Με μισω

Νομιζω οτι με μισω.εδω κ εναν χρονον σχεδον βιωνω μια εντελως πρωτογνωρη κατασταση για μενα.εχω ααπομωνωθει απο ολους σχεδον καθομαι ολη μερα σπιτι μου και σκεφτομαι.νιψθω να εχω γινει ενα με το μηδεν και την αιωνιοτητα.τιποτα δεν υπαρχει ολα κενα και χωρις νοημα.πηγα κααι σε γιατρους ολοι προτειναν αγωγη με αντικαταθλιπτικα αλλα δεν θελω να παρω.βασικα δεν θελω να με βοηθησω.νιωθω ενα τιποτα που δεν χρηζει βοηθειας ουτε θεραπειας.να προσπαθησψ γιατι?και τοσα χρονια που προσπαθουσα τι καταλαβα? Ενα μηδεν.φφφφ μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω αν κ ουτε αυτο δεν μπορω να κανω. Για τιποτα δεν ειμαι μονο για να σκεφτομαι η για ναα πηγαινοερχομαι χωρις νοημα και σκοπο.δεν αντεχω τον εαυτο μου ολα μου τα ονειρα πεθαναν και μααζι τους κ γω.σααν νεκρη νιωθω.ο γιατρος τι θα μ κανει? Θα με ποτισει φαρμακα και θα με συμβουοεψει να περοφερομαι στον εξω κοσμο μπας κ βρω το δρομο μου.ποσο βοηθητικα ολα αυτα!οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται δεν τα χα φαντααστει ετσι ουτε οτι θα κατεληγα ετσι.γεμαατη ονειρα ημουν μου κοβονταν σιγα σιγα μερα με τη μερα για χρονια.κουραστηκαα βαρεθηκα και τις λογικες και τις συμβουλες και ολους τους δηθεν εκει εξω.δεν καανω για αυτον τον κοσμο και ουτε ξερω για τι κανω.μαλλον για τιποτα δεν κανω.ηρθα σ αυτον τον κοσμο με προορισμο την αιωνιοτητα των σκεψεων μου.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Νομιζω οτι με μισω.εδω κ εναν χρονον σχεδον βιωνω μια εντελως πρωτογνωρη κατασταση για μενα.εχω ααπομωνωθει απο ολους σχεδον καθομαι ολη μερα σπιτι μου και σκεφτομαι.νιψθω να εχω γινει ενα με το μηδεν και την αιωνιοτητα.τιποτα δεν υπαρχει ολα κενα και χωρις νοημα.πηγα κααι σε γιατρους ολοι προτειναν αγωγη με αντικαταθλιπτικα αλλα δεν θελω να παρω.βασικα δεν θελω να με βοηθησω.νιωθω ενα τιποτα που δεν χρηζει βοηθειας ουτε θεραπειας.να προσπαθησψ γιατι?και τοσα χρονια που προσπαθουσα τι καταλαβα? Ενα μηδεν.φφφφ μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω αν κ ουτε αυτο δεν μπορω να κανω. Για τιποτα δεν ειμαι μονο για να σκεφτομαι η για ναα πηγαινοερχομαι χωρις νοημα και σκοπο.δεν αντεχω τον εαυτο μου ολα μου τα ονειρα πεθαναν και μααζι τους κ γω.σααν νεκρη νιωθω.ο γιατρος τι θα μ κανει? Θα με ποτισει φαρμακα και θα με συμβουοεψει να περοφερομαι στον εξω κοσμο μπας κ βρω το δρομο μου.ποσο βοηθητικα ολα αυτα!οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται δεν τα χα φαντααστει ετσι ουτε οτι θα κατεληγα ετσι.γεμαατη ονειρα ημουν μου κοβονταν σιγα σιγα μερα με τη μερα για χρονια.κουραστηκαα βαρεθηκα και τις λογικες και τις συμβουλες και ολους τους δηθεν εκει εξω.δεν καανω για αυτον τον κοσμο και ουτε ξερω για τι κανω.μαλλον για τιποτα δεν κανω.ηρθα σ αυτον τον κοσμο με προορισμο την αιωνιοτητα των σκεψεων μου.

---

επειδη ειχα και εγω καταθλιψει τα χαπια βοηθανε παρα πολυ....να τα παρεις...
και να κανεις και λιγο ψυχαναλυση θα σ βοηθησει....σε βλεπω παρα πολυ απαισιοδοξη...
τι σ εχει συμβει και εισαι ετσι?

Ειναι πολλα και χρονια απο οικογενειακα μεχρι φολικα γκομενικα.δεν ξερω αν ειμαι απαισιοδπξη απλα δεν θελω να βαυκαλιζομαι με ψευτικες ελπιδες.αρκετα το εκανα δεν αντεχω να ξανααπογοητευτω

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Ειναι πολλα και χρονια απο οικογενειακα μεχρι φολικα γκομενικα.δεν ξερω αν ειμαι απαισιοδπξη απλα δεν θελω να βαυκαλιζομαι με ψευτικες ελπιδες.αρκετα το εκανα δεν αντεχω να ξανααπογοητευτω

---

ωραια γι αυτο ειναι οι ψυχολογοι/ψυχιατροι για να σ βοηθανε σε τετοιες καταστασεις....
η αγωγη θα σ βοηθησει πολυ...να την δεχτεις...
δλδ θες να συνεχισεις να νιωθεις ετσι οπως εισαι τωρα?δεν θες να αλλαξει αυτο?
και εσυ τα εβαψες μαυρα επειδη δεν σ πηγαν καλα οι σχεσεις?ε σιγα βρε κοπελια θα βρεις αλλους καλυτερους

Δεν ειναι μονο τα γκομενικα αν κ επαιξαν κ αυτα το ρολο τους.το προβλημα ειναι ο εαυτος μου και οικογενειαα μου.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Δεν ειναι μονο τα γκομενικα αν κ επαιξαν κ αυτα το ρολο τους.το προβλημα ειναι ο εαυτος μου και οικογενειαα μου.

---

ε ωραια αυτα ειναι παρελθον.....τελειωσαν τωρα οτι εγινε εγινε..
δλδ τι παει να πει επειδη δεν ηταν αυτα καλα εσυ θα αφησεις την ζωη σ?>
ποσο χρονων εισαι?
και δεν μ απαντησες γτ δεν θες την αγωγη?

Την εχω αφησει ηδη.27 ειμαι εχω παλεψει αρκετα κακ δεν βγηκε τιπποτα.νιωθω πιο μονη απο ποτε.δεν θελω την αγωγη γτ πιστευω οτι δεν θα βοηθουσε.οταν δν εχεις τπτ στη ζωη σου τι θα σοτ κανει το χααπι? Κι επισης ο αδερφος μου εχει σχιζοφρενεια απο την αγωγη εγινε χειροτερα και ααπο τα φαρμακα καταστραφηκαν τα νεφρα του κ τωρα ειναι με καθετηρα

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Την εχω αφησει ηδη.27 ειμαι εχω παλεψει αρκετα κακ δεν βγηκε τιπποτα.νιωθω πιο μονη απο ποτε.δεν θελω την αγωγη γτ πιστευω οτι δεν θα βοηθουσε.οταν δν εχεις τπτ στη ζωη σου τι θα σοτ κανει το χααπι? Κι επισης ο αδερφος μου εχει σχιζοφρενεια απο την αγωγη εγινε χειροτερα και ααπο τα φαρμακα καταστραφηκαν τα νεφρα του κ τωρα ειναι με καθετηρα

---

ακουσε με λυπαμαι για τον αδερφο σου....η σχοιζοφρενεια ειναι τελειως αλλη ψυχ αρρωστια με πολυ βαρια αγωγη η οποια εχει πολλες παρενεργειες...
το οτι δεν εχεις τωρα δεν σημαινει οτι δεν θα εχεις και στο μελλον κανεναν......οι σχεσεις ειτε φιλικες ειτε ερωτικες φτιαχνονται συνεχεια εισαι πολυ νεα ακομα.....
τα χαπια θα σ βοηθησουν να συνελεθεις ψυχικα ,να διωξουν αυτη την μαυριλα και θα σ βοηθησουν σ ενα ξεκινημα....θα σ δωσουν ενα δυνατο εναυσμα και απο εκει και περα θελει προσπαθεια.
Στα λεω αυτα γτ εχω περασει και εγω απο λουκι ,με καταθλιψη ,κρισεις ,αγχωδεις διαταραχες και τετοια...και τα ξεπερασα....
επισης νομιζω οτι εχουμε ξαναμιλησει?:p
Φιλους η κανα αγορι δεν εχεις?

Εχω δυο σταθερες φιλες και εναν ξαδερφο με τον οποιο ειμαστε πολυ κοντα.οι φιλες αυτες ωστοσο που εχω δεν μπορω να βασιστω διοτι εχουν παιχτει πολλα μεταξυ μας διοτι εχουν γινει κομμα και συνεχως με λογοκρινουν.πιστευω οτι περισσοτερο βγαινουν για να μαθαινουν νεα μ και να χουν να σχολιαζουν την ματαιη ζωη μου.το πιστευω αυτο.μετα πιο σπαστα πραγματα εχω απο φιλιες.τωρα εχω απομωνωθει οπως ειπα.ολη μερα ειμαι σπιτι.σχεση ειχα χωρισαα τον αυγουστο γτ ανακαλυψα οτι ηταν μπλεγμενος στα ναρκωτικα.αλλα ακομα κ αυτος καλυτερος ειναι απο μενα το ψαχνει το πραγμα στη ζωη υου εγω εχω χασει τον εαυτο μ και δεν ξερω τι ειμαι πλεον.ναι νομιζω οτι εχουμε ξαναμιλησει

με στεναχωρει το γεγονος οτι τα εχεις "παρατησει"
οπως σ ξαναειπα εχω περασει απο παραπλησιο λουκι και ξερω οτι το πρωτο πραγμα που σκεφτεσαι ειναι η απογνωση για το τι θα γινει....η καταθλιψη ειναι πολυ δυσκολη...και θελει και αγωγη...
εχεις χρονια σε αυτο το Mood?
επισης ο ψυχιατρος π πηγες σ βοηθησε καθολου?εστω με τα λογια?
ΠΡΕπει να ασχοληθεις σοβαρα με τον εαυτο σου...Η αγωγη αυτην την στιγμη ειναι η μονη σου διαφυγη.....θες συνεχομενη δουλεια με εναν ειδικο για να βοηθηθεις....και αν δεν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα μπορεις να απευθυνθεις σε ενα ΚΨΥ που ειναι δωρεαν...Μην αποριπτεις την αγωγη.....και εγω οταν τα ειχα παθει αυτα ημουν κατα τις αγωγης....αλλα μολις την ξεκινησα μετα απο ενα μηνα αρχισα να βλεπω αποτελεσματα...αρχισε να ξαναμπαινει χρωμα στην ζωη μ......ειχα ξεχασει πως ειναι το συναισθημα της χαρας...

Επειδη εχεις παρομοιο λουκι σε πιστευω..εσυ πως ενιωθες?τα ειχες βαλει με τον ευατο σου?γτ εγω το βασικο ειναι οτι νιωθω ενα τιποτα και οτι δεν αξιζω βοηθεια.καμμενη περιπτωση δλδ.εσυ το ενιψθες αυτο? Δεν τους πολυεμπιστευομαι τους ψυχιατρους και πολυ και λογω του αδερφου μ να σου πω την αληθεια μου..

Χρονια δεν ειμαι σ αυτον το μουντ θαα ειχα φουνταρει..ειχα κρισεις παανικου και ςνιωθα λιγο παραταιρη σε σχεση με τους αλλους αλλα οχι οπως τωρα..τωρα παραεγινε το θεμα

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Επειδη εχεις παρομοιο λουκι σε πιστευω..εσυ πως ενιωθες?τα ειχες βαλει με τον ευατο σου?γτ εγω το βασικο ειναι οτι νιωθω ενα τιποτα και οτι δεν αξιζω βοηθεια.καμμενη περιπτωση δλδ.εσυ το ενιψθες αυτο? Δεν τους πολυεμπιστευομαι τους ψυχιατρους και πολυ και λογω του αδερφου μ να σου πω την αληθεια μου..

---

εγω οχι δεν τα ειχα βαλει ακριβως με τον εαυτο μ...θυμαμαι οτι ημουν σε μια διαρκη απογνωση ,ενιωθα πονο χωρις προφανη αιτια , δεν μ αρεσε η ζωη , δεν χαιρομουν με τιποτα , επισης στεναχωριομουν με το παραμικρο ημουν ολη τη μερα στεναχωρημενος αλλα αμα γινοταν κατι με επαιρνε πολυ απο κατω, δεν ειχα καθολου ενεργεια , θλιψη και μαυριλα ,ακινησια.....εβγαινα εξω και ημουν σαν ζομπι ουτε τα ματια μ δεν μπορουσα να κουνησω και ειχα απελπιστει πιστευα οτι οτι και να γινει θα ειμαι παντα ετσι και πολλα αλλα....
Εσυ γτ νιωθεις οτι δεν αξιζεις βοηθεια?ειμαι σιγουρος οτι αξιζεις βοηθεια ,αλλα θελω να μ αναλυσεις το γιατι....
αμα θες σε ΠΜ θα σου συστησω εναν καλο ψυχιατρο σε αυτον π πηγαινα και με βοηθησε

Μελινα..εχεις καταθλιψη κ πρεπει να το αποδεχτεις...εννοειται ο τι κ εμεις εχουμε νιωσει ετσι..κ κανουμε θεραπεια κ μας εχει βοηθησει απειρα.
κακως δεν εχεις παρει το αντικαταθλιπτικο..θα σε βοηθησει παααρα πολυ..δεν θα το πιστευεις ουτε εσυ η ιδια ποσο σε βοηθαει..το να καθεσαι κει περα κ να σκεφτεσαι τα ιδια κ τα ιδια...δε σε βοηθαει, ουτε ειναι η λυση. Πιστεψε με δεν εισαι η μονη που εχει νιωσει ετσι..τοσος κοσμος τα λεει κ τα ξαναλεει εδω κ ολοι νιωθουμε μερικες φορες απαισια για εμας τους ιδιους.
δεν θελεις να εισαι καλα?να ειναι ηρεμο το μυαλο σου κ να ζησεις μια νορμαλ ζωη?
γιατι αντιστεκεσαι στην θεραπεια τοτε.
κοριτσι μου τα SSRI ειναι ακριβως για την περιπτωση σου.θα εκπλαγεις απο το αποτελεσμα.πιστεψε με!

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

Μελινα..εχεις καταθλιψη κ πρεπει να το αποδεχτεις...εννοειται ο τι κ εμεις εχουμε νιωσει ετσι..κ κανουμε θεραπεια κ μας εχει βοηθησει απειρα.
κακως δεν εχεις παρει το αντικαταθλιπτικο..θα σε βοηθησει παααρα πολυ..δεν θα το πιστευεις ουτε εσυ η ιδια ποσο σε βοηθαει..το να καθεσαι κει περα κ να σκεφτεσαι τα ιδια κ τα ιδια...δε σε βοηθαει, ουτε ειναι η λυση. Πιστεψε με δεν εισαι η μονη που εχει νιωσει ετσι..τοσος κοσμος τα λεει κ τα ξαναλεει εδω κ ολοι νιωθουμε μερικες φορες απαισια για εμας τους ιδιους.
δεν θελεις να εισαι καλα?να ειναι ηρεμο το μυαλο σου κ να ζησεις μια νορμαλ ζωη?
γιατι αντιστεκεσαι στην θεραπεια τοτε.
κοριτσι μου τα SSRI ειναι ακριβως για την περιπτωση σου.θα εκπλαγεις απο το αποτελεσμα.πιστεψε με!

---

χαχαχαχ μιλας σαν γιατρος...το χουι να προτεινεις χαπια δεν το εχεις σταματησει :p

Κούκλα στη γειτονιά μου έχει ένα σύνθημα γραμμένο ή ζωή είναι ένας κωλοσ γάμα τον μη σε χεσει τι θέλω να πω με αυτό αν δεν διεκδικήσεις αυτά που θέλεις δε θα τα πάρεις ποτέ οπότε ξεκινά τη δράση κ κάποτε θα έρθει το καλό κάποτε κανεισ δε ξέρει πότε αλλά άμα παραιτηθείς δε θα έρθει ποτέ το καλό

Anxious δεν αρνουμαι οτθ εχω κσταθλιψη σιγουρα δεν ειναι φυσιολογικο αυτο που μου συμβαινει..ειμαι σε απογνωση και δεν βλεπω διαφυγη ααλλα ειναι και οι συνθηκες τετοιες που δςν βοηθουν εχω μια γενικοτερη αρνηση για ολα δεν ξερω γιατι..
Elis συμφωνω μαζι σου αλλα δεν σε θεση να διεκδικησω πραγματα μαλλον ειμαι αυτοκαταστροφικη τι να πω

Το ίδιο επαθα κι εγώ στα είκοσι οχτώ μετά από ερωτική απογοήτευση μετά στα τριάντα δύο άλλη μία κ τώρα στα τριάντα τέσσερα επανήλθα σχεδόν πληρωσ όταν βλέπεις ότι προσπαθεισ κι αποτυγχανεισ γίνεται αυτο αλλά περνάει απλά θέλει να κατσεισ να σκεφτείς κ χρόνο

Σχεδον εναν χρονο δεν περναει ομως μου φαινονται ολα κενα και ανουσια

Κατάθλιψη έχεις μάλλον στο λέω κ σένα με διατροφή κ γυμναστική περνάει εγώ οπωσ είσαι εσύ δουλευα μετά έγινα χειρότερα κ μετά που άρχισα διατροφή εστρωσα σε έξη μήνες προσοχή και τα δύο σε συνδυασμό μόνο γυμναστική σκέτη άμα κανεισ απλά βελτιώνεται με διατροφή θεραπεύεται στο δινω με εγγύηση τουλάχιστον σε μένα έτσι έγινε

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

Μελινα..εχεις καταθλιψη κ πρεπει να το αποδεχτεις...εννοειται ο τι κ εμεις εχουμε νιωσει ετσι..κ κανουμε θεραπεια κ μας εχει βοηθησει απειρα.
κοριτσι μου τα SSRI ειναι ακριβως για την περιπτωση σου.θα εκπλαγεις απο το αποτελεσμα.πιστεψε με!

---

Ανξιους , μην γραφεις τετοια πραματα , ουτε κι Νικ , δεν εχω δει κανεναν να γινεται καλα με φαρμακα , και δεν εχω αφησει φαρμακο που να μην εχω παρει , οτι καταφερα , το καταφερα με προσωπικη , σκληρη προσπαθεια , ζορισμα , θετικη σκεψη , απολα , χιουμορ , αισιοδοξια , κι ακομη εχω δρομο..................μεχρι κι ο γιατρος μου παρεδεχθη οτι τα φαρμακα δεν αρκουν .......αμα δεν βαλεις το χερακι σου , τι χερακι , χερουκλα θελει ....

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Νομιζω οτι με μισω.εδω κ εναν χρονον σχεδον βιωνω μια εντελως πρωτογνωρη κατασταση για μενα.εχω ααπομωνωθει απο ολους σχεδον καθομαι ολη μερα σπιτι μου και σκεφτομαι.νιψθω να εχω γινει ενα με το μηδεν και την αιωνιοτητα.τιποτα δεν υπαρχει ολα κενα και χωρις νοημα.πηγα κααι σε γιατρους ολοι προτειναν αγωγη με αντικαταθλιπτικα αλλα δεν θελω να παρω.βασικα δεν θελω να με βοηθησω.νιωθω ενα τιποτα που δεν χρηζει βοηθειας ουτε θεραπειας.να προσπαθησψ γιατι?και τοσα χρονια που προσπαθουσα τι καταλαβα? Ενα μηδεν.φφφφ μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω αν κ ουτε αυτο δεν μπορω να κανω. Για τιποτα δεν ειμαι μονο για να σκεφτομαι η για ναα πηγαινοερχομαι χωρις νοημα και σκοπο.δεν αντεχω τον εαυτο μου ολα μου τα ονειρα πεθαναν και μααζι τους κ γω.σααν νεκρη νιωθω.ο γιατρος τι θα μ κανει? Θα με ποτισει φαρμακα και θα με συμβουοεψει να περοφερομαι στον εξω κοσμο μπας κ βρω το δρομο μου.ποσο βοηθητικα ολα αυτα!οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται δεν τα χα φαντααστει ετσι ουτε οτι θα κατεληγα ετσι.γεμαατη ονειρα ημουν μου κοβονταν σιγα σιγα μερα με τη μερα για χρονια.κουραστηκαα βαρεθηκα και τις λογικες και τις συμβουλες και ολους τους δηθεν εκει εξω.δεν καανω για αυτον τον κοσμο και ουτε ξερω για τι κανω.μαλλον για τιποτα δεν κανω.ηρθα σ αυτον τον κοσμο με προορισμο την αιωνιοτητα των σκεψεων μου.

---

Η μλκία είναι ότι είναι σαν να διαβάζω τον εσωτερικό μου διάλογο. Το δικό μου πρόβλημα όμως είναι ότι έχω απομακρυνθεί από τη ζωή την ίδια. Δηλαδή ΔΕΝ έχω φίλους και δεν ξέρω αν δύναμαι να δουλέψω κιόλας (θα το δω αυτό πολύ σύντομα).

Το καλό με σένα (γιατί ΝΑΙ έχεις κάποια ατού) είναι ότι έχεις κάποιες φίλες, που σημαίνει ότι οι κοινωνικές σου δεξιότητες ΔΕΝ είναι μηδέν. Αυτό είναι το ήμισυ του παντός.

Θα σε συμβούλευα, όπως και οι άλλοι, να πάρεις κάποιο αντικαταθλιπτικό έστω και δοκιμαστικά. Δεν είναι η λύση όπως λέει και ο Macgyver, αλλά θα σου δώσει αυτή την μικρή ώθηση αρχικά για να κάνεις αυτά που χρειάζονται πχ κάποια δραστηριότητα, νέες γνωριμίες, κάτι... το ζητούμενο είναι να δραστηριοποιηθείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην νιώσεις έστω και 1% καλύτερα.

Όσο για την "απέχθειά" σου προς τα φάρμακα, σκέψου το λίγο σαν να είναι καφές. Πίνεις καφέ; Εγώ που δεν πίνω ούτε καφέ ούτε αλκοόλ (γιατί δεν μου αρέσουν) βλέπω ξεκάθαρα ότι είναι και αυτά ψυχοφάρμακα και μάλιστα δυνατά. Και ζηλεύω τους άλλους που μπορούν να τα χρησιμοποιούν και να "κλέβουν" στο παιχνίδι της ζωής!

Και γω φοβόμουν να πάρω SSRI (πρωτοπήρα στα 25 μου, τώρα τα χω κόψει) αλλά πραγματικά με βοηθήσαν άπειρα στο να κάνω κάποια πράγματα (κοινωνικά) που δεν είχα ούτε φανταστεί ότι είναι εφικτά για μένα.

Σκέψου το. (Αν και μεταξύ μας, ξέρω ότι θα κινητοποιηθείς μόνο όταν εσύ νιώσεις ότι δεν πάει άλλο, όχι πιο πριν)

Εγώ πίνω και καφέ και δυστυχώς και αλκοόλ.μαλλον θα τα πάρω..αν και δεν νομιζω να δω καμια τρελη διαφορα.και οι φιλοι που εχω με κτατανε στασιμοι δεν βγαινουμε κιολας μην φανταστεις μια στο τοσο και μου ειναι πολυ δθσκολο να κοινωνικοποιηθω ετσι οπως ειμαι τωρα.γαμησε τα πολυ δυσκολη η περιπτωση μ

Υστερα απο αρκετοοο καιρο είπα να επιστρεψω για μια ¨βολτα¨ στο site forum... και ετυχε να ανοίξω αυτό το ¨θεμα".
Βλεπω μια ακομα "επαναληψη" ισως οχι η σώστη λέξη και πολλοι θα την παρεξηγησουν αλλά δεν εχει σημασια... αυτο που έχει είναι οτι καθημερινά όλο και περισσοτερους συνανθρωπους μας τους "ταλαιπωρεί" αυτό που ονομάζουμε καταθλιψη. Ο καθένας την βιώνει διαφορετικά, κάποιοι λένε οτι της "ξεφυγαν" με θεραπείες, φάρμακα, ασκηση, βοήθεια απο doctors, απο φιλους.... άλλοι ειναι αιχμαλωτοι για χρόνια...ειτε προσπαθησαν να ξεφυγουν είτε οχι. Melina20 δεν θα ηθελα να αναφερθω στο δικό σου γολγοθα και τι πρέπει να κάνεις.... αλλά να ξέρεις οτι πρώτα πρέπει να σε "βοηθήσει" ο εαυτός σου....εκει ξεκινάνε όλα, δεν ξέρω πόσα χρόνια μπορει να πάρει απλά το μυαλό μας , οι σκέψεις μας είναι αυτά που μας 'τραβάνε'' προς τα κάτω αλλά και αυτες που μπορεί να μας "ανεβάσουν". Ειναι μια καθημερινή πάλη.... Υπαρχουν χειρότερα αλλά και καλύτερα!

Μελινα είναι θέμα χρόνου ή κατάσταση σου να χειροτερέψει. Θα φτάσεις σε σημείο που δεν θα τρως ούτε θα κοιμάσαι. Κι εγώ το πέρασα στην ίδια ηλικία με σενα. Θα εισαι1-2 χρόνια με χάπια και θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Μην το αφήσεις. Συμβουλή.

Μπορεί τα φάρμακα να μην είναι η πανάκεια λύση, μπορεί να προκαλούν άλλα προβλήματα αναλόγως των παρενεργειών και πώς θα τα δεχτεί ο οργανισμός. Σ' αυτό συμφωνούμε. Διαβάζω επίσης τον Έλις να λέει συχνά πως διατροφή και γυμναστική θεραπεύουν την κατάθλιψη, σαν να είναι κάτι τόσο απλό και που είναι όλοι σε θέση να το κάνουν ή να έχει όντως θεραπεύσιμα αποτελέσματα σε όλους. Έλις, δεν ειρωνεύομαι καθόλου, ίσα ίσα που σε εκτιμώ και δεν το γράφω για να διαφωνήσω. Το ξέρω από πρώτο χέρι πως βοηθάνε και σε σημαντικό βαθμό μάλιστα αυτά τα 2. Ποιό είναι το πρόβλημα όμως ρε γαμώτο; Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Η κατάθλιψη σε παραλύει, σε κάνει να μην νοιάζεσαι ΚΑΘΟΛΟΥ για τον εαυτό σου, να μην μπορείς να κάνεις βήμα, να νιώθεις ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ άρρωστος. Έχει μεγάλη διαφορά η ήπια καταθλιψούλα με αυτό που ονομάζουμε κλινική κατάθλιψη, άπαξ και σε χτυπήσει και σε αφήσει στο ίδιο σημείο για καιρό. Προϋποθέτει τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης και αγάπης από τους γύρω σου αλλά κυρίως να πηγάζει αυτή η αγάπη από μέσα σου προκειμένου να κάνεις τα βήματα που πρέπει ενώ είσαι σ' αυτή την θέση. Κατάφερα και το πάλεψα χωρίς φάρμακα (πέρασε πάνω από 1ας χρόνος όμως!), γιατί κι' εγώ όπως η Μέλινα έβλεπα από πρώτο χέρι τις παρενέργειες που προκαλούσαν στα δικά μου πρόσωπα. Τώρα δεν είμαι στο ίδιο σημείο, πέρασαν κάτι μήνες από τότε, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που θα μπορούσαν να την πυροδοτήσουν πάλι αλλά επειδή το πέρασα προσέχω. Αυτό που βλέπω όμως είναι πως είμαι ένα μαύρο χάλι καθημερινά, όχι στον ίδιο βαθμό που ήμουν όταν βίωνα μείζων, αλλά έφτασα τώρα στο σημείο να αντιληφθώ πολλά πράγματα που εξηγούν την συμπεριφορά μου και την συμπτωματολογία. Επειδή δεν διάβασα όλα τα σχόλια, δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη κατάθλιψη πυροδοτήθηκε από κάτι εξωτερικό, αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ πλέον για την δική μου περίπτωση είναι πως είναι καθαρά ενδογενής. Και αυτό δυστυχώς δεν θεραπεύεται. Και το βίωνα από μικρό παιδάκι, χωρίς να ξέρω το γιατί. Υπήρχαν αρκετοί λόγοι στην πορεία, αλλά όλο αυτό ξεκίνησε πριν καν υπάρξει κάτι εξωτερικό που να το δικαιολογεί. Γι' αυτό δεν μπορώ πια να ακούω τους άλλους να μιλάνε για θετικές σκέψεις, αισιοδοξία κλπ. Σε κάποιες περιπτώσεις όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά και μόνο που αντιλαμβάνεται κάποιος πως δεν μπορεί να τα καταφέρει και πως διαφέρει από τους "φυσιολογικούς" περισσότερο βυθίζεται. "Γιατί να είμαι έτσι; Γιατί να μην μπορώ;" μα αφού... "υπάρχουν και χειρότερα", αφού "πρέπει να δείξω δύναμη, είμαι αδύναμη και άχρηστη" και δώστου το αυτομαστίγωμα. Αν μπορείς Μελίνα σκέψου πότε ξεκίνησε όλο αυτό, και αν υπήρχαν λόγοι ή αν ξεκίνησε χωρίς ουσιαστικό λόγο. Αν περάσει κι' άλλος χρόνος (πέρασε ήδη ένας έγραψες) χωρίς να μπορείς να δραστηριοποιηθείς (δεν λέω να κάνεις κάτι τρομερό, βήμα βήμα, ξεκινάς με κάτι μικρό, αποκτάς αντοχές, σε εκτιμάς και συνεχίζεις) ή να κρατηθείς από κάπου (ακόμη και από την αγάπη ΠΡΟΣ τους γονείς σου/φίλους/αγόρι/κατοικίδιό σου) τότε απλά δεν γίνεται να συνεχίζεις να ζεις έτσι... Λένε πως όταν φτάνει κανείς στον πάτο μόνο ψηλότερα μπορείς να πας. Δεν το πίστευα και δεν το έβλεπα καν όταν ήμουν βυθισμένη. Θεωρούσα πως ναι υπάρχουν πολλοί ακόμα τρόποι και χειρότεροι για να με καταστρέψω. Πάτος είναι και το να μένεις καθημερινά στο ίδιο σημείο, να υποφέρεις, να μην βλέπεις πουθενά διέξοδο, να σε μισείς και να θες να αποχωρήσεις από την ζωή. Αν βλέπεις πως δεν γίνεται τίποτα και δεν μπορείς να στηριχθείς ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ και κυρίως από τις δυνάμεις που σου έχουν απομείνει, η λύση είναι μονόδρομος. Ή χάνεις μέρα με την μέρα την ζωή σου, ή πηγαίνεις στον γιατρό και σου γράφει φάρμακα που ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι για σένα εξαρχής ή να σου προκαλέσουν κάποιες παρενέργειες, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Όχι δεν είναι η πανάκεια, όντως, αλλά θα σε βοηθήσουν αν μη τι άλλο να πατήσεις στα πόδια σου, να αρχίζεις να κάνεις πράγματα και να σε εκτιμάς. Αξία ανεκτίμητη. Θέλει καθημερινή προσπάθεια και επιμονή αλλά όταν το βιώνεις έστω και μερικές στιγμές, εκεί λες πως άξιζε τον κόπο. Σε εμπιστεύομαι γιατί διαβάζω τον εαυτό μου, μπορεί να ήμουν και χειρότερα κυρίως λόγω του ότι αυτό κυρίως πηγάζει από μέσα μου. Θα βρεις την άκρη σου και εσύ, είμαι σίγουρη. Δες το από μόνη σου, 3 ενδεχόμενα υπάρχουν. Άργος βασανιστικός θάνατος, χάπια για να σηκωθείς και να παλεύεις ή να βρεις την δύναμη από μόνη σου να το κάνεις. Καλό κουράγιο!

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Την εχω αφησει ηδη.27 ειμαι εχω παλεψει αρκετα κακ δεν βγηκε τιπποτα.νιωθω πιο μονη απο ποτε.δεν θελω την αγωγη γτ πιστευω οτι δεν θα βοηθουσε.οταν δν εχεις τπτ στη ζωη σου τι θα σοτ κανει το χααπι? Κι επισης ο αδερφος μου εχει σχιζοφρενεια απο την αγωγη εγινε χειροτερα και ααπο τα φαρμακα καταστραφηκαν τα νεφρα του κ τωρα ειναι με καθετηρα

---

Ξερεις τι θα πει καταθλιψη. Ξερεις τι θα πει μειζον καταθλιψη; Ειναι χεροτερο απο σχιζοφρενεια.. Δοκιμασε φαρμακα κι αν δεις παρενεργειες σταματησε τα. Σε ενα, εναμιση μηνα το πολυ θα φανει. Δεν ειναι δηλητηριο. Δεν χανεις τιποτα, αν τα διακοψεις οι παρενεργειες αμεσως σταματανε. Δεν εχει λογικη να μην τα δοκιμασεις επειδη φοβασαι. Εισαι στον τοιχο μπροστα στο αποσπασμα, αυτο ειναι η καταθλιψη. Σου δινουν χαπια και σου λενε, παρτα με αυτα μπορει να γλιτωσεις ή σε εκτελουμε. Τουλαχιστον θα δοκιμασεις να γλιτωσεις.. Δοκιμασε και βλεπεις. Κι εγω δεν ειμαι πολυ υπερ των φαρμακων. Όμως αλλο τα περνω κανονικα και άλλο δοκιμαζω.

Ντιπ φίλε αν έχεις μείζων κατάθλιψη ούτε τα φάρμακα φτάνουν γι αυτό άμα πάρεις κάνε κ γυμναστική κ διατροφή μπασ κ σωθείς αν περιμένεις από τα φάρμακα μόνο προκοπή δε θα δεις δεν κάνουν θαύματα

Quote:

---

Originally Posted by giorgos1

Μελινα είναι θέμα χρόνου ή κατάσταση σου να χειροτερέψει. Θα φτάσεις σε σημείο που δεν θα τρως ούτε θα κοιμάσαι. Κι εγώ το πέρασα στην ίδια ηλικία με σενα. Θα εισαι1-2 χρόνια με χάπια και θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Μην το αφήσεις. Συμβουλή.

---

Εγω με τα χαπια δεν ειδα κανενα αοοτελεσμα ,και τα πηρα ΟΛΑ .........οτι καταφερα , ιδιαις δυναμεις .....

Ας μην την αποθαρρυνουμε να δοκιμασει. Ενοείτε ότι θα τα παρει για να μην φτασει στην μειζον. Αν φτασει στην μειζων τοτε αστα να πανε. Melina δοκιμασε, τρεις περιπτωσεις υπαρχουν χωρίς κόστος, παρενέργειες και τα κόβεις, δεν σε βοηθάνε, σε βοηθάνε.
Αν γνωριζαν όλοι τι ειναι μειζων, όλοι θα τα δοκιμαζανε!

Σημερα ειναι απο τις μερες που ειμαι πιο χαλια απο ποτε..ολα με αγχωνον ολα με πιεζουν θελω να κανω κακο στον εαυτο μου.δεν βλεπω φως ππουθενα.νιωθω ενα τιποτα και μια αιωνιοτητα στη φαση μου και ουτε θελω να κανω κατι με βοηθησω γιατι και η προγενεστερη κατασταση μου δεν με ευχαριστουσε

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ντιπ φίλε αν έχεις μείζων κατάθλιψη ούτε τα φάρμακα φτάνουν γι αυτό άμα πάρεις κάνε κ γυμναστική κ διατροφή μπασ κ σωθείς αν περιμένεις από τα φάρμακα μόνο προκοπή δε θα δεις δεν κάνουν θαύματα

---

Δεν διάβασες όλο το ποστ μου Έλις. Δεν έχω τώρα μείζων και εννοείται πως δεν περιμένει κανείς ΜΟΝΟ από τα φάρμακα. Παρεπιπτόντως κοπέλα είμαι :)

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Εγω με τα χαπια δεν ειδα κανενα αοοτελεσμα ,και τα πηρα ΟΛΑ .........οτι καταφερα , ιδιαις δυναμεις .....

---

Εσύ. Πώς είσαι σίγουρος πως αυτό θα συμβεί και με την Μελίνα; Είναι σαν να της λες ειδικά στην φάση που είναι "Αν είσαι αδύναμη δεν θα βγεις ποτέ από αυτό". Δεν είσαι κακοπροαίρετος, το ξέρω πως δεν λες αυτό αλλά όταν είσαι άρρωστος είναι λογικό να νιώθεις πως δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, και όντως να μην μπορείς. Όταν είσαι άρρωστος είσαι και αδύναμος. Δεν σε καθορίζει αυτό, αλλά σίγουρα σε επηρρεάζει πάρα πολύ. Αν πάρεις μια έξτρα βοήθεια αρχίζεις να παίρνεις μπρος και ανεβαίνει και η αυτοπεποίθηση, λογικό δεν είναι; Αλλιώς δεν θα δοκίμαζες ούτε εσύ κανένα φάρμακο, θα προσπαθούσες απ' την αρχή τελείως μόνος. Δεν είναι έτσι όμως. Ιδίως όταν νιώθεις πως θες να κάνεις κακό στον εαυτό σου, όπως μας γράφει η Μελίνα.

Πήγαινε σε έναν ειδικό βρε κορίτσι μου. Έστω ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. Ακόμη κι' αν δεν το θες. Είναι λογικό να μην το θες και να μην βλέπεις πουθενά φως τώρα. Ξεκινά και θα δεις. Οι κουβέντες και οι συμβουλές μπορεί να είναι προσωρινά ανακουφιστικές. Και αν. Μετά όμως τι γίνεται; Να ξέρεις πως αν το αντιμετωπίσεις δεν θα βλέπεις ίδια την ζωή σου. Θα είσαι πιο δυνατή και αποφασισμένη για να την βελτιώσεις.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Σημερα ειναι απο τις μερες που ειμαι πιο χαλια απο ποτε..ολα με αγχωνον ολα με πιεζουν θελω να κανω κακο στον εαυτο μου.δεν βλεπω φως ππουθενα.νιωθω ενα τιποτα και μια αιωνιοτητα στη φαση μου και ουτε θελω να κανω κατι με βοηθησω γιατι και η προγενεστερη κατασταση μου δεν με ευχαριστουσε

---

Κ γω τελευταία θελω να κανω κακο στον εαυτο μου αλλα δεν το καμνω θα ρθουν κ καλυτερα

Ντιπ εγώ αυτό που λέω είναι ότι δε με νοιάζει τι έχεις ούτε αν παίρνεις φάρμακα ή δεν παίρνεις αλλά κάτι πρέπει να κανεισ για να επιβιωσεισ οι γονείς δεν είναι για πάντα και δεύτερον δέ θά νοιαστει κανεισ οπότε σφιξε τα δόντια κ προχωρά γιατί ή κατάθλιψη θεραπεύεται άποψη μου είναι ότι όλα θεραπεύονται