Κοινωνικο άγχος?? Φοβία

Καλησπέρα σας,ειμαι η Μαρια 22 ετών!
Να σας πω λιγα λόγια...
Οταν πήγαινα Τρίτη Λυκείου τοτε είχα δύο κολλητές που μαλωσαμε για χαζο λογο! Δεν ειχα καποια αλλη φίλη τότε και εμεινα μόνη! Τελείωσα το Λύκειο δεν πέρασα κάπου ,ασχολουμουν με δουλειές του σπιτιού,δεν ειχα παρεα να βγω καθόμουν ολη μερα σπίτι!
Καποια στιγμή ομως ανακαλύψα πως δεν ήθελα το εξω ελεγα πως θα βγω αφου δεν εχω κανενα φίλο!
Έπειτα σκεφτομαι παντα την εμφάνιση μου ειχα κάποια παραπανω κιλα τα οποία τωρα τα εχω χασει.
Θελω πλεον να αποκτήσω τον δικο μου κύκλο (φίλους,να παω σε κάποια σχολη)!
Ομως σκέφτομαι ,πως θα είμαι? Θα μπορεσω να ξεπεράσω αυτο το θέμα??
Τι να κάνω;
Δεν αντέχω αλλο να κάθομαι σε δωμάτιο συνέχεια χωρις να κανω τπτ!

ποιο θεμα να ξεπερασεις?
τα παντα ξεπερνιουνται...
πρεπει να δραστηροποιηθεις και να κινητοποιηθεις αμεσα......
αρχισε μια χολη ,μια δραστηριοτητα και ξεκινα να εισαι φιλικη με τον κοσμο....για να αποκτησεις δικο σου κυκλο..

και κακως που τοσα χρονια δεν εκανες τπτ και καθοσουνα....αυτα ειναι τα ωραιοτερα χρονια ...δραστηριοποιησου αμεσα

εχεις καποιες φοβιες?

Γεια σου Μαρία,

Η σκέψη του πώς θα είσαι,σε κρατάει σε στασιμότητα..Απλά κάντο.Για ποιον λόγο να ανησυχείς στο ενδεχόμενο,εφόσον δεν το βλέπεις ακόμα μπροστά σου?
Δεν χρειάζεται να γίνεις full κοινωνική ή να αλλάξεις ριζικά,μην σε αγχώνει ιδιαίτερα.Ρεαλιστικά,φαίνε ται πως το βασικότερο θέμα είναι ότι δεν βγαίνεις έξω,δεν εχεις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης δηλαδή.Άρα,απλά χρειάζεται να κινητοποιηθείς σε πρωτη φάση.
Βρες κάποια δραστηριότητα,ή δουλειά,ή γράψου σε κάποια σχολή,και θα έχεις αυτόματα την ευκαιρία κοινωνικοποίησης που ζητάς.Αν και τότε,δεν δεις φως,ίσως χρειαστεί να θεωρήσεις ότι εχεις και αλλες φοβίες που σε εμποδίζουν,όμως το πρώτο σταδιο είναι να βγεις εκεί έξω!

Καλημέρα..Σκέφτομαι να φυγω απο το σπιτι κ να νοικιάσω ξεχωριστά απο τους γονείς μου (είναι σε χωριό) να παω στην πολη με την αδερφή μου να αρχίσω να βγαίνω! Να συνηθίσω το εξω να γραφτω σε καμια ζωγραφικη η ζουμπα κάτι για αρχή!
Καλά οχι οτι ειμαι εσωκλειστει πχ χτες βγηκαμε για μια μπύρα! Αν εχω παρεα θα βγω μονη μου δεν θα έβγαινα!
Αυτο που παρατήρησα χτες πάντως ήταν πως σκεφτόμουν οτι ο αλλος απο μέσα του λεει Για μένα πχ για την εμφάνιση μου!
Εχω χαμηλή αυτοεκτίμηση??
Επίσης πιο παλιά δεν ηθελα να βγω δεν λαχταρουσα το ειχα συνηθίσει μα έρχεται η στιγμή που λες φτανει τόσο κουραστικα! Για να σου δωσω να καταλαβεις φορουσα παντα τα γυαλια ηλιου μου για να κρυψω κ καλα την ασχημια μου,να μην συνατησω βλέμμα κλπ! Ενω οσοι με εβλεπαν ε λ γαν τα καλύτερα λόγια! (Χωρις να θελω να πενεφτω,)
Τοτε που εδωσα κ δεν περασα με ρωτουσαν στο δρομο (χωριο ολοι γνωριΖόμαστε) τι περασες? Κ εγω αισθανομουν πολυ ασχημα ,που τους ελεγα οτι δεν περασα κ δεν ηθελα να βγαινω για να μην με ρωτάνε!
Τότε Επίσης είχε πεθανει η γιαγια μου που τοσοο αδυναμια της είχα ...
Και χωρις παρεες κ ολα αυτα με ριξαν!!
Μετα το ιδιο καλοκαίρι ενιωθα πως θα εσκαγα απο σκασίλα! Τοτε πηγα με τον αδερφό μου στο νησι οπιυ σπούδαζε η αδερφη μου...ολα καλα περνουσαμε ομορφα μα ηταν στιγμιαίο για 2 βδομάδες !
Και δν θα ξεχασω μια σκηνη ...πλησιάζε η ωρα να ερθει το πλοιο κ ημουν για λίγο μονη στο λιμάνι κ μιλούσα στο τηλέφωνο...και μια κυρια με κοιτουσε με τοση μανια καθε μου κίνηση εκφραση κ σκεφτηκα οπα τι με κοιταει τοσο επιμονα μηπως κατι εχω? Ειμαι άσχημη? Πως ειναι τα μαλλιά μ ? Κ ετσι...
Συγνωμη για το σεντόνι...

Quote:

---

Originally Posted by Σαπουνάκι μπάνιου

Γεια σου Μαρία,

Η σκέψη του πώς θα είσαι,σε κρατάει σε στασιμότητα..Απλά κάντο.Για ποιον λόγο να ανησυχείς στο ενδεχόμενο,εφόσον δεν το βλέπεις ακόμα μπροστά σου?
Δεν χρειάζεται να γίνεις full κοινωνική ή να αλλάξεις ριζικά,μην σε αγχώνει ιδιαίτερα.Ρεαλιστικά,φαίνε ται πως το βασικότερο θέμα είναι ότι δεν βγαίνεις έξω,δεν εχεις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης δηλαδή.Άρα,απλά χρειάζεται να κινητοποιηθείς σε πρωτη φάση.
Βρες κάποια δραστηριότητα,ή δουλειά,ή γράψου σε κάποια σχολή,και θα έχεις αυτόματα την ευκαιρία κοινωνικοποίησης που ζητάς.Αν και τότε,δεν δεις φως,ίσως χρειαστεί να θεωρήσεις ότι εχεις και αλλες φοβίες που σε εμποδίζουν,όμως το πρώτο σταδιο είναι να βγεις εκεί έξω!

---

Καλημέρα και σε σας!
Το ενδεχόμενο που με ανησυχεί ειναι το οτι θα το καταφερω άραγε ;; οπως απάντησα πιο πανω θα νοικιασω σπιτι με την αδερφή μου οπου θα την εχω σα παρεα μεχρι να ξεφυγω να παρω τα πανω μου!
Πχ θα μπορω να βγαίνω μονη στην σταση να περιμένω το λεωφορείο χωρίς να ντρεπομαι για μενα,κ να κανω αρνητικές σκέψεις για την εμφανηση μου,κ οτι ολοι με κοιτανε;
Τι να κάνω; να παω πρώτα σε ψυχολόγο κ μετα να νοικιασω??
Η να νοικιασω κ να πηγαινω καπου καπου?
Δυσκολεύομαι στο να βγω μονη μου έστω για περιπάτο η να παω στο σούπερ μαρκετ η για ψωμι μονη μου αυτο! Επειδή σκέφτομαι οτι με κοιτανε κ σχολιαζουν αρνητικά!

Θελω να ζήσω επιτέλους

Μαρία καλημέρα,
η κοινωνικοποίηση είναι μια δεξιότητα που εξασκείται. Το να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου χωρίς να νιώθεις ότι απειλείσαι και κρίνεσαι έχει σχέση τόσο με την επαφή που θα αρχίσεις να έχεις με τον εξω κοσμο (οσο συχνότερα βγαίνεις τόσο θα συνηθίζεις) όπως και με την επαφή με τον εαυτό σου. Πάντα θα αρέσουμε σαν εμφάνιση, προσωπικότητα, αύρα σε κάποιους και σε άλλους όχι. Αυτό συμβαίνει αυτόματα. Είναι μάταιο να θελουμε να αρέσουμε σε όλους και άτοπο ότι δεν θα αρέσουμε σε κανέναν.
Είσαι μια κοπέλα στα 22 της που ακόμη διαπλάθει την προσωπικότητά της και είναι πολύ κρίμα να ρίχνεις τη ζωή σου στο κενό. Ζεις για σένα αρχικά για κανέναν αλλον, ειναι ύψιστης σημασίας να αποκτήσεις εμπειρίες να νιώσεις όμορφα, να περάσεις καλά, να νιώσεις συναισθήματα και να δυναμώσεις. Οι απογοητεύσεις πάντα θα υπάρχουν. Αλλά το να αφήνεις τη ζωή σου να κυλάει, αναπνεόντας απλά σε ένα σπιτι είναι ότι χειρότερο. Σίγουρα φοβάσαι μην κριθείς ή δεν αρέσεις στους αλλους, αλλά αυτό είναι ενα μικρόβιο που μέσα μας όλοι οι άνθρωποι το έχουμε αλλά με αγώνα καταπολεμείται φυσικά.
Σαν παιδί της πολης, θα σου πρότεινα να μείνεις με την αδερφή σου. Η πόλη διαφέρει κατά πολύ από ένα χωριό. Εκεί οι άνθρωποι δεν γνωριζοντι όλοι μεταξύ τους και υπάρχει μια απροσωπια που ίσως σε βοηθησει να προχωρήσεις. Επιπρόσθετα, η πολη έχει πολλές ευκαιρίες και είναι ότι πρέπει για μια τέτοια ηλικία, ας πουμε σίγουρα θα υπάρχουν σεμινάρια, ομάδες με ότι θέμα σε ενδιαφέρει. Και φυσικά από τα χομπυ σου κάποια στιγμή θα αποκτήσεις και τον δικό σου κύκλο. Μην κάθεσαι να μαραζώνεις πραγματικά.
Οσο για τον ψυχολόγο, θεωρώ πως θα ήταν καλό κατά τη διάρκεια να επισκεφθείς έναν, παράλληλα κιόλας με την μετακόμιση. Λόγω της απομόνωσης σου των τελευταίων χρόνων αλλά και του άσχημου συμβάντος με τους φίλους σου έχεις αποξενωθεί απ΄όλα και ίσως έχεις αποκτήσει και ανασφάλειες επιπλέον. Θέλει αγώνα αλλά μην το αφήνεις

Quote:

---

Originally Posted by Magdalinx

Μαρία καλημέρα,
η κοινωνικοποίηση είναι μια δεξιότητα που εξασκείται. Το να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου χωρίς να νιώθεις ότι απειλείσαι και κρίνεσαι έχει σχέση τόσο με την επαφή που θα αρχίσεις να έχεις με τον εξω κοσμο (οσο συχνότερα βγαίνεις τόσο θα συνηθίζεις) όπως και με την επαφή με τον εαυτό σου. Πάντα θα αρέσουμε σαν εμφάνιση, προσωπικότητα, αύρα σε κάποιους και σε άλλους όχι. Αυτό συμβαίνει αυτόματα. Είναι μάταιο να θελουμε να αρέσουμε σε όλους και άτοπο ότι δεν θα αρέσουμε σε κανέναν.
Είσαι μια κοπέλα στα 22 της που ακόμη διαπλάθει την προσωπικότητά της και είναι πολύ κρίμα να ρίχνεις τη ζωή σου στο κενό. Ζεις για σένα αρχικά για κανέναν αλλον, ειναι ύψιστης σημασίας να αποκτήσεις εμπειρίες να νιώσεις όμορφα, να περάσεις καλά, να νιώσεις συναισθήματα και να δυναμώσεις. Οι απογοητεύσεις πάντα θα υπάρχουν. Αλλά το να αφήνεις τη ζωή σου να κυλάει, αναπνεόντας απλά σε ένα σπιτι είναι ότι χειρότερο. Σίγουρα φοβάσαι μην κριθείς ή δεν αρέσεις στους αλλους, αλλά αυτό είναι ενα μικρόβιο που μέσα μας όλοι οι άνθρωποι το έχουμε αλλά με αγώνα καταπολεμείται φυσικά.
Σαν παιδί της πολης, θα σου πρότεινα να μείνεις με την αδερφή σου. Η πόλη διαφέρει κατά πολύ από ένα χωριό. Εκεί οι άνθρωποι δεν γνωριζοντι όλοι μεταξύ τους και υπάρχει μια απροσωπια που ίσως σε βοηθησει να προχωρήσεις. Επιπρόσθετα, η πολη έχει πολλές ευκαιρίες και είναι ότι πρέπει για μια τέτοια ηλικία, ας πουμε σίγουρα θα υπάρχουν σεμινάρια, ομάδες με ότι θέμα σε ενδιαφέρει. Και φυσικά από τα χομπυ σου κάποια στιγμή θα αποκτήσεις και τον δικό σου κύκλο. Μην κάθεσαι να μαραζώνεις πραγματικά.
Οσο για τον ψυχολόγο, θεωρώ πως θα ήταν καλό κατά τη διάρκεια να επισκεφθείς έναν, παράλληλα κιόλας με την μετακόμιση. Λόγω της απομόνωσης σου των τελευταίων χρόνων αλλά και του άσχημου συμβάντος με τους φίλους σου έχεις αποξενωθεί απ΄όλα και ίσως έχεις αποκτήσει και ανασφάλειες επιπλέον. Θέλει αγώνα αλλά μην το αφήνεις

---

Καλημέρα σας,και γω αυτο σκεφτομαι θα μου παρει λιγο χρονο 1-2 μήνες μεχρι να ενταχθώ στην κοινωνία... πιστευω πως θα μς βοηθήσει ότι θα ειμαι καπου που δεν με ξερουν κ σιγα σιγα να φυγει !
Οπως ειπες και συ είναι συνήθεια..

Είναι και συνηθεια... Απλά είναι σημαντικό να σκέφτεσαι θετικά και να αγκαλιάσεις τοσο τον εαυτό σου όσο και τα γεγονότα που σου έχουν συμβεί. Είναι μια παράλληλη διαδικασία που δεν πρέπει να αμελήσεις. Δηλαδή μην κρίνεις πολύ αυστηρά τον εαυτό σου, κατανόησε τον δικαιολόγησε τον και ενθαρρυνε τον στα καλά του στοιχεία. Κανείς δεν ειναι τέλειος, και να ήταν θα ταν βαρετό.

Καλώς ήρθες maraki21, όπως μας τα γράφεις εγώ βλέπω ότι ήδη νιώθεις ότι χρειάζεται να κάνεις κάποια βήματα για να μη σου δημιουργηθεί ένα μόνιμο κοινωνικό άγχος, είναι πολύ σημαντικό ότι το εντοπίζεις πλέον και θέλεις να "δουλέψεις" σε αυτό να αλλάξουν κάποια πράγματα. Βρίσκω πολύ καλές τις ιδέες να μείνεις με την αδερφή σου ανεξάρτητα από τους γονείς και να κοιτάξεις για δραστηριότητες που σε ενδιαφέρουν. Μένοντας αλλού θα αναγκαστείς εκ των πραγμάτων να βγεις έξω μόνη σου, να πάρεις πρωτοβουλίες, από ένα απλό σούπερμάρκετ μέχρι συναναστροφή με καινούριες παρέες, συμμετοχή σε μια δραστηριότητα κλπ. Επεδίωξέ το, όσο μπορείς βάζε τον εαυτό σου να κάνει αυτά τα πράγματα καθημερινά, να εξοικειώνεσαι.
Αν αισθάνεσαι ότι θέλεις βοήθεια και από ψυχολόγο, ψάξε το και αυτό παράλληλα θα έλεγα με τις κινήσεις που θα κάνεις μόνη σου.

Να ξέρεις πάντως οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία καμιά φορά δίνουμε πολύ σημασία στο πως μας βλέπουν οι άλλοι, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε το επίκεντρο των πάντων, ο καθένας είναι με τις δικές του σκέψεις, αντιλήψεις, ιδέες, ο άλλος θα σε κοιτάξει ίσως απλά και γιατί πέρασες από το οπτικό του πεδίο, χαζεύοντας κλπ. Τώρα το πως βλέπει, κρίνει γενικά ένας άνθρωπος έναν άλλο, εγώ έχω καταλήξει ότι αν έχει αρνητικότητα, κακή ενέργεια μέσα του, αρνητικά θα σκεφτεί για σένα, θα σχολιάσει κλπ, αν έχει θετικότητα, θετικά θα δει έναν άλλο άνθρωπο, έχουν να κάνουν όλα αυτά με το δικό του εσώτερο κόσμο. Οπότε πιστεύω ότι δε χρειάζεται να ασχολούμαστε με αυτό, με τον ψυχικό κόσμο του άλλου δηλαδή, αλλά με τον δικό μας κόσμο και πως να τον βελτιώνουμε. Όσο για την εμφάνιση ισχύει φυσικά το σε όποιον αρέσουμε, σε άλλους ναι σε άλλους όχι, θα συμφωνήσω με την Magdalinx.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Καλώς ήρθες maraki21, όπως μας τα γράφεις εγώ βλέπω ότι ήδη νιώθεις ότι χρειάζεται να κάνεις κάποια βήματα για να μη σου δημιουργηθεί ένα μόνιμο κοινωνικό άγχος, είναι πολύ σημαντικό ότι το εντοπίζεις πλέον και θέλεις να "δουλέψεις" σε αυτό να αλλάξουν κάποια πράγματα. Βρίσκω πολύ καλές τις ιδέες να μείνεις με την αδερφή σου ανεξάρτητα από τους γονείς και να κοιτάξεις για δραστηριότητες που σε ενδιαφέρουν. Μένοντας αλλού θα αναγκαστείς εκ των πραγμάτων να βγεις έξω μόνη σου, να πάρεις πρωτοβουλίες, από ένα απλό σούπερμάρκετ μέχρι συναναστροφή με καινούριες παρέες, συμμετοχή σε μια δραστηριότητα κλπ. Επεδίωξέ το, όσο μπορείς βάζε τον εαυτό σου να κάνει αυτά τα πράγματα καθημερινά, να εξοικειώνεσαι.
Αν αισθάνεσαι ότι θέλεις βοήθεια και από ψυχολόγο, ψάξε το και αυτό παράλληλα θα έλεγα με τις κινήσεις που θα κάνεις μόνη σου.

Να ξέρεις πάντως οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία καμιά φορά δίνουμε πολύ σημασία στο πως μας βλέπουν οι άλλοι, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε το επίκεντρο των πάντων, ο καθένας είναι με τις δικές του σκέψεις, αντιλήψεις, ιδέες, ο άλλος θα σε κοιτάξει ίσως απλά και γιατί πέρασες από το οπτικό του πεδίο, χαζεύοντας κλπ. Τώρα το πως βλέπει, κρίνει γενικά ένας άνθρωπος έναν άλλο, εγώ έχω καταλήξει ότι αν έχει αρνητικότητα, κακή ενέργεια μέσα του, αρνητικά θα σκεφτεί για σένα, θα σχολιάσει κλπ, αν έχει θετικότητα, θετικά θα δει έναν άλλο άνθρωπο, έχουν να κάνουν όλα αυτά με το δικό του εσώτερο κόσμο. Οπότε πιστεύω ότι δε χρειάζεται να ασχολούμαστε με αυτό, με τον ψυχικό κόσμο του άλλου δηλαδή, αλλά με τον δικό μας κόσμο και πως να τον βελτιώνουμε. Όσο για την εμφάνιση ισχύει φυσικά το σε όποιον αρέσουμε, σε άλλους ναι σε άλλους όχι, θα συμφωνήσω με την Magdalinx.

---

Σας ευχαριστώ παρα πολυ!
Ναι ηδη ψαχνω για σπιτι...θελω να παρω τη ζωη στα χερια μου το ξερω πως θα δυσκολευτω στην αρχη μεχρι να εξοικειωθω..ομως πιστεύω θα ανταμειφθούν οι προσπάθειες μου :-)

Καλησπερα maraki21
Πασχω απο κοινωνικη φοβια απο τοτε που με θυμαμαι και ειμαι 25. 1 χρονο και βαλε δεν εχω καμια παρεα, με εχει κουρασει το να μην εχω κανενα να βγαινω, ας ειχα μια δουλεια τουλαχιστο να περναει η ωρα.
Το να μενεις εσυ, εγω, και γενικα καποιος μεσα στο σπιτι ειναι ψυχοφθορο, σε φερνει στην ιδια κατασταση με εναν που βρισκεται στη φυλακη, αυτος και οι σκεψεις του. Και αυτες οι σκεψεις σε σκοτωνουν αργα και σταθερα. Γραφτηκα γυμναστηριο, δεν καταλαβα κατι. Ολοι ερχονται με την παρεα τους, φευγουν με την παρεα τους, και στο δρομο να παω να γυρισω βλεπω γνωστους απο το σχολειο με την παρεα τους, την κοπελα τους/αγορι τους. Παω και γυρναω χαλια.

Εσυ ειπες οτι δεν μενεις συνεχως μεσα στο σπιτι οπως πχ που βγηκες για μπυρα, βγαινεις με τον αδερφο/η σου ή με καποιον γνωστο/η που απλα κρατατε επαφες ?

Παντως σιγουρα η κατασταση θα βελτιωθει πιστευω αν μετακομισεις, ειναι κατι που θελω να το κανω και γω, αλλα βρισκομαι σε πολυ χαλια οικονομικη κατασταση για κατι τετοιο.

Εγώ πάντως να επαναλάβω ότι πολλές φορές η έκθεση ΔΕΝ αρκεί. Πχ μπορείς να γραφτείς σε ζούμπα και όντως να το ξεπεράσεις εύκολα. ΑΛΛΑ. Αν το έχεις βαριά, μπορεί να συνεχίσουν να ενισχύονται οι "λάθος" σκέψεις. Πχ "Ωχ εκείνη με κοιτάζει, μάλλον πρέπει να είμαι άσχημη σίγουρα". Τότε καλό θα είναι να έχεις και ένα ψυχολόγο που θα το συζητάς και θα αποδομείς τις λάθος σκέψεις σου. (Συγκεκριμένα έναν γνωσιακό-συμπεριφορικό ψυχολόγο γιατί οι άλλοι είναι για τα μπάζα).

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Καλησπερα maraki21
Πασχω απο κοινωνικη φοβια απο τοτε που με θυμαμαι και ειμαι 25. 1 χρονο και βαλε δεν εχω καμια παρεα, με εχει κουρασει το να μην εχω κανενα να βγαινω, ας ειχα μια δουλεια τουλαχιστο να περναει η ωρα.
Το να μενεις εσυ, εγω, και γενικα καποιος μεσα στο σπιτι ειναι ψυχοφθορο, σε φερνει στην ιδια κατασταση με εναν που βρισκεται στη φυλακη, αυτος και οι σκεψεις του. Και αυτες οι σκεψεις σε σκοτωνουν αργα και σταθερα. Γραφτηκα γυμναστηριο, δεν καταλαβα κατι. Ολοι ερχονται με την παρεα τους, φευγουν με την παρεα τους, και στο δρομο να παω να γυρισω βλεπω γνωστους απο το σχολειο με την παρεα τους, την κοπελα τους/αγορι τους. Παω και γυρναω χαλια.

Εσυ ειπες οτι δεν μενεις συνεχως μεσα στο σπιτι οπως πχ που βγηκες για μπυρα, βγαινεις με τον αδερφο/η σου ή με καποιον γνωστο/η που απλα κρατατε επαφες ?

Παντως σιγουρα η κατασταση θα βελτιωθει πιστευω αν μετακομισεις, ειναι κατι που θελω να το κανω και γω, αλλα βρισκομαι σε πολυ χαλια οικονομικη κατασταση για κατι τετοιο.

---

Ναι βγαινω με τα αδέρφια μου κ την παρεα τους ...απο το τίποτα κάτι πιστεύω είναι και αυτο :-)

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Εγώ πάντως να επαναλάβω ότι πολλές φορές η έκθεση ΔΕΝ αρκεί. Πχ μπορείς να γραφτείς σε ζούμπα και όντως να το ξεπεράσεις εύκολα. ΑΛΛΑ. Αν το έχεις βαριά, μπορεί να συνεχίσουν να ενισχύονται οι "λάθος" σκέψεις. Πχ "Ωχ εκείνη με κοιτάζει, μάλλον πρέπει να είμαι άσχημη σίγουρα". Τότε καλό θα είναι να έχεις και ένα ψυχολόγο που θα το συζητάς και θα αποδομείς τις λάθος σκέψεις σου. (Συγκεκριμένα έναν γνωσιακό-συμπεριφορικό ψυχολόγο γιατί οι άλλοι είναι για τα μπάζα).

---

Αυτο ακριβώς θα κανω..θα πήγαινω και σε ψυχολόγο
Ομως σκεφτόμουν να παω σε ψυχολόγο πρώτα κ μετα να νοικιασω?

Quote:

---

Originally Posted by maraki21

Ναι βγαινω με τα αδέρφια μου κ την παρεα τους ...απο το τίποτα κάτι πιστεύω είναι και αυτο :-)

---

Kαι γω το κανω αυτο αναγκαστικα που και που αλλα νιωθω αβολα, γιατι παντα τυχαινει η παρεα της αδερφης μου να με ρωτανε καποια ατομα με τι ασχολεισαι, με ποια ατομα κανεις παρεα που βγαινεις, και δεν ξερω τι να απαντησω. Εσενα σου τυχαινει και αν ναι πως αντιδρας ?

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Kαι γω το κανω αυτο αναγκαστικα που και που αλλα νιωθω αβολα, γιατι παντα τυχαινει η παρεα της αδερφης μου να με ρωτανε καποια ατομα με τι ασχολεισαι, με ποια ατομα κανεις παρεα που βγαινεις, και δεν ξερω τι να απαντησω. Εσενα σου τυχαινει και αν ναι πως αντιδρας ?

---

Ναι με ρωτανε με τι ασχολούμαι και τους λεω οτι καλοκαίρι θα παω για αισθητικός που οντως θελω!
Δεν μου έτυχε να με ρωτησουν με ποιους βγαινω
Αν με ρωτουσαν παντως θα ελεγα κ να σου πω δεν τους ξέρεις...η πες πως βγαινεις με τον ξαδερφο σου.. η οτι ειναι απο χωριο δεν τους ξερεις

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Kαι γω το κανω αυτο αναγκαστικα που και που αλλα νιωθω αβολα, γιατι παντα τυχαινει η παρεα της αδερφης μου να με ρωτανε καποια ατομα με τι ασχολεισαι, με ποια ατομα κανεις παρεα που βγαινεις, και δεν ξερω τι να απαντησω. Εσενα σου τυχαινει και αν ναι πως αντιδρας ?

---

Καλησπέρα, εμενα δε με ρωτανε αν με ρωτουσαν
Θα ελεγα με τον ξαδερφο μου...
Η με ενα φιλο απο αλλο χωριο δεν το ξέρεις
Οσο για το με τι ασχολούμαι πες πως θα πας ιεκ σε καποια σχολή!

Quote:

---

Originally Posted by maraki21

Καλησπέρα, εμενα δε με ρωτανε αν με ρωτουσαν
Θα ελεγα με τον ξαδερφο μου...
Η με ενα φιλο απο αλλο χωριο δεν το ξέρεις
Οσο για το με τι ασχολούμαι πες πως θα πας ιεκ σε καποια σχολή!

---

Ναι κατι τετοιο λεω οτι και καλα η παρεα μου σπουδαζει απο δω και απο και σπανια βρισκομαστε.
Βεβαια εισαι τυχερη που εχεις και αδελφη, γιατι ειστε το ιδιο φυλο γιατι εγω ειμαι 25 αγορι, η αδερφη μου ειναι 20, ε ειναι καπως για την παρεα της να με παιρνει. Καποιες φορες μου προτεινει, αλλες δεν λεει τιποτα οταν εχει αγορια στην παρεα. Αλλα γενικα δεν εχω τι να πω σε παρεες. Προσπαθω σκληρα αλλα δεν μου βγαινει τιποτα. Ειναι σα να βγαινω με ατομα που δεν καταλαβαινω τη γλωσσα τους και απλα καθομαι να περασει η ωρα. Μαλλον η εκτεταμενη μοναχικοτητα μου εχει καταστρεψει την ικανοτητα μου για διαλογο με αλλους ανθρωπους.

Quote:

---

Originally Posted by maraki21

...... Ενω οσοι με εβλεπαν ε λ γαν τα καλύτερα λόγια! (Χωρις να θελω να πενεφτω,)
Τοτε που εδωσα κ δεν περασα με ρωτουσαν στο δρομο (χωριο ολοι γνωριΖόμαστε) τι περασες? .........
...

---

Αυτό σημαινει πως οι άλλοι έχουν καλή εικόνα για εσένα! Σημαινει επίσης πως ασχετως πως νιωθεις μεσα σου για σενα εκπέμπεις μια καλή εικόνα για το άτομο σου στους αλλους.
Μου κανει εντυπωση που ειπες πως η ελλειψη παρεας σε ριχνει. Αυτο ειναι δυστυχως φυσιολογικο για ατομο νεαρης ηλικιας οπως εσυ που δεν εχεις καπου να εκδηλώσεις τη ζωντανια σου, που προφανως αυτο μονο με παρεα γινεται. Θα πρεπει να κοινωνικοποιηθεις μεχρι να βρεις τα ατομα με τα οποια ταιριαζεις.
Φοβος ειναι η απόσταση μεταξυ της σκεψης μας (της διαστρεβλωμενης σκεψης μας) και της πραγματικότητας. Φοβος ειναι η λανθασμενη αντικριση της πραγματικότητας.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτό σημαινει πως οι άλλοι έχουν καλή εικόνα για εσένα! Σημαινει επίσης πως ασχετως πως νιωθεις μεσα σου για σενα εκπέμπεις μια καλή εικόνα για το άτομο σου στους αλλους.
Μου κανει εντυπωση που ειπες πως η ελλειψη παρεας σε ριχνει. Αυτο ειναι δυστυχως φυσιολογικο για ατομο νεαρης ηλικιας οπως εσυ που δεν εχεις καπου να εκδηλώσεις τη ζωντανια σου, που προφανως αυτο μονο με παρεα γινεται. Θα πρεπει να κοινωνικοποιηθεις μεχρι να βρεις τα ατομα με τα οποια ταιριαζεις.
Φοβος ειναι η απόσταση μεταξυ της σκεψης μας (της διαστρεβλωμενης σκεψης μας) και της πραγματικότητας. Φοβος ειναι η λανθασμενη αντικριση της πραγματικότητας.

---

Καλημερα , ετσι ειναι...
Προχτες πηγα μαζι με ενα φιλο του αδερφου μου που μενει σε πολη,και ο αδερφος μου συνεχως σε οτι και αν ελεγα με μειωνε :( ενιωθα πολυ αβολα,η8ελα να κλαψω! εκανα τεραστια υπομονη μεχρι που ειπα φτανει και σηκωθηκα και εφυγα!
Στο τρενο που ημουν ενιωθα πως ολοι με κοιτανε,οτι κατι στραβο εχω πανω μου!

( μετα απο τοσες μερες γνωρησα 2-3 ατομα αγορια ,ο ενας μου ειχε γινει βδελα δηλ που πας ,με ποιον,ποτε 8α γυρησεις? εφαγες? ενιω8α σαν να μου κανει ανακρισει κα8ε φορα και τον αφησα!)

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Ναι κατι τετοιο λεω οτι και καλα η παρεα μου σπουδαζει απο δω και απο και σπανια βρισκομαστε.
Βεβαια εισαι τυχερη που εχεις και αδελφη, γιατι ειστε το ιδιο φυλο γιατι εγω ειμαι 25 αγορι, η αδερφη μου ειναι 20, ε ειναι καπως για την παρεα της να με παιρνει. Καποιες φορες μου προτεινει, αλλες δεν λεει τιποτα οταν εχει αγορια στην παρεα. Αλλα γενικα δεν εχω τι να πω σε παρεες. Προσπαθω σκληρα αλλα δεν μου βγαινει τιποτα. Ειναι σα να βγαινω με ατομα που δεν καταλαβαινω τη γλωσσα τους και απλα καθομαι να περασει η ωρα. Μαλλον η εκτεταμενη μοναχικοτητα μου εχει καταστρεψει την ικανοτητα μου για διαλογο με αλλους ανθρωπους.

---

Πως εισαι μετα απο τοσες μερες?
εχει αλλαξει κατι?

Quote:

---

Originally Posted by maraki21

Πως εισαι μετα απο τοσες μερες?
εχει αλλαξει κατι?

---

Δυστυχως τα ιδια. Η αδερφη μου οχι απλα δεν μου προτεινει να βγουμε αλλα μου ζηταει και χρηματα απο πανω απο τις οικονομιες μου για να βγει με φιλες της.

Η ζωη μου ειναι καταθλιπτικα μονοτονη, μερα παρα μερα ειμαι με αντικαταθλιπτικα βοτανα (φασκομηλο, δεντρολιβανο, μελισσοχορτο) γιατι καπως βοηθανε και δεν θελω να παω σε φαρμακα.

Μενω σε επαρχια οποτε δεν εχω ουσιαστικα καμια πιθανοτητα να βρω ατομα να κανουμε παρεα. Γιατι αλλιως ειναι σε πρωτευουσα ή συμπρωτευοσα, υπαρχουν αρκετα meetup group ποικιλων ενδιαφεροντων, οχι απλα για να βρω παρεα αλλα για να μιλαω με αγνωστο κοσμο, να βελτιωθω και ισως να γνωρισω και κανα ανθρωπο. Δεν αντεχω πια. Δεν θα πω ψεματα, εχω αρχισει το κρασι σε τακτικη βαση πλεον μιας και ειναι το πιο φθηνο ποτο και κραταει για μερες. Δεν ξερω που θα παει αυτη η κατασταση, αντε να μην εχεις παρεα, να μην εχω ουτε κοπελα, ειναι και τα οικονομικα της οικογενειας μου τραγικα ολοι ανεργοι ειναι να βαραω ενεσεις.

Ας ειχα μια δουλεια εστω να με κραταει απασχολημενο να μην αγχωνομαι και για το οικονομικο.
Τα βραδια δεν κοιμαμαι πλεον, μπορει να παει και 6πμ και ακομα να παλευω. Ασχολιομουν με διαφορα σπορ παλια και λογω ζημιας στο γονατο απο καταπονηση, δεν μπορω πχ να παω για τρεξιμο ή κατι να κουραστω. 15 λεπτο περπατημα το πολυ, για να αποφυγω ενεσεις κορτιζονης και χειρουργεια να βελτιωθει συντηρητικα.
Το γυμναστηριο φυσικα το παρατησα, δεν εβγαινα πλεον οικονομικα για να συνεχισω, οποτε πρακτικα ειμαι στο σπιτι καθε μερα, εκτος και αν με στειλουν οι γονεις μου για να ψωνισω τιποτα.

Εσυ τι αλλα ?
Ειδα οτι βγηκες με κατι αγορια, καλο αυτο. Βεβαια δυσκολο να υπαρξει φιλια αναμεσα σε 2 φυλα, οχι οτι δεν γινεται γιατι παλια εκανα παρεα με κοπελες, αλλα απ αυτα που εγραψες μαλλον ενδιαφερονται ερωτικα εξου και ολες οι ερωτησεις που σου κανουν.

εγώ δεν φεύγω από το σπίτι...
η ζωή μου είναι χάλια..
Ελπίζω να πεθαίνω

Άνοιξε ένα θέμα να μας πεις γτ η ζωή σου είναι χάλια και άρχισε να συμμετέχεις πιο ενεργά να μιλάς να τα βγάζεις από μέσα σου

Φυσικα και μπορεις να το ξεπερασεις....Βαλε στοχους, αρχισε να κανεις θετικες σκεψεις για τον εαυτο σου, αν εχεις τη δυνατοτητα ξεκινα γνωσιακη συμπεριφοριστικη ψυχαναλυση θα σε βοηθησει και το πιο σημαντικο σιγα σιγα ΝΑ ΕΚΤΕΙΘΕΣΑΙ στους φοβους σου..αυτο πιστευω ειναι το μυστικο γ να ξεπερασεις την κοινωνικη φοβια.....οταν εχεις τη ταση να κλεινεσαι στο καβουκι σου να ΕΚΤΕΙΘΕΣΑΙ στους γυρω σου με αργα αργα αλλα σταθερα βηματα...κ γω αυτο κανω γ να βελτιωθω καπως ;)