δε θελω να βλεπω κανεναν

ενας τρελος γραφει οτι θελω να γραψω.καπου ξερω πως με βλεπεις.βλεπω τα ματια παντου γυρω μου.ακουω τις φωνες πολυ εντονες στα αυτια μου σχεδον ουρλιαζουν.η φωνη του πατερα.ο παππους αντιδρα.η μανα θα ουρλιαξει.και τασκυλια θα κοιτανε.φοβαμαι πολυ μεσα στο δωματιο.θελω να βρω τη πιο μυστικη κρυψωνα να κρυφτω να ξεκουραστω λιγο.βρηκα τον αναπτυρα.βλεπω το καραβι και διπλα το δεντρο και διπλα τα πτυχια κι εσυ που εισαι?δε ξερω που ειμαι.κανεις δε ξεει που ειμαι.ειναι αδυνατο να ξερει κανεις.φοβαμαι να κοιταξω.φοβαμαι πως θα καταλαβει.βλεπω να φορας τα ρουχα μου.ποιος εισαι?εισαι ο θεος ή ο δαιμονας?ολα κινουνται πολυ γρηγορα.δε προλαβαινω να τα καταγραψω.ουτε στα ποδια μου δε προλαβαινω να περπατησω.ολα τρεχουν.καπου το χανω.καπου σε βρισκω.δε ξερω τι μας στροβιλιζει σε αυτη τη δινη.ολα ειναι τοσο μα τοσο εντονα.ολα ειναι μια γιορτη του φοβου.φοβαμαι.φοβασαι? εξαντληση.πρεπει να κλεισω τα ματια να θυμηθω αλλα πρεπει να παρακολουθω τα πανντα γυρω.

Όμορφη πως είσαι;Γτ βλέπω κατεβαίνεις σε αγώνες
Πλακιτσα

Αυτό είναι το τραγούδι της γυναίκας της ζωής μου
https://youtu.be/JF8BRvqGCNs

Κι αυτό είναι για σένα
https://youtu.be/8j741TUIET0

δε ξερω τι να απαντησω.χαςνω τις λεξεις.το κομα.τις τελειες.θελουν να εισβαλουν μεσα μου.κλεινω την πορτα μα αυτοι μπαινουν.βλεπω τα αστερια μεσα στο δωματιο.να κατι που με χαλαρωνει.καποιος κουναει την κορδελα διπλα μου.δεν υπαρχει κανενας.μαλλον τα φαντασματα υπαρχουν τελικα.τα εβλεπα τωρα εχω και τις αποδειξεις.κι ομως κουνιεται.και εγω απλα κοιταω.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κι αυτό είναι για σένα
https://youtu.be/8j741TUIET0

---

αυτο μ αρεσει πιο πολυ απο το αλλο

βρε bοο ακους συνεχεια φωνες εχεις ψευδεσθησης μονιμα δεν σε πιανουν τα φαρμακα

Πάρε κι αυτό και να ξέρεις κάποιοι σε καταλαβαίνουν
https://youtu.be/xoWEQLpBoE0

Μπου νομίζω βρήκα το τραγούδι σου άκου κ πεσ μου
https://youtu.be/CKLCK3jAZz8

Βοο Είσαι καθόλου καλύτερα, μίλησες με την γιατρό σου;

καλησπερα
μιλησα με τη γιατρο για ελαχιστο ουτε 1 λεπτο δε μου μιλησε.μο ειπε οτι φταιει το πολυ αγχος.αυξησαμε το ζαναξ.τωρα σκεφτομαι μερικες φορες ετσι.πιο λιγο αλλα προσπαθω να μη μιλαω ετσι.καπως καταλαβαινω οτι ξεφευγω απο το φυσιολογικο και το συμαζευω.νιωθω τη σκεψη μου ομως το ιδιο θολη.δε μπορω να συγκεντρωθω.ξεχναω,προσπαθ ω να μη ξεχναω τα φαρμακα.κοιμαμαι 12 ωρες.μεσα στη μερα ειμαι σα φυτο.δε ξερω τι φταιει.χασουρα.σα μαστουρωμενη ειμαι.ενας φιλος στο τηλεφωνο με ρωτησε αν εχω κανει χορτο και μιλαω ετσι.αλλα εχω μηνες να κανω.δε ξερω.ή εγω δεν ειμαι καλα ή τα φαρμακα ειναι πολλα κι εχω χαζεψει.

νιωθω σαν πηγολαμπιδα που δε φωτιζει πια.καπου εχασα τη λαμψη μου πριν λιγα χρονια.αργοπεθαινω

boo μη χανεις το κουραγιο σου.

οσοι περναμε φαρμακα υπηρχαν καποιες στιγμες που πανω κατω ετσι ειμασταν...

ωστοσο πολλοι γιναμε καλυτερα με τον καιρο και μετα παιρνεις τη δοση συντηρησης που ειναι πολυ μικροτερη απο αυτη που παιρνεις τωρα.

οποτε συνεχισε και ξεκουρασου μεχρι να παρεις τη δοση συντηρησης.

Quote:

---

Originally Posted by boo

καλησπερα
μιλησα με τη γιατρο για ελαχιστο ουτε 1 λεπτο δε μου μιλησε.μο ειπε οτι φταιει το πολυ αγχος.αυξησαμε το ζαναξ.τωρα σκεφτομαι μερικες φορες ετσι.πιο λιγο αλλα προσπαθω να μη μιλαω ετσι.καπως καταλαβαινω οτι ξεφευγω απο το φυσιολογικο και το συμαζευω.νιωθω τη σκεψη μου ομως το ιδιο θολη.δε μπορω να συγκεντρωθω.ξεχναω,προσπαθ ω να μη ξεχναω τα φαρμακα.κοιμαμαι 12 ωρες.μεσα στη μερα ειμαι σα φυτο.δε ξερω τι φταιει.χασουρα.σα μαστουρωμενη ειμαι.ενας φιλος στο τηλεφωνο με ρωτησε αν εχω κανει χορτο και μιλαω ετσι.αλλα εχω μηνες να κανω.δε ξερω.ή εγω δεν ειμαι καλα ή τα φαρμακα ειναι πολλα κι εχω χαζεψει.

νιωθω σαν πηγολαμπιδα που δε φωτιζει πια.καπου εχασα τη λαμψη μου πριν λιγα χρονια.αργοπεθαινω

---

ο γιατρος μου ειχε πει πως θελει να ειμαι σταθερη 6 μηνες για να κανει καποια μειωση.ημουν καλα απο 1 φλεβαρη μεχρι 12 μαρτη.μετα υποτροπη για 10-11 μερες.ως 22-23 μαρτη.μετα ηρεμια με αποπροσωποποιησεις.και τωρα αυτο.
δε το βλεπω να τα μειωνουμε.μου φαινεται αδυνατο να ειμαι καλα για 6 μηνες
ωρες ωρες σκεφτομαι να παρω ολα τα κουτια απο φαρμακα που εχω να δωσω ενα τελος να ηρεμησω.αλλα ολο λεω μη σταματας να ελπιζεις.αλλα ολο κατι γινεται και ηρεμια δε βρισκω.
μετα απο ποσο καιρο επεισοδιων ξεκινησες δοση συντηρησης?
ποσο καιρο σου πηρε δηλαδη να φτασεις αυτο το φυσιολογικο εξαμηνο?
τι φαρμακα επαιρνες θυμασαι?

εγω ειμαι εδω και σχεδον ενα μηνα σε δοσει συντηρησης υπομονη βρε boo τη να πω επερνα δωση συντηρησης και περυσι μεχρι που με πιασαν νευρικοτητες και αγχος και μου αυξησε ο γιατρος τα φαρμακα σε 800 μγ σολιαν και 5μγ ζοχιλ τωρα και ενα μηνα εχουμε σιγα σιγα κατεβει παλη στα 400 μγ σολιαν υπομονη ολλα γινονται ελπιζω να μην με ξαναπιασουν νευρικοτητες

εχω δοκιμασει 5-6 αντιψυχωτικα και καμια 10αρια ισως και παραπανω απο διαφορα αλλα.τωρα παιρνω 6 φαρμακα..solian 1200, aloperidin 20, lamictal 200, akineton retard 4, remeron 30, 1-1.5 xanax.θα θελα να μεινω μονο με aloperidin και remeron.αλλα η γιατρος επιμενει και στα υπολοιπα.ειχα πεσει προπερσυ στα 600 solian αλλα υποτροπιασα και ξανα 1200..

σου ευχομαι να συνεχισεις την καλη πορεια σου και αν ειναι δυνατον να τα κοψεις εντελως

Μπου κι εγώ κάποτε έπαιρνα πέντε φάρμακα με γυμναστική κ δουλειά το φερα κ παίρνω μόνο δύο κ πάω για ένα σε κανένα χρόνο σε παρακαλώ πάλεψε το είναι πολύ δύσκολο αλλά γίνεται

Πως είναι δυνατόν να καπνίζεις χόρτο ενώ παίρνεις φάρμακα; Αυτό μπορεί να σου δημιουργήσει ψυχωτικό επεισόδιο. Πρόσεχε!

ειναι λιγο ακριβα τα γυμναστηριο εδω κατω αλλα περα απο αυτο ειχα βρει ενα αλλα ηταν 40 λεπτα μακρυα απο το σπιτι με τα ποδια..
μεταξυ νοεμβρη και γεναρη ειχα κανει 10 τσιγαρα.1 τσιγαρο στις 10 μερες.εχω να το βαλω στο στομα μου 2-2.5 μηνες και δεν εχω σκοπο να το ξαναβαλω τουλαχιστον ως μεσα ιουνη

τι συχνοτητα και το διαρκεια ειχαν τα επεισοδια σας? εμενα το πρωτελευταιο κρατησε 15 μηνες και το τελευταιο 11 μερες.η γιατρος μου λεει πως θα κανω επεισοδια παρολο που παιρνω φαρμακα

Boo βάζεις πολλά καρπούζια κάτω απο την ίδια μασχάλη.
Αποτέλεσμα θα είναι να σπάσουν κ τα 2 καρπούζια,δηλ η ανάρρωσή και οι πανελλήνιες.

Προσωπικά μετα απο ενα 7μηνο ήμουν έτοιμος να διαβάσω λογοτεχνία και το πήγαινα σταδιακα ώστε να βελτιωθεί η αυτοσυγκέντρωση.
Μπήκα στον 5ο χρονο χωρίς υποτροπή κ ψυχοπαθολογία.

Πρεπει να χτιζεις λιθαράκι λιθαράκι.

Είναι καλό να εχεις επιθυμίες αλλά οι πανελλήνιες είναι κάτι πολύ ψυχοφθορο κ για όσους δεν έχουν πρόβλημα. Πιστεύω είναι απο τους παράγοντες του άγχους γιατί πιεζεσαι υπερβολικά.

Πρεπει να αποφασίσει που θα αφιερωθεί,στην ανάρρωσή σου η στις πανελλήνιες. Και τα 2 μαζί όσο θα εχεις συμπτωματα κ ιδιοφυία να είσαι είναι αδύνατο γιατί πολύ απλα τα μαθήματα χρειαζονται λογική,αντίληψη,αυτοσυγκέν τρωση,επίλυση προβλημάτων που μας κλέβει η πάθηση.

Γνώμη μου είναι πως πρεπει να κατεβάσεις τις απαιτησεις του εαυτού σου για τουλ 1-2 χρόνια κ να το πας σταδιακά.

δεν εχεις αδικο.το μεγαλυτερο μου αγχος ειναι οι πανελληνιες.κι οσο βλεπω οτι δεν τα παω καλα τοσο αγχωνομαι.ειμαι 29 ομως ποτε να μπω στη σχολη...?
σκεφτηκα να το παω χαλαρα και να ξαναδωσω του χρονου μηπως τα παω καλυτερα.αλλα οτι κι αν σκεφτω μετα απο λιγο το αγχος ξαναφουντωνει.
πρεπει να πω και να πιστεψω πως κανω οτι μπορω κι οτι γινει..κι ας αποτυχω.αλλα αν αποτυχω μετα τι κανω?

ποσο καιρο σου κρατησε το επεισοδιο?πριν τους 7 μηνες που μπορουσες να διαβαζεις
τι αγωγη επαιρνες τοτε?πριν μπεις σε δοση συντηρησης

το aloperidin και το solian σε σχεση με το risperdal και το invega ειναι καλυτερα/ελαφρυτερα/πιο δυνατα?
οταν συζητησα με τη γιατρο για το abilify μου ειπε οτι ειναι ελαφρυ και δε θα μου εκανε δουλεια..
αλλα εχω ακουσει για τα δυο τελευταια φαρμακα να τα παιρνει πολυς κοσμος.εχετε ιδεα?

Μου κράτησε το παραλήρημα 6 με 7 μηνες. Δηλαδή πίστευα διάφορα. Τρια χρόνια έκαναν να μου φύγουν τα περισσότερα συμπτώματα.Τώρα είμαι αρκετά καλά κ σιγά σιγά προσπαθώ να βάλω βάσεις για δουλεια.

Αν δεν ελαττωσεις τα βάρη θα βουλιαζεις.Δεν λειτουργει έτσι το πραγμα. Είναι σαν να κανεις πρωταθλητισμό με σπασμένο ποδι.

Το αλοπεριντιν θεωρειται βαρύ απο άποψη παρενεργειών.

Το σολιαν ελαφρύτερο.

Όλα όμως σε μεγάλες δόσεις είναι δυσβάσταχτα.

Εγώ τα έπαιρνα κ ας ένιωθα ζομπι κ χωρίς συναισθήματα. Δεν είχα να κάνω κάτι άλλο. Ηταν ενα χαρτί για κάτι καλυτερο.Εκανα υπομονή κ σιγά σιγά χτιζω.

Όλοι έχουμε όνειρα αλλά η ζωή δεν δίνει δεκάρα γι'αυτα.

Μερικές φορες καλουμαστε να έπανακαθορίσουμε τους στόχους μας για το γενικότερο καλό μας.

Το αλοπεριντίν εμένα μου έκοψε την περίοδο. Πολλές θα χαίρονταν με αυτή την εξέλιξη αλλά είναι κάτι φυσιολογικό που πρέπει να συμβεί κ δεν πρέπει να χαιρόμαστε αν κοπεί.
Γιατί να κάνεις ψυχωτικό επεισόδιο ενω παίρνεις φάρμακα;
Και για ποιο λόγο καθυστέρησες τόσο να μπεις σε σχολή, φταίει η αρρώστια;

Quote:

---

Originally Posted by boo

δεν εχεις αδικο.το μεγαλυτερο μου αγχος ειναι οι πανελληνιες.κι οσο βλεπω οτι δεν τα παω καλα τοσο αγχωνομαι.ειμαι 29 ομως ποτε να μπω στη σχολη...?
σκεφτηκα να το παω χαλαρα και να ξαναδωσω του χρονου μηπως τα παω καλυτερα.αλλα οτι κι αν σκεφτω μετα απο λιγο το αγχος ξαναφουντωνει.
πρεπει να πω και να πιστεψω πως κανω οτι μπορω κι οτι γινει..κι ας αποτυχω.αλλα αν αποτυχω μετα τι κανω?

ποσο καιρο σου κρατησε το επεισοδιο?πριν τους 7 μηνες που μπορουσες να διαβαζεις
τι αγωγη επαιρνες τοτε?πριν μπεις σε δοση συντηρησης

το aloperidin και το solian σε σχεση με το risperdal και το invega ειναι καλυτερα/ελαφρυτερα/πιο δυνατα?
οταν συζητησα με τη γιατρο για το abilify μου ειπε οτι ειναι ελαφρυ και δε θα μου εκανε δουλεια..
αλλα εχω ακουσει για τα δυο τελευταια φαρμακα να τα παιρνει πολυς κοσμος.εχετε ιδεα?

---

Γλυκιά μου boo, λόγω δουλειάς ασχολούμαι με παιδιά που δίνουν πανελλαδικές, άκου αυτά που σου λέει ο serios, έχει δίκιο!
Οι πανελλαδικές είναι μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία ακόμα και για άτομα που δεν έχουν ψυχ. προβλήματα, είναι άθλος αυτό που πας να κάνεις, μην είσαι τόσο απαιτητική με τον εαυτό σου.
Έχεις περάσει τόσα πολλά με τα θέματα της υγείας σου τον τελευταίο καιρό και πρέπει να επικεντρωθείς εκεί για να γίνεις καλά, μην ζορίζεις τον εαυτό σου παραπάνω από όσο μπορεί να αντέξει. Καταλαβαίνω οτι το να βάζεις ένα στόχο σε βοηθάει στο θέμα της ψυχολογίας σου, όμως οι στόχοι σου πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά για να μην έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η υγεία μας είναι πάνω από όλα όχι οι εξετάσεις! Προσπάθησε να το δεις απλά ως μια ασχολία στον ελεύθερο χρόνο σου...πες...εγώ θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ στις δεδομένες συνθήκες και δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα. Τι σημασία θα έχουν οι εξετάσεις αν δεν είσαι καλά; Γίνε καλά πρώτα και μετά θα χεις όλο τον χρόνο να δώσεις όσες εξετάσεις θες με καθαρό μυαλό.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Όλοι έχουμε όνειρα αλλά η ζωή δεν δίνει δεκάρα γι'αυτα.

Μερικές φορες καλουμαστε να έπανακαθορίσουμε τους στόχους μας για το γενικότερο καλό μας.

---

αυτο εκανα προσπαθησα να επανακαθορισω τους στοχους μου, να παρω τη ζωη στα χερια μουμ να διαγραψω το παρελθον και να κανω μια αρχη με νεα δεδομενα, νεα σχολη, με νεες ευκαιριες δουλειας πιο κοντα στα θελω μου.ξεκινησα μαλιστα λεγοντας θελω να μπω ιατρικη, μετα ειδα οτι για πολλους λογους δε γινεται οποτε λεω λογοθεραπεια.τωρα πρεπει παλι να επαναπροσδιορισω τους στοχους?το μονο που μου εμεινε να ελπιζω να μπω σε κανενα ΙΕΚ και δεν τα υποτιμω καθολου τα ΙΕΚ αλλα δεν εχουν καποια ειδικοτητα εδω κατω που να μου πολυαρεσει..

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Το αλοπεριντίν εμένα μου έκοψε την περίοδο. Πολλές θα χαίρονταν με αυτή την εξέλιξη αλλά είναι κάτι φυσιολογικό που πρέπει να συμβεί κ δεν πρέπει να χαιρόμαστε αν κοπεί.
Γιατί να κάνεις ψυχωτικό επεισόδιο ενω παίρνεις φάρμακα;
Και για ποιο λόγο καθυστέρησες τόσο να μπεις σε σχολή, φταίει η αρρώστια;

---

κι εγω εχω να δω περιοδο 2-3 χρονια.
εχω τελειωσει ηδη μια σχολη αλλα δε μ αρεσε το αντικειμενο καθολου μπηκα επειδη το ηθελε ο πατερας μου για να εχω περισσοτερες ευκαιριες για δουλεια.εχει δουλεια το αντικειμενο και με καλα λεφτα αλλα σε εξοντωτικους ρυθμους, αγχος, πιεση, προθεσμιες, να φευγεις 8-9 και να γυρνας 10-11 το βραδυ.και σε κατι που δε μ αρεσει.θα με εξαντλουσε αυτο το μοτιβο

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Γλυκιά μου boo, λόγω δουλειάς ασχολούμαι με παιδιά που δίνουν πανελλαδικές, άκου αυτά που σου λέει ο serios, έχει δίκιο!
Οι πανελλαδικές είναι μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία ακόμα και για άτομα που δεν έχουν ψυχ. προβλήματα, είναι άθλος αυτό που πας να κάνεις, μην είσαι τόσο απαιτητική με τον εαυτό σου.
Έχεις περάσει τόσα πολλά με τα θέματα της υγείας σου τον τελευταίο καιρό και πρέπει να επικεντρωθείς εκεί για να γίνεις καλά, μην ζορίζεις τον εαυτό σου παραπάνω από όσο μπορεί να αντέξει. Καταλαβαίνω οτι το να βάζεις ένα στόχο σε βοηθάει στο θέμα της ψυχολογίας σου, όμως οι στόχοι σου πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά για να μην έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η υγεία μας είναι πάνω από όλα όχι οι εξετάσεις! Προσπάθησε να το δεις απλά ως μια ασχολία στον ελεύθερο χρόνο σου...πες...εγώ θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ στις δεδομένες συνθήκες και δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα. Τι σημασία θα έχουν οι εξετάσεις αν δεν είσαι καλά; Γίνε καλά πρώτα και μετά θα χεις όλο τον χρόνο να δώσεις όσες εξετάσεις θες με καθαρό μυαλό.

---

μου εδωσε ενα σκοπο μια νεα σχολη.εκει που βαλτωνα και δεν ηξερα τι να κανω με τη ζωη μου.ενοειται οτι πρεπει να ειμαι καλα για να ανταπεξελθω αλλα δεν εχω οποτε θελω αυτην την ευκαιρια.δεν περναω.τι θα πω στους δικους μου?ξαναπληρωστε φροντιστηρια για να ξαναδωσω?μου το εχουν πει οτι δε γινεται αυτο..νιωθω οτι μενω πισω.οτι μια ζωη πρεπει να συμβιβαζομαι ποσο μαλλον με αυτην την μαμημενη παθηση.
ο στοχος μου για πανελληνιες και σχολη ηταν ενας τροπος να μειωσω τη δυναμη της και την επιρροη της πανω μου.οτι μποορω να προχωρησω ανεξαρτητα απο τη σχιζο.αλλα βλεπω οτι κατι τετοιο δε γινεται.

Quote:

---

Originally Posted by boo

μου εδωσε ενα σκοπο μια νεα σχολη.εκει που βαλτωνα και δεν ηξερα τι να κανω με τη ζωη μου.ενοειται οτι πρεπει να ειμαι καλα για να ανταπεξελθω αλλα δεν εχω οποτε θελω αυτην την ευκαιρια.δεν περναω.τι θα πω στους δικους μου?ξαναπληρωστε φροντιστηρια για να ξαναδωσω?μου το εχουν πει οτι δε γινεται αυτο..νιωθω οτι μενω πισω.οτι μια ζωη πρεπει να συμβιβαζομαι ποσο μαλλον με αυτην την μαμημενη παθηση.
ο στοχος μου για πανελληνιες και σχολη ηταν ενας τροπος να μειωσω τη δυναμη της και την επιρροη της πανω μου.οτι μποορω να προχωρησω ανεξαρτητα απο τη σχιζο.αλλα βλεπω οτι κατι τετοιο δε γινεται.

---

Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα σου πω οτι δεν μπορείς να το κάνεις! Δεν το χω κάνει ποτέ με κανέναν μαθητή μου και κάποιοι από αυτούς με εξέπληξαν ευχάριστα αρκετές φορές. Πιστεύω πολύ στην δύναμη που έχει ο καθένας μας μέσα του και την επιμονή του.
Δεν σου λέω λοιπόν να μην κάνεις αυτό που θες, σου λέω να επαναπροσδιορίσεις τις προτεραιότητες σου και να μην είσαι τόσο επικριτική με τον εαυτό σου.
Τις στιγμές που βλέπεις πως πιέζεσαι πολύ...παράτα τα και σκέψου οτι εκείνη την στιγμή προέχει η υγεία σου!

Ωραία, ας πάρουμε το χειρότερο σενάριο λοιπον...πες οτι δεν καταφέρνεις να περάσεις εκεί που θες. Και;;; γιατί αυτό καθορίζει την ζωή σου; Έχεις ήδη ένα πτυχίο, δεν είσαι στον αέρα. Αν είσαι καλά στην υγεία σου μέχρι τότε, μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις για δουλειά. Είναι δύσκολο για όλους αυτή την εποχή, αλλά αν έχεις την υγεία σου είναι κάτι που θα μπορέσεις να το προσπαθήσεις κι ας μην είναι η δουλειά που ονειρεύοσουν και να ξαναδώσεις εξετάσεις αργότερα.
Υπάρχουν άνθρωποι που επειδή η ζωή τους τα φερε έτσι που δεν μπόρεσαν να κάνουν αυτό που ήθελαν, έδωσαν εξετάσεις και σπούδασαν στα 40 τους και στα 50 τους! Ποτέ δεν είναι αργά!!! Εσύ νιώθεις αυτή τη στιγμή οτι η σχιζο σε εμποδίζει, και όντως έχεις δίκιο ως ένα βαθμό, αλλά χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας κάθε μέρα δεν μπορούν να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν για χίλιους λόγους! Κι εγώ ας πούμε θέλω να κάνω μεταπτυχιακό. Δεν μπορώ να το κάνω αυτή τη στιγμή γιατί δεν έχω τα χρήματα και πρέπει να δουλεύω. Αν το σκέφτομαι ως το τέλος του κόσμου το μόνο που θα καταφέρω είναι να γ@@@ω την ψυχολογία μου. Δεν το σκέφτομαι λοιπόν...λέω δεν πειράζει, κάποια στιγμή θα καταφέρω να το κάνω όταν τα πράγματα θα είναι καλύτερα για μένα!

Αν έχεις τελειώσει μια σχολή τότε λογικά θα δώσεις κατατακτήριες και όχι πανελλήνιες.

μαλλον εχετε δικιο, ισως ξαναδωσω του χρονου εστω χωρις πολλα πολλα φροντιστηρια αν και θα βρω ανιμετωπους τους δικους μου γιατι με πιεζουν πολυ να βρω δουλεια.
απο το 1ο πτυχιο δεν εχω γνωσεις.ασε που επειδη ειναι στο χωρο του προγραμματισμου εψω μεινει πισω γιατι αν 1-2 χρονια ολο και κατι νεο βγαινει κι εγω χασει τη μπαλα.περασα τα μισα μαθηματα μονη μου τα υπολοιπα με χαρτι απο ψυχιατρο οτι εχω μειωμενες ικανοτητες στο διαβασμα και μου κανανε τα 3αρια και τα 4αρια 5 αρακια.τσπ με πολυ βοηθεια απο τους καθηγητες.δηλαδη ειμαι σε μια φαση που δεν εχω γνωσεις σε καποιο αντικειμενο.αυτο με αγχωνει πολυ στο οτι πρεπει να κανω κατι τωρα.θα προσπαθσηω να κανω οτι μπορω κι οτι βγει.αλλα με τρωει οτι δεν κανω το 100% της προσπαθειας που θα επρεπε να κανω και απογοητευομαι.τεσπα να μη σας κουραζω αλλο.ελπιζω να αλλαξω μυαλια εστω και τωρα.

ελισαβετ σου ευχομαι συντομα να κανεις το μεταπτυχιακο που τοσο πολυ θελεις συντομα

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αν έχεις τελειώσει μια σχολή τότε λογικά θα δώσεις κατατακτήριες και όχι πανελλήνιες.

---

οταν λειτουργουσε το τμημα λογοθεραπειας στην πολη μου παλιοτερα για κατακτηριες κοιτιυσαν μονο το βαθμο του προηγουμενου πτυχιου σου.δεν εδινες εξετασεις.φε τος που θα επαναλειτουργησει δε ξερω τι συστημα θα ακολουθησουν στις κατακτηριες.εχω χαμηλο βαθμο πτυχιου.6,13 δεν εχω πολλες ελπιδες και απο εκει

Κούκλα θα σου πω εγώ τι ένιωσα όταν μου το είπανε ότι έχω ψύχωση η πρώτη κουβέντα που είπα ή θα το φας ή θα σε φάει αγώνας είναι η ζωή βγες κ πάλεψε χτυπησου πληγωσου μάτωσε μόνο πάλεψε

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κούκλα θα σου πω εγώ τι ένιωσα όταν μου το είπανε ότι έχω ψύχωση η πρώτη κουβέντα που είπα ή θα το φας ή θα σε φάει αγώνας είναι η ζωή βγες κ πάλεψε χτυπησου πληγωσου μάτωσε μόνο πάλεψε

---

σε τι ηλικια σε επιασε ψυχωση? ειχες προλαβει ως τοτε να κανεις καποια πραγματα στη ζωη σου?

Εγώ αυτό που βλέπω boo είναι ενα κορίτσι με θεληση που της αξίζει κάτι καλυτερο στη ζωή γιατί τράβηξε πολλά και τραβάει και πέρα των θεμάτων που έχει δεν βρίσκει κατανόηση απο το κοντινό της περιβαλλον.

Η πάθηση μας κανει επικριτικους με τον εαυτό μας κ πέρα της κακής αντιμετωπισης απο τον εαυτό μας έχουμε κ το ευρύτερο περιβαλλον που πρεπει να είσαι τυχερός για να είναι υποστηρικτικό.

Πάντως βλέπω εναν ανθρωπο που δεν έχασε την ανθρωπιά κ τα όνειρα του μετα απο όλα αυτά.

Δεν ξέρω αν οι γονεις σου ενημερώθηκαν σωστα για το θέμα σου αλλά πρεπει να γίνει.

Έπειτα πρεπει να δεις ποιοι παράγοντες πηγαίνουν πίσω την ανάρρωσή. Πχ οι στρεσογονοι παράγοντες σίγουρα κανουν κακό. Οι τσακωμοι κ οι διαφωνίες επίσης.
Κανονικά τώρα θα έπρεπε να κανεις λουτροθεραπείας σε σπα για να χαλαρωσεις κ όχι πανελλήνιες που είναι τόσο βάναυσες.Είναι σαν να δίνεις γκάζι σε σπασμένη μηχανή.Καπνούς θα βγαλεις.

Πάντως αναγνώριζω οτι δίνεις όλο σου το είναι κ αν δεν βλέπεις αποτέλεσμα στα μαθήματα στο λέω εγώ δεν ευθύνεσαι εσύ γι'αυτο αλλά όπως ένας ποδοσφαιριστης με ρίξη χιαστού μένει εκτός για μηνες κ κανει θεραπεία χαλαρά έτσι νομιζω πρεπει να κανεις κ συ.

Quote:

---

Originally Posted by boo

σε τι ηλικια σε επιασε ψυχωση? ειχες προλαβει ως τοτε να κανεις καποια πραγματα στη ζωη σου?

---

Στα είκοσι πέντε έγινε το μπαμ πάντα είχα άγχος κ κατάθλιψη ήμουν κομπλεξικοσ αλλά όταν έβλεπα ωραία γυναίκα τα ξεχνούσα όλα γι αυτό κ είχα μία σχετική επιτυχία επίσης από δουλειά κάτι λίγα είχα προλάβει να κάνω ήμουν κ φοιτητής έπαθα την ψύχωση πήγα στρατό κανονικά ένα χρόνο έβγαλα την σχολή κ έγινα αγρότης δεν έχασα ούτε μέρα γυναίκα δεν μπόρεσα να βρω γτ το λέω ότι έχω πρόβλημα κ μ αποφεύγουν λέω κ βλακειεσ γενικά γτ είμαι πληγωμένος από τους ανθρώπους κ μου την έδωσε κ λέω όλο βλακειεσ επίτηδες για να στο πω απλά όλα μαλακισμένα είναι οπότε έκοψα τις ευγένειες

η πανεληνιες ειναι οτι χειροτερο πολη βαναυση εμπειρια αν ειχα και τη ψυχωση τοτε δε ξερω πως θα τη παλευα......... υπομονη boo
τωρα μετα απο 3.5 χρονια που επαθα το ψυχωτικο επεισοδιο για πρωτη φωρα βγαινω ραντεβου με γυναικα και φλερταρω νιωθω λιγο περιεργα
λετε αν της πω αργοτερα οτι κανω θεραπεια για ψυχωση να λακισει, παιδια εσεις καταφερνεται να εχεται σχεσης?

Πρώτον θα λακισει σίγουρα δεύτερον να το πεις αφού δέσει το γλυκό και τρίτον εγώ δεν κάνω σχέσεις γτ το λέω κατευθείαν για να ξέρουν τα κορίτσια λατρεύω τις γυναίκες πρόλαβα όταν ήμουν μικρός είχα μία σχετική επιτυχία από εκεί κ πέρα θέλω σχέση επικοινωνίας κι όχι κρεβάτι επίσης λατρεύω τις κακιουλεσ τους κ το χιούμορ τους είναι πιο έξυπνες από εμάς νομίζω

Quote:

---

Originally Posted by elis

Πρώτον θα λακισει σίγουρα δεύτερον να το πεις αφού δέσει το γλυκό και τρίτον εγώ δεν κάνω σχέσεις γτ το λέω κατευθείαν για να ξέρουν τα κορίτσια λατρεύω τις γυναίκες πρόλαβα όταν ήμουν μικρός είχα μία σχετική επιτυχία από εκεί κ πέρα θέλω σχέση επικοινωνίας κι όχι κρεβάτι επίσης λατρεύω τις κακιουλεσ τους κ το χιούμορ τους είναι πιο έξυπνες από εμάς νομίζω

---

δεν ειναι μικρη για να φοβηθει πρεπει να ειναι 42-45 εγω ειμαι 37 εννωειται οτι πρωτα θα περιμενω να δεσει το γλυκο και μετα θα της το πω

ευχαριστω serios..
ναι εχω πολλες απαιτησεις γιατι εχω πολλες ελλειψεις..ειμαι επικριτικη προς εμενα.
οι δικοι μου δε δεχονται οτι εχω ψυχωση.ο πατερας μου πιστευει οτι δεν εχω αυτοπεποιθηση και οτι δε χρειαζομαι ψυχιατρο και ψυχολογο και η μανα μου πιστευει οτι ειναι του χαρακτηρα μου..
και ολο μου λενε πως πρεπει να διαβαζω γιατι θα το μετανιωσω αν δεν περασω.
εχουμε και τσακωμους και φωνες δυστυχως με τη μανα μου και ο πατερας μου κανει ολο παρατηρησεις...
δεν ειναι και το καλυτερο κλιμα μεσα στο σπιτι..
μου αρεσε οπως το ειπες..οντως θα αρχισω να βγαζω καπνους στο τελος αχαχαχ

13.5-15 βαρια καταθλιψη.εμενα ξεκινησε στα 16-17 η ψυχωση μετα για καποια χρονια ημουν σχετικα καλα.εκανα 2 μεγαλες σχεσεις, φοιτητικη ζωη, δουλεια κι ολα τα σχετικα.στα 24-25 εκανε το μεγαλο μπαμ η ψυχωση.απο εκει και περα λιγα πραγματα.τελειωσα με βοηθεια τη σχολη, εκανα καποιες δραστηριοτητες μπας και κοινωνικοποιηθω αλλα τιποτα κι απο κει.2 μικρες περιπετειουλες μονο ερωτικα απο τοτε.
και τωρα μονη εδω διαβασμα και καποιοι φιλοι στην Αθηνα που τους βλεπω 1 φορα το 2μηνο για 2-3 μερες.
οταν τελειωσουν οι πανελληνιες θα παω αθηνα για κανα 2βδομαδο.και σαλονικα!θελω πολυ να παω δεν εχω παει ποτε

αντε και αμα παρω το επιδομα κερναω καφε! 1 αθηνα και 1 σαλονικα.να γνωριστουμε κι απο κοντα οσοι θελετε

πιστευω πως πρεπει ο/η συντροφος μας αν ειναι κατι σχετικα σοβαρο πρεπει να ξερει.μπορει να μη γουσταρει πολλα πολλα με παθησεις κλπ μπορει να μην το καταλαβαινει.οχι με το καλημερα ομως.οταν παει να δεσει λιγο το γλυκο

απο τοτε που ξεκινησα τα φαρμακα πολυ λιγες φορες σκιρτησε κατι μεσα μου ερωτικα για καποιον.εχασα την ορεξη μου..

Quote:

---

Originally Posted by boo

οταν λειτουργουσε το τμημα λογοθεραπειας στην πολη μου παλιοτερα για κατακτηριες κοιτιυσαν μονο το βαθμο του προηγουμενου πτυχιου σου.δεν εδινες εξετασεις.φε τος που θα επαναλειτουργησει δε ξερω τι συστημα θα ακολουθησουν στις κατακτηριες.εχω χαμηλο βαθμο πτυχιου.6,13 δεν εχω πολλες ελπιδες και απο εκει

---

Είτε έχεις υψηλό βαθμό βαθμό πτυχίου είτε χαμηλό, πανελλήνιες δεν μπορείς να δώσεις. Κατατακτήριες πρέπει να δώσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Είτε έχεις υψηλό βαθμό βαθμό πτυχίου είτε χαμηλό, πανελλήνιες δεν μπορείς να δώσεις. Κατατακτήριες πρέπει να δώσεις.

---

πανελληνιες μπορεις να δωσεις οσες φορες θελεις.ο βαθμος απολυτηριου δεν αλλαζει μονο

boo πως λενε τη σχολη που εχεις βγαλει?.....
αφου εχεις βγαλει μια σχολη τη τη θες τη δευτερη να γεμιζεις το χρονο σου?...
δε προσπαθης να βρεις δουλεια καλυτερα