Καταπίεση από τους γονείς της συντρόφου μου

Ήμουν μεταξύ των κατηγοριών: ψυχαναγκασμοί, θυμός και αντικοινωνικότητα τελικά επέλεξα το τελευταίο καλώς ή κακώς. Πάμε στην ουσία. Γενικά από μικρός ήμουν πάντα αρκετά ευαίσθητος με αποτέλεσμα αν μου έλεγε κανείς κάτι αρνητικό για μένα να το καταπιέζω και να θυμώνω ετεροχρονισμένα, να μνησικακώ και να ξεσπάω μέσα μου κυρίως και λιγότερο στους άλλους με φωνές. Νομίζω μεγαλώνοντας πως μείωσα κάπως τα ξεσπάσματα μέσα μου καθώς μπορούσα ίσως να διαχειριστώ καλύτερα κάποια προσβολή ή υποτίμηση και ίσως ξεσπάω λίγο περισσότερο στους άλλους τώρα αν και θεωρώ πως δεν είμαι όσο παρορμητικός ήμουν παλαιότερα παρ ολο που τον τελευταίο καιρό αντιδρώ περισσότερο παρορμητικά. Έχω και αυτό το αίσθημα δικαίου με την αίσθηση αδικίας να δουλεύει υποσυνείδητα αν και δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε "για όλα φταίνε οι άλλοι". Και να γίνω πιο συγκεκριμένος τώρα. Ενώ η πολύχρονη συμβιωτική σχέση μου με την σύντροφό μου βαίνει προς την κορύφωσή της... με τους γονείς της υπήρχε από την αρχή μια δυσαρμονία. Υπήρχαν κάτι κοντρίτσες στην αρχή εν μέρει φυσιολογικές γιατί δεν γνωριζόμασταν και από χτες. Αλλά γενικά είναι άνθρωποι που πιέζουν και ελέγχουν λίγο...δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Εγώ συνήθως απαντούσα με την σιωπή μου ή με αδιαφορία. Το καταπίεζα δηλαδή αλλά κάπως ελεγχόμενα. Πριν κάτι μέρες ο πατέρας της συντρόφου με παίρνει τηλέφωνο για να ρωτήσει κατι για την σύντροφό μου αλλά και για μένα (δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες) και πως το έφερε η συζήτηση μου λέει κάτι με ειρωνεία τουλάχιστον σε εμένα έτσι φάνηκε. Αν και στην σύντροφό μου δικαιολογήθηκε ότι απλά ρώτησε κάτι. Ακόμα και έτσι ο τρόπος του ήταν ειρωνικός. Γενικά στην αρχή της γνωριμίας μας άφηνε ειρωνικά υπονοούμενα του στυλ ότι εγώ είμαι ο χαϊδεμένος του παππού μου και άλλες τέτοιες άστοχες και ανάρμοστες ανοησίες. Εκείνη λοιπόν την ημέρα με πήρε απανωτά δυο φορές τηλέφωνο και την δεύτερη του φώναξα τόσο πολύ που βράχνιασα. Περνούσα εκείνη την ώρα και μια οικογενειακή δυσκολία. Άλλη μια φορά τα είχα χώσει για τα καλά στη μητέρα της όταν έκανε μια πολύ άσχημη και άκυρη παρατήρηση για το σπίτι μας και δεν άντεξα άλλο. Μάλιστα εκείνη την ημέρα είχαμε έρθει και από νοσοκομείο γιατί ήταν άρρωστος ο πατέρας της αλλά προφανώς δεν το σεβάστηκε. Γενικά εκείνη την περίοδο είχαμε έρθει καπως πιο κοντά και ανοιχτεί όχι ότι ήμασταν στα "μαχαίρια". Και μιλούσαμε και πλάκα κάναμε απλά υπήρχε ένα κλίμα μη οικειότητας και μη απόλυτης αποδοχής. Απλά τώρα που έγινε αυτό με το τηλέφωνο από την μια στεναχωρήθηκα από την άλλη αναζωπυρώθηκαν μέσα μου όλα του παρελθόντος και όσο "χαζό" και αν ακούγεται θέλω να τον πάρω τηλέφωνο να του αραδιάσω τα πάντα όλα όσα κρατούσα μέσα και να τον ταπεινώσω για να ησυχάσω. Το οξύμωρο είναι ότι ήθελα στο άμεσο μέλλον να του κάνω μια εφ όλης της ύλης ξεκάθαρη συζήτηση αλλά με λογική σεβασμό και ειλικρίνεια. Τώρα θέλω απλά να του τα χώσω αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι δίνω πολύ ενέργεια και δεν αξίζει τον κόπο ίσως είναι καλύτερα να κρατήσω αποστάσεις. Δεν έχω να αποδείξω να αποδείξω τίποτα. Άλλωστε με την σύντροφό μου είμαστε αγαπημένοι και κανένας δεν μπορεί με καμία δύναμη να προκαλέσει προβλήματα στη σχέση μας άμεσα η έμμεσα. Απλά κάποιες φορές θα προτιμούσα να έχω πεθερικά με μεγαλύτερη κατανόηση και παιδεία.

δεν ξερω αν εχεις υπερβολικες αντιδρασεις σε αυτα που σου συμβαινουν.
απλα το υποθετω απο το οτι εβαλες το θεμα στην αντικοινωνικη διαταραχη.
για το θεμα των δικων σου αντιδρασεων, υποθετω οτι δουλευεις το οποιο προβλημα με εναν θεραπευτη.

για το θεμα του οτι τα πεθερικα δεν ειναι του γουστου σου, δυστυχως δεν διαλεγουμε πεθερικα.
αν δεν τα βρισκεις μαζι τους, καλυτερα να κρατας αποστασεις παρα να επιδιωκεις ξεκαθαρισματα και μαλιστα οπως τα περιεγραψες παραπανω με καυγαδες κλπ.
προσανατολισου στην συντροφο σου και στην μεταξυ σας σχεση κι οχι σε ξεκαθαρισματα και καυγαδες.
αν οι δικοι της χωνονται, ΕΚΕΙΝΗ πρεπει να βαλει καποια ορια ωστε να μην ενοχλειστε, γιατι ειναι δικοι της γονεις.

Δεν φταίει η κοπέλα αν οι γονείς της είναι παρεμβατικοί, αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα με τους δικούς μου γονείς, αλλά όταν έπαιρναν τηλέφωνο το σύντροφό μου του έλεγαν να μην πει τίποτα σε μένα με αποτέλεσμα να φοβάται να τους πω εγώ κάτι. Πολύ πονηροί. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι εγώ όμως, αν οι γονείς είναι έτσι χ... μέσα, εμένα μου παίρνουν μέχρι και τα λεφτά η μάνα μου δηλαδή από το επίδομα και μου δίνει μόνο τα μισά και λίγα παραπάνω, κάποτε όμως μου έδινε μόνο 10 ευρώ την εβδομάδα.

Quote:

---

Originally Posted by απογοητευμένη

Δεν φταίει η κοπέλα αν οι γονείς της είναι παρεμβατικοί, αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα με τους δικούς μου γονείς, αλλά όταν έπαιρναν τηλέφωνο το σύντροφό μου του έλεγαν να μην πει τίποτα σε μένα με αποτέλεσμα να φοβάται να τους πω εγώ κάτι. Πολύ πονηροί. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι εγώ όμως, αν οι γονείς είναι έτσι χ... μέσα, εμένα μου παίρνουν μέχρι και τα λεφτά η μάνα μου δηλαδή από το επίδομα και μου δίνει μόνο τα μισά και λίγα παραπάνω, κάποτε όμως μου έδινε μόνο 10 ευρώ την εβδομάδα.

---

μπορει να στα φυλαει σε καποιον λογαριασμο για να εχεις οταν θα εχουν φυγει.

Μπα οχι δε νομιζω ειναι σπαταλη.

Γράφω και ταυτόχρονα έχω τον νου μου στο ρύζι στην κατσαρόλα για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα όχι ότι είναι και ιδιαίτερα βαριά.

@Remedy όχι δεν βλέπω θεραπευτή γιατί δεν θεωρώ ότι έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα που να κάνει δύσκολη την καθημερινότητά μου. Από την άλλη αν είχα τα χρήματα μπορεί και να πήγαινα σε θεραπευτή με την λογική να βελτιώσω ίσως γενικότερα και ειδικότερα τον ψυχισμό μου ή να πάρω κάτι. Αυτό με τα όρια από την εμπειρία μου δεν δουλεύει. Οι κόρες και κυρίως οι μοναχοκόρες θεωρώ πως μπορούν να επιβληθούν μέχρι ενός σημείου στους γονείς σε αντίθεση με τους γιους που είναι πιο "επιθετικοί''. Για παράδειγμα σε ανύποπτες στιγμές μπορεί να πούνε στη σύντροφό μου να να έρθουμε να μείνουμε μαζί τους στο χωριό (επειδή μένουν σε χωριό και έχουν χωράφια...) ή να κάνουν κάποια νύξη ενώ το έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να έρθουμε. Η αποθέωση της πιεστικότητας με δόσεις.

@απογοητευμένη, αυτά τα κάνανε και σε εμάς αλλά για χαζοκουβέντες. Για παράδειγμα με έβρισκε έμενα μόνο μου και μου έλεγε να παντρευτούμε αλλά μου έλεγε στη σύντροφό μου να μην πω τίποτα. Και σε εκείνη τα ίδια. Βέβαια εγώ με την σύντροφό μου τα λέμε όλα ο ένας στον άλλο, δεν υπάρχει περίπτωση να κρύψουμε κάτι ο ένας στον άλλον. Μέσα στη χρονιά είχε πει κάτι λόγια στη σύντροφό μου ότι θα τη παρατήσω έτσι ξεκάρφωτα αλλά ίσως να μην ήταν σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση εκείνη την περίοδο όχι ότι δικαιολογείται. Και μετά ζήτησε της ζήτησε συγγνώμη. Αυτό με τα λεφτά ευτυχώς δεν το βίωσα με τους δικούς μου αν και ξέρω πως συμβαίνει με πολλούς γονείς.

Quote:

---

Originally Posted by indianas

@απογοητευμένη, αυτά τα κάνανε και σε εμάς αλλά για χαζοκουβέντες. Για παράδειγμα με έβρισκε έμενα μόνο μου και μου έλεγε να παντρευτούμε αλλά μου έλεγε στη σύντροφό μου να μην πω τίποτα. Και σε εκείνη τα ίδια. Βέβαια εγώ με την σύντροφό μου τα λέμε όλα ο ένας στον άλλο, δεν υπάρχει περίπτωση να κρύψουμε κάτι ο ένας στον άλλον. Μέσα στη χρονιά είχε πει κάτι λόγια στη σύντροφό μου ότι θα τη παρατήσω έτσι ξεκάρφωτα αλλά ίσως να μην ήταν σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση εκείνη την περίοδο όχι ότι δικαιολογείται. Και μετά ζήτησε της ζήτησε συγγνώμη. Αυτό με τα λεφτά ευτυχώς δεν το βίωσα με τους δικούς μου αν και ξέρω πως συμβαίνει με πολλούς γονείς.

---

Α καταλαβα κρατα αποσταση και κανε υπομονη τοτε.

@απογοητευμενη, λες ε; Και είμαι από τους ανθρώπους που πάντα θέλει να τα έχει καλά με όλους. Αλλά ίσως αυτό να μην είναι πάντα εφικτό ή ίσως να δίνω μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό από όσο πρέπει παραμελώντας τον εαυτό μου και τα Δικά μου Θέλω. Δεν ξέρω.

Τέλος πάντων το ρεζουμέ είναι ότι όταν αισθάνομαι θιγμένος (με αντικειμενικά στοιχεία) πρέπει να ξεσπάσω με λογική επιχειρηματολογία στο άτομο που με έθιξε (συνήθως με άτομα που δεν έχω πολλά «πάρε δώσε») αλλά με έντονο κάπως τρόπο. Ακριβώς επειδή πιέζομαι εύκολα και καταπιέζω. Ελπίζω η περίπτωσή μου να μην είναι ανίατη (χαχα) και να υπάρχει μια τρίτη οδός την οποία ακόμα ψάχνω.

Νομίζω πως τώρα που το δημοσίευσα εδώ και το συζητήσαμε κάπως νιώθω πολύ καλύτερα και χαλαρωμένος.

Να κρατησεις αποσταση δεν σου κανει καλο να τσαντιζεσαι και να ξεσπας. Αυτο λεω εγω. Βρες ατομα που να ταιριαζεις αν θες παρεα.

Ένα ζευγάρι όμως που ακόμα δεν έχει λύσει οριστικά το οικονομικό (ειδικά τώρα που είναι και δύσκολοι οι καιροί) δίνει έμμεσα το δικαίωμα στους γονείς που θα το εκμεταλλευτούν αυτό (έστω άθελά τους γιατί έτσι έχουν μάθει) να το εκμεταλλευτούν και να πιέζουν με τον τρόπο τους και ανάλογα τις συνθήκες. Εκεί ή συμβιβάζεσαι ως ένα σημείο ή όχι και παίρνεις το όποιο ρίσκο.

Γιατι να τσακωνεσαι με τους γονεις της? Αφου λες οτι με τη συντροφο σου εχετε μια πολυ ομορφη σχεση απολυτης εμπιστοσυνης, ειστε στο ιδιο "στρατοπεδο", δεν κινδυνευεις να τη χασεις ουτε και προσπαθουν οι γονεις της να σαν κανουν κακο ή να σας απομακρυνουν.
Επισης, ειπες οτι ο πατερας της οταν ειχε κανει τη χοντραδα το παραδεχτηκε και ζητησε και συγνωμη.
Τι ακριβως σε φοβιζει?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Γιατι να τσακωνεσαι με τους γονεις της? Αφου λες οτι με τη συντροφο σου εχετε μια πολυ ομορφη σχεση απολυτης εμπιστοσυνης, ειστε στο ιδιο "στρατοπεδο", δεν κινδυνευεις να τη χασεις ουτε και προσπαθουν οι γονεις της να σαν κανουν κακο ή να σας απομακρυνουν.
Επισης, ειπες οτι ο πατερας της οταν ειχε κανει τη χοντραδα το παραδεχτηκε και ζητησε και συγνωμη.
Τι ακριβως σε φοβιζει?

---

Μου αρέσουν και οι διαφορετικές προσεγγίσεις. Αν υπονοείς κάποιο μικρής εμβέλειας «ψυχαναγκασμό» από την μεριά μου νομίζω πως αυτό έχει καταστεί σαφές μετά από όλα όσα έχω γράψει. Αν τώρα υπονοείς ότι με φοβίζει κάτι πέρα από όλα όσα έχω διατυπώσει (ενδοιασμοί κτλ), λέω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο. Από ότι καταλαβαίνω το βλέπεις πιο χαλαρά και πιο θετικά. Αν μπορούσες να την στηρίξεις αυτήν σου την άποψη θα είχε ενδιαφέρον για να δω μήπως μου ξεφεύγει κάτι.

Εννοουσα αν η οποια επαγγελματικη και οικονομικη ανασφαλεια μπορει να εχεις(λογικοτατο αλλωστε, ζουμε σε κατεστραμμενη χωρα και τιποτα δεν ειναι αυτονοητο, ουτε καν οι αξιοπρεπεις συνθηκες διαβιωσης..) σε κανει να γινεσαι ευερεθιστος. Δηλαδη μπορει τα πεθερικα να λενε κατι απο ενδιαφερον και ανησυχια και εσυ να εκρηγνεισαι επειδη σου πατανε το "διακοπτη" που ηδη σε ζοριζει. Ή μπορει και να νιωθεις οτι σε μειωνουν απεναντι στη συντροφο σου σαν αντρα και φοβασαι μην την "πεισουν".

Quote:

---

Εκείνη λοιπόν την ημέρα με πήρε απανωτά δυο φορές τηλέφωνο και την δεύτερη του φώναξα τόσο πολύ που βράχνιασα. Περνούσα εκείνη την ώρα και μια οικογενειακή δυσκολία. Άλλη μια φορά τα είχα χώσει για τα καλά στη μητέρα της όταν έκανε μια πολύ άσχημη και άκυρη παρατήρηση για το σπίτι μας και δεν άντεξα άλλο.

---

Εννοουσα, λοιπον, μηπως κατα βαθος αισθανεσαι μειονεκτικα σε καποιον τομεα και γι'αυτο υπεραντιδρας σε καποιες νιξεις τους. Καποιο ευσαισθητο σημειο σου χτυπανε εν αγνοια τους, γι αυτο ρωτησα τι ειναι αυτο που φοβασαι.

Α και κατι αλλο, πιο προσωπικο, ΑΝ θελεις απαντας.
Οι γονεις σου ηταν ανθρωποι επικριτικοι γενικως? Σου τονιζαν τα λαθη σου και σε πιεζαν να εισαι το "τελειο" το "καλο" παιδι? Σε συνεκριναν? Σε μειωναν? Προσπαθουσαν να σε ελεγχουν συνεχως και δε σε αφηναν να εκφραζεσαι ελευθερα και δημιουργικα?
Αν τα παιδικα σου βιωματα ειναι με γονεις που δεν εστιαζαν στο καλο και δε σε ενθαρρυναν ουτε σου ανεπτυσσαν τα θετικα σου στοιχεια, μπορει με τα πεθερικα να αναβιωνεις μια κατασταση που σου το θυμιζει και καπως ετσι θα εξηγουνταν και η καταπιεση που νιωθεις και οι εντονες αντιδρασεις.

Για το πρόβλημα ερώτημα δεν νομίζει ότι έχουν καμιά δουλειά να μας κάνουν υποδείξεις και να ανακατεύονται. Για το δεύτερο ερώτημα: κατ αρχάς αυτό που είχε πει στην σύντροφό μου ο πατέρας της για μένα και μετά ζήτησε συγγνώμη δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα, γιατί το είδα περισσότερο ως μια χαζομάρα της στιγμής που πέταξε γιατί δεν βρισκόταν και σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Με προβληματίζει το γενικότερο κλίμα. Οπότε δεν με φοβίζει μην πείσουν την σύντροφό μου για κάτι γιατί είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Απλά ταυτόχρονα η σύντροφός μου βρίσκει τα χωράφια μια «άμεση» λύση επειδή αγχώνεται κάπως. Όμως γενικότερα διαισθάνομαι ότι βγάζει προς εμένα (ίσως και λόγω ηλικίας και πεποιθήσεων) μια ανεπαίσθητη υποτίμηση όσον αφορά την υπευθυνότητά μου ή καλύτερα τον ρόλο που θα έπρεπε να έχει ένας άνδρας σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και διαμορφώσεις. Για παράδειγμα χωρίς να θέλω να μπω σε πιο προσωπικά, μου είχε πει σε ανύποπτη στιγμή όταν πληρώνουμε έξω με την σύντροφό μου να βγάζω εγώ το πορτοφόλι μου. Και μου το είπε αυτό ενώ είχαν περάσει κάμποσα χρόνια σχέσης. Εκτός του ότι εγώ και η σύντροφός δεν είμαστε το κλασικό παραδοσιακό ζευγάρι καθώς πιστεύουμε στο «50-50» δεν έχει καμία δουλειά ο πατέρας της ή μάνα της ή οι δικοί μου ή ο οποιοσδήποτε να μας κάνει οποιεσδήποτε υποδείξεις.
Και όσον αφορά το τελευταίο σου μήνυμα που σχετίζεται με το τελευταίο σου ερώτημα θα σου απαντήσω ως εξής, καμιά φορά θέλω να μαθαίνει ο άλλος ότι έκανα κάτι σημαντικό ή ότι πρόσφερα κάτι, ή ότι είμαι περισσότερο συνειδητοποιημένος από όσο νομίζει γιατί ζητάω την αποδοχή μέσα όμως από την διαφορετικότητά μου.
Ωραία η συγκεκριμένη κουβέντα αλλά δεν με οδήγησε σε κάτι καινούργιο.

Θα την βρω την λύση με την σύντροφό μου.

Έχουμε βρει την λύση με την σύντροφό μου.
Όλα είναι είναι θέμα Ορίων, Συζήτησης και Τρόπου. Καμιά φορά αρκεί λίγη ψυχραιμία να δεις ότι οι λύσεις βρίσκονται «μπροστά» σου. Ο λόγος που εκφράστηκα από εδώ μέσα είναι επειδή φέτος για μας είναι η πιο κρίσιμη οικονομική συγκυρία. Το ηθικό δίδαγμα για μένα είναι ότι αν θέλει κανείς να αυξήσει τις πιθανότητές του να βρει λύση σε ένα πρόβλημα πρέπει να εγκύψει πάνω του με όλες του τις δυνάμεις.

Ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον.