Ειναι παντα εκει. Στο μυαλο μου η έμμονη ιδεα. Δεν φευγει ποτέ. Κατι θα παθω, κατι θα κολλήσω, θα μολυνθω, θα πεθανω.
Δεν μπορω να ζησω αλλο μ'αυτο. Υπάρχει περίπτωση να γινω ποτέ καλα;
Printable View
Ειναι παντα εκει. Στο μυαλο μου η έμμονη ιδεα. Δεν φευγει ποτέ. Κατι θα παθω, κατι θα κολλήσω, θα μολυνθω, θα πεθανω.
Δεν μπορω να ζησω αλλο μ'αυτο. Υπάρχει περίπτωση να γινω ποτέ καλα;
Ασχημο πραγμα η ΙΔΨ!!τρελλενεσαι χωρις λογο!!εχω περασει απο πολυ ασχημες ιδεοληψιες αλλα μπορω να σου πω οτι ειμαι καλα!περναει αλλα θελει πολυ προσπαθεια!!!μην αγχωνεσαι θα το ξεπερασεις!!
Πώς το ξεπερασες;
Καλη παρεα!!τους ειχα τρελανει στην αρχη!φιλους που ελεγα τις χειροτερες σκεψεις κ ηταν παντα διπλα εγω εκλαιγα κ τους ελεγα παει τρελαθηκα αυτοι βρισκαν τον τροπο να με κανουν να γελαω!προσπαθησα να γεμισω το χρονο μου με πραγματα που μου διναν χαρα!!κ μετα τα φαρμακα!!κ τωρα σκεφτομαι οταν δεν ειμαι καλα αλλα το διαχειριζομαι καλυτερα!το συζηταω,δεν ντρεπομαι κ ξερω οτι εχω διπλα μου ανθρωπους που με υποστηριζουν κ δεν με κρινουν!
Παίρνεις ακομα φαρμακα;Quote:
Originally Posted by pink floyd
Κοιτα επαιρνα ζολοφτ πριν 8 χρονια για 3 μηνες κ μετα τα εκοψα!ημουν καλα!!πριν 3 μηνες περιπου κ λογω καποιων καταστασεων ειχα κρισεις πανικου οποτε ειμαι παλι σε αγωγη κ παω καλα!
Αχ pink,
παιδευομαι πολλα χρονια με αυτο το πράγμα. Εχω ζησει μια ολοκληρη ζωη μ'αυτο. Τα τελευταία 2 προσπαθω με ψυχοθεραπεία. Δεν εχω παρει φαρμακα. (Ακομα)
Ολα τα υπόλοιπα που αναφέρεις δοξα τω θεω τα εχω. Θα ήμουν πολυ αδικη και αγνωμων να έλεγα το αντίθετο. Εχω τους αγαπημενους φίλους μου, με τους οποιους μοιραζομαι πραγματα και οι οποιοι τον τελευταίο καιρο με στηριξαν σε πολυ δυσκολες καταστασεις.
Επίσης τον τελευταίο χρονο ξαναρχισα τα χομπι μου τα οποια είχα αφησει, απο τα οποια παιρνω πολυ χαρα και ενέργεια.
Οι σκεψεις ομως, σκέψεις... οι έμμονες ιδεες, εκει, το βιολι τους...
Δεν ξερω γιατι, αλλα αν μου πει να παρω φαρμακα, θα πεσω του πεθαμου. Σαν να υπογραφω την καταδικη μου. Σαν να μου επιβεβαιωνει καποιος οτι ειμαι πραγματικα πολυ αρρωστη. Λες και τωρα δεν το ξερω οτι ειμαι. Νομιζω πως θα παθω μεγαλο σοκ οταν με στειλει στον ψυχιατρο...
Κ εγω ετσι ακριβως σκεφτομουν αλλα τωρα οχι!εμενα η διαγνωση μου ειναι καταθλιψη αλλα ειχα πολλες ιδεοληψιες κ φοβο απ αυτες!!δεν γινοταν πια χωρις φαρμακα!
Κι εμενα η διάγνωση ειναι ιδψ και καταθλιψη. Κλασικος συνδυασμος. Νομιζω πως δεν θα τα γλιτωσω τα φαρμακα...
Μην εισαι τοσο αρνητικη με τα φαρμακα!εννοειται οτι αν την παλευεις τοτε να μην παρεις αλλα αν χρειαζεσαι να τα παρεις μην σε παρει απο κατω!!εχεις αγχος ή κρισης πανικου?
εννοειται θελει φαρμακα.και εγω δεν εχω μονο μια σκεψη οτι και αν κανω εχω σκεψεις και τα εχω απο 7 χρονων ολα αυτα.φαντασου ποσο υπεφερα δεν τα λεγα και πουθενα.σκεψου πως ειναι να μεγαλωνεις και να σκεφτεσαι κατι δεν παει καλα με εμενα δεν ειμαι καλα.σκεφτομουν ολη μερα αυτα εκανα ψυχαναγκασμους.αλλα δεν εχω στανταρ ιδεοληψιες σκεφτομαι οτιδηποτε μπορει να μ προκαλεσει ανησυχια..η πολλα δεν ξερω το μυαλο μου ειναι πολυ μπερδεμενο.και σκεφτομαι τα παντα...και τα αναιρω ενα σωρο.τωρα ξεκινησα αναγκαστικα φαρμακα αλλα αναφρανιλ γιατι τα κλασσικα αντικαταθλιπτικα δεν με πιανουν και νιωθω λιγο καλυτερα .αν και οι ιδεοληψιες δεν εφυγαν και λογικο αφου θελουν 1 βδομαδα να πιασει το φαρμακο.μην εχεις αγχος καθολου παρεε τα φαρμακα σου.σκεψου οτι οι αλλοι ζουν μια φυσιολογικη ζωη και εσυ λογο καποιας ιδιαιτεροτητας καπου κολλας.δν ειναι κακο σκεψου τους διαβητικους με την ινσουλινη. τι δλδ δεν θα πρεπει να παιρνουν ινσουλινη επδ σημαινει ειναι αρρωστοι; ξεκολλα λιγο το μυαλο σου.ετσι σκεφτομουν κ εγω ειναι κ το περιβαλλον το οικογενειακο που σε προδιαθετει αρνητικα.αλλα εγω ειχα μια φιλη που ηξερε απο αυτα και επαιρνε κιολας χωρις τα μπου κ ειναι κ γαματη ακομα παιρνει κ ειναι μια χαρουλα.μην το σκεφτεσαι και ξεκινα γτ αυτο δεν λυνεται τοσο ευκολα.ειναι θεμα ουσιων στο μυαλο που προκαλουν κολλημα .δεν λυνεται με ψυχοθερπαεια συνηθως σπανια.και ξεκινα αμεσα γτ μπορει να μην σε πιανουν αμεσα οπως σε εμενα τα χαπια και να δοκιμαζεις συνεχως.μεχρι να βρεις το σωστο.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Nεφελη σκεψου οτι με τα φαρμακα θα χαλαρωσει το σωμα και η σκεψη σου!
Μη φοβασαι, δεν εξαρτασαι εφ'ορου ζωης, με καθοδηγηση γιατρου θα τα παρεις.
Εγω το παλευα απο το 2012 να στρωσω χωρις φαρμακα, δοκιμασα τα παντα, και απο περσυ το καλοκαιρι που ξεκινησα το 1 αντικαταθλιπτικο, εχω κανει τοση δουλεια στη χαλαρωση του μυαλου οση δεν εκανα τα προηγουμενα χρονια.
παντως αυτη η εμμονη ιδεα που εχω ότι <<ό,τι και να κανω θα αποτυχω>> δεν μου φευγει με την καμια... την παλευω αλλα μου ερχεται σφηνα χωρις να το περιμενω, λες και αυτοσαμποταρομαι...
Ναι, Μαρα, αυτοσαμποταριζομαστε. Αυτο ειναι το βασικο μας προβλημα. Πισω απο ολα υπαρχει αυτη η ασυνειδητη προσπαθεια να σαμποτάρουμε τον εαυτο μας και να τον μαστιγωνουμε με καθε ευκαιρια. Εγω τουλάχιστον αυτο κανω, χρονια τωρα. Και μετα, ξεπροβαλλουν αυτες οι ωραιες ιδεες. Για αποτυχια, καταστροφή, ενοχή και ο,τι εχει ο καθενας.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν ξερω πραγματικα τι θα γινει με την περίπτωση μου. Το αν θα παρω φαρμακα, εξαρταται απο το τι θα πει η ψυχολογος. Απλα διαισθάνομαι οτι προς τα κει παω κι εχω φρικάρει. Λεω την αληθεια. Οχι τοσο για τη ληψη, αλλα για τη μονιμοτητα της ληψης ψυχοφαρμακων. Θα παιρνω σε ολη μου τη ζωη; Οσους γνωριζω, παίρνουν πολλα χρονια. Και καλα στην αρχη, για να ρυθμιστω. Μετά τι γίνεται; Που συνηθιζεις με αυτα και απλα δεν θες να γυρισεις στα παλια; Ολοι λενε απο την αλλη (και αυτοι που παίρνουν κ αυτοι που δεν παιρνουν), οτι τα φάρμακα απλως κουκουλωνουν τα συμπτώματα....
Χωρις καθολου να υποβαθμιζω το προβλημα, μηπως ομως ειναι πιο πολυ η σημασια που το δινεις, παρα το ιδιο το προβλημα;Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Εχεις φιλους που σε καταλαβαινουν, κανεις τα χομπυ σου. Οι περισσοτεροι εδω πλητουν απο μοναξια που ειναι αργος θανατος, δεν εχουν εναν πραγματικο φιλο να μιλησουν. Εσυ δεν εχεις τετοια.
Δωσε χρονο στους ψυχαναγκασμους, δωσε πιο πολυ χρονο ομως να σκεφτεσαι οτι εχεις αλλα θετικα που αλλοι παρακαλανε να τα εχουν και ασε τους ψυναγκασμους οσο γινεται να δουλευουν στο παρασκηνιο. Μαχαιρι δεν κοβοντε, μετα απο τοσες δεκαετιες το εχεις καταλαβει.
Επισης οι εμμονες κ οι σκεψεις δεν εχουν καμια αξια. Αυτο ειναι το πρωτο που πρεπει να συνειδητοπιησει καποιος για να μην τον περνει απο κατω. Τι σε στεναχωρει πιο πολυ, οι ιδιες οι εμμονες ή ο χρονος που αφιερωνεις σε αυτες;
Αν τα εβαζες κατω τι θα προτισμουσες, μια ζωη χωρις ψυχαναγκασμους και με μοναξια, απομονωμενη χωρις εναν φιλο ή με τις εμμονες που εχεις τωρα, εχοντας όμως στηριγμα σε φιλους, οικογενεια;
Η χειροτερη κατασταση των αλλων δεν ειναι παρηγορια κι εγω της ιδιας αποψης ειμαι, πρεπει ομως μερικες φορες να την σκεφτομαστε να για να εκτιμουμε οτι εχουμε.
Quote:
Originally Posted by Nefeli28
σορρυ κιολας αλλα το τι θα πει ο γιατρος μετραει....
ο ψυχολογος με ποια κριτηρια να κρινει αν χρειαζεσαι φαρμακα??
οργανικο ειναι το προβλημα!!!! μπορεις να το χωνεψεις?
το αν θα παιρνεις σεολη σου τη ζωη, κανεις δεν το ξερει, θα εξαρτηθει απο την πορεια σου. μπορει να παιρνεις για καποιο διαστημα καθε χρονο, μετα να σταματας, και τον επομενο χρονο παλι, να ξανασταματας κλπ.
Αυτο εχει να κανει με το τι θα σου πει ο γιατρος σου!!
Πιστεψε με, οταν νιωσεις την απιστευτη χαλαρωση μυαλου μετα απο ενα 2-3μηνο περιπου, θα λες ποσο βλακας ησουν που καθυστερησες να ξεκινησεις αγωγη...εγω αυτο λεω! εκανα τα παντα, απο διατροφη, σκληρη γυμναστικη, γιογκα κλπ και τιποτα δεν εδρασε τοσο γρηγορα και καταλυτικα οσο τα αντικαταθλιπτικα. Μακαρι να τα ειχα παρει νωριτερα, να ειχα ρυθμιστει και να ειχα ξεμπερδεψει με τη δουλεια μου....
Σχετικα με το κουκουλωμα, εγω ποτε δεν το ενιωσα....και να θελω να αγχωθω, δεν μπορω....ειναι σα να υπαρχει ενα αορατο διχτυ απο κατω μου και να με εμποδιζει να πεσω στο γκρεμο του ακραιου αγχους.
ηρεμει μυαλο και σωμα, χαλαρωνεις πολυυυυυ βαθια, κοιμασαι πολυ καλυτερα, ηρεμουν οι ρυθμοι σου, η σκεψη δεν τρεχει με 1000χλμ το δευτερολεπτο κλπ.
Βρες μονο εναν καλο ψυχιατρο!! αυτο ειναι το σημαντικο!!!!!
Γεια σου Νεφέλη, συμφωνώ πολύ με τα όσα έγραψε ο/η Antipression, δώσε βάση σε αυτά που έχεις, φιλίες, δραστηριότητες... Και για την ΙΔΨ άστην ας υπάρχει στο παρασκήνιο, είναι όπως όταν ζεις σε ένα σπίτι και καμιά φορά ακούγεται απ' έξω κάποιο κορνάρισμα, ένα κομπρεσέρ, ένας συναγερμός αυτοκινήτου, η δυνατή μουσική του γείτονα που δεν σ' αρέσει κλπ εντάξει είναι λίγο εκνευριστικό, αλλά συνεχίζεις τη ζωή σου και με αυτό το "θόρυβο", έτσι δεν είναι? δεν είναι το τέλος του κόσμου. Άμα αρχίζεις να σκέφτεσαι αν και πότε θα γίνεις καλά ή αν μιζεριάζεις όχι για τις εμμονές, αλλά και για την ίδια την πάθηση, τότε ναι αυτοσαμποτάρεσαι. Αποδέξου ότι έχεις αυτό, δεν πειράζει, τα δύσκολα μας κάνουν πιο δυνατούς...
Εφόσον έχεις αντέξει χωρίς τα φάρμακα εδώ και χρόνια και έχεις μια σχετικά καλή ζωή, λειτουργική, μην τα πάρεις - γνώμη μου. Και δες τι δρα αγχολυτικά σε σένα, άσκηση ή κάτι άλλο είναι καλός αντιπερισπασμός όταν έρχονται οι ιδεοληψίες κλπ. Εν πάσει περιπτώσει αφού έχεις ψυχολόγο, που εμπιστεύεσαι, συνέχισε τη δουλειά που κάνετε μαζί, συζήτησε και για το θέμα των φαρμάκων που σε απασχολεί. Και αν σε παίρνει από κάτω καμιά φορά όπως είναι φυσικό και σε καταλαβαίνω, μίλησε γι' αυτή τη στενοχώρια και σε ένα κοντινό σου άτομο και στον ειδικό βέβαια, όταν τα μοιραζόμαστε καταλαγιάζει λίγο αυτό το αίσθημα απελπισίας, προσπάθησε να μη το δραματοποιείς παραπάνω. Και πάλι σκέψου τα όσα κάνεις στη ζωή που σε γεμίζουν και ότι τα κατάφερες ως εδώ και ΑΝΤΕΧΕΙΣ.
Σε ευχαριστώ breath για την απαντηση.Quote:
Originally Posted by Breath
Σιγουρα πρεπει να μείνει στο παρασκήνιο, αλλα υπαρχουν φορες που το παρασκηνιο ερχεται στο προσκηνιο και σου κατευθυνει τη ζωη με τροπο που γινεται απο δυσλειτουργικη μεχρι αφορητη. Κι οταν συμβαίνει αυτο, ολα τα υπολοιπα πανε κατα διαολου. Και δυστυχώς επηρεάζονται αμεσα οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μου και οι ενοχές αυξανουν και ο φαυλος κυκλος δεν σταματα. Η Ιδψ ειναι ενοχες, τρέφεται απο τις ενοχές και καταληγει σε ενοχές.
Ειμαι με αυτήν 30 χρονια....
Μαρα, ο ψυχολογος θα με στείλει σε ψυχίατρο αν το κρινει απαραιτητο. Ολοι οι ψυχολογοι συνεργαζονται με ψυχιατρους γι'αυτές τις περιπτώσεις.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Οσο για τα φάρμακα, αυτο ακριβως λεω: δεν αισθάνεσαι αγχος γιατι εισαι κατω απο την"κουβερτα" φαρμάκων που κουκουλώνει τα συμπτώματα σου. Αν μεινεις ξεσκεπάστη, τι θα γινει; Θα είσαι το ιδιο ηρεμη;
Και αυτη η κουβερτα ποσο θα σε σκεπάζει; Για παντα;
Άλλο πράγμα οι ενοχες. Μπορει τα ατομα με ΙΔΨ να εχουν μια μεγαλυτερη ταση να εχουν ενοχες, ομως και ατομα που δεν εχουν ΙΔΨ μπορει να τις εχουν και οντως δυσκολα μπαινουν στο παρασκηνιο. Αυτες ειναι το βασανιστηριο και λιγοτερο οι ψυχαναγκασμοι. Οι ψυχαναγκασμοι δεν συνεπαγονται ομως παντα ενοχες και μπορουν πιο ευκολα να αγνοηθουν και να ζεις μαζι τους.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
υποτιθεται οτι με την αγωγη θα εξασκηθεις σε οσα μαθαινεις με τον ψυχολογο!Quote:
Originally Posted by Nefeli28
ΑΛΛΑ υπαρχουν καποια πραγματα που δεν μπορεις να τα κανεις μονη σου ή με τον ψυχολογο.
Αν πας σε ψυχιατρο, τοσο που βασανιζεσαι, αποκλειεται να μην σου προτεινει καποια αγωγη, εστω λαιτ, για να ανακουφισθεις στην καθημερινοτητα σου.
Είναι σα να εχω πιεση και να προσπαθω να τη ριξω με το να αθλουμαι και τρεφομαι σωστα, χωρις αντιυπερτασικα. Καλη χρυση η ασκηση και η διατροφη αλλα μονος σου δεν τη ριχνεις σταθερα την πιεση.
Ετσι ειναι και αυτα. Παιζουν και οι ορμονες, ρολο! Γυναικα εισαι, εχεις περασει τα 30 ε? δεν εισαι 20χρονο να σου πουμε να το παλαιψεις μονη σου, εχεις γεννησει και παιδια, οποτε οι ορμονες κανουν παρτυ...
Οσες εχουν προβλημα με το θυρεοειδη τους παιρνουν χαπι για ολη τη ζωη τους. Και οσοι εχουν βαρυτερα θεματα, επισης.
Καταλαβες? δεν ειναι κουβερτα που σε σκεπαζει εξωτερικα οσο κανει κρυο. Σε βαζει σε νεα τροχια ΟΡΓΑΝΙΚΗ!!!!
Βρε Νεφελη περασες οσα περασες, που δεν τα λες και λιγα. Γιατι δεν δοκιμαζεις εναν ψυχιατρο σε ενα δημοσιο νοσοκομειο ή σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας να δεις τι θα σου πει?Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Με τον ψυχολογο συζητηση κανεις, εχεις εναν καλο ακροατη, αντε να μαθεις και ορισμενες τεχνικες.
Ειναι σα να εισαι εγκυος και να πηγαινεις σε μαια για μαθηματα ανωδυνου τοκετου αντι να πας σε γυναικολογο.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εννοείται πως η ψυχολόγος που σε παρακολουθεί αν κρίνει πως ΜΠΟΡΕΙΣ να αποφύγεις τα φάρμακα και να μην επισκεφθείς ακόμα ψυχίατρο (που η πρώτη του δουλειά θα είναι η συνταγή) το καλύτερο που θα έχεις να κάνεις είναι να την ακούσεις!
Γιατι να μην επισκεφθει εναν ψυχιατρο, εστω για μια εξεταση??Quote:
Originally Posted by blackbird
δηλαδη αυτο που λενε....η 1η του δουλεια ειναι η συνταγη... οκ ειναι καπως...
αφου αρρωστος εισαι, δεν τα βγαζεις περα, δυσκολευει η καθημερινοτητα σου, βασανιζεσαι. Δεν ειναι ολα μελι-γαλα για να πουμε ααα τι καλα ειμαι λυπημενος σημερα, αυριο θα μου περασει.
Η Νεφελη βασανιζεται 30χρονια, η ιδια το λεει. Εχει δοκιμασει ψυχολογους, και εχει δηλητηριασθει απο μια προσφατη τοξικη εμπειρια-ψυχοθεραπεια με εναν αυτοαποκαλουμενο ψυχοθεραπευτη.
Συν το οτι εχει οικογενεια, παιδια, υποχρεωσεις...δηλαδη ποσο θελει ενας ανθρωπος για να λασκαρει η βιδα τελειως? και ποσο πρεπει να βασανισθει ακομα??? Ιατρικο ειναι το θεμα της, δεν ειναι απλα και μονο ψυχολογικο!
Και ο οποιος ψυχολογος τι καταρτιση εχει να εκτιμησει τα οργανικα της συμπτωματα?
ειναι αλλη η δουλεια του ψυχολογου, αλλη του γιατρου! Εχω γνωστη η οποια απο καταθλιψη επεσε στο κρεβατι και δεν σηκωνοταν μηνες, με μωρο παιδι! Και η ψυχολογος της ελεγε οτι οχι δεν χρειαζεται ψυχιατρο, ξεκουραση θελει. Και την πλακωνε στις τεχνικες και στα ημερολογια...Ωσπου αντρας και θειος την πηγαν με το ζορι σε ψυχιατρο και σταθηκε η κοπελα στα ποδια της.
Δεν ειναι ολα θεμα να μιλησεις και να σε ακουσουν, ουτε κραταω ημερολογιο να τσεκαρω τις σκεψεις μου και να τις αλλαξω. Καλα χρυσα αυτα, αλλα απαιτειται ενα συγκεκριμενο οργανικο υποβαθρο για να ευδοκιμησουν αλλιως ματαιος κοπος.
Εγω με το προβλημα που ειχα πηγα σε ψυχιατρο απο το 2012. Και δεν μου εδωσε κανενα αντικαταθλιπτικο, μονο ζαναξ αυξομειουμενο για 3-4 μηνες. Ελλειψη συγκεντρωσης ειχα. Τα συμπτωματα επεμεναν. Δεν μπορουσα να δουλεψω καθολου. Μυαλο διαλυμενο. Εχασα 4 χρονια προσπαθωντας μονη μου, εκανα τα παντα, μεχρι και αυστηρες πρωτεινικες διαιτες, φουλ καλα λιπαρα που λενε οτι βοηθανε τον εγκεφαλο κλπ. ΤΙΠΟΤΑ.
Και τελικα ξαναπηγα σε ψυχιατρο, ειπα οτι δεν παει αλλο, εχω μεινει τραγικα πισω στη δουλεια μου, δεν μπορω να διαβασω την υλη μου, και μου εδωσε το 1ο. Μετα απο καποιους μηνες επειδη νυσταζα παρα πολυ και ειχα καταληξει να κοιμαμαι φουλ12ωρο, το ειπα και μου δινει 2ο οποτε ηρθα στα ισα μου.
Και ναι ο οργανισμος θελει χρονο να επανελθει. Οταν οι καρδιακοι παλμοι σου φτανουν τους 150 σε ηρεμια, δεν στρωνεις απο τη μια στιγμη στην αλλη. Θελει χρονο, και υπομονη, και καλη διατροφη, και ασκηση, και αγωγη.
Αν παω στον ψυχίατρο δεν θα ειναι απλα για εξεταση. Θα μου δωσει αγωγη. Αυτο είναι το μονο σιγουρο σε οσα συζηταμε.
Απο την αλλη, υπαρχει η εξης κατάσταση (που περιγράφεις κι εσυ Μαρα): ειμαι 30 χρονια με αυτο, παλευω τα τελευταία 3-4 κυριολεκτικά με ολες μου τις δυνάμεις, δυστυχώς ειχα μια άσχημη εμπειρία με ειδικο, παρολα αυτα ομως δεν το εβαλα κατω. Δεν εγκατελειψα την προσπάθεια για τον εαυτο μου. Ειμαι σε καινούρια ψυχολογο, στην ιδια που ειχε παει κι η αδερφη μου για το ιδιο προβλημα.
Οταν χρειάστηκε την εστειλε παράλληλα σε ψυχιατρο για φαρμακα, ενω με την ίδια εκανε ψυχοθεραπεία. Πηρε φάρμακα περιπου 2 χρονια και τωρα ειναι μια χαρα χωρις αυτά. Δεν της εφυγε εντελως η ιδψ, ομως μπορει κ τη διαχειρίζεται.
Φυσικα ολα αυτα δεν σημαίνουν κατι. Καθε περίπτωση ειναι διαφορετική. Δεν σημαίνει οτι την ιδια πορεια θα εχω κι εγω...
Απλα εχω κουραστεί και απογοητευτεί πολυ... το τελευταίο 6 μηνο ηρθαν τα πανω κατω..
Κουράστηκα...
Με τους γονείς σου τί σχέσεις είχες;
Nεφελη ο ψυχιατρος θα σου δωσει αγωγη επειδη τη χρειαζεσαι!!! δεν ειναι τροφη τα φαρμακα ουτε γλυκα να τα παιρνουμε απερισκεπτα και αφειδως.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Ανθρωποι ειμαστε, καλοκουρδισμενες μηχανες που αμα μια βιδα λασκαρει αστα βραστα!
Αφου βασανιζεσαι τοσο, και φτανεις στο σημειο να ζητας βοηθεια ακομα και εδω, γιατι δεν επισκεπτεσαι εναν γιατρο σε ενα δημοσιο νοσοκομειο? να του πεις τις επιφυλαξεις σου, να το συζητησεις, να δεις τι θα σου πει? ειναι καπως ισοπεδωτικο να απορριπτεις τον ψυχιατρο επειδη αααααα θα δωσει φαρμακα.
Δηλαδη αν ειχες ενα αλλο οργανικο προβλημα και πηγαινες σε γιατρο, τι θα του ελεγες? θα προσπαθησω με διατροφη, γιογκα κλπ και φαρμακα δεν παιρνω??
εγω σου ειπα 4 χρονια χτυπηθηκα και ακρη δεν βρηκα....και λιγο καλυτερα να γινομουν, μετα κυλουσα ακομα χειροτερα. Ναι καθε περιπτωση σαφως ειναι διαφορετικη αλλα καποιες ενδειξεις τις παιρνεις.
Εσυ λες οτι βασανιζεσαι 30 χρονια συν το οτι εισαι επιβαρημενη με παιδια, αντρα και σπιτι. Θεμα ορμονων ειναι, δεν ειναι θεμα σκεψης ολα...διορθωνω τη σκεψη λυνω το προβλημα.
Αυστηρο περιβαλλον, πειθαρχία, θρησκοληψία, μπαμπας απών και μαμα ναρκισσοςQuote:
Originally Posted by Diana1982
Νομίζω ότι εκεί πρέπει να εστιάσεις την ψυχοθεραπεία σου,για να δεις αποτέλεσμα.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Νομίζω αν ψαχτείς λίγο σε αυτό το κομμάτι θα σε βοηθήσει πολύ.
Τώρα όσον αφορά τα φάρμακα,συνήθως καλύπτουν μόνο τα συμπτώματα-αλλά κάποιες φορές βοηθάνε και πολύ!
Αυτό θα το δεις εσύ και με την συνεργασία του ιατρου σου.
Συνήθως για να αποφύγουμε τις ψυχικές συγκρούσεις που κληρονομήσαμε από την οικογένεια,ο ανθρωπος αποκτάει κάποιες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές-μία τέτοια περίπτωση είσαι και εσύ!
Ειδικά με μητέρα νάρκισσο,συμπληρώνεται απόλυτα η εικόνα....λογικά θα πρέπει να είσαι και τελειομανής!
Καλημερα Diana,Quote:
Originally Posted by Diana1982
ναι δυστυχώς ειμαι τελειομανης. Και οι συγκρουσεις που γίνονται μεσα μου ειναι σε πολλαπλά επίπεδα. Αυτο με εχει εξουθενωσει. Νιωθω μεγαλη απογοήτευση για ολα.
Πράγματι, στην ψυχοθεραπεία που κανω εστιαζουμε στα οικογενειακα θεματα που κουβαλαω και που με διαμορφωσαν ολα αυτά τα χρονια. Εκει βρίσκονται ολες σχεδόν οι απαντησεις και το τοπιο ξεκαθαριζει ολο και περισσότερο οσο προχωραμε βαθιά.
Αυτο που με απογοητευει ειναι οτι δεν μειωνονται τα ψυχαναγκαστικά μου. Υποθέτω πως θελει χρονο, αλλα εχω κουραστει να περιμενω και να ελπίζω.
Εχω κανει υπερπροσπάθεια το τελευταίο 6μηνο για πράγματα που με ξεπερνούσαν. Εχω εξαντληθεί...
30 χρονια βασανιζεσαι....ποσο χρονο πια να θελει???Quote:
Originally Posted by Nefeli28
ειναι ο εγκεφαλος σου προγραμματισμενος να λειτουργει ψυχαναγκαστικα! μπορεις να το καταλαβεις?
ναι η ψυχοθεραπεια/διατροφη/αθληση/γιογκα/φυση/κοινωνικοτητα βοηθανε παρα πολυυυυυυ! αλλα οταν καποιος ειναι αρρωστος ή εχει πυρετο παει στο γιατρο να ανακουφισθει και οταν γινει καλα ψαχνεται γιατι και πως επαθε ό,τι επαθε.
Τι ηλικια εχεις?
Ειμαι τριαντα εννιά.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Πολλα χρονια στην πλατη μου με τη διαταραχή. Τα τελευταία 8-10 σε οριακα σημεια
Νεφελη βρες εναν ΚΑΛΟ ΨΥΧΙΑΤΡΟ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να το δουλεψεις!Quote:
Originally Posted by Nefeli28
αφου δεν ειδες αποτελεσμα ως τωρα, προφανως θελεις αλλη προσεγγιση...
σκεψου, αν εχεις πιεση θα προσπαθησεις να τη ριξεις με διαλογισμο και διατροφη?
Μωρε, δεν ειπα ποτέ οτι παω να το λυσω με...."μαντζουνια", διαλογισμους κλπ.
Σε ψυχολογο που ακολουθει γνωσιακή συμπεριφοριστική προσεγγιση πηγαινω. Στην ιδια που πηγε και η αδερφή μου πριν χρονια και βοηθηκε πολυ. Αν αλλαξω παλι τωρα και παω σε ψυχίατρο, ειναι σαν να αρχιζω απο την αρχη. Δεν αντεχω αλλη αλλαγή. Την προηγούμενη την πληρωνω ακόμα....
Σρ π θα στο πω αλλα εισαι λιγο ασχετη κοιτα να παρεις τα χαπια κ κοψε τις μαλακιουλες λες κ ζεις στο μεσαιωνα.δν κανουν τιποτα τα ψυχοφαρμακα ουτε ειναι τπτ αυτα τα πιστευαν οι γονεις σ της γενιας τους οπως κ αλλα λαθος πραγματα.ξεκολλα κ παρτα.κ οσο γ τον εθισμο εγω τα κοβω κ τα ξαναρχιΩ χωρις θεμα .οποτε γουσταρω τα κοβω χωρις θεμαQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Επισης!ειναι οργανικο το θεμα οτι ψυχολογιες κ να σ κανουν δεν γντ τιποτα ειχα παεθλι ιατρικη κ ξερω πολλα.ολα αυτα π λες τα λενε οι ασχςτοι ανθρωποι που νομιζουν οτι μπορουν ν ελεγξουν το μυαλο κ δν ειναι θεμα προβληματος κ που καταδικαζουν οσους περνουν φαρμακα ως κτ κακο ενω εμενα δεν με επιαναν καν οσο τα επαιρνα.
Δεν καταδικαζω οσους παίρνουν φαρμακα, γιατι γενικα δεν εχω δικαιωμα να καταδικαζω κανεναν. Ο καθενας κανει το καλυτερο για τον εαυτό του.Quote:
Originally Posted by joanna22
Θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω στην αποψη σου για την ασχετοσυνη μου, καθως εχω σπουδασει ψυχολογια. Αλλα και αυτο να μην ειχα σπουδασει, οι γνωσεις πανω σε ενα θεμα δεν τεκμηριώνονται απο ενα ποστ σε ενα φόρουμ. Στα ευαίσθητα μας θεματα, αναζητούμε ανθρωπους που περνούν το ιδιο με εμας και ανταλλαζουμε αποψεις για αυτα που μας βασανίζουν.
Τα κολλήματα του καθενος δεν εχουν να κανουν ουτε με ακαδημαϊκή μορφωση, ουτε με μεσαιωνες κλπ.
Ειναι απλως κολληματα, προβληματικη οπτικη και παθολογία.
Ολοι εχουν γινει ειδικοι σ'αυτο το φόρουμ...
Να πας σε γιατρο κ οχι σε ψυχολογο τοτε!αλλο γιατρος αλλο ψυχολογος!στο χουν πει ολοι εδω μεσα δεν το νιωθεις.κ τρ ειδα κ την ηλικια σ π επιβεβαιωνει οτι εισαι πιο παλιας γενιας κ αρα πιο κολλημενης κ λυπαμαι διοτι υποφερεις ενω υπαρχει λυση.σκεψου οτι καποιοι ανθρωποι γεννηθηκαν με καλυτερες προοπτικες απο σενα κ εσυ με ενα προβλημα κ αυτοι εχουν το δικαιωμα κ ζουν αυτη τη ζωη καλυτερα απο σενα κ εσυ απλα δεν κανεις κτ γ αυτο σοβαρο.που μπορει να βοηθησει!
Joanna22, εχοντας περάσει απο ιατρικη, σε ποιο γιατρο προτείνεις να παω;
Νεφέλη η ψυχολογία είναι το software και η ψυχιατρική το hardware είναι δύο συγγενείς προσεγγίσεις για το ίδιο θέμα κι οι φυσικοπαθητικοι δίνουν συμπληρώματα αλλη προσέγγιση