θέλω να χωρίσω και φταίνε οι άλλοι

γειά σας,

γράφω για πρώτη φορά στο φόρουμ, ήθελα να μιλήσω και εγώ για το πρόβλημα που με απασχολεί. Έχω παντρευτεί εδώ και 7 χρόνια και μένουμε όλοι μαζί σε ένα διώροφο. Σε ένα βοηθητικό χώρο μένουν οι γονείς του άντρα μου και στον άλλο όροφο μένει ο αδερφός του με την γυναίκα του. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ από την αρχή είχα πρόβλημα προσαρμογής σε αυτό το περιβάλλον. Δηλαδή , οι γονείς του έλεγαν κάποια πράγματα που με πληγώναν αλλά αμφιβάλλω αν το καταλάβαιναν. Στα χρόνια αυτά πήγα σε ψυχίατρο πήρα αντικαταθλιπτικά έκανα θεραπεία, αλλά αρρώσταινα συνέχεια από ψυχολογικά αίτια (άγχος που σωματοποιείται), οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πολύ πιο σκληροί από μένα, ευκατάστατοι και έχουν περίσσεια αυτοπεποίθησης, ενώ αντίθετα εγώ όταν ήμουν μικρή δεν με ενθάρρυναν καθόλου οι γονείς μου ούτε έκαναν κάτι ιδιαίτερο για να με βοηθήσουν ψυχολογικά και οικονομικά να ανταπεξέρχομαι. Τον τελευταίο καιρό ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί ενώ οι γονείς του έλειπαν ταξίδι, ο αδερφός του άντρα μου, έφερε μια άλλη γυναίκα στο σπίτι και έκαναν έρωτα τέσσερις μέρες πρωί μεσημέρι βράδυ, εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει βίτσια και ακούγονταν διάφορες φωνές και "άσχημα πράγματα" σε βάρος της παρτενέρ του. Από τότε στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και αγχώθηκα, φοβάμαι πολύ ότι θα το ξανακάνει και μου χαλάει την ψυχική μου υγεία και ισορροπία. Σκέφτομαι ότι αυτός ο γάμος (ο δικός μου) δεν έχει γερές βάσεις και οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες.

Καλησπέρα Sadgi
Δεν κατάλαβα γιατί εσύ αγχώθηκες τόσο για τον αδερφό του άντρα σου και τα βίτσια του. Σε τι επηρεάζει αυτό εσένα και την δική σου οικογένεια;
Επίσης σε όλα αυτά που λες...ο άντρας σου που είναι; Δεν τον αναφέρεις καθόλου. Ποια στάση κρατάει εκείνος απέναντι στους γονείς σου και στην άσχημη συμπεριφορά που έχουν προς εσένα; τι σχέση έχετε μεταξύ σας;

Αυτο της ελληνικης οικογένειας είναι μοναδικο τελικα στον κοσμο: να φτιαξω τα σπίτια ετσι, που να μενουμε ολοι μαζι. Μη τυχον και ξεστρατίσει κάποιος. Να ειναι όλοι γυρω απο την κυψελη. Και βασίλισσα στην κορυφη, φυσικα η μάνα...

Sadgi, προφανώς ο γαμος σου δέχεται μεγαλη επιρροή απο τους γύρω. Αφενός γιατι υπάρχουν, αφετέρου γιατι τους εχετε αφησει να έχουν. Το θεμα ειναι πώς αισθανεσαι εσυ με τον αντρα σου και πως βιώνεις την προσωπικη σας σχεση. Το να μην εχει γερές βασεις ο γαμος σας, αυτο δεν μπορει να αποδωθει στους γυρω,αλλα μονο σε σας τους δυο.
Οι γυρω σαφως και δεν ειναι ο,τι καλυτερο.
Το ενδεχόμενο να αλλαζατε περιβάλλον, φαντάζομαι δεν υπαρχει ε;

Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να αλλάξω περιβάλλον επειδή εγώ είμαι άνεργη και ο σύζυγος μου εργάζεται για πενταροδεκάρες (Κλασικά σε αυτήν την χώρα). Το σπίτι προϋπήρχε και οι γονείς του το παραχώρησαν για να μένω εγώ με τον άντρα μου. Κατά καιρούς οι γονείς του μου έλεγαν πράγματα που δεν ήθελα να ακούσω, όπως ότι ο γιος μου είναι ο καλύτερος, έχει πολλά προσόντα και χαρίσματα και άλλα παινέματα που τα άκουγα σχεδόν καθημερινά. Άλλες φορές τους έπιανε και μείωναν εμένα λέγοντας ότι δεν σε βοήθησαν οι γονείς σου να προχωρήσεις ή με αποκάρδιωναν λέγοντας μου ότι οτιδήποτε και να επιχειρήσω θα είναι ένα φιάσκο γιατί ότι προσπαθώ εγώ είναι ακατόρθωτο ενώ ότι προσπαθούν οι άλλοι είναι λογικό και καθόλου ουτοπικό όπως στην δική μου περίπτωση (που είναι ουτοπικό) 'Όλα αυτά πολύ γενικά γιατί ο χρόνος δεν επαρκεί για να γράψω λεπτομέρειες. 'Όταν παντρεύτηκα δεν γνώριζα από πριν το περιβάλλον αλλά όταν άρχισα να καταλαβαίνω ήταν πλέον πολύ αργά και η ζωή μου άλλαξε ραγδαία. Ο σύζυγος μου προσπαθεί να κρατάει αποστάσεις και μια σχετική ισορροπία αποφεύγοντας να το κάνει πρόβλημά του. Όσον αφορά το θέμα με τον αδερφό του με ενοχλεί αφάνταστα το όλο ύφος του νάρκισσου που έχει και γενικότερα το όλο δούλεμα που ρίχνει στην συγκεκριμένη κοπέλα η οποία κρατάει μια παθητική στάση. Είμαι σε αδιέξοδο γιατί έχασα την ελευθερία μου και πραγματικά δυσκολεύομαι πολύ να ορθοποδήσω και οικονομικά και ψυχολογικά. Αλλά το κυριότερο είναι κάθε βράδυ στεναχωριέμαι και λέω "Θεέ μου γιατί σε μένα". Τέλος πρέπει να αναφέρω κάτι πολύ σημαντικό, τον άντρα παρόλα αυτά τον αγαπώ ακόμα και είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του. Απλώς η κατάσταση είναι τραγικά επώδυνη για εμένα.

τα χεις μπερδεψει λιγο.
στο πρωτο μηνυμα σε ενοχλουσε το θορυβωδες σεξ του αδερφου του ανδρα σου και τα βιτσια του(!!!!).
τωρα μας λες οτι σε ενοχλει που δουλευε την κοπελα (?)
ποια κοπελα δουλευε?
μηπως λες δυο διαφορετικες ιστοριες?
αποφασισε τι σε ενοχλει τελικα και πες το μας...

Ενώ φαίνεται ότι είναι καλά με την γυναίκα του, αυτός έφερε μία άλλη γυναίκα στο σπίτι και έκαναν σεξ όταν αυτή έλειπε. Με στεναχώρησε το γεγονός της απιστίας και ταυτόχρονα ενοχλήθηκα από το γεγονός ότι μας έφερε την άλλη γυναίκα στο σπίτι και ακούγαμε αυτό που κάνανε μεσάνυχτα για πολλές μέρες. Μπορεί να μην έχω κανένα δικαίωμα να ασχολούμαι με την ζωή του άλλου, αλλά όπως και να το κάνουμε ευαισθητοποιήθηκα όταν κατάλαβα τι γίνεται... στεναχωρήθηκα πολύ και με επηρέασε, πέρα από το γενικότερο κλίμα που περιέγραφα πιο πάνω, αυτό το συμβάν έκανε τα πράγματα Χειρότερα.

Quote:

---

Originally Posted by Sadgi

Ενώ φαίνεται ότι είναι καλά με την γυναίκα του, αυτός έφερε μία άλλη γυναίκα στο σπίτι και έκαναν σεξ όταν αυτή έλειπε. Με στεναχώρησε το γεγονός της απιστίας και ταυτόχρονα ενοχλήθηκα από το γεγονός ότι μας έφερε την άλλη γυναίκα στο σπίτι και ακούγαμε αυτό που κάνανε μεσάνυχτα για πολλές μέρες. Μπορεί να μην έχω κανένα δικαίωμα να ασχολούμαι με την ζωή του άλλου, αλλά όπως και να το κάνουμε ευαισθητοποιήθηκα όταν κατάλαβα τι γίνεται... στεναχωρήθηκα πολύ και με επηρέασε, πέρα από το γενικότερο κλίμα που περιέγραφα πιο πάνω, αυτό το συμβάν έκανε τα πράγματα Χειρότερα.

---

αν πιαναμε το κουτσομπολιο σαν τις
γειτονισες, ειναι πολυ σκανδαλιστικο αυτο που κανει ο αδερφος και πραγματικα απαραδεκτο απεναντι στην γυναικα του.
αλλα δεν ξερω ποσο πρεπει να σου τονισω για να το αντιληφθεις οτι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. να κοιτας την δουλεια σου και την δικη σου σχεση εσυ.
η σεξουαλικη ζωη με τον ανδρα σου ειναι καλη?μηπως στερεισαι το σεξ και ζηλευεις τον αδερφο που του δινει και καταλαβαινει?
υπαρχει συναισθηματικη επαφη και συνεννοηση?
αν το προβλημα ειναι μονο ο θορυβος και οχι οι επιλογες του αδερφου, ας τον πιασει οα δερφος του να τον ενημερωσει οτι τα ακουτε και τα καταλαβαινετε ολα οσα κανει. αν τον ενδιαφερει θα λαβει τα μετρα του.

ο αδερφος μενει σπιτι του, οχι σπιτι ΣΑΣ.(δευτερη παρανοηση σου)
εξακολουθω να μην καταλαβαινω.
θελεις να χωρισεις επειδη ο αδερφος ειναι απιστος και κανει θορυβωδες σεξ με την γκομενα?
αν ναι, εσυ εισαι το προβλημα.
αν τρολαρεις, παλι εσυ εισαι το προβλημα...

Συμφωνώ με Remedy.
Ούτε εγω έχω καταλάβει ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα σου και θες να χωρίσεις.
Βρίσκω τις επιλογές του αδερφού του άντρα σου εντελώς άσχετες με τον γάμο σου και με σένα.

το πρόβλημα εκτός από το θέμα που σας έγραψα με τον αδερφό του (που όπως είπα με στεναχώρησε γιατί έβαλα ίσως τον εαυτό μου στην θέση της γυναίκας του και στεναχωρήθηκα) είναι το γενικότερο κλίμα υποτίμησης που αισθάνομαι ότι υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια, έφτασα στο σημείο να παίρνω αντικαταθλιπτικά αρκετά χρόνια, όταν είσαι άνεργος και γενικότερα δεν έχεις πάρει και πολύ αγάπη από τους δικούς σου(συγγενείς, γονείς) νιώθεις απίστευτη απελπισία όταν καθημερινά ο άλλος σε υποβιβάζει σαν προσωπικότητα. Θα ήταν προτιμότερο να έδειχναν λίγη συμπόνοια. Όσον αφορά τον άντρα μου, η σεξουαλική μας ζωή είναι μέτρια και αυτό οφείλεται σε ένα γενικότερο πρόβλημα προσαρμογής του περιβάλλοντος ( από την δική μου μεριά). Δεν μπορώ να απελευθερωθώ εκεί μέσα νιώθω πίεση και καταπίεση. Επίσης να τονίσω ότι ούτε να τσακωθούμε δεν μπορούμε σαν άνθρωποι γιατί πχ όταν διαφωνούμε σε κάτι τελικά καταλήγει να φωνάζει αυτός και να ακούγεται σε όλη την γειτονιά και εγώ να λέω μια λέξη που δεν εισακούγεται ποτέ. Επίσης να τονίσω ότι στον πρώτο καυγά η πρώτη απειλή του τύπου ( ο χώρος είναι δικός μου) έρχεται αυτόματα είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η προσωπικότητα του έχει διαμορφωθεί έτσι αφενός γιατί έτσι μεγάλωσε από τους δικούς του με υπερβολική αυτοπεποίθηση και αφετέρου γιατί νιώθει ότι πάντα ότι και να γίνει εγώ είμαι η άσχετη και ότι αυτός έχει όλους αυτούς δίπλα του βρέξει χιονίσει να του λένε: " εσύ έχεις δίκιο".

Καλημερα,
το προβλημα λοιπόν ειναι καθαρα στη μεταξυ σας σχέση, το οποιο βεβαια διανθιζεται και απο τα γυρω δεδομένα.
Στην ουσια εισαι παγιδευμένη μεσα σε μια κατάσταση η οποια σε φθείρει και σας φθειρει (εσενα και τον αντρα σου). Έχεις σκεφτεί οτι στην πραγματικότητα ξαναζεις μια ΙΔΙΑ κατάσταση με αυτη που εζησες ως παιδι στην οικογένειά σου; Σου είναι κατι απολυτα γνωριμο αυτο που πεειγραφεις. Και αυτο το γνωριμο και οικειο, δεν σου αφηνει κανενα περιθωριο να δεις τι συμβαίνει και να παρεις την κατάσταση στα χερια σου. Ξαναζεις την ιδια απαξιωση, την ιδια αδιαφορία και κακοποίηση, αυτη τη φορα απο τα πεθερικά και τον αντρα σου.
Το οτι μεγαλωσες ετσι, δεν σημαινει οτι χρειάζεται να το αναπαραγεις σε ολη τη ζωη σου.
Το καταλαβαινω οτι δεν μπορείς να σηκωσεις κεφαλι μενοντας με ολους αυτους γυρω σου, αλλα αν θες μια αξιοπρεπή ζωη για σενα, πρέπει να υπερασπιστεις τον εαυτο σου.
Η αρχή πρέπει να γινει με τον αντρα σου. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις μεσα σου αν τον αγαπας και τον θελεις στη ζωη σου. Να εξετασεις τα συναισθήματα και ολη τη σχεση μεχρι σημερα μαζι του. Να μιλησεις για αυτα που σε απασχολούν και να διεκδικησεις αυτο που σου αξίζει.
Αυτο που ειπες οτι εχει μεγαλωσει με αυτοπεποίθηση, στα αυτια τα δικα μου ακουγεται καπως αλλιως. Οτι εχει μαθει, τον εχουν μαθει να εξουσιάζει τους αλλους επιδεικνύοντας σε καθε ευκαιρια τη δυναμη και την αυθεντία του. Αυτο δεν ειναι αυτοπεποίθηση, αλλα ναρκισσισμός. Μαλακια στον εγκέφαλο. Δεν μπορει να φωναζει μονο αυτος, δεν μπορει να ειναι αυτος ο κυρίαρχος κι εσυ ο ακόλουθος. Σκεψου λιγο: αυτο θελεις να εισαι; Δεν μπορει να ειναι εκείνος ο καλυτερα αναθρεμενος κι εσυ η κακομοιρα που οι γονεις της δεν την υπολογιζαν. Και ετσι να ειναι, ποιος αντρας που αγαπάει τη γυναίκα του το χρησιμοποιεί αυτο για να την πληγωνει;
Κανε μια σοβαρή κουβεντα με τον εαυτο σου. Μην τον αφησεις να χαθει μεσα σε αυτη τη φυλακη που εχεις μπει κι εχεις δεσει μονη σου τον εαυτο σου.

σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου. Δεν έχω κανέναν να μιλήσω και ούτε μπορώ να σκεφτώ καθαρά τι πρέπει να κάνω, νιώθω ότι είμαι φυλακισμένη σε μια κατάσταση που στους απ'έξω φαίνεται φυσιολογική αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται πραγματικά... είμαι καθημερινά στο σπίτι πολλές ώρες, δεν έχω φίλους (ποτέ δεν είχα πολλούς λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και οικογενειακών προβλημάτων). Και πραγματικά ζηλεύω όταν βλέπω ευτυχισμένα ζευγάρια που ο άντρας νοιάζεται για την γυναίκα του, κάνει πράγματα για αυτήν όπως πχ τα αυτονόητα: να την προσέχει όταν είναι άρρωστη και να την βοηθάει να το ξεπερνάει, να δείχνει ενδιαφέρον για το πως νιώθει, να την διεκδικεί, να προσπαθεί και αυτός μέσα στην σχέση και να κάνει και αυτός υποχωρήσεις. Είναι περίεργο αλλά όταν γνωριστήκαμε, δεν είχα καταλάβει ούτε στο ελάχιστο πόσο πολύ θα άλλαζαν τα πράγματα, προς το χειρότερο εννοείται. 'Ώρες ώρες μου "κοπανάει" ότι με στηρίζει οικονομικά. 'Άραγε είναι σωστό κάποιος να κάνει κάποια πράγματα για σένα και να σου τα υπενθυμίζει συνεχώς? Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το πρόβλημα χειροτερεύει από τους γύρω μας κατά ένα 70%. Οι άλλοι κάποιες φορές γίνονται πιεστικοί λέγοντας την γνώμη τους και πιστεύοντας ότι εκείνοι τα ξέρουν όλα. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να σέβονται την ατομική ελευθερία και τα προσωπικά δεδομένα? Αν θέλουν να βοηθήσουν ας βοηθούσαν δείχνοντας μόνο συμπαράσταση και όχι προσπαθώντας να κατευθύνουν τον άλλον σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις και προτιμήσεις . Γιατί πάνω από όλα θεωρώ ότι όποιος σε αγαπάει αληθινά, σέβεται τις επιλογές σου. Γενικότερα όμως θεωρώ ότι οι σχέσεις διαμορφώνονται και από τις καταστάσεις.

εγω παιδια, παρα τις διευκρινισεις, δεν εχω καταλαβει καθολου γιατι φταινε "οι αλλοι".
σε μια σχεση φταινε παντα οι δυο, η εστω καποιες φορες μονο ο ενας.
το πως διαχειριζομαστε τους "αλλους" ειναι ΑΠΟΛΥΤΑ στο χερι του ζευγαριου.

Remedy, έχεις δίκιο σε αυτό που λες αλλά αν οι άλλοι (ο περίγυρος) κοινώς τα "τα σόγια" και όλοι αυτοί σε καταπιέζουν να ζεις την ζωή που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερη για σένα (θα ήταν ειρωνεία να πω για σένα γιατί ο καθένας ποιο είναι το καλό του το ξέρει αποκλειστικά και μόνο εκείνος, όπως και ποια είναι η ζωή που θέλει να ζήσει). Επιμένουν, δεν ζητάνε ποτέ συγνώμη σε ενδεχόμενες προσβολές ή ας το πούμε "χοντράδες", πόσο όλη αυτή η κατάσταση μπορεί να έχει τελικά επιπτώσεις και στον γάμο ενός ζευγαριού? Τελικά ο πιεσμένος και προσβεβλημένος( χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες) οπότε δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να γίνω με αυτό το μήνυμα κατανοητή, θα ζητήσει ευθύνες από τον άλλο σύντροφο που το έφερε σε αυτή την δυσχερή θέση, που δεν είναι ευτυχισμένος, δεν έχει την κατανόηση που θα ήθελε να έχει, παίρνει τα εύσημα πάντα το κανακάρι και ο καλοαναθρεμένος και ο άλλος ας πάει να πνιγεί λες και ο μόνο ο ένας αξίζει ή έχει στόχους και όνειρα και ο άλλος πρέπει απλά να μην μιλάει και να δέχεται τα πάντα. Δεν στο λένε κατάμουτρα αλλά από την όλη συμπεριφορά αυτό είναι το συμπέρασμα. Ο ένας πρέπει να βρει καλή δουλειά και να έχει επιτυχίες ενώ αν ο άλλος πει θέλω και εγώ να βρω μια αξιοπρεπή δουλειά η απάντηση είναι ότι αυτό που ζητάς είναι πολύ δύσκολο και δεν βλέπεις την κατάσταση? Θα μου πεις τι σχέση έχει ο σύντροφος με την όποια συμπεριφορά των άλλων? Πες μου στο τέλος της μέρας αν όλο αυτό το φαινόμενο που λέγεται αδικία, διακρίσεις, κακομεταχείρηση, αγένεια, έλλειψη συμπόνοιας, όπως θες πες το, συνεχίζεται και η όποια προσπάθεια για να αλλάξει κάτι πέφτει σχεδόν στο κενό. Αφού σε όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που κατάφερα είναι να δεχτούν τελικά κάποιους από τους μελλοντικούς στόχους μου, αλλά αυτό που εκλαμβάνω εγώ από την όλη στάση είναι ότι είμαι μια αχάριστη που κανονικά θα πρέπει να τους χρωστάει ευγνωμοσύνη γιατί άλλοι δεν έχουν τίποτα και είναι σε χειρότερη μοίρα από μένα. Τελικά στο τέλος της μέρας που θα ξεσπάσεις ? σε ποιον θα πεις 'ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΘΕΣΗ΄ δεν με υπερασπίζεσαι, δεν με συμπονάς δεν ενδιαφέρεσαι , δεν ασχολείσαι δεν κάνεις κάτι για να νιώσω καλύτερα. Γενικά όταν παίρνεις αγένεια και υποτίμηση είτε με άμεσο τρόπο είτε με έμμεσο τελικά καταλήγεις να θεωρείς ότι και ο σύντροφος σου σε θεωρεί παρακατιανή και παιδί ενός κατώτερου Θεού, κάτι που υπό άλλες συνθήκες ίσως και να μην το πίστευε αν δεν επηρεαζόταν από τα γύρω δεδομένα. Γενικά αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι αν υπάρχει περίγυρος θα πρεπε να βοηθάει και να στηρίζει χωρίς να επιμένει , χωρίς να πιέζει, χωρίς να υπενθυμίζει την πολύτιμη βοήθεια του(γιατί τότε χάνει την αξία της), χωρίς να μειώνει τον άλλον ή να του υπενθυμίζει ότι είχε κάποιες ελλείψεις, χωρίς να τον κατευθύνει και να του λέει "ε και γιατί θες αυτό"? έλα μωρέ τώρα δεν έχει και τόση σημασία. 'Όταν κάποιος παντρεύεται αυτό που περιμένει είναι να ζήσει την ζωή του ελεύθερος κάνονας τις επιλογές του και προσπαθώντας να ζήσει την ζωή που ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ. Αν οι άλλοι καταπιέζουν προσπαθούν να κατευθύνουν, χειραγωγούν, μειώνουν και τελικά προσφέρουν μια βοήθεια (αφού πρώτα σε έχουν ξεφτιλίσει ) , τότε κατά πόσο η επιρροή των άλλων μπορεί να σε αφήσει ελεύθερο να ζήσεις καλά με τον σύντροφο σου που και αυτός έχει μπει στην μέση και δεν ξέρει ποιανού το μέρος να πάρει? Αλλά από την άλλη όταν οι άλλοι σου δείχνουν ότι εντάξει καλή είσαι και εσύ αλλά ο άλλος έχει ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ (με πλάγιο τρόπο αλλά κατανοητό) αυτό πως μπορεί να επηρεάσει και τον σύντροφο? μήπως όλη αυτή η κατάσταση τον κάνουν να νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς και ότι εγώ είμαι η παρείσακτη στο βασίλειο του? μήπως όσο καλά αισθήματα και αν έχει η όλη κατάσταση τον κάνει να νιώθει κυρίαρχος ενώ την άλλη πλευρά την κάνουν να νιώθει περισσότερη ανασφάλεια από ότι θα έπρεπε? μπορεί να τα είπα λίγο μπερδεμένα συγνώμη αλλά έγραφα πολύ γρήγορα.

Δεν εχω πολλα να πω και η απαντηση μου δεν θα σου φανει ικανοποιητικη αλλα θεωρω πως η καρδια του προβληματος ειναι η εξαρτηση σου απο τον αντρα σου. Αυτο. Αμα ειχες δουλεια δεν θα ειχες αυτα τα προβληματα για τους εξης λογους:
1) Ο αντρας σου θα σε σεβοταν περισσοτερο και δεν θα σε ειχε δεδομενη, τωρα δυστυχως αυτο δεν ισχυει.
2) Θα ειχες περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο σου και τις δυνατοτητες σου και ισως θα σε ωθουσε να εχεις μια δικη σου ζωη, λιγη παρεα, καποιο ενδιαφερον εξω απο το γαμο σου. Αυτο και θα βοηθουσε στο να μη σε εχει δεδομενη και θα ανακουφιζε καποια απο την πιεση που ασκεις στον αντρα σου να ειναι το κεντρο του συμπαντος σου, θα ειχες ολοδικο σου συμπαν . Επισης
3) θα σε εκανε να μη φοβασαι τοσο οτι δε μπορεις το ενα και το αλλο η οτι δε μπορεις χωρις το ενα η το αλλο και δεν θα ανεχοσουν ολα αυτα τα μπαρμ******λα και τα σχολια της οικογενειας του και την αδιαφορια του. ..και αυτο θα φαινοταν αρα
4) δεν θα υπηρχαν καν...κανεις δεν θα σε καταπιεζε και δε θα εβγαζε τσιμουδια! Κιχ δε θα εβγαζε...ουτε ο αντρας σου ουτε το σοι του ουτε κανεις.

Επισης μπες στη θεση του αντρα σου...θελεις να σε βοηθαει να σε καταλαβαινει να να να...εχεις σκεφτει οτι μπορει να του δημιουργει ενδομυχα λιγη εμπαθεια αυτη η εξαρτηση; Σου λεει εγω τι παιρνω; Το οτι ειναι ομορφη καθεται σπιτι και θελει να την αγαπω και να την εκτιμω και να τη προστατευω απο τη κακη μου οικογενεια;
Μπορεις να εισαι στηριμα για εκεινον; Αμα δεν μπορεις να στηριξεις τον εαυτο σου πως θα στηριξεις εκεινον; Πως θα αισθανθει αυτος την αγαπη σου χωρις να παιρνει το μηνυμα οτι ειναι απο αναγκη και οχι απο επιλογη; Ειναι χαζο και οι αντρες επισης χαζοι, αλλα δυστυχως μονο αμα ξερουν οτι μπορουν να σε χασουν σε εκτιμανε. Λολ. Προφανως δεν μιλαω για χαζα παιχνιδια...μιλαω για μια γεματη ζωη.
Τα λεω λιγο ωμα αλλα αυτη ειναι απο οσα εχω καταλαβει η καρδια του προβληματος.
Θα ελεγα να προσπαθησεις να γραψεις στα παλια σου τα παπουτσια τι λεει το σοι του αντρας σου και ο αντρας σου και να φροντισεις εσενα. Βρες πραγματα που σου αρεσει να κανεις, βρες καμια δουλιτσα εστω παρτ ταιμ, βγαλε τα λεφτακια σου, κανε τα γουστακια σου, βγες λιγο απο αυτο το τρυπακι με τον αντρα και το σοι, γενικα βγες απο αυτο το σπιτι....πραγματικα νομιζω αυτο ειναι το καλυτερο που θα μπορουσες να κανεις τωρα.

Εγώ καταλαβαινω απόλυτα οσα λες και συμπάσχω. Είναι πολυ δυσκολο και αδικο να βρίσκεσαι μεσα σε αυτο το περιβαλλον, το οποιο αργα και βασανιστικα σε υποβαθμίζει, σε αλλοιώνει και εκφυλιζει την ουσια που εχεις σαν ανθρωπος. Θα επινεινω σε αυτο που σου ανέφερα καπου πιο πανω. Δυστυχώς ξαναζεις την ιδια απαξίωση που ζουσες και στο δικο σου οικογενειακο περιβάλλον. Το οτι επεσες σε κατι "γνωριμο" ομως, δεν σημαίνει οτι ΠΡΕΠΕΙ να το υποστεις. Θεωρώ πως θα ηταν χρησιμο, να κάνεις μια ουσιαστική κουβέντα με τον αντρα σου. Να του πεις πώς νιώθεις. Οχι με διαθεση γκρινιας και τσακωμου. Αλλα με σοβαροτητα. Να καταλαβει οτι υπαρχει σοβαρο θεμα οταν εισαι ο αποδέκτης ασχημων συμπεριφορών και ολο αυτο επηρεάζει εσας τους δυο. Φυσικά ειναι οικογένεια του και θα του ξινισουν καποια πράγματα. Προσπάθησε να μην εισαι επιθετική. Αλλωστε, αυτο που θες ειναι να ακουστεις οσο το δυνατον περισσοτερο. Κουβέντα ηρεμη και δυνατη ταυτόχρονα. Δυνατη στα νοηματα, οχι στις κατηγορίες.
Οσο κι αν φανεί οτι δεν ακουει ή ειναι αντίθετος, ισως χρειαστεί καποιο διάστημα για να επεξεργαστεί οσα του πεις και τελικα να έχουν καποια θετικη εξέλιξη. Ξερω οτι βρίσκεσαι στο βούρκο, αλλα τωρα χρειάζεται να εχεις λιγη ακομα υπομονή για να πετύχεις το καλυτερο δυνατό αποτέλεσμα. Εαν ειναι ο άνθρωπός σου, καποια στιγμή θα σε ακουσει.

Παιδιά σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου πραγματικά για τις απαντήσεις σας, έστω και μέσα από αυτό το φόρουμ βρίσκω λίγη παρηγοριά μέσα σε όλο αυτό το χάλι που ζω... Πραγματικά το γεγονός ότι δεν μπορώ να στηρίξω όπως θα ήθελα εγώ τον εαυτό μου, δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν είμαι στήριγμα για τον άλλον, το μόνο που ΔΕΝ ΚΆΝΩ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΦΕΡΝΩ ΦΡΑΓΚΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ όλα τα άλλα τα κάνω και κουράζομαι εξίσου όσο και εκείνος όσο και αν αυτό φαίνεται δύσκολο να κατανοηθεί. Καθημερινά φροντίζω το σπίτι και τα βρίσκει όλα στην εν τέλεια, όταν έχει προβλήματα με την δουλειά του κάθομαι με υπομονή και τον ακούω και προσπαθώ να συμπαραστέκομαι, ακόμα έχω πάει και στην δουλειά του και έχω βοηθήσει αμισθί προκειμένου να δώσει καλή εικόνα, όσες φορές είχα προβλήματα με την υγεία μου, δεν ήταν παρών εκτός από μερικές εξαιρέσεις. Έπαιρνε μόνο κάνα τηλέφωνο να δει τι κάνω όποτε μπορούσε. Γενικά επειδή έπαιρνα φάρμακα και λόγω της κατάστασης ένιωθα και εγώ μίζερο άτομο(χωρίς να το θέλω βέβαια) συνήθως δεν ήμουν καλά αλλά αυτός απέφευγε λέγοντας "έχω δουλειές και θα τα πούμε όποτε μπορέσω". Την αγάπη μου θέλω να πιστεύω ότι την έχει πάρει ή την έχει κατανοήσει και μόνο που ανέχομαι όλη αυτή την συμπεριφορά από όλους αυτούς, θεωρώ ότι φτάνει και περισσεύει για να καταλάβει το μέγεθος της υπομονής μου και του κουράγιου που προσπαθώ να δείχνω. 'Ένα πράγμα θα πω: σε υποθετική ερώτηση που του είχα κάνει ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΑΝΤΊΣΤΟΙΧΗ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ ΘΑ ΉΘΕΛΕ ΝΑ ΜΈΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ Η ΑΝ ΘΑ ΑΝΈΧΟΝΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΟΧΙ. Δηλαδή μου πε κατάμουτρα ότι αυτός δεν θα ανέχονταν τίποτα από όσα εγώ ανέχομαι και ότι δεν θα ήθελε να μπλεχτεί σε μία ανάλογη κατάσταση(θα μου πεις και ποιος θα ήθελε?) ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΟΜΑΙ ΦΟΡΤΩΜΑ (αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι) είναι στο γεγονός ότι είμαι δυσαρεστημένη και ότι θεωρώ ότι δεν υπάρχει υποστήριξη ψυχολογική από την μεριά του.

Θα σου πω σαν αντρασ την άποψη μου στη σχέση σου έχεις μάθει να δίνεις κ ο άλλος να παίρνει πρέπει να τον κανεισ κάπως να καταλάβει ότι ο ρόλος που έχεις αναλάβει είναι εξίσου δύσκολος με το να δουλευεισ δηλαδή εγώ αν η γυναίκα μου δε δούλευε θα ήμουν τρισευτυχισμενοσ αν μου έκανε ότι φαγητό ήθελα κ το πετυχαινε αν πάλι δούλευε ξέρω δε θα είχαμε φαι να φάμε οπότε είναι οπωσ μεγάλωσε ο καθένας αν εκτιμάει κλπ

Τι φόρτωμα να του γίνεσαι κοπέλα μου? Αφου δεν είναι αυτός που σε συντηρεί οικονομικά ούτε μένετε σε δικό του σπιτι, εκτός κι αν δεν κατάλαβα κάτι καλά! Λες ότι καλά καλά δε σου στέκεται στα προβλήματα υγείας που έχεις. Αναφέρεσαι στα ψυχολογικά η υπάρχουν κι άλλα? Από όλα αυτά που έγραψες φαίνεται ότι έχεις μπεί σε μία οικογένεια η οποία έχει σοβαρά ζητήματα και ο άντρας σου δεν είναι έξω από αυτα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα που πειραχτηκες με αυτό που έκανε ο αδερφός του! Δεν το έκανε ένας άσχετος γείτονας, το έκανε ο αδερφός του άντρα σου ακριβώς δίπλα από τους γονείς του, τον αδερφό του κι εσένα. Αυτό λέει πολλα: 1. Είναι ασεβής προς τη γυναίκα του αφού την ξεφτιλιζει μπροστά σας με αυτό τον τρόπο 2. Οι γονείς τον ακούνε να κάνει εξωσυζυγικό σεξ και μάλιστα βιτσιοζικο άρα λοιπόν η είναι βλάκας που νομίζει ότι δεν τον ακούν, η δεν τους σέβεται ούτε αυτούς, ή ακόμα χειροτερα ξέρει ότι δεν θα τον μαλώσουν αλλά ίσα ίσα θα του πουν και μπράβο. Ο άντρας σου τι είπε για αυτό? Δεν προσπάθησε να σου δικαιολογηθεί? Να σε πείσει ότι αυτός δεν είναι έτσι? Πώς είναι η σχέση των δύο αδερφών? Υπάρχει αντιζηλία? Και πως είναι η σχέση των γονιών τους μεταξύ τους?

καλησπέρα, μία χαρά κατάλαβες νομίζω. Το σπίτι είναι φιλοξενία και το δίνουν οι γονείς του για να μένουμε, για πόσο καιρό θεωρώ ακόμα και για πάντα αφού δεν έχει γίνει κάποια συζήτηση για κάτι άλλο. Έτσι και αλλιώς και αυτοί αυτό ήθελαν να μένουμε μαζί. Αλλά αυτό δεν με απασχολεί. Όταν τον γνώρισα δεν ήξερα ούτε που θα μείνω ούτε τι θα αντιμετωπίσω μετά. Αλλά και εκτός αυτού ήμουν και πολύ αφελής γιατί δεν το έψαξα καθόλου αφού ήμουν τυφλωμένη από έρωτα και δεν έβλεπα τίποτα. Αλλά ούτε ποτέ μπορούσα να φανταστώ ότι μπαίνοντας σε ένα γάμο, οι άλλοι θα σε υπολόγιζαν μόνο αν έχεις δουλειά, φράγκα και αυτοπεποίθηση. Ο κάθε άνθρωπος έχει μεγαλώσει διαφορετικά και αν κάποιος δεν πήρε πολύ αγάπη, χρήματα, υποστήριξη, επαίνους κτλ από την πατρική του οικογένεια δεν έχει δικαιώματα ή στόχους ή όνειρα? ή μήπως μετράει σαν προσωπικότητα λιγότερο? Εγώ πρέπει να είμαι η χαροπή νοικοκυρούλα που δεν πρέπει να στεναχωρεί τον άντρα της , πρέπει να είμαι υπόδειγμα τιμιότητας ενώ αυτός να με δουλέψει και μία φορά για να βγει με τους φίλους του εγώ πρέπει να δείξω ανωτερότητα, αν βάλει τις φωνές πρέπει να δείξω κατανόηση γιατί αυτός δουλεύει και κουράζεται. Όσον αφορά τον αδερφό του πειράχτηκα γιατί ενώ είναι παντρεμένος και μάλιστα πρόσφατα, αυτός έφερε την άλλη και ακούγονταν τα απίστευτα, επίσης κατά καιρούς έχει πέσει στην αντίληψη μου ότι τραβιέται και με άλλες. Εδώ πρέπει να τονίσω μία σημαντική λεπτομέρεια, όταν το έκανε αυτό οι γονείς του έλειπαν ταξίδι οπότε δεν πήραν χαμπάρι, αλλά άκουγα τα πάντα εγώ και ο άντρας μου. Εν τω μεταξύ ακούγονταν ακραία πράγματα και όπως και να το κάνουμε φρίκαρα γιατί δεν έχω συνηθίσει ούτε το περίμενα. Έχω ακούσει για το ρεύμα της εποχής που γενικά είναι στην μόδα οι πειραματισμοί με το θέμα του σεξ (βιτσιόζικο) , ομολογώ ότι σοκαρίστηκα κάπως αλλά γενικά δεν μου πέφτει λόγος στο τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του. Αλλά από την άλλη επηρεάστηκα επειδή είναι παντρεμένος και την γυναίκα του την έχει λίγο πως να το πω χε.........η να το πω? ωστόσο αυτή ( η γυναίκα του) φαίνεται να κρατάει μία παθητική στάση, σαν να τα δέχεται ένα πράγμα.. μου φαίνεται περίεργο δεν ξέρω. Αγχώθηκα γιατί παρόλο που δεν έχει σχέση το συμβάν με την δική μου οικογένεια με έκανε να προβληματιστώ και να αρχίζω να κάνω άσχημες σκέψεις. Η σχέση που έχουν τα δυο αδέρφια μεταξύ τους είναι ανταγωνιστική και ο καθένας προσπαθεί να αποδείξει στον εαυτό του και στους άλλους ότι είναι επιτυχημένος. Σχετικά με την σχέση που έχουν οι γονείς μεταξύ τους δεν έχω κάποια ιδιαίτερη άποψη αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητος είναι ότι δεν είναι σαν τους παραδοσιακούς γάμους που τα ζευγάρια είναι πολύ "δεμένα" μεταξύ τους αλλά έχουν μία αίσθηση ανεξαρτησίας και οι δυο , ο ένας απέναντι στον άλλο. Όσον αφορά τα θέματα υγείας , είχα αρκετά θέματα κυρίως από ψυχολογικά αίτια , άγχος που σωματοποιείται. Έχει τύχει να νοσηλευτώ επειδή είχα πάθει κάτι σαν ανορεξία από ψυχογενείς παράγοντες, δεν ήρθε. 'Έχει τύχει να αρρωσταίνω και να κάθομαι σπίτι δεν έπαιρνε άδεια ποτέ, και πάντα έλεγε" δεν μπορούσα να πάρω άδεια, δούλευα, δεν πρόλαβα κτλ. Βέβαια σε αυτό το θέμα κατανοώ ότι όταν κάποιος εργάζεται δεν μπορεί να παίρνει άδεια όποτε γουστάρει, αλλά αυτό που με προβλημάτισε είναι ότι αυτός δεν έχει πάρει ποτέ. Καμιά φορά η ζωή μας στέλνει δοκιμασίες και άτομα πιο σκληρά από μας για να σκληραγωγηθούμε ? τι να πω..

Quote:

---

Originally Posted by Sadgi

γειά σας,

γράφω για πρώτη φορά στο φόρουμ, ήθελα να μιλήσω και εγώ για το πρόβλημα που με απασχολεί. Έχω παντρευτεί εδώ και 7 χρόνια και μένουμε όλοι μαζί σε ένα διώροφο. Σε ένα βοηθητικό χώρο μένουν οι γονείς του άντρα μου και στον άλλο όροφο μένει ο αδερφός του με την γυναίκα του. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ από την αρχή είχα πρόβλημα προσαρμογής σε αυτό το περιβάλλον. Δηλαδή , οι γονείς του έλεγαν κάποια πράγματα που με πληγώναν αλλά αμφιβάλλω αν το καταλάβαιναν. Στα χρόνια αυτά πήγα σε ψυχίατρο πήρα αντικαταθλιπτικά έκανα θεραπεία, αλλά αρρώσταινα συνέχεια από ψυχολογικά αίτια (άγχος που σωματοποιείται), οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πολύ πιο σκληροί από μένα, ευκατάστατοι και έχουν περίσσεια αυτοπεποίθησης, ενώ αντίθετα εγώ όταν ήμουν μικρή δεν με ενθάρρυναν καθόλου οι γονείς μου ούτε έκαναν κάτι ιδιαίτερο για να με βοηθήσουν ψυχολογικά και οικονομικά να ανταπεξέρχομαι. Τον τελευταίο καιρό ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί ενώ οι γονείς του έλειπαν ταξίδι, ο αδερφός του άντρα μου, έφερε μια άλλη γυναίκα στο σπίτι και έκαναν έρωτα τέσσερις μέρες πρωί μεσημέρι βράδυ, εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει βίτσια και ακούγονταν διάφορες φωνές και "άσχημα πράγματα" σε βάρος της παρτενέρ του. Από τότε στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και αγχώθηκα, φοβάμαι πολύ ότι θα το ξανακάνει και μου χαλάει την ψυχική μου υγεία και ισορροπία. Σκέφτομαι ότι αυτός ο γάμος (ο δικός μου) δεν έχει γερές βάσεις και οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες.

---

Ευκαταστατα τα πεθερικα και μενετε ολοι σε ενα σπιτι? Χμμμ

καλησπέρα φλοκ, είναι διώροφο και οι πεθεροί μένουν σε βοηθητικό χώρο.'Όταν λέω ευκατάστατοι εννοώ ότι εργάζονται όλοι σε δουλειές που για τα σημερινά δεδομένα είναι ας το πούμε ικανοποιητικές. Αυτό το ανέφερα μόνο και μόνο για να δηλώσω το γεγονός ότι έχουν περίσσεια αυτοπεποίθησης και ότι εκείνοι θεωρούν τους εαυτούς μία χαρά και με το παραπάνω. Στον πρώτο μένω εγώ με τον άντρα μου και στον β' ο αδερφός του με την γυναίκα του.