήσει δηλαδή). Απλώς είναι λίγο πιο \"γλυκό\" έτσι.

moreira από όσα έχεις γράψει πιστεύω ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις να ξανακερδίσεις αυτόν τον άνθρωπο που σε υποτιμάει με τέτοιο τρόπο.Σίγουρα σου αξίζει κάποιος καλύτερος που θα σε αγαπάει γι\'αυτό που είσαι και δεν θα βρίσκει χαζές δικαιολογίες για να σε χωρίσει μόλις βαρεθεί και βρει κάποια άλλη.Και φυσικά κάποιον που θα καμαρώνει που σε έχει δίπλα του και όχι να φοβάται μήπως σας δούνε οι συγγενείς του και οι γνωστοί του.

Κι αυτό σωστό. Το ευκταίο. Απλά αν κάνεις λίγο υπομονή και φερθείς έξυπνα, μπορεί να τα έχεις όλα αυτά έτσι κι αλλιώς.

Αρκεί να φερθείς σε αρμονία με αυτό που αισθάνεσαι. Σαν γυναίκα. Όχι σαν φιλικό πρόσωπο.

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές, τις γνώμες και τα λόγια ενθάρρυνσης που μου προσφέρετε.

Προσπάθησα να του κόψω μαχαίρι την επικοινωνία αλλά δεν μπόρεσα. Ενοιωθα να πνίγομαι και να μην έχω αέρα ν\' αναπνεύσω. Στο δεύτερο τηλεφώνημα απάντησα.
Εχουμε μιλήσει 3-4 φορές σήμερα, το τελευταίο τηλεφώνημα περίπου 1 ώρα, ίσως και παραπάνω.
Διάφορα θέματα, ίσα για να κρατάμε τη γραμμή ανοιχτή.
Ωρες-ώρες τον νοιώθω να αμφιταλαντεύεται. Μου λέει ότι νοιώθει τύψεις. Του απαντάω με ένα δικό του απόφθεγμα \"καλύτερα να έχεις τύψεις παρά απωθημένα\". Τον ενθαρρύνω να προχωρήσει με την καινούρια γιατί δήθεν κι εγώ σκέπτομαι να γυρίσω στον πρώην μου που με πολιορκεί τους τελευταίους μήνες (και το ξέρει.)
Προσπαθεί να με αποθαρρύνει απο αυτή τη σκέψη με διάφορα επιχειρήματα. Λέγοντας ότι δεν θέλει να κακοπέσω γιατί ενδιαφέρεται για το καλό μου σαν καλός φίλος.

Μου είπε ότι δεν περίμενε να έρθουν έτσι τα πράγματα και ότι περίμενε πως θα τον παρατούσα πρώτη.
Μήπως τελικά όλο αυτό είναι απο δική του ανασφάλεια;
Μήπως επειδή λαχταράω να γυρίσει πίσω ερμηνεύω τις πραγματικά φιλικές του προθέσεις σαν ενδιαφέρον για επιστροφή;

Εγώ συνεχίζω να κρατάω μια φιλική στάση απέναντί του αλλά προκαλώντας τον να θυμηθεί τι ήταν η σχέση μας.
Μήπως πρέπει να του ανοίξω την πόρτα της επιστροφής και να τον προσκαλέσω πάλι ή θα φάω άλλη μια απόρριψη;

Εχω πελαγώσει.

αλήθεια τί ήταν η σχέση σας?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
αλήθεια τί ήταν η σχέση σας?

---

Sofia μου,

Η σχέση μας είταν μια πολύ ζεστή και τρυφερή φιλία.
Αγνή φιλιά. Ούτε περίμενα κάτι απο εκείνον, ούτε εκείνος απο μένα.
Ηρθε μια εποχή που αντιμετώπιζε τραγικά προβλήματα με την πρώην σχέση του, τον κεράτωνε (και του το ομολογούσε) κι εκείνος ήταν αναγκασμένος να το ανέχεται, γιατί δεν είχε πουθενά αλλού να πάει.
Δεν τον άφηνε να βλέπει τα παιδιά του γιατί φοβόταν μην τα ξαναφτιάξει με την προηγούμενη γυναίκα του.
Δεν του επέτρεπε να ψωνίσει ούτε μια καραμέλα στα παιδιά του αν δεν έπαιρνε κάτι μεγαλύτερο και πιό ακριβό για τα δικά της παιδιά.
Της συντηρούσε το σπίτι, θαλασσοπνιγόταν και της έστελνε λεφτά για να το ανακαινίσει κλπ.

Τον είχα δεί πολλές φορές να κλαίει για την κατάντια που τον οδήγησε ένας έρωτας.

Σε αυτή τη φάση της ζωής του ήρθαμε πιό κοντά.
Του άναψα φωτάκια μέσα στην ψυχή του και είδε ότι αξίζει καλύτερης συμπεριφοράς γιατί είναι άνθρωπος.
Χώρισε απο αυτήν και ήταν καλά.

Κάναμε συζητήσεις αμέτρητες ώρες, νύχτες και μέρες απο το τηλέφωνο.
Εκανα αμέτρητα ταξίδια στο νησί για να μιλήσουμε και μόνο.
Εκανε αμέτρητα ταξίδια στην Αθήνα για να μιλήσουμε και μόνο.

Μετά ήταν όλα πιό όμορφα γιατί μπορούσαμε να παίρνουμε και τα παιδιά του μαζί και όλη αυτή η γαλήνια κατάσταση μας έδεσε. Ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλο.
Υπήρχαν στιγμές που μας έβαζαν στη μέση τα παιδιά και αγκαλιαζόμασταν όλοι μαζί.
Ηρεμα πράγματα.

Η φιλία δηλαδή εξελίχθηκε σε ερωτική φιλία και στη συνέχεια σε σχέση.

Αυτό είχαμε μεταξύ μας.
Γι αυτό νοιώθω τόσο δεμένη μαζί του. Τον νοιώθω σαν να είναι ο αέρας που αναπνέω.
Αν περάσουν ώρες που δεν τον έχω ακούσει μεπιάνει δύσπνοια. Και το ίδιο συνέβαινε (και συμβαίνει ακόμα) σ\' αυτόν.
Μου έχει κάνει παραπονάκια μερικές φορές γιατί δεν τον παίρνω τηλ. συχνά απο τη δουλειά......

moreira μου κανει εντύπωση αυτο που σου χα ξαναγράψει κ αλλο post μου, ποσο αμοιρο ευθυνων τον έχεις...

οπως κ το οτι απομονωνεις μονο τις καλές στιγμες σας...απο οσα εσυ έγραψες δεν σου φέρθηκε κ τοσο ενταξει. αυτο δεν σου λέει κάτι για τον ιδιο?

εχω την εντυπωση οτι η σχεση σας οπως μας την περιγραφεις στο τελευταιο σου ποστ, δεν εχει καμια σχεση με αυτην που παρουσιαζε εκεινος στους αλλους και σε σενα, ειτε το πιστευε ειτε οχι, οπως μας το διηγηθηκες στο πρωτο σου ποστ....
αν σε ερωτευτηκε και τον ερωτευτηκες, πως τολμουσε να μιλαει ΣΕ ΕΣΕΝΑ (ασε τους αλλους) για ερωτικη φιλια που ποτε δεν θα γινει κατι αλλο γιατι θελει να ειστε μονο φιλοι και αργα η γρηγορα θα παει αλλου?
η ωραιοποιεις αυτο που ειχατε γιατι σε ποναει να παραδεχεσαι ποσο λιγος ηταν στην σχεση σας, η αυτος ειναι τελειως ανισορροπος και δεν αξιζει να ασχολεισαι μαζι του ουτε για πλακα....

και κατι αλλο μου κανει μεγαλη εντυπωση...
με την διηγηση σου, εχω την αισθηση οτι μιλαμε για καποια χρονια πορειας αυτης της σχεσης...ειδικα και με τις αλλαγες της σχεσης απο ΑΠΛΗ φιλια ενω τον γνωρισες μεσα σε μια αλλη σχεση που με κοπο και με την βοηθεια σου ξεφορτωθηκε, με ΠΟΛΛΕΣ επισκεψεις και δικες του και δικες σου αλλα ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ και στην συνεχεια εξελιξη της σχεσης σε κατι ερωτικο που εγινε φλογερο και εγινε ερωτας....
αντιλαμβανομαι οτι η ενταση ΜΕΣΑ σου ηταν τοσο μεγαλη που που ολη αυτη η διαδικασια δειχνει μακροχρονη...
ξαναδιαβαζοντας προσεκτικα τα ποστ σου, ειδα οτι το συνολικο διαστημα της σχεσης ηταν ενας χρονος, οτι αυτος ερχοταν μια φορα τον μηνα με ευκαιριες της δουλειας, κιε συ καποιες αντιστοιχες φορες σε σ/κ η γιορτες η διακοπες.
σωστα υποθετω λοιπον οτι οι φορες που βρεθηκατε σε διημερα η περισσοτερων ημερων διαστηματα ειναι καμια 20ρια με 30ρια στην πιο καλη περιπτωση?
κι οτι μεσα σε αυτα ηταν ηταν και οι ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ φορες του διαστηματος που εισασταν μονο φιλοι λογω του τροπου της γνωριμιας σας αλλα και των δικων του συναισθηματικων προβλήματων κλπ?δηλαδη για ποσο διαστημα ερωτικης δικης σας σχεσης μιλαμε τελικα? καπου μισο χρονο η ακομα λιγοτερο, και μαλιστα με συχνοτητα επαφων καπου 1 φορα το μηνα.

ολα αυτα τα μαθηματικα της σχεσης σας δεν ειναι μια απλη μπουρδολογια μου....απλα σκεφτομαι μηπως στο δικο σου το μυαλο η μαλλον το συναισθημα για να το πω σωστα, η ιστορια αυτη ειχε ενα τελειως διαφορετικο μεγεθος απ οτι στο δικο του...

Αναφορικά με τα \"μαθηματικά\" δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, γιατί δεν έχω αναφέρει λεπτομέρειες για να μην κουράσω.
Η φιλική σχέση είχε διάρκεια χρόνου. Η ερωτική κράτησε ένα χρόνο.
Στα δέ ταξίδια δεν υπολογίζω τα απλά σαββατοκύριακα, αλλά τα μεγάλα χρονικά διαστήματα που μείναμε μαζί (απο 10ήμερο και πάνω).

Αλλά, αυτό:

Quote:

---

Originally posted by Remedy
.......................................σε ποναει να παραδεχεσαι ποσο λιγος ηταν στην σχεση σας, η αυτος ειναι τελειως ανισορροπος και δεν αξιζει να ασχολεισαι μαζι του ουτε για πλακα....

---

Είναι μια μεγάλη αλήθεια, που αρχίζω να την καταλαβαίνω σιγά-σιγά, απο όλα όσα συζητάμε εδώ μέσα.

Κι αυτό:

Quote:

---

Originally posted by Remedy ...απλα σκεφτομαι μηπως στο δικο σου το μυαλο η μαλλον το συναισθημα για να το πω σωστα, η ιστορια αυτη ειχε ενα τελειως διαφορετικο μεγεθος απ οτι στο δικο του...

---

Αρχίζω να πιστεύω ότι είναι μια ακόμα μεγάλη αλήθεια......

Το θέμα τώρα είναι πώς να καταφέρω να ξεκολήσω, να ξεπεράσω τον πόνο, το αίσθημα ασφυξίας όταν μου λείπει και να πάω τη ζωή μου ένα βήμα παρακάτω.
(που βασικά δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το κάνω αυτό ακόμα).

απλοποιησε το μεσα σου.....πονος θα υπαρξει σιγουρα....ενας χωρισμος ειναι....νομιζω πως το εχεις ξαναβιωσςι.....δεν περασε????

Υπάρχει κάποια στιγμή που μέσα σου βάζεις ένα τέλος, μπορεί να καλλιεργήσεις εσύ μέσα σου την ιδέα ή να σου έρθει απότομα χωρίς να το περιμένεις (αλλά και πάλι επειδή έχουν συσσωρευτεί διάφορα συναισθήματα και σκέψεις). Το πότε θα γίνει έχει σχέση με το πως διαχειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις, ανακύπτεις γρήγορα, αναμασάς τα παλιά ή κοιτάς μπροστά. Το όλο ζήτημα είναι να αρχίσεις να νιώθεις ότι είσαι καλύτερα μόνη σου, ελεύθερη ώστε να μπορεί να σου προκύψει κάτι άλλο στην πορεία που θα είναι καλύτερο για σένα, θα αρχίσει να σου γίνεται βραχνάς η ιστορία, ότι σου είναι βάρος για να συνεχίσεις τη ζωή σου, θα επαναστατήσεις το εγώ σου και θα πει \"κοίταξέ με κι εμένα, φρόντισέ με\".
Κάπως έτσι μου συμβαίνει εμένα.

Ξέρω ότι σας έχω πρήξει. Ηθελα όμως να σας πώ τα τελευταία μου νέα και να μου πείτε τις απόψεις σας (αν δεν έχετε βαρεθεί).

Σήμερα, όλη μέρα στο γραφείο είχα ανοιχτό ένα παράθυρο σ\' αυτό το θέμα. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα όλα τα posts. Προσπαθούσα να εμπαιδώσω όλα αυτά που μου γράψατε, γιατί ξέρω ότι έχετε δίκιο, απλώς εγώ δεν μπορώ να το δώ ακόμα.

Χθές μου είχε ζητήσει σήμερα, να συζητήσουμε ένα θέμα.
Εγώ είχα αποφασίσει να συζητήσω μαζί του το θέμα (έτσι κι αλλιώς) αλλά και να του πώ ότι θέλω να σταματήσουμε κάθε είδους επικοινωνία.
Δεν ήθελα να το κάνω απο το τηλέφωνο. Ηθελα να βλέπω τα μάτια του όταν θα του το έλεγα. Του πρότεινα να βρεθούμε για καφέ για να τα πούμε.
Πήγα αποφασισμένη να του πώ κατάμουτρα όλα όσα σκέπτομαι γι\' αυτόν. Οχι ότι δεν τόχω κάνει ήδη 2 φορές, αλλά θα το έκανα για 3η φορά, λέγοντάς του επίσης ότι τον θεωρώ \"λίγο\" και \"ανεπαρκή\" για να σταθεί δίπλα μου σαν φίλος μου.

Το έκανα. Του τα είπα.
Για μια στιγμή πάγωσε. Είπε ότι με ντρέπεται.
Μου ζήτησε να αναθεωρήσω την απόφασή μου. Λέει ότι ξέρει ότι έχει κάνει μ@κία αλλά θέλει να του τα λέω στα ίσια γιατί τον βάζω σε σκέψεις και θέλει να σκέφτεται.
Οσο και να σκέφτεται όμως θέλει να προχωρήσει με αυτό που ξεκίνησε με την άλλη.
Συνεχίζει να θέλει να πάω στο νησί με τη 10ήμερη άδεια που έχω τέλος Μαρτίου.... με ρώτησε αν θέλω εγώ και του είπα ότι θέλω.
(η αλήθεια είναι ότι θέλω, γιατί τον Απρίλιο έχω να κάνω 3 μακρυνά ταξίδια λόγω δουλειάς και ήθελα να ξεκουραστώ λίγο πρίν ξεκινήσει ο γολγοθάς).


Μείναμε στο ότι θα τηλεφωνηθούμε όπως πάντα αύριο το πρωί....

Νοιώθω πιό ήρεμη. Οχι εντελώς καλά αλλά πιό ήρεμη, χωρίς να έχω πάρει χάπια ακόμα. Κι ελπίζω να καταφέρω να κοιμηθώ απόψε χωρίς χάπι. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Τι γνώμη έχετε γι\' αυτά;;;

Ότι ο χωρισμός δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, και είναι πολύ συνηθισμένα αυτά τα πισωπατήματα. Θα συνεχιστεί κι άλλο αυτό μέχρι να τα βάλεις με τον εαυτό σου \"τι βλακείες είναι αυτές που κάνω, γιατί δε κρατάω αυτά που έχω αποφασίσει;\". Είναι τα βήματα του αποχωρισμού, 2 μπροστά, 1 πίσω, μέχρι που κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι έχεις απομακρυνθεί αρκετά συναισθηματικά για να βάλεις τέρμα οριστικό. Κι αυτός θα απομακρυνθεί, εκτός αν θέλει να κρατήσει επαφή για να μπορεί σε κάποιον να παραπονιέται για την καινούρια. Μη το επιτρέψεις ποτέ αυτό στο εαυτό σου όμως, είναι αργός θάνατος.

Quote:

---

Originally posted by moreira
.......
Το έκανα. Του τα είπα.
Για μια στιγμή πάγωσε. Είπε ότι με ντρέπεται.
Μου ζήτησε να αναθεωρήσω την απόφασή μου. Λέει ότι ξέρει ότι έχει κάνει μ@κία αλλά θέλει να του τα λέω στα ίσια γιατί τον βάζω σε σκέψεις και θέλει να σκέφτεται.
Οσο και να σκέφτεται όμως θέλει να προχωρήσει με αυτό που ξεκίνησε με την άλλη.Συνεχίζει να θέλει να πάω στο νησί με τη 10ήμερη άδεια που έχω τέλος Μαρτίου.... με ρώτησε αν θέλω εγώ και του είπα ότι θέλω.
(η αλήθεια είναι ότι θέλω, γιατί τον Απρίλιο έχω να κάνω 3 μακρυνά ταξίδια λόγω δουλειάς και ήθελα να ξεκουραστώ λίγο πρίν ξεκινήσει ο γολγοθάς).


Μείναμε στο ότι θα τηλεφωνηθούμε όπως πάντα αύριο το πρωί....

Νοιώθω πιό ήρεμη. Οχι εντελώς καλά αλλά πιό ήρεμη, χωρίς να έχω πάρει χάπια ακόμα. Κι ελπίζω να καταφέρω να κοιμηθώ απόψε χωρίς χάπι. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Τι γνώμη έχετε γι\' αυτά;;;

---

γι αυτα, εχω ακριβως την ιδια γνωμη που ειχα και για τα αλλα..
για ξαναδιαβασε τι μας εγραψες καλη μου.
τι αλλαξε με αυτη τη συζητηση?
απολυτως τιποτε...

εσυ του ειπες πραγματα που του ειχες ξαναπει...
αυτος αφου τα ακουσε (ξανα) τα προσπερασε (ξανα) για να μη πω οτι τα εγραψε στ @@ του, και οδηγησε την κατασταση και εσενα ακριβως εκει που εξυπηρετει τον ιδιο με 1-2 απλες φρασεις...
στο να σε κανει μυστικοσυμβουλο του δλδ στα γκομενικα και υπαρξιακα του προβληματα...

η αληθεια ειναι οτι ξερεις πολυ καλα οτι η \"ξεκουραση\" σου ειναι απλα μια προφαση στον εαυτο σου για να πας εκει να τυραννιεσαι παριστανοντας οτι νοιαζεσαι ως φιλη για τα γκομενικα του ανθρωπου με τον οποιο εισαι ερωτευμενη...

λες οτι αισθανεσαι πιο ηρεμη...
τι αλλαξε?
ως \"φιλο\" (τρομαρα του) μπορουσες να τον εχεις, αυτο ηθελε κι αυτος
ως γκομενο, δεν μπορεις να τον εχεις αυτη την στιγμη και ειναι το μονο που πραγματικα θα θελες εσυ..

το θεμα θα ηταν , περα απο το να του θυμησεις πως ακριβως σου φερθηκε, να του πεις ειλικρινα και τι ειναι αυτο που θες εσυ...δλδ, να τον εχεις σαν συντροφο κι οχι σαν φιλο, κι αν δεν συμπιπτουν οι επιθυμιες σας, ας παει στο καλο κι ας ζηταει συμβουλες απο κανεναν φιλαρακο του .
να παρει τα ρισκα του και να αποφασισει αν σε θελει συνολικα κι οχι οτι βολευει εκεινον, η διαφορετικα να παει στην ευχη..

πηγαινε λοιπον γιατι δεν νομιζω οτι μπορει κανεις να σε σταματησει απο την αυτοκαταστροφη, τσαλαπατησε τον εγωισμο σου και τις επιθυμιες σου οσο αντεχεις ακομα κι οταν καποτε φτασεις πραγματικα στον πατο, ισως αποφασισεις να ζησεις αυτα που σου αξιζουν κι οχι ν αρκεισαι στα ξεροκοκομματα της οποιας γκομενας του τυπου...

Remedy ...με γλίτωσες από την ταλαιπωρία να τα γράψω εγώ.
Ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα....

Quote:

---

Originally posted by Remedy
.......................νοιαζεσαι ως φιλη για τα γκομενικα του ανθρωπου με τον οποιο εισαι ερωτευμενη...

λες οτι αισθανεσαι πιο ηρεμη...
τι αλλαξε?
.................................................. ......

---

Τι άλλαξε;;;;;!!!

Νοιώθω πιό ήρεμη, γιατί δεν νοιώθω πιά ερωτευμένη μαζί του.
Οσο για τα γκομενικά... δεν με πολυνοιάζουν. Τα συζητήσαμε (επίτηδες τον άφησα να μου πεί) και δεν ένοιωσα ούτε ένα τσιμπηματάκι μέσα μου.

Τον είδα πόσο πραγματικά λίγος, ανώριμος και ανασφαλής είναι και πραγματικά ένοιωσα ότι δεν μου αξίζει ένας τέτοιος άντρας. Αντίθετα....... Είδα ότι του αξίζει αυτή που βρήκε.

Τον απομυθοποίησα μέσα μου. Είναι λίγος, πολύ λίγος για μένα.

Θα σας ενημερώσω για τις παρακάτω εξελίξεις.
Μου κάνει πολύ καλό η κουβεντούλα μαζί σας!!!!

κατσε βρε καλη μου...
συνειδητοποιησες ολα αυτα κι αντι να θελεις να τρεξεις οσο πιο μακρια του γινεται και να ξεχασεις την συμπεριφορα του, αποφασισες να περασεις την αδεια σου μαζι του?
δεν νομιζεις οτι κατι δεν κολλαει?

κι αν υποθεσουμε οτι υπαρχιε μια περιπτωση ξαφνικα να τον ειδες φιλικα απο γκομενικα, εκτιμησες δλδ σαν φιλο καποιον που εχεις απορριψει σαν ανθρωπο?

οπως τα βλεπω εγω τα πραγματα, οταν βρεθεις στο σημειο να κατανοησεις οτι ο αλλος ειναι τοσο λιγος οσο λες, και να μη νοιωθεις πια ελξη, το μονο που θες ειναι να απομακρυνθεις κι οχι να τηλεφωνηθειτε πρωι-πρωι οπως καθε μερα...

δεν θα σου κανω τον τροχονομο, αλλωστε εσυ θα τα λουστεις, οχι εγω, αλλα οσο πιο ανοιχτα εχεςι τα ματια σου στις πραγματικες ΣΟΥ προθεσεις, τοσο πιο αναιμακτα θα ξεμπερδεψεις..

Λές να ΜΗΝ είναι έτσι τα πράγματα όπως τα νοιώθω αυτή τη στιγμή δηλαδή;

Μέσα μου να κρύβονται άλλες προθέσεις;;
Δεν νοιώθω κάτι τέτοιο.
Μπορεί να συμβαίνει;;;

εμ...