Χρειάζομαι αισθημα ανεξαρτησίας

Θα μου έπαιρνε ώρες να αναλύσω τα προβλήματα μου.Έζησα φαινομενικά φυσιολογικά,μα στην πραγματικότητα πολύ έντονα και τραυματικά παιδικά χρόνια.Στην πραγματικότητα είμαι ψυχάκιας εντελώς.Όμως μου αρέσει.Γι αυτό και δεν θέλω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα μου με λογική,αλλά να βρω άμυνες μέσα στην τρέλα μου.

Η στροφή μου σε πολλούς εναλλακτικούς χώρους έρευνας σε συνδυασμό με την μεγάλη συναισθηματική μου νοημοσύνη και τα συνδρομα ψυχαναγκασμού μου δημιουργησαν μια κατάσταση υπερευσυνειδησίας που όμως πλεον είναι απειλή.Θα σας πω τι εννοώ.

Έχω όντως καταλάβει ότι κάθε σκεψη παιζει ρόλο.Ότι όντως η ενέργεια ρέει παντού,ότι ακόμα και αν σκέφτομαι κάποιον τον επηρεάζω έστω και ελάχιστα απέναντί μου ή και τον ίδιο.ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους(μην αναλωθείτε στο αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε μαζί μου,εδώ,δείτε το από την θέση μου αν επιθυμεί καποιος να με βοηθήσει και όχι να σπαταλήσουμε ενέργεια σε πραγματα εκτός θέματος).Αυτό μου έχει δημιουργησει επιπλέον φραγμούς.Κρίνω τον εαυτό μου σε κάθε κίνηση.Μερικές φορες αντι να με ζω,με βλέπω.Είμαι πολύ ευγενικός,προσπαθω να καταπραύνω το εγώ μου που ζηλεύει ή μισεί,η αδικειται και στην προσπάθεια αυτη βγαίνει όντως ενα ανιδιοτελής εαυτός που με κανει να δίνω ενεργεια ακόμα και σε πράγματα η ανθρωπους που μισώ εντελώς,με την ελπίδα ότι θα το αλλάξω.Θέλω να σταματησω να δίνω ενέργεια όπου δεν θέλω.

Είμαι πολύ δοτικός και αυθορμητος στις σχέσεις μου.Όμως στην επιθυμία μου για το ιδανικό,και το καλύτερο δινω ενεργεια σε πράγματα που είναι περα από τις δυνατότητες μου να αλλάξω.Έχω καταπιέσει τον θυμό μου επειδή όταν μου έσπειραν την αυτοαμφιβολία δεν ημουν αρκετά δυνατος για να το παραδεχτώ.Ούτε ακόμα είμαι,αλλά τώρα πάω προς τα εκεί,εχω τασεις να θελω να εκραγώ.Παραχωρώ την συναισθηματικη ελευθερία μου ,και ι αυτό,κάθε 5-6 μήνες έχω για κανα μήνα τασεις φυγής η παραίτηση.

Καταλαβαίνω τι λένε γύρω μου,καταλαβαινω πως φαίνομαι και καταλαβαινω όταν καποιος μου λεει κάτι για κάποιον κοντινό του,αισθανομαι ότι μπορεί να λέει αλλού κατι για μένα.Ανησυχω για τους πάντες και νοιωθω ότι συνθλιβομαι.Αν βγω έξω θα ειμαι ενθουσιώδης,μα στην πραγματικότητα υπερκινητικός και ανησυχος,αν μείνω μεσα θα ανακουφιστώ για λίγο,αλλά μετα θα αρχίσω να εγκλωβίζομαι στον εαυτό μου.


Δεν θέλω πια να μπαίνω στον ψυχισμό του άλλου.Δεν θέλω να καταλαβαίνω το καθέναν.Δεν θέλω να με νοιάζει.Θέλω να μπορώ να θυμώνω και να αντιδρώ ευκολότερα και να φεύγω και να μην με νοιάζει.Θέλω να ζήσω περισσότερα και να έχω πιο ανεμελη σκεψη.Θέλω να ειμαι πλεον πιο ανέμελος.Θέλω να μπορώ να μην χαιρεταω στον δρόμο οταν καταλαβαίνω οτι ο αλλος θελει να με χαιρετήσει.Θέλω να μπορώ να μην απαντήσω όταν το περιβάλλον απαιτεί απάντηση.Θέλω να έχω την διαύγεια να μην απαντάω όπου δεν θέλω χωρίς την σκέψη πίεσης ότι ο αλλος περιμένει να γελάσω με το κάκιστο σαρκαστικό και επιθετικό αστείο του

Θέλω να έχω 3-4 ανθρώπους που καταλαβαινω τα παντα γι αυτούς,τους εμπιστευομαι τόσο ώστε να ειμαι εντελώς αυτός που ειμαι χωρίς καμια αναστολή,και να έχουν την ανεση και την επιθυμία να νοιώθουν το ίδιο,θέλω να ειμαστε παράξενοι και συμπαθεστατοι και γεμάτοι κατανοηση ο ενας για τον άλλον,και να κάνουμε κάθε λογής παιδική τρέλα και οι αλλοι να μην με νοιάζουν.Να μπορώ να τους περιφρονήσω.Να έχω ενα πιο σκληρό πρόσωπο προς τα έξω και προς την οποιαδηποτε κοινωνική κριτική.Δηλαδή να δείχνω εχθρικός και να μην με νοιάζει.Σαν άμυνα,μην σας τρομάζουν τα λόγια μου.Κακό δεν μπορω να κανω ούτε σε μύγα,αντι να τις σκοτώσω περιμενω να βγουν απο το παράθυρο

Ήδη το κάνω αλλά θελω να το αυξήσω.Βοηθήστε με να απαλλαγώ από την υπερευσυνειδησία και να την διατηρώ μόνο στον στενό μου κύκλο.Αγαπώ πολυ τους ανθρώπους αλλα μισω τον τρόπο που λειτουργει η κοινωνία

Μάλλον είσαι πραγματικά ευγενικός άνθρωπος ή θα σκληρυνεις μεγαλονωντασ ή θα πρέπει να τα γράψεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι όταν πασ στρατό κατά τα άλλα δεν έχεις τίποτα ιδιαίτερο

Έχεις κάνει ψυχοθεραπεία ή έχεις πάρει ποτέ φάρμακα;
Αυτό που περιγράφεις μοιάζει αρκετά με ψυχαναγκαστικες τάσεις οι οποίες βρίσκουν ανακούφιση με γνωσιακη -συμπεριφοριστικη θεραπεία
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις και με φάρμακο θεραπεία παράλληλα.
Το να μην μπορείς να είσαι ελεύθερος από πράγματα και να "αναγκάζεσαι " να φερθεις όπως φέρεσαι είναι μια μορφή καταναγκασμου. Έτσι μου ακούγεται.
Υπάρχει λύση.

Εσωστρεφης....τελειομανης...� �ε μια κριμενη/καταπιεσμενη καταθλιψη

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις σας.Δεν έχω πάρει ποτε φαρμακα ουτε εχω πάει ποτε σε ψυχολόγο.Έχω σοβαρα θεματα από την εφηβεία ,τα οποία έχω προσπαθήσει να λύσω μόνος μου.Σε κάποιες περιπτώσεις κάτι έχω καταφέρει.Δεν πιστεύω στο όφελος απο τα φάρμακα.Γενικά,όλα είναι θέματα πεποιθήσεων και συνηθειών,έτσι δεν είναι?Κάθε φορά προσπαθώ ν αλλάξω κάτι μέσα μου,να παρέμβω σε μια ανάμνηση.Ξέρω που οφείλονται τα περισσότερα μου προβλήματα και μπορώ να τα λύσω.Όμως πρέπει να το κάνω χωρίς να κάνω αυτοκριτική.Κάνω υπόγεια αυτοκριτική και υπονομεύω την αυτοπεποίθησή μου.Δεν θέλω να ειμαι ενοχικός και θέλω να νοιώθω ανεξάρτητος.Νοιώθω οτι πρέπει να ειμαι θετικός καταναγκαστικά κάποιες φορές για να συμμετέχω και δεν θέλω.

Απλά προσπαθώ να σπάσω αυτον τον κύκλο θετικότητας και αρνητικότητας,με την έννοια να ειμαι θετικός αλλά ταυτόχρονα να μην κοροϊδεύω τον εαυτό μου και να μην έχω αυταπάτες.Κάνω λάθος διαχείριση σε κάποια αρνητικά συναισθήματα,κυρίως στον θυμό και στην ντροπή.

Kαι επίσης θέλω να μπορώ να αγνοώ πράγματα.Προσπαθώ να μην απορροφώ ότι βλέπω,αλλα κάποιες φορές αν δω η νοιωσω κάτι αρνητικό καθηλώνεται σαν σκέψη και με ακινητοποιεί για ώρες.Δηλαδή μια υπερανάλυση που αναζητεί την αιτιότητα και ξεφεύγει και από την δική μου βούληση ,λες και μπορώ να διορθωσω κάτι που έχει ήδη συμβεί.Αυτό που κάνω τελευταία πχ,είναι να βάζω μια δεύτερη φωνή να λέει στο μυαλό μου "σκάσε"

Ίσως φανεί λίγο επιφανειακό αυτό που θα πω, αλλά θα μπορούσες να απελευθερώνεις την ενέργεια σου μόνο σε ανθρώπους και καταστάσεις που πραγματικά σε αφορούν. Το να πνίγεις τα συναισθήματα σου είτε αρνητικά, είτε θετικά δεν σου κάνει καλό κι επίσης σκέψου απλώς πως με αυτό τον τρόπο θα μπορούσες να χαρακτηριστείς ανειλικρινής.Δεν το λέω ως προσβολή κι εγώ ακόμη δεν έχω καταφέρει να εκφράζω ατόφια τα συναισθηματά μου, καταπιέζομαι πολύ. Για λίγο προτείνω μερική απομόνωση και λίγη αδιαφορία... εστιάσε σ αυτούς που αγάπας. ...Τα καταπιεσμένα συναισθήματα σε διαλύουν εκ των έσω.

Γεια σου Έρις!!Όχι,δεν ειναι καθόλου επιφανειακό,ειναι εξαιρετικά απλό και στοχευμένο.Και εγώ αυτό προσπαθώ,να 'κλείσω' την προσοχή μου μόνο εκεί που ξέρω πως πραγματικά με ενδιαφέρει,και στα άλλα να μην ενεργοποιώ ούτε φίλτρα κριτικής,ούτε κατανόησης,ούτε να δαπανω κανενός είδους φαιά ουσία.

Μονη δεν κατορθωσα να πετυχω αυτο που περιγραφεις. Με ψυχοθεραπεια συμβουλευτικη ναι καθοτι η αυτο αμφιβολια μειωθηκε και ενιωθα πως εχω συμμαχο αρα δεν εχω μοναδικο κριτη παρατηρητη τον εαυτο μου.

Ναι ώρες-ώρες δεν αντέχω.Όμως όταν αναζητω ψυχολόγο η κάτι,έχω ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση να μιλάω μαζί του.Γίνομαι σαν μικρό παιδί που θελει να νοιωσει συναισθηματική ασφάλεια.Μου κάνει δηλαδή κακό μακροπρόθεσμα μάλλον.Είναι σαν να μου λέει κάτι "πρέπει να τα βγαλεις πέρα μόνος σου" Πάντα νοιωθω οτι πρεπει να τα βγαλω περα μόνος μου.


Ίσως αυτό να έμεινε από τις καλές αλλά πολύ απόμακρες σχέσεις που είχα με τους γονείς μου.Έχω πολύ καλές αναμνήσεις,αλλά μετά από μια ηλικία,κλειδώθηκα και δεν τους ελεγα ποτέ ότι κακό μου συνέβαινε.Πάντως ακόμα και μέσα σε αυτό το χάος βρίσκω παραδόξως τον δρόμο μου,απλά κάποιες φορές πνίγομαι

Moυ άρεσε το παρωνύμιο σου ''Σαπουνάκι μπάνιου'' καλό!!!Είπα να πω ένα γεια και να στείλω ένα σαπούνι Fight club!!http://www.anawalls.com/images/movie...p-text-red.jpg

Χαχαχα....

Είπες παραπάνω ότι σου δημιουργείται εξάρτηση από τον ψυχολόγο και για αυτό προτιμάς να το αντιμετωπίσεις μόνος σου.
Όταν δεν μιλάς με κάποιο ψυχολόγο, έχεις συναισθηματική εξάρτηση από κάτι άλλο;

Ναι,αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω κατανοητά.Είμαι εξαρτημένος από μια ιδανική εικόνα εαυτού.Φτάνω σε σημεία που νοιώθω εντελώς πλήρης και απίστευτα ήρεμος και νηφάλιος και προγραμματίζω διαφορες λύσεις που μου δινουν αισθημα συναισθηματικης σταθερότητας,και αυτοπεποίθησης.Δείχνει καλό,αλλά ίσως είναι "ψευτοζεν" με τον έννοια πως αν και νοιώθω υπεροχα,έχω ευθραυστη αυτο-εικόνα.Μειώνεται η ανοχή μου προς τους άλλους και νοιώθω σαν να ζω στον τέλειο πύργο μου παρατηρώντας τον κόσμο.


Aυτός ο τέλειος εαυτός ή το αθώο και αυθορμητο παιδί που περιέγραψα πριν,είναι οι κύριοι μηχανισμοί αυτοτροφοδοσίας μου για να λύσω κάποια προβλήματα που αφορουν την συγκρουση με την αρνητικότητα.Πότε χρησιμοποιώ τον έναν,πότε τον άλλον.Γενικά εχω την ταση να φανταζομαι κάπως τον εαυτό μου και να προσπαθώ να λειτουργώ σε ένα πλαισιο που να επιβεβαιώνω την αυτοεικόνα αυτή.

Εννοείς κάτι σαν να είσαι... μία τέλεια οντότητα που αλληλεπιδρά με ατελείς ανθρώπους, σε μία ατελή κοινωνία; Οι λύσεις που προγραμματίζεις αφορούν εσένα ή το περιβάλλον σου... Η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση πλήρους ηρεμίας και νηφαλιότητας έχει πάρει διαζύγιο απο μένα...

Εντάξει μάλλον κατάλαβα εσύ μία χαρά είσαι δεν έχεις τίποτα οι άλλοι σου λένε όλη την ώρα μαλακιεσ κ πεφτεισ εύκολα κατάλαβα καλά;

Είναι κάπως πολύπλοκο,αλλά ναι.Οι λύσεις αφορούν μοτίβα σκεψης που μπορώ να αναπτύσσω μόνο όταν έχω καταφέρει να ερθω στην ψυχολογική κατάσταση που περιέγραψα.Είναι μοτιβα σκεψης που μου επιτρέπουν να διατηρω μια θετική και συνεχή συναισθηματική κατάσταση,κατι το οποιο επηρεαζει πολύ εμφανως και το περιβάλλον μου,καθώς ως ενα βαθμό την κάνω και επιθετική,για να βγάζω τον άλλον από την αρνητική κατασταση πριν με βάλει στην δική του.Αλλά δεν είναι τόσο απλό..Αυτό έχει πολλά καλά,συνειδητοποιώ πράγματα,πχ μπορεί μια μέρα να ξυπνησω και να αναπτύσσω χαρά χωρίς λόγο,ή να είμαι ανιδιοτελής χωρίς λόγο ακόμα και αν νοιώθω ότι εισπράττω σκ***ά δεν με νοιάζει.Στην πραγματικότητα οι σχέσεις μου βελτιώνονται.Όμως επειδή έχω την αίσθηση του ιδανικού,αρχίζω και παρατηρώ λεπτομέρειες,που για κάποιο λοο τις παίρνω εύκολα και προσωπικά.Το βλέπω και λίγο σαν στοίχημα,αν θα νικήσει η αρνητικότητα,ή εγώ..Όμως ενδεχομένως να είναι επίπλαστο και μη αναξιόπιστο,γιατί μένω πίσω σε προσωπικούς στόχους,και όταν μου σκάει η αρνητικότητα,είναι μαζεμένη και νοιώθω εγκλωβισμένος.

Όταν 'γκρεμίζομαι' από τον πύργο αυτό,νοιώθω εντελώς γυμνός,και νοιωθω ότι κορόιδευα τον εαυτό μου,τον βλέπω σαν θύμα και οτι πρεπει να σηκωθώ να φύγω.Νοιώθω οτι η κατανοηση μου εχει παρερμηνευτεί και οτι οι αλλοι εχουν αυξημένη εξουσία πανω μου.Αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό,ή αν είναι η συχνότητα της αρνητικότητας που με έχει ξεγελασει και με κατηγορεί για να έχω και εγώ άμυνες.Μισώ την αυτοαμφιβολία

Θέλω να μην βγαζω αυτό το προσωπο πλεον τοσο ευκολα,θελω να φαίνομαι εχθρικός και απομακρος,αλλά να εχω 2-3 ανθρωπους που να το βγζω αφοβα χωρίς αναστολές

Προφανώς όταν μέσα σε ένα μοτίβο σκέψης βρίσκεσαι σε μία συνεχή θετκή συναισθηματική κατάσταση, αυτό δεν αντικατοπτρίζεται απαραιτήτως και στην πραγματικότητα ή την καθημερινότητα σου, αλλά αυτό είναι ένα δικό σου θέμα...
Το περιβάλλον σου γιατί ενοχλείται από τον ιδιαίτερο διαλογισμό σου, αν μπορώ να τον χαρακτηρίσω έτσι... εφόσον σου κάνει καλό...
Δεν θεωρώ απαραίτητο να γίνεις ή να είσαι εχθρικός και απόμακρος... Μπορείς απλώς να αδιαφορείς για ότι δεν αφορά... Κράτα 2-3 ανθρώπους δίπλα σου και απλώς μην ασχολήσε...

Μετάφραση ! Εσύ θεσ να είσαι καλός για να πετυχαινεισ τους στόχους σου οι άλλοι βλέπουν ότι είσαι θετικός κι ανάλογα αντιδρούν είτε σε συμπαθούν κ πετυχαινεισ είτε αντιδρούν ή σε εκμεταλλεύονται είτε σου λένε μαλακιεσ εσύ όταν γίνεται αυτο νιώθεις ότι σε κοροϊδεύουν κ θεσ να πάρεις τα βουνά όλο το κουμπι είναι ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου τον βαθμολογεισ θετικά όταν πετυχαίνει κι όταν συναντάει αντιδράσεις πεφτεισ όλο το κουμπι ξαναλεω είναι πως διαμορφώνεις τη γνώμη για τον εαυτό σου

Ναι..αυτό θελω.Και το εχω ξανακάνει,αλλα πρεπει να το κάνω σωστά.Κάποιες φορες αν κλείσω τον κύκλο μου, κανω το λάθος να βασιστώ υπερβολικά εκεί,σε καποιο σημειο παραχωρώ την συναισθηματική ελευθερία μου και μετα πεφτω σε εσωστρέφεια.Πρέπει να το προσέξω.Σε ευχαριστώ Έρις

elis,ναι καμια φορα η αισθηση που διαμορφωνουν οι αλλοι για μένα,γίνεται αυτοματα δικός μου τροπος θεασης για μένα.Τα πάω λιγο καλυτερα τελευταια σε αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Σαπουνάκι μπάνιου

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις σας.Δεν έχω πάρει ποτε φαρμακα ουτε εχω πάει ποτε σε ψυχολόγο.Έχω σοβαρα θεματα από την εφηβεία ,τα οποία έχω προσπαθήσει να λύσω μόνος μου.Σε κάποιες περιπτώσεις κάτι έχω καταφέρει.Δεν πιστεύω στο όφελος απο τα φάρμακα.Γενικά,όλα είναι θέματα πεποιθήσεων και συνηθειών,έτσι δεν είναι?Κάθε φορά προσπαθώ ν αλλάξω κάτι μέσα μου,να παρέμβω σε μια ανάμνηση.Ξέρω που οφείλονται τα περισσότερα μου προβλήματα και μπορώ να τα λύσω.Όμως πρέπει να το κάνω χωρίς να κάνω αυτοκριτική.Κάνω υπόγεια αυτοκριτική και υπονομεύω την αυτοπεποίθησή μου.Δεν θέλω να ειμαι ενοχικός και θέλω να νοιώθω ανεξάρτητος.Νοιώθω οτι πρέπει να ειμαι θετικός καταναγκαστικά κάποιες φορές για να συμμετέχω και δεν θέλω.

Απλά προσπαθώ να σπάσω αυτον τον κύκλο θετικότητας και αρνητικότητας,με την έννοια να ειμαι θετικός αλλά ταυτόχρονα να μην κοροϊδεύω τον εαυτό μου και να μην έχω αυταπάτες.Κάνω λάθος διαχείριση σε κάποια αρνητικά συναισθήματα,κυρίως στον θυμό και στην ντροπή.

Kαι επίσης θέλω να μπορώ να αγνοώ πράγματα.Προσπαθώ να μην απορροφώ ότι βλέπω,αλλα κάποιες φορές αν δω η νοιωσω κάτι αρνητικό καθηλώνεται σαν σκέψη και με ακινητοποιεί για ώρες.Δηλαδή μια υπερανάλυση που αναζητεί την αιτιότητα και ξεφεύγει και από την δική μου βούληση ,λες και μπορώ να διορθωσω κάτι που έχει ήδη συμβεί.Αυτό που κάνω τελευταία πχ,είναι να βάζω μια δεύτερη φωνή να λέει στο μυαλό μου "σκάσε"

---

Σίγουρα παίζουν ρόλο οι πεποιθήσεις και οι συνήθειες. Το θέμα είναι αυτές να διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι λειτουργικές σε βάθος χρόνου.

Δε λέω, πολύ καλή η αυτοπαρατήρηση, στην οποία επιδίδεσαι, αλλά ένας βοηθός σε όλο αυτό, νομίζω πως θα έπαιζε σημαντικό ρόλο. Έτυχε να κάνω κάτι τέτοιο με γνωστό μου πρόσωπο, με το οποίο κάναμε ψυχόδραμα (μεταξύ μας, χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός, πιθανόν να μην ήξερε και ο γνωστός μου ότι αυτό λέγεται ψυχόδραμα, που στην ουσία αυτός το ξεκίνησε). Όμως, σε κάθε περίπτωση, ο ψυχολόγος είναι ο καθ ύλην αρμόδιος για τέτοια θέματα. Πιθανόν να μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου, ίσος και όχι. Μπορεί βέβαια με τον ψυχολόγο να χάσεις χρόνο και χρήμα τζάμπα, αν και πιστεύω πως από κάθε άνθρωπο κάτι έχουμε να αποκομίσουμε.

Τώρα σχετικά με τα ψυχοφάρμακα. Τα φάρμακα αυτά, κατά κύριο λόγο, απ' ότι ξέρω, έχουν κατασταλτικό χαρακτήρα και όχι θεραπευτικό. Η όλη ουσία βρίσκεται στην ψυχοθεραπεία, πέρα από τη φαρμακευτική αγωγή. Με βάση τα όσα μας περιγράφεις, δε νομίζω να έχεις ανάγκη από φαρμακευτική αγωγή, αν και αυτό βέβαια άλλοι είναι αρμόδιοι να το κρίνουν. Απλά, ένας ψυχολόγος, νομίζω πως θα σου δείξει τον ποιο σωστό και σύντομο δρόμο προς την επίλυση των προβλημάτων σου.