Printable View
Με αφορμη ενα θεμα που ανοιξε καποιο μελος απο εδω, για να μην ξεφευγουμε απο το θεμα, ανοιγω εγω ενα δικο μου και αφορα το να κρινουμε τους ανθρωπους γυρω μας, πιστευετε αυτο βοηθαει καπου η απλα το κανουμε για εκτονωση; Προσωπικα, οπως ειπα, το κανω ως ανταποδοση στην κοινωνια για το bullying που εχω υποστει, εσεις γιατι πιστευετε οτι οι περισσοτεροι ειναι κακοι και κρινουν η προσβαλλουν;
Δεν γνωρίζω...
Ίσως για να καλύψουν δικές τους ανασφάλειες κ μειονεξιες.
Νομιζω η κριτική είναι η εύκολη λύση. Το να γνωρίζεις πραγματικα τον άλλο είναι το δύσκολο.
Για την κακιά τι να πω...δύσκολο ερώτημα.
Λένε πως αν θέλεις να γνωρίσεις ένα πρόσωπο τότε να ακούσεις προσεκτικά τι λέει για τους άλλους. Συνήθως περιγράφοντας αυτά που μας ενοχλούν στους άλλους, μιλάμε για τον εαυτό μας. Δικά μας χαρακτηριστικά αναγνωρίζουμε και ενοχλούμαστε.
Ως συνήθως οι άλλοι παίζουν τον ρόλο του καθρέφτη.
Αυτό είναι κάτι που λένε όπως το αν δεν αγαπησεις τον εαυτό σου πραγματικα δεν μπορείς να αγαπησεις κ τους αλλους.Quote:
Originally Posted by elisabet
Είναι λίγο κλισέ φράσεις κ επιφανειακες που πραγματικα δεν τις καταλαβαίνω απόλυτα έτσι όπως δίνονται.
Πχ στην φράση για την αγάπη του εαυτού για μένα αν δεν υπάρχει αυτογνωσία κ κατανόηση του τι είναι αγάπη τοτε η φράση είναι λογια του αέρα.
Κάτι ανάλογο είναι κ η φράση ζεισε στο παρόν χωρίς να κατανοούμε τι ακριβως σημαίνει.
Δεν έχεις άδικο για τις κλισέ φράσεις. Αυτό με το παρόν ούτε εγώ το κατάλαβα ποτέ ακριβώς.Quote:
Originally Posted by serios
Όμως αυτό που είπα για την κριτική που ασκούμε στους άλλους το βλέπω να συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Πιστεύω οτι αναγνωρίζουμε χαρακτηριστικά στους άλλους που έχουμε και οι ίδιοι και αυτά που παρατηρούμε πρώτα είναι αυτά που μας ενοχλούν και σε μας.
Φυσικά πολλές φορές μπορεί να σχολιάζουμε και να επικρίνουμε κάποιον από αισθήματα μειονεξίας αλλά κατά βάση πιστεύω πως είμαστε εγωκεντρικά όντα, συνήθως για τον εαυτό μας μιλάμε ακόμα κι όταν παριστάνουμε πως μιλάμε για άλλους. Αν σε χαρακτηρίσω "βλακα" ας πούμε είναι για να διαχωρίσω την θέση μου, αυτομάτως είναι σα να λέω "εγώ δεν είμαι σαν εσένα". Αυτό πολλές φορές μπορεί να στο λέω δικαίως ή πάνω στον θυμό μου αλλά άλλες είναι γιατί εγώ κατά βάθος νιώθω βλάκας και απευθύνοντας το σε σένα αποφεύγω την εσωτερική σύγκρουση.
Ειλικρινά προσπαθώ να το καταλάβω αυτό. Κάτι δεν μου κάθεται καλά.Quote:
Originally Posted by elisabet
Όλες οι προσωπικότητες έχουν νομιζω όλα τα πάθη κ όλες τις ατέλειες ειτε κρυμμένες, ειτε φανερές, ειτε οξυμένες ειτε αμβλυμενες.
Πχ ακόμα κ μια ιδιοφυία μπορεί να έχει παράλογες η χαζές σκέψεις η σε κάποιον τομέα να είναι κουτός κ η άγνοια του να τον κανει να μοιάζει βλάκας. Δεν ξέρω αν το προσέγγισα σωστα αυτό γιατί η εξυπνάδα είναι ευρύς όρος.
Θέλω να πω πως αμφιβάλλω αν κάποιος μπορεί να ονομαστεί απόλυτα έξυπνος κ τι πραγματικα σημαίνει αυτό;;
Τώρα όταν χαρακτήριζε κάποιον. Πχ αν μια θεούσα χαρακτηρίσει μια γυναικα ανήθικη τι προβάλει αυτό για τον εαυτό της;; Φοβο ;; Κάποια αλήθεια για την ίδια;;
Δεν ξέρω μου φαίνεται ασαφές το πως περιγραφεται η φράση.
Δεν το πιστευω αυτο με τον καθρεφτη. Συνηθως μας ενοχλουν στους αλλους αυτα που δεν εχουμε εμεις πιστευω.
Αυτό. Άμα δω κάποιον δολοφόνο ή παιδεραστή μπροστά μου δεν θα εξαγριωθώ; Δεν θα νιώσω αηδία; Ε αυτό τι σημαίνει για εμένα; Ότι έχω αυτά τα χαρακτηριστικά και με ενοχλούν πάνω μου; Αλίμονο!Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
Συμφωνώ για την εξυπνάδα, μη κολλάς στο παράδειγμα, ούτε εγώ δεν ξέρω τι εννοούμε ακριβώς εξυπνάδα.Quote:
Originally Posted by serios
Αλλά αν εγώ έχω κατατάξει τον εαυτό μου στους χαζούς και νιώθω μειονεκτικά για αυτό όχι συνειδητά πολλές φορές, αλλά περισσότερο σαν εσωτερικός φόβος οτι είμαι χαζός, οδηγούμαι πολύ πιο εύκολα στο να χαρακτηρίζω κάποιον άλλον χαζό γιατί αμέσως αυτό ανυψώνει εμένα.
Ή στο παράδειγμα με την θεούσα που λες, ναι νομίζω οι εσωτερικές ενοχές για την δική της ηθική ή τις επιλογές της είναι αυτές που την κάνουν να χαρακτηρίσει μια άλλη γυναίκα ανήθικη. Ή τα απωθημένα της πιθανώς. Ξέρω γυναίκες ας πούμε που θα θελαν να είναι "ανήθικες" με την έννοια να είχαν περισσότερες σεξουαλικές εμπειρίες, να ήταν πιο απελευθερωμένες κτλ και δεν το τόλμησαν ποτέ εξαιτίας πεποιθήσεων, θρησκείας, οικογένειας, από φόβο τι θα πουν οι άλλοι και πώς θα χαρακτηριστούν. Αυτές είναι οι πρώτες που θα χαρακτηρίσουν μια άλλη γυναίκα ανήθικη. Στην ουσία εγώ το βλέπω σαν μια επίθεση στην δική τους ατολμία, στον φόβο να ξεπεράσουν τα σύνορα που τους έβαλαν οι άλλοι, οπότε για να αποφευχθεί αυτή η εσωτερική σύγκρουση, για να μην πω στον εαυτό μου "κοίτα πόσα θα μπορούσα να χαρώ και δεν τόλμησα", είναι πολύ πιο εύκολο να πω την άλλη "ανήθικη" και να προσπαθήσω να το παρουσιάσω ως κάτι που δεν ήθελα να είμαι. Είναι ίσως η απάντηση στο κομμάτι μου εκείνο που θα ήθελε να είναι "ανήθικο".
Έχω παρατηρήσει πάντως οτι αυτό συνήθως βγαίνει με θέματα που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει/ επεξεργαστεί για τον εαυτό μας. Αν έχω εντοπίσει δηλαδή οτι νιώθω μειονεκτικά στο συγκεκριμένο θέμα και το έχω επεξεργαστεί αυτό με τον εαυτό μου, γιατί το νιώθω, πόση βάση έχει κτλ, τότε είναι πιο δύσκολο το να μου βγει σαν κριτική προς τους άλλους. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι πως οι άλλοι, ως καθρέφτης, μου είναι χρήσιμοι ώστε να εντοπίζω τελικά πράγματα για τον εαυτό μου τον ίδιο. Ίσως είναι κάποιος μηχανισμός άμυνας ώστε να μην ερχόμαστε σε απευθείας σύγκρουση με το μέσα μας.
Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
Απο φθονο , η επειδη τους αφηνεις να το κανουν , χρειαζεται οριοθετηση στο που μπορει να φτασει καποιος .......
Παρα πολυ ευστοχο !Quote:
Originally Posted by elisabet
Ισχυει αυτο...παντα η σχεδον παντα νομιζω εχει να κανει με εμας η κριτικη τριτων. Απλα οχι απαραιτητα με αυτον τον τροπο. Μπορει να μην αναγνωριζουμε στον αλλον τα χαρακτηριστικα που εχουμε οι ιδιοι και δεν μας αρεσουν και θελουμε να αποβαλλουμε η να κρυψουμε, μπορει να βλεπουμε στον αλλον χαρακτηριστικα που φοβομαστε μηπως εχουμε η που φοβομαστε μηπως εκλαμβανουν λανθασμένα τριτοι οτι εχουμε (ασχετα αν ισχυει η οχι) η ακομα και τα χαρακτηριστικα που θα θελαμε να εχουμε και πιστευουμε πως δεν γινεται, δηλαδη παιζει και το "οσα δεν φτανει η αλεπου" σε τετοιες περιπτωσεις. Γενικα για διαφορους λογους μπορει να συμβαινει να κρινουμε τριτους αλλα παντα νομιζω έχει να κανει με εμας τους ιδιους.Quote:
Originally Posted by elisabet
Στο παραδειγμα σου η θεουσα αυτοπροσδιοριζεται εμμεσα ετσι ως "ηθικη". Και μπορει το οτι ειναι υποτιθεται ηθικη να την παρηγορει που απαρνειται καποια πραγματα που ειναι στην γυναικεια φυση της να θελει. Αναπληρωνει για αυτη την ανεπαρκεια μεσα της με την αισθηση ηθικης ικανοποιησης και ανωτεροτητας/καλυτεροτητας που αντλει απο το να πει "εισαι ανηθικη".Quote:
Originally Posted by serios
Νομιζω οτι μιλαμε για περιπτωσεις κουτσομπολιστικης κριτικης χωρις εμφανη λογο σε νορμαλ ανθρωπους που δεν μας εκαναν τιποτα κακο, οχι εγκληματιες...προφανως και ενας εγκληματιας θα κριθει για τις πραξεις του που ειχαν καποιες απαισιες συνεπειες. Αλλο αυτο και αλλο το "κοιτα την Νιτσα την τσουλιτσα" στο γραφειο...το οτι η Νιτσα ειναι τσουλιτσα εσενα τι λογο εχει να σε χαλαει; Εκει ειναι η διαφορα.Quote:
Originally Posted by blackbird
Σας ευχαριστω παιδια για τις απαντησεις σας, με βοηθατε πολυ να καταλαβω....
Βρε έτσι όπως το θέτει δίκιο έχει αλλά αν το πάμε γενικά με όλες τις περιπτώσεις ε σίγουρα δεν ισχύει. Το μόνο απόλυτο που μπορούμε να πούμε είναι αυτό που είπες ότι η οποιαδήποτε κριτική έχει να κάνει με εμάς τους ίδιους χωρίς να μπορούμε να μιλήσουμε για σιγουριά για τα γιατί και πώς μιας και αυτά διαφέρουν από άτομο σε άτομο.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ναι οκ...το οτι αυτος τον οποιο κρινουμε ειναι ο "καθρεφτης" μας δεν νομιζω να το εννουσε και η ελισαβετ ως πιστο καθρεφτη με τα ιδια χαρακτηριστικα με εμας...νομιζω το λεει με την εννοια οτι στη ουσια "κοιταμε/εξεταζουμε/λογοκρινουμε/προσδιοριζουμε η επαναπροσδιοριζουμε" τον εαυτο μας και οχι τους αλλους μεσα απο την κριτικη, εκει κολλουσε το "καθρεπτης", στην... "εσωστρεφεια" να το πω; της πραξης...το οτι ασχολουμαστε με τη παρτη μας ουσιαστικα και για αυτην νοιαζομαστε. Το αχτι μου με τη Νιτσα τη τσουλιτσα του παραδειγματος μπορει να ειναι οχι οτι ειμαι κι εγω τσουλιτσα, αλλα και το οτι μπορει να μην ειμαι και να το εχω απωθημενο ξερω γω η οτιδηποτε αλλο...το εξηγει και η ελισσαβετ καπου νομιζω. Το ιδιο λεμε ολοι εν ολιγοις ολοι :)Quote:
Originally Posted by blackbird
Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βρίσκουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο, είτε σε καιρούς ευμάρειας, είτε σε καιρούς κρίσης, για να έχουμε να λέμε ότι κάποιος φταίει. Παλιά στις ΗΠΑ υπήρχε αντικομμουνιστική υστερία, σήμερα αντιισλαμική υστερία, στο Γ' Ράϊχ αντισημιτική υστερία, κλπ.
Προσωπικά πιστεύω ότι ειδικά με αυτή την κρίση που βιώνουμε σαν κοινωνία (που δεν είναι μόνο οικονομική), η απελπισία και η ανεργία, συμβάλλουν στο να υπάρχει κακία. Π.χ. την κακία θα την πει η μάνα στην άλλη μάνα που το παιδί της βρήκε δουλειά ενώ το δικό της είναι άνεργο, ή ένας φίλος/μια φίλη σε έναν άλλο φίλο/μια άλλη φίλη (τα γνωστά: "έχεις μέσον, γλείφεις κατουρημένες ποδιές, για να μη πούμε για τα σεξιστικά του στυλ, άνοιξες τα ποδαράκια σου και πήρες τη δουλειά/προαγωγή").
Πάντα οι κακίες είναι αληθοφανείς, αλλά το να φτάνεις σε τέτοια κατάντια να τις εκστομίζεις και να κάθεσαι και να περιμένεις το τζακ-ποτ στο Τζόκερ και να μη κάνεις τίποτα για να βελτιωθείς σαν άνθρωπος, σε καθιστά ποταπό.
Είναι πολύ κακός αυτός ο κανιβαλισμός. Δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του χαρακτήρα μας. Αντιθέτως, χάνουμε και τη στοιχειώδη παιδεία που πήραμε από το σχολείο και την οικογένειά μας.
Αυτό εννοούσα ακριβώς, δεν το εξήγησα καλά στο πρώτο μου ποστ αλλα μετά καπου το ανεφερα νομιζω κ αυτο για τα απωθημενα που λες.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το νοημα παντως ειναι αυτο που λες κ εσυ, αυτη ειναι και η δικη μου αποψη, οτι όλα αφορούν σε μας τους ίδιους τελικά.
Η Νιτσα του παραδείγματος σου μπορει να το κουβαλάει ως απωθημενο που λες, και να κρίνει αυστηρά ώστε να νιώσει καλύτερα με τις επιλογές της. Ή μπορεί να το κάνει από ενοχές, επειδή ίσως και δικές της πράξεις στο παρελθόν να ήταν αντίθετες με τις πεποιθήσεις της ή τα πιστεύω της ή να κακοχαρακτηρίστηκαν από κάποιους άλλους...γενικά προσωπικά όταν βλέπω άνθρωπο να κολλάει με την κριτική σε ένα συγκεκριμένο θέμα το πρώτο που μου πηγαίνει στο μυαλό είναι οτι είναι με τον εαυτό του το πρόβλημα. Είναι κόμπλεξ, ενοχές, απωθημένα...κάτι δικό του πάντως είναι.
Έχεις δίκιο elisabet. όντως η συμπεριφορά αυτή ισχύει και επίσης είναι ένας μηχανισμός άμυνας. Προβάλουμε στους άλλους αρνητικά χαρακτηριστικά μας, με τα οποία εκνευριζόμαστε και θυμώνουμε. Γενικότερα, όταν σταματάμε να είμαστε επικριτικοί και δικαστές του εαυτού μας, είναι πιο εύκολο να αποδεχθούμε και τους γύρω μας. Ωστόσο, η κριτική και η "κακία" θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως μία μορφή επιθετικότητας που εκφράζεται λόγω της ματαίωσης, κάτι που θεωρώ πολύ πιθανό. Είναι συνηθισμένο άτομα πληγωμένα, που έχουν πονέσει να αντιδρούν "επιθετικά"... ίσως είναι μία μορφή αυτοπροστασίας ή αυτοθεραπείας.Quote:
Originally Posted by elisabet
μπορει και οι αλλοι να το κανουν για τον ιδιο λογο η και για παρομοιο.Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
στην κατακριση νομιζω ο πυρηνας ειναι η επιθυμια μου να ελεγξω τον αλλο, να τον εχω του χεριου μου, ή να του επιβαλλω τους δικους μου ορους...Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
Δεν ειναι τοσο θεμα εκτονωσης δηλαδη οσο επιθυμιας για χειραγωγηση. Ακομη και το να νιωσω οτι εγω ειμαι ο σωστος και ο αλλος λαθος, η αυτοεπιβεβαιωση/αυτοδικαιωση κρυβει επιθυμια για ελεγχο του αλλου και να βαλω το εγω μου στο κεντρο...
Ακριβώς. Ο άνθρωπος θέλει να αυτοπροστατευτεί, να επιβιώσει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Είναι πρωτόγονο. Αν είναι και μορφή αυτοθεραπείας; Πολλές φορές ναι... Να κάνω τον άλλον να νιώσει άσχημα για να νιώσω εγώ καλά. Λες και στο πρόσωπο αυτού που δέχεται τη κακία, είναι αυτός που θα θέλαμε να εκδικηθούμε. Είναι πολύ άρρωστο, αλλά όλοι θέλουν να ξεσπάσουν κάπου. Το πιο χαρακτηριστικό στο δρόμο. Εκείνη τη βρισία που θα την έλεγες στον προϊστάμενό σου, θα την πεις στον πρώτο οδηγό που θα βρείς μπροστά σου με το αμάξι.Quote:
Originally Posted by Έρις
Κι εγω αυτο πιστευω για την κακια, οπως επισης συμφωνω με τις αλλες αποψεις για την κριτικη στους αλλους.Quote:
Originally Posted by PositiveWave