τελικά είναι εφικτή μια φυσιολογική ζωή;

καλημέρα, διαβάζω καιρό το φόρουμ και ομολογώ ότι βοηθάει πολύ να βλέπεις ανθρώπους που ναι σε παρόμοια φάση με σένα, να μην νιώθεις τόσο μόνος...
Είμαι κοντά στα 30, από μικρή βίωνα προβληματικές καταστάσεις στο σπίτι, οικονομικά προβλήματα, διαζύγιο γονιών, κακοποίηση κτλ. τότε νόμιζα πως είχα απίστευτη δύναμη.. και έριξα όλο μου το είναι στην μελέτη για να σπουδάσω, να ξέφύγω...τα κατάφερα, αν και ήταν δύσκολο..όμως δεν ξέφυγα μέσα μου...είμαι σε φάση κατάθλιψης χρόνια τώρα, πλήρως αποτυχημένη στον προσωπικό τομέα και απίστευτα θυμωμένη με το εαυτό μου. Πάω σε ψυχολόγο εδ'ώ και 2 περίπου χρόνια, αλλά ουσιαστική βοήθεια δεν βλέπω..φοβάμαι, πιστεύω μάλλον, ότι θε μείνω έτσι, μόνη και βυθισμένη στην δυστυχία..ξέρω τί θα πείτε, να μην απογοητεύομαι κτλ., όμως έκανα τα βήματά μου κι έπεσα στα σκ..τά. Δεν ξέρω αν μπορώ πλέον να ελπίζω σε κάτι. ..νομίζω ότι δεν θα νικήσω ποτέ την κατάθλιψη, μια ζωή θα μαι σκιά του εαυτού που θα θελα να εχω και δεν έχω..είναι αργά για θαύματα..έτσι νιώθω...

Psychangel....
Θες να γίνεις πιο αναλυτική;
Απ΄τη στιγμή που επαγγελματικά είσαι καλά, ποιο είναι το πρόβλημα; Οι σχέσεις σου με τους άντρες; Μήπως δεν έχεις φίλους;

καταρχήν, το ότι σπούδασα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι και καλά επαγγελματικά...αλλά το βασικό μου θέμα είναι η σχέση μου με τον ίδιο μου τον εαυτό, τους άντρες..φίλους έχω , ελάχιστους βέβαια, αλλά με την κατάθλιψη που με ταλαιπωρεί δεν μπορώ να μαι κοινωνική...αλλά δεν μου κάνει και μεγάλη διαφορά..άσε που από μια ηλικία και μετά, τελειώνοντας τις σπου΄δες σου, οι φίλοι αφοσιώνονται στις σχέσεις τους και ορθώς πράττουν...αλλά εκεί εγώ είμαι πάτος..

Μήπως πρέπει να διευρύνεις λίγο τις παρέες σου; Έχω μια φίλη που όλο παραπονιέται πως δεν υπάρχουν άντρες πια, δν βρίσκει κανένα, χάθηκαν οι σχέσεις κλπ, αλλά κάθεται μέσα και μόνο κλαίγεται. Έχεις κοινωνική ζωή;

όχι ιδιαίτερα, αλλά σου εξήγησα πως για μένα δεν είναι τόσο εύκολο..δεν μου λείπει ένας γκόμενος, ενας σύντροφος μου λείπει..και γενικά μια ζωή...παλεύω χρόνια με τα προβλήματά μου και λύση δεν βρήκα, όχι μόνο με τις σχέσεις, γιατί στην τελική κι αυτές απόρροια άλλων προβλημάτων είναι..με το μέσα μου εννοώ..με αυτό δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα...

Οπότε το θέμα είναι να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση με τον εαυτό σου αν κατάλαβα καλά. Τον αγαπάς τον εαυτό σου; Βρίσκεις σε σένα πράγματα που πρέπει να θαυμάζεις; Ακόμη και αυτό που λες, ότι μέσα από μια τόσο προβληματική οικογένεια κατάφερες να σπουδάσεις, είναι από μόνο του μια πολύ μεγάλη νίκη που πρέπει να σε κάνει περήφανη για σένα. Έχεις άλλες προσωπικές νίκες;

έχω προσωπικές νίκες νομίζω, και μάλιστα σε αυτές στεκόμουν τόσα χρόνια για να μην καταρρεύσω, ήλπιζα ότι θα αλλάξω, όταν πήγα δε και στον ψυχολόγο, νόμιζα ότι αυτό ήταν, θα γίνω όπως με ονειρεύομαι..αλλά δεν έγινε έτσι..παρέμεινα καταθλιπτική, να νιώθω ότι είμαι μια αποτυχία, οι νίκες που λες με αφήνουν αδιάφορη γιατί πολύ απλά δεν με κάνουν ευτυχισμένη...νομίζω πλέον πως έτσι θα συνεχίζω να ζω μέχρι να ρθει η ώρα να πεθάνω..

Ετσι είναι phychangel.Η κατάθλιψη μας αναγκάζει κατά κάποιο τρόπο να απομωνοθούμε.Και μετά δεν την αντέχουμε αυτή τη μοναξιά.Σε αυτούς τους λίγους φίλους που έχεις έχεις πει για τα προβλήματά σου?

ναι, έχω πει..άλλοι καταλαβαίνουν κι άλλοι λένε τί είναι αυτά, έχεις όλη την ζωή μπροστά σου κτλ....

OΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ

Θα σου πω κάτι που μπορεί να σου φανεί άσχετο, αλλά εμένα με βοήθησε.
Στη φάση που περνάω με τη μαμά, είχα πάει περυσι σε μια φίλη μου σε ένα νησί να κάτσω μερικές μέρες να ξεσκάσω. ʼρχισε λοιπόν τα δικά της, εγώ δεν είχα διάθεση για τίποτα, μόνο φαγητό, τσιγάρο, ποτό και μέσα. Σχεδόν με το ζόρι με πήγε κομμωτήριο, πήγαμε για ψώνια, μ\' έβαζε να κάνω μπάνιο με τις ώρες για να χαλαρώσω και να μου φτιάξει τη διάθεση. Βγήκαμε έξω, περάσαμε καλά. Τι θέλω να σου πω με αυτό; Κάνε κάτι για σένα. Φτιάξε τα μαλιά σου, τα νύχια σου, αγόρασε ρούχα, βγες μια βόλτα, φλέρταρε. Σίγουρα δεν θα γίνει κανένα θαύμα, αλλά θα νιώσεις καλύτερα με σένα. Μίλα όσο πιο πολύ μπορείς γι\' αυτά που σε καταπιέζουν, είτε εδώ, είτε με φίλους. Πολέμησε το, γιατί όσο το αφήνεις τόσο χειρότερο θα γίνεται. Όπου υπάρχει δράση, αν δεν υπάρχει αντίδραση, απλά το πρόβλημα διαιωνίζεται. Να εισαι σίγουρη ότι αποκλειεται να περάσει το παιδί με τις πίτσες και να βρεςι τον άντρα της ζωής σου.

Αυτό είναι, πιστεύω, το δύσκολο με την κατάθλιψη. Οτι οι γύρω δεν καταλαβαίνουν το λόγο που είσαι έτσι. Καμιά φορά ίσως και εσύ η ίδια να μην βρίσκεις το λόγο. Αλλά είμαι σίγουρη, 100%, οτι υπάρχει κάποιος πολύ καλός λόγος πίσω από το σκοτεινό της πέπλο.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΤΣΕΣ ΒΡΕ ΘΕΟΦΑΝΙΑ; ΚΑΙ ΝΑ ΗΘΕΛΕ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΡΩΣΣΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ DELIVERY.

Το λέω γιατί η κοπέλα θέλει ένα σύντροφο και μερικά πράγματα δεν γίνονται με μαγικό ραβδάκι, θέλουν και λίγο κυνηγητό....

ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ. ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΩΘΕΙ ΛΟΓΟ ΗΛΙΚΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Υ.Γ. ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΣΤΟ EMAIL

Δεν έχω παράπονο από τους φίλους, αυτοί οι ελάχιστοι που χω κρατήσει, προσπαθούν, αλλά δεν βοηθάει. είναι φορές μάλιστα που δεν σηκώνω το τηλέφωνο και τους αγνοώ, κι ας θυμώσουν.δεν μπορώ καν να μιλήσω μαζί τους μερικές φορές..και δεν μπορούν να μου καλύψουν τα κενά. κακά τα ψέμματα, όταν κοντεύεις 30 οι προτεραιότητές σου είναι να βρεις έναν σύντροφο...εγώ αυτό προσπάθησα ελάχιστα, δεν το κρύβω, αλλά δεν μπορούσα εύκολα να ανοιχτώ και την πάτησα, ειδικά την τελευταία φορά ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή...
το ξέρω ότι βοηθά να κάνεις πράγματα για σένα, αλλά πρώτον, τα κανα ανέβηκα λίγο και μετά χειρότερα, δεύτερον, συντηρούμαι μόνη μου από τα 19, άρα δεν μου ναι εύκολο να αφήσω την δουλειά μου και να πάω κάπου να ηρεμήσω κτλ. και το να φλερτάρω και τέτοια, να βγαίνω πιο πολύ κτλ. ε, αν μπορούσα να τα κάνω αυτά τότε δεν θα χα την κατάθλιψη που έχω, στην μορφή που την έχω για να μην κάνω και τον γιατρό...

Το θέμα είναι να μπει στο παιχνίδι. Εκεί χάνεις-κερδίζεις, υπάρχει δράση. Όταν δεν κάνεις τίποτα, απλά βυθίζεσαι ακόμη περισσότερο στην ανυπαρξία και την κατάθλιψη. Εγώ δεν ξέρω σε ποιο ψυχιατρείο θα ήμουν κλεισμένη αν δεν είχα πραγματικούς φίλους δίπλα μου να με τραβάνε προς τη ζωή.

ΥΓ. Και γω

ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΑΥΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΕ. ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ. ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΣΕΙΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.

Ναι ρε παιδιά, αλλά επαναλαμβάνω ότι η αγάπη δεν θα σου χτυπήσει μια ωραία πρωία την πόρτα, θα σε βάλει πάνω στο άλογο και θα πάτε να ζήσετε στον πύργο της Φιόνας. Αυτό το κλείνομαι μέσα και κλαίω τη μοίρα μου, μόνο αντίθετα αποτελέσματα έχει

Δεν κλαίω την μοίρα μου...αλλά, χωρίς παρεξήγηση Θεοφανία, από τον τρόπο που μιλάς μάλλον δεν κατάλαβες για τί μιλάω και τί πρόβλημα με απασχολεί...

Νομίζω οτι αυτό που λες psychangel είναι οτι το πρόβλημά σου ξεκινάει από μέσα σου. Είναι αυτό το κενό που λες, που δεν καλύπτεται ό, τι και να κάνεις?

ΕΜΕΝΑ ΠΑΝΤΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. ΑΛΛΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΕΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ ΛΙΓΟ. 3 ΜΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ.

Υ.Γ. ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ; ΠΙΑΦ, ΦΙΟΝΑ. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ

Εσύ μίλησες για σύντροφο και αγάπη την οποία δεν βρίσκεις και εγώ σου λέω πάρε τους φίλους και βγες έξω να ζήσεις. Τι διαφορετικό λέμε;

MATHES
Η Φιόνα είναι η πριγκίπισσα που αγάπησε ο Σρεκ. έλεος! Δεν καμιά ταινία να μπορούμε να συνενοούμαστε!

λέμε πως αν μπορούσα να τα κάνω αυτά, τότε δεν θα μουν αυτή που είμαι. και επίσης, πως αν τα κάνω αυτά, αλλά νιώθω τόσο χάλια για τον εαυτό μου, πάλι σε κανέναν μαλάκα θα πέσω....και πάλι από την αρχή. γιατί πολύ απλά δεν πιστεύω στους ανθρώπους, δεν πιστεύω ούτε στον εαυτό μου...δεν είναι τόσο απλά όλα όταν ο εχθρός σου είσαι εσύ...

ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΨΑΧΝΕΙ ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΥ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. ΘΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ

MATHES; :(

Θεοφανία όταν έχεις κατάθλιψη δεν είναι τόσο απλό το να βγεις,να αντιδράσεις,να κάνεις πράγματα.Σίγουρα αυτό είναι το καλύτερο και αυτό πρέπει να κάνουμε αν μπορούμε για να βοηθηθούμε,αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο.Δεν είναι απλώς μια κακή διάθεση που θα βγούμε και θα περάσει.Είναι κάτι βαθύτερο που μας κρατάει και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.Δηλαδή μπορεί θεωρητικά να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε αλλά στην πράξη να νιώθουμε τόσο αδύναμοι να κάνουμε το οτιδήποτε.Τουλάχιστον εγώ έτσι νιώθω.

Οπότε γυρνάμε σε όλα αυτά που σου έλεγα στην αρχή. ΑΓΑΠΗΣΕ τον εαυτό σου. Πες μας μερικά πράγματα για σένα. Για ποια είσαι περήφανη; Τι σου αρέσει πάνω σου;
Επαναλαμβάνω ότι για μένα είσαι αξιέπαινη που κατάφερες να σπουδάσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες και να φτάσεις στο σημείο να συντηρείς τον εαυτό σου απ\' τα 19.
Από μόνο του σε κάνει έναν ενδιαφέροντα άνθρωπο με πολλή δύναμη.

ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΚΟΠΕΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΟΥ. ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ PSYCHANGEL ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΑΥΤΟ

Dalia
Το καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Εγώ στην αρχή με τη μαμά, είχα βγει ένα βράδυ έξω με φίλες μου για φαγητό. Την άλλη μέρα πάω στο αυτοκίνητο και βλέπω ότι είχα τρακάρει πίσω το καπό τόσο πολύ που είχε διπλώσει. Καταλαβαίνεις;;;; Ούτε καν το άκουσα! Πήγα στο σημείο και είδα ένα φορτηγό, όπου απ\' ότι κατάλαβα είχα κάνει όπισθεν για να ξεπαρκάρω και το χτύπησα. Τόσο στον κόσμο μου ήμουν. Δεν έβγαινα για να περνάω καλά, αλλά για να συμμετέχω στη ζωή και σιγά-σιγά αυτό σε βάζει από μόνο του στο παιχνίδι...ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο και προς Θεού δεν μιλάω εκ του ασφαλούς....

απλά εγώ, χωρίς να το παίζω δυνατή, έχω κάνει πολλά βήματα να ξεπεράσω καταστάσεις και τα κατάφερνα, φαινομενικά έστω, κρυβόμουν όμως από την ερωτική ευτυχία, μάλλον από φόβο ή για να μην αποτύχω..είχα λοιπόν την ψευδαίσθηση της επιτυχημένης, ώσπου έσπασα..και κατάλαβα το μέγεθος του προβλήματός μου. Δεν ψάχνω κάποιον απλά για να υπάρχει..αλλά κάποιον να καταλάβει πώς είμαι και να αγαπήσει τις ατέλειές μου, προκειμένου να διορθωθούν..και στις λίγες απόπειρές μου, ειδικά στην τελευταία, οι ατέλειες αυτές έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης..τί να πω για μένα βρε Θεοφανία, μπορεί να ναι αξιοθαύμαστο που δούλευα και μάζευα ψιλά για να πάρω εισητήριο να πάω στο Πανεπιστήμιο..αλλά αυτά είναι μία πτυχή , αυτή των σπουδών κτλ. ή αν θες αυτή που δεν έχει διαπροσωπικές σχέσεις..εκεί τα σκατώνω τελείως γιατί εκεί δεν πιστεύω ότι αξίζω ...

και πέραν τούτου, ακριβώς επειδή έχω κουραστεί΄τόσο από όλα αυτά, δεν έχω πλέον άλλες αντοχές. όταν μεγαλώνεις ουσιαστικά μόνος σου, περνάς δύσκολα από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου και βάζεις το κεφάλι κάτω και προχωράς..ε, κάποια στιγμή κουράζεσαι, δεν αντέχεις άλλο

Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμ΄όλοι κουραζόμαστε, αλλά αν κατάλαβα καλά, τώρα το μόνο που σου λείπει είναι ένας σύντροφος για να μοιραστείς μαζί του τον εαυτό σου. Πως λοιπόν θα τον βρεις; Και εκεί σε πρήζω με το έξω. Η άλλη επιλογή είναι αυτή που έχεις τώρα. Παραίτηση και κατάθλιψη...

μα εδώ κάνεις λάθος..δεν είναι θέμα επιλογής...όταν δεν μπορείς να δεις θετικά τον εαυτό σου, δεν μπορείς..κι ο ψυχολόγος μου λέει κάποια πράγματα, λέω ναι, ισχύουν, αλλά δεν μπορώ να τα δω..εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου μηδέν..αν τα βλεπα δεν θα πλήρωνα ένα κάρο λεφτά ελπίζοντας ότι κάτι θα γίενει..άρα, η χαζή είμαι ή αθεράπευτη..και για το άλλο πιέστηκα, βγήκα από τον εαυτό μου κάποια στιγμή και το κυνήγησα, αποτέλεσμα...πολύ χάλια. Αλλά δεν το βαλα κάτω..είπα, θα το παλέψω κι αυτή την φορά με άλλο τρόπο, πιο αληθινό, γνώρισα κάποιον και του μίλησα για τα κωλύμματά μου, φαινόταν ότι ήταν κάτι πολύ καλό και αληθινό και για πρώτη φορά δεν κρυβόμουν..αλλά αποδείχτηκε το μεγαλύτερο ψέμμα στην ζωή μου...ε, τώρα δεν μπορώ να ξαναβγώ εκεί έξω..δεν γίνεται. και όχι, δεν είναι το μόνο που μου λείπει ένας σύντροφος, απλά είναι το μόνο που θα μπορούσε να με βοηθήσει, η δύναμη της αγάπης, όλα τα άλλα με αφήνουν αδιάφορη...

Καλή μου psychangel σίγουρα δεν είσαι χαζή ούτε αθεράπευτη. Όπως το βλέπω εγώ, έχεις βουλιάξει μέσα σε ένα βαθύ σκοτεινό πηγάδι από το οποίο σου είναι αδύνατον να βγεις μόνη σου.

όπως το πες φοίβη, έτσι ακριβώς νιώθω...και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ..πνίγομαι..

Και επειδή πέρασες μια απογοήτευση από ένα μ@@κα θα καταδικάσεις τον εαυτό σου σε ανυπαρξία; Σίγουρα το πρόβλημα είναι πάνω απ\' όλα με τον εαυτό σου, αλλά βάλε εμά στη θέση σου. Διάβαζες ένα τέτοιο τόπικ και είχες όλη την καλή διάθεση να βοηθήσεις, τι συμβουλές θα έδινες; Εδώ μέσα υπάρχουν άτομα που αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα από το δικό σου και το δικό μου και το παλεύουν με τόσο πείσμα που πραγματικά εμένα με ανατριχιάζει.

Quote:

---

Originally posted by phychangel
όπως το πες φοίβη, έτσι ακριβώς νιώθω...και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ..πνίγομαι..

---

Υπάρχει τουλάχιστον για σένα κάτι να πιαστείς? Μια προεξοχή μέσα σ\' αυτό το σκοτεινό πηγάδι?

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.ΜΟΛΙΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΩΤΑ. ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ

μα δεν τα έβαλα μαζί σου..ούτε είπα σε καμία περίπτωση ότι δεν υπάχρουν χειρότερα..αλλά τότε θα μασταν όλοι καλά..γιατί θα βλέπαμε τα χειρότερα μόνο, όχι τα καλύτερα..και γω όπως σου πα έχω θέματα διαχρονικά.. από παιδί, κοκοποιήθηκα, στερήθηκα υλικά αγαθά, έκανα απόπειρα αυτοκτονίας στην εφηβεία μου κι άλλα...απλά έσπασα..δεν παει άλλο..ίσως να λεγα και γω τα ίδια στην θέση σου...αλλά δεν είμαι, είμαι στην δική μου. και δεν είπα ότι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα είναι η απογοήτευση από τον μαλάκα..αλλά ήταν μια χαριστική βολή, γιατί ήθελα και πίστευα σε μια φωτεινή εξαίρεση στην ζωή μου..κι όταν είσαι απελπισμένος ψυχικά, κοιτάς από κάπου να πιαστείς...