γιατι νιωθω ενοχες?

Καλησπέρα! πριν από λιγους μηνες ειχα γραψει για πρωτη φορα, αναφορικα με ένα ατομο το οποιο ειχα υποψίες ότι εχει σχιζοφρενεια η είναι ψυχοπαθης, με προβλήματα που αφορουσαν πολλα ψεμματα..και στιγμες βιας..
Λοιπον...χωρισαμε..μετα από αρκετους μηνες και αφου δεν εκοψε επαφη μαζι μου (με εβριζε θεωρώντας πως τον προδωσα), βρεθήκαμε τυχαια και κανονισαμε να βρεθουμε.. εγω δεν προχωρησα στη ζωη μου.στεναχωρηθηκα...αισθανο μουν ότι ισως οντως τον προδωσα, και μου ειπε σε μια στιγμη αδυναμίας ότι εχει σχιζοφρενεια και είναι διπολικος...και ψυχοπαθης...χωρις να καταλαβω αν ηξερε τι σημαινει ψυχοπαθης η το χρησιμοποιησε αντι του ψυχασθενούς.. και μετα δεν ηξερα τι να κανω...απεφυγα να ξαναβρεθούμε χωρις να το αποκλεισω..αλλα στο τελος απογοητευτηκε να περιμενει και εκοψε. Εγω γιατι στεναχωριέμαι?γιατι νιωθω ενοχες? το να επιστρεψω σε μια τετοια κατασταση με την ελπιδα ότι αυτος ο ανθρωπος θα αλλαξει ποσο ΟΥΤΟΠΙΚΟ μπορει να είναι?
....feeling...down...confused...need help,,thanx

προσωπικα πιστευω προκειται για σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη...γιατι εάν νιωσει ότι τον μειωνεις σε βριζει ασχημα και το επομενο λεπτο μολις του μιλησεις ομορφα μιλαει για αγαπες...σαν να εναλασσονται συνεχεια 2 προσωπικοτητες

και εχω και μια ακομα απορια...όταν καποιος επισκέπτεται συχνα το νοσοκομειο για αυτό το λογο τι σημαινει?γιατι να πηγαινει καποιος τα βραδυα στο νοσοκομειο?τι θεραπείες υπαρχουν?

Noμίζω επλήγει η αυτοπεποίθηση σου μέσα από αυτή την σχέση ή ήταν ήδη χαμηλή όπως και η αυτοεκτίμηση. Αν τα είχες καλά με τον εαυτό σου δεν θα επέτρεπες να μένεις με έναν άνθρωπο που δεν σου συμπεριφέρεται σωστά και μετά αφού αποφασίσεις να φύγεις να έχεις ενοχές, θα στήριζες την απόφαση σου και θα προχωρούσες παρακάτω γιατί θα ήξερες ότι ήταν το σωστό για σένα την δεδομένη στιγμή.

Φυσικά τα όποια συναισθήματα είχες για αυτόν τον άνθρωπο μπερδεύουν την κατάσταση και ίσως αναρωτιέσαι αν τον αγαπούσες πραγματικά και αμφιταλαντεύεσαι για να εντοπίσεις τα πραγματικά σου συναισθήματα. Όταν βλέπουμε πολλά πρόσωπα και συμπεριφορές από κάποιον σίγουρα μας δημιουργεί σύγχηση και δεν ξέρουμε ποιο μέρος αγαπάμε και ποιο μισούμε. Βιώνουμε αμφιθυμία. Οι τύψεις και οι ενοχές είναι πιστεύω αποτέλεσμα του ότι δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου πολλά πράγματα γι'αυτή την σχέση και για τις αποφάσεις σου. Η αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση αν δεν είναι δυνατή συντελεί σε αυτό το κομμάτι.

Μετά μπορεί να σκέφτεσαι ηθικά. Για το αν ήταν σωστό να φυγεις από ένα άτομο με ψυχική ασθένεια και αν ήταν αυτός ο μόνος λόγος όπως και να σκεφτεσαι για την συμπεριφορά σου αν είναι ηθική γιατί ίσως έχεις μια πιο ανοιχτή οπτική σε τέτοια κοινωνικά ζητήματα.

Προσπάθησα να το ερμηνεύσω αλλά αυτή είναι η δική μου και μόνο οπτική.
Σίγουρα είναι υποκειμενική. Μονη σου είναι ανάγκη να το ξεκαθαρίσεις.

Εγώ σου λέω όμως προχώρα παρακάτω!!

ευχαριστω.. ναι οντως η αυτοπεποιθηση μου δεν είναι στα πανω της. πιστευω ότι ηταν η τελευταια μου προσπαθεια σχεσης.
ισως αγαπαω τη μια πλευρα αυτου του ανθρωπου και δεν μπορω να σκοτωσω μεσα μου την ελπιδα ότι δεν μπορει να αλλαξει η άλλη του πλευρα. η ειδικος που ειχα παει καποτε μου ειπε ότι συνηθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα συναισθηματα είναι φλατ και να φυγω, εφυγα και τιποτα δεν αλλαξε προς το καλυτερο μεσα μου. δεν μπορω να πιστεψω ότι δεν μαγαπουσε, και δεν μπορω να σταματήσω να κατηγορω τον εαυτο μου ότι ηθελε ειδικη μεταχειρηση και αν του εδειχνα περισσοτερη αγαπη δεν θα μου συμπεριφεροταν ασχημα. μα λυση δε βρηκα. και παλι σαν να ζω δευτερο χωρισμο. και ολοι μου λεν ότι η σχιζοφρενεια δεν γιατρευεται...και ότι πρεπει να φυγω...

Eίναι δύσκολες καταστάσεις. Και εγώ σχιζοφρενής είμαι και είχα χωρίσει από την κοπέλα μου επειδή υποτροπίασα. Πάλευα να καταλάβω τα συναισθήματα μου πάνω στο επεισόδιο γιατί είχαν παγώσει και όταν με ρωτούσε αν την αγαπώ της είπα όχι. Απλά ήμουν ειλικρινής για κείνη και μόνο στιγμή,γιατί ένιωθα ότι δεν είχα αγάπη μέσα στον χαμό που ζούσα. Της είπα να χωρίσουμε γιατί απλά δεν μπορούσα να της προσφέρω κάτι καλύτερο.

Πιστεύω είναι σύνθετο το ζήτημα της συμπεριφοράς που πρέπει να έχουμε σε άτομα σαν εμάς. Προσωπικά δεν θα έβαζα τον αυτοσεβασμό τον δικό μου και της κοπέλας μου κάτω από την επιθυμία να είμαστε μαζί για να καλύψω ίσως την μοναξιά μου και τις ανάγκες μου. Πιστεύω στην ελευθερία σε μια σχέση και στον σεβασμό. Αν αυτά δεν καλύπτονται τότε καλύτερα να αποχωρούμε.

Ετσι ίσως πρέπει να σκεφτείς το τι λάμβανες από αυτό το άτομο. Σίγουρα κάποιες συμπεριφορές είναι συμπτώματα μιας πάθησης αλλά αν δημιουργούν τοξικό περιβάλλον πρέπει να σκέφτεσαι και την δική σου υγεία και ανάγκες.

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

η ειδικος που ειχα παει καποτε μου ειπε ότι συνηθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα συναισθηματα είναι φλατ και να φυγω, εφυγα και τιποτα δεν αλλαξε προς το καλυτερο μεσα μου.

---

Υποτιθεται οι ειδικοι προσπαθουν με ενημερωση να διωξουν την προκαταληψη. Σε αποθαρρυνε αμεσως. Ειμαι σιγουρος οτι αν πηγαινε ο φιλος σου στον ιδιο ειδικο για την περιπτωση σας θα του ελεγε να κανει μια προσπαθεια, να μην τα παρατησει. Γιατι θα το πιστευε; Γιατι θα τον πληρωνε; Δεν ξερω. Θα τον παροτρυνε παντως. Απο την απεναντι πλευρα ομως βλεπει μονο την αρνητικη πλευρα της σχιζοφρενειας. Δεν λεω ότι πρεπει να συνεχισεις οπωσδηποτε κι εγω μπορει να εκανα πισω, αναλογως την περιπτωση. Απο εναν ειδικο ομως περιμενουμε περισσοτερη διαλακτικοτητα απεναντι σε αυτο που υποτιθεται θελει να βοηθησει, να γιατρεψει. Τελικα η προκαταληψη δεν ξεκιναει μονο απο τους απεξω, αλλα και απο τους ιδιους τους ψυχικα ασθενεις, αλλα και τους ειδικους.

ισως δεν είναι θεμα προκατάληψης. επειδή εμπλέκεται μεσα η βιαιη συμπεριφορα, σαν να θελουν να μου πουν ολοι..γιατι βαζεις τη δικη του υγεια και προσωπικοτητα..πανω από τη δικη σου. αυτό πιστευω τα εχει μπλεξει όλα..

Εσυ τον ξερεις καλυτερα. Αν ειναι βιαιος ειδικα, τοτε σηκωνει πολυ συζητηση αν πρεπει να συνεχισεις. Φυσικα η δικη σου υγεια πανω απο ολα. Αν καταλαβεις οτι αρχιζεις να επηρεαζεσαι τοτε καλυτερα να σταματησεις.
Απλως το ανεφερα γιατι το εχω δει κι αλλες φορες να ξαναγραφετε για ειδικους που αποτρεπουν κοσμο να κανει σχεσεις με ατομα με ψυχικο προβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Εσυ τον ξερεις καλυτερα. Αν ειναι βιαιος ειδικα, τοτε σηκωνει πολυ συζητηση αν πρεπει να συνεχισεις. Φυσικα η δικη σου υγεια πανω απο ολα. Αν καταλαβεις οτι αρχιζεις να επηρεαζεσαι τοτε καλυτερα να σταματησεις.
Απλως το ανεφερα γιατι το εχω δει κι αλλες φορες να ξαναγραφετε για ειδικους που αποτρεπουν κοσμο να κανει σχεσεις με ατομα με ψυχικο προβλημα.

---

Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή προκατάληψης. Όταν επισκέπτεσαι έναν ειδικό το κάνεις για να βοηθήσει εσένα τον ίδιο, γιαυτο πληρώνεται. Αν βλέπει λοιπον οτι επηρρέαζεσαι από μια τετοια κατάσταση έχει καθήκον να σε βοήθησει να απομακρυνθείς. Δεν σε προτρέπει ούτε σε αποτρέπει από κάτι, αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής μαζί σου. Αν μένεις σε μια σχέση με έναν άνθρωπο με τέτοιο πρόβλημα με την ελπίδα οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί και θα κρατήσεις μόνο την θετική του πλευρά, οφείλει να σου πει έξω από τα δόντια οτι αυτό είναι ουτοπικό.
Είναι φανερό οτι η θεματοθέτρια δεν άντεχε αυτή την κατάσταση που ζούσε και ακόμα ελπίζει οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Δεν έχουμε ολοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές και η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε είναι αυτή του εαυτού μας, το να είμαστε καλά.

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

Καλησπέρα! πριν από λιγους μηνες ειχα γραψει για πρωτη φορα, αναφορικα με ένα ατομο το οποιο ειχα υποψίες ότι εχει σχιζοφρενεια η είναι ψυχοπαθης, με προβλήματα που αφορουσαν πολλα ψεμματα..και στιγμες βιας..
Λοιπον...χωρισαμε..μετα από αρκετους μηνες και αφου δεν εκοψε επαφη μαζι μου (με εβριζε θεωρώντας πως τον προδωσα), βρεθήκαμε τυχαια και κανονισαμε να βρεθουμε.. εγω δεν προχωρησα στη ζωη μου.στεναχωρηθηκα...αισθανο μουν ότι ισως οντως τον προδωσα, και μου ειπε σε μια στιγμη αδυναμίας ότι εχει σχιζοφρενεια και είναι διπολικος...και ψυχοπαθης...χωρις να καταλαβω αν ηξερε τι σημαινει ψυχοπαθης η το χρησιμοποιησε αντι του ψυχασθενούς.. και μετα δεν ηξερα τι να κανω...απεφυγα να ξαναβρεθούμε χωρις να το αποκλεισω..αλλα στο τελος απογοητευτηκε να περιμενει και εκοψε. Εγω γιατι στεναχωριέμαι?γιατι νιωθω ενοχες? το να επιστρεψω σε μια τετοια κατασταση με την ελπιδα ότι αυτος ο ανθρωπος θα αλλαξει ποσο ΟΥΤΟΠΙΚΟ μπορει να είναι?
....feeling...down...confused...need help,,thanx

---

Θυμάμαι το θέμα σου και λυπάμαι που νιώθεις ακόμα έτσι και βασανίζεσαι.
Συμφωνώ με όσα σου είπε ο serios, ίσως νιώθεις ενοχές γιατί σκέφτεσαι ηθικά οτι έπρεπε να μείνεις για τον βοηθήσεις. Πιο πολύ νομίζω οτι έχεις κολλήσει στο να πιστέυεις οτι αυτη η κατάσταση θα μπορουσε να αλλάξει, οτι εξαρτιόταν κάπως από σένα όμως το ξέρεις κατά βάθος οτι δεν είναι ετσι.
Καμιά φορά όταν βλέπουμε δυο τελείως αντικρουόμενες πλευρές από ένα άτομο, έχουμε την τάση να τις διαχωρίζουμε, αυτό είναι το καλό κομμάτι που μας αρέσει, το άλλο είναι το κακό που δεν εντέχουμε και προσπαθούμε μετά μανίας να κρατήσουμε το καλό. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι ένας, με τα άσχημα και τα καλά του ή τον δεχόμαστε ολόκληρο ή καθόλου. Εσυ έχεις κολλήσει τωρα στο μισό του που ήταν όπως ήθελες και ναι είναι ουτοπία να πιστευεις οτι μπορεις να εχεις μονο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή προκατάληψης. Όταν επισκέπτεσαι έναν ειδικό το κάνεις για να βοηθήσει εσένα τον ίδιο, γιαυτο πληρώνεται. Αν βλέπει λοιπον οτι επηρρέαζεσαι από μια τετοια κατάσταση έχει καθήκον να σε βοήθησει να απομακρυνθείς. Δεν σε προτρέπει ούτε σε αποτρέπει από κάτι, αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής μαζί σου. Αν μένεις σε μια σχέση με έναν άνθρωπο με τέτοιο πρόβλημα με την ελπίδα οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί και θα κρατήσεις μόνο την θετική του πλευρά, οφείλει να σου πει έξω από τα δόντια οτι αυτό είναι ουτοπικό.

---

Συμφωνω Elisabet οπως το θετεις. Όπως εγραψα κι εγω μαλλον θα εκανα πισω. Ή μαλλον θα εκανα οτι περιπου και η θεματοθετρια. Θα εδινα μια δευτερη ευκαιρια, δεν θα εγκατελειπα αμεσως. Ως ενα σημειο ομως, μεχρι να μην επηρεαζομαι εγω.

Μπορει να μην ειναι προκαταληψη, δεν οδηγει στην απομονωση ομως αυτων των ατομων; Και φυσικα δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες. Και οι φιλοι με την ιδια λογικη απομακρυνονται απο τετοια ατομα. Σαν αυτοι οι ανθρωποι να ειναι καταδικασμενοι. Ειναι δυσκολο θεμα. Απο την μια βλεπουμε τους ειδικους να κανουν καμπανιες, να λενε οτι η περιθωριοποιηση και η απομονωση ειναι μεταδοτικη και οχι η ψυχικη ασθενεια, και απο την άλλη βλεπουμε παλι τους ειδικους να δινουν συμβουλες για απομακρυνση απο τετοια ατομα. Αυτο ειναι που πααρατηρω συχνα και εγραψα το ποστ. Ειναι αντιφατικο. Ποσα αρθρα εχουν γραφτει, ακομη κ εδω στο πορταλ, 'Οι σχιζοφρενεις δεν κρατανε αλυσοπριονο, μην τους περιθωριοποιητε', 'Οι ερευνες δειχνουν οτι οταν τα ψυχωσικα ατομα βρισκονται με κοινωνικο περιγυρο πηγαινουν πολυ καλυτερα, ενω οταν τα απομονωνουμε υποτροπιαζουν' κτλ. Τελικα ομως, μήπως κατα βαθος ολοι το αντιθετο κανουμε; Μαζι κ αυτοι που τα γραφουν..;

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Συμφωνω Elisabet οπως το θετεις. Όπως εγραψα κι εγω μαλλον θα εκανα πισω. Ή μαλλον θα εκανα οτι περιπου και η θεματοθετρια. Θα εδινα μια δευτερη ευκαιρια, δεν θα εγκατελειπα αμεσως. Ως ενα σημειο ομως, μεχρι να μην επηρεαζομαι εγω.

Μπορει να μην ειναι προκαταληψη, δεν οδηγει στην απομονωση ομως αυτων των ατομων; Και φυσικα δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες. Και οι φιλοι με την ιδια λογικη απομακρυνονται απο τετοια ατομα. Σαν αυτοι οι ανθρωποι να ειναι καταδικασμενοι. Ειναι δυσκολο θεμα. Απο την μια βλεπουμε τους ειδικους να κανουν καμπανιες, να λενε οτι η περιθωριοποιηση και η απομονωση ειναι μεταδοτικη και οχι η ψυχικη ασθενεια, και απο την άλλη βλεπουμε παλι τους ειδικους να δινουν συμβουλες για απομακρυνση απο τετοια ατομα. Αυτο ειναι που πααρατηρω συχνα και εγραψα το ποστ. Ειναι αντιφατικο. Ποσα αρθρα εχουν γραφτει, ακομη κ εδω στο πορταλ, 'Οι σχιζοφρενεις δεν κρατανε αλυσοπριονο, μην τους περιθωριοποιητε', 'Οι ερευνες δειχνουν οτι οταν τα ψυχωσικα ατομα βρισκονται με κοινωνικο περιγυρο πηγαινουν πολυ καλυτερα, ενω οταν τα απομονωνουμε υποτροπιαζουν' κτλ. Τελικα ομως, μήπως κατα βαθος ολοι το αντιθετο κανουμε; Μαζι κ αυτοι που τα γραφουν..;

---

Χτυπάς ευαίσθητη χορδή φίλη/ε (σόρυ δεν γνωρίζω το φύλο σου :) ) Δεν είναι εύκολο θέμα... είναι τέτοια η φύση της ασθένειας που χτυπά ακριβώς εκεί που είναι το βασικό συστατικό των ανθρώπινων σχέσεων, στην επικοινωνία. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον αλλον, είναι σα να έχεις απέναντι σου ένα διαφορετικό πρόσωπο, ξένο και τρομαγμένο. Και ακριβώς επειδή είναι τρομαγμένο είναι και επιθετικό κάποιες φορές. Συν οτι τα ατομα αυτά συνηθως είναι πανέξυπνα και γίνονται χειριστικοί ειδικα οταν απέναντι τους έχουν έναν άνθρωπο με χαμηλη αυτοεκτιμήση ίσως ή πιο αδύναμο χαρακτήρα.

Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή πάντως, δεν είναι μια άσθενεια που έχει σε όλους τα ίδια συμπτώματα ούτε προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις. Θεωρώ οτι όταν κάποιος είναι ρυθμισμένος και παρακολουθείται από ειδικό, μπορεί να κάνει σχέσεις είτε φιλικές είτε ερωτικές... όταν όμως βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο και δεν έχει σταθεροποιηθεί είναι πολύ δύσκολο να αντέξει κάποιος.
Ακούγεται πολύ σκληρό και ζητώ συγνώμη αν κάποιοι νιώθουν οτι προσβάλλονται ή πληγώνονται με αυτό που λέω, όμως είναι ένας αγώνας νομίζω πολύ προσωπικός και μοναχικός για τον καθένα τους. Πρώτοι εκείνοι πρέπει να δώσουν αυτόν τον αγώνα με τον εαυτό τους και μετά θα έρθουν οι άλλοι. Οι σχέσεις (όλες ανεξαιρέτως) είναι δίνω- παίρνω, αμφίδρομες και δυστυχώς οταν είμαστε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση (όλοι ασχέτως της ασθένειας) δεν μπορούμε να δώσουμε γιατί επικεντρωνόμαστε στην σχεση με τον εαυτό μας. Μέχρι να επέλθει μια ισορροπία λοιπόν, είμαστε μόνοι σε αυτό γιατί μπορεί να γίνουμε τοξικοί για τους άλλους άθελα μας.

ναι ετσι είναι... ποιο είναι το οριο όμως?...ουτε οι ειδικοι πιστευω μπορουν να το διαχωρισουν... εγω μιλαω από την πλευρα αυτων που εχουν να αντιμετωπισουν τετοια ατομα και τα αγαπουν και θελουν να προσπαθησουν να λειτουργησει η σχεση και να μην φυγουν με την πρωτη δυσκολια. αλλα...αλλα.αλλα.δεν είναι θεμα αντοχης. είναι θεμα αυτοσεβασμου ισως που δεν ξερεις ποτε θα πληξεις τον εαυτο σου. γιατι στο ονομα της αγαπης μπορει να ανεχτεις διαφορα... αλλα...αλλα... όταν εχεις πει απειρες φορες στον άλλο να μην αντιδρα βιαια αλλα αντιδρα... χωριζετε και σου ζηταει πισω τα χρηματα που εδωσε υποτίθεται για σενα (?), σου στελνει φωτογραφιες από άλλες κοπελες που υποτίθεται είναι μαζι του και κανει κάθε προσπαθεια να σε μειωσει, πιανει τους φιλους σου και προσπαθει να σε κατηγορησει σε αυτους... οκ είναι τρομαγμένος ότι σε εχασε.... αλλα εσυ τρομαζεις ότι σε μια στιγμη τρελας κανεις δε σου εγγυατε ότι θα μπορεσει να συγκρατησει τα νευρα του. ετσι πως τα γραφω ακούγεται μονόδρομος το να φυγεις από μια τετοια σχεση...όταν όμως εχεις μπει μεσα σε αυτή την κατασταση τα βλέπεις αλλιως...και θελεις να τον βοηθήσεις να αλλαξει...και λες να ειμαστε 2 χωριστοι ανθρωποι μονοι μπορει και όχι ευτυχισμένοι...η να προσπαθουμε μαζι με την ελπιδα και το φοβο μαζι?... από αυτά που γραψατε συνειδητοποιώ ότι οντως ένα ατομο με χαμηλη αυτοπεπειθηση ανεχετε τέτοιες καταστασεις που δε βρισκει τροπο να συνεχισει τη ζωη του...και πνίγεται από τη στεναχωρια και τις ενοχες όπως και ο τιτλος... το λυπηρο είναι ότι περασαν τοσοι μηνες και πιανω τον εαυτο μου να θετει τα ιδια ερωτήματα με τοτε...ευχαριστω για τα post...πολύ καθαρες οι θεσεις ολων... γιατι εγω νιωθω σαν να εχω θολωσει. . .

Αν ειναι βιαιος δεν δικαιολογειται με τιποτα αλλα αυτο δεν δικαιολογει και τα ποστ μερικων απο σας...εχετε μπλεξει τα μπουτια σας νομιζετε οτι η ψυχωση ειναι καμια αντικοινωνικη διαταραχη η οτι ειμαστε αναπηροι...
Εγω προσωπικα σαν σχιζοφρενης λειτουργω μια χαρα δεν φαινεται τιποτα που να με προδιδει αλλα δεν θα γινω υπολογος σε νευρωτικους....
Μην συγχεεται την βια με την σχιζοφρενεια θεμα ιδιοσυγκρασιας ειναι αιντε βρηκατε αποδιοπομπαιο τραγο και τα ριχνετε ολα εκει λες και ξερετε τιποτα για υην διαταραχη

προφανως στην συγκεκριμενη περιπτωση η σχιζοφρενεια συνυπαρχει με αλλα θεματα. δεν ειπε κανεις ότι οι σχιζοφρενεις είναι κατά κανονα βίαιοι.

Και εγω εχω υπαρξει βιαιος οχι με γυναικες και δεν ηταν λογο της σχιζο....αλλα οφειλεις να παραδεχτεις οτι μερικοι μας παρουσιαζουν σαν κυριευμενους απο βουντου....

μπορεις να περιγραψεις τι εκανε οταν ηταν βιαιος?
ενα ελαχιστο ποσοστο ατομων με ψυχωση γινεται βιαιο.
εχω σχιζο.. στις σχεσεις μου υπηρξαν στιγμες που δεν ενιωθα τιποτα, ολους τους θεωρουσα μερος συνομωσιας εναντιον μου και υποπτευομουν ακομα και τα πιο κοντινα ατομα κανοντας με να τους εχθρευομαι.αλλα αυτο ειναι παροδικο.σε τετοιες φασεις πλεον ζηταω κατανοηση απο τον αλλο.θα περασει.και φυσικα ενα ατομο με σχιζο μπορει να αγαπησει και μαλιστα πολυ γιατι συνηθως βιωνει την απορριψη απο τους παντες και μενει μονο του.
συνηθως ομως με τη σωστη φαρμακολογια ειναι ενταξει το ατομο, λειτουργικο. δε διαφερει απο καποιον που δεν εχει ψυχικη νοσο.
αν ηταν βιαιος παω πασο.απομακρυνσου και κοιτα τον εαυτο σου.δεν υπαρχει δικαιολογια οτι και να εχει ο αλλος.

αυτές τις αποριες τις ειχα και πριν μηνες και μου ειχατε πει ότι μπορει να μην οφείλονται αυτές οι συμπεριφορές στη ψυχωση αλλα να είναι παρενεργεια χρησης ναρκωτικών σε συνδιασμο.. καταρχην είναι χειριστικος. ζηλεια. κτλ. ψεμματα πολλα... σιγουρα ειχε επικοινωνια με πρωην..
όταν αισθανοταν ασφαλεια ηταν απίστευτα γλυκος. και ηρεμος. αν αισθανοταν απειλη ότι δεν τον αγαπας στροφη 180 μοιρες. και τωρα που χωρισαμε:
από το "αγαπη μου θα ερθεις?" ...αν υποψιαστεί ότι τον κοροιδευεις σε 10 λεπτα περναει στο : "χαχαχα ποια νομιζεις ότι εισαι εσενα θα περιμενω αργησες βγαινω με άλλη ας προσεχες." ... και μετα αν νιωσει ότι τον θες...ξαναπερνα στην αγαπη...αν τον αφησεις εξαφανίζεται για ένα διαστημα και επανέρχεται με προσβολες...
Λοιπον βια. νομιζω δε χρηαζεται να σου αφησει σημαδι ο άλλος για να θεωρηθεί βια. Αρκει να σε σπρωξει και να σε χτυπησει στο προσωπο ακομα και αν κρατησει για 1 λεπτο και μετα το καταλαβει ότι δεν επρεπε και σε παρει αγκαλια. δεν εγινε 1 φορα. εγινε 7 φορες σε ένα χρονο.οι ενναλαγες συμβαινουν σε χρονο dt. αλλα εγω θεωρω βια όχι μονο προς εμενα...αλλα την εμμονη με εγκληματικη ορολογια...του τυπου: θα τον σκοτωσω, και δεν ξερεις τι εχω κανει εγω και αν σκοτωνα καποιον ποιον θα υποστήριζες όχι εμενα....και με μισει γιατι δεν απανταω. ακομα και αν δεν εχει πειραξει μυγα,που δεν το ξερω, δεν είναι ακραια αυτά τα λογια? ....και αν ηρεμησει..γινεται ένα λουτρινο ηρεμο αρκουδακι που στελνει καρδουλες... oh god...τα θυμηθηκα ξανα... είναι σαν να εχω πεσει σε μια συναισθηματικη παγιδα. σταληθεια εάν ηξερα ότι είναι πανω από αυτόν και οφείλονται σε ασθενεια θα εκανα τα παντα να νιωσει αγαπητος...αλλα αν είναι θεμα ιδιοσυγκρασίας η ψυχοπάθειας και δεν υπαρχει συναισθημα...δεν θα ηθελα να τον ξερω... εντωμεταξυ μου ειπε ότι είναι σχιζο...αρα είναι ψυχασθενεια...αλλα είναι τοσο ακραιες οι αντιδράσεις του.

Kavkaz αν εννοείς το δικό μου ποστ να εξηγήσω οτι εγώ μιλούσα καθάρα για την περίπτωση της κοπέλας γιατι θυμάμαι την περίπτωση της και είχαμε ξαναμιλήσει στο παρελθόν. Δεν ξέρω πολλά για την σχιζοφρένεια, ούτε για καμια άλλη διαταραχή και προσωπικά δεν με αφορούν κιόλας οι ταμπέλες, θεωρώ οτι λίγη σημασία έχει η ονομασία της διαταραχής. Αυτό που έχει σημασία είναι η συμπεριφορά που έχει ο άλλος και κατα πόσο αυτή μπορεί να γίνει ανεκτή από έναν άλλον άνθρωπο. Όταν ειδικά μπαίνει θέμα βίας σωματικής ή ψυχολογικής για μένα είναι μονόδρομος το να φύγεις από μια σχέση.

Δεν θέωρω τους σχίζο οπωσδήποτε βίαιους, το ξεκαθάρισα κιόλας οτι η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Προσωπικά είχα και άτομο με σχίζο στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο και καθολου βίαιος δεν ήταν, ίσα ίσα αξιαγάπητος και γλυκός άνθρωπος και το έχω ξαναγράψει κιόλας οτι είχε κάνει και οικογένεια και λειτουργούσε μια χαρά χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.

Δεν σας θεωρώ ανάπηρους ούτε μου αρέσει να ξεχωρίζω ανθρώπους και ζητώ συγνώμη αν ακούστηκε έτσι. Συμπεριφορές έκρινα, όχι ανθρώπους και μάλιστα συμπεριφορές συγκεκιμένες που είχε αναφέρει η θεματοθέτρια εδώ περί βίας κτλ.

Ο άνθρωπος που ήμουν εγώ μαζί του με θεωρούσε και μένα μέρος της συνομωσίας που είχε στο μυαλό του, με θεωρούσε εχθρό, μου εκμυστηρεύτηκε οτι σκεφτόταν να μου κάνει κακό κι έφτασε να με παρακολουθεί εμένα κι όλους τους φίλους/ες μου που έτυχε να του γνωρίζω. Πώς θα μπορούσα να μείνω μαζί του; Δεν ξέρω καν τι είχε, δεν μου είπε ποτέ, αρνιόταν οτι είχε πρόβλημα, αλλά και τι σημασία έχει; Ήταν αδύνατο να μείνω μαζί του γιατι δεν μου είχε εμπιστοσύνη σε τίποτα και έπρεπε συνέχεια να αποδεικνυω οτι δεν είμαι ελεφαντας!

personalmatter όπου και να οφείλονται αυτά που λες, αυτό που έχει σημασία είναι οτι εσύ δεν μπορούσες να τα αντέξεις για να είσαι μαζί του. Δηλαδή αν ήξερες οτι είναι ασθένεια θα μπορούσες να μείνεις και να ανέχεσαι βία;; Σκέψου το λίγο... αν είναι ασθένεια, οφείλει να το διαχειριστεί και να το ρυθμίσει έτσι ώστε να μην αποτελεί κίνδυνο για τους άλλους...μεχρι να γίνει αυτο, δεν μπορείς να τον βοηθήσεις!
Είναι λογικό να νιώθεις τύψεις όταν το σκέφτεσαι, κι εγώ που έχει περάσει καιρός ακόμα υπάρχουν στιγμές οταν επικοινωνεί μαζί μου που νιώθω ενοχές, που νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου οτι τον εγκατέλειψα ενώ με χρειαζόταν... προσπαθώ όμως να το δεχτώ. Οτι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παραπάνω.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Χτυπάς ευαίσθητη χορδή φίλη/ε
Ακούγεται πολύ σκληρό και ζητώ συγνώμη αν κάποιοι νιώθουν οτι προσβάλλονται ή πληγώνονται με αυτό που λέω, όμως είναι ένας αγώνας νομίζω πολύ προσωπικός και μοναχικός για τον καθένα τους. Πρώτοι εκείνοι πρέπει να δώσουν αυτόν τον αγώνα με τον εαυτό τους και μετά θα έρθουν οι άλλοι. Οι σχέσεις (όλες ανεξαιρέτως) είναι δίνω- παίρνω, αμφίδρομες και δυστυχώς οταν είμαστε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση (όλοι ασχέτως της ασθένειας) δεν μπορούμε να δώσουμε γιατί επικεντρωνόμαστε στην σχεση με τον εαυτό μας. Μέχρι να επέλθει μια ισορροπία λοιπόν, είμαστε μόνοι σε αυτό γιατί μπορεί να γίνουμε τοξικοί για τους άλλους άθελα μας.

---

Δυστυχως ετσι ειναι όπως τα λες. Κατα βαση συμφωνουμε. Όσο δεν βρισκονται σε καλη ψυχολογικη κατασταση δινουν τον αγωνα μονοι τους. Οταν ισορροπουν τοτε μπορει να γινουν αποδεκτοι. Αυτο ισχυει πανω κατω γενικα και για ολους τους ανθρωπους.
Επομενως ολοι μπορει να τους απομονωνουμε ή να τους αποδεχομαστε αναλογως την κατασταση.

Ειναι όντως πολυ ευαισθητο θεμα. Δεν εχω να προτεινω κατι στην θεματοθετρια. Η περίπτωσή της είναι αυτό που λέμε λογική ή συναίσθημα. Ότι και να της γραφουμε εμεις εδω, δεν νομιζω οτι βγαζει ακρη, αυτη πρεπει να αποφασιζει και να ψαξει να βρει το οριο, να δινει μεχρι να μην βλαψει την δικη της υγεια. Όπως λεει και το nick της ειναι μια προσωπικη της υποθεση!

αν ασκησε βια εστω και για 1 λεπτο καλα εκανες και εφυγες και να μη νιωθεις ενοχες.πολυ καλα εκανες.και ποσο μαλλον που εγινε κατ επαναληψη οπως λες 7 φορες.μακρυα..

αυτή η κατασταση θα διαιωνίζεται για παντα. δεν μπορω να παρω καμια αποφαση. στο τελος θα πιστεψω ότι εγω εχω το πρόβλημα.
οκ..αποτι καταλαβα μαλλον οι ανθρωποι δεν αλλαζουν. αλλα γιατι δεν μπορω να φυγω 100%?
προσπαθει να κρατησει επικοινωνια..δε λεει αυτά που θελω να ακουσω,δεν με κανει δηλαδή να τον εμπιστευτω και κανω πισω.
μετα λεει εχει άλλη και τελειώσαμε αφου δεν τον θελω γιατι δεν μπορει να περιμενει...και εγω ξαναμπαινω στην ιδια θεση των ενοχων, της στεναχωριας και μηπως κανω λαθος και υπαρχει λυση και τελικα θελω να τον αφήσω η όχι? παρα παρα παρα πολύ ψυχοφθόρος κυκλος...χωρις λυση..

Θυμάμαι οτι είχες απευθυνθεί σε ψυχολόγο...συνεχίζεις;
Αν όχι, ισως θα ήταν καλή ιδέα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό για βοήθεια αν νιώθεις οτι εγκλωβίζεσαι εκεί.
Είναι κρίμα να βασανίζεσαι με τόσες ενοχές.