Printable View
Ειμαι μαζι με τη κοπελα μου εδω κ μισο χρονο..πασχει απο Οριακη διαταραχη ..παιρνει αγωγη κ επισκεφτεται ψυχολογο ..ωστοσο εχει αυτοκαταστροφικες τασεις κ αυτοκτονικες πολλες φορες ..ομως λεει πως κουραστηκε να προσπαθει ..υπαρχει καποιος τροπος να την στηριξω ωστε να βρει ξανα θεληση η εστω να τη αποτρεψει απο το να κανει κακο στον εαυτο της; αναφερει πολυ συχνα πως η ψυχολογος δε βοηθαει..
Είσαι μικρός σε ηλικία? Είσαι καιρό με το άτομο αυτό? Εσύ πως την αντέχεις την κατάσταση? Δεν εκδηλώνεται εναντίον σου?
Φιλε αν παει ψυχολογο κτλ το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να γινεις φανταρος και αυτη διοικητης
Καλησπέρα! Εγώ αυτό που έχω να προτείνω μιλώντας εκ πείρας είναι να στηρίξεις πολύ τον εαυτό σου σε περίπτωση που θέλεις να είσαι μαζί της. Ίσως να έβλεπε έναν ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή ή κάποιον άλλον ψυχολόγο αν θεωρεί πως δεν βοηθάει. Παρόλα αυτά, μπορεί να είναι και αντίδραση της αυτό..ότι κανείς δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Προφυλάξου και δεν το λέω με την κακή έννοια, αλλά μόνο όταν είσαι εσύ 100% καλά με τον εαυτό σου μπορείς να βοηθήσεις τον όποιον άνθρωπο και δη αυτόν που έχει οριακή διαταραχή. Θέλει προσπάθεια και από τους δύο αλλά εγώ πιστεύω πως αν δυο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί θα προσπαθήσουν να βρουν λύση. Καλή δύναμη!
Φυσικά... εκτός βέβαια απο τις φορές που θα ξεσπάει πάνω του, τις φορές που δεν θα σημαίνει τίποτα για εκείνη, τις φορές που ότι και να κάνει θα φταίει αυτός, τις φορές που εκείνη δεν θα θέλει τίποτα και κανέναν, τις φορές που εκείνος θα νιώθει οτι έχει προσπαθήσει πολύ και θα είναι μόνος του σε αυτό γιατί για εκείνη θα παραμένει ένας δυνάστης, κλπκλπκλπ :PQuote:
Originally Posted by M.a.i.r.y.
Καλό θα ήταν να μην βάζουμε τις προσωπικές μας εμπειρίες μπροστά και έτσι να προκύπτει η γνώμη μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή οντότητα και ,ενώ φυσικά υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά στις διαταραχές, αντιδρά διαφορετικά.
Μαιρη μου διαφορετικα η οχι, εγω βλεπω οτι οι αντιδρασεις τους ειναι καρμπον, δεν αντεχονται.
Για να τους βοηθησεις να τους στηριζεις, οποτε το θελησουν βεβαια, θα πρεπει να μην τους βλεπεις ερωτικα και να μην κανεις σχεδια. Να εχεις τη ζωη σου και να ειναι απλα ενας ανθρωπος που θα του δωσεις ενα στηριγμα οποτε το ζητησει.
Η συντροφικοτητα δεν υφισταται, εχει κι ο αλλος αναγκες. Δεν μπορεις να πεις γαμωτο εχω αυτο το προβλημα και να ακουσεις... κι εμενα τι μου το λες. Και πριν 1 ωρα να σε κοιταζει στα ματια σαν να εισαι ο βασιλιάς. Πως να θωρακιστεις? Ποσο αναισθητος να εισαι δηλαδη?
Κι εγώ Γιώργο δεν πέρασα καλά στη σχέση μου και μου έμειναν πολλά προβλήματα που έκανα τόσο καιρό να ξεπεράσω. Όμως, παρόλο που υπάρχουν ομοιότητες υπάρχουν και διαφορές. Κι αν ένας άνθρωπος έχει αποφασίσει να παλέψει με την διαταραχή του θα το καταφέρει ως ένα βαθμό τουλάχιστον. Να θωρακίσεις τον εαυτό σου και να μην παίρνεις τον άλλον τοις μετρητοίς την ώρα που βλέπεις ότι βρίσκεται σε "κρίση". Θεωρώ και το πιστεύω αυτό ακράδαντα ότι όποιος θέλει να βοηθηθεί και να καλυτερεύσει τη ζωή του θα το κάνει. Δυστυχώς, εμείς δεν πετύχαμε αυτούς τους ανθρώπους.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Eιμαι 18 ..οχι δε το εκδηλωνει εναντιων μου ισα ισα. Εγω το αντεχω απλα φοβαμαι για αποπειρεςQuote:
Originally Posted by Tomhet
Λοιπόν, αρχικά θεωρούμε δεδομένο ότι σε μία σχέση πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός, κατανόηση, υποστήριξη και από τα δύο μέλη. Φυσικά πρέπει να νοιώθεις ασφάλεια και άνετα με το άτομο που είσαι. Αν λοιπόν δεν νοιώθεις ασφάλεια ή άνετα κ.τ.λ. τότε ασχέτως με την οριακή διαταραχή πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι να φύγεις. Ωστόσο μιας και λες πως απέναντι σου είναι εντάξει και το δουλεύει και με ψυχολόγο- ψυχίατρο, τότε όλα καλά. Τώρα για το τί μπορείς να κάνεις εσυ για να τον βοηθήσεις είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Σε περίπτωση κρίσης δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, αν έχει ξεσπάσματα θυμού για παράδειγμα καλύτερα να την αφήσεις μόνη της και να της πεις ότι θα μιλησετε όταν ηρεμήσει. Αν είναι στα πατώματα κατάθλιψη κ.τ.λ. αρκει να της πεις κάτι του στυλ είμαι εδώ για σένα, πρέπει να περνας πολύ δύσκολα. Πολύ καλή ιδέα είναι να κανονίσετε να πάτε μαζί στον ψυχολόγο και να σας συμβουλέυσει. Πρέπει να σε ενημερώσω ότι θέλει πολύ προσπάθεια από το μέρος σου για να είσαι μαζί της. όπως βέβαια χρειάζεται πάρα πολλή προσπάθεια και από εκείνη. Άσε που εκείνη έχει και την διαταραχή της να αντιμετωπίσει. Από προσωπική άποψη, είδα βελτίωση μετά από κανα χρόνο συστηματικής προσπάθειας. Υπάρχουν ακόμα κρίσεις αλλά αισθητάααα λιγότερες. Φυσικά εξαρτάται και από το άτομο αλλά υπάρχει ελπίδα ας μην τους πέρνει όλους η μπάλα.
Φίλε καλημέρα. Σου μιλάω από την μεριά του πάσχοντος και θα ήθελα να σου πώ τα παρακάτω. Αρχικά βεβαιώσου οτι το άτομο που είναι πλάι σου, θέλεις πραγματικά να το βοηθήσεις.Εάν όντως θέλεις ,να ξέρεις οτι χρειάζεται 'ψυχούλα',εάν πάλι δεν θέλεις φύγε όσο είναι καιρός,γιατί όσο σε συνηθίζει,μετά θα είναι πολύ πιο δύσκολο να φύγεις, θα κάνεις χειρότερο κακό. Εάν τώρα μείνεις, πρέπει να ξέρεις,οτι τα άτομα με ορ
ιακή χρειαζόμαστε συμπαράσταση και κατανόηση, αλλά ποτέ λύπηση.Κάνε οτι θα έκανες στον άνθρωπό σου εάν είχε βαρύ κρυολόγημα,θα του δώσεις χαρτομάντηλο, θα του φτιάξεις τσαι και θα του δώσεις αντιβίωση γιατί ξέρεις οτι έτσι γίνεται στις περιπτώσεις αυτές.Και για να γίνω πιο σαφής,συμβιβάσου οτι θα παίρνει, μπορεί και για πάντα φαρμακευτική αγωγή,οτι θά έχει τα ξεσπάσματά του και τις (πολύ) μαύρες του μέρες ,όμως όλα τα παραπάνω με έναν πολύ καλό ψυχίατρο και την κατάλληλη ,συνδυαστική συνήθως, φαρμακοθεραπεία μπορούν να φτάσουν να εκλείψουν κατά ένα 85%. Γενικά εμείς, οι ασθενείς με οριακή διαταραχή (τηρουμένων των παραπάνω) είμαστε όπως όλοι οι άλλοι (περίπου) σε μία σχέση και θέλουμε και εμείς αγάπη. Θα σου επαναλάβω όμως οτι την εγκατάλειψη την βιώνουμε πιο έντονα γι'αυτο εάν δεν είσαι σίγουρος για το τι νιώθεις φύγε όσο είναι καιρός. Ελπίζω να σε βοήθησα.
Εχεις και συ οριακη διαταραχη;
......Και οχι μόνο!!!
Χαχα! Οντως συνηθως συνοδεύεται.Quote:
Originally Posted by stratis
Δυστυχώς!!!
Καλα λεει ο stratis αν το βλέπεις οτι στο μελλον θα φυγεις, καλυτερα φυγε απο τωρα. Η δικη μου αυτο μου ειπε και το ειπε οταν αρχισε να περναει καλα, της αρεσε μαζι μου το εβλεπα. Αλλα εκεινη τη στιγμη απομακρύνθηκε και ζητησε διακοπη. Μου ειπε οτι με συμπαθει και με θελει πολυ γι αυτο θα κοψει γιατι ξερει οτι στο μελλον θα υποφερει και πιθανον να μου κανει κακο.
Σαν να ακουω και τις δύο πρώην σχέσεις μου οριακες και οι δύο ( τις τραβάει οργανισμός μου ) ...και οι δυο εδωσαν το ιδιο τελος . Με απομάκρυναν και ζήτησαν να τελειώσουμε πριν γινουν χειρότερα τα πράγματα .
Εφτασα σε ενα συμπερασμα σχετικα με το γιατί το κανουν αυτο ....
Ισως ειναι συμπτωση αλλα και οι δυο ειχαν θεμα με την ελευθερία κινήσεων ηθελαν να ειναι ανεξαρτητες .
Οταν αρχισαν λοιπόν να δένονται στην σχέση την τελείωσαν ..
Η πρώτη εφυγε στο Λονδινο ( οταν γυρισε ζήτησε να ξανασμιξουμε αλλα εγω ημουν αλλου , εκει να δεις γλεντια )
Με την δεύτερη ειμαστε συνεργάτες ακομα και τωρα αλλα μεχρι εκει .