Υπαρχουν ορια στην ανθρώπινη εξελιξη;

Καλησπερα και καλη χρονια σε ολους. Εχω μια απορια γενικη η οποια με ενδιαφερει κ ειδικα για την περιπτωση μου. Το ποσο μπορεί τελικα να εξελιχθεί ενας ανθρωπος.. Νιωθω πως εχω "νοητικά" ορια, τα οποια, λογω φοβιων, ψυχωσης κι άγχους δεν μπορω να ξεπεράσω. Κυριως με πλήττει στα εργασιακά, οπου ειμαι απραγη εδω κ περιπου δυο χρονια. Εχω εργαστεί στο παρελθον, αλλα πλεον δεν κανω προσπάθειες κ νιωθω πως ειμαι καταδικασμένη για καποιο λογο, να παραμείνω μια ζωη ετσι. Βεβαια, ευχομαι και ελπιζω να ξεπεραστούν αυτα τα εμπόδια που με κρατούν πισω, απλα απορω μηπως δεν γινεται τελικα αυτο που λεμε "να ξεπεράσω τον εαυτο μου". Βγαίνω με ανθρωπους, ακουω για εξελιξη και οικονομικη ευρωστία, κι αναρωτιεμαι τι μέλλει γενέσθαι στη ζωη μου. Η ατολμία μου τα φταιει ολα, ή μηπως εχω γεννηθεί κ μεγαλώσει ετσι ωστε να εχω μια μορφη αναπηρίας; Επισης, πιστευω οτι εαν ειχα καποια σωματική αναπηρία, οπως να μου λειπει καποιο άκρο, δεν θα αντιμετώπιζα τοσα προβληματα όσα αντιμετωπίζω λογω ψυχολογικών, που εχουν να κανουν με το μυαλο... Υπαρχει αραγε πιθανότητα "βελτίωσης - εξέλιξης; σιγουρα κανεις δεν μπορει να εγγυηθεί...

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Καλησπερα και καλη χρονια σε ολους. Εχω μια απορια γενικη η οποια με ενδιαφερει κ ειδικα για την περιπτωση μου. Το ποσο μπορεί τελικα να εξελιχθεί ενας ανθρωπος.. Νιωθω πως εχω "νοητικά" ορια, τα οποια, λογω φοβιων, ψυχωσης κι άγχους δεν μπορω να ξεπεράσω. Κυριως με πλήττει στα εργασιακά, οπου ειμαι απραγη εδω κ περιπου δυο χρονια. Εχω εργαστεί στο παρελθον, αλλα πλεον δεν κανω προσπάθειες κ νιωθω πως ειμαι καταδικασμένη για καποιο λογο, να παραμείνω μια ζωη ετσι. Βεβαια, ευχομαι και ελπιζω να ξεπεραστούν αυτα τα εμπόδια που με κρατούν πισω, απλα απορω μηπως δεν γινεται τελικα αυτο που λεμε "να ξεπεράσω τον εαυτο μου". Βγαίνω με ανθρωπους, ακουω για εξελιξη και οικονομικη ευρωστία, κι αναρωτιεμαι τι μέλλει γενέσθαι στη ζωη μου. Η ατολμία μου τα φταιει ολα, ή μηπως εχω γεννηθεί κ μεγαλώσει ετσι ωστε να εχω μια μορφη αναπηρίας; Επισης, πιστευω οτι εαν ειχα καποια σωματική αναπηρία, οπως να μου λειπει καποιο άκρο, δεν θα αντιμετώπιζα τοσα προβληματα όσα αντιμετωπίζω λογω ψυχολογικών, που εχουν να κανουν με το μυαλο... Υπαρχει αραγε πιθανότητα "βελτίωσης - εξέλιξης; σιγουρα κανεις δεν μπορει να εγγυηθεί...

---

εγω πιστευω πως εισαι μια χαρα...
αλλα η ατολμια σου είναι ολοφανερη και από αυτά π γραφεις...
τολμησε να φτιάξεις την ζωη σου και δεν θα χασεις

Η ατολμία σου και τα προβλήματα σου ξεκινάνε από τον τρόπο που μεγαλώσες αλλά φυσικά και από προσωπικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα σου.
Το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει είναι η γνώση - η πίστη - και μία σωστή ψυχοθεραπεία.
Δεν υπάχουν όρια στην ανθρώπινη εξέλιξη φυσικά γιατί ο άνθρωπος έχει γεννηθεί με θεικά στοιχεία,τα οποία ακόμα δεν έχει ανακαλύψει.

Φυσικά υπάρχουν όρια. Η ίδια η κοινωνία μας περιορίζει με πολλούς τρόπους και οι συνθήκες της ζωής. Δεν είμαστε θεοί. Υπάρχουν όμως και απεριόριστες δυνατότητες στον καθένα μας και αν μιλάμε για το μυαλό αυτό είναι ένα όργανο από τους περισσότερους ανεξερεύνητο με αμέτρητες δυνατότητες.

Αν δεν δοκιμάσεις τα όρια σου δεν θα τα μάθεις και δεν θα τα διευρύνεις. Θέλει να βγαίνουμε από την ζώνη άνεσης. Πχ εγώ ήθελα να κάνω ορειβασία πάρα πολύ. Δεν είχα ιδέα όμως πως είναι γιατί δεν είχα δοκιμαστεί. Μου δόθηκε η ευκαιρία,δοκίμασα,έριξα χριστοπαναγιές κατα την διαδρομή των 13 km ανάβαση-κατάβαση και τώρα γνωρίζω πως τα όρια μου είναι πιο κάτω από αυτό που έκανα κ ένας από τους λόγους είναι η φυσική κατάσταση. Τώρα γνωρίζω όμως πως αν θέλω να ξεπεράσω αυτό το όριο πρέπει να γυμναστώ δηλ να εργαστώ αρκετά σκληρά σ'αυτό το κομμάτι.

Εγώ περπατάω πέντε έξι χιλιόμετρα όταν εχω κέφια

Serie κι εγω πιστευω οτι υπάρχουν ορια... Δυστυχως ή ευτυχως. Ειμαι 28 και πιστευω οτι ενα μεγαλο κομματι του εαυτού μου το εχω ανακαλύψει και διαμκρφωσει.. Αλλα θελω να είμαι και λιγο αισιόδοξη πως ισως δεν προσπάθησα αρκετα. Ειδάλλως την εχω πατήσει. Μακαρι να πάρει μπρος ο εγκέφαλος μου, γιατι νιωθω πολυ περιορισμένη. Θελω να το αποδώσω κυριως στην ατολμία, που φαινεται ενα εμπόδιο το οποιο πιθανον να ξεπερνιέται. Θα ξεκινήσω μαλλον ψυχοθεραπεία παλι, αν και δεν ειχα δει αποτελεσματα. Οπως μου ειπαν και οι δυο, γιατρός και ψυχολόγος, " μαγικό ραβδάκι που να κανει θαυματα, δεν υπαρχει". Αυτο φυσικα το γνωριζω, αλλα θα με διευκόλυνε αν για παραδειγμα μου εδιναν απτα παραδείγματα ανθρωπων που ξεπέρασαν ανάλογες καταστάσεις. Δεν ειχαν να μου παρουσιάσουν ομως κατι τετοιο.. Στην ερωτηση "που εχετε δει να φτανει στη ζωη του ενας ανθρωπος με ψύχωση",ο γιατρός μου έδινε το παραδειγμα απο την ταινια με τον καθηγητή που ενω ειχε ακομη τα αρνητικά συμπτώματα πήρε Νόμπελ. Ειναι κι αυτο ενα καλο παραδειγμα, αλλα πιστευω μια τοις χιλίοις αν οχι παραπανω. Ηθελα κατι πιο καθημερινό..

Υπάρχουν τα όρια που μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι δε μπορούμε να ξεπεράσουμε κατα την παιδική μας ηλικία

Δεν υπάρχουν όρια οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι τεράστιες έχω πολλά παραδείγματα να σασ πω αρκεί να πάτε σε ένα χωριό κ να δείτε ένα παλιό σπίτι με πέτρα κ ξύλο που δεν πέφτει παλιά δεν υπήρχε τσιμέντο δεύτερον στο στρατό ξεχωρίζουν τους φαντάρους σε σώματα όπλα κλπ κριτήριο δεν είναι η δύναμη είδα παιδιά που μπήκαν έφηβοι κ βγήκαν άντρες κ τρίτον οι ουκαδεσ της αμερικησ έχουν ένα κανόνα όταν το μυαλό σου σ λέει ότι δεν μπορείς τότε είσαι στο σαράντα τις εκατό των δυνατοτήτων σου είναι οι πιο εκπαιδευμένοι για όποιον θέλει να το ψάξει λέγεται 40 percent rule

elis τα όρια σου τα ανακαλύπτεις όταν χρειαστεί να τα ξεπεράσεις προκειμένου να επιβιώσεις.Αν δεν αναγκαστείς να επιβιώσεις,να ξεβολευτείς,δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις ούτε ένα βήμα παραπέρα.Οι περισσότεροι βολεύονται στη συνήθεια.

Έτσι είναι δυστυχώς

Προσωπικά όταν προσπάθησα, φεύγοντας στο εξωτερικό, να εξελιχθώ και να ανεξαρτητοποιηθώ σταδιακά, έπαθα ψύχωση.... Όλα ναυάγησαν κι από τότε νιώθω ότι έχω έναν νοερό τοίχο μπροστά μου που με αποτρέπει από νέες προσπάθειες.

Η ψύχωση σε ρίχνει στα Τάρταρα. Φυσικά αν θες να κάνεις το ίδιο όπως να φύγεις εξωτερικό ίσως να σου μοιάζει βουνό. Εγώ δεν δουλεύω έτσι. Προσωπικά βλέπω μια σειρά βημάτων για να πάω κάπου. Πχ τώρα κάποια πράγματα μοιάζουν ανέφικτα. Σταδιακά όμως θα δίνω προσπάθειες μέχρι να γίνουν εφικτά. Δεν θα κάθομαι να σκέφτομαι για πράγματα που δεν μπορούν να συμβούν αυτή την στιγμή όπως ανεξαρτητοποίηση ή οικογένεια. Θα δω όμως τι περιέχει η ανεξαρτητοποίηση αρχικά και θα την σπάσω σε κομμάτια. Τι μπορώ να κάνω καθημερινά;; Πχ η ανεξαρτητοποίηση περιλαμβάνει σωματική υγιεινή, καθάρισμα σπιτιού, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων, σιδέρωμα, λογαριασμούς. Τι μπορώ να κάνω από όλα αυτά. Δοκιμάζω ότι μπορώ κ το εξασκώ όσο μπορώ με την ελπίδα κάποια στιγμή να ανταμειφθώ.

Δες κ τα βιντεάκια στο βίντεο Surviving Schizophrenia που έκανα.

Girl1988 μου έκανε εντύπωση αυτό που είπες, ότι δοκίμασες τα όρια σου πηγαίνοντας εξωτερικό, και έπαθες ψύχωση. Το να πας εκεί σε φόβιζε; και το έκανες για να υπερνικήσεις έναν φόβο σου πχ; είχες κάποιες ενδείξεις ότι κινείσαι στα όρια και ξαφνικά εμφανίστηκαν τα συμπτώματα;

Quote:

---

Originally Posted by psy me

Girl1988 μου έκανε εντύπωση αυτό που είπες, ότι δοκίμασες τα όρια σου πηγαίνοντας εξωτερικό, και έπαθες ψύχωση. Το να πας εκεί σε φόβιζε; και το έκανες για να υπερνικήσεις έναν φόβο σου πχ; είχες κάποιες ενδείξεις ότι κινείσαι στα όρια και ξαφνικά εμφανίστηκαν τα συμπτώματα;

---

Γενικά ένιωθα ότι είχα όρια στην απόδοση-σε δουλειές κυρίως. Όταν πήγα στη Γερμανία, δούλευα σερβις κι ένιωθα πως ακόμη κι εκεί δεν μπορώ να αποδώσω όπως θα ήθελα (πχ να κρατάω το δίσκο με ένα χέρι)... Στην πορεία, πιστεύω επειδή ακριβώς βγήκα από το comfort zone, αλλά παράλληλα μόνο ως ενός σημείου, τρελάθηκα.. Είχα περάσει και δέυτερη σχολή στη Γερμανία, αλλά ένιωθα ότι δεν μπορώ να αποδώσω ούτε εκει (παρουσιάσεις, γλωσσα σε ακαδημαϊκό επίπεδο..).. Δεν ξέρω αν είναι προδρομα σημαδια αυτά της ασθένειας, ή αν προκάλεσε η πίεση την ψύχωση.... Μάλλον το δεύτερο

Αναδημοσιευω ενα αρθρο που ειδα και μου αρεσε https://m.facebook.com/story.php?sto...01298400015539