Χρειαζομαι Βοηθεια...

Καταχρην με λενε νικο και ειμαι 15 χρονων...εδω και 2,5 χρονια ακουω μεταλ γενικος γιατι ειδα οτι ταιριαξε και με το χαρακτηρα μου..μπορω να πω οτι μεχρι πριν ημουν πολυ κλειστος ανθρωπος σπανιος μιλαγα αλλα μετα αρχισα να γινομαι πιο κοινονικος και να κανω πιο πολλους φιλους...αλλα το θεμα ειναι τωρα...οτι εδω και 7 μηνες γνωρισα μια κοπελα...παιδικι φιλη..που ειχα να τι δω 7 - 8 χρονια και με το που την ξαναειδα την ερωτευτηκα πραγματικα...αρχισαμε να εχουμε επαφη παλι..μεσω msn,τηλεφωνα την εβλεπα συχνα κτλπ...και αποφασισα να τις πω πως νιωθω και αν θα ηθελε να γινει κατι μεταξυ μας..αλλα μετα διαφοροι φιλοι αρχισαν να μου λενε διαφορα γιαυτην..οτι αλλαζει γριγορα αγορια κιριως...(με τιν εννοια μια σχεση διαρκει περιπου 1 μηνα γιαυτην)δεν λεω..τους ελεγα παντα \"δεν μενδιαφερει καθολου τι λετε\"εγω την αγαπω ακομα..αλλα τον τελεφταιο καιρο χασαμε καθε επαφη...οι γονεις της δεν της βαζουν καρτα και το τηλεφωνο δεν το σικωνει γενικα(σε κανεναν)δεν ξερω γιατι..οχι οτι δεν θελει να μου μιλησει...κοντευω να τρελαθω...οσο το κραταω μεσα μου...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ...και ετσι τον τελευταιο καιρο αρχισα να εχω ΑΠΕΙΡΑ νευρα,να εχω αρχισει να χανω σε ταχυτατο ρυθμο βαρος (απο 91 σε 78 σε 2 βδομαδες αλλα δεν ειχα προβλημα λογο υψους τελος παντον)...αρχισα να ακουω ΟΛΟ και πιο βαρια μεταλ..απο death το εριξα σε black και απο black σε hardcore..παντα ειμαι χαλια...δεν θελω να κανω τιποτα..ακομα και ο κολητος μου μου λεει\"θελω τον παλιο καλο νικο πισω..\"και οι γονεις μου το καταλαβαν το εξηγησα σε αυτος αλλα και παλι δεν μπορουνε να με βοηθησουν απλα μου λενε ξεχασε τη..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ...παρακαλω βοηθηστε με ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ

Νίκο γεία σου,
Θα ήθελα να σου γράψω δύο γραμμές (ή και παραπάνω) αλλά δεν ξέρω πως να σου γράψω.
Τέσπα ας το κάνω όπως έχω μάθει. Τα σημαντικά πρώτα.

Καταρχήν εδώ είναι ένας χώρος κάπως διαφορετικός από πολούς άλλους χώρους στον ιντερνέτ. Σου συνιστώ λοιπόν την προσοχή σου να μην μπείς στην λούμπα και ταυτιστείς με αρκετά που ίσως έχεις διαβάσει από άλλα μέλη σε αυτό το φόρουμ. Υπάρχουν αρκετοί χώροι στο ίντερνετ κάπως πιό light. (Το ότι γράφεις ότι είσαι 15 με κάνει να πιστεύω ότι είσαι 14 και αυτή είναι μία ηλικία που πιστεύεις ότι ξέρεις πολλά αλλάπίστεψέ με η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή και κουραστική αν από τα 14 ή τα 15 ή τα 16 τα είχες δει όλα).

Με τα παραπάνω δεν θέλω να πώ ότι δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που νιώθεις και περνάς. Εγώ θα το έλεγα για την ακρίβεια έρωτας. Και ο έρωτας δεν ΄θα άξιζε τίποτα χωρίς το στάδιο της προσμονής, της γλυκιάς καούρας, της κατάστασης που το να μην είσαι σίγουρος για το τι νιώθει ο άλλος και αυτό να σε κάνει να λιώνεις. Όμως μέσα από αυτό το στάδιο και όταν βρείς την δύναμη να πείς \"θα πάω μπροστά και θα της τα ρίξω στα ίσα και ότι βγεί\" περνάς στο όμορφο στάδιο του έρωτα. Του έρωτα της χαράς και της τρέλας.

Λυπάμαι που στην περίπτωσή σου αντί να προχωρήσεις στο στάδιο το δεύτερο έχεις αποφασίσει να καταθέσεις τα όπλα. Λυπάμαι όχι μόνο για σένα αλλά και για την κοπέλα που δε θα σε γνωρίσει αν κλειστείς στον εαυτό σου. Λυπάμαι και για μένα γιατί θα είστε ένα λιγότερο χαρούμενο ζευγάρι που ίσως αν το έβλεπα στο δρόμο να έπαιρνα (να έκλεβα) λίγη από την ευτυχία του αναβιώνοντας τις προσωπικές μου αναμνήσεις.

Ακου λοιπόν τον φίλο σου. Ακου τον ευατό σου. Γύρνα στον παλιό καλό νίκο και πίστεψε σε εσένα.
Ξέρω πολύ λίγα για το μέταλ. Για την ακρίβεια για μένα ήταν και είναι μόνο θόρυβος. Αλλά ένα πράγμα το ξέρω στα σίγουρα. Η δύναμη του μέταλ είναι η δύναμη που κρύβουν οι φάν του.

Φιλικά
justme

ΥΓ1 (αυτό το είχα να την δώ 7-8 χρόνια με τσάκισε. Δηλαδή όταν είσουν 7-8 χρονών θυμάσαι ότι είχες νιώσει κάτι για αυτήν????....... Φυσικά μπορεί και να έχω γεράσει τόσο που να ξεχνάω αν και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές μου έρχονται στο νού τα χρόνια που ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο και το πόσο διαφορετικά έβλεπα τη ζωή τότε...... αλλά αυτό είναι άλλο thread σε αυτό το φόρουμ..... )

ΥΓ2 Εξακολουθώ να πιστεύω πως το πιό σημαντικό το έχω γράψει στην αρχή αυτού του μυνήματος γιαυτό αν το διαβασεις αυτό το μύνημα ξαναδιάβασε σε παρακαλώ μόνο την αρχή.

Καλώς μας ήρθες, Νίκο μου.

Καταρχήν, θα ήθελα να σου πω οτι αυτό που σου συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι κάτι φυσιολογικό.(Νομίζω οτι αυτό θέλει να σου επισημάνει και ο/η just me. Αν κάνω λάθος, just me, διόρθωσέ με.)
Από την άλλη, καταλαβαίνω οτι αυτή τη στιγμή αυτό ίσως και να το ακούς βερεσέ. Ακούγεσαι σαν να σε ρουφάει μια συναισθηματική δίνη, μια δίνη που σε ξεπερνάει με κάποιο τρόπο. Αυτή η κραυγή, αυτό το \"ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ\" που επαναλαμβάνεις, ηχεί δυνατά στα αυτιά μου. Έχεις χάσει τον παλιό καλό εαυτό σου, όπως και οι φίλοι σου, και θα τον ήθελες πίσω με κάποιο τρόπο, έτσι δεν είναι? Έχω την εντύπωση οτι σε τρομάζει αυτό που σου συμβαίνει, είναι έτσι?

H ηλικία δεν είναι σύνορο για τα συναισθήματα. Δεν βλέπω καμμιά διαφορά ανάμεσα στο ποστ του μικρού φίλου και σε άλλα που διαβάζω κατά καιρούς με παρόμοιο θέμα. Οντως και εγώ θυμάμαι πόσο έντονα βίωνα έρωτες στα 15 και στα 20 και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω γιατί πολύ απλά, ο άνθρωπος ουσιαστικά δεν γερνάει ποτέ. Νίκο, θα σου έλεγα με τη σειρά μου ότι πολλά τέτοια σε περιμένουν, και είναι όμορφα κάθε μα κάθε φορά.

Μάκια

σας ευχαριστω για της απαντησεις σας....απλα θα νιωσω και καλυτερα ο ιδιος αν τις τα πω..αλλα νταξι να γινει κατι θα πεταω απτη χαρα μου δε λεω...αυτο ειναι το κακο ομως τωρα..οτι εχω κιαλλες φοβιες με αυτα που μου λεγαν..δεν τα πιστευα στην αρχη μεν..αλλα μετα ειδα κιολας...τελος παντον..αν γινει κατι τελικα...παρακαλαω το θεο..μην τυχει για παραδειγμα και παω π.χ και τιν δω με αλλον μπροστα στα ματια μου..αυτο δεν θα το αντεξει η καρδια μου..η συγκεκριμενη πιστευα και πιστευω πως ηταν η καταλληλη...η μονη που με καταλαβαινε δηλαδη..δεν ηταν σαν ολες τις αλλες που ξερω..π.χ να κοιτανε μονο αν εχεις μηχανη η αν καπνιζεις η και ακομα σου λεει η αλλη
\"ααα αυτος ειναι φυτο αστον\"(γιατι και ο ιδιος βγαζω 18 μου εχει συμβει)με αλλη κοπελα που της αρεσα και με το που εμαθε το βαθμο που βγαζω δεν μου ξαναμιλησε..δυσκολες εποχες..και ακομα και φορες που θελω να της πω να βγουμε π.χ ολο κατι τυχαινει και δεν παμε...τις εχω πει απο καιρο...\"καποια μερα παμε για καφε αν θες γιατι θελω να σου μιλησω για κατι..\"αλλα αποτι φαινεται δεν καταλαβε τιποτα...

Αυτή η συγκεκριμένη κοπέλα φαίνεται να είναι πολύ ξεχωριστή για σένα. Δεν είναι σαν τις άλλες και σε καταλαβαίνει. Σαν να έχεις επενδύσει την καρδιά σου κι ίσως και άλλα πράγματα σε εκείνη.Φοβάσαι πολύ μήπως τη στερηθείς ή τη χάσεις, έτσι δεν είναι?

Ναι...

Ηταν ένα παλιό ελληνικό τραγούδι που έλεγε:

\"Κάνε μου λιγάκι μμμμμμμμ,
κι εγώ αμέσως θα σου κάνω μμμμμμ\"

ή στην ξένη version

\"Give a little hmmmmm to me,
and i\'ll give a little hmmmmm to u\"

(αλλά να τι ΔΕΝ γνωρίζεις αν ακούς μέταλ!!!!! lol )

Το νόημα που έχω δώσει εγώ σε αυτούς τους στίχους πάντως είναι ότι η διαδικασία για να έρθουν δύο άνθρωποι πιό κοντά πρέπει να γίνει βήμα βήμα.
Κάνεις ένα βήμα εσύ και (χωρίς να μπερδεύεσαι από γνώμες τρίτων) αξιολογείς την ανταπόκριση στο βήμα που έκανες από το άλλο πρόσωπο και αναλόγως προχωράς.
Βασικό όμως είναι να γίνουν βήματα. Σωστά??? Δεν έχει κανένα νόημα ο φόβος της απόρριψης να οδηγεί στην απραξία.
Το δε ακόμα πιό δύσκολο είναι να ερμηνευφθούν οι αντιδράσεις του άλλου προσώπου. Καθώς υπάρχει και το ενδεχόμενο το αρχικό βήμα να μην ήταν αρκετά μεγάλο (τολμηρό) ώστε να το αντιληφθεί το έτερο πρόσωπο ώς βήμα προσέγγισης.....

Να μη σε ζαλίζω άλλο.....
Την καλημέρα μου.

αυτο το πραγμα γινεται εδω και 7 μηνες...εχω κανει παρα πολα βήματα...... :(

Και τώρα που έχει χαθεί η κοπέλα αυτή, είναι λίγο σαν να πραγματοποιήθηκε ο φόβος σου αυτός?

ποιον φοβο εννοεις συγκεκριμενα? οτι τιν εχασα?αν εννοεις αυτο..ισως ναι ισως οχι..

Ναι αυτόν εννοώ. Υπάρχει κι άλλος φόβος που νιώθεις, εκτός από αυτόν?

για την κατασταση αυτη οχι...θα εχω αλλες φοβιες μονο αν τελικα κανω καποια σχεση μαζι τις..

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή...Δεν τις γλιτώνεις τις φοβίες ό, τι και να κάνεις...Ακούγεσαι σαν να έχεις πιαστεί στον ιστό της αράχνης. Σου αρέσει κιόλας ή θα προτιμούσες να γλίτωνες από αυτή την κατάσταση?Άν θέλεις μου απαντάς. Και αν αισθανθείς άσχημα με τις ερωτήσεις μου, σε παρακαλώ να μου το πεις.

οχι δεν πειραζει...απτη μια ναι θελω να ξεφυγω απο αυτη τη κατασταση...αλλα απτην αλλη την αγαπω ακομα κιολας... :(

Την αγαπάς κι έτσι δεν θέλεις να ξεφύγεις? Ή δεν μπορείς να ξεφύγεις επειδή την αγαπάς?Πάντως όλο αυτό φαίνεται να σε κάνει αρκετά δυστυχή. Ή όχι?

η απαντηση ειναι ναι και στα 3...

Με λίγα λογια είσαι δυστυχισμένος με την κατάσταση και εύχεσαι να έβρισκες μια έξοδο κινδύνου. Παρόλα αυτά, αν όντως αυτή η πορτούλα υπήρχε, μάλλον θα στεκόσουν μπροστά της αναποφάσιστος, δεν θα ήξερες τι να κάνεις, να την διαβείς ή όχι. Γιατί η αγάπη πονάει αλλά είναι και όμορφη ταυτόχρονα. Κι εσύ θέλεις να τη ζήσεις αλλά φοβάσαι κιόλας. Ναι?

ακριβως..

Κάπου εδώ φαντάζομαι θα έρθει η συμβολή της Φοίβη για το τι να κάνεις αλλά πολύ θα ήθελα πριν να διαβάσεις αυτή την συμβουλή να γράψεις Νίκο ΕΣΥ πως σκέφτεσαι να πράξεις.....

Έχεις δίκιο, Νίκο. Η αγάπη είναι ένα πολύ πολύ τρομακτικό πράγμα. Ξαφνικά εμφανίζεται ένα άτομο σε αυτόν τον κόσμο και σαν να έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων σου. Έχει δύναμη πάνω σου και μ\' ένα της βλέμμα μπορεί να σε στείλει στα ουράνια και μ\' έναν άγαρμπο λόγο της να σε γκρεμίσει στα τάρτατα...Χώρια που εσύ έχεις κάνει τα βήματά σου κι εκείνη δεν φαίνεται να τα έχει πάρει χαμπάρι, μιας που δεν αντιδρά σε αυτά.
Απο την άλλη πάλι σε ζηλεύω λιγουλάκι. Η αγάπη είναι όμορφη, ακόμα κι αν πονάει.

αυτο ειναι το προβλημα..δεν ξερω τι να κανω τωρα...α ναι...ξεχασα...επισης μια φορα που ειχα παει στο σχολειο τις να δω κατι παλιους φιλους(και αυτην τελος παντον..)με βρηκε η κολητη της..ε και μου λεει :τον τελευταιο καιρο εχεις τιποτα?..τις λεω οχι.και τοτε μου λεει:σαρεσει η ***(σορρυ δεν λεω ονομα..)της λεω,γιατι το λες?..μου λεει:ελα τωρα σε εχω δει πως τη κοιταζεις..φαινεται...γενικ� � τις ειπα τι γινεται..και μου λεει θα με βοηθησει..να τις πει διακριτικα τιποτα?δεν ξερω...για να δουμε..

Στο εύχομαι Νίκο. Ίσως αυτός είναι ένας καλός τρόπος να την προσεγγίσεις. Όπως λέει και ο/η just me συμφωνώ οτι εσύ θα βρεις τη λύση σε αυτό το θέμα. Η απόφαση του τι θα κάνεις (ή δεν θα κάνεις, γιατί και αυτό οκ είναι)είναι δική σου.

σας ευχαριστω πολυ και τους 2..

Νίκο.....για την έλειψη όρεξης για δραστηριότητα.....υπάρχουν αρκετά φάρμακα που σε μικρό διάστημα μπορούν να κάνουν θαύματα........

Απο εκεί και πέρα.....η κοπέλα μπορεί να είναι όντως αξιόλογη αλλά σίγουρα δεν είναι η μόνη αξιόλογη.Όχι μην την ξεχάσεις....απλώς δες την στις πραγματικές της διαστάσεις.Μια κοπέλα με την οποία απο μικρός είχες μια οικειότητα...και πρόσφατα διαπίστωσες ότι μεγάλωσε αυτή και άρχισε να θηλυκοποιείται και συνεπώς να τραβάει την προσοχή των αντρών. Δεν γνωρίζεις όμως τον χαρακτήρα της....που μπορεί να είναι άκρως απογοητευτικός ή αταίριαστος για σένα.Δώσε την ευκαιρία να γνωρίσεις και άλλα άτομα......και μπορεί να βρείς κάτι καλύτερο και πιο ταιριαστό για σένα.......Είμαι σίγουρος ότι βγαίνοντας έξω......θα σταμπάρεις πολλά αξιόλογα πλάσματα.....Κοίτα....περιμέν� �υμε φωτογραφίες......;)

Γεια Ο Ιδιος που εκανα και το thread ειμαι...! περασε πολυς καιρος απο τοτε...το θεμα τελειωσε..!Περα απο το οτι με ξεφορτοθηκε με το χειροτερο τροπο..!γιατι τωρα επισης αρχισα να βλεπω τον πραγματικο της εαυτο.απλα πηρα μια βαθια ανασα,λεω δεν πειραζει δεν ειναι η μονη..! και την ξεπερασα..νταξι ακομα με βλεπει σαν πολυ καλο της φιλο..και αυτο με χαροποιει επισης..(γιατι πανω στη τρελα μου επειδη ηθελα να της μιλησω εκανα και εγω μια βλακεια..!αλλα δεν ηταν και τοσο τρομερο σε σχεση με αυτο που μου εκανε αυτη..!)απλα ειναι μια κοπελα που το μυαλο της δεν ειναι ακομα πολυ κατατοπισμενο...δεν ξερει τι θελει...δεν την κατηγορω...ο ενας δεν της κανει...ο αλλος δεν την ικανοποιει αρκετα...παμε γιαλλα...ε και γινεται ακομα..απλα για πρωτη φορα στη ζωη μου ερωτευτηκα τρελα μια κοπελα...αλλα πετυχα τη λαθος....τι να κανουμε ομως ετσι τα φερνει η ζωη...