Καταστροφολογία και άγχος

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως το άγχος και η δυσλειτουργικότητά μου -στον επαγγελματικό κυρίως τομέα, οφείλονται στην καταστροφολογία μου και τις έντονες αρνητικές σκέψεις που κάνω.
Κάθε φορά που σκέφτομαι τον εαυτό μου σε κάποια εργασία, φαντάζομαι να τα κάνω θάλασσα. Σε συνάρτηση με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση, η αρνητική αυτή κατάσταση εντείνεται. Το άγχος μου σωματοποιείται και φτάνω στο σημείο να μην μπορώ να σκεφτώ καθαρά, όπως επίσης να στέκομαι σαν στήλη άλατος ή να κάνω πολύ ατσούμπαλες και μαγγωμένες κινήσεις.
Το ίδιο άγχος αντιμετώπιζα και στη σχολή, όταν καλούμουν να παρουσιάσω κάποια εργασία. Ήταν το χειρότερό μου. Ένιωθα πραγματικά πως δεν είχα κάτι να πω, πώς θα μπέρδευα τα λόγια μου κι ότι θα γινόμουν ρεζίλι... Πιο συγκεκριμένα σκεφτόμουν ότι δεν θα καλύψω το φάσμα των πληροφοριών που έπρεπε να παρουσιάσω, δεν θα γινόμουν κατανοητή και πώς πιθανόν να τα ξεχνούσα όλα. (Τελικά διάβαζα τις εργασίες από σημειώσεις, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν προαιρετική και την απέφευγα και τελος μου έτυχε για διάφορους λόγους να μην χρειαστεί να παρουσιάσω καν)
Αυτό το πρόβλημα έχω και στην οδήγηση. Φτιάχνω στο μυαλό μου το χειρότερο σενάριο και φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω να απομακρυνθώ πολύ από τη γειτονιά μου, γιατί θα χαθώ, γιατί δεν θα ξέρω να παρκάρω γιατί γιατί γιατί....
Όλο αυτό το άγχος που δημιουργείται, σωματοποιείται και μου προκαλεί ταραχή, εφίδρωση, ταχυκαρδίες και κενό μυαλό. Ένα δυσλειτουργικό μυαλό που δημιουργεί αρνητικές σκέψεις, οι οποίες παρακωλύουν την επίλυση δυσκολιών και προβλημάτων. Αντ'αυτού δημιουργούν περισσότερα προβλήματα και με παραλύουν, κάνοντάς με να νιώθω ανίκανη να ενεργήσω.
Τα γράφω όλα αυτά, για να τα βγάλω από μέσα μου αφενός και από την άλλη για να μάθω αν υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα. Επίσης, θα ήθελα να μάθω εαν είναι τελικά μια αναστρέψιμη κατάσταση (εάν κάποιος είτε ο ίδιος είτε κάποιο άτομο που γνωρίζει το έχει ξεπεράσει) και αν ναι να μου μεταφέρει την εμπειρία του.

γεια ΣΟΥ GIRl:)

ΤΑ ΕιΧΑμε αναλυση ειπαμε ειναι αναστραψεμη,αλλα αφου επιμενεις να το ακουσεις:p και απο αλλους περιμενε να παρεις και αλλες γνωμες

Aυτές οι μαλακίες,με συγχωρείς για τη λέξη περνάνε και απο το δικό μου μυαλό κατά καιρούς.Στο επαγγελματικό κομμάτι και στην οδήγηση το ξεπέρασα κυρίως με την συνεχή έκθεση μου σε αυτό.Βασικά για την οδήγηση πάντα μου άρεσε να οδηγώ και ονειρευόμουν απο μικρός να αποκτήσω αυτοκίνητο οπότε θα έλεγα ότι όχι δεν με φόβιζε αυτό αλλά του να πάω κάπου και να να χαθώ,με φόβιζε.Αυτό το έλυσα εν μέρει με την συνήθεια και εν μέρει με την χρήση της τεχνολογίας δηλαδή τη χρήση του gps.Στο επαγγελματικό κομμάτι θα έλεγα ότι τα κατάφερα κάπως επειδή ένιωσα ότι δεν έχω επιλογή να μην τα καταφέρω.
Εχω όμως το ίδιο πρόβλημα κάθε φορά που θα πλησιάσω κάποιον άλλο άνθρωπο που δε γνωρίζω για μη επαγγελματική συναναστροφή.Eκει είναι που σκέφτομαι και ξαναματασκέφτομαι τι και πως και στο τέλος καταλήγω μόνος μου υπό τον φόβο να μην εκτεθώ..

Κι εγώ ετσι ζω με κλουβιο μυαλό

to anxos dinei energeia...!!! den thelw na stamatisei na yparxh...! me krish panikou se gymnastirio eimai apo tin tsita mporw kai ftiaxno to swma mou...! :P

eimai dynamiths o pousths... xaxaxaxa

Κ εγω τα ιδια εχω girl χθες τα συζητουσαμε...απο οτι εμαθα λενε περνανε αλλα δεν ξερω γιατι ειμαι ακομα σ αυτην τν κατασταση...

Με την οδηγηση ειχα και εγω το ιδιο προβλημα!εφτιαχνα τρελα σεναρια στο μυαλο μου!πρεπει να οδηγας οσο και να το φοβασαι,σιγα σιγα θα το συνιθισεις και θα σου φυγουν ολα!

Girl1988,σε νοιώθω απόλυτα.

Αντιμετωπίζω το ίδιο με την σχολή μου και τις παρουσιάσεις,και σε άλλα θέματα.Η αλήθεια είναι οτι είναι πραγματικότητα το άγχος αυτό.Το άγχος εχει γινει πραγματικότητα μετά απο επανειλλημένη αρνητική σκέψη.Προσπάθησε να ελαφρύνεις τον εαυτό σου από την αντιδραση των γύρω.Θα σου πω έναν τρόπο που εμένα με βοήθησε.
Προσπάθησε να μην σκεφτεσαι την επομενη στιγμη,τι θα γινει δηλαδή αν δεν βρεις να παρκάρεις.Όταν πάει να σου μπει αυτη η σκεψη πες"δεν ξέρω,θα το βρω εκεινη την στιγμη τωρα δεν με ενδιαφέρει ιατι δεν το έχω μπροστά μου".Προσπάθησε να επιμείνεις όσο και να σε τρομαζει η σκέψη.Περιόρισε το αγχος στην στιγμη που πραγματικά υφίσταται δηλαδή.Το τρέξιμο στο μέλλον δημιουργεί ανησυχία και διασπάει την σκέψη περαιτερω.Τώρα,αν η ανησυχία επεμενει ψυχαναγκαστικά δοκίμασε

Προσπάθησε να διακωμωδήσεις τα αρνητικά αποτελέσματα με κάποιον τρόπο.Στην πραγματικότητα ο φόβος δεν είναι το αποτέλεσμα,αλλά η αντίδραση του περίγυρου σε αυτό.Διακωμωδώντας το αποτέλεσμα στο μυαλό σου,θα ελαττωθεί πολύ η ψυχαναγκαστική ταση ελεγχου να το κάνεις σωστά,και το υπερβολικό ενδιαφέρον για τα βλέμματα γύρω,που σαμποτάρει..Ελπίζω να σε βοήθησα.Καλημέρα

Σαπουνάκι μπάνιου πρωτότυπο νικ έχεις ρε συ.Θα αλλάξω το δικό μου σε απορρυπαντικό κουζίνας :p
Σοβαρά τώρα..Καλά τα λες εσυ..Αλλά την ώρα που το περνάς αυτό ΔΕΝ μπορείς να σκεφτείς λογικά...Αυτή είναι η μλκ
Θέλει συνεχή προσπάθεια για να αποβληθεί απο πάνω σου αυτός ο αρνητικός τρόπος σκέψης

Ναι,φυσικά και θέλει συνεχή προσπάθεια,δεν γίνονται συχνά θαύματα,και θελει και επιμονή,ειδικά σε μοτιβα συμπεριφορας που εχουν ισχυροποιηθεί μεσω τη επανάληψης.Και εω αντιμετωπίζω αρκετά τέτοια που θέλω να αλλάξω.Όμως θεωρώ πως αν κάποιος εστιάζει σε έναν πρόβλημα στην ρίζα του(δηλαδή στην σκέψη που το δημιουργεί) θα φτάσει γρηγορότερα στην λυση,απ ότι αν προσπαθεί απλά να παρέμβει στην εκδήλωση της συμπεριφοράς.Δηλαδή σε αρκετά πράγματα,αν διορθωθεί το πρώτο,το δεύτερο έρχεται αυτόματα

Σας ευχαριστω για τα ενθαρρυντικά μνμτα. Ομως, νιωθω πολυ αχρηστη κι ελπιζω να πεθάνω συντομα. Δεν μπορω να απολαύσω την ευτυχια ενος ηρεμου νου. Εχω συνεχεια αγχος!!!! Και δεν μπορω να απολαύσω τη ζωη ετσι, δυστυχως.. Σαπουνακι εχεις δικιο, αλλα δεν ξερω αν εχω αποφάσιστικοτητα μεσα στο κεφαλι μου για αλλαγες..

Girl1988 ,δεν πειράζει που έχεις άγχος.Είναι ανθρώπινο να έχεις άγχος.Αυτό δεν σε καταδικάζει.Μπορείς να έχεις άγχος,κι όμως να βρεις ηρεμία.Τώρα μιλάει το άγχος για σένα,το άγχος δεν μπορεί να απολαύσει την ευτυχία.Εσύ σίγουρα εχεις την δυνατότητα!!Η αποφασιστικότητα όμως παίζει μεγαλο ρόλο.

Έχεις ανάγκη να βρεις προσωπικό χώρο.Τα καθημερινά προβλήματα που σε τσιτώνουν,είναι μία έκφανσή σου.Δεν είσαι εσύ.Φυσικά και έχεις ανάγκη να τα λύσεις,όμως δεν σε καθορίζουν αυτά.Δημιουργησε έναν προσωπικό χώρο,βρες κάτι,είτε ειναι σκέψη,είτε ασχολία,είτε άνθρωπος,ή αντικείμενο ή σύμβολο ή οτιδηποτε το οποίο θα είναι σαν καταφύγιο για σένα,κατι το οποίο όταν του δίνεις την προσοχή σου,δεν θα το διαπερνάει καμια ανήσυχη σκέψη,κάτι που θα σε κανει να ξεδιπλωνεις τον εαυτό σου όπως τον φαντάζεσαι,χωρίς αναγκη αποτελέσματος και χωρίς κριτική.Θα νοιώθεις μόνο ασφάλεια και αποδοχή.Ασχολήσου κάθε μέρα με αυτό για έστω μισή ώρα.Δεν είναι ανάγκη να έχει "πραγματική" υπόσταση.Ούτως η άλλως,κάθε σκέψη έχει "πραγματική" υπόσταση.Βρες ηρεμία και προστάτεψε τον χώρο σου,τα προβλήματα θα περιμένουν να τα λύσεις,όμως μην ταυτίζεσαι με αυτά και το άγχος.

Σίγουρα υπάρχει κάτι τετοιο και για σένα,όλοι βρίσκουν κάπου το κέντρο τους.Θα υπάρχουν πράγματα που νοιώθεις οτι βρίσκεις τον εαυτό σου,ή τον φαντάζεσαι εκεί,τα αναγνωριζουμε όταν τα βλεπουμε τυχαία και μας διαπερνάει ένα ρίγος,νοιωθουμε προορισμένοι γι αυτα κατά κάποιον τρόπο.Μπορεί να είναι ένα τραγούδι που άκουσες μικρή,ή ενα μέρος που είδες μια φωτογραφία και ένοιωσες ότι θα μπορούσες να είσαι εκεί.Η να πρόσωπο που νοιωθεις κοντά του προστασία.Αλλά σε παρακαλώ,προσπάθησε,μην εγκαταλείπεις.Βρες μια ηρεμία,η πίεση σε κάνει να νομίζεις οτι σε καταπίνουν τα προβληματά σου,αλλά σου λεω οτι δεν ειναι ανάγκη να ταυτιστείς με αυτά.Αποσυμπίεσε την σκέψη σου!

Βρες την αποφασιστικότητα,βρες την επιθυμία,μόνο εσύ μπορείς να βγάλεις τον εαυτο σου από εκεί.Δεν μπορώ να προσπαθήσω για σένα,μα σου λέω με βεβαιότητα οτι ειναι πέρα για πέρα στο χέρι σου,αρκεί να το διαλέξεις .

Σε ευχαριστώ πολύ σαπουνάκι.... Διαβάζω βιβλία αυτοβοήθειας, μήπως και ξεμπλοκάρω το σύστημα...

Γκερλ δεν ξέρω αν αυτό που θα σου πω είναι σωστό αλλά προσπάθησε να απωθεισ τις αρνητικές σκέψεις εγώ το κάνω αυτό από τότε που δεν έπαιρνα φάρμακα άλλο να σκέφτεσαι κ να πιεζεσαι να λες κάτι ωραίο εγώ το κάνω συνέχεια έχω άσχημες σκέψεις αλλά έτσι δουλεύω βέβαια δε μιλάω πολύ κ λέω βλακειεσ αλλά τουλάχιστον παλεύετε το πράγμα έτσι

Ellis τωρα δν περνεις φαρμακα?

Ευκολο ακουγεται αυτο που λετε για τισ αρνητικες σκεψεις προσαθησε να τις απωθεις αλλα δεν γινεται ισα ισα τ αντιθετο γινετε οταν προσπαθεις να τισ αποθεις χειροτερα γινεσαι εγω νομιζω πως απλως μην δινεις σημασια στις σκεψεις κ αστες να υπαρχουν στο κεφαλι σ..κ εγω βεβαια τα περναω αυτα κ.αλλα οπως ειπα σ αλλο theat δεν τα καταφερνω ακομη ειναι δυσκολο

Ενα καλο βιβλιο π εχω να σ προτεινω ειναι το πως νικησα το αγχος απο το mr.who

ναι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι (αν αυτό σε ανακουφίζει κάπως :)) με το ίδιο πρόβλημα...και ναι, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη...αλλά με δουλειά (τι πρωτότυπο εεε?!)

πρέπει ν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και όσο πιο μεγάλος/η είσαι (εσύ ας πουμε είσαι του'88, οπότε έχεις σίγουρα 20 χρόνια από βιώματα, αρνητική σκέψη, κλπ)) πιστεύω ότι πρέπει ν καταβάλεις μεγαλύτερη προσπάθεια...

αυτό που έγραψαν κ πιο πάνω, θέλει καθημερινή προσπάθεια να σου γίνει βίωμα...ο θετικός τρόπος σκέψης....
όχι να πιέζεις τον εαυτό σου, αλλα να δεχεσαι ότι τόσο οι θετικές όσο και οι αρνητικές σκέψεις είναι μέσα στο παιχνιδι, όλοι τις έχουμε....απλά πολλές από τις αρνητικες δεν έχουν καμία λογική, δεν οδηγούν κάπου και συνεπώς δεν πρέπει να κοντρολαρουν τη ζωή μας.


οι αναφορές στο παρελθον δεν έχουν κανενα νόημα (αφου πλέον δεν μπορούμε ν το αλλαξουμε) ...παρά μονο χρησιμεύουν σαν εμπειρία ενώ το μελλον δεν το γνωρίζουμε....ή διαφορετικά ζούμε αυτό που λένε και οι ειδικοί...το "εδώ και τώρα"


θέλει μικρά βήματα..αλλα υπάρχει λύση...το γνωρίζεις και εσύ ότι προκειται για εναν φαυλο κύκλο...το αγχος γεννα καταστροφολογία και η καταστροφολογία το αγχος

προσπάθησε να ελέγχεις τη σκεψη σου..είναι όλα παιχνίδι του μυαλού σου...όπως παράγεις τις αρνητικες έτσι μπορεις σιγα - σιγά να παραγεις και τις θετικες

πάψε να πλάθεις σενάρια και εκδοχες για οτιδηποτε κανεις στη δουλεια σου ή στην καθημερινότητα...ή αν θέλεις κάνε ενα πείραμα ή μια καταγραφη και δες ποσες φορες από τα σενάρια που φτιάχνεις έχουν επαληθευτεί....πιστευω ότι κατα 90% (για να μην πω και παραπανω) έχεις πεσει έξω

:)

Ναι, θέλει πολλή προσπάθεια, θετική σκέψη και αλλαγή στον τρόπο παραγωγής σκέψεων... Απλά δν ξέρω το πώς.. Επίσης, φοβάμαι ότι αυτά που σκέφτομαι είναι απλά απόρροια αυτών που ζω. Ίσως δηλαδή να είναι ρεαλιστικές οι σκέψεις μου και να καθορίζουν αυτό που πραγματικά είμαι και να μην είναι απλά άσχημα φανταστικά σενάρια.. Ήδη είμαι 28 και σκέφτομαι και πράττω σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου τόσα χρόνια. Θέλω να πω, πως πρόκειται για μια πραγματικότητα με υπόσταση το οποίο προκύπτει από το πώς ζω την καθημερινότητά μου και το πώς αντιδρώ σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Ίσως έτσι είμαι τελικά..

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Aυτές οι μαλακίες,με συγχωρείς για τη λέξη περνάνε και απο το δικό μου μυαλό κατά καιρούς.Στο επαγγελματικό κομμάτι και στην οδήγηση το ξεπέρασα κυρίως με την συνεχή έκθεση μου σε αυτό.Βασικά για την οδήγηση πάντα μου άρεσε να οδηγώ και ονειρευόμουν απο μικρός να αποκτήσω αυτοκίνητο οπότε θα έλεγα ότι όχι δεν με φόβιζε αυτό αλλά του να πάω κάπου και να να χαθώ,με φόβιζε.Αυτό το έλυσα εν μέρει με την συνήθεια και εν μέρει με την χρήση της τεχνολογίας δηλαδή τη χρήση του gps.Στο επαγγελματικό κομμάτι θα έλεγα ότι τα κατάφερα κάπως επειδή ένιωσα ότι δεν έχω επιλογή να μην τα καταφέρω.
Εχω όμως το ίδιο πρόβλημα κάθε φορά που θα πλησιάσω κάποιον άλλο άνθρωπο που δε γνωρίζω για μη επαγγελματική συναναστροφή.Eκει είναι που σκέφτομαι και ξαναματασκέφτομαι τι και πως και στο τέλος καταλήγω μόνος μου υπό τον φόβο να μην εκτεθώ..

---

Και εγώ έχω το ίδιο πρόβλημα το ξεπερασες? Εγώ κάθε μέρα σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να πεθαινα