Εγωισμος...

Με δεδομενο τον εγωισμο που ολοι εχουμε απο τη φυση μας, ισως καποιοι απο εμας ψάχνοντάς το περισσοτερο να εξετασαμε τους εαυτούς μας, να περάσαμε ισως απο το ενα ακρο στο αλλο και να επιδιωξαμε να βρουμε την ισορροπια.
Μεσα στη διαδικασία μιας ψυχοθεραπείας, συχνα φτανουμε συνειδητα ή ασυνειδητα και στο θεμα εγωισμος. Ερχομαστε αντιμετωποι με κομματια εαυτου ειτε πολυ εγωιστικα, ειτε μειονεκτικα, αναλογα και με το τι εχει ο καθένας.
Ουσα διαγνωσμενη με ιδψ και κατάθλιψη, αναρωτηθηκα πολλες φορες σχετικα με τον εγωισμό μου. Πόσο εχω, αν εχω και τι στο καλο με κανει να νιωθω τοση μειονεξία.
Δεν μπόρεσα να βγαλω ακρη. Δεχτηκα μια "επιθεση" απο τον ψυχολογο η οποία με μπερδεψε ακομα χειροτερα. Ειπε οτι ειμαι εγωίστρια και χειριστικη. Οτι εχω πολυ εγωισμο και πρεπει να τον μειωσω.
Δεν μπορεσα να καταλαβω, και ακομα δεν μπορω, πως γινεται να ειμαι αυτη η εγωιστρια που περιεγραφε και ταυτόχρονα να κατακλυζομαι απο μειονεκτικα συναισθήματα και αντιλήψεις για τον εαυτο μου; Αφου το ενα ειναι αντιθετο απο το αλλο.
Οταν δε, ακουσα τη συμβουλή του, τοτε ηταν που μπερδευτηκα ακομα περισσοτερο:
"σε θελω να εισαι πιο ταπεινη"
Τι στο καλο ειμαι τελικα; Εγωιστρια ή ατομο με αισθηση μειονεξιας και κατωτεροτητας; Εγω παντα ένιωθα το δεύτερο...

Στοχευμένα ερωτήματα..το ένα φέρνει το άλλο,όμως είναι σαν ντόμινο και με την σύγχυση να μπαίνει στο παιχνίδι ειναι ευκολο να χάσουμε την μπάλα.
Πόσο μάλλον όταν παρεμβαίνουν και εξωτερικοί παράγοντες που προσπαθούν να δώσουν μορφη στο ηδη ρευστό εγω ("σε θέλω πιο ταπεινή")
Η αλήθεια μέσα σε όλα αυτα τα ερωτηματα,είναι τι θέλουμε εμείς να είμαστε.
Δεν ξέρω αν τα σύνδρομα εξάρτησης/κατωτεροτητας/μειονεξίας ειναι χαμηλή αυτοεκτίμηση ή παθητικός εγωισμός.Και εγώ θα ήθελα να μαθω,γιατι εχω τα ίδια.
Νομίζω πώς η επανειλλημένη αυτο-παρατήρηση/αυτο-κριτική και υπερευαισθησία,ευνοούν την συναισθηματική εξάρτηση και την αυτο-αμφιβολία,δημιουργούνται ρωγμες στο εγω.Όσο δεν αποκτουμε ταυτότητα του εαυτού μας τόσο θα αναρωτιόμαστε και θα ευνοούν την αμφιβολία παράγοντες που θέλουν να μας δώσουν την δική τους σημασία.
Σε όλα αυτά Νεφέλη,νομίζω οτι η μόνη απάντηση είναι το κουράγιο και η επιθυμία να διαμορφώσουμε μία αυτο-συνοχή συμφωνα με δικά μας κριτήρια.Όσο αυτό είναι δυνατό,

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Με δεδομενο τον εγωισμο που ολοι εχουμε απο τη φυση μας, ισως καποιοι απο εμας ψάχνοντάς το περισσοτερο να εξετασαμε τους εαυτούς μας, να περάσαμε ισως απο το ενα ακρο στο αλλο και να επιδιωξαμε να βρουμε την ισορροπια.
Μεσα στη διαδικασία μιας ψυχοθεραπείας, συχνα φτανουμε συνειδητα ή ασυνειδητα και στο θεμα εγωισμος. Ερχομαστε αντιμετωποι με κομματια εαυτου ειτε πολυ εγωιστικα, ειτε μειονεκτικα, αναλογα και με το τι εχει ο καθένας.
Ουσα διαγνωσμενη με ιδψ και κατάθλιψη, αναρωτηθηκα πολλες φορες σχετικα με τον εγωισμό μου. Πόσο εχω, αν εχω και τι στο καλο με κανει να νιωθω τοση μειονεξία.
Δεν μπόρεσα να βγαλω ακρη. Δεχτηκα μια "επιθεση" απο τον ψυχολογο η οποία με μπερδεψε ακομα χειροτερα. Ειπε οτι ειμαι εγωίστρια και χειριστικη. Οτι εχω πολυ εγωισμο και πρεπει να τον μειωσω.
Δεν μπορεσα να καταλαβω, και ακομα δεν μπορω, πως γινεται να ειμαι αυτη η εγωιστρια που περιεγραφε και ταυτόχρονα να κατακλυζομαι απο μειονεκτικα συναισθήματα και αντιλήψεις για τον εαυτο μου; Αφου το ενα ειναι αντιθετο απο το αλλο.
Οταν δε, ακουσα τη συμβουλή του, τοτε ηταν που μπερδευτηκα ακομα περισσοτερο:
"σε θελω να εισαι πιο ταπεινη"
Τι στο καλο ειμαι τελικα; Εγωιστρια ή ατομο με αισθηση μειονεξιας και κατωτεροτητας; Εγω παντα ένιωθα το δεύτερο...

---

Mου φαινεται πολυ αντιδεοντολογικο ο ψυχολογος να κανει τετοιους χαρακτηρισμους.Βρε παιδι μου μηπως πρεπει να αλλαξεις ψυχολογο;Σε θελω! πιο ταπεινη -εισαι εγωιστρια-χειριστικη δεν ειναι πραγματα που λεει ενας ψυχολογος καλος στη δουλεια του.

Εχω αλλαξει. Αλλα το μυαλο μου εχει κολλησει σε αυτες τις φρασεις και αλλες πολλες που ακουσα και δεν μπορεσα ποτέ να τις καταλαβω.
Οι χαρακτηρισμοι που δεχομουν με ανακατευαν παρα πολυ στα μεσα μου. Προσπαθουσα να καταλαβω τι απο ολα αυτα ειμαι.
Μπορεί να μην ειμαι πια σε αυτον, αλλα αυτο το θεμα του εγωισμού, δεν το χω καταλαβει και με απασχολει πολυ...

Και, ναι, μπορει να ηταν τραβηγμένο αυτο το "σε θελω πιο ταπεινη" αλλα προσπαθώ να κατανοησω πώς στην ευχη καποιος με ιδψ, τοσα προβληματα μειονεξιας, τοση αναγκη για επιβεβαιωση, μπορει να ειναι τοσο εγωιστής;
Υποτίθεται οτι ο εγωιστης μια αγαπη και μια καλη αποψη για τον εαυτο του, πρεπει να την εχει.

Απο την εμπειρία μου έχω παρατηρήσει οτι συνήθως ο εγωιστής χαρακτηρίζεται από αισθήματα μειονεξίας και γιαυτό είναι εγωιστής. Νομίζω οτι λειτουργεί λίγο σαν άμυνα. Επειδή δεν έχω καλή εικόνα για τον εαυτό μου, φτάνω στο αντίθετο άκρο και γίνομαι εγωιστής ή χειριστικός ώστε να πάρω την επιβεβαίωση που έχω ανάγκη.
Μου ρχεται συγκεκριμένο παράδειγμα στο νου μου που η κοπέλα φερόταν πολύ εγωιστικά και με μια αίσθηση υπεροψίας στους άλλους ώσπου κατάλαβα οτι στην ουσία απλά ένιωθε μειονεκτικά και στην ανάγκη της να "ανεβάσει" τον εαυτό της, μείωνε τελικά τους άλλους.

Ή ας πούμε νιώθω μειονεκτικά, νιώθω οτι δεν έχω αξία ως άτομο και υποτιμώ τον εαυτό μου, και μετά θέλω συνέχεια να γίνεται το δικό μου αδιαφορώντας για τους αλλους, γιατί έτσι προσπαθώ να αποδείξω την αξία μου. Στην ουσία στον εαυτό μου προσπαθώ να την αποδείξω γιατί εγώ είμαι αυτός που με υποτιμώ.

Συμφωνω.
Αυτο ισχυει σε γενικες γραμμες και οντως ετσι συμβαινει.
Τι γινεται ομως στην περιπτωση παθολογιας; Μιλαω για καποιον σαν εμενα που ειναι ιδεοψυχανσγκαστικος. Ποσο εγωιστης ειναι ο ιδεοψυχαναγκαστικος;
Τι πετυχαινει ενας ψυχολογος λέγοντάς σου, εισαι εγωιστης, πρέπει να αλλαξεις.
Ο ασθενης με ιδψ θα κυλησει ακομα πιο βαθια στο βουρκο που ειναι χωμενος. Θα μαστιγωσει τον εαυτο του μεχρι θανατου, ή μαλλον μεχρι να μεινει μισοζωντανος για να υπαρχει και να συνεχισει να τιμωρειται. Ο ασθενής με ιδψ, ειναι ο πιο ενοχικος απο ολες τις διαταραχές. Πως γινεται οι εμμονές και οι φοβιες του να ειναι προϊόντα εγωισμου;
Αφου αυτες του καταστρέφουν την υπαρξη. Πως γίνεται να ειναι εγωισμος οι φωνες μες στο κεφαλθ μου που εχουν ως σκοπο να με βυθίσουν στην άβυσσο;

Προφανώς ένας ψυχολόγος με το να στο πει αυτό με τον τρόπο μάλιστα που στο είπε, δεν πετυχαίνει τίποτα περισσότερο από αυτό που είπες. Να σε κάνει να αυτομαστιγωθείς ακόμα περισσότερο και να μην ξέρεις και τον λόγο.
Δεν έχω ιδέα περι διαταραχής, αλλά φαντάζομαι οτι σε έναν ενοχικό άνθρωπο πρέπει να βρεις άλλο τρόπο να το δουλέψεις αυτό και να το πεις ακόμα κι αν ισχύει.
Για μένα ο εγωισμός πάντως δεν είναι το πρόβλημα, είναι απλά το αποτέλεσμα ή το σύμπτωμα του προβλήματος, οπότε δεν βλέπω το νόημα της φράσης "είσαι εγωιστής πρέπει να το αλλάξεις". Αυτό που πρέπει να αλλάξει φαντάζομαι κάποιος είναι η άσχημη εικόνα που έχει για τον εαυτό του και τον κάνει πιθανόν να φέρεται εγωιστικά. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον.

Αν εγώ πχ φερομαι εγωιστικά γιατί υποτιμώ τον εαυτό μου και ξαφνικά μου πει κάποιος "σταμάτα να είσαι εγωίστρια", τότε αυτό που θα πετύχω είναι να αρχίζω να συσσωρεύω θυμό για τους άλλους (αφού θα νιώθω συνεχώς οτι με ρίχνουν), θα νιώθω ακόμα πιο άσχημα για τον εαυτό μου κι οτι δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ και γίνομαι θύμα και τελικά θα καταλήγω να με υποτιμώ ακόμα περισσότερο.

Δεν ξέρω αν γινομαι κατανοητή... άσχετα από την διαταραχή που έχεις, το θεωρώ τελείως λάθος ως προσέγγιση του προβλήματος αυτό που σου είπε δηλαδή. Είναι σα να προσπαθούσε να διορθώσει το αποτέλεσμα χωρίς να διορθώνει την αιτία.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

...Μιλαω για καποιον σαν εμενα που ειναι ιδεοψυχανσγκαστικος. Ποσο εγωιστης ειναι ο ιδεοψυχαναγκαστικος; Μήπως όμως θάπρεπε να είναι;
Τι πετυχαινει ενας ψυχολογος λέγοντάς σου, εισαι εγωιστης, πρέπει να αλλαξεις. Είναι τελικά άραγε ψυχολόγος ο συγκεκριμένος;...
Ο ασθενης με ιδψ θα κυλησει ακομα πιο βαθια στο βουρκο που ειναι χωμενος. Θα μαστιγωσει τον εαυτο του μεχρι θανατου, ή μαλλον μεχρι να μεινει μισοζωντανος για να υπαρχει και να συνεχισει να τιμωρειται. Ο ασθενής με ιδψ, ειναι ο πιο ενοχικος απο ολες τις διαταραχές. Πως γινεται οι εμμονές και οι φοβιες του να ειναι προϊόντα εγωισμου;
Αφου αυτες του καταστρέφουν την υπαρξη. Πως γίνεται να ειναι εγωισμος οι φωνες μες στο κεφαλθ μου που εχουν ως σκοπο να με βυθίσουν στην άβυσσο; Κρίμα που αυτός ο ανθρωπάκος, σου προξένησε κι επιπλέον βλάβες.

---

Μήπως άδικα για σένα συνεχίζεις να βράζεις στο ζουμί σου... κι ασχολείσαι ακόμα με την ατυχία που είχες να επιλέξεις για συνεργασία κάποιον που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν κατάλληλος... Συμβαίνουν κι αυτά. Μετά μπορεί και σκόπιμα, είτε επειδή ίσως μειονεκτούσε ο ίδιος, είτε κι από ασχετοσύνη... να σε μπέρδευε λέγοντας σου διάφορα... τη στιγμή, που ήξερε ότι ήσουν ευάλωτη κι έτοιμη να δεχτείς ό,τι σου έλεγε...

Μας έχουν μάθει πάντως να δίνουμε αρνητική χροιά στον όρο εγωισμός, ενώ κανονικά δεν θάπρεπε...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Μήπως άδικα για σένα συνεχίζεις να βράζεις στο ζουμί σου... κι ασχολείσαι ακόμα με την ατυχία που είχες να επιλέξεις για συνεργασία κάποιον που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν κατάλληλος... Συμβαίνουν κι αυτά. Μετά μπορεί και σκόπιμα, είτε επειδή ίσως μειονεκτούσε ο ίδιος, είτε κι από ασχετοσύνη... να σε μπέρδευε λέγοντας σου διάφορα... τη στιγμή, που ήξερε ότι ήσουν ευάλωτη κι έτοιμη να δεχτείς ό,τι σου έλεγε...

Μας έχουν μάθει πάντως να δίνουμε αρνητική χροιά στον όρο εγωισμός, ενώ κανονικά δεν θάπρεπε...

---

....πραγματικα, δεν την παλευω.
Αυτη η κατάσταση με εχει διαλυσει.
Μαρκελα, ετσι ειναι. Και στο ζουμι μου βραζω, κι ακομα ξεψαχνιζω τι ηταν αυτο ή εκεινο που ειπε...
Και ναι, μου προξενησε επιπλέον βλαβη και σε στιγμη που ημουν ευαλωτη, εγω ο,τι ελεγε το καταπινα αμασητο.
Κι οριστε τωρα, με ενα μυαλο διαλυμενο....να παλευω και ωρες ωρες να μην ξερω τι μου γινεται.
Αδικο.....

Κάθε ένας έχει τρεις χαρακτήρες ο πρώτος είναι αυτός που έχει ο δεύτερος είναι αυτός που νομίζει ότι έχει κ ο τρίτος είναι αυτός που νομίζουν οι άλλοι ότι έχει δηλαδή εξηγώ άλλο τι νομίζω εγώ για τον εαυτό μου άλλο τι νομίζουν οι άλλοι άλλο τι ισχύει

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κάθε ένας έχει τρεις χαρακτήρες ο πρώτος είναι αυτός που έχει ο δεύτερος είναι αυτός που νομίζει ότι έχει κ ο τρίτος είναι αυτός που νομίζουν οι άλλοι ότι έχει δηλαδή εξηγώ άλλο τι νομίζω εγώ για τον εαυτό μου άλλο τι νομίζουν οι άλλοι άλλο τι ισχύει

---

πολύ φιλοσοφημένο σε βρίσκω :-)

Τα διαβάζω στο ίντερνετ και μετά τα λέω στους φίλους μου για δικά μου

Quote:

---

Originally Posted by elis

Τα διαβάζω στο ίντερνετ και μετά τα λέω στους φίλους μου για δικά μου

---

αυτό παντως το αντέγραψα. θενκς!!

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κάθε ένας έχει τρεις χαρακτήρες ο πρώτος είναι αυτός που έχει ο δεύτερος είναι αυτός που νομίζει ότι έχει κ ο τρίτος είναι αυτός που νομίζουν οι άλλοι ότι έχει δηλαδή εξηγώ άλλο τι νομίζω εγώ για τον εαυτό μου άλλο τι νομίζουν οι άλλοι άλλο τι ισχύει

---

Elis καλησπερα.
Νομιζω πως ο χαρακτηρας μας ειναι ενας.
Αυτο που νομιζουμε οτι ειμαστε κι αυτο που νομιζουν οι αλλοι οτι είμαστε, ειναι πλασματικα κ τα δύο.
Σαφως και υπάρχουν, αλλα δεν είμαστε εμεις. Εκτος και αν καποιοι εχουν φτασει σε τετοιο επίπεδο αυτογνωσιας που αυτο που ειναι, και το νομιζουν κακ το βλεπουν κι οι αλλοι.
Οπως και να'χει, ο εγωισμος υπαρχει σε ολους και αλλοτε παιρνει αρνητικη χροια και αλλοτε θετικη.
Το θεμα ειναι να υπαρχει ισορροπια.
Μεσοτητα, που ελεγε κι ο Αριστοτέλης.

Να σου εξηγήσω πως κολλάει στη δική σου περίπτωση όσο μπορώ το ότι έχεις σκέψεις μειωτικεσ για τον εαυτό σου δε σημαίνει ότι ισχύουν οι μειωτικεσ σκέψεις έρχονται όταν δε σε αποδέχεται το περιβάλλον σου τώρα γιατί δε σε αποδέχεται μεγάλη κουβέντα αλλά στην Ελλάδα δεν έχει σχέση με την αξία σου επίσης όταν γνωρίζεις ένα άλλο άνθρωπο δε βλέπει το περιβάλλον σου βλέπει εσένα δηλαδή εγώ που είμαι αγρότης είμαι λίγο Ταλιμπάν για πόλη αλλά το περιβάλλον μου με βλέπει ως βοηθό οπότε καθένας που με γνωρίζει σκέτο καταλαβαίνει αλλά πράγματα και στην τελική μετά από μία ηλικία καθένας ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του αυτά είναι λίγο πολύ τα πράγματα

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

....πραγματικα, δεν την παλευω.
Αυτη η κατάσταση με εχει διαλυσει.
Μαρκελα, ετσι ειναι. Και στο ζουμι μου βραζω, κι ακομα ξεψαχνιζω τι ηταν αυτο ή εκεινο που ειπε...
Και ναι, μου προξενησε επιπλέον βλαβη και σε στιγμη που ημουν ευαλωτη, εγω ο,τι ελεγε το καταπινα αμασητο.
Κι οριστε τωρα, με ενα μυαλο διαλυμενο....να παλευω και ωρες ωρες να μην ξερω τι μου γινεται.
Αδικο.....

---

Λογικό να έχει ακόμα μεγάλη επιρροή πάνω σου... Πιστεύω ότι θάρθει η ώρα, που κι εσύ θα τον αποδομήσεις -ελπίζω σύντομα...- κι έτσι θα μαζέψεις τα κομμάτιά σου, θα ξεσκαρτάρεις τα θετικά... και θα ξανασηκωθείς, για να προχωρήσεις, γιατί το ξέρεις ότι πάντα έτσι χρειάζεται να γίνει.

Ο Γιουνγκ έχει πει ότι: Δεν είμαι ό,τι μου συνέβη... αλλά ό,τι εγώ επιλέγω να γίνω

Είμαι της άποψης ότι και τα στραβά, μας συμβαίνουν τελικά για κάποιο λόγο... μαθαίνουμε...
Μετά όποια και νάναι η κατάληξη μιας περιπέτειας, κάτι πήραμε κάτι χάσαμε...

Επίσης, χαίρομαι που αν και με "διαλυμένο το μυαλό..." οι απαντήσεις που δίνεις στα μέλη εκτός από υποστηρικτικές, είναι και συγκροτημένες κι εύστοχες.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Απο την εμπειρία μου έχω παρατηρήσει οτι συνήθως ο εγωιστής χαρακτηρίζεται από αισθήματα μειονεξίας και γιαυτό είναι εγωιστής. Νομίζω οτι λειτουργεί λίγο σαν άμυνα. Επειδή δεν έχω καλή εικόνα για τον εαυτό μου, φτάνω στο αντίθετο άκρο και γίνομαι εγωιστής ή χειριστικός ώστε να πάρω την επιβεβαίωση που έχω ανάγκη.
Μου ρχεται συγκεκριμένο παράδειγμα στο νου μου που η κοπέλα φερόταν πολύ εγωιστικά και με μια αίσθηση υπεροψίας στους άλλους ώσπου κατάλαβα οτι στην ουσία απλά ένιωθε μειονεκτικά και στην ανάγκη της να "ανεβάσει" τον εαυτό της, μείωνε τελικά τους άλλους.
Ή ας πούμε νιώθω μειονεκτικά, νιώθω οτι δεν έχω αξία ως άτομο και υποτιμώ τον εαυτό μου, και μετά θέλω συνέχεια να γίνεται το δικό μου αδιαφορώντας για τους αλλους, γιατί έτσι προσπαθώ να αποδείξω την αξία μου. Στην ουσία στον εαυτό μου προσπαθώ να την αποδείξω γιατί εγώ είμαι αυτός που με υποτιμώ.

---

Συμφωνώ κι εγώ.
Εγωιστής ήταν και ο πατέρας μου, που ήθελε όλο να γίνεται το δικό του και δεν μπορούσε να απαγκιστρωθεί από άτομα που τον είχαν πληγώσει και αρνηθεί. Ούτε μπορούσε να δώσει ή να λάβει αισθήματα αγάπης, μια που στο βάθος φοβόταν να ανοιχτεί ως άνθρωπος. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κι όλο αυτό το πέρασε στο γάμο του και σ' εμένα.
Το πρώτο που πλήγεται ή κάμπτεται σε μια ψυχοθεραπεία μέσω συζήτησης, είναι ο εγωισμός μας, εφόσον βγαίνουν στην επιφάνεια κομμάτια του εαυτού μας, που δύσκολα αποδεχόμαστε.
Ο μειονεκτικός / εγωιστής δύσκολα αποδέχεται το στραπάτσο ή το λάθος του.
Στο άλλο άκρο, παραδέχεται συνεχώς ότι φταίει. συχνά για να γίνεται αποδεκτός.

άτομο με ιδψ και κατάθλιψη δύσκολα να είναι εγωιστης. να έχει εγωιστικούς τάσεις σίγουρα.. όπως όλοι. τραγικός ο ψυχολόγος, είχα πέσει σε τετοιον ψυχιατρο. ευτυχώς βρήκες τη δύναμη να προχωρήσεις.