περι αυτοκτονιας

θελω να σας μιλησω για την επιθυμια αυτοκτονιας , μην κρυβομαστε , οποιος εχει κτθλψη ( η δεν ξερω τι αλλο ) ειναι κατι που τουχει περασει απ το μυαλο , συμπεριλαμβανομενου εμου ..............ομως το σκεφτεται επειδη εχει επιλογη , αν δεν ειχε επιλογη , και απειλειτο η ιδια του η ζωη απο καποιο αιτιο , θα ξυπναγε μεσα του το πανισχυρο αιτιο επιβιωσης , και θα παραιτειτο απο αυτην την ιδεα , για σκεφτειτε το λιγακι ......................... ειναι μια καθαρα συναισθηματικη παρορμηση , που δεν εχει κατσει να την σκεφτει καλα ..................το γραφω εχοντας πληρη συνειδηση των γραφομενων μου , επειδη για λιγο απειληθηκε η ζωη μου , δεν εχει σημασια η αιτια , και τα ξεχασα ολα περι κτθλψεως και σχετικων σκεψεων .......

δηλαδη;;;υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που θελουν να το κανουν και δικαιωμα τους. αλλοι εχουν κινητικα προβληματα αλλοι ειναι καμμενοι με φωτια απο ακρη σε ακρη αλλοι εχουν καταθλιψη και αλλα πολυ χειρωτερα η δεν ξερω και γω τι αλλο. δικαιωμα τους. μαλιστα θεωρω κανεις δεν εχει δικαιωμα να πει σε κανεναν οτι θα κανει καποιο λαθος αν αυτοκτονησει.

Macgyver, κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή δεν το θες εσύ πραγματικά δεν σημαίνει πως και οι άλλοι λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργείς εσύ και έχουν τα ίδια θέλω ή μηχανισμούς επιβίωσης. Θα σου εξηγήσω πρώτα απ' όλα από την δική μου εμπειρία. Σε μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο (που κράτησε ένα χρόνο) ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά ποτέ δεν έβρισκα το κουράγιο να το κάνω, μου ερχόταν απλά μια παρόρμηση να πάρω το αυτοκίνητο, να βγω στην εθνική και να φουντάρω και εκτός από το ότι σκεφτόμουν πως μπορεί να μην πετύχαινε, να την πλήρωναν άλλοι ή να καταρρακώνονταν οι δικοί μου, δεν είχα καν την ενέργεια να σηκωθώ και να πάρω το αμάξι... Σερνόμουν. Οπότε έμενα εκεί και υπέφερα και έκλαιγα και αναζητούσα ζαναξ και με βασάνιζα που με σταματούσα από το να πάρω φάρμακα. Ποτέ δεν έχω πάρει στη ζωή μου και γι' αυτό κράτησε τόσο καιρό το μείζων. Δεν ξέρω καν πώς βγήκα από αυτό, σίγουρα έκανα προσπάθειες αλλά ήμουνα τόοοοσο χάλια (ό,τι χειρότερο έζησα γενικά) που ένας Θεός ξέρει πως σβήστηκε και η επιθυμία του θανάτου. Όταν ήμουνα στο επεισόδιο λοιπόν κανένας μηχανισμός αυτοσυντήρησης δεν λειτουργούσε. Συγγενικό μου πρόσωπο ήρθε να με χτυπήσει βίαια και επειδή μόνη μου δεν μπορούσα να μου κάνω κακό, έκατσα εκεί ευχόμενη να με χτυπήσει και να με σκοτώσει (κρατούσε καρέκλα και ερχόταν με φόρα πάνω μου). Μπήκε ο μπαμπάς μου στην μέση τελευταία στιγμή και με έσωσε. Μια άλλη φορά οδηγούσα και έβλεπα ένα αυτοκίνητο από το αντίθετη κατεύθυνση κυκλοφορίας να έρχεται κατά πάνω μου και έμεινα εκεί, τον κοιτούσα και ευχήθηκα να τρακάρουμε για να τελειώσει το μαρτύριο. Τελευταία στιγμή το έσωσε και πρόλαβε να αλλάξει λωρίδα. Όταν βγήκα από το επεισόδιο και αντιλήφθηκα πως με αυτό τον τρόπο είχα απλά εξεφτελιστεί και έχανα την αξιοπρέπειά μου σαν άνθρωπος, άρχισα όντως να βλέπω στην πράξη πόση ανισσοροπία προκαλεί η κατάθλιψη στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Επίσης συμφωνώ με τον Νίκο. Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει τον θάνατό του. Και τώρα που είμαι πολύ καλύτερα μια τάση προς τον θάνατο την έχω έτσι κι' αλλιώς, αλλά να θυμόμαστε πάντα πως εκτός από τον χαρακτήρα παίζουν πάρα πολλύ ρόλο οι συνθήκες στη ζωή ενός ανθρώπου που δεν είναι πάντοτε στο χέρι του να τις αλλάξει. Υπάρχουν και συνειδητότατες αποφάσεις θανάτου και μαγκιά σε όποιον επιλέγει να φύγει με αξιοπρέπεια.

Edit: Να πω και κάτι άλλο που έχω ξεχάσει. Πολλές φορές όταν άκουγα για ανθρώπους που πεθαίνανε σε τροχαία ή από αρρώστιες, ευχόμουν να ήμουνα εγώ στη θέση τους. Γιατί ένιωθα πόσο κρίμα και άδικο ήτανε να χάνονται άνθρωποι χωρίς τη θέλησή τους, απ' την στιγμή που εγώ ακόμα ζω αλλά ΘΕΛΩ να πεθάνω. Υπήρχαν πολλές αιτίες και ευχές όπως έγραψα και παραπάνω που με απειλούσαν, και που αν ήμουνα υγιής με έστω κάποια μικρή επιθυμία για ζωή, θα αντιδρούσα και θα αντιστεκόμουνα.

Είχα αυτοκτονικο ιδεασμο στην ψύχωση αλλά ηταν τόσο χαλιά το μυαλό μου που δεν έβρισκα τροπο να το κάνω. Δεν νομιζω πάντως να το εκανα κ νομιζω όταν θα γινόταν θα το μετανιωνα.

Το να πάω να τρακάρω το κεφάλι μου με το τρένο δεν είναι ό,τι πιο εύκολο μπορώ να κάνω. Ούτε ο πιο αξιοπρεπής τρόπος θανάτου.
Άλλο. Πες τώρα ότι με μαχαίρωσαν στην κοιλιά κάποιοι ληστές. Έχω μια τρύπα στην κοιλιά όπου τρέχει το αίμα, πονάω, ανατριχιάζω και ζαλίζομαι. Κοντεύω να φτάσω σε λιποθυμία. Εκείνη την ώρα φυσικά δεν έχω την πολυτέλεια να το φιλοσοφήσω. Να πω θα αφεθώ να πεθάνω, τι τυχερή που είμαι που με μαχαίρωσαν. Θα είμαι σε πανικό και φυσικά θα νικήσει το ηλίθιο ένστικτο της επιβίωσης.
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να νικήσουμε τα ένστικτα. όπως η πείνα (βλ. Ανορεξία), όπως ο πόθος της ζωής (βλ. Αυτοκτονία)..
Απλά είναι δύσκολο να το κάνεις. Και όλοι οι τρόποι είναι μακάβριοι. Θέλω να ησυχάσω από τον πόνο της ζωής. Δεν μου δίνεται καμία εύκολη επιλογή. Το πιο απλό που σου λένε... Πέσε από το μπαλκόνι. Όκει...
Αν ήταν νόμιμη η ευθανασία έστω κι αν το άτομο έκανε μόνο του την ένεση, πιστεύω αρκετοί θα την επέλεγαν και συνειδητά, ε.
Τα λέω όλα αυτά ως άνθρωπος που δεν έχω μέλλον και αυτή τη στιγμή δεν βρίσκομαι σε στιγμή απελπισίας. Αν αύριο μου έδιναν 1 ένεση να κοιμηθώ και να ξέρω ότι δεν θα ξυπνήσω, θα την έκανα. Να σηκωθώ αύριο και να πάω να πέσω από το μπαλκόνι..δεν έχω όρεξη να ταράζομαι.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Δεν νομιζω πάντως να το εκανα κ νομιζω όταν θα γινόταν θα το μετανιωνα.

---

αυτο δεν το καταλαβαινω. ποσες μπυρες εχεις πιει;;;

Quote:

---

Originally Posted by vodka

Τα λέω όλα αυτά ως άνθρωπος που δεν έχω μέλλον.

---

γιατι το γραφεις αυτο;;;

Για το πως γίνεται να το μετανιώσεις ενω αυτοκτονεις;;υποθέτω αν κρεμαστεις πχ δεν πεθαίνεις ακαριαία. Ίσως μου ερχόταν σκέψεις του τι εκανα όταν δεν μπορω πλεον να το αλλάξω.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Για το πως γίνεται να το μετανιώσεις ενω αυτοκτονεις;;υποθέτω αν κρεμαστεις πχ δεν πεθαίνεις ακαριαία. Ίσως μου ερχόταν σκέψεις του τι εκανα όταν δεν μπορω πλεον να το αλλάξω.

---

το καταλαβα, παντως αν κρεμαστεις δεν καταλαβαινεις καν οτι πεθαινεις. συνηθως χανεις τις αισθησεις σου σε 3 δευτερολεπτα αλλα αν σπασει ο αυχενας σε χρονο ντε ντε

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Macgyver, κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή δεν το θες εσύ πραγματικά δεν σημαίνει πως και οι άλλοι λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργείς εσύ και έχουν τα ίδια θέλω ή μηχανισμούς επιβίωσης. Θα σου εξηγήσω πρώτα απ' όλα από την δική μου εμπειρία. Σε μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο (που κράτησε ένα χρόνο) ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά ποτέ δεν έβρισκα το κουράγιο να το κάνω, μου ερχόταν απλά μια παρόρμηση να πάρω το αυτοκίνητο, να βγω στην εθνική και να φουντάρω και εκτός από το ότι σκεφτόμουν πως μπορεί να μην πετύχαινε, να την πλήρωναν άλλοι ή να καταρρακώνονταν οι δικοί μου, δεν είχα καν την ενέργεια να σηκωθώ και να πάρω το αμάξι.... Όταν ήμουνα στο επεισόδιο λοιπόν κανένας μηχανισμός αυτοσυντήρησης δεν λειτουργούσε. Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει τον θάνατό του. Και τώρα που είμαι πολύ καλύτερα μια τάση προς τον θάνατο την έχω έτσι κι' αλλιώς, αλλά να θυμόμαστε πάντα πως εκτός από τον χαρακτήρα παίζουν πάρα πολλύ ρόλο οι συνθήκες στη ζωή ενός ανθρώπου που δεν είναι πάντοτε στο χέρι του να τις αλλάξει. .

---

Νομιζω οτι η αυτοκτονια ειναι θεμε ιδιοσυγκρασιακο , εγω δεν θατοκανα ποτε ειναιο χαρακτηρας μου τετοιος , αγαπω τον εαυτομου , δεν θα τουκανα ποτε κακο ............σιγουρα ο καθενας μπορει να επιλεξει τον τροπο θανατου του , δεν ειμαι γω αυτο;ς που θα τον εμποδισει ................ η ουσια ειναι οτι δεν τοκανες , υπαρχουν βεβαια ανθρωποι που το κανουν , αλλα ειναι παρορμηση της στιγμης , μετα πιθανον , αν γινοταν , θα το μετανιωναν .........δεν ειμαι βεβαιος για τιποτα φυσικα , και απλα διατυπωνω μια δικη μου θεωρια , που σχετιζεται με το πως αντιδρω εγω , δεν ξερω καποιος αλλος ....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Νομιζω οτι η αυτοκτονια ειναι θεμε ιδιοσυγκρασιακο , εγω δεν θατοκανα ποτε ειναιο χαρακτηρας μου τετοιος , αγαπω τον εαυτομου , δεν θα τουκανα ποτε κακο ............σιγουρα ο καθενας μπορει να επιλεξει τον τροπο θανατου του , δεν ειμαι γω αυτο;ς που θα τον εμποδισει ................ η ουσια ειναι οτι δεν τοκανες , υπαρχουν βεβαια ανθρωποι που το κανουν , αλλα ειναι παρορμηση της στιγμης , μετα πιθανον , αν γινοταν , θα το μετανιωναν .........δεν ειμαι βεβαιος για τιποτα φυσικα , και απλα διατυπωνω μια δικη μου θεωρια , που σχετιζεται με το πως αντιδρω εγω , δεν ξερω καποιος αλλος ....

---

http://www.protagon.gr/epikairotita/...24-44341221024

"Το σχέδιο του Βέλιου ήταν απλό: αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας κάνω τον θάνατό μου σημαία στο δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς τέλους. Εγώ θα πω το πότε θα πεθάνω, όχι ο καρκίνος."

...Κι ο οποιοσδήποτε καρκίνος έτσι; Γι' αυτό αναφέρθηκα σε συνθήκες ζωής. Υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις όπου η απόφαση παίρνεται ναι μεν πάλι συνειδητά (καμία μετάνοια δηλαδή, και καμία παρόρμηση στιγμής) αλλά επειδή η επιθυμία για ζωή έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, έτσι κι' αλλιώς. Δεν είναι πάντοτε θέμα ιδιοσυγκρασίας. Θέμα αυταγάπης όμως και αυτοεκτίμησης, ναι! Για δες λίγο την περίπτωση του Βέλιου, και του κάθε Βέλιου που υποφέρει και που οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν και που καθημερινά νιώθει να χάνει την αξιοπρέπειά του. Τότε ίσως μπεις λίγο στο πνεύμα. Γενικά, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή, τι αντοχές έχεις και πώς θα χειριστείς μια δύσκολη και επίπονη κατάσταση. Και είναι δίκαιωμά σου να την χειριστείς με έναν τρόπο που δεν θα βλάψει άλλους και να σεβαστείς με όποιο τρόπο θέλεις και μπορείς τον εαυτό σου.

Ε , ναι , blackbird , αμα εισαι καταδικασμενος , αλλαζει το πραμα , ομως δεν αναφερεσαι στην αυτοκτονια , αλλα στην ευθανασια , με την οποια ειμαι συμφωνος ..........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ε , ναι , blackbird , αμα εισαι καταδικασμενος , αλλαζει το πραμα , ομως δεν αναφερεσαι στην αυτοκτονια , αλλα στην ευθανασια , με την οποια ειμαι συμφωνος ..........

---

ευθανασια ειναι αν στο κανει καποιος αλλος.
αν το κανεις μονος σου, εστω κι αν εχεις χρονιο νοσημα, παλι αυτοκτονια ειναι.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

http://www.protagon.gr/epikairotita/...24-44341221024

"Το σχέδιο του Βέλιου ήταν απλό: αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας κάνω τον θάνατό μου σημαία στο δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς τέλους. Εγώ θα πω το πότε θα πεθάνω, όχι ο καρκίνος."

...Κι ο οποιοσδήποτε καρκίνος έτσι; Γι' αυτό αναφέρθηκα σε συνθήκες ζωής. Υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις όπου η απόφαση παίρνεται ναι μεν πάλι συνειδητά (καμία μετάνοια δηλαδή, και καμία παρόρμηση στιγμής) αλλά επειδή η επιθυμία για ζωή έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, έτσι κι' αλλιώς. Δεν είναι πάντοτε θέμα ιδιοσυγκρασίας. Θέμα αυταγάπης όμως και αυτοεκτίμησης, ναι! Για δες λίγο την περίπτωση του Βέλιου, και του κάθε Βέλιου που υποφέρει και που οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν και που καθημερινά νιώθει να χάνει την αξιοπρέπειά του. Τότε ίσως μπεις λίγο στο πνεύμα. Γενικά, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή, τι αντοχές έχεις και πώς θα χειριστείς μια δύσκολη και επίπονη κατάσταση. Και είναι δίκαιωμά σου να την χειριστείς με έναν τρόπο που δεν θα βλάψει άλλους και να σεβαστείς με όποιο τρόπο θέλεις και μπορείς τον εαυτό σου.

---

Συγγνώμη, blackbird, αλλά τίσχέση έχει η ασθένεια με την έλλειψη αξιοπρέπειας; Άλλο το θέμα οτι κάποιος μπορεί να μην αντέχει να υποφέρει και να θέλει να πεθάνει, εκεί το καταλαβαίνω. Αλλά, στο θέμα της "αξιοπρέπειας" θα διαφωνήσω και με σένα και με τον συγχωρεμένο τον Βέλιο.
Αναξιοπρεπής είναι κάποιος που εξαπατάει τον άλλον, που αθετεί την υπόσχεσή του, που δεν σέβεται τους συνανθρώπους του, που κλέβει, που καταχράται την εμπιστοσύνη κάποιου ή χρήματα ή πράγματα που του εμπιστεύτηκαν, που δεν κάνει το καθήκον του και πολλά άλλα άσχημα πράγματα που επιλέγει να κάνει κάποιος.
Αναξιοπρεπής δεν είναι ο άρρωστος ή ο ανάπηρος! Γιατί είναι αναξιοπρεπής, μπορείς να μου εξηγήσεις; Επειδή πρέπει κάποιοι να τον βοηθάνε και να τον φροντίζουν; Ε, τότε, αν το πιστεύουμε αυτό δεν είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Πώς φαίνεται ο πολιτισμός μας αν όχι και στο πώς βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τους αδύναμους και τους ασθενείς;
Να πούμε σε όλους τους άρρωστους και τους ανάπηρους οτι είναι αναξιοπρεπείς που δέχονται να τους βοηθάνε και τους περιποιούνται οι άλλοι και που είναι στην θλιβερή αυτή κατάσταση και να τους προτείνουμε να κάνουν ευθανασία ;
Συγγνώμη, έπρεπε να το αναφέρω, καθότι το φόρουμ το διαβάζουν και άτομα με ειδικές ανάγκες και είναι πολύ άσχημο να διαβάζουν οτι είναι αναξιοπρεπείς επειδή έχουν μια αναπηρία και εξαρτώνται από την φροντίδα κάποιων ανθρώπων..

Αλίμονο να εννοώ κάτι τέτοιο. Πολλοί ασθενείς δεν αντέχουν να βλέπουν τον εαυτό τους να ουρλιάζει από τους πόνους και οι δικοί τους άνθρωποι να περνάνε και οι ίδιοι γολγοθά μαζί τους. Αξιοπρέπεια εννοώ πως δεν αντέχουν να τους κοιτάζει κανείς σε αυτό το χάλι, ούτε να κοιτάζουν το σώμα τους να λιώνει (ή οτιδήποτε). Δεν αναφέρομαι μόνο σε ασθένειες, το έχω τονίσει κιόλας. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι. Μικρά παραδείγματα δίνω, υπάρχουν άπειρα.

Μιλάω για το τι μπορεί να νιώθουν εκείνοι. Και εγώ το έχω νιώσει σε μείζον επεισόδιο που ούτε καν μπορώ να το συγκρίνω με αυτό που ένιωθε ο Βέλιος. Δεν άντεχα να με βλέπουν όλη μέρα στο κρεβάτι και να υποφέρουν, ένιωσα ότι ήμουν ανίκανη και εξεφτελιζόμουν. Άλλο το ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ, και άλλο το τι νιώθει κάποιος. Φυσικό επακόλουθο σε μια ασθένεια είναι το να λιώνει π.χ σιγά σιγά το σώμα σου. Το αντέχεις; Κάποιοι όχι. Αυτά από την πλευρά του ασθενή. Εγώ λέω απλά να μην κρίνουμε αυτά που δεν έχουμε ζήσει, ή αυτά που μπορεί να ζήσαμε αλλά να είχαμε περισσότερες αντοχές/δεδομένα/ελπίδες/χαρακτήρα για να το αντιμετωπίσουμε.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Αλίμονο να εννοώ κάτι τέτοιο. Πολλοί ασθενείς δεν αντέχουν να βλέπουν τον εαυτό τους να ουρλιάζει από τους πόνους και οι δικοί τους άνθρωποι να περνάνε και οι ίδιοι γολγοθά μαζί τους. Αξιοπρέπεια εννοώ πως δεν αντέχουν να τους κοιτάζει κανείς σε αυτό το χάλι, ούτε να κοιτάζουν το σώμα τους να λιώνει (ή οτιδήποτε). Δεν αναφέρομαι μόνο σε ασθένειες, το έχω τονίσει κιόλας. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι. Μικρά παραδείγματα δίνω, υπάρχουν άπειρα.

Μιλάω για το τι μπορεί να νιώθουν εκείνοι. Και εγώ το έχω νιώσει σε μείζον επεισόδιο που ούτε καν μπορώ να το συγκρίνω με αυτό που ένιωθε ο Βέλιος. Δεν άντεχα να με βλέπουν όλη μέρα στο κρεβάτι και να υποφέρουν, ένιωσα ότι ήμουν ανίκανη και εξεφτελιζόμουν. Άλλο το ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ, και άλλο το τι νιώθει κάποιος. Φυσικό επακόλουθο σε μια ασθένεια είναι το να λιώνει π.χ σιγά σιγά το σώμα σου. Το αντέχεις; Κάποιοι όχι. Αυτά από την πλευρά του ασθενή. Εγώ λέω απλά να μην κρίνουμε αυτά που δεν έχουμε ζήσει, ή αυτά που μπορεί να ζήσαμε αλλά να είχαμε περισσότερες αντοχές/δεδομένα/ελπίδες/χαρακτήρα για να το αντιμετωπίσουμε.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.

---

τι σχεση εχει τωρα η ασθενεια με την κακοποιηση?
οταν κακοποιεισαι, η αυτοκτονια δεν ειναι λυση σε καμια περιπτωση.
εκτος αν σε εχει πιασει ο εχθρος σε καιρο πολεμου και σε βασανιζει.
σε μια ελευθερη χωρα, ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ευθανασια ειναι αν στο κανει καποιος αλλος.
αν το κανεις μονος σου, εστω κι αν εχεις χρονιο νοσημα, παλι αυτοκτονια ειναι.

---

Σημασια εχει οτι προτιμας τον θανατο απ την ζωη ................αν εχεις σιγουρο τον θανατο , απο μια ασθενεια , απλως επισπευδεις την διαδικασια με την ευθανασια , αλλα στην κτθλψη δεν εχεις θανατο να πλαναται πανω απ την κεφαλα σου , εκει εντοπιζω την διαφορα ..... αλλο το χρονιο νοσημα , εκει ειναι οντως αυτοκτονια .....

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.

---

Καλα τα λεει η ρεμεντυ , αλλα προτιμω να ανταποδωσω τα ομοια σε καποιον που με κακοποιει, παρα ναυτοκτονησω , θαυτοκτονησω τον αλλον , χωρις καμμια τυψη , ειναι υγιης αντιδραση ..............νομιζω ταχεις μπερδεψει λιγακι .....

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

τι σχεση εχει τωρα η ασθενεια με την κακοποιηση? οταν κακοποιεισαι, η αυτοκτονια δεν ειναι λυση σε καμια περιπτωση. εκτος αν σε εχει πιασει ο εχθρος σε καιρο πολεμου και σε βασανιζει. σε μια ελευθερη χωρα, ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.

---

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Καλα τα λεει η ρεμεντυ , αλλα προτιμω να ανταποδωσω τα ομοια σε καποιον που με κακοποιει, παρα ναυτοκτονησω , θαυτοκτονησω τον αλλον , χωρις καμμια τυψη , ειναι υγιης αντιδραση ..............νομιζω ταχεις μπερδεψει λιγακι .....

---

Μάλλον τα γράφω λίγο μπερδεμένα ή απλά δεν συμμερίζεστε τις απόψεις μου, κανένα πρόβλημα :)

Δεν ήταν τυχαίο το παράδειγμα με τον αρχηγό της αστυνομίας. Θεωρείται πως πάντα και για όλους υπάρχει δικαιοσύνη και πως μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα; Μιλάω για περιπτώσεις που έχεις ζητήσει βοήθεια αλλά δεν αλλάζει κάτι στις ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. Κολλήσατε στην κακοποίηση που έφερα σαν ένα μικρό παράδειγμα. Για να γίνει πιο κατανοητό, σκεφτείτε έναν άνθρωπο που είναι αθώος αλλά έχει καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση και του κάνουν την ζωή του κόλαση ακόμα και οι αστυφύλακες (σε περιπτώσεις παιδεραστών π.χ αυτό γίνεται συχνά). Κάποια πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου δεν αλλάζουν ακόμη κι' αν προσπαθήσεις να ξεφύγεις, και φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μπορεί να μην λείπει τίποτα σε κάποιον ή να μην υποφέρει από κάποια ασθένεια και να θέλει να αυτοκτονήσει. Ή απλά... να έχει βιώσει διάφορα, να υπάρχει η βοήθεια αλλά ΚΑΙ η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζει πως δεν αντέχει πια το βάρος και την συνέχεια της ζωής και να αποφασίζει ΨΥΧΡΑΙΜΑ και συνειδητά να αποχωρήσει. Εσάς σας ενοχλεί; Γιατί αντιδράτε έτσι; Βέβαια δεν είναι ίδιο να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει και να ξέρεις πως του μένει λίγος χρόνος ζωής και καθόλου ελπίδες, εκεί κατανοείται ευκολότερα (φάνηκε και από εδώ), όλοι έχουμε πονέσει σωματικά, ξέρουμε πώς είναι. Εγώ αυτό που ήθελα να τονίσω είναι το δικαίωμα του οποιουδήποτε ανθρώπου "να την κάνει", ακόμη κι' αν εσύ (και ο κάθε εσύ) είσαι φίλος, γονέας, συγγενής και σύντροφος και δεν θα ήθελες/άντεχες να βιώσεις την απώλεια. Ακόμη και αν σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί όντως να είναι παρόρμηση, εκεί θα έλεγα πως ναι μεν ήταν λάθος αντίδραση και πως θα μπορούσε να πάρει βοήθεια ή να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να περάσει η "τρέλα"/φρίκη/απόγνωση της στιγμής, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να το κρίνω. Επειδή σ' αυτό το νήμα ένιωσα λίγο μια διάθεση κριτικής, αυτός είναι ο λόγος που γράφω ό,τι γράφω. Επειδή γενικά είναι άσχημο οι άλλοι να μην ζούνε την ζωή σου και να μην νιώθουν και σκέφτονται όπως εσύ αλλά να "σε καταδικάζουν" (το τελευταίο δεν το είδα να συμβαίνει εδώ ευτυχώς αλλά γενικά υπάρχει και αυτό σαν αντιμετώπιση).

Υ.Γ: Αν και μπορεί να μην φαίνεται από το ποστ μου, εγώ περισσότερο βιώνω και συμμερίζομαι την πλευρά που μένει πίσω και θρηνεί δικούς της ανθρώπους που θέλησαν να φύγουν, παρά την πλευρά του ασθενή ή του καταδικασμένου ανθρώπου που θέλει να αποχωρήσει.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

....Ή απλά... να έχει βιώσει διάφορα, να υπάρχει η βοήθεια αλλά ΚΑΙ η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζει πως δεν αντέχει πια το βάρος και την συνέχεια της ζωής και να αποφασίζει ΨΥΧΡΑΙΜΑ και συνειδητά να αποχωρήσει. Εσάς σας ενοχλεί; Γιατί αντιδράτε έτσι; Βέβαια δεν είναι ίδιο να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει και να ξέρεις πως του μένει λίγος χρόνος ζωής και καθόλου ελπίδες, εκεί κατανοείται ευκολότερα (φάνηκε και από εδώ), όλοι έχουμε πονέσει σωματικά, ξέρουμε πώς είναι. Εγώ αυτό που ήθελα να τονίσω είναι το δικαίωμα του οποιουδήποτε ανθρώπου "να την κάνει", ακόμη κι' αν εσύ (και ο κάθε εσύ) είσαι φίλος, γονέας, συγγενής και σύντροφος και δεν θα ήθελες/άντεχες να βιώσεις την απώλεια. Ακόμη και αν σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί όντως να είναι παρόρμηση, εκεί θα έλεγα πως ναι μεν ήταν λάθος αντίδραση και πως θα μπορούσε να πάρει βοήθεια ή να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να περάσει η "τρέλα"/φρίκη/απόγνωση της στιγμής, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να το κρίνω. Επειδή σ' αυτό το νήμα ένιωσα λίγο μια διάθεση κριτικής, αυτός είναι ο λόγος που γράφω ό,τι γράφω. Επειδή γενικά είναι άσχημο οι άλλοι να μην ζούνε την ζωή σου και να μην νιώθουν και σκέφτονται όπως εσύ αλλά να "σε καταδικάζουν" (το τελευταίο δεν το είδα να συμβαίνει εδώ ευτυχώς αλλά γενικά υπάρχει και αυτό σαν αντιμετώπιση). ....

---

"ψυχραιμα και συνειδητα", το λες εσυ...
ποσο 'ψυχραιμα και συνειδητα" ομως αποφασιζει ενας ψυχικα αρρωστος ανθρωπος?
αν σκεφτεις οτι πανω απο το 90% των αυτοκτονιων προερχονται απο ασθενεις με καταθλιψη, θα συνειδητοποιησεις οτι καθολου ψυχραιμα και συνειδητα δεν αποφασισαν...

δεν ειναι μονο θεμα παρορμησης η μονιμη συνεχους σκεψης.
μπορει ενας ανθρωπος να ασθενει για πολυ καιρο και να εχει αυτηνν την σκεψη σταθερα, οχι παρορμητικα δηλαδη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ ΟΜΩΣ.

προσωπικα δεν εχω κανενα προβλημα να δεχτω και να σεβαστω μια ψυχραιμη και συνειδητη αποφαση ενος υγιους ανθρωπου. μια φιλοσοφικη θεση του ως προς την ζωη και τον θανατο. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ ΟΜΩΣ.
η καταθλιψη βαζει ενα μαυρο πεπλο σε ολες τις σκεψεις.
δεν μπορει κανεις να με πεισει οτι σκεφτεται "ψυχραιμα και συνειδητα" οντας ασθενης με καταθλιψη.

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις Remedy είναι πως δεν μιλάω μόνο για ασθένειες. Ακριβώς σ' αυτό που λες αναφέρομαι κυρίως. Ψύχραιμα και συνειδητά συνήθως δεν μπορεί να αποφασίσει κάποιος καταθλιπτικός. Μάλλον αγνόησες τα παραδείγματα που έγραψα παραπάνω που δεν ανέφερα κιόλας πουθενά την λέξη κατάθλιψη. Και μάλιστα αυτό που είπες προσπάθησα να πω πριν αλλά με διαφορετικό/λανθασμένο τρόπο: η "τάση" προς το θάνατο, εννοούσα η δική μου φιλοσοφία για τη ζωή. Απόλυτα υγιής είμαι. Απ' την άλλη συνειδητή ήταν και η απόφαση του Βέλιου που ήταν άρρωστος. Αυτό δεν το έκρινες. Διαφορετικά αντιμετωπίζουμε βλέπεις μια σωματική ασθένεια, λες και η ψυχική πάντοτε γιατρεύεται. Συνειδητή μπορεί κάλλιστα να είναι και η απόφαση ενός ανθρώπου που έχει βιαστεί 3ις φορές, που είναι καταθλιπτικός και που οι συνθήκες στη ζωή του είναι άσχημες, που έχει αναζητήσει βοήθεια αλλά δεν αντέχει πια το βάρος. Είτε το δέχονται κάποιοι είτε όχι. Δική του είναι η ζωή και γι' αυτήν θα αποφασίσει. Που και άρρωστος να είναι, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο και αν αντέχει να αντιμετωπίσει κάποια πράγματα (που δεν είναι όλα ρόδινα και ούτε σημαίνει πως είναι δειλός και παραδίδει τα όπλα, κάθε περίπτωση διαφέρει), ό,τι και αν λένε εκείνοι που είναι έξω απ' τον χωρό. Οπότε, ναι, δεν είναι τυχαίο αυτό το 90%. Ούτε σημαίνει πως και οι 90 από τους 100 θα το μετάνιωσαν ή ενέργησαν πάνω στην απόγνωση και πόνο της στιγμής, που ούτε κι' αυτό δεν θα το κρίνω γιατί ειδικά από εκεί έχω περάσει και ξέρω πώς είναι. Όπως επίσης ξέρω πώς είναι να είναι κάποιος χρόνια διπολικός, να ακολουθεί θεραπεία, να έχει αλλάξει 100 γιατρούς και να προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες αλλά κάθε φορά να καταλήγει στην ίδια αρχική σκέψη: "θέλω να πεθάνω", που η αρχική σκέψη μπορεί να ήταν απλά λόγω της φιλοσοφίας που είχε για τη ζωή και έπειτα να τον χτύπησε η αρρώστια. Έγραψα την θέση μου και τέλος.

Η ζωη για κανεναν δεν ειναι καθε μερα χαρα.οι λυπες και οι δυσκολιες ειναι περισσοτερες.προσωπικη μου σταση ζωης ειναι να μη χανω την ελπιδα μου γισ αυτες εστω τις λιγες χαρες που σε κανουν να γελας και να χαιρεσαι με την καρδια σου.
Εχω φτασει αρκετες φορες στο σημειο της αυτοκτονιας.ηταν κι ενας απο τους λογους που νοσηλευτηκα για 1η φορα.αλλα πλεον εχω πει οτι μεσα στις κρισεις μου καθε λογης δε θα παιρνω μεγαλες αποφασεις κι οταν φτανω στο απροχωρητο θα ζηταω βοηθεια για ανακουφηση καθε μορφης.
Καθε μερα αξιζει να χαμογελαμε εστω και για κατι πολυ μικρο.αφορμες για μικρες χαρες μπορουμε να βρουμε σχεδον καθε μερα
Η ελπιδα θα πεθανει πρωτη και μετα εγω

Quote:

---

Originally Posted by boo

...
Η ελπιδα θα πεθανει πρωτη και μετα εγω

---

ωραιο βρε μπου :)
respect

Είσαι μερακλου μπου!!

Μπου είσαι πραγματικά μορφωμένη μόνο οι μορφωμένοι πιστεύουν ότι όλα αλλάζουν κι οι άνθρωποι εξελίσσονται κι εγώ δεν το ήξερα το διάβασα κι εγώ είχα την ίδια γνώμη για τον εαυτό μου ότι δεν ξέρω κ πολλά κ τελικά ξέρω τα περισσότερα από όλους στην ηλικία μου