Δεν ξερω τι να κανω πια

Καλησπερα..ειμαι 98% σιγουρος οτι η γυναικα που ειμαι μαζι της 7 χρονια πασχει απο διπολικη διαταραχη..βρισκομαι για 30η φορα στην φαση του χωρισμου με εκεινη η κατασταση της θεωρω εχει χειροτερεψει τα τελευταια 2 χρονια και τα δυο απο τα τρια μικρα παιδια της εχουν πλεον σοβαροτατα προβληματα ψυχολογικα και μαθησιακα, στην παρουσα φαση δεν μπορω να βοηθησω με το να ειμαι κοντα τους οπως προσπαθω πολλα χρονια τωρα, προσπαθησα ηρεμα να της πω αλλη μια φορα οτι εχει προβλημα διαταραχης η απαντηση της ηταν οτι ειμαι επικινδυνος και θα παει στην αστυνομια...αυτα απο ανθρωπο που μια τριτη ημουν ο μοναδικος αντρας της ζωης της ο μεγαλος της και αιωνιος ερωτας της και την τεταρτη με σιχαινοταν και δεν της ελεγα τπτ...οποια γνωμη ειναι ευπροσδεκτη για το τι πρεπει να κανω κυριως σε σχεση με τα παιδια της που τα ξερω απο μωρα

Καλώς ήρθες στο φόρουμ

Το θέμα που αναφέρεις με τα παιδιά είναι πολύ σοβαρό αν η κοπέλα έχει όντως πρόβλημα και μάλιστα βλέπεις να χειροτερεύει.
Υπάρχει κάποιος άλλος κοντά της σε περίπτωση που χωρίσετε να την βοηθάει με την φροντίδα στα παιδιά; Η οικογένεια της ίσως ή ο πατέρας των παιδιών.
Ως μητέρα, άσχετα με την σχέση μαζί σου, πώς είναι; Πιστεύεις οτι μπορεί να τα φροντίσει;
Αναφέρεις ότι και τα παιδιά παρουσιάζουν ψυχολογικά και μαθησιακά προβλήματα, αντιμετωπίζονται επαρκώς αυτά; Εννοώ έχει απευθυνθεί σε ειδικό για τα παιδιά, έχει γίνει κάποια διάγνωση ή απλά εσύ παρατηρείς τα προβλήματα;

Εχουμε χωρισει και τα εχουμε ξαναβρει παρα πολλες φορες και αυτο συμβαινει οταν εκεινη ειναι σε "παραξενη" φαση, η ουσια ειναι οτι δεν εχει καποιον να την βοηθησει να αντιληφθει εστω το προβλημα της και τα προβληματα που εχει δημιουργησει διαπιστωμενα και τη βουλα που λενε ειδικων στα παιδια της, η μητερα της ειναι μια ηλικιωμενη που προσφατα εχει χασει τον αντρα της και εχει και εκεινη σοβαρο προβλημα με τα εγγονια της η αδερφη της ειναι κι εκεινη χηρα και ψαχνει παρεα μονιμα και την ενθαρυνει να χωρισουμε, ο πρωην αντρας της που συμφωνα με οσα μου ειπαν στην αρχη της σχεσης μας ειναι οτι χειροτερο και ποτε δεν τον ηθελε αλλα εκανε 3 παιδια μαζι του ειναι αυτος που οπως λενε φταιει για την κατασταση των παιδιων τους, ομως εγω ξερω οτι ειναι απλα ενας ανωριμος αντρας που κοιταζει να περναει καλα και δεν τον πολυνοιαζουν τα προβληματα των παιδιων του.
Σε ειδικο τα πηγαινει ξεκιναει μαλλον μετα απο δικες μου πιεσεις η οταν φτανουν τα πραγματα στο απροχωρητο αλλα μετα απο 2-3 συνεδριες που εχει εκεινη με τους ψυχολογους/ψυχιατρους παντα βρισκεται ενας λογος για να το σταματησει, μια ο πατερας δεν πληρωνει μια ο ψυχιατρος ειναι τρελος μια δεν ειναι καλος μια δεν ειναι καθαρος..εχει γινει αρχικη διαγνωση οτι το μεσαιο αγορακι της εχεις πολυ μεγαλο ψυχολογικο προβλημα υποφερει απο τριχοπτωση δεν μπορει να συγκεντρωθει να μαθει να διαβασει και το μικρο της αγορακι εχει μαθησιακα και συμφωνα με τους γιατρους βρισκεται νοητικα 3 χρονια πισω απο την ηλικια του...ομως εκεινη στα ασχημα της ειναι μια απαισια μητερα πιεστικη, τους βριζει τους φωναζει τους χτυπαει μεχρι και απο το σπιτι τους διωχνει
Η μεγαλη της κορη 16 χρονων πια την τελευταια φορα που εφυγε απο το σπιτι του πρωην της η μαμα της αποφασισε να μεινει με τον πατερα της..14 χρονων παιδακι δεν πηγε με την μαμα της

Τα παιδιά χρειάζονται ένα σταθερό και ήρεμο περιβάλλον όπως όλα τα παιδιά εξάλλου και με τα επιπλέον προβλήματα που λες χρειάζονται και παρακολούθηση από ειδικό. Και σίγουρα δεν είναι περιβάλλον αυτό για να μεγαλώνουν παιδιά που έχουν ήδη ανάγκη επιπλέον αγάπης και φροντίδας.
Υπάρχουν δομές που μπορούν να την βοηθήσουν χωρίς να απομακρυνθούν τα παιδιά από την μάνα τους, με ψυχολόγους και γενικά καθοδήγηση, η Κιβωτός ας πούμε ξέρω ήδη οτι το κάνει αυτό όπως και το Χαμόγελο του παιδιού. Δεν απομακρύνουν τα παιδιά από την οικογένεια τους αν υπάρχει περιθώριο να βοηθηθούν μέσα και κοντά σε αυτήν. Θα ήταν θετική σε κάτι τέτοιο πιστεύεις; Γιατί φαντάζομαι θα υπάρχουν και οικονομικά θέματα... δουλεύει ας πούμε;

Δεν ξέρω σε τι φάση βρίσκεστε τώρα μεταξύ σας, αλλά νομίζω οτι ο πρώτος σου στόχος θα πρέπει να είναι να την πείσεις να δεχτεί βοήθεια για τα παιδιά. Καταλαβαίνω οτι και η ίδια έχει πρόβλημα όπως λες και βασανίζεται, αλλά τα παιδιά δεν χρωστάνε τίποτα να δέχονται κακοποίηση. Αν δεν το δεχτεί και είναι εντελώς αρνητική, ίσως θα πρέπει να σκεφτείς το ενδεχόμενο να ζητήσεις εσύ βοήθεια εκ μέρους της. Καταλαβαίνεις οτι δεν γίνεται να αφεθούν αβοήθητα παιδιά με μια μητέρα που από ότι μας λες δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση και χωρίς κανέναν γύρω τους να μπορεί να βοηθήσει.

οικονομικα θεματα υπαρχουν αλλα δεν ειναι τοσα οσα να εμποδιζουν αυτο που πρεπει να γινει για εκεινη και τα παιδια της, η ουσια ειναι οτι εκεινη ειναι για αλλη μια φορα σε κατασταση εξαλλη δεν ακουει κανενα που θελει να της πει κατι αν αυτο το κατι δεν εχει να κανει με το πως θα ειναι καλα εκεινη με φιλες ξαδερφες κλπ κλπ εξω βολτες και διασκεδαση, δεν ακουει κανενα που της μιλαει για κατι αρνητικο δλδ και κυριως εμενα που προπαθησα να της στειλω ενα μηνυμα δυο εβδομαδες μετα τον χωρισμο μας και μου επιτεθηκε ασχημε με βρισιες προσβολλες και αστυνομια, ειναι σε κατασταση μανιας με λιγα λογια..σιγα σιγα θα αρχισει να ξαναπεφτει σε καταθλιψη και τοτε χειριστικα θα πρεπει εγω να κανω επαφη να ζητησω συγνωμη που ημουν αποτομος η δεν εκανα επαφη αυτο το διαστημα για να τα ξαναβρουμε..στην αρχη ολα αψογα τελεια ζηλευει πιεζει αγαπα κανει ερωτα ποθει στο λεει σε κανει να μην ξεκολλας απο διπλα της κι εσυ λες αντε μηπως της δωσω να καταλαβει και σιγα σιγα ξανακυλα ομως, και που τα ξαναβρισκουμε δεν ακουει καν το ενδεχομενο να ειναι εκεινη η αιτια που ειναι ετσι τα παιδια της αλλα και η σχεση μας και σε λιγο διατημα αναλογα με τα αγχη της ξαναξεφευγει η κατασταση και παλι χωρισμοι γκρινιες κλπ κλπ

δεν κοιτασ να φτιαξεις τη ζωη σου με καμια ποιο λογικη γυναικα χαμενος χρονος

να τα παρατησω ολα δηλαδη, να πω οτι εχασα 7 χρονια απο τη ζωη μου κοντευω 45 αλλα εχω ακομα καιρο μπροστα μου, να τους αφησω αφου εχω την ευκαιρια και οτι γινει ας γινει, παιδια, εκεινη, εμεις...ειναι μια σκεψη που κανω πολυ εντονα πλεον και αυτο και ειναι και κατι που μου προτεινουν οι περισσοτεροι δικοι μου αλλα....

Βασικα απο ολη την ιστορια εγω στενοχωριεμαι για τα παιδια πιο πολυ. Ειτε μεινεις ειτε φυγεις βρες τροπο να τα βοηθησεις, τα ζεις, τα ξερεις...υπαρχουν πραγματα που θα εκανε ακομα και ενας ευσυνειδητος γειτονας αμα εβλεπε αυτα που βλεπεις και ηξερε οσα ξερεις...ο νοων νοειτο. Μακαρι να μη χρειαζεται να φτασει εκει το πραγμα αλλα το πιο σημαντικο ειναι να προστατευτουν αυτα...κατα τα αλλα ειλικρινα δεν ξερω τι να σου πω, ειναι οντως δυσκολη και λεπτη η θεση σου.

Τι μπορω να κανω ομως; να πιασω το σοι του πατερα τους με τροπο; να παω σε καποιον αρμοδιο εισαγγελεα; να κανω αλλη μια φορα το βλακα και οταν της ξαναπερασει να κανω αλλη μια προσπαθεια μηπως την πεισω;

Προσπαθησε αρχικα να βοηθηθει και η μητερα με καποιον τροπο που δεν εχεις δοκιμασει ακομα...αμα δεν πιασει προσπαθησε να την πεισεις να βοηθηθουν εστω τα παιδια και να λαβουν τη φροντιδα που χρειαζονται... και αμα δεν πιασει...μαλλον για θεμα κοινωνικης προνοιας μου ακουγεται. Αν οντως, ΑΝ το τονιζω το ΑΝ τα παιδια εχουν τοσο σοβαρα προβληματα επειδη η μητερα τους εχει ψυχικο προβλημα και αν δεν μπορει να τα επιμεληθει σωστα...απλα εκει το γνωριζεις φανταζομαι οτι δεν εχει δρομο πισω, ανοιγει ενα κουτι της πανδωρας πρωτον και δεν εχει δρομο πισω δευτερον αμα τελικα μετανιωσεις τον χωρισμο...
Αλλα και το να διαιωνιζεται αυτη η κατασταση δεν εχει νοημα...χοντρικα εχεις δυο τρεις επιλογες...πρεπει να παρεις καποια αποφαση και να την τηρησεις...δυσκολο πολυ φανταζομαι, δεν μπορω να καταλαβω τη θεση σου. Αλλα δεν μπορω να σκεφτω κατι αλλο...

Μεχρι στιγμης τι τροπους προσπαθησες για να την πεισεις να απευθυνθει σε ειδικο;
Αμα το εκανες υπερβολικα αμεσα εν μεσω γενικων εντασεων και αν φοβαται και το στιγμα αυτη, οτι ειναι "τρελη" ξερω γω φυσικο ειναι να αντιδρασει οπως μας λες...γενικα αμα ειναι σε αρνηση η ιδια οτι εχει προβλημα ειναι δυσκολο.

Αν δοκιμαζες ισως οικογενειακη συμβουλευτικη για αρχη; Θυμαμαι πως οταν ειχα παει εγω σε ειδικο ειχαν καλεσει και τους δικους μου και ηρθαν μια δυο φορες...για να μας δει ολους μαζι ξερω γω πως λειτουργουμε σαν συνολο και τι ζορια τραβαμε.
Αν την επειθες να πατε μαζι για το καλο των παιδιων/οποιου παιδιου εχει προβλημα περισσοτερο; Μπορει εκει μετα να την επειθε ο/η ειδικος οτι χρειαζεται η ιδια να βοηθηθει για το καλο των παιδιων...να μπει λαου λαου στη διαδικασια δηλαδη (μη τρομαξει το ελαφι και φυγει ξερω γω τρεχοντας, τι λεω ε; Απλα δεν ξερω, ειναι μια ιδεα)...
Ισως ετσι το αποδεχτει και το επιδιωξει και η ιδια σιγα σιγα να βοηθηθει...
Η πες της γενικα πως το χρειαζεσαι και εσυ (αναλογα με το αν θα ειναι σε φαση που σε θελει η δε τη παλευει μαζι σου εστιασε στον καταλληλο ασχετο λογο για να δεχτει παει σε ειδικο δηλαδη...σαν περαστικη που ειδε φως και μπηκε για αρχη, να μην νιωσει πιεσμενη η σταμπαρισμενη ως "τρελη" η δε ξερω τι...δωσε της καλη αφορμη να το κανει οικειοθελως...

Απλα πρωτα συζητα το μονος σου με τον ειδικο στον οποιο θα απευθυνθεις φυσικα...πες του τις ανησυχιες που μας ειπες εδω και συζητα μαζι του αν γινεται αυτο που σου ειπα...κανε μια ερευνα αρχικα...

Εδω να πω οτι δεν θελω να σε παρω στο λαιμο μου με αυτα που λεω ε, ιδεες ριχνω...

Το σοι του πατερα αν νοιαζοταν ηδη θα ηξερε τι συμβαινει φανταζομαι η θα εκανε κατιτις...αλλα αμα απουσιαζει, μην ελπιζεις σε πολλα...
Μπορει να μπλεξεις και με σογια.
Γενικα ειναι λεπτη η θεση σου και οτι και να κανεις πολυ φοβαμαι θα βγεις λιγο ο κακος μ***κας της υποθεσης...κανε οτι νιωθεις πως ειναι σωστο...

Απο την αλλη αμα νιωθεις οτι δεν αντεχεις πνιγεσαι και θες απλα να φυγεις απο την ολη κατασταση να τα βροντηξεις ολα...υποθετω εχεις καθε δικαιωμα να το κανεις...δε νομιζω να σε κρινει κανενας ανθρωπος στα συγκαλα του.

Δεν μιλαμε εμεις καποιες μερες πια..και ποτε δεν πιεσα για κατι..σε καλες περιοδους της με τροπο την εβαζα σε διαδικασια να παει σε ειδικο με τα παιδακια της στη λογικη του φταιει παντα ο πατερας τους..εγω ηξερα οτι κυριως οι ψυχολογοι ψυχιατροι το πρωτο που ψαχνουν ειναι οι γονεις και δη ο γονιος που μεγαλωνει τα παιδια..το καταφερα δυο τρεις φορες αλλα μετα απο δυο τρεις συνεδριες που εκανε εκεινη μαζι τους το σταματουσε με οποια δικαιολογια μπορουσε να βρει..επ;φη πλεον δεν εχω αυτο που εκεινη εχει ειναι παλι σε εξαρση απλησιαστη αποκομενη απο εμενα και οποιον της ελεγε κατι διαφορετικο απο αυτο που εκεινη πιστευει για την ιδια και τα παιδια της

Μαλλον τα βλεπω ολα ματαια πια οτι και να της συμβαινει της συμβαινει πολλα χρονια πια και δεν βλεπω πως εγω μπορω να το αλλαξω..το μονο που μενει λογικα ειναι αυτο που θα εκανε ο καθε ενας γνωστος γειτονας κλπ μια ανωνυμη η επωνυμη καταγγελια

Ειναι και αυτο μια εγκυρη θεση να λαβεις, κουραστηκες, το καταλαβαινω...απο εκει και περα γνωριζεις πως αλλη βαρυτητα εχει η επωνυμη και αλλη η ανωνυμη καταγγελια. Εσυ ξερεις ποσο θελεις να μπεις στη διαδικασια και πως αισθανεσαι...ψαξ'το δες το και αποφασισε. Τυπικα δεν εχεις καποια υποχρεωση, αλλα προσωπικα δες εσυ ο ιδιος αν αισθανεσαι καποια ως ατομο. Αλλος στη θεση σου αισθανεται, αλλος οχι, και ειναι και αυτο οκ...η προσωπικη μου γνωμη νιωθω πως δεν εχει σημασια σε αυτο το ζητημα, νιωθω πως οτι και να πω μαλακια θα ειναι. Καλο κουραγιο καλη υπομονη και μακαρι να κατασταλαξεις σε μια καλη αποφαση που σε ηρεμει...

Γιατι να ειναι μ@λ@κι@ η γνωμη σου; και του οποιου η γνωμη..ειμαι πολυ μπερδεμενος γι αυτο το μοιραζομαι εδω

Η ζεις ετσι οπως ζεις, η φευγεις.

η κατασταση εχει ξεφυγει εντελως ομως..για εμας σαν σχεση και συντροφικοτητα και με τα παιδια της..η τελευταια μας κουβεντα μετα απο μια υπεροχη εβδομαδα σαν ζευγαρι ηρεμοι με κατανοηση με ερωτα με τα παιδια της με φιλους μονοι μας ηταν οτι ξερεις ειμαι αλλου..και που αλλου? ειχε μαθει πριν 20 μερες οτι πεθανε η πρωτη της σχεση ερωτας που ηταν μαζι πριν 20 χρονια πριν παντρευτει κανει τρια παιδια με καποιον που δεν ηθελε και εννοειται πολυ πριν τα 7 χρονια σχεσης της μαζι μου...ειναι αλλου..με τον πεθαμενο ανθρωπο κολλημενη..δηλαδη τι αλλο μπορω να κανω? υπομονη παλι μεχρι να της περασει και αυτο για να αρχισω να την παρακαλαω να με συγχωρεσει γι αυτα που δεν εκανα? μεχρι να της ξαναπερασει σκιζει μαμα παιδια εμενα ολους.

Προσωπικα οτι σου είπα, η το παιρνεις αποφαση να ζησεις οπως ζεις, η φευγεις. Εγω 4 μηνες αντεξα, δε θα πεθανω κιολας.

εχω αντεξει 7 χρονια αλλα δεν παει αλλο το ξερω..με τρωει ομως αυτο με τα παιδια της και η κατασταση τους που χειροτερευει τα ξερω απο μωρα και ειλικρινα δεν ξερω τι θα ηταν το σωστο να κανω..υπαρχει καποιος τροπος να τηνκανω να καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα? καπως? κατι?

Μεγάλε εγώ απλά να σου πω το κορίτσι που γουσταρα στο δημοτικό της την πέφτω ακόμα αν μου πει ότι με θέλει παντρευόμαστε αύριο αλλά δεν το λέει η άτιμη όλο μου ξεφεύγει έχουν περάσει είκοσι εφτά χρόνια από τότε

φιλε μου δεν κυνηγαω καποια, 7 χρονια σχεση εχω με μια διπολικη γυναικα

Για το αλλού που λες στα λέω αυτά να μη στα πολυλογω οι συμμαθήτριες μου έχουν μία θέση στην καρδιά μου κάποιοι μεγαλώσαμε έτσι όποιος συμμαθητής μου πει δεν έχω πέντε ευρώ κι έχω εγώ συνήθως δεν έχω αλλά άμα είχα δε θα σκεφτόμουν τα λεφτά ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν

Άμα δεν κατάλαβα καλά γράψε λαθοσ

ναι μαλλον λαθος καταλαβες φιλε μου

Quote:

---

Originally Posted by George.S

εχω αντεξει 7 χρονια αλλα δεν παει αλλο το ξερω..με τρωει ομως αυτο με τα παιδια της και η κατασταση τους που χειροτερευει τα ξερω απο μωρα και ειλικρινα δεν ξερω τι θα ηταν το σωστο να κανω..υπαρχει καποιος τροπος να τηνκανω να καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα? καπως? κατι?

---

Καλημέρα George! Για μένα, το σωστότερο είναι να φύγεις από την σχέση αυτή και τα παιδιά θα πρέπει, συγνώμη που το λέω, πρέπει να τα αναλάβουν κοινωνικές υπηρεσίες και να μεγαλώσουν σε ανάδοχες οικογένειες. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Καλημέρα George! Για μένα, το σωστότερο είναι να φύγεις από την σχέση αυτή και τα παιδιά θα πρέπει, συγνώμη που το λέω, πρέπει να τα αναλάβουν κοινωνικές υπηρεσίες και να μεγαλώσουν σε ανάδοχες οικογένειες. Αυτή είναι η γνώμη μου.

---

Καλημερα Κασσανδρα. Αυτη τη στιγμη θελοντας και μη εχω φυγει..εχουμε ξαναχωρισει για 30η-40η φορα αλλα κατα πασα πιθανοτητα θα ξαναγυρισει με εναν απο τους γνωστους της χειριστικους τροπους και εκει ειναι που πρεπει να εχω φυγει, αυτο που μου λες για τα παιδια μου το εχουν προτεινει οι περισσοτεροι που μιλαω μεχρι και γυναικα που ειναι διπολικη και λαμβανει αγωγη αυτο μου ειπε να φυγω γιατι ειναι τεραστιο το προβλημα κυριως επειδη δεν το αναγνωριζει η ιδια και δεν εχει παει σε καποιον ειδικο, και φυσικα το να προσπαθησω να βοηθησω τα παιδια της θα ειναι μια καλη πραξη..αυτα μου συνεστησε να κανω διπολικο ατομο

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Καλημέρα George! Για μένα, το σωστότερο είναι να φύγεις από την σχέση αυτή και τα παιδιά θα πρέπει, συγνώμη που το λέω, πρέπει να τα αναλάβουν κοινωνικές υπηρεσίες και να μεγαλώσουν σε ανάδοχες οικογένειες. Αυτή είναι η γνώμη μου.

---

Και εμενα αυτη ηταν η σκεψη μου αλλα διστασα να το πω τοσο χυμα επειδη ειναι λεπτο το θεμα και νιωθω πως δεν ειμαι σε θεση να πω ουτε λιγο ουτε πολυ να της παρουν τα παιδια, δε τη ξερω δεν την εχω ζησει τη γυναικα...εμπιστευομαι τη κριση σου ομως george μιας και μπηκες στη διαδικασια να ρωτησεις για αυτο το θεμα εδω και μιας και σε προβληματιζει, καλο σημαδι ειναι. Γα αυτο προτεινω να σκεφτεις εσυ αν πιστευεις οτι το να ειναι με τη μητερα τους οπως ειναι τα πραγματα βλαπτει τα παιδια περισσοτερο απο το να την στερηθουν και να μπουν στο συστημα κοινωνικων υπηρεσιων κλπ...αν πραγματι στερουνται τη φροντιδα που χρειαζονται, παραμελουνται και τραυματιζονται ψυχικα απο τη μητερα τους και την ολη κατασταση τοτε ναι, λεω κι εγω να κανεις κατι να τα βοηθησεις, ψαχνοντας το οσο διεξοδικοτερα μπορεις...Μπορει στο κατω κατω να ταρακουνηθει και να βοηθηθει ετσι και η ιδια στο ιδανικοτερο σεναριο...

Απλα σου ειπα γιατι δεν επεμεινα πριν και οτι δεν εχει σημασια η γνωμη μου...γιατι μπορει να αισθανεσαι οτι δεν θες αυτο το βαρος/την ευθυνη κλπ.
Δεν ξερω τι αισθηση προσωπικης ευθυνης εχεις εσυ ως ατομο γενικα στη ζωη σου και ποσο νοιαζεσαι τα παιδια...Αλλοι ειδες, σου λενε βροντα τα ολα και φυγε. Τι να σου πω εγω, οχι παρε στο λαιμο σου μια ευθυνη σε μια κατασταση που αλλος στη θεση σου ισως θα ενιπτε τας χειρας του; Δεν θελω να το κανω, ειναι και η δικη σου ζωη στη μεση, εχεις τη προσωπικοτητα σου και τα θελω σου. Εγω μπορει να νομιζω πως θα ηταν γαιδουρια απλα να φυγεις ετσι, καποιοι δεν θα μπορουσαν, αλλα γιατι να σου δημιουργησω ενοχικοτητα αμα νιωθεις πως δεν θες;

Εν ολιγοις συμφωνω με εκεινη την γυναικα που λες και με τη κασσανδρα, αλλα λεω και το αλλο:
Να κανεις οτι πραγματικα θελεις να κανεις εσυ ως γιωργος (η οπως σε λενε).

Φιλε κοιταξε τα 7 χρονια, νοιαζομαι, τα παιδια κτλ ειναι δικαιολογιες, απλα εισαι εξαρτημενος και θες να τη βλεπεις. Παρε τη κατασταση στα χερια σου και κοιτα και λιγο και τον εαυτο σου. Οταν σε ξαναπλησιασει πες της πρωτα θα παμε σε ψυχολογο - ψυχιατρο και εαν θελησεις να βελτιωθεις τοτε τα ξαναλεμε. Διαφορετικα καμια μα καμια επαφη.
Τωρα εσυ αμα θες να εκατοστησεις τους χωρισμους, δικαιωμα σου, την γνωμη μας λεμε ο καθενας.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Φιλε κοιταξε τα 7 χρονια, νοιαζομαι, τα παιδια κτλ ειναι δικαιολογιες, απλα εισαι εξαρτημενος και θες να τη βλεπεις. Παρε τη κατασταση στα χερια σου και κοιτα και λιγο και τον εαυτο σου. Οταν σε ξαναπλησιασει πες της πρωτα θα παμε σε ψυχολογο - ψυχιατρο και εαν θελησεις να βελτιωθεις τοτε τα ξαναλεμε. Διαφορετικα καμια μα καμια επαφη.
Τωρα εσυ αμα θες να εκατοστησεις τους χωρισμους, δικαιωμα σου, την γνωμη μας λεμε ο καθενας.

---

Δεν εχεις και πολυ αδικο..αδικο ειναι ομως το να ειναι πραγματικοτητα οτι υπαρχουν δυο παιδια με σοβαρα προβληματα και απλα εγω να λειτουργω με την "εξαρτηση" που λες και στην ουσια να μην κανω τπτ γι αυτα τα παιδια για να μην γινομαι κακος σε εκεινη..φαυλος κυκλος

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Και εμενα αυτη ηταν η σκεψη μου αλλα διστασα να το πω τοσο χυμα επειδη ειναι λεπτο το θεμα και νιωθω πως δεν ειμαι σε θεση να πω ουτε λιγο ουτε πολυ να της παρουν τα παιδια, δε τη ξερω δεν την εχω ζησει τη γυναικα...εμπιστευομαι τη κριση σου ομως george μιας και μπηκες στη διαδικασια να ρωτησεις για αυτο το θεμα εδω και μιας και σε προβληματιζει, καλο σημαδι ειναι. Γα αυτο προτεινω να σκεφτεις εσυ αν πιστευεις οτι το να ειναι με τη μητερα τους οπως ειναι τα πραγματα βλαπτει τα παιδια περισσοτερο απο το να την στερηθουν και να μπουν στο συστημα κοινωνικων υπηρεσιων κλπ...αν πραγματι στερουνται τη φροντιδα που χρειαζονται, παραμελουνται και τραυματιζονται ψυχικα απο τη μητερα τους και την ολη κατασταση τοτε ναι, λεω κι εγω να κανεις κατι να τα βοηθησεις, ψαχνοντας το οσο διεξοδικοτερα μπορεις...Μπορει στο κατω κατω να ταρακουνηθει και να βοηθηθει ετσι και η ιδια στο ιδανικοτερο σεναριο...

Απλα σου ειπα γιατι δεν επεμεινα πριν και οτι δεν εχει σημασια η γνωμη μου...γιατι μπορει να αισθανεσαι οτι δεν θες αυτο το βαρος/την ευθυνη κλπ.
Δεν ξερω τι αισθηση προσωπικης ευθυνης εχεις εσυ ως ατομο γενικα στη ζωη σου και ποσο νοιαζεσαι τα παιδια...Αλλοι ειδες, σου λενε βροντα τα ολα και φυγε. Τι να σου πω εγω, οχι παρε στο λαιμο σου μια ευθυνη σε μια κατασταση που αλλος στη θεση σου ισως θα ενιπτε τας χειρας του; Δεν θελω να το κανω, ειναι και η δικη σου ζωη στη μεση, εχεις τη προσωπικοτητα σου και τα θελω σου. Εγω μπορει να νομιζω πως θα ηταν γαιδουρια απλα να φυγεις ετσι, καποιοι δεν θα μπορουσαν, αλλα γιατι να σου δημιουργησω ενοχικοτητα αμα νιωθεις πως δεν θες;

Εν ολιγοις συμφωνω με εκεινη την γυναικα που λες και με τη κασσανδρα, αλλα λεω και το αλλο:
Να κανεις οτι πραγματικα θελεις να κανεις εσυ ως γιωργος (η οπως σε λενε).

---

Γιωργο με λενε ναι..καταλαβαινω αυτο που μου λες οκ και γι αυτο υπαρχει ο προβληματισμος

Συμφωνώ με την Κασσανδρα και την Ναταλία.
Θεωρώ πως το πιο σημαντικό εδώ είναι τα παιδιά, εσείς είστε ενήλικοι μπορείτε να αναλάβετε την ευθύνη και το βάρος των αποφάσεων σας, τα παιδιά όμως χρειάζονται βοήθεια.
Εμείς όλοι δεν είμαστε εκεί, δεν βλέπουμε την κατάσταση, δεν μπορούμε να κρίνουμε αντικειμενικά. Εσύ όμως ζούσες μαζί με αυτή τη γυναίκα, όπως λες έχεις ζήσει τα παιδιά από μικρά και ξέρεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οπότε εσύ μπορείς να κρίνεις αν μπορούν να ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες ή όχι. Από αυτά που περιγράφεις εγώ καταλαβαίνω πως όχι.

Το βάρος που πέφτει σε σένα είναι μεγάλο και μπορώ να καταλάβω τον δισταγμό σου και τον προβληματισμό σου όμως θα σου πω κάτι και είναι φυσικά η προσωπική μου γνώμη και θέση. Τα παιδιά δεν είναι κανενός και όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι τους. Όταν ένα παιδί κακοποιείται είναι ευθύνη και δική μου και δική σου και όλων. Δεν είναι κτήμα των ανθρώπων που το γέννησαν για να κάνουν ότι θέλουν κι ότι κρίνουν εκείνοι. Έχουμε όλοι ευθύνη απέναντι τους ειδικά όταν γνωρίζουμε τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες.

Για να μπεις και να γράψεις εδώ αναζητώντας βοήθεια και γνώμες αναφέροντας ο ίδιος για τα παιδιά καταλαβαίνω οτι και σένα αυτός είναι ο κύριος προβληματισμός σου, αυτή η ευθύνη που νιώθεις σε βασανίζει. Δεν προσπαθώ να σου δημιουργήσω τύψεις, αλλά νομίζω οτι τις έχεις ήδη και γιαυτό απευθύνθηκες εδώ. Βγάλε αυτό το βάρος από πάνω σου και ζήτα βοήθεια εκ μέρους των παιδιών αφού αυτά δεν μπορούν να το κάνουν. Αν απευθυνθείς στο Χαμόγελο του παιδιού,δεν σημαίνει οτι αυτόματα θα πάρουν τα παιδιά από την μητέρα. Εκείνοι θα κρίνουν για το τι πρέπει να γίνει και πιο είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, να εκφράσεις τους δισταγμούς σου κι εκείνοι θα σε καθοδηγήσουν για το τι πρέπει να γίνει.

Εσύ δεν βασανίζεσαι τώρα απλά επειδή έχασες την σύντροφο σου, έχω την αίσθηση οτι βασανίζεσαι περισσότερο επειδή νιώθεις υπεύθυνος απέναντι σε αυτά τα παιδιά και νομίζω οτι το μόνο που θα σε ηρεμήσει είναι να κάνεις κάτι δραστικό για αυτά και για τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Συμφωνώ με την Κασσανδρα και την Ναταλία.
Θεωρώ πως το πιο σημαντικό εδώ είναι τα παιδιά, εσείς είστε ενήλικοι μπορείτε να αναλάβετε την ευθύνη και το βάρος των αποφάσεων σας, τα παιδιά όμως χρειάζονται βοήθεια.
Εμείς όλοι δεν είμαστε εκεί, δεν βλέπουμε την κατάσταση, δεν μπορούμε να κρίνουμε αντικειμενικά. Εσύ όμως ζούσες μαζί με αυτή τη γυναίκα, όπως λες έχεις ζήσει τα παιδιά από μικρά και ξέρεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οπότε εσύ μπορείς να κρίνεις αν μπορούν να ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες ή όχι. Από αυτά που περιγράφεις εγώ καταλαβαίνω πως όχι.

Το βάρος που πέφτει σε σένα είναι μεγάλο και μπορώ να καταλάβω τον δισταγμό σου και τον προβληματισμό σου όμως θα σου πω κάτι και είναι φυσικά η προσωπική μου γνώμη και θέση. Τα παιδιά δεν είναι κανενός και όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι τους. Όταν ένα παιδί κακοποιείται είναι ευθύνη και δική μου και δική σου και όλων. Δεν είναι κτήμα των ανθρώπων που το γέννησαν για να κάνουν ότι θέλουν κι ότι κρίνουν εκείνοι. Έχουμε όλοι ευθύνη απέναντι τους ειδικά όταν γνωρίζουμε τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες.

Για να μπεις και να γράψεις εδώ αναζητώντας βοήθεια και γνώμες αναφέροντας ο ίδιος για τα παιδιά καταλαβαίνω οτι και σένα αυτός είναι ο κύριος προβληματισμός σου, αυτή η ευθύνη που νιώθεις σε βασανίζει. Δεν προσπαθώ να σου δημιουργήσω τύψεις, αλλά νομίζω οτι τις έχεις ήδη και γιαυτό απευθύνθηκες εδώ. Βγάλε αυτό το βάρος από πάνω σου και ζήτα βοήθεια εκ μέρους των παιδιών αφού αυτά δεν μπορούν να το κάνουν. Αν απευθυνθείς στο Χαμόγελο του παιδιού,δεν σημαίνει οτι αυτόματα θα πάρουν τα παιδιά από την μητέρα. Εκείνοι θα κρίνουν για το τι πρέπει να γίνει και πιο είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, να εκφράσεις τους δισταγμούς σου κι εκείνοι θα σε καθοδηγήσουν για το τι πρέπει να γίνει.

Εσύ δεν βασανίζεσαι τώρα απλά επειδή έχασες την σύντροφο σου, έχω την αίσθηση οτι βασανίζεσαι περισσότερο επειδή νιώθεις υπεύθυνος απέναντι σε αυτά τα παιδιά και νομίζω οτι το μόνο που θα σε ηρεμήσει είναι να κάνεις κάτι δραστικό για αυτά και για τον εαυτό σου.

---

Αυτο ακριβως μου συμβαινει νιωθω ενιωθα υπευθυνος για εκεινη και τα παιδια της γι αυτο και παντα ελεγα παμε αλλη μια φορα μηπως..λογικα εχω στερεψει πλεον κι εγω απο αποθεματα. Μιλησα την Πεμπτη με το χαμογελο του παιδιου, οι λυσεις ειναι δυο η ανωνυμη καταγγελια σε εκεινους και εκεινοι με τη σειρα τους στον εισαγγελεα ανηλικων η επωνυμη εγω απευθειας στον εισαγγελεα ανηλικων

Quote:

---

Originally Posted by George.S

Αυτο ακριβως μου συμβαινει νιωθω ενιωθα υπευθυνος για εκεινη και τα παιδια της γι αυτο και παντα ελεγα παμε αλλη μια φορα μηπως..λογικα εχω στερεψει πλεον κι εγω απο αποθεματα. Μιλησα την Πεμπτη με το χαμογελο του παιδιου, οι λυσεις ειναι δυο η ανωνυμη καταγγελια σε εκεινους και εκεινοι με τη σειρα τους στον εισαγγελεα ανηλικων η επωνυμη εγω απευθειας στον εισαγγελεα ανηλικων

---

Κοίτα για την κοπέλα δεν έχεις καμιά ευθύνη. Έμεινες μαζί της 7 χρόνια, προφανώς έχεις συναισθήματα για εκείνη αλλά δεν είσαι κηδεμόνας της. Φαντάζομαι προσπάθησες πολλές φορές να την πείσεις να δει κάποιον ειδικό, λες οτι δεν δέχεται καν οτι έχει πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο δυστυχώς. Το να μένεις μαζί της επειδή νιώθεις υπέυθυνος για εκείνη δεν είναι λύση κι ούτε την βοηθάει να δει το πρόβλημα αν θες την γνώμη μου.

Για τα παιδιά όμως έχεις ευθύνη θεωρώ και συγχώρεσε με αν σε στεναχωρώ. Το ίδιο θα έλεγα σε οποιον κι αν ήταν στη θέση σου, και στον εαυτό μου. Και γω θα θεωρούσα πως κάτι πρέπει να κάνω για αυτά τα παιδιά. Η επώνυμη καταγγελία καταλαβαίνω πως είναι μεγάλο ζόρι κι ίσως φοβάσαι και την αντίδραση της... δεν ξέρω. Στην θέση σου θα προτιμούσα την ανώνυμη αν είχα τέτοιες αμφιβολίες.

Ποιοι είναι οι προβληματισμοί σου; Τι φοβάσαι; Μοιράσου τα εδώ αν θες να ακούσεις κι άλλες γνώμες. Εγώ στη θέση σου, για να σε βοηθήσω, θα φοβόμουν μήπως είναι λάθος, θα σκεφτόμουν μήπως δεν υπάρξει καλή εξέλιξη για τα παιδιά και μετά νιώσω διπλά υπεύθυνη. Αν έχεις τέτοιους προβληματισμούς, εμπιστεύσου την κρίση σου... αν ήσουν ένας ξένος, περαστικός κι έβλεπες αυτές τις καταστάσεις να ζουν τα παιδιά, τι θα σκεφτόσουν; Προσπάθησε να βγάλεις το συναισθηματικό κομμάτι που σίγουρα υπάρχει για την κοπέλα και να σκεφτείς ψύχραιμα. Αν ήταν δικά σου παιδιά και κάποιος άλλος τους φερόταν έτσι πώς θα ένιωθες; Αν εσένα ως παιδί σου φερόταν έτσι, τι θα ήθελες;

Θέλω μόνο να σου επιστήσω την προσοχή σε ένα πράγμα. Επειδή εμπλέκεσαι συναισθηματικά και επειδή έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ μέσα σε αυτή την σχέση θέλω σε παρακαλώ να σιγουρευτείς για τα κίνητρα σου. Θέλω να σιγουρευτείς οτι δεν υπάρχει ίχνος εκδικητικότητας ή κάτι τέτοιο. Σιγουρέψου οτι η έννοια σου είναι παιδιά κι ότι πίσω από αυτό δεν κρύβεται κάτι άλλο, ίσως η ελπίδα να ξαναγυρίσει σε σένα ή κοπέλα ή οτιδήποτε. Εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα. Αν ήμουν σίγουρη οτι δεν κρύβεται κάτι δικό μου από πίσω, θα προχωρούσα. Σου ξαναλέω βέβαια οτι οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι, ακόμα κι αν εσύ εισαι υπερβολικός και κάνεις μια καταγγελία δεν θα πάρουν τα παιδιά από την μάνα τους έτσι απλά. Αν η μητέρα μπορεί και θέλει να λάβει βοήθεια ώστε να συνεχίσει εκείνη να φροντίζει τα παιδιά της, τότε αυτό θα γίνει.

Εδώ κάπου να αναφέρω ότι η εφορία βγάζει λεφτά από τις καταγγελίες απατημενων συζύγων συνεχίστε απλά το λέω να το έχετε στα υπόψιν

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εδώ κάπου να αναφέρω ότι η εφορία βγάζει λεφτά από τις καταγγελίες απατημενων συζύγων συνεχίστε απλά το λέω να το έχετε στα υπόψιν

---

μαλλον παλι εκτος θεματος..ουτε απατημενος ουτε συζυγος

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Κοίτα για την κοπέλα δεν έχεις καμιά ευθύνη. Έμεινες μαζί της 7 χρόνια, προφανώς έχεις συναισθήματα για εκείνη αλλά δεν είσαι κηδεμόνας της. Φαντάζομαι προσπάθησες πολλές φορές να την πείσεις να δει κάποιον ειδικό, λες οτι δεν δέχεται καν οτι έχει πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο δυστυχώς. Το να μένεις μαζί της επειδή νιώθεις υπέυθυνος για εκείνη δεν είναι λύση κι ούτε την βοηθάει να δει το πρόβλημα αν θες την γνώμη μου.

Για τα παιδιά όμως έχεις ευθύνη θεωρώ και συγχώρεσε με αν σε στεναχωρώ. Το ίδιο θα έλεγα σε οποιον κι αν ήταν στη θέση σου, και στον εαυτό μου. Και γω θα θεωρούσα πως κάτι πρέπει να κάνω για αυτά τα παιδιά. Η επώνυμη καταγγελία καταλαβαίνω πως είναι μεγάλο ζόρι κι ίσως φοβάσαι και την αντίδραση της... δεν ξέρω. Στην θέση σου θα προτιμούσα την ανώνυμη αν είχα τέτοιες αμφιβολίες.

Ποιοι είναι οι προβληματισμοί σου; Τι φοβάσαι; Μοιράσου τα εδώ αν θες να ακούσεις κι άλλες γνώμες. Εγώ στη θέση σου, για να σε βοηθήσω, θα φοβόμουν μήπως είναι λάθος, θα σκεφτόμουν μήπως δεν υπάρξει καλή εξέλιξη για τα παιδιά και μετά νιώσω διπλά υπεύθυνη. Αν έχεις τέτοιους προβληματισμούς, εμπιστεύσου την κρίση σου... αν ήσουν ένας ξένος, περαστικός κι έβλεπες αυτές τις καταστάσεις να ζουν τα παιδιά, τι θα σκεφτόσουν; Προσπάθησε να βγάλεις το συναισθηματικό κομμάτι που σίγουρα υπάρχει για την κοπέλα και να σκεφτείς ψύχραιμα. Αν ήταν δικά σου παιδιά και κάποιος άλλος τους φερόταν έτσι πώς θα ένιωθες; Αν εσένα ως παιδί σου φερόταν έτσι, τι θα ήθελες;

Θέλω μόνο να σου επιστήσω την προσοχή σε ένα πράγμα. Επειδή εμπλέκεσαι συναισθηματικά και επειδή έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ μέσα σε αυτή την σχέση θέλω σε παρακαλώ να σιγουρευτείς για τα κίνητρα σου. Θέλω να σιγουρευτείς οτι δεν υπάρχει ίχνος εκδικητικότητας ή κάτι τέτοιο. Σιγουρέψου οτι η έννοια σου είναι παιδιά κι ότι πίσω από αυτό δεν κρύβεται κάτι άλλο, ίσως η ελπίδα να ξαναγυρίσει σε σένα ή κοπέλα ή οτιδήποτε. Εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα. Αν ήμουν σίγουρη οτι δεν κρύβεται κάτι δικό μου από πίσω, θα προχωρούσα. Σου ξαναλέω βέβαια οτι οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι, ακόμα κι αν εσύ εισαι υπερβολικός και κάνεις μια καταγγελία δεν θα πάρουν τα παιδιά από την μάνα τους έτσι απλά. Αν η μητέρα μπορεί και θέλει να λάβει βοήθεια ώστε να συνεχίσει εκείνη να φροντίζει τα παιδιά της, τότε αυτό θα γίνει.

---

δεν φοβαμαι κατι συγκεκριμενο απλα ειναι παρα πολλες οι φορες που αυτο το φυγε δεν σε θελω εχει γινει γυρνα εισαι η μοναδικη μου αγαπη σε χρειαζομαι ειμαι επηρεασμενος, τα κινητρα ειναι ξεκαθαρα καλα αυτο που ειναι στο μυαλο μου ειναι οτι θα ηθελα καπως να ξεκινησει να γινεται αυτο που πρεπει να γινει για εκεινη οπως το να μιλησει πχ με καποιον ειδικο να της εξηγησει και να της αναλυσει τι της συμβαινει..οταν την γνωρισα επαιρνε πολυ συχνα βαλεριανες χωρις να ειμαι ειδικος αυτα νομιζω ειναι χαλαρωτικα ελαφριας μορφης αντικαταθλιπτικα(νομιζω) που της τα ειχε συστησει ενας φιλος της και σαφως ηταν πολυ καλυτερα εκεινη, σκεφτομαι λοιπον οτι θα ηθελα να την κανει καποιος να συνειδητοποιησει το προβλημα της και το προβλημα που εχει δημιουργησει στα παιδια της μηπως στην τελικη αναλυση φτιαξουν τα πραγματα και κατα καποιο τροπο γλιτωσουν εκεινα απο αυτο που τους συμβαινει, ειτε επειδη εκεινη θα ειναι συνειδητοποιημενη για οτι της συμβαινει και θα κανει αυτο που δεν κανει τωρα ειτε επειδη θα εχει παρεμβει καποιος κατι και θα τα βοηθαει

Quote:

---

Originally Posted by George.S

μαλλον παλι εκτος θεματος..ουτε απατημενος ουτε συζυγος

---

Δεν είναι εκτός θέματος ο elis απλά μάλλον διαφωνεί με τις καταγγελίες.
Φαίνεται λίγο ρουφανιά elis ούτε εμένα μ αρέσουν οι καταγγελίες αλλά μιλάμε για μικρά παιδιά που περνάνε ζόρια επειδή η μαμά τους δεν είναι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by George.S

δεν φοβαμαι κατι συγκεκριμενο απλα ειναι παρα πολλες οι φορες που αυτο το φυγε δεν σε θελω εχει γινει γυρνα εισαι η μοναδικη μου αγαπη σε χρειαζομαι ειμαι επηρεασμενος, τα κινητρα ειναι ξεκαθαρα καλα αυτο που ειναι στο μυαλο μου ειναι οτι θα ηθελα καπως να ξεκινησει να γινεται αυτο που πρεπει να γινει για εκεινη οπως το να μιλησει πχ με καποιον ειδικο να της εξηγησει και να της αναλυσει τι της συμβαινει..οταν την γνωρισα επαιρνε πολυ συχνα βαλεριανες χωρις να ειμαι ειδικος αυτα νομιζω ειναι χαλαρωτικα ελαφριας μορφης αντικαταθλιπτικα(νομιζω) που της τα ειχε συστησει ενας φιλος της και σαφως ηταν πολυ καλυτερα εκεινη, σκεφτομαι λοιπον οτι θα ηθελα να την κανει καποιος να συνειδητοποιησει το προβλημα της και το προβλημα που εχει δημιουργησει στα παιδια της μηπως στην τελικη αναλυση φτιαξουν τα πραγματα και κατα καποιο τροπο γλιτωσουν εκεινα απο αυτο που τους συμβαινει, ειτε επειδη εκεινη θα ειναι συνειδητοποιημενη για οτι της συμβαινει και θα κανει αυτο που δεν κανει τωρα ειτε επειδη θα εχει παρεμβει καποιος κατι και θα τα βοηθαει

---

Αρα αυτό που σε κρατάει είναι οτι πιστεύεις πως σε λίγο καιρό θα ηρεμήσει και θα γυρίσει ξανά σε σένα; Αυτό όμως που βοηθάει τα παιδιά; Εννοώ και τόσα χρόνια που ήσασταν μαζί είπες οτι πήγαινε για λίγο σε ειδικό τα παιδιά αλλά μετά το σταματούσε. Δεν μπορείς να είσαι πάντα εκεί για να τη φροντίζεις. Και τι θα αλλάξει τώρα πιστεύεις; Ετσι όπως τα χεις πει, ναι το πιο πιθανό είναι να γυρίσει σε σένα, ίσως δεχτεί και κάποια βοήθεια για τα παιδιά για λίγο και μετά ξανά τα ίδια.
Βάλτα κάτω και σκέψου ψύχραιμα τι θα ήθελες να γίνει αν ήταν δικά σου παιδιά. Έχουν ανάγκη από σταθερότητα, όσο περνάει ο καιρός απλά τραυματίζονται περισσότερο.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν είναι εκτός θέματος ο elis απλά μάλλον διαφωνεί με τις καταγγελίες.
Φαίνεται λίγο ρουφανιά elis ούτε εμένα μ αρέσουν οι καταγγελίες αλλά μιλάμε για μικρά παιδιά που περνάνε ζόρια επειδή η μαμά τους δεν είναι καλά.

---

ναι μαλλον...αλλα δεν ειναι καταγγελια απατημενου συζυγου, αν γινει φυσικα, μια λυση θα ειναι προσπαθεια λυσης σε ενα αντικειμενικο προβλημα δυο παιδιων και της μαμας τους ισως

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Αρα αυτό που σε κρατάει είναι οτι πιστεύεις πως σε λίγο καιρό θα ηρεμήσει και θα γυρίσει ξανά σε σένα; Αυτό όμως που βοηθάει τα παιδιά; Εννοώ και τόσα χρόνια που ήσασταν μαζί είπες οτι πήγαινε για λίγο σε ειδικό τα παιδιά αλλά μετά το σταματούσε. Δεν μπορείς να είσαι πάντα εκεί για να τη φροντίζεις. Και τι θα αλλάξει τώρα πιστεύεις; Ετσι όπως τα χεις πει, ναι το πιο πιθανό είναι να γυρίσει σε σένα, ίσως δεχτεί και κάποια βοήθεια για τα παιδιά για λίγο και μετά ξανά τα ίδια.
Βάλτα κάτω και σκέψου ψύχραιμα τι θα ήθελες να γίνει αν ήταν δικά σου παιδιά. Έχουν ανάγκη από σταθερότητα, όσο περνάει ο καιρός απλά τραυματίζονται περισσότερο.

---

Δεν ξερω τι με κραταει..μαλλον τιποτα ουσιαστικα, λιγες ειναι οι μερες που το συζηταω εδω και προς αυτη την κατευθυνση ειμαι, ξερω οτι και να ηρεμησει παλι σε λιγο καιρο τα ιδια θα συμβουν και ουσιαστικα με τα παιδια δεν αλλαζει κατι ιδιαιτερο μονο το οτι εχουν καποια επαφη με εναν αλλον ανθρωπο και ισως ξεχνιουνται λιγακι, απλα το θεωρουσα παντα καπως να το κανω αλλα ουσιαστικα καλο θα κανω αυτο πρεπει να εμπεδωσω