ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Γεια σας, με λένε Νίκο 25 ετών και με μια λέξη είμαι καταθλιπτικός ή πιο επιστημονικά πάσχω από χρόνια κατάθλιψη,
δεν με έχει εξετάσει πότε ειδικός, την μόνη φορά και αυτή υπό πίεση που επισκέφθηκα μια ψυχολόγο με είδε δεν της μίλησα πήρε 50 ευρώ και αυτό...γιατί; η ψυχολόγος είπε ότι για να "συνεργαστούμε" πρέπει να αναγνωρίσω το πρόβλημα μόνος μου, πράγμα που έκανα και κάνω, ξέρω και το πρόβλημα και μες τις άκρες και την αιτία, διαφωνήσαμε ως προς αυτό και..ναι τσπ
...θα ήθελα τις απόψεις σας, εμπειρίες ή ακόμη καλύτερα τη λύση στο πρόβλημά μου..

Είμαι ένας αρκετά ευφυής άνθρωπος, μετριόφρων επίσης απλά κάπως πρέπει να ειπωθεί,
το περιβάλλον μου πάλι και δη οι γονείς δεν ξέρουν να σου πουν που βρίσκονται στο χάρτη...
αυτή η αντίθεση λοιπόν με έπλασε στον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Οι γονείς μου λοιπόν και οι δυο τους από χωρίο αμόρφωτοι, 25 χρόνια πριν έκαναν ένα λάθος, εμένα, παντρεύτηκαν γιατί έπρεπε..τσπ ο πατέρας μου αλκοολικό ρεμάλι τεμπέλης χαραμοφάης και πάει λέγοντας, η πρώτη φορά που θυμάμαι να ξυλοφορτώνει την μητέρα μου είναι και η πρώτη σκηνή όταν πατάς play στο μνημειακό μου βίντεο, ήμουν 4 και η αδερφή μου 2, θυμάμαι την μητέρα μου γεμάτη αίματα στο κεφάλι να την μεταφέρουν στο ασθενοφόρο και τον άντρακλα μπρούμυτα με χειροπέδες, από εκείνη την στιγμή νομίζω έστω υποσυνείδητα αν και μπέμπης έχτισα ένα ωραίο χοντρό μεγάλο τείχος, δεν είχα πατέρα ή μάλλον ήλπιζα να μην είχα πατέρα, δεν με ένοιαζε και τόσο η πατρική φιγούρα δεν την είχα ανάγκη...πλέον έχω να του μιλήσω πάνω από 7-8 χρόνια όχι ότι μιλάγαμε πριν αλλά ναι..

..περνούσαν τα χρόνια φωνές,αλκοόλ,βία, αστυνομία, νοσοκομεία μια λούπα βγαλμένη από την κόλαση ξανά και ξανά,
η μητέρα μου έκανε τα πάντα για να μου παρέχει υλικά αγαθά πράγμα που δεν αποζητούσα στο ελάχιστο, δούλευε όλη μέρα ήταν ο τρόπος αποφυγής της, αλλά μαζί με αυτόν απέφευγε και τα παιδιά της..
όπως σας είπα από χωρίο, οπισθοδρομικοί και αμόρφωτοι τα πρώτα χρόνια δεν συζητούσε καν το διαζύγιο, ύστερα το έκανε "να γίνεις 18" και λοιπές κλασικές μαλακίες...πως το λένε αγάπη δίχως όρια; θέλω να την μισήσω αλλά δεν μπορώ..

...στα 12 μου τους πιάνει ξαφνικά μια "ντροπή", βλέπεις χωριό-κωμόπολη όλοι ήξεραν, δεν είχαν ποτέ τους ένα φίλο/φίλη ο αλκοολας είχε κάνει φασαρία με τον μισό πληθυσμό και μετακομίζουμε στην πόλη με την ελπίδα... όπου τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα αλλά αρκετά μακρηγορώ, ελπίζω μες τις άκρες να μπήκατε στο νόημα...

..δεν μπορούσα και δεν κάλεσα πότε μου φίλο στο σπίτι, δεν ήθελα κανείς γνωστός μου να ξέρει την κατάστασή μου διότι φυσικό ήταν να με κάνει πέρα, πράγμα αναπόφευκτο μιας και σπάνια θα έχω διάθεση να βγω έστω για ένα καφέ..
...φίλοι γιοκ λοιπόν πόσο μάλλον κοπέλα, 25 χρονών παρθένος δεν έχω δώσει έστω ένα φιλί, νιώθω ότι δεν αξίζω ούτε εγώ ούτε ο χρόνος που θα χάσει κάποια κοπέλα μαζί μου στην κατάσταση που είμαι και στην ουσία δεν το κυνήγησα ποτέ κλαψουριάζω κκκκ
..στα 13 ξεκίνησα το κάπνισμα βαρύς καπνιστής πλέον γάμησα και την υγεία μου, στα 15 ξεκίνησα την κάνναβη βοηθάει αλλά μέχρι εκεί, απλά καλύπτει το πρόβλημα δεν το λύνει..
επίσης γενικά "μισώ" τους ανθρώπους, 8 στους 10 τους θεωρώ ηλίθιους χωρίς σημείο επαφής ξέρω ακούγομαι νάρκισσος αλλά έτσι είναι..είμαι εσωστρεφής εκ φύσεως αλλά και αυτό δεν βοηθάει στο να πλησιάσω κάποιον..
...αρκετά σας κούρασα αν και θα μπορούσα να γράφω για ώρες,
τέλος η αυτοχειρία, το έχω σκεφτεί δεκάδες φορές αλλά ευτυχώς είμαι άνθρωπος που εκλογικεύει καταστάσεις, το να αυτοκτονήσω δεν έχει κανένα νόημα δεν μου δίνει κάτι, ο θάνατος είναι βαρετός, η ζωή είναι γαμάτη απλά δεν μου κάθεται η *******
..είμαι 4χρόνια τώρα κλεισμένος στο σπίτι-φυλακή, δεν έχω φίλους ενδιαφέροντα τίποτα
γενικά νιώθω το ποτήρι να ξεχειλίζει πάντως, όχι πως κάνω τις μεγάλες απέλπιδες προσπάθειες

ΛΟΙΠΟΝ
τι μου προτείνετε εκτός από συνεδρίες; δεν έχω λεφτά για κάτι τέτοιο με το ζόρι βγάζω τα τσιγάρα μου, θέλω να πειραματιστώ με αντικαταθλιπτικα αλλά δεν έχω ιδέα..πιστεύω πως το πρόβλημά είναι ένας συνδυασμός ψυχολογικού βάρους και βιολογικής/χημικής έλλειψης δυσμορφίας;; όπως και να έχει..

ευχαριστώ εκ των προτέρων

Εγω θα σου προτεινα να πας σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι ΔΩΡΕΑΝ.Θα κυταξεις στο internet που εχει κοντα σου.Πιθανον να τα λενε κ κεντρα ημερας.Θα κανεις πρωτα ραντεβου με ενα ψυχολογο θα συζητειστε κ θα σου προτεινει τι κ πως.Αντικαταθλιπτικα δεν κανει να παρεις μονος σου γιατι ειναι ειδικοτητα του ψυχιατρου αν ποιο θα σου δωσει σε τι δοση κ.λ.π.
Καντο ομως ε;Εννοω πηγαινε.

Κ μπαινε κ εδω να μιλας εδω ειμαστε εμεις!:)

Quote:

---

Originally Posted by lessing

Εγω θα σου προτεινα να πας σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι ΔΩΡΕΑΝ.Θα κυταξεις στο internet που εχει κοντα σου.Πιθανον να τα λενε κ κεντρα ημερας.Θα κανεις πρωτα ραντεβου με ενα ψυχολογο θα συζητειστε κ θα σου προτεινει τι κ πως.Αντικαταθλιπτικα δεν κανει να παρεις μονος σου γιατι ειναι ειδικοτητα του ψυχιατρου αν ποιο θα σου δωσει σε τι δοση κ.λ.π.
Καντο ομως ε;Εννοω πηγαινε.

---

Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε, θα κλείσω ραντεβού σήμερα κιόλας,
όσο για τα αντικαταθλιπτικα απλά ήθελα να διαβάσω εμπειρίες σχετικές με την περίπτωσή μου,
τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία, τα χάπια;;

Η αλλαγη του σκηνικου στη ζωη σου θα σε βοηθησει. Τα χαπια σε αυτη τη μικρη ηλικια δεν στα συνιστω . Η κάνναβη επειδή φαντάζομαι την καπνίζεις ειναι ψυχοδραστική το ξερεις.... Κατάθλιψη ? Είσαι σίγουρος ότι έχεις?

Είμαι 25 ετών μην σε μπερδεύει το 14 στο όνομα,
το γνωρίζω πως η αλλαγή σκηνικού, το να ξεφύγω από τους ηλίθιους που με περιτρυγυρίζουν ήταν/είναι ένα έναυσμα (η ζημιά έχει γίνει πλέον)
και το "προσπάθησα" για χρόνια αλλά είναι ένας φαύλος κύκλος, όταν δεν έχεις διάθεση για ζωή δεν μπορείς να κάνεις σχέδια γι'αυτή και να τα πιστεύεις, δεν μπόρεσα να ξεφύγω, όπως είπα θα μπορούσα να γράφω για ώρες αυτά που μοιράστηκα είναι απλά η βάση στο θέμα μου
ξέρω τα πάντα για την κάνναβη, σαφώς βοηθάει αρκετά αλλά μέχρι εκεί, δεν είναι θεραπεία
θα μου φτιάξει την διάθεση, θα απολαύσω τη μουσική μια ταινία, θα φάω, θα γελάσω, θα κοιμηθώ κανονικά, πράγματα που δεν μπορώ να κάνω
αλλά δεν θα με κάνει να βγω από το σπίτι γιατί ξέρω πως όταν τελειώσει θα με πλακώσει η απογοήτευση και πάει λέγοντας..
Είμαι σίγουρος για την διάγνωση δεν το έχω σπουδάσει και σίγουρα θέλει συζήτηση αλλά έχω όλα τα συμπτώματα από την ηλικία των 12

Αν μεγάλωσες σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον καταλαβαίνεις πως θα διαμορφώθηκε η καταθλιπτική πραγματικότητα που ζει ο εγκέφαλος σου. Τα φάρμακα θα βοηθήσουν την χημεία του εγκεφάλου αλλά χρειάζεται και προθυμία από εσένα να αμφισβητήσεις την πραγματικότητα σου. Ένας εγκέφαλος πολλών κυβικών είναι δυσκολότερο να το κάνει γιατί πέφτει στην παγίδα να είναι σίγουρος για την πραγματικότητα του ενώ απόλυτη πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Το παρελθόν σου και η αδυναμία του περιβάλλοντος να σε βοηθήσει να έχεις μια ισορροπημένη ζωή δεν χρειάζεται να καθορίζει το παρόν. Το σώμα σου δικαιούται να επιβιώσει όσο και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αν ο έξυπνος σου εαυτός, το εγώ, οι σκέψεις που φέρνεις για να λύσεις το πρόβλημα παραμεριστούν, το σώμα θα φροντίσει τον εαυτό του.

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει. Είναι σημαντικό να έχεις εξωτερικές πληροφορίες να καθοδηγήσουν την μεροληπτική σου ψυχολογία να σου δείξει οτι ο χειμώνας δεν είναι αιώνιος και μετά έρχεται η άνοιξη και μετά ξανά χειμώνας και πάει λέγοντας.
Και το φόρουμ είναι μορφή ψυχοθεραπείας. Επίσης δοκίμασε να διαβάσεις κανένα γνωστό βιβλίο ψυχολογίας. Έχω διαβάσει για άτομα που δέχθηκαν κακοποίηση να βρίσκουν την ψυχολογία ενδιαφέρουσα και το ταξίδι μάθησης για αυτά τα θέματα να τους βοηθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι.

Λεφτά για συνεδρίες δεν παίζουν αλλά η εκλογικευση δεν βοηθάει να φύγει το δηλητήριο που σε γέμισαν οι αλλοι. Πες πως ξεκινάς αγωγή Οκ τους πρώτους μήνες θα νιώθεις καπως καλύτερα αλλά θα καθαρίσει το τοπίο και θα βγουν όλα τα αισθήματα αυτών των ετών. Φόβος μίσος ντροπή ενοχή θλίψη. Μόνη μου δε τα έβγαλα πέρα μεγάλο το φορτίο. Διαβασα για δωρεάν ομάδα ή κέντρο ηλιοτρόπιο νομίζω; η boo νομίζω ξέρει. Αν είσαι Αθήνα μπορείς να πας εκεί γιατί όσοι είναι εκεί δεν πήγαν επειδή είχαν ζωή μελενια αλλά δύσκολη. Εμένα χρόνια είναι η ιστορία μου αλλά κηνυγω έστω τις μικρές βελτιώσεις να μπορώ να χαρώ έστω το φαΐ που θα φαω η καταθλιψαρα τα κλέβει όλα.

Quote:

---

Originally Posted by nikos14

Είμαι 25 ετών μην σε μπερδεύει το 14 στο όνομα,
το γνωρίζω πως η αλλαγή σκηνικού, το να ξεφύγω από τους ηλίθιους που με περιτρυγυρίζουν ήταν/είναι ένα έναυσμα (η ζημιά έχει γίνει πλέον)
και το "προσπάθησα" για χρόνια αλλά είναι ένας φαύλος κύκλος, όταν δεν έχεις διάθεση για ζωή δεν μπορείς να κάνεις σχέδια γι'αυτή και να τα πιστεύεις, δεν μπόρεσα να ξεφύγω, όπως είπα θα μπορούσα να γράφω για ώρες αυτά που μοιράστηκα είναι απλά η βάση στο θέμα μου
ξέρω τα πάντα για την κάνναβη, σαφώς βοηθάει αρκετά αλλά μέχρι εκεί, δεν είναι θεραπεία
θα μου φτιάξει την διάθεση, θα απολαύσω τη μουσική μια ταινία, θα φάω, θα γελάσω, θα κοιμηθώ κανονικά, πράγματα που δεν μπορώ να κάνω
αλλά δεν θα με κάνει να βγω από το σπίτι γιατί ξέρω πως όταν τελειώσει θα με πλακώσει η απογοήτευση και πάει λέγοντας..
Είμαι σίγουρος για την διάγνωση δεν το έχω σπουδάσει και σίγουρα θέλει συζήτηση αλλά έχω όλα τα συμπτώματα από την ηλικία των 12

---

Μικρος εισαι παλι βρε Νικολα!! Κι εγω απο τα 13 μου ετσι ημουν και τωρα 45 και εχω και δυο παιδακια στο φασμα του αυτισμου αλλα δεν πηρα φαρμακα. Προσφατα εφτασα στα ορια μου και αποφασισα να ξεκινησω αγωγη . Διαγνωστηκε και η μανουλα μου με καρκινου 3ου βαθμου και αστα να πανε!! Η ψυχοθεραπεια όπως λέει κι ο Αγγελος ίσως σε βοηθουσε πιο πολυ.

Ο ρεαλισμός/συλλογισμός είναι η πρέζα μου είμαι εκ φύσεως πραγματιστής, καταλαβαίνω πως θα μπορούσε να με βοηθήσει μια τέτοια αμφισβήτηση αλλά είναι ακατόρθωτο κάτι τέτοιο για μένα.
...τα λίγα που έχω διαβάσει για την κατάθλιψη είναι άθλια, απλά χρησιμοποιούν εκλεπτυσμένη γλώσσα ώστε να σου προκαλέσουν ενοχές ή θα σου πλασάρουν μια θρησκεία τον φόβο δηλαδή, ίσως δεν έχω βρει το σωστό "βιβλίο" βέβαια αν έχεις να μου προτείνεις κάτι, σ'ευχαριστώ πολύ.

Όπως είπα είναι ακατόρθωτο για εμένα να "φτιάξω" μια πλασιμπο πραγματικότητα άσε που το θέμα μου πρέπει να είναι εν μέρει βιολογικό, είχα προδιάθεση για να μου συμβεί τόσο νωρίς.
Δεν φοβάμαι, ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτα ούτε έχω ενοχές για την κατάστασή μου, όταν πιστεύεις πως τα έχεις χάσει όλα και δεν έχει μείνει τίποτα πλέον που να σε κρατάει το τελευταίο που νιώθεις είναι ο φόβος,
το θυμό μου δεν μπορώ να ελέγξω το μίσος μου είναι που με φυλακίζει στο σπίτι γιατί ξέρω πως θα αντιδράσω εκεί έξω, δεν ξέρω αν έχει σχέση η μισανθρωπιά/αντικοινωνικότητά μου με τον βίο μου αλλά με εμποδίζει αρκετά.
Είμαι Πάτρα, έκλεισα ένα ραντεβού στο δημόσιο νοσοκομείο/κέντρο ψυχικής υγείας, θα δούμε σ'ευχαριστώ!

Είναι τα ωραία, τα έντονα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου και έχω χάσει αρκετά αν μπορώ να προλάβω κάτι αξίζει το χαπάκωμα.
λυπάμαι για τη μητέρα σου, αν κάνει χημειοθεραπεία η κάνναβη θα την βοηθήσει αρκετά με τους εμετούς και τις ζαλάδες, τα αντιεμετικά δύσκολα τα πετυχαίνουν στο λέω από εμπειρία, σου εύχομαι να πάνε όλα καλά, σ'ευχαριστώ!

Νικο δεν κανει χημειοθεραπεια , λογω προχωρημενης ηλικιας. Οσο για το λαδι κάνναβης εχω ασχοληθει αρκετα και ειμαι σε ομαδα σχετικη! Αλλα δεν εχουμε αποφασισει να ξεκινήσουμε. Σε ευχαριστω πολυ!!

Προδιάθεση μπορεί να έχουμε όλοι. Δεν έχουμε βρει ακόμα συγκεκριμένα γονίδια για την κατάθλιψη. Υπάρχουν πολλά risk factors και με αυτά που έχεις ζήσει κανένας δεν βγαίνει εύκολα χωρίς θέματα να τον κρατάνε πίσω. Δεν σου λειπει κάτι γονιδιακά ή σωματικά.
Για την πραγματικότητα που λες να ξανα πω πως πραγματικότητα δεν υπάρχει εχτός απο πολύ λίγα πράγματα. Δράση, άντιδραση, ενέργεια, space-time continuum.
«Κατά σύμβαση υπάρχει γλυκό και πικρό, ζεστό και κρύο…. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και το κενό» Δημόκριτος

Αν θες να μάθεις για την κατάθλιψη πρέπει να διαβάσεις αυτούς που την δημιούργησαν. Την επιστήμη δηλαδή. Οπότε μην διαβάσεις τίποτα απο θρησκευτικές και δημοσιογραφικές πηγές. Κατά προτίμησή στα αγγλικά ακόμα καλύτερα

Why live when feel like dying. Αυτό μου είχε αρέσει όταν το διάβασα και μου έμεινε στο μυαλό.
http://www.healthyplace.com/bipolar-...el-like-dying/

Quote:

---

Originally Posted by nikos14

Όπως είπα είναι ακατόρθωτο για εμένα να "φτιάξω" μια πλασιμπο πραγματικότητα άσε που το θέμα μου πρέπει να είναι εν μέρει βιολογικό, είχα προδιάθεση για να μου συμβεί τόσο νωρίς.
Δεν φοβάμαι, ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτα ούτε έχω ενοχές για την κατάστασή μου, όταν πιστεύεις πως τα έχεις χάσει όλα και δεν έχει μείνει τίποτα πλέον που να σε κρατάει το τελευταίο που νιώθεις είναι ο φόβος,
το θυμό μου δεν μπορώ να ελέγξω το μίσος μου είναι που με φυλακίζει στο σπίτι γιατί ξέρω πως θα αντιδράσω εκεί έξω, δεν ξέρω αν έχει σχέση η μισανθρωπιά/αντικοινωνικότητά μου με τον βίο μου αλλά με εμποδίζει αρκετά.
Είμαι Πάτρα, έκλεισα ένα ραντεβού στο δημόσιο νοσοκομείο/κέντρο ψυχικής υγείας, θα δούμε σ'ευχαριστώ!

---

Ωραια πολυ χαιρομαι που εκλεισες ραντεβου περασες αμεσως στην πραξη!!

Quote:

---

Originally Posted by AngelosA

Προδιάθεση μπορεί να έχουμε όλοι. Δεν έχουμε βρει ακόμα συγκεκριμένα γονίδια για την κατάθλιψη. Υπάρχουν πολλά risk factors και με αυτά που έχεις ζήσει κανένας δεν βγαίνει εύκολα χωρίς θέματα να τον κρατάνε πίσω. Δεν σου λειπει κάτι γονιδιακά ή σωματικά.
Για την πραγματικότητα που λες να ξανα πω πως πραγματικότητα δεν υπάρχει εχτός απο πολύ λίγα πράγματα. Δράση, άντιδραση, ενέργεια, space-time continuum.
«Κατά σύμβαση υπάρχει γλυκό και πικρό, ζεστό και κρύο…. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και το κενό» Δημόκριτος

Αν θες να μάθεις για την κατάθλιψη πρέπει να διαβάσεις αυτούς που την δημιούργησαν. Την επιστήμη δηλαδή. Οπότε μην διαβάσεις τίποτα απο θρησκευτικές και δημοσιογραφικές πηγές. Κατά προτίμησή στα αγγλικά ακόμα καλύτερα

Why live when feel like dying. Αυτό μου είχε αρέσει όταν το διάβασα και μου έμεινε στο μυαλό.
http://www.healthyplace.com/bipolar-...el-like-dying/

---

Βασικά κάνεις λάθος, είναι αποδεδειγμένο πως αρκετές μορφές κατάθλιψης και ακόμη περισσότερο κλινικής οφείλονται στο γονίδιο υπεύθυνο για την μεταφορά της σεροτονίνης, είναι καθαρά κληρονομική ασθένεια απλά δεν μπορούμε να το σταμπάρουμε διότι ο περιβαλλοντολογικός παράγοντας παίζει εξίσου μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας, πράγμα απόλυτα φυσικό. Είμαι 90% σίγουρος πως κάτι μου λείπει γονιδιακά ή είναι ελαττωματικό τσπ...
Φίλε Άγγελε και πάλι σε βρίσκω λάθος, σαφώς και υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, ύλη-ενέργεια-πλάσμα χωροχρόνος είναι το μεδούλι της(περίπου), μια υποκειμενική απλούστευση της πραγματικότητας και η επακόλουθη αμφισβήτησή της δεν είναι απλά ανούσια αλλά και επικίνδυνη πιστεύω,
για να διορθώσεις το όποιο πρόβλημα πρέπει να το δεις κατάματα καθώς το βιώνεις, δεν είναι όνειρο ή ψευδαίσθηση ή κάτι εικονικό, μια τέτοια αντιμετώπιση απλά σπρώχνει το πρόβλημά κάτω από το χαλί.
Ο Δημόκριτος ήταν αρκετούς αιώνες μπροστά για την εποχή του αλλά σήμερα θα ήταν απλά λάθος, γλυκό/πικρό ζεστό/κρύο είναι οι φάσεις της ύλης χωρίς όρια απ'όποια πλευρά και αν το δεις, σήμερα ξέρουμε πως τα άτομα δν είναι το τελευταίο στάδιο της ύλης, τα άτομα αποτελούνται από ύποατομικά σωματίδια, μποζόνια, κβάντα κ.ο.κ και φτάνουμε στις χορδές, τα πάντα αποτελούνται από δονούμενες χορδές, η θεωρία των χορδών είναι η μόνη ενοποιημένη θεωρία τα τελευταία 25 χρόνια, δεν έχει αποδειχθεί βέβαια και ίσως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε αυτές τις χορδές,
όσο για το κενό ο Δημόκριτος ήταν εξίσου λάθος, το κενό σφύζει από "ζωή", κοχλάζει στην κυριολεξία, εικονικά σωματίδια παράγονται με μικρό χρόνο ζωής διότι εξαφανίζονται όταν αλληλεπιδρούν με άλλα σωματίδια, ένα φυσικό ying yang
τσπ παρασύρθηκα λίγο σ'ευχαριστώ για το άρθρο.

Quote:

---

Originally Posted by nikos14

Βασικά κάνεις λάθος, είναι αποδεδειγμένο πως αρκετές μορφές κατάθλιψης και ακόμη περισσότερο κλινικής οφείλονται στο γονίδιο υπεύθυνο για την μεταφορά της σεροτονίνης, είναι καθαρά κληρονομική ασθένεια απλά δεν μπορούμε να το σταμπάρουμε διότι ο περιβαλλοντολογικός παράγοντας παίζει εξίσου μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας, πράγμα απόλυτα φυσικό. Είμαι 90% σίγουρος πως κάτι μου λείπει γονιδιακά ή είναι ελαττωματικό τσπ...
..........
όσο για το κενό ο Δημόκριτος ήταν εξίσου λάθος, το κενό σφύζει από "ζωή", κοχλάζει στην κυριολεξία, εικονικά σωματίδια παράγονται με μικρό χρόνο ζωής διότι εξαφανίζονται όταν αλληλεπιδρούν με άλλα σωματίδια, ένα φυσικό ying yang
τσπ παρασύρθηκα λίγο σ'ευχαριστώ για το άρθρο.

---

Το γονίδιο που λες έχει σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία οτι συνδέετε με την παραγωγή σεροτονίνης. Association doesn't equal causation. Επίσης έχουμε και τους καταστολείς γονιδίων. Οι επιστήμονες αύριο θα βρουν νέα πράγματα και να δούμε ποτέ θα ανακαλύψουμε την "απόλυτη αλήθεια".
Το σημαντικότερο είναι οι εμπειρίες σου και πως διαλέγει το εγώ να τις χρησιμοποιήσει. Το σώμα δεν το νοιάζει όταν χώρισα αλλά το εγώ μου πληγώθηκε. Γιαυτό είμαι ο μόνος με κλινική κατάθλιψη απο τα 5 αδέρφια μου. Το γονίδιο σε κάνει ευαίσθητο στο άγχος. Κάποιος άλλος έχει άλλο γονίδιο που τον κάνει βίαιο όταν ζήσει έντονα γεγονότα. Πάντα κάποιο γονίδιο θα έχουμε. Σίγουρο είναι μόνο οτι έχεις κατάθλιψη και οτι είχες άσχημες εμπειρίες. Χάριν της συζήτησης ας προσθέσουμε και το γονίδιο. Οπότε τί κάνεις? Λύνεις το γονίδιο με φαρμακολογία και τα βιώματα σου? Και αυτά θέλουν αντιμετώπιση.
Για την πραγματικότητα, απ'την μία είναι η ύλη και απτ'ην άλλη η αντι ύλη. Τα άτομα και το κενό. Κενό δεν εννοώ είναι ότι γράφει το λεξιλόγιο. Μιλάω για το άσπρο και το μάυρο, το έτσι και το αλλιώς. Τα άτομα δεν εννοώ όπως τα ορίζει η επιστήμη. Εννοώ ότι τελευταίο και πιο βαθύ συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε. Εγώ είμαι άτομο, το όργανο είναι άτομο, το κύτταρο είναι άτομο, το μόριο είναι άτομο, το άτομο είναι άτομο, το υποάτομο είναι άτομο. Είναι απλά λέξεις που ορίζει η επιστήμη για να έχουμε κοινό σημείο αναφοράς. Το επόμενο μπορεί να το λένε θέονιο ή φραπεδόνιο.
Οπότε έχουμε την ύλη και αυτό που δημιουργούμε με την ύλη. Τώρα ζούμε σε μια σχετική, μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Ο κάθε ένας ζει την δική του πραγματικότητα και δεν υπάρχει απόλυτη αντιληπτή πραγματικότητα. Άλλοι χαίρονται με τον Trump, άλλοι στεναχωριούνται και άλλοι δεν ξέρουν καν ποιος είναι. Γιαυτό και οι πραγματικότητα του κάθε ενός αλλάζει κιόλας. Όχι η ύλη αλλά η σύμβαση με την ύλη.

Εγώ πιστεύω ότι είναι το συνολο. Έχω την προδιάθεση ζω με μισή αναπνοή φτάνω σε μια ηλικία με έλλειψη γνώσης για την ανοχή μου σε πίεση και τσουπ καταληγω σε νεότερη ηλικία να χρειάζομαι συμπλήρωμα για να αντεπεξέλθω στη ζωή. Τον τομέα ψυχολογίας τον κυνηγούσα από μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Δε μου είπαν όμως ότι έχω κληρονομικό γονίδιο και δεν είχα πάρει γραμμή ότι θα νοσησω. Κανονικά χρειαζόμουν βοήθεια τουλάχιστον συμβουλευτική από την εφηβεία.

Quote:

---

Originally Posted by AngelosA

Το γονίδιο που λες έχει σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία οτι συνδέετε με την παραγωγή σεροτονίνης. Association doesn't equal causation. Επίσης έχουμε και τους καταστολείς γονιδίων. Οι επιστήμονες αύριο θα βρουν νέα πράγματα και να δούμε ποτέ θα ανακαλύψουμε την "απόλυτη αλήθεια".
Το σημαντικότερο είναι οι εμπειρίες σου και πως διαλέγει το εγώ να τις χρησιμοποιήσει. Το σώμα δεν το νοιάζει όταν χώρισα αλλά το εγώ μου πληγώθηκε. Γιαυτό είμαι ο μόνος με κλινική κατάθλιψη απο τα 5 αδέρφια μου. Το γονίδιο σε κάνει ευαίσθητο στο άγχος. Κάποιος άλλος έχει άλλο γονίδιο που τον κάνει βίαιο όταν ζήσει έντονα γεγονότα. Πάντα κάποιο γονίδιο θα έχουμε. Σίγουρο είναι μόνο οτι έχεις κατάθλιψη και οτι είχες άσχημες εμπειρίες. Χάριν της συζήτησης ας προσθέσουμε και το γονίδιο. Οπότε τί κάνεις? Λύνεις το γονίδιο με φαρμακολογία και τα βιώματα σου? Και αυτά θέλουν αντιμετώπιση.
Για την πραγματικότητα, απ'την μία είναι η ύλη και απτ'ην άλλη η αντι ύλη. Τα άτομα και το κενό. Κενό δεν εννοώ είναι ότι γράφει το λεξιλόγιο. Μιλάω για το άσπρο και το μάυρο, το έτσι και το αλλιώς. Τα άτομα δεν εννοώ όπως τα ορίζει η επιστήμη. Εννοώ ότι τελευταίο και πιο βαθύ συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε. Εγώ είμαι άτομο, το όργανο είναι άτομο, το κύτταρο είναι άτομο, το μόριο είναι άτομο, το άτομο είναι άτομο, το υποάτομο είναι άτομο. Είναι απλά λέξεις που ορίζει η επιστήμη για να έχουμε κοινό σημείο αναφοράς. Το επόμενο μπορεί να το λένε θέονιο ή φραπεδόνιο.
Οπότε έχουμε την ύλη και αυτό που δημιουργούμε με την ύλη. Τώρα ζούμε σε μια σχετική, μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Ο κάθε ένας ζει την δική του πραγματικότητα και δεν υπάρχει απόλυτη αντιληπτή πραγματικότητα. Άλλοι χαίρονται με τον Trump, άλλοι στεναχωριούνται και άλλοι δεν ξέρουν καν ποιος είναι. Γιαυτό και οι πραγματικότητα του κάθε ενός αλλάζει κιόλας. Όχι η ύλη αλλά η σύμβαση με την ύλη.

---

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C...B1%CF%87%CE%AE

sorry που θα στο πω αλλά με εκνευρίζουν αυτά που γράφεις, δείχνεις να έχεις ελλειπή ενημέρωση πάνω στο θέμα, επίσης είτε παρασκεφτεσαι πράγματα είτε τα υπεραπλουστεύεις...
Το γονίδιο καθ'αυτό δεν οφείλεται για την παραγωγή της σεροτονίνης αλλά για την μεταφορά της στον υποθάλαμο, είναι νευρολογικός και συνάμα γενετικός παράγοντας, διάβασε στο λινκ εκεί που λέει για τα αίτια της διαταραχής φυσιολογικά και ψυχοκοινωνικά.
Δεν είναι τόσο δύσκολο, σκέψου το σαν μια έλλειψη βιταμίνης που φέρνει σε κίνδυνο την ζωή σου, αν ο εγκέφαλός σου έχει πρόβλημα πρέπει να τον βοηθήσεις με "χημικά" όχι με ομοιοπαθητικές κουβεντομαλακιες, η ψυχανάλυση έπεται και σαφώς είναι εξίσου σημαντική,
αν ο καμβάς(εγκέφαλος) σου είναι χρησιμοποιημένος όση φαία ουσία και να ρίξεις θα παραμείνει χρησιμοποιημένος, χρειάζεσαι καινούργιο καμβά για να ζωγραφίσεις.

Όσον αφορά "για την πραγματικότητα" κτλπ που γράφεις δεν ξέρω πως να το σχολιάσω χωρίς να γίνω επικριτικός (ύλη αντι-ύλη;;ΟΕΟ;;)
αλλά είναι ένα μάτσο μπουρδολογίες και παραδοξολογίες, δεν έχουν σημείο επαφής αυτά που γράφεις με την πραγματικότητα όσο ειρωνικό και αν ακούγεται, ίσως έχεις πρόβλημα έκφρασης ή εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι θες να πεις τσπ
όπως προείπα ναι σίγουρα ο καθένας μας έχει μια υποκειμενική πραγματικότητα αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η αντικειμενική αλλιώς ποιος ο λόγος να βγεις από την υπάρχουσα και να μπεις σε μια άλλη, είτε ξέρεις τον τραμπακουλα είτε δεν τον ξέρεις,
είτε τον επιδοκιμάζεις είτε όχι δεν γίνεται και τα δύο.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εγώ πιστεύω ότι είναι το συνολο. Έχω την προδιάθεση ζω με μισή αναπνοή φτάνω σε μια ηλικία με έλλειψη γνώσης για την ανοχή μου σε πίεση και τσουπ καταληγω σε νεότερη ηλικία να χρειάζομαι συμπλήρωμα για να αντεπεξέλθω στη ζωή. Τον τομέα ψυχολογίας τον κυνηγούσα από μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Δε μου είπαν όμως ότι έχω κληρονομικό γονίδιο και δεν είχα πάρει γραμμή ότι θα νοσησω. Κανονικά χρειαζόμουν βοήθεια τουλάχιστον συμβουλευτική από την εφηβεία.

---

Κοίτα αν είναι γενετική η φάση δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά, θέλουμε αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στην πρόληψη μιας ψυχολογικής διαταραχής, όπως και να το χειριζόσουν το θέμα θα σε χτυπούσε πιστεύω, αν το ήξερες ίσως και να ήταν χειρότερα τα πράγματα ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις.

Niko με τις γνώσεις που απέκτησα κατάλαβα ότι δεν είχα την αλφάβητο διαχείρισης συναισθημάτων. Χρονιο στρες από παιδί θυμός θλίψη φόβος. Εάν είχαν προσέξει λιγουλάκι είχα εμφανή μελαγχολία από μικρή. Το μόνο πλεονέκτημα ίσως που μπορώ να δω είναι ότι αυτά που δεν έλαβα ως εφόδια ίσως βοηθήσω κάποιους άλλους να μην τα αμελησουν και επίσης καταλαβαίνω εύκολα την παιδική ψυχολογία. Αναγνωρισμένο και από άλλους ανθρώπους όχι υποκειμενική μου γνώμη. Αν δε βρω κάτι καλό από όλα αυτά τότε ξέρεις παραδίδω και όπλα. Χωρίς αγωγή πέφτει απότομα το ενεργειακό απόθεμα σαν να αποφορτιζομαι. Δεν ξέρω αν λύνεται αυτό με διαρκή ψυχοθεραπεία ακόμα και αν είχα το χρήμα. Δεν είναι ζήτημα κάτσε να επιλέξω την εύκολη λύση είναι κατάσταση που ξέρω πως δίχως αγωγή είναι πολύ άσχημα. Έχω δει άνθρωπο να κόβει αγωγή και πέρα από υπέρ ένταση να μην έχει αλλά συμπτώματα. Όταν διέκοψα άλλαξε η αντίληψη μου για τον χρόνο για το χρώμα και είχα διάσπαση από τον εαυτό για να αντέξω τα δεδομένα. Παίζει να τα έκοβα μόνο αν είχα έστω 2-3 σταθερές θετικές αναφορές για να μην αποκοπω. Είναι πολύ τρομακτικό να αποσυνδεεσαι ακόμα και αν είναι κάτι φυσιολογικό κατά τους ψυχιάτρους ως αντιμετώπιση πόνου.

Quote:

---

Originally Posted by nikos14

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C...B1%CF%87%CE%AE

sorry που θα στο πω αλλά με εκνευρίζουν αυτά που γράφεις, δείχνεις να έχεις ελλειπή ενημέρωση πάνω στο θέμα, επίσης είτε παρασκεφτεσαι πράγματα είτε τα υπεραπλουστεύεις...
Το γονίδιο καθ'αυτό δεν οφείλεται για την παραγωγή της σεροτονίνης αλλά για την μεταφορά της στον υποθάλαμο, είναι νευρολογικός και συνάμα γενετικός παράγοντας, διάβασε στο λινκ εκεί που λέει για τα αίτια της διαταραχής φυσιολογικά και ψυχοκοινωνικά.
....................
όπως προείπα ναι σίγουρα ο καθένας μας έχει μια υποκειμενική πραγματικότητα αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η αντικειμενική αλλιώς ποιος ο λόγος να βγεις από την υπάρχουσα και να μπεις σε μια άλλη, είτε ξέρεις τον τραμπακουλα είτε δεν τον ξέρεις,
είτε τον επιδοκιμάζεις είτε όχι δεν γίνεται και τα δύο.

---

Δεν έχει ουσιαστική σημασία το λάθος μου αν οφείλετε στην παραγωγή ή στην μεταφορά αφού για χάρη της συζήτησής λέω πως όντως μπορεί να το έχεις. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα που ενεργοποιήθηκε. και γιαυτό ανέφερα φαρμακολογία και ψυχοθεραπεία. Δεν ανέφερα πουθενά για ομοιοπαθητική εχτός αν εσύ καθορίζεις αυτά που έγραψα ως ομοιοπαθητική κουβεντομαλακία. Κουβέντα όντως είναι, ομοιοπαθητική όχι αφού δεν πρότεινα καμία λύση που να στηρίζεται στην θεωρία της ομοιοπαθητικής και μαλακία θα εξελιχτεί αν συνεχίσουμε για μερικές μέρες να συζητάμε.
Και να υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα δεν θα την φτάσει κανένας. Όπότε εγώ προσωπικά αποδέχομαι την πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να επιβιώσω χρησιμοποιώντας γνώση και γνωρίζοντας πως αυτό που ζώ δεν είναι η απόλυτη πραγματικότητα και ούτε ποτέ θα την ακουμπήσω. Ο λόγος αλλάξεις την αντιληπτή πραγματικότητα είναι γ να βγεις από την κατάθλιψη και το σώμα να ακμάσει.
Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα? Αν διαφωνούμε τόσο πολύ εμένα δεν με πειράζει. Απλά δεν μπόρεσα να βοηθήσω εκφράζοντας την δική μου αντίληψη. Οπότε συνεχίζεις τους προβληματισμούς σου εδώ στο θέμα σου με άτομα που μπορείς να επικοινωνήσετε μεταξύ σας καλύτερα και τραβάω και γω το δρόμο μου
Νασαι καλά δικέ μου, καλές αναζητήσεις :)

Quote:

---

Originally Posted by AngelosA

Δεν έχει ουσιαστική σημασία το λάθος μου αν οφείλετε στην παραγωγή ή στην μεταφορά αφού για χάρη της συζήτησής λέω πως όντως μπορεί να το έχεις. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα που ενεργοποιήθηκε. και γιαυτό ανέφερα φαρμακολογία και ψυχοθεραπεία. Δεν ανέφερα πουθενά για ομοιοπαθητική εχτός αν εσύ καθορίζεις αυτά που έγραψα ως ομοιοπαθητική κουβεντομαλακία. Κουβέντα όντως είναι, ομοιοπαθητική όχι αφού δεν πρότεινα καμία λύση που να στηρίζεται στην θεωρία της ομοιοπαθητικής και μαλακία θα εξελιχτεί αν συνεχίσουμε για μερικές μέρες να συζητάμε.
Και να υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα δεν θα την φτάσει κανένας. Όπότε εγώ προσωπικά αποδέχομαι την πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να επιβιώσω χρησιμοποιώντας γνώση και γνωρίζοντας πως αυτό που ζώ δεν είναι η απόλυτη πραγματικότητα και ούτε ποτέ θα την ακουμπήσω. Ο λόγος αλλάξεις την αντιληπτή πραγματικότητα είναι γ να βγεις από την κατάθλιψη και το σώμα να ακμάσει.
Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα? Αν διαφωνούμε τόσο πολύ εμένα δεν με πειράζει. Απλά δεν μπόρεσα να βοηθήσω εκφράζοντας την δική μου αντίληψη. Οπότε συνεχίζεις τους προβληματισμούς σου εδώ στο θέμα σου με άτομα που μπορείς να επικοινωνήσετε μεταξύ σας καλύτερα και τραβάω και γω το δρόμο μου
Νασαι καλά δικέ μου, καλές αναζητήσεις :)

---

"Association doesn't equal causation" Εκεί επικεντρώθηκα ως προς το λάθος σου, αν δεν αποδέχεσαι την τρέχουσα επιστημονική μέθοδο και τα αποτελέσματά/στοιχεία (facts) whatever i guess...ίσως το εξέλαβα λάθος βέβαια μιας και τώρα επιχειρηματολογείς αν το έχω ή όχι τσπ
...η αναβίωση τραυματικών εμπειριών μέσω της ψυχοθεραπείας μου φέρνει σε ομοιοπαθητική ίσως είμαι λάθος πάλι δεν το έχω ψάξει όσο θα έπρεπε, όχι πως είμαι κατά αλλά έχω επιφυλάξεις...
...αν ζω σε μια διαστρεβλωμένη πραγματικότητα λόγω της κατάθλιψης σίγουρα πρέπει να το αλλάξω αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτή η περίπτωσή μου, έχει ξεφύγει λίγο το θέμα και δεν ξέρω καν που πάει ας το αφήσουμε αυτό.

^^ Τhat's me!! φαντάσου αν έκανα εσένα με δυο μηνύματα από το διαδίκτυο να το βάλεις στα πόδια, με τι τρόπο αντιμετωπίζω το κόσμο εκεί έξω, πως να μην είμαι μόνος και αποξενωμένος, Ι CANT HELP IT!! SORRY!

https://www.psychologytoday.com/blog...es-it-all-mean
Το γκρι δεν είναι μάυρο.

Όσο για την ψυχοθεραπεία δεν έχει καμία σχέση με ομοιοπαθητική. Ψυχοθεραπεία είναι σαν να κάθεσε με έναν πολύ αντικειμενικό φίλο που τυγχάνει να έχει και μερικά πτυχία και εμπειρία πάνω στο θέμα για 45 λεπτά και να δουλεύετε όσα σε απασχολούν και δεν σ' αφήνουν να ζήσεις όπως θέλεις. Υπάρχουν δεκάδες σχολές ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιούνται απο επιστήμονες. Κλασσική ψυχανάλυση, γνωσιακή, συμπεριφοριστική, σχημάτων, μουσικοθεραπεία κτλ.

Για την ομοιοπαθητική η γνώμη μου είναι αυτή που έβαλα σε ένα αλλο ποστ προ ημερών.
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post660567

Λοιπον παιδια εχω νεα για σας:ΔΕΝ ισχυει η αποψη οτι το γονιδιο μας καθοριζει ειναι πλεον ξεπερασμενη.Διαβαστε κ σχετικο αρθρο για τους επιγενετικους μηχανισμους :Προτεινομενο αρθρο στην σελιδα του e-psycology:Η ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

Quote:

---

Originally Posted by lessing

Λοιπον παιδια εχω νεα για σας:ΔΕΝ ισχυει η αποψη οτι το γονιδιο μας καθοριζει ειναι πλεον ξεπερασμενη.Διαβαστε κ σχετικο αρθρο για τους επιγενετικους μηχανισμους :Προτεινομενο αρθρο στην σελιδα του e-psycology:Η ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

---

Μην παρασύρεσαι, σαφώς και μας καθορίζει το γονίδιο, το θέμα που εγείρεται είναι αν μπορούμε να "παίξουμε" με αυτό. Η επιγενετική είναι η ανάπτυξη ενός τομέα/μηχανισμού της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής, κάθε ζωντανός οργανισμός προσαρμόζεται στο περιβάλλον, το γονίδιο "συλλέγει" πληροφορίες σε σχέση με αυτό έτσι ώστε η επόμενη γενιά να είναι πιο συμβατή/ανθεκτική-βιώσιμη με το περιβάλλον του υποκειμένου. Η έρευνα στον τομέα επικεντρώνεται περισσότερο στις ανίατες ασθένειες, οι φυσιολογικοί και το τονίζω φυσιολογικοί ρυθμοί του μηχανισμού δεν προκαλούν άμεσες αλλαγές στο υποκείμενο, για να συμβεί κάτι τέτοιο παίρνει αρκετές γενεές. Η τροποποίηση και μόνο μπορεί να επιφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά όπως και να έχει ο τομέας δεν επικεντρώνονται καν σε ψυχικές διαταραχές.
Επίσης δεν είναι δυνατόν από πεσιμιστής να γίνεις αισιόδοξος απλά με την δύναμη της βούλησης αυτό είναι αστείο, μπορείς να "παιξείς" με τον αμυντικό επιγενετικό μηχανισμό σου αλλάζοντας περιβάλλον, σε αυτή την περίπτωση δεν τροποποιείται το γονίδιο αλλά προσαρμόζεται.
Ο τομέας απλά δίνει εξηγήσεις στο πως δίδυμα κατά πλειονότητα γίνεται να έχουν διαφορετικές κληρονομικές ασθένειες.