Originally Posted by
lena86
Πολλα κ διαφορα..ηξερα γενικα αρκετα ατομα,αλλα ολο και κατι γινοταν με το καθε ατομο κ διαλυοταν η σχεση μας.Καποτε σαν ατομο δεν μιλουσα οτι κ να εκαναν ,ανεχομουν τα παντα.Ωσπου αρχισα κ γω να αντιδραω σε οτι με πληγωνε παντα ομως με ευγενικο τροπο κ χωρις να βριζω,αλλα τα δικα μου παραπονα δεν τα δεχονταν κ φευγαν.Κ σε αλλα ατομα που εβλεπα πως δεν με θελουν στη ζωη τους μια κ συνεχως με απεφευγαν για βολτες.Οταν νοιωθω πως δεν χωραω στη ζωη καποιου αποχωρω.Η κολλητη μου με συκοφαντισε και αλλη με ειρωνευτηκε γιατι δεν μπορουσα να παω καπου μαζι της.Να φερεσαι τοσο ομορφα στους αλλους,να τους στηριζεις,να τους κατανοεις και εκεινοι να σου φερονται με αχαριστια,να μην σε κατανοουν οταν εχεις προβλημα,να μην σε στηριζουν.Ψαχνω για εργασια κ τρεχω σε συνεντευξεις κ μεχρι κ τεμπελα με ειπε μια φιλη που εκεινη τη δουλεια την βρηκε μεσω γνωστου.Ειχα καποιον που του φερομουν αψογα οπως μ ελεγε κ εκεινος κ τελικα με εγκατελειψε για αλλη κ να με κατηγορουνε πως του φερομουν ασχημα,χωρις καν να ξερουν το παλικαρι κ ουτε ηταν μπροστα στον πρωην μου να δουν πως του φερομουν.