Οσοι εχετε εμπειρια απο θεραπευτες, πως ηταν ο τροπος τους;
Μιλουσαν στον ενικο ή διατηρουσαν τον πληθυντικο;
Υπηρχε χειραψια, αγκαλιες, φιλια ή αλλες διαχυτικες κινησεις;
Υπηρχαν πραγματα που σας προβληματιζαν στον τροπο τους;
Printable View
Οσοι εχετε εμπειρια απο θεραπευτες, πως ηταν ο τροπος τους;
Μιλουσαν στον ενικο ή διατηρουσαν τον πληθυντικο;
Υπηρχε χειραψια, αγκαλιες, φιλια ή αλλες διαχυτικες κινησεις;
Υπηρχαν πραγματα που σας προβληματιζαν στον τροπο τους;
Νεφελη, την 1η φορα που ειχα κανει, με γυναικα ψυχιατρο, ηταν πολυ τυπικη, μεγαλη σε ηλικια, ανω των 60, ουδετερη και σπανιοτατα ανοιγοταν για τον εαυτο της. Τα κλασικα περι κατανοησης, αποδοχης, ενσυναισθησης τα ειχε αλλα εγω τοτε δεν ειχα αναγκη να μιλησω, να βγαλω απο μεσα μου τα βιωματα μου και να νιωσω αποδοχη διοτι ειχα οργανικο προβλημα υγειας που με ταλαιπωρουσε και με καταθλιψη.
Τωρα που ψαχνομαι να δω πως στο καλο κατεληξα με μυαλο διαλυμενο και να χασω πανω απο 6 χρονια απο την επαγγελματικη μου ζωη, με τον τωρινο ψυχιατρο και με τα φαρμακα που μου εγραψε, νιωθω σαφως καλυτερα, πιο ηρεμη και συγκροτημενη.
Για ενικο ή πληθυντικο εξαρταται... μπορει πανω στην κουβεντα να χρησιμοποιησει ενικο...Αλλα ολα τα αλλα που λες, με την καμια! Μια τυπικη χειραψια στο τελος, ναι, αλλα ολα τα αλλα οχι!!
Ο τροπος του ειναι τυπικος, ουδετερος, με αποδοχη και κατανοηση, ναι μεν ανθρωπινος αλλα οκ δεν ειμαστε και τα φιλαρακια που βγηκαν για καφε να πουν τα νεα τους.
Κι εμένα έτσι αν και του λέω χαζομάρες πολλές φορές τα πρωσοπικα του δεν τα ξέρω κι ούτε τον ρώτησα ποτέ τα δικά μου πρωσοπικα ξέρει τα βασικά αλλά εγώ έχω ψύχωση οπότε συζητάμε τρόπους βελτίωσης κλπ για φάρμακα τέτοια
Νομιζω οτι ειναι προτιμοτερο αυτο το ουδέτερο που περιγραφεις απο μια ιδιαιτερα διαχυτικη σταση θεραπευτη.
Και εαν μιλαμε για ατομα του ιδιου φυλου, οκ να το δεχτω να υπαρξει μια οικειοτητα ειδικα μετα απο ενα ευλογο χρονικο διαστημα συναντησεων.
Εαν ομως μιλαμε για ατομα αντιθετου φυλου, εκει τα πραγματα περιπλεκονται. Πιστευω οτι εκει πρεπει να τηρουνται οι "αποστασεις" αφου αργα ή γρηγορα τις περισσότερες φορες ο/η θεραπευομενος/η θα αναπτυξει αισθηματα που θα μοιαζουν αρκετα εως πολυ σε ερωτικα απεναντι στον θεραπευτη.
Τα ορια ειναι αναγκαία σε ολες τις σχεσεις, ποσο μαλλον στη θεραπευτικη, οπου μεσα απο αυτην θα παραδειγματιστει ο ασθενης για την υπολοιπη ζωη του.
Noμιζω εισαι μπερδεμενη.... αναπτυσσεις ερωτικα συναισθηματα για τον παθολογο σου? τον οδοντιατρο σου? Και ο ψυχιατρος κατι αναλογο ειναι. Οπως πας στον παθολογο και του λες τι εχεις και σε εξεταζει, ετσι κανει και ο ψυχιατρος, με βαση τις εξετασεις σου και τα συμπτωματα που βιωνεις.
Συμφωνω Μαρα. Ετσι θα ΕΠΡΕΠΕ να ειναι. Οπως και στους υπόλοιπους γιατρους, ετσι και σε αυτους.
Την ξερεις την ιστορια μου ομως.
Οταν πεσεις σε τυπο με πιο πολλα προβληματα απο τα δικα σου που προσπαθει να αυξησει την αυθεντια του στα ματα των ασθενων για να νιωσει "καποιος", δυστυχως μπορει να πεσεις στο τριπακι να τον ερωτευτεις. Η να νομιζεις οτι τον εεωτευτηκες.
Μη σου τυχει. Μεγαλη ζημιά.
Οντως νεφελη στο ψυχοτετοιο παμε να θεραπευτούμε όπως πχ πηγα και στον παθολογο μου ειχα κρυωμα δεν σκεφτηκα ποτε να τον ερωτευτω αν και τον θεωρω φίλο! Εγώ είμαι ανοικτος άνθρωπος αν δεν μου δείξεις λιγη κατανόηση , λίγη αγαπη ενα 10% δεν λειτουργω! Και στον παθολογο μου γι αυτο παω στο συγκεκριμενο καποτε που πηγαινα καπου αλλου που μου μιλαγε στον πληθυντικο δεν ξαναπηγα πολυ κρυος ανθρωπος ε δεν ειμαι ετσι εγω. Στους ψυχοτετοιους που πηγαινα δεν βρηκα αυτο το 10% αγαπης και κατανοησης που εψαχνα , δεν πηγα να βρω τον ερωτα το μονο σιγουρο μια ελαχιστη φιλια πηγα να βρω! Και τον παθολόγο τον παιρνω τηλ.κάποιες φορες αλλα ειναι συμπτωματα κρισεις πανικου δεν με φωναζει καθολου ομως με κατανοει. Με ησυχαζει. Τωρα αν ζηταω πολλα δεν ξέρω.
Αλλα εσενα νεφελη δεν ηταν καν θεραπευτης σου ηταν αλλο πραγμα, εξομολογος , καθοδηγητης, γκουρου , φιλοσοφος, διορθωτης των γραπτων σου, η ντοπα σου , θεραπευτης σου δεν ηταν! Οποτε τι διαχυτικος τι τυπικος; εσενα δεν ηταν καν ψυχοτετοιος εκει δες το
Ρε συ Νεφέλη εγώ θεωρώ τις γυναίκες πανέξυπνες παρόλαυτα δοκίμασα κάποτε ψυχολόγο γυναίκα λέγαμε ότι συζητούσαμε με τους φίλους μου στην εφηβεία κι έτσι κατέληξα σε αυτόν στην αρχή δεν τον εμπιστευομουν μετά κατάλαβα ότι είναι έξυπνος κ συννενοηθηκαμε οι παλιοί γιατροί είναι περίεργοι οι καινούριοι γύρω στα σαράντα είναι καλύτεροι οι ψυχολόγοι για μένα είναι στο ίδιο επίπεδο με μένα έτσι τους βλέπω κ δεν μπορούν να με βοηθήσουν εγώ είμαι υπέρ των γιατρών με ή χωρίς φάρμακα
Μετα απο οσα ειδα με δαυτον, θα συμφωνησω μαζι σου για τους ψυχολογους. Καλυτερα γιατροι.
Και ετσι για την ιστορια, ο συγκεκριμένος δεν ηταν καν ψυχολογος. Ηταν συμβουλος ψυχικης υγειας. Δηλαδή τρεχα γυρευε.
Τι ακριβως ειναι ο συμβουλος ψυχικης υγειας; νεφελη τον σκεφτεσαι πολυ την μερα;και σε κατανοω πληρως και υποφερεις αν κανεις μια δραστηριοτητα δεν τον ξεχνας
Δεν ξερω τι υποτιθεται οτι ειναι ο συμβουλος. Ο συγκεκριμένος ηταν απατεωνας. Εκανε λιγο απο'ολα και το θεωρουσε επιτομη της θεραπειας.
Λιγο ψυχαναλυση, λιγο υπαρξιακο, λιγο gestalt και μπολικη φιλοσοφικοαρλουμπολογια.
Οποτε στην πραγματικότητα δεν ξερω τι κανει ενας συμβουλος. Αν ξερει καποιος ας μας πει.
Εγω εκανα ενα ψυχανεμισμα του κωλου.
Οσον αφορα τους....τροπους του, απο τους οποιους ξεκινησα το ποστ, εχω να μοιραστω μαζι σας τα εξης:
Απο την πρωτη συνεδρια, μου μιλουσε στον ενικο και χρησιμοποιουσε στο λογο του βρισιες σαν να μιλουσε στον κολλητο του.
Οταν εφευγα μου κρατουσε το πανωφόρι για να το φορεσω. Ιπποτικο....
Μου κρατουσε το προσωπο με τα χερια του και με φιλουσε (ευτυχως σταυρωτα)
Μου εγραφε και του εγραφα και ανταλλαζαμε mail αναμεσα στις συνεδριες.
Του ζητουσα να τον δω κι αλλες φορες εκτος απο την συμφωνημενη μια συνεδρια την εβδομαδα και το δεχοταν. Ειχα καταληξει να τον βλεπω 2-3 φορες μεσα σε 3 μερες.
Εβριζε τα θρησκευτικα μου πιστευω και εκθειαζε τον ορφισμο του οποιου ειναι οπαδος.
Ελεγε ψεματα και απεκρυψε πράγματα, τα οποια δυστυχώς εμαθα λιγο πριν φυγω απο κει μεσα.
Αν ολα αυτα παραπεμπουν σε "ειδικο ψυχικης υγειας" τοτε ας μεινουμε ολοι με τις διαταραχες μας.
Εγω nick πηγα εκει για να βοηθηθω απο τη χρονια διαταραχη μου. Στην πορεια, το εχω αναφέρει ουκ ολιγες φορες σε αλλα θεματα εδω περα, επαθα μεγαλη εξαρτηση μαζι του και αρχισα ή νομιζα πως αρχισα να τον βλεπω ερωτικα. Εξου και οι διπλές και τριδιπλες συνεδριες καθως και τα mail. Την διαχυτικοτητα εκ μερους του δεν την αναζητησα εγω. Οταν ενας "ειδικος" επιλέγει απο την 1η συνεδρια να μιλαει σαν νταλικερης και να σε φιλαει και να σου κραταει τα παλτα κλπ, αυτο ειναι δικη του τακτικη την οποια προφανως εφαρμοζει σε ολους ή καλυτερα σε ολες.Το οτι μιλουσε για τη σεξουαλικη του ζωη επισης και τις παλιες του γκομενες δεν το επελεξα εγω. Ηταν κι αυτο μερος της σοβαρης και αρτιας δουλειας του.
Ηταν ολα καλα μελετημενα έτσι ωστε η εξαρτηση μου να φτασει ταβανι και να εξασφαλιστει η παραμονη μου στο πελατολογιο του.
Την ευθύνη για ολα αυτα δεν μπορει να την εχει μονο ο θεραπευομενος. Εγω βοηθεια ζητησα.
Οταν στην τελευταία συνεδρια του ειπα οτι την ευθύνη της αποτυχιας τη μοιραζομαστε, η απαντηση ηταν: "δεν συμφωνω. Δεν ειναι ετσι, αυτο συμβαινει στα ζευγάρια"
Καλά αυτός σιγουρα δεν ηταν τιποτα , διαβασα και αλλη μια αντιστοιχη ιστορια ενος παιδιου εδω μεσα με την ψυχολογο του και οι δυο ιστοριες εχουν πολλες ομοιοτητες! Τι γινεται βρε παιδι μου πας για μαλλι και βγαινεις κουρεμενος
Νεφελη, εξυπνη εισαι, μορφωμενη εισαι, γιατι δεν πηγαινες σε ενα δημοσιο νοσοκομειο να εκθεσεις τα προβληματα σου σε εναν ψυχιατρο να παρεις καποιες οδηγιες για το πως θα κινηθεις?
Πως ειναι δυνατο ενας συμβουλος ψυχικης υγειας να σε ρυθμισει σε μια αγχωδη διαταραχη? που μπορει να εχει και οργανικα αιτια? ή οργανικο αντικτυπο?
Οταν δεν ειμαστε καλα, παμε σε 2 και σε 3 γιατρους να παρουμε γνωμες.
Αυτες οι συναντησεις ηταν φιλοσοφικοκοινωνιολογικες-λογοτεχνικες...δεν ηταν ιατρικες ουτε ψυχολογικες. Ηταν αυτο που λεει και η ιδιοτητα του, συμβουλες ψυχικης υγειας συμφωνα με τα πιστευω του.
Ξερεις τι εκανες? ειναι σα να ειχες μια αρρωστεια και αντι να πας στον καταλληλο γιατρο να σου δωσει τα φαρμακα και τη θεραπεια, πηγες σε εναν κομπογιαννιτη που προσπαθει με μαντζουνια, ματια, σκορδα και βοτανια να ξορκισει το κακο που επεσε πανω σου...
Αν στο τελος εσυ πεις στον κομπογιαννιτη οτι απετυχε, λογικο δεν ειναι να σου πει οτι εγω σκορδα και βοτανια πουλαω για θεραπεια, αυτο κανω, απο αυτο ζω? ...............
Ναι Μαρα, καπως ετσι. Γιατι λοιπον ζηταω τα ρεστα τωρα;
Στην ουσια δεν ζηταω πια τα ρεστα, γιατι ηταν οντως ενα τιποτα. Κι απο το τιποτα δεν εχεις να παρεις κατι.
Απλα παραθετω την ιστορια μου, ειτε για να ακουσω τις δικες σας σωστες θεραπειες, ειτε για να ειμαι η αλλη μια αποτυχημενη ιστορια που θα κανει κάποιους να σκεφτουν πολυ καλα πριν επισκεφτουν ειδικο, κι αφου τον επισκεφτουν να χουν τα ματια τους και τα μυαλα τους ορθάνοιχτα.
Εχω διαβασει κι εγω ιστορίες εδω μεσα με απατεωνιες σαν τη δικια μου. Δυστυχώς τις διαβασα κατοπιν εορτης...
Το οδοντίατρο όχι φαντάζομαι , γιατί είσαι και με τα σωληνάρια, λες και είσαι στην εντατική και κάθε ίχνος ερωτισμού πεθαίνει κοιτώντας κάποιος τις κουφάλες σου !!
Αλλά υπάρχει μια τάση , να ερωτεύεσαι τον εξουσιαστή/ ανώτερό σου...άμα το καλλιεργεί και ο άλλος και στο παίζει........και είναι και μια πνευματική συνεργασία, που σε αγγίζει περισσότερο υποθέτω, από το να πας στο γιατρό, να σου πάρει αίμα, να σου κάνει σφράγισμα κλπ, μια κρύα 'ξενέρωτη' σωματική επαφή ......
Πνευματικη δε θα πει τιποτα cube...
Πιο πνευματικη πεθαινεις. Ξερεις ποση αναλυση ακουσα για το σπηλαιο του Πλατωνα, για τα αρχετυπα της μυθολογιας και τους ληστες που συναντησε στο δρομο του ο
Θησεας;
Παραλληλα συνδιασμενα με τις προσωπικες του εμπειριες, τις γκομενες και τα σεξουαλικα του;
Ε, ναι δεν ειναι το ιδιο με το μαραφετι του οδοντιατρου..Εχει αλλη γλυκα η φιλοσοφικη παπαρια!
Συμφωνω απολυτα με τον ανωτερο/εξουσιαστη.Εκει παιχτηκε ολο το παιχνιδι. Μια ζωη ολους τους εβλεπα ως ανωτερους. Ως αυθεντιες. Ολοι οι πιο πανω (και ολοι ηταν πιο πανω εκτος απο μενα) ηταν αξιοι θαυμασμου και υπερτατου σεβασμου. Ποσο μαλλον αυτος που θα με "εκανε καλα".
Ποσο θα θελα να συναντουσα καποτε καποιον που να εκανε συνεδριες με αυτον τον τυπο...ειμαι περιεργη αν θα ειχε τυχει της ιδιας αντιμετωπισης με μενα
Μα και στον ψυχιατρο με προβληματα πας... με ταχυπαλμιες, με ιδρωτες και αυπνιες, με στενοχωρια που σε καθιστα ανικανο να δουλεψεις, με ελλειψη συγκεντρωσης εμενα που με εβγαλε εκτος τοσα χρονια.... μπορει να τσακωνεσαι συνεχως με τους δικους σου και να πνιγεσαι....να μην μπορεις να φας και πολλα αλλα!
Και τις 2 φορες που πηγα σε ψυχιατρους ηταν μια τυπικη επαφη, δεν ηταν κατι διαφορετικο απο τους αλλους γιατρους, μονο που εγω τοτε δεν το καταλαβαινα γιατι ειχα τους δικους μου φοβους και ανασφαλειες. Και η αποδοχη/κατανοηση/ενσυναισθηση που υπαρχει απο τον παθολογο πχ, υπαρχει και στον ψυχιατρο, μονο που ειναι σε θεματα πιο φλου για το μεσο ανθρωπο που δεν εχει τετοιες εμπειριες...
Οπως πας στον οδοντιατρο να σου βγαλει το δοντι πχ, ετσι πας και στον ψυχιατρο γιατι απο το αγχος δεν εισαι λειτουργικος ή ακους φωνες ή νομιζεις οτι σε κυνηγανε κλπ...Ειναι συνεργασια αλλα οχι πνευματικη, συνεργασια γιατρου-ασθενη ειναι. Να αυτοπαρατηρεισαι, να καταγραψεις τα συμπτωματα σου, να σου δωσει αγωγη αν πρεπει, και απο εκει και περα τι βελτιωση βλεπεις...τι αλλαγη.
Με ψυχολογο δεν ξερω, δεν εχω κανει ποτε!!
Νεφελη, εσυ ειπες οτι εχεις ιδψ...
ΠΟΥ κολλανε οι ψυχαναγκασμοι και τα τελετουργικα με το σπηλαιο του Πλατωνα??
Δηλαδη θελω να πω ποιο ηταν το θεμα συζητησης? ο στοχος?
στο ζουμι, για τη ιδψ σου τι ειπε??? μη μου πεις καμια Ιθακη του Καβαφη ααχαχα γιατι προς τα εκει παει το μυαλο μου...
Καλα το πας Μαρα! Δεν ξερω αν η Ιθακη ηταν ο επομενος προορισμος, πολυ πιθανο. Ευτυχώς που δεν εμεινα στο πλοιο για να το μαθω.
Οσο για την ιδψ και καταθλιψη που ο ιδιος διεγνωσε(!!), μου ελεγε καθε τοσο οτι θα θεραπευτω μολις φτασουμε στη ριζα του προβληματος. Δεν δεχοταν οτι η ιδψ μπορει να εχει οργανικη αιτιολογια και επουδενι λογος για παραγοντες κληρονομικους. Ασχετα που το εχουν 3 ατομα στην οικογένειά μου!
Οταν το έλεγα αυτο, μου απαντουσε οτι δειχνω με τα λεγομενα περι κληρονομικοτητας, οτι δεν θελω να γινω καλα και επιμενω στη μεμψιμοιρια μου...
Μου ελεγε επισης οτι οταν φτασουμε στην απαρχη των προβληματων μου θα περασουν ολα. Ψυχαναγκασμοι, τελετουργιες τα παντα. Δεν συμφωνουσε με τις γνωσιακες-συμπεριφοριστικες μεθοδους που ειναι οι πιο διαδεδομενες για την ιδψ.
Πιστευε οτι αυτο που θα με εκανε καλα ηταν μια ομοιοπαθητικη προσεγγιση του τυπου: σε χειροτερευω μεχρι να γινεις καλα. Ελεγε οτι με βιωματικο τροπο θα περνουσαμε στην ιαση μου. Μου ειχε πει οτι στην περιπτωση μου δεν μιλαμε απλως για θεραπεια, αλλα θα φταναμε σε ιαση!!!
15 μηνες μετα τα παραπανω μπαρμ******λα, με εστειλε στον συμπεριφοριστη γνωστο του ο οποιος αρνηθηκε να με δει μολις ακουσε απο ποιον ερχομαι....
Και λιγο αργοτερα μου ειπε οτι αφου δεν βγαζουμε ακρη με συμπεριφοριστη, τελικα θα κανει και αυτη τη θυσια για μενα: να κανει ο ιδιος τον συμπεριφοριστη.
Τα λογια του ηταν ακριβως αυτα:
"ενταξει, θα κανω εγω τον συμπεριφοριστη".......
Τα συμπεράσματα δικα σας....
Ψυχολόγο είχα στο νου μου, όχι ότι πας ακούω φωνές, εντάξει παρε το τάδε σκεύασμα και γεια σας, αυτό ναι παραπέμπει σε γιατρό που δεν βρίσκω κάτι να ερωτετυτείς στο γιατρό σου, γούστα είναι αυτά βέβαια :p
Πνευματικό εννοώ όπως θα γουστάρεις και τον μαθηματικό σου, έτσι και τον ψυχολόγο σου, αν δώσουν δικαιώματα........όχι ντε και καλά αλλά πιο πιθανό να γουστάρεις αυτούς παρά τον περιπτερά σου πχ, λόγω συνεργασίας , εξουσίας κλπ άσε που το επιδίωκε αυτός ο απατεώνας....σου πουλάει και φιλοσοφία....ε δεν αμφιβάλλει κανείς ότι θα είναι και ένας έξυπνος άνθρωπος, ε γιατί να μην τσιμπήσεις ? Και έχοντας και την ψυχική σου αδυναμία.........
Καλά ούτε και εγώ ξέρω, υποθετικά μιλάω........
καλα για το οργανικο μονο ενας γιατρος μπορει να κρινει εκτος αν πουμε οτι ο κομπογιαννιτης θεραπευει με το ματι και τα ξορκια...
Η ομοιοπαθητικη ομως δεν σε χειροτερευει. Υποτιθεται οτι με το ομοιο θεραπευεις το ομοιο. Κουφο τελειως αυτο με την ομοιοπαθητικη ψυχοθεραπεια...
Τα συμπτωματα σου του τα ειχες πει? τι προβληματα δημιουργουσαν στη ζωη σου? σε καθε επομενη συνεδρια δεν σε ρωτουσε τι βελτιωση ειχες?
Σχεση εξουσιαστη-εξουσιαζόμενου εκεί θα σταθώ τα είπε ωραία ο φίλος παραπάνω αυτό ήταν
το "διαχυτικος", οπως κι αυτος που μιλαει για τα προσωπικα του, ειναι σιγουρα λαθος.
θεωρω οτι το φιλικος και ζεστος, αλλα με μετρημενη συμπεριφορα και ορια, ειναι το σωστο.
μην ξεχνατε κι οτι περα απο το οτι δεν δειχνει συγκροτηση και σοβαροτητα η υπερβολικη οικειοτητα, δεν αισθανονται ολοι καλα με την διαχυτικοτητα. οι πελατες, εννοω.
θυμαμαι μια γνωστη με καποια διαταραχη, στην πρωτη επισκεψη σε μια ψυχολογο που χαζογελουσε ατοπα και μιλουσε υπερβολικα, απεκτησε την εντυπωση οτι η ψυχολογος ειχε περισσοτερα προβληματα απο την ιδια και δεν ξαναπατησε.
Μαρα, τα συμπτώματά μου τα ελεγα συνέχεια αλλα δεν στεκοταν σε αυτα. Τα ακουγε αλλα μετα αρχιζε το φιλοσοφικο-ψυχαναλυτικο σκαλισμα αλλοτε για τα περασμενα και αλλοτε να μου μιλαει για το σπηλαιο που ειπα παραπανω ή για την προσωπικη του ζωη. Στην επομενη συνεδρια δεν με ρωτουσε για βελτιωση γιατι η βελτιωση θα ερχοταν μετα απο πολυ καιρο οταν θα εφτανα στη ριζα του προβληματος.
Και οταν οντως φτασαμε στη ριζα του προβληματος (9μηνες μετα), επειδη η ριζα αφορουσε τραυματικη εμπειρία προγεννητικης φασης, ο ιδιος ειπε οτι εδω ειμαστε, φτασαμε στο τελος της αιτιολογιας της διαταραχης μου κι οτι απο κει και περα θα οδευαμε προς την ιαση μου.
Τους επομενους 8 μηνες, μονο αυτο δεν εγινε. Απο ενα σημειο και μετα, δεν ηξερε τι να με κανει, πειραματιζοταν πανω μου κι εφτασε να με ρωτησει μηπως θα με βοηθούσε να δω εναν πνευματικο!!!
Ο "φιλος" συμπεριφοριστης που με περεπεμψε αρνηθηκε να με δει.
Αυτη ηταν η αρχη του τελους. Ευτυχως για μενα. Αν δεν ειχα ταρακουνηθει τοτε, ισως να ημουν ακομα εκει.
Συνεπως (σκεφτομαι δυνατα τωρα), πού ειναι που θα γινομουν καλα οταν φταναμε στη ριζα; Φτασαμε, αλλα εγω ειχα γινει χειροτερα. Και μην ακουσω οτι εγω δεν προσπαθησα ή δεν ημουν ετοιμη κλπ, γιατι ξεκινωντας μαζι του ψυχοθεραπεια ηταν σαν να ημουν ταγμενη στην ολη διαδικασια. Δεν έκανα τιποτα αλλο απο το να ασχολουμαι με το τι ειπωθηκε στις συνεδριες, τι εχω να κανω μεχρι την επομενη και να αναμοχλευω τα μεσα μου μεχρι τελικης πτωσης για να φτασω στη ριζα και να γινω καλα.
Σπαταλησα ολη μου την ενέργεια σε πραγματα που με βαθαιναν κι αλλο στο σκοταδι και στο χαος. Αυτο πως θα γινοταν ξαφνικα η ιαση μου;
Αφου η ιδψ δεν εχει πληρη ιαση. Ζεις με αυτο και απλα μαθαίνεις να το διαχειριζεσαι.
Οταν το ρωτουσα αυτο, με ελεγε χειριστικη και αντιδραστικη στη θεραπεια.
Με εχει πει εγωιστρια κι οτι ηθελα να κανω τη συνθεραπευτρια.
Νομιζω πως ο ανθρωπος αυτος δεν ειχε ιδεα απο ιδψ, για να μην πω απο θεραπειες εν γενει.
Εχεις βρει κάποιον αλλον ασθενή του να ρωτησεις, κάποιος θα χει πέσει στα δίκτυα του δεν μπορεί...να δεις τι θα σου έλεγε και κείνος βρε παιδι μου, στην αναμονη απ'έξω είχες δει ποτε κανέναν; τωρα τι σε ρωτάω απλά αν μαθαινες περισσότερα αρνητικά ισως τον απομυθοποιούσες και τον ξεχνούσες
Παντα ηθελα να μιλησω σε καποιον ασθενη του, αλλα δεν ξερω κανεναν.
Ειχα δει πολλους πριν και μετα απο μενα, αλλα ολοι μπαίνουν η βγαινουν γρήγορα, δεν πιανεις κουβεντα.
Πολλες φορές σκεφτηκα τροπους για να μιλήσω σε καποιον αλλα παντα το αφηνα.
Μακαρι να γνωριζα κάποιον. Ειμαι περίεργη για την δικη του εμπειρία με αυτον τον ψυχοτετοιο.
Μακάρι όντως ίσως ετσι τον ξεπερνούσες περισσότερο και κρίμα που εδω μέσα δεν βρίσκεται και κάποιος άλλος να σου πει εμπειρίες , στο μέλλον όμως ίσως βρεθεί δεν ξέρεις , είναι πολυ χαρακτηριστικα οσα λες γι αυτον και είναι μικρος ο κόσμος.
Νομιζω οτι ο στοχος ειναι να ριξουμε την ενταση στο αγχος που μας κατακυριευει και να λειτουργουμε ελευθερα και ανετα, χωρις τα εμποδια που εμεις θετουμε στον εαυτο μας και υποχρεωνομαστε να τα υπερπηδησουμε...
Εγω τωρα σε μενα με την αγωγη που παιρνω βλεπω οτι και να θελω να αγχωθω ΔΕΝ μπορω! ειμαι σε μια ζεν φαση, λειτουργω μια χαρα, επιτελους συγκεντρωνομαι, σκεφτομαι, διαβαζω, γραφω, βλεπω ταινια κλπ
Οκ μερικες φορες εχω την αναγκη να μετραω, ή να γραφω κατι πολλες φορες ή να αυτοαμφισβητουμαι, αλλα δεν κολλαω τοσο πολυ οσο πριν... Και ειμαι ακομα στην εισαγωγικη φαση της αγωγης, κατα τον ψυχιατρο. Τον επομενο μηνα θα μπω στην κυριως φαση.
Αυτο ειναι πολυ καλο Μαρα.
Ειναι πολυ λυτρωτικο να νιωθεις ετσι φαντάζομαι. Να μπορεις να κανεις πραγματα και να εισαι καλα με τον εαυτο σου.
Εγω απο την αλλη βδομαδα θα μπω στην κυριως φαση της γνωσιακης-συμπεριφοριστικης προσεγγισης. Ελπιζω να παει καλα και να μαθω να διαχειριζομαι τα αγχη μου. Ισως με παραπεμψει και για φαρμακα. Θα δειξει...
Και η δική μου ψυχολόγος είναι 2 χρόνια μικρότερη μου και θα την έλεγα διαχυτική.Αλλά δεν είναι μόνο με εμένα έτσι.Επειδή συμμετέχω σε ομαδική ψυχοθεραπεία βλέπω ότι με όλα τα άτομα της ομάδας είναι το ίδιο διαχυτική,μιλάμε στον ενικό με τα μικρά μας ονόματα.Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με αυτό.Τώρα βέβαια που ξεκινάω και ατομικές συνεδρίες μαζί της,θα δείξει πως θα πάει.
Το βέβαιο είναι ότι δεν έχω προσδοκίες ότι θα καταφέρω να πετύχω τους στόχους μου πέρα απο αυτούς που εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο απο μένα χωρις να υπάρχει αλληλεπίδραση με την υπόλοιπη κοινωνία.
Αλλο η χρηση ενικου και αλλο χυδαιολογιας.
Αλλο δημιουργω κλιμα οικειοτητας και αλλο σου μιλαω για τις γκομενες και τα σεξουαλικα μου.
Σημαντικο επίσης αν θεραπευτης και θεραπευομενος ειναι του ιδιου ή του αντιθετου φυλου.
Στην πρωτη περίπτωση δεν θα εβλαπτε και τοσο ενα πιο οικειο μοντελο θεραπευτικης σχεσης.
Στη δευτερη περιπτωση τα ορια πρεπει να ειναι ξεκαθαρα και προσεκτικα τοποθετημενα απο τον θεραπευτη που εχει τη βασικη ευθυνη για τη θεραπευτικη διαδικασια.