Εχασα και εγώ ενα ζωάκι και ειμαι χαλια.
Εχασα και εγώ το κουνελακι μου σε ηλικια 7ετων,το ειδα μεσα στα αίματα να ειναι νεκρό στην αγκαλιά του μπαμπά μου.ειχε πυομητρα και δεν το γνώριζα.αυτο εγινε πριν μια εβδομαδα.εχω χασει τον υπνο μου.κλαιω απο το πρωι μεχρι το βραδυ.για μένα η ιρις ηταν ενα ξεχωριςτο πλασματάκι και την αγαπω τοςοο πολυ.αυτη η κατασταση με οδήγησε εχτες σε ψυχολόγο γιατι επεσα σε βαθιά θλίψη με αποτέλεσμα να λιποθυμησω προχτες το βραδυ να παθαίνω καθημερινα κρισεις πανικου και να χω χαςει 4κιλα μεσα σε μια εβδομαδα λογω του οτι δεν έτρωγα.ειμαι πιλυ ασχημα ακομη απλα με συμβούλεψε ο ψυχολόγος να μην το σκεφτομαι με αυτον τον τροπο γιατι αν κανόνια στιγμη οι δικοί μου(χτυπάω ξυλο)πάθουν κατι εγώ τι θα κανω,;;; Θα αυτοκτονηςω;εχει ενα δικιο δεν το συζητώ αλλα αν δεν εχει καποιος ζωάκι δεν καταλαβαίνει την απώλεια αυτη και την θλίψη.δυςτηχως για εμάς ημαστε και ευαίσθητοι με αποτέλεσμα να νιώθουμε ετςι.η γνώμη μου ειναι να ξεςπαςεις και να κλεψιές οσο θελεις να μην τα κρατηςεις μεσα σου και σε λιγο καιρο θα ηρεμηςεις.εφοςον εχεις θρηνηςει για το ζωάκι σου.το ξερω ειναι δυσκολο σε καταλαβαιω απόλυτα.υπαρχει και δωρεαν ψυχολογική υποςτηριξη μεσω τηλεφώνου.αν χρειαστείς οποιαδήποτε στιγμη κάλεσε τους και θα δεις οτι θα αισθανθείς καλυτερα.και να ξερεις δεν εισαι μονη σου και μην νιώθεις ετσι.οςοι αγαπούν τα ζωα θα σε καταλάβουν.οςοι το βλεπουν γελοίο απλα μην ασχολείσαι μαζι τους.δεν θα καταλάβουν ποτε.εςυ κανε αυτο που θεωρείς σωστο και κλάψε τωρα οσο ειναι πρόσφατο για να μην σου βγει μετα αλλιως.αυτο κανω και εγώ και ηδη ειμαι καλυτερα γιατι νιωθω οτι βρίσκεται εδω κοντα μου.κουραγιο....β
Quote:
Originally Posted by
marsad
Καλησπέρα.. . Χθες έχασα τον αγαπημένο μου γατούλη (του κτύπησε ένα αμάξι στο κεφάλι έξω από το σπίτι, όταν είχε βγει για λίγο έξω). Είμαι πραγματικά χάλια και νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Νιώθω λες και έχασα έναν δικό μου άνθρωπο και νιώθω ότι αυτό το πράγμα θα με τρελάνει.. Το είχα από την ημέρα που γεννήθηκε, μεγάλωσε μέσα στο σπίτι, το λάτρευα, πέρναγα όλο το χρόνο μου μαζί του, ήταν συνέχεια μαζί μου, κοιμόμασταν και μαζί. Πραγματικά δεν ξέρω τι χρειάζεται να κάνω για να νιώσω καλύτερα, ούτε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να απαλύνει όλο αυτό που νιώθω :( Το ξέρω ότι υπάρχουν τόσα προβλήματα στο κόσμο, το ξέρω ότι σίγουρα είναι χειρότερο να χάνεις τους γονεις σου, τον άντρα σου κλπ αλλά δεν είναι θέμα σύγκρισης πιστεύω.. Άλλος πόνος ο ένας κι άλλος ο άλλος. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή νιώθω ένα τεράστιο κενό και δεν ξέρω πότε και αν θα νιώσω καλύτερα :( Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη στιγμή πονάω πολύ και κλαίω συνέχεια, το σκέφτομαι συνέχεια το γατάκι, μου λείπει αφόρητα..
