Εσάς ποιά η σχέση σας με τα αδέρφια σας??

Ανοίγω αυτό το θέμα για να κατανοήσω πόσο ιδιαίτερη ή όχι τοσο ιδιαίτερη είναι η σχέση μου με την αδερφή μου. Βασικά αυτή την στιγμή δεν υπάρχει καθόλου σχέση, το έχουμε τελειώσει το θέμα μεταξύ μας (και είναι κάτι που με έχει πονέσει τρομερά) αλλά δεν την μισω γι αυτό, την δικαιολογω σε πολλά και σε άλλα όχι αλλά απο τότε που έπαθα με τα ψυχολογικά μου και τράβηξα όλο αυτό το μεγάλο γολγοθά ο άνθρωπος που μου έλειπε και μου λείπει σε όλο αυτό είναι η ίδια μου η αδερφή που είμαι σίγουρη οτι αν την είχα λιγάκι, όχι πολύ, δίπλα μου..απλά και ανθρώπινα.. όλα θα ήταν διαφορετικά. Όμως προτίμησε να με κάνει πέρα, να ακούσει τον άντρα της (που δεν με συμπαθεί καθόλου απο τότε που τα έπαθα αυτά), δεν έχω καμία επαφή με τα ανήψια μου (αχ και αυτο και αν ποναει).. και εγω παρ ολ αυτα υπέγραψα και τους έδωσα ένα 3οροφο σπίτι, ολόκληρη την επιχείριση, και γενικά έχουν πλέον 3 σπίτια και 3 επιχειρίσεις ολοδικές τους!
Εγω ζω με στο σπίτι του πατέρα μου μαζί του και τον φροντίζω, και είμαι άνεργη 3 χρόνια. Ειμαι τρομερά απογοητευμένη μαζί της αν και απο μικρές δεν είχαμε καλές σχέσεις (σε κάθε ευκαιρία έτρωγα πολύ ξύλο, μου έκανε bulling, δεν ήθελε με καμία περίπτωση να μου δώσει κάποιο ρούχο της, να μην μας βλέπουν μαζί στο δρόμο.. και κάπως έτσι ήταν η παιδική μου ηλικία μαζί της) ..Όταν χάσαμε την μητέρα μας (που εγώ ανέλαβα 24/24 όλη την φροντίδα της μέχρι την τελευταία ανάσα της..) μετα δεθήκαμε αρκετά και για λίγα χρόνια ήμασταν καλά και ήμουν τόσο ευτυχισμένη γι αυτό. Όταν όμως απέτυχα σε μια δουλειά μου, και μετά άρχισαν και τα ψυχολογικά προβλήματα.. ήταν σαν μια απλη γνωστη μεσα σε ολα αυτα μεχρι και που έπαψε ακόμη και σαν γνωστη να υπάρχει...οσπου δεν υπήρχε πλέον και καθόλου. Ζούμε μια πόρτα απόσταση και δεν λέμε πλέον καλημέρα.. Δεν ένιωσα καμία αδερφική αγάπη η ενδιαφέρον και ο λόγος ήταν οτι έχει τα παιδιά της και τις δουλειές της και δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου...
Πολύ πονάει όλο αυτό αλλά έχω συμβηναστεί..έχω αντικαταστήσει την θλήψη με θυμό και μόνο έτσι μπορώ και το αντέχω..

Έτσι όπως τα περιγράφεις, εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι από μικρή η αδελφή σου είχε καταλάβει ότι ήσουν πιο ευαίσθητο και ¨"μαζεμένο" παιδί όπως λένε και είχε το πάνω χέρι σε όλα (επειδή την έπαιρνε). Εσύ σαν πιο συγκαταβατικός χαρακτήρας και σίγουρα σαν πιο ευαίσθητος άνθρωπος υποχωρούσες. Ειδικά τα παιδιά όταν βλέπουν ένα άλλο παιδί πιο χαμηλών τόνων απ' αυτά (και' γω έτσι ήμουν, ξέρω πως είναι) του αλλάζουν τον αδόξαστο. Γι αυτό και πολλοί λένε ότι τα παιδιά είναι σκληρά. Δε το λένε τυχαία. Βέβαια παιδί ήταν, τόσα ήξερε τόσα έκανε.

Μετά όμως όταν μεγαλώσατε γιατί έχει αυτή τη στάση απέναντί σου;
Απ' αυτά που διαβάζω μια χαρά της φέρθηκες. Μακάρι να είχαν όλοι μια αδελφή σαν εσένα.

Το ότι σου λέει ότι έχει το παιδί και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί μαζί σου, αυτό υποτιμάει και τη νοημοσύνη της και την νοημοσύνη σου. Καλύτερα να σου έλεγε την αλήθεια, την δική της οπτική, τα δικά της επιχειρήματα που έχει αποτραβηχτεί από εσένα.

Ο άντρας της γιατί δεν σε συμπαθεί; έγινε κάτι; του είπες κάτι ποτέ προσβλητικό;
Αν όχι, τότε αυτό που υποπτεύομαι είναι ότι απλώς θεωρούν ότι δεν κολλάς μαζί τους και ότι εκείνοι είναι σε άλλη φάση ίσως πιο "χάϊ" (αυτοί δηλ το νομίζουν). Έναν αδελφό ή αδελφή που έχει φερθεί τόσο σπαθί, όσο και να μη σου ταιριάζει πια σαν ενήλικας, δεν τον βγάζεις τελείως από την ζωή σου.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι, ότι ενώ ήρθατε κοντά σε ένα πολύ θλιβερό γεγονός, αλλά μετά απομακρύνθηκε επειδή απέτυχες σε μια δουλεία;;;; Σοβαρά μιλάμε τώρα;; Κατ αρχήν δεν την αφορούν τα επαγγελματικά σου πόσο μάλλον αν αποτύχεις σε κάποια προσπάθεια. Σε τι εποχές νομίζει η αδελφή σου ότι ζεί και σε ποιά χώρα; Οι περισσότερες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια αποτυχημένες είναι με την κατάσταση που επικρατεί. Σημασία έχει ότι προσπάθησες για μια δουλειά. Το αποτέλεσμα δεν έχει και τόσο σημασία. Δηλ. εκείνη νιώθει τόσο άτρωτη; ότι ποτέ η αποτυχία στα επαγγελματικά, η ανεργία κλπ δεν θα της χτυπήσει την πόρτα;

Χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη, αλλά πραγματικά τι σε ώθησε να της τα δώσεις όλα !!!! (σπίτια και επιχείρηση) και να μη κρατήσεις τίποτα για τον εαυτό σου; Δηλ. θεώρησες ότι της έχεις υποχρέωση; σε πίεσε; Ο πατέρας σου τι έλεγε εκείνο το διάστημα; δεν σε σταμάτησε; διότι λογικά τα ακίνητα αυτά των γονιών σου ήταν.

Ένα άλλο ερώτημα είναι ότι μήπως πιστεύει ότι της δημιουργείς προβλήματα και θέλει αποστάσεις;

Αυτό το ότι όλοι οι άλλοι φταίνε και εγώ είμαι ο σωστός, με εκνευρίζει. Σίγουρα δεν θα φταίει μόνο η αδερφή σου, στο ότι δεν μιλάτε. Όμως θα σου απαντήσω μιας και έχω αρκετά αδέρφια, ότι τα αδέρφια αύριο θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, για ένα θέμα. Ο φίλος ποτέ δεν θα το κάνει και αν το κάνει μια φορά, την δεύτερη δεν θα το κάνει. "Φεύγουν" αύριο οι γονείς, μεγαλώνεις, γερνάς και εκτός από την οικογένεια που μπορεί να έχει δημιουργήσει, είναι σημαντικό να έχεις επαφή και με τα αδέρφια. Ξέρω μια περίπτωση τέτοια, η μια αδερφή, δεν μίλαγε στην άλλη, αλλά ήταν περιουσιακό το θέμα. Στο τέλος πέθανε η μια και πήγαινε και έκλαιγε μετά και μετάνιωσε τα πολλά Χριστούγεννα και Πάσχα, που δεν είχαν ανταλάξει ούτε μια ευχή. Τι να το κάνεις, μετά πέθανε και η άλλη. Ζωή είναι αυτό; Μόνο στεναχώρια και ένα διάπλατο κενό. Αν μπορείς να το λύσεις, το θέμα με την αδερφή σου, θα κάνεις την καλύτερη δουλειά. Είναι κρίμα να φτάσετε, στην ίδια κατάληξη με τις παραπάνω κυρίες. Η αδερφική αγάπη, δεν αναπληρώνεται από τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα

Αυτό το ότι όλοι οι άλλοι φταίνε και εγώ είμαι ο σωστός, με εκνευρίζει. Σίγουρα δεν θα φταίει μόνο η αδερφή σου, στο ότι δεν μιλάτε.

---

Όχι, εγώ πιστεύω πως αρκετές φορές μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβαίνει; Μπορεί η αδελφή της να απομακρύνθηκε βρίσκοντας απλώς αφορμές. Σε μια τέτοια περίπτωση πώς φταίει η ίδια;

Επίσης η ίδια λέει ότι θα ήθελε να έχει σχέσεις με την αδελφή της, αλλά η άλλη δεν θέλει!! Άρα το παράδειγμα που ανέφερες καλύτερα πηγαίνει στην αδελφή της που την σνομπάρει.

Quote:

---

Originally Posted by Cat

Όχι, εγώ πιστεύω πως αρκετές φορές μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβαίνει; Μπορεί η αδελφή της να απομακρύνθηκε βρίσκοντας απλώς αφορμές. Σε μια τέτοια περίπτωση πώς φταίει η ίδια;

Επίσης η ίδια λέει ότι θα ήθελε να έχει σχέσεις με την αδελφή της, αλλά η άλλη δεν θέλει!! Άρα το παράδειγμα που ανέφερες καλύτερα πηγαίνει στην αδελφή της που την σνομπάρει.

---

Κοιτά δεν ξέρουμε, όλο το πλαίσιο, αλλά ξέρουμε την μια πλευρά. Πιστεύω όμως ότι έτσι απρόοπτα είναι λίγο δύσκολο να απομακρυνθεί ο ένας αδερφός, από τον άλλον. Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο, όπως το περιουσιακό. Πάντως πιστεύω πως πάντα δύο άτομα φταίνε και καλό είναι να τα βρούν για να μην τον μετανιώσουν, στα γεράματα...

Εντάξει συμβαίνει...δυστυχώς αλλά συμβαίνει.Δεν ταιριάζουν ολοι με ολους!Δεν επιβαλλεται καμία σχέση-ουτε καν και η αδερφική..Απ ο,τι βλέπω και η αδερφη σου είχε τα θεματάκια της μαζί σου απο παιδιά...Και μηπως τελικά οταν παντρέυτηκε βρήκε την αφορμή να σε "κανει περα"έχοντας και τη στήριξη του συζύγου;;Εμένα αυτό που θα με θύμωνε πιο πολύ θα ηταν οτι δεν είχα ποτέ εξηγήσεις..θα επιδίωκα την αληθεια να την ακούσω απο την ίδια και οχι δικαιολογίες...Στην περιπτωσή σου μια ..απάθεια με την έννοια οτι δεν εξαρτάται απο εσένα πια...πιστευω οτι θα σε έκανε να έχεις ηρεμη συνειδηση.

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και το ενδιαφέρον σας.. το θέμα αυτό με την αδερφη μου το έχω αναλύσει σε πολύ βάθος και με την οικογένειά μου και με τους συγγενείς και φίλους.. Την αδικία την βλέπουν όλοι εκτός οι ίδιοι και ο πατέρας μου (που τον καταλαβαίνω γιατι και αυτη κορη του ειναι και του εχει δωσει και εγγόνια). Βάζουν τα παιδιά μπροστά σε όλα οπότε είναι και ένα ευαίσθητο σημείο ..και πως εγω να συναγωνιστό κάτι τέτοιο που δεν έχω και ουτε θέλω παιδιά?
Το σπίτι το έδωσα με την καρδιά μου γιατί ήταν μεγαλο για μένα και σκέφτηκα τα ανήψια μου. Εγώ είπα θα είμαι μια χαρά να μένω στο πατρικό μου. Αν και πρόσφατα έμαθα οτι και το πατρικο μου ανοίκει και σε εκείνη. Όταν κάποια στιγμή έλειπα πήγε και έβαλε στο πατρικό πωλητήριο ..όταν γύρισα και είδα το πωλητήριο..φρίκαρα!! βγηκα εκτός εαυτού!! Οταν τους έπιασα και τους ειπα μα τι στο καλο κανετε και δεν μου ζητατε και καν την γνωμη.. μου ειπαν οτι ειχαν οικονομικες δυσκολιες και το πατρικο θα πουλιόταν πιο εύκολα.
Ευτυχώς κατάφερα να το σταματήσω και να έχω σήμερα εγω και ο πατέρας μου ένα σπίτι να μένουμε!! Όταν ο πατέρας μου φύγει δεν ξέρω τι θα γίνει και με αυτό...
Για την επιχείριση.. όταν ήμουν στα χάπια και δεν ήξερα τι μου γίνεται με έβαλαν να υπογράψω να την πάρει όλη πάνω της.. και έτσι έγινε και εγώ δεν περνάω ούτε απέξω.
Είναι άνθρωποι φιλοχρήματοι αλλά δουλεύουν όμως πολύ, και παλεύουν για την οικογένειά τους. Μπορεί να είναι κομπλεξικοί και οτι άλλο..αλλά είναι καλοί ανθρώποι. Εχουν όμως τον πατέρα μου που τους ξελασπωνει συνέχεια.Μόνοι τους δεν θα είχαν τπτ απο όλα αυτά.. τα λεφτά που έχουν δόσει οι δικοί μου δεν είναι το 1/4 απο αυτά που έδωσαν σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε ήταν άδικο να μου χτυπήσει τα λεφτά που χάθηκαν επειδή η δική μου δουλειά δεν πήγε καλά.
Ακόμη και τώρα που εγώ είμαι άνεργη αυτά τα χρόνια και δεν ξέρω τι μου γίνεται και έχω και αυτα τα προβλήματα υγείας, έπεσαν κάτι χρήματα στα χέρια μας και πήγαν όλα πάλι στην αδερφή μου. Εγω είμαι ευχαριστημένη που τουλάχιστον έχω να φάω και μπορώ να πληρώσω τις ψυχοθεραπείες μου και ενα σπιτι να μενω ως φιλοξενούμενη. Οσο σκέφτομαι οτι κάποια απο αυτά τα λεφτά θα μπορούσε κάποιος να πει "ρε παιδιά να βοηθήσουμε την jock ..να πάει κάπου να λάβει σωστή βοήθεια..να γίνει καλά..". Ήταν πάντα επιθυμία μου με τα όσα έχω τραβήξει να μπορούσα να πάω σε ένα εξιδικευμένο κέντρο στο εξωτερικό να κάνω μια σωστή προσπάθεια. Κανείς όμως δεν το είδε αυτό σαν ευκαιρία για μένα..
Ειλικρινά τα οικονομικά και όλα αυτά, μπορεί να αισθάνομαι αδικημένη, αλλα είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Δεν θα με ένοιαζε να ζω σε παράγκα, είμαι πολύ απλό άτομο ζω με τα πολυ λιγα ..αλλά να είχα την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους! μονο αυτό.. την ανθρωπια τους.. Να αναγνωρίσουν έστω και λίγο όσα έχω κάνει για εκείνους.. που πιστέψτε με ειναι πολλά και αν τα πώ θα φρίξετε και θα με πείτε και μ@@κα.. αλλα δεν νιώθω μ@@@κας γιατί τα έκανα και τα έδωσα επειδή εγώ τουλάχιστον τους αγαπούσα.
Πέρνω δώρα στα παιδιά και δεν τους τα δίνουν καν!!! ... Και δυστυχώς η αδιαφορία τους δεν αγγίζει μόνο εμένα αλλά και τον πατέρα μου.. που όποτε φύγω απο εδώ γυρνάω και τον βρίσω σε μαύρο χάλι!! ζουν μια πορτα διπλα και 6 μηνες που μπορει να λειψω δεν τον βοηθάει κανένας! δεν περνανε ουτε για ενα καφε.. να του αλλαξουν τα σεντονια, να του πλυνουν τα ρουχα.. να τον βοηθησουν σε πράγματα που δεν μπορει να κανει για τον εαυτο του.. και τον βρισκω σε βαρυά κατάθληψη και με ένα νεροχύτη γεμάτο κατσαρίδες!! και τους λεω.. έλεος ρε παιδιά.. δηλαδη τι κοπος σου ειναι να πεταχτεις μια στο τοσο να τον βοηθησεις?? ..και η απαντηση τους? οτι ο μπαμπας δεν λεει να συνέλθει και ειναι ξεροκεφαλος και του φωναζουν να πλυνει τα πιατα και δεν τα πλενει και και και... και φυσικα.. το κλασσικο 'εγω εχω τα παιδια και τις δουλειες δεν μπορω να ασχοληθω και με το μπαμπα"...
το χειρότερο απο όλα? οτι ακόμη και τα εγγόνια του τα έχει απομακρύνει απο αυτόν..δεν περνάνε ποτέ να τον δούν!! μπορεί να περάσει ένας ολόκληρος χειμώνας και να τα δει μονο χριστουγεννα και πάσχα για μισή ωρα.
Όσο για τα παιδιά.. δεν ξερω αυτά τα παιδιά πώς θα καταλήξουν.. αν τους ζητήσεις να σου φέρουν το κινιτό τηλ , θα το βάλουν πρώτα μέσα σε ένα ποτήρι και μόνο έτσι θα στο φέρουν για να μην έχουν επαφή με τα μανητικα πεδία ή πως λέγονται αυτά. Αν ο παππούς τους θελήσει να τους δώσει μια καραμέλα θα πρέπει πρώτα να ρωτήσουν την μαμά τους και σχεδόν πάντα η απάντηση είναι όχι. Οποιος απο εμας κανει και τους δωσει κατι τα παιδάκια σε κοιτάνε με τρομερή ενοχή. Η διατροφή τους είναι αποκλειστικά απο διατροφολόγο .. οτι τρώνε είναι όλα σε γραμμάρια και συγκεκριμένο διατροφολόγιο. Εμένα δεν μου επέτρεψε ποτέ να τα πάω μια βόλτα ακόμη και οταν είχαμε καλές σχέσεις.Εγω δεν έχω πάει ουτε βόλτα ουτε έχω παιξει με τα παιδιά (η μεγάλη είναι τώρα 12) και αυτό γιατι καμια φορά μου φεύγουν λόγια όπως "μα τι ειπε ο βλαμμενος..ή τι κουφάλα είναι αυτός.."κτλ Είχα όμως μια επαφή μαζί τους και με αγαπούσαν πολύ μα πάρα πολύ! Κάθε φορά που έλειπα και γύριζα τρέχανε να με αγκαλιάσουν και να μιλήσουμε και να κάνουμε αστεία..Όταν όμως αρρώστησα με τα ψυχολογικά μου τώρα τα παιδιά είναι σαν να μην με γνωρίζουν πια..και αν βρεθούμε στο ίδιο μέρος καταιβάζουν το κεφάλι.. μου λενε γεια και εξαφανίζονται!! τι κλάμα έχω ρίξει γι αυτό...Και οκ εμενα πες παει στο διαβολο, και πες οτι θέλησε να τα προστατέψει απο μια με ψυχικά προβλήματα.. τον παππου τους ομως? γιατι του στερεις τα εγγονια του ετσι? γιατι δεν τους λες πριν φυγουν για το σχολειο να περασουν να του πουν μια καλημέρα?? δεν τον έχω δει ποτέ να περάσει χρόνο μαζί τους πάνω απο μισή ώρα το πολύ και φυσικά μια στο τόσο. Ενω με τους αλλους παππους και γιαγιαδες ειναι ολη μερα μαζι. Δεν θυμάμαι ποτε ηταν η τελαυταία φορά που τα είδα να τον αγκαλιάσουν.
Τελσπα ειναι παρα πολλά τα θέματα μας σαν οικογένεια.. δεν είμαστε τέλειοι ούτε ψάχνω το τέλειο..απλά στεναχωριέμαι γιατί απο την αδερφη μου τουλάχιστον περίμενα ένα παραπάνω ενδιαφέρον ιδιαίτερα όταν δεν ήμουν καλά.
Ενα τηλ στο ψυχιατρείο.. μια επίσκεψη στα νοσοκομεία όταν με είχαν στην εντατική 5 μέρες.. απλά και ανθρώπινα πράγματα και ας πάρουν ολη την περιουσία και όλα τα λεφτά.. αλλά να ήξερα οτι η αδερφή μου με αγαπάει και νοιάζεται και με υπολογίζει.. να εκτιμήσει οτι τους έχω δώσει, που μόνο εγώ φρόντισα την μάνα μου όταν ήταν άρρωστη και παράλυτη και εκείνη περνούσε σαν περαστική, που φροντίζω τον πατέρα μου, που δεν τους ενοχλώ σε τίποτα, δεν διεκδικώ να μπω στα πόδια τους στις δουλειές.. λίγη ανθρωπιά και εκτίμηση..
Όσο για τον γαμπρό μου..ας μην το πιάσουμε αυτό το κεφάλαιο.. πάντως έχω την ίδια άποψη με τον πατέρα μου και αυτό τα λέει όλα.. αλλά καταλήγουμε οτι αυτός είναι ο άντρας της, ο πατέρας στα εγγόνια του και εμείς ας ανεχόμαστε πολλές συμπεριφορές του δεν βαριέσαι.

Εγώ στη θέση σου δεν θα περίμενα ποτέ να δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον. Από μικρή σου έδειξε συγκεκριμένη στάση την οποία δεν άλλαξε ποτέ. Όσο και να λες ότι ήρθατε κοντά όταν χάσατε την μητέρα σας, σίγουρα θα σου είχε δώσει δείγματα ότι η αδελφή σου είναι εαυτούλης και μάλιστα πατώντας στο "πτώμα των άλλων". Διότι το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου αλλά να το ξεκαθαρίζεις με την συμπεριφορά σου, δηλ. να λες στον άλλο: "εγώ αυτή είμαι, δεν θέλω πολλά πολλά και θέλω την ησυχία μου"... ναι μεν είναι σκληρή στάση αλλά τίμια. Εδώ η αδελφή σου σ' έχει πατήσει κανονικότατα εκμεταλλευόμενη την καλή σου διάθεση και την καλή σου καρδιά.

Επειδή, απ' ότι κατάλαβα, πάντα ήθελες να έχεις την αποδοχή της, δεν έβλεπες καθαρά και γι' αυτό δεν περίμενες ότι θα σου φερθεί μελλοντικά με τον απαξιωτισμό που περιγράφεις. Αν έβλεπες πιο καθαρά στο παρελθόν, θα είχες δημιουργήσει κάποιες δικλίδες ασφαλείας και πίστεψέ με θα σε σεβόταν και θα σε υπολόγιζε καλύτερα τότε.

Τα σκηνικά που αναφέρεις, με το κινητό, τον διατροφολόγο κλπ δείχνουν το πόσο ψωνάρα είναι και μάλιστα με πολύ μικροαστικό τρόπο, διότι συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν είναι και καμιά σταρ του Hollywood. Μάλλον πιστεύει η ίδια και ο άντρας της ότι επειδή έκαναν οικογένεια, έχουν μεγάλο σπίτι και δουλειά (με βοήθεια άλλων φυσικά) έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, πιστεύουν ότι κάτι έχουν καταφέρει και εσύ είσαι στάσιμη και δεν κολλάς μαζί τους. Αυτό καταλαβαίνω. Τα ψυχολογικά που έπαθες προφανώς τα έπαθες επειδή είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με καλοσύνη και ευαισθησίες. Η αδελφή σου που δεν έχει τις αρετές τις δικές σου, μια χαρά κρατιέται.

Έχεις βγάλει εσύ η ίδια τον εαυτό σου από το πλάνο. Όλα θα τα παίρνει η αδελφή σου;;; Όχι να μην είσαι ευχαριστημένη που έχεις να φας και έχεις ένα σπίτι να μείνεις. Στο μέλλον δεν θα το έχεις ούτε αυτό, η αδελφή σου θέλει να το κάνει σκόνη. Αν δεν κάνεις εσύ κάτι για να πατήσεις στα πόδια σου δεν θα το κάνει κανένας άλλος. Δεν είναι θέμα χρημάτων, ούτε θέμα κληρονομικών, ούτε θέμα ντουβαριών ποιος θα τα πάρει. Είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ απλά. Εκείνη όμως έχει δυνατό το αίσθημα της επιβίωσης και γι' αυτό επιβιώνει. Έτσι κι αλλιώς όπως και να ζεις εσύ, την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους δεν το έχεις όπως λες!!

Φρόντισε τον εαυτό σου λοιπόν με κάθε τρόπο διότι δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος για εσένα όπως είδες....και όχι δεν είναι εγωιστικό αυτό.

Σκέψου ότι εσύ έχεις κάτι που δεν το έχει εκείνη. Ότι εσύ είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι γουστάρεις αν το θες. Διότι είσαι ελεύθερη αν δεν το έχεις καταλάβει. Εκείνη όχι !!!

Quote:

---

Originally Posted by Cat

Εγώ στη θέση σου δεν θα περίμενα ποτέ να δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον. Από μικρή σου έδειξε συγκεκριμένη στάση την οποία δεν άλλαξε ποτέ. Όσο και να λες ότι ήρθατε κοντά όταν χάσατε την μητέρα σας, σίγουρα θα σου είχε δώσει δείγματα ότι η αδελφή σου είναι εαυτούλης και μάλιστα πατώντας στο "πτώμα των άλλων". Διότι το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου αλλά να το ξεκαθαρίζεις με την συμπεριφορά σου, δηλ. να λες στον άλλο: "εγώ αυτή είμαι, δεν θέλω πολλά πολλά και θέλω την ησυχία μου"... ναι μεν είναι σκληρή στάση αλλά τίμια. Εδώ η αδελφή σου σ' έχει πατήσει κανονικότατα εκμεταλλευόμενη την καλή σου διάθεση και την καλή σου καρδιά.

Επειδή, απ' ότι κατάλαβα, πάντα ήθελες να έχεις την αποδοχή της, δεν έβλεπες καθαρά και γι' αυτό δεν περίμενες ότι θα σου φερθεί μελλοντικά με τον απαξιωτισμό που περιγράφεις. Αν έβλεπες πιο καθαρά στο παρελθόν, θα είχες δημιουργήσει κάποιες δικλίδες ασφαλείας και πίστεψέ με θα σε σεβόταν και θα σε υπολόγιζε καλύτερα τότε.

Τα σκηνικά που αναφέρεις, με το κινητό, τον διατροφολόγο κλπ δείχνουν το πόσο ψωνάρα είναι και μάλιστα με πολύ μικροαστικό τρόπο, διότι συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν είναι και καμιά σταρ του Hollywood. Μάλλον πιστεύει η ίδια και ο άντρας της ότι επειδή έκαναν οικογένεια, έχουν μεγάλο σπίτι και δουλειά (με βοήθεια άλλων φυσικά) έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, πιστεύουν ότι κάτι έχουν καταφέρει και εσύ είσαι στάσιμη και δεν κολλάς μαζί τους. Αυτό καταλαβαίνω. Τα ψυχολογικά που έπαθες προφανώς τα έπαθες επειδή είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με καλοσύνη και ευαισθησίες. Η αδελφή σου που δεν έχει τις αρετές τις δικές σου, μια χαρά κρατιέται.

Έχεις βγάλει εσύ η ίδια τον εαυτό σου από το πλάνο. Όλα θα τα παίρνει η αδελφή σου;;; Όχι να μην είσαι ευχαριστημένη που έχεις να φας και έχεις ένα σπίτι να μείνεις. Στο μέλλον δεν θα το έχεις ούτε αυτό, η αδελφή σου θέλει να το κάνει σκόνη. Αν δεν κάνεις εσύ κάτι για να πατήσεις στα πόδια σου δεν θα το κάνει κανένας άλλος. Δεν είναι θέμα χρημάτων, ούτε θέμα κληρονομικών, ούτε θέμα ντουβαριών ποιος θα τα πάρει. Είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ απλά. Εκείνη όμως έχει δυνατό το αίσθημα της επιβίωσης και γι' αυτό επιβιώνει. Έτσι κι αλλιώς όπως και να ζεις εσύ, την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους δεν το έχεις όπως λες!!

Φρόντισε τον εαυτό σου λοιπόν με κάθε τρόπο διότι δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος για εσένα όπως είδες....και όχι δεν είναι εγωιστικό αυτό.

Σκέψου ότι εσύ έχεις κάτι που δεν το έχει εκείνη. Ότι εσύ είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι γουστάρεις αν το θες. Διότι είσαι ελεύθερη αν δεν το έχεις καταλάβει. Εκείνη όχι !!!

---

πόσο δίκιο έχεις σε όλα.. και αυτό για την "αποδοχή" που λές.. ξόδεψα πολλά χρόνια για να το κερδίσω και όσο κοροίδευα τον εαυτό μου άλλο τόσο με κοροίδευαν και εκείνοι.. Ζήλευα τα άλλα αδέρφια μάλλον, το "οτι οτι και να γινει στην ζωη μας θα έχουμε η μια την άλλη"..
Δεν βαριέσαι, τώρα όμως το πείρα απόφαση.. έκλεισα μια και καλη αυτό το κεφάλαιο. Δύσκολο μέσα μου να το καταπιώ..αλλά πολύ αποφασισμένη οτι αυτούς τους ανθρώπους όπως δεν με χρειάζονται και δεν με νοιάζονται έτσι και εγώ. Δεν σημαίνει βέβαια οτι αν πάθει κάτι η αδερφη μου εγώ δεν θα τρέξω..δεν θα γίνω ποτέ σαν και αυτούς. Αλλά δυστυχώς είμαστε καλύτερα μακρυά η μια απο την άλλη πλέον.. και θα το σεβαστώ για να σεβαστώ και τον εαυτό μου.
Οσο για τα οικονομικά και την επιβίωση, το συζήτησα με τον πατέρα μου ..έκανα μια προσπάθεια να του δείξω το άδικο..οτι εμένα δεν με έχει εξασφαλήσει και οτι νιώθω οτι δεν νοιάζονται με αυτό τον τρόπο..οτι είμαι στην απέξω..και τουλάχιστον να μου γράψει κάτι και μένα να μην ειμαι στον αέρα αύριο αλλά εχω καταλάβει οτι η αδερφή μου έχει όλη την διαχείριση σε όλα.. ακόμη και στους λογαριασμούς του εχουν κοινά ονόματα.. εγώ δεν φένομαι πουθενα και σε τίποτα.
Του είπα μάλιστα οτι αν κάτι μου πάθεις πώςθα μπορέσω εγώ να βγάλω λεφτα να σε βοηθήσω τώρα που δεν δουλεύω? και πάλι λοιπόν ο ήρωας της στορίας θα είναι η αδερφή μου.. και όλα καταλήγουν στα λεφτά και τα λεφτά τους κάνουν ανθρώπους..
Δεν βαριέσαι.. καλά να είναι όλοι τους , την υγεία τους να έχουν και πάντα θα εύχομαι για το καλύτερο γι αυτούς..δεν θέλω το κακό κανενός και το μόνο που εύχομαι είναι να ξεμπερδέψω με τα ψυχολογικά να μπορέσω πάλι να σταθώ στα πόδια μου επαγγελματικά και να κάνω μια νέα αρχή για πάρτυ μου (και τον πατέρα μου).

Απο οσα ειπες ενα ενα πραγμα με ξενισε...ειναι καλοι ανθρωποι λες...με ολα οσα περιεγραψες δεν μου κολλαει καθολου, συγνωμη αλλα ειναι χαλια ανθρωποι. Φιλοχρηματοι και εγωιστες. Ειναι δυνατον να πας να πουλησεις το σπιτι οπου μενουν ο πατερας σου που εχει καταθλιψη και η ανεργη αδερφη σου που εχει δικα της προβληματα ενω μαλιστα εχεις αλλα σπιτια επιχειρησεις τα παντα ολα επειδη η αδερφη σου αρρωστησε και το εκμεταλλευτηκες; Και προσπαθω και να εκφραστω συγκρατημενα και να μη πω καμια πιο βαρια κουβεντα ε; Αυτο με την οικογενεια στεκει μεν, και εγω με τον αδερφο μου που ειναι και αυτος παρτακιας και ημασταν πολυ κοντα παλια απομακρυνθηκαμε καπως οταν εκανε οικογενεια και απεκτησε νεες υποχρεωσεις...αλλα μεχρι στιγμης ποτε δεν με αφησε στον αερα οταν τον χρειαστηκα. Ξερω πως εχει τα δικα του και δεν του φορτωνομαι για αυτον τον λογο, αλλα αααααν ποτε απευθυνθω σε εκεινον ως εσχατη λυση ξερω πολυ καλα πως θα ειναι εκει για εμενα. Πολυ σωστα κανεις που νιωθεις θυμο.
Και οταν τον αφησεις και αυτον και ξεθυμανεις και σταθεις στα ποδια σου θα εισαι ακομα καλυτερα.

Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ πολλές φορές ζηλεύω τις σχέσεις που έχουν φίλες μου με τ' αδέλφια τους. Θα ήμουν πολύ καλύτερα σαν άνθρωπος εάν είχα μια καλή σχέση με τ' αδέλφια μου. Να ήμασταν κοντά ηλικιακά, κοινές παρέες, κοινές ιδέες, δηλ. θα περνούσα καλύτερα ως παιδί και ως έφηβη. Θα ένιωθα και πιο ασφαλείς. Δεν είναι ότι δεν θα τρέξουν (κυρίως ο δεύτερος αδελφός μου) ή ότι δεν θα τρέξω εγώ αν τους συμβεί κάτι κακό, αλλά αυτό δεν αρκεί. Αλλά δεν έκατσε, τι να κάνουμε!! Προσπάθησα να καλύψω αυτό το κενό με το να προσπαθώ να κάνω φίλες ή έστω γνωστές. Γι αυτό τη φιλία πάντα τη θεωρούσα πολύ σημαντική. Καλύπτει πολλά κενά.

Ίσως θα ήταν σωτήριο αυτό και για εσένα. Να εστιάσεις στις φίλες σου. Αν δεν έχεις καιρός να κάνεις. Μετά θα δεις πως θα μαλακώσει ο πόνος που έχεις μέσα σου, διότι θα έχεις αντικαταστήσει αυτό το κενό με κάτι άλλο που έχεις επιλέξει και γιατί όχι και με έναν σύντροφο.

Το δίκιο σου όμως θα σε πνίγει πάντα αν δεν κάτσεις και πεις στην αδελφή σου όλα όσα έγραψες σε εμάς. Δεν ξέρω βέβαια εάν συζητιέται η αδελφή σου ή όχι.

1) Να ζητήσεις εξηγήσεις γι' αυτή της τη στάση και όχι με δικαιολογίες του τύπου "τρέχω με τα παιδιά"
2) Να της πεις αυτό που είπες στον πατέρα σου ότι σε αφήσανε ξεκρέμαστη. Όπως είχε εκείνη βοήθεια έτσι πρέπει να έχεις κ' εσύ. Δεν νομίζω να τολμήσει να αρνηθεί. Εδώ δεν θέλει ούτε συναισθηματισμούς ούτε τίποτα τέτοιο. Θέλει αποφασιστικότητα και επιχειρήματα.

Το ότι υπάρχει το όνομά της στους λογαριασμούς, ναι μεν φανερώνει κάτι ως προς τον έλεγχο κλπ, αλλά επί της ουσίας δεν λέει τίποτα!!!
Το ότι φρόντιζες την μητέρα σου και το ότι φροντίζεις τώρα τον πατέρα σου δείχνει άνθρωπο με υπευθυνότητα και θέλει δύναμη για να το κάνεις αυτό. Σίγουρα δεν φανερώνει άνθρωπο που δεν είναι καλά στα μυαλά του, επειδή φαίνεται ότι αυτή είναι η γνώμη τους για εσένα.

Θα το πω και λίγο ωμά.... όταν είναι για να γηροκομείς / φροντίζεις τους γονείς σας, που δεν είναι κάτι απλό, τότε είσαι ικανή; ααα δηλ. κατά τη γνώμη τους έχεις "ταλέντο" και ικανότητα στη φροντίδα ηλικιωμένων, αλλά σε κάτι άλλο όπως δουλειά, χρήματα / ακίνητα, δεν σε θεωρούν ικανή; Ο ορισμός των συμφεροντολόγων!!! Αλλά από την άλλη όποιες και να είναι οι ικανότητές σου δεν έχει καμία σημασία, έπρεπε να εξασφαλιστείς ΚΑΙ εσύ!!

Αυτά θα μπορούσαν να είναι ένα από τα επιχειρήματα που θα της έθετες.

Επίσης έχω ξεχάσει να σου πω, ότι αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι πολλοί λίγοι άνθρωποι τελικά είναι "αγαπημένοι" με τ' αδέλφια τους. Κυρίως στην ενήλικη ζωή τους. Οι περισσότεροι που ακούω είχαν πάντα και έχουν και τώρα προβλήματα, με λίγες εξαιρέσεις βέβαια. Άρα δεν συμβαίνει μόνο σ' εσένα ή σ' εμένα, συμβαίνει στο 70/80% του πληθυσμού.

οι πιθανοτητες ειναι μονο οι διδυμοι να οφελουνται απο τα αδερφια

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.

Natalia μου εχεις δίκιο.. μπορεί να κανουν οτι κάνουν αλλά είναι καλά παιδιά, με την ένοια οτι δεν έχουν κακία μέσα τους.Δεν τα κάνουν όλα αυτά απο κακία.. και ούτε έχουν πειράξει άνθρωπο..και αυτοί παλεύουν με την ζωή τους άσχετα με το αν επιβαρύνουν κάποιους άλλους. Είναι τόσο επικεντρωμένοι στις δουλειές και στο χρήμα που έχουν ξεχάσει απλά να είναι άνθρωποι.. να έχουν ανθρωπιά όπως είπα τελευταία φορά στην αδερφή μου. Έχουν γίνει σαν ένα θείο μας που όλοι μισούσαμε (και εκείνη το ίδιο και τον κοροίδευε γιατί είχε κάνει το ίδιο κακό στον πατέρα μου...τον εκμεταλλεύτηκε οσο δεν πάει) ..και τώρα είναι και κολλητοί μαζί του! τα ίδια μυαλά ..αντιγραφή του..και όταν το είπα στον πατέρα μου οτι επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο, ο καημενος κατέβασε το κεφάλι.Του είπα οτι αυτό που έπαθες και σε πνίγει με τον αδερφό σου, το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά σου.. και οτι οπως ετσι αδικημενος νιωθεις και εσυ το ιδιο νιωθω και εγω! Αλλα τι να πει ο άνθρωπος.. κόρη του ειναι και αυτή και έχει μεγαλύτερες προτεραιότητες. Και ειλικρινά λυπάμαι πολύ γι αυτό που καταλήξανε να γίνουν σαν και αυτούς που μισούσαμε και γίναν ένα με τον "εχθρό". Δεν πειράζει.. θα τα βρούν μπροστά τους.. γιατί αυτοί οι ανθρώποι στο τέλος καταλήγουν δυστυχυσμένοι και δεν θα έχουν κανέναν δίπλα τους και με παιδιά που κοροιδεύει όλος ο κόσμος.
Cat μου, δυστυχώς αν ένα πρόβλημα είχε πάντα η οικογένειά μου ήταν το πρόβλημα της επικοινωνίας.Σε επίπεδο μηδέν..όσο ζούσε η μητέρα μου (η οποία ήταν η καλύτερη μάνα και γυναίκα στον κόσμο και δεν θα μπορούσα να είχα καλύτερη) ..κρατούσε τις ισορροπίες. Εκείνη κρατούσε ενωμένη αυτή την οικογένεια, εκείνη μας έδειχνε τον δρόμο όταν τον χάναμε..εκείνη τα πάντα όλα. Οταν λοιπον την χάσαμε ολοι βλέπαμε την μητέρα μου στο πρόσωπο της αδερφής μου.Κάτι που δεν κράτησε αυτό για πολύ.. αφου αποδείχθηκε οτι δεν πλησιάζει ουτε στο 1/5 την μητέρα μου (και ήταν μια απο τις τελευταίες κουβέντες που της είπα) και είναι φτηστή αντιγραφή του θείου μου.
Άπειρε λοιπόν προσπάθειες για συζήτηση και ξεκαθαρίσματα, και με κλάματα και με σκληρές κουβέντες που πονάνε και με υσχιρά επιχειρήματα.. αλλά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Πχ σε μια προσπάθεια να μιλήσουμε και να της πω τα παράπονά μου (σαν αυτά που σας είπα) εκείνη μου απάντησε "τι να πω και εγω που με τοση δουλεια δεν εχω χρονο να βγω με τους φιλους μου!".. δηλαδή οταν στον άλλον του λές τόσο σημαντικά προβλήματα εκείνος να θέλει να τον λυπηθείς που δεν πάει για καφέ όσο θα ήθελε!!. .. Ολες λοιπον οι κουβέντες πέφταν στο κενό οπότε σταμάτησε και αυτή η προσπάθεια και οτι βρέξει ας καταιβάσει. Το μόνο όπως είπα που θέλω είναι να πατήσω στα πόδια μου και να φύγω απο αυτό το μέρος να πάω κάπου που να μην τους βλέπω γιατί το να σε βλέπουν τα ανήψια σου και να αλλάζουν δρόμο δεν είναι κάτι το εύκολο που να μπορείς να ζείς με αυτό ιδιαίτεα οταν πασχίζεις ναξεμπερδέψεις με το αγχος και την κατάθληψη. Μια νέα φρέσκια αρχή..να δημιουργήσω νέες φιλίες και να ανακαλύψω νέα αδέρφια...Αμην και πότε!!!
Αχ ρε παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα και που όλοι σας νιώθω οτι με καταλαβαίνετε.. το ειχα πολύ ανάγκη αυτό.. να ειστε καλα!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.

---

καλησπέρα Γιώργο...είμαι στα 40 αλλά νιώθω και δείχνω 25 :P ..Ειλικρινά δεν ξέρω την ανάγκη αυτή που λές να με αποδεχθεί.Ίσως ήταν κάτι που δεν το αντιλαμβανόμουν και τώρα το διαπιστώνω.. Δυστυχως ακομη δεν εχω ξεπερασει πολλά θέματά μου αλλά αν καταφέρω και τα ξεπεράσω έχω βάλει στόχο κατα τον Σεπτέμβρη να ξαναπροσπαθήσω. Είναι ο στόχος και το κίνητρό μου.. Το Χ το τράβηξα και αυτό δεν θα αλλάξει με τίποτα..το χω πάρει απόφαση πλέον και έτσι είναι καλύτερα γιατί βγήκε ένα βάρος απο πάνω μου πολύ μεγάλο αν και ενας καημός παραμένει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

καλησπέρα Γιώργο...είμαι στα 40 αλλά νιώθω και δείχνω 25 :P ..Ειλικρινά δεν ξέρω την ανάγκη αυτή που λές να με αποδεχθεί.Ίσως ήταν κάτι που δεν το αντιλαμβανόμουν και τώρα το διαπιστώνω.. Δυστυχως ακομη δεν εχω ξεπερασει πολλά θέματά μου αλλά αν καταφέρω και τα ξεπεράσω έχω βάλει στόχο κατα τον Σεπτέμβρη να ξαναπροσπαθήσω. Είναι ο στόχος και το κίνητρό μου.. Το Χ το τράβηξα και αυτό δεν θα αλλάξει με τίποτα..το χω πάρει απόφαση πλέον και έτσι είναι καλύτερα γιατί βγήκε ένα βάρος απο πάνω μου πολύ μεγάλο αν και ενας καημός παραμένει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

---

Δεν χρειαζετε να με ευχαριστης.αν οντως τραβηξες Χ.πιστευω οτι θα βελτιωθει και η ζωη σου και τα προβληματα σου ηδη εχεις κανει σημαντικα βηματα.οταν εξαρτωμαστε απο αλλο προσωπο οποιοδηποτε κι αν ειναι αυτο τοτες δεν μπορουμε να προχωρησουμε οι ιδιοι.εισαι νεα κοπελα ακομα.πιστευω οτι θα τα καταφερεις και θα βγεις ακομα πιο δυνατη απο αυτη την ιστορια.
Οσο για το οτι δεν ειναι κακοι ανθρωποι η αδερφη σου και ο γαμπρος θα συμφωνησω με τη ναταλι.
Αν ηταν κακοι τι θα εκαναν?αναρωτιεμαι αλλα τελοσπαντων.εσυ κοιτα τη ζωη σου.ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΚΟΠΕΛΑ.
ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Quote:

---

Originally Posted by jock77

................Άπειρε λοιπόν προσπάθειες για συζήτηση και ξεκαθαρίσματα, και με κλάματα και με σκληρές κουβέντες που πονάνε και με υσχιρά επιχειρήματα.. αλλά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Πχ σε μια προσπάθεια να μιλήσουμε και να της πω τα παράπονά μου (σαν αυτά που σας είπα) εκείνη μου απάντησε "τι να πω και εγω που με τοση δουλεια δεν εχω χρονο να βγω με τους φιλους μου!".. δηλαδή οταν στον άλλον του λές τόσο σημαντικά προβλήματα εκείνος να θέλει να τον λυπηθείς που δεν πάει για καφέ όσο θα ήθελε!!. .. Ολες λοιπον οι κουβέντες πέφταν στο κενό οπότε σταμάτησε και αυτή η προσπάθεια και οτι βρέξει ας καταιβάσει. Το μόνο όπως είπα που θέλω είναι να πατήσω στα πόδια μου και να φύγω απο αυτό το μέρος να πάω κάπου που να μην τους βλέπω γιατί το να σε βλέπουν τα ανήψια σου και να αλλάζουν δρόμο δεν είναι κάτι το εύκολο που να μπορείς να ζείς με αυτό ιδιαίτεα οταν πασχίζεις ναξεμπερδέψεις με το αγχος και την κατάθληψη. Μια νέα φρέσκια αρχή..να δημιουργήσω νέες φιλίες και να ανακαλύψω νέα αδέρφια...Αμην και πότε!!!
Αχ ρε παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα και που όλοι σας νιώθω οτι με καταλαβαίνετε.. το ειχα πολύ ανάγκη αυτό.. να ειστε καλα!

---

Απ' ότι φαίνεται η αδελφή σου ή είναι στη κοσμάρα της ή το παίζει ότι είναι στη κοσμάρα της. Δεν νομίζω να έκανες συζήτηση που αφορά μόνο τον χρόνο, δηλ. να τη ρώτησες γιατί δεν διαθέτει και λίγο χρόνο για εσένα και μετά εκείνη να σου πει για τον καφέ που δεν έχει χρόνο να πιεί με τις φίλες της. Θα τις έθεσες και άλλου είδους ερωτήματα, π.χ περί αδικίας κλπ. Αυτό με τον καφέ δεν κολλάει πουθενά!!

Επειδή είμαι πρακτικός τύπος, θα σου προτείνω να πείσεις τον πατέρα σου να σε εξασφαλίσει με όσους τρόπους έχουν απομείνει. Αν έχει δικαιοδοσία και η αδελφή σου σε ακίνητα κλπ συμβουλεύσου έναν δικηγόρο, δεν είναι κακό. Θα δούνε όλοι τους (και κυρίως η αδελφή σου με τον άντρα της) ότι είσαι αποφασισμένη.

Τώρα, για να μπορέσεις να καταφέρεις να ξεπεράσεις το θέμα το ψυχολογικό που αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να βρεις αλλού σπίτι. Μη σου πω ότι επιβάλλεται. Ίσως θα μπορούσατε να νοικιάζατε το σπίτι που μένεις με τον πατέρα σου και πηγαίνατε μαζί κάπου αλλού. ϊσως και να το πουλάγατε και ν' αγοράζατε κάπου αλλού ΜΑΚΡΥΑ και φυσικά ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ!!!!! είπαμε είμαι πρακτική σαν άνθρωπος :-)

Σκέφτομαι ότι ο λόγος που δεν έχεις ξεπεράσει το ψυχολογικό σου θέμα, είναι γιατί έχεις ίσως καθημερινά την εικόνα με την ανιψιά σου που κάνει ότι δεν σε βλέπει, αλλά και την εικόνα της αδελφής σου. Εδώ άνθρωποι σκληρόπετσοι και θα φρίκαραν σε μια τέτοια κατάσταση.

συγνωμη αλλα τι με νοιαζει εμενα αν δεν εχουν πειραξει ανθρωπο αλλα ειναι ικανοι να πεταξουν απο την ζωη τους αδερφη πατερα κτλ κτλ στους ξενους τις παπιες και στους δικους μας ολη την απανθρωπια?με συγχωρεις αλλα καθολου καλοι δεν ειναι ξερω καμποσους που εδιναν το βρακι τους για τους ξενους και στην οικογενεια τους ηταν φοβερα σκληροι αρπαχτικα θα τους χαρακτηριζα λιαν επιεικως ακου εκει πηγαν να πουληουν το πατρικο να πουλησουν τα δικα τους απληστοι και αχορταγοι αλλα το κακο ειναι οτι κατι τετοιοι τελικα πανε μπροστα

Να στε καλά ρε παιδιά. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όσο ακούγονται ακόμη και τα πρακτικά.. αλλά αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο με το οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ. Πρώτα με το καλό να ξεπεράσω κάποια πράγματα και μετά΄να καταφέρω να βρώ και μια δουλειά μακρυά..και μόλις βρω μια βάση και έχω μια πρόοδο..τοτε ναί σκέφτομαι και να αρχίσω και όλα αυτά τα πρακτικά! ..
Γιώργο μου γι αυτό είμαστε όλοι εμείς εδώ και σε αυτή την κατάσταση..γιατί εμείς τα ευαίσθητα, έξυπνα και δυνατά άτομα την πατάμε και μας γα@@@ται η ψυχολογία. Οι ψυχροί, αδιάφοροι, σταρχιδιστές και παρτάκιδες δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα! Εμείς που νοιαζόμαστε τα παθαίνουμε όλα και είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να λεγόμαστε πάνω απο όλα άνθρωποι και να έχουμε την συνείδηση μας καθαρή. Εγώ μπορεί να έχω πάθει τα χίλια μίρια απο τους ανθρώπους (έχω και αυτό που λένε μ@@κομαγνήτη συν της άλλης και χαλασμένο ραντάρ να επιλέγω ανθρώπους) αλλά έχω την συνείδηση μου ήσυχη και με αυτό πορεύομαι, το οτι δεν είμαι άνθρωπος που προκαλεί προβλήματα και μπελάδες, είμαι τίμια, ειλικρινής και παλεύω για το σωστό και δίκαιο και πάντα να βοηθήσω τους πάντες. Νιώθω περήφανη που δεν μπορεί να μου καταλογήσει κανείς οτι έχω κάνει κάποιο κακό σε κάποιον ..παρα μόνο στον εαυτό μου! Πολλές φορές έχω ευχηθεί να ήμουν και εγώ ένα απο αυτά τα πονηρά λαμόγια που κάνουν ζωάρα...αλλά είναι μια ευχή που την πέρνω πάντα πίσω και πολύ γρηγορα για να μην αηδιάσω και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Τοξικοί ανθρώποι μακρυά απο την ζωή μας πλέον.. είτε είναι αίμα μας είτε είναι γνωστοί μας ή συνάδελφοι η οτιδήποτε. Λίγοι και καλοί και όσοι μας κάνουν να χαμογελάμε, όσοι στεναχωριούνται και δεν χαίρονται με τον πόνο μας, και όσοι έχουν μια πραγματική αληθινή αγκαλιά να μας προσφέρουν. Άνθρωποι με νόημα που θα μπορούν να αναγνωρίσουν το παραμικρό που τους προσφέρεις και χωρίς να χρειάζεται να ανταποδώσουν αλλά να ξέρεις οτι τουλάχιστον το εκτιμούν!!

Quote:

---

Originally Posted by ironman

συγνωμη αλλα τι με νοιαζει εμενα αν δεν εχουν πειραξει ανθρωπο αλλα ειναι ικανοι να πεταξουν απο την ζωη τους αδερφη πατερα κτλ κτλ στους ξενους τις παπιες και στους δικους μας ολη την απανθρωπια?με συγχωρεις αλλα καθολου καλοι δεν ειναι ξερω καμποσους που εδιναν το βρακι τους για τους ξενους και στην οικογενεια τους ηταν φοβερα σκληροι αρπαχτικα θα τους χαρακτηριζα λιαν επιεικως ακου εκει πηγαν να πουληουν το πατρικο να πουλησουν τα δικα τους απληστοι και αχορταγοι αλλα το κακο ειναι οτι κατι τετοιοι τελικα πανε μπροστα

---

Δυστυχώς ετσι ειναι.. δυστυχώς κάποιοι ανθρώποι χάνουν τον προορισμό τους..δεν είναι απαραίτητα κακοί,μοχθηροί, ύπουλοι.. απλά χάνουν κάποιες αξίες, κάποιες ευαισθησίες και ζούν το δικό τους παραμύθι. Αν όλο αυτό γίνεται για το καλό για τα ανηψάκια μου.. ειλικρινά χαλάλι!!!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Να στε καλά ρε παιδιά. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όσο ακούγονται ακόμη και τα πρακτικά.. αλλά αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο με το οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ. Πρώτα με το καλό να ξεπεράσω κάποια πράγματα και μετά΄να καταφέρω να βρώ και μια δουλειά μακρυά..και μόλις βρω μια βάση και έχω μια πρόοδο..τοτε ναί σκέφτομαι και να αρχίσω και όλα αυτά τα πρακτικά! ..
Γιώργο μου γι αυτό είμαστε όλοι εμείς εδώ και σε αυτή την κατάσταση..γιατί εμείς τα ευαίσθητα, έξυπνα και δυνατά άτομα την πατάμε και μας γα@@@ται η ψυχολογία. Οι ψυχροί, αδιάφοροι, σταρχιδιστές και παρτάκιδες δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα! Εμείς που νοιαζόμαστε τα παθαίνουμε όλα και είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να λεγόμαστε πάνω απο όλα άνθρωποι και να έχουμε την συνείδηση μας καθαρή. Εγώ μπορεί να έχω πάθει τα χίλια μίρια απο τους ανθρώπους (έχω και αυτό που λένε μ@@κομαγνήτη συν της άλλης και χαλασμένο ραντάρ να επιλέγω ανθρώπους) αλλά έχω την συνείδηση μου ήσυχη και με αυτό πορεύομαι, το οτι δεν είμαι άνθρωπος που προκαλεί προβλήματα και μπελάδες, είμαι τίμια, ειλικρινής και παλεύω για το σωστό και δίκαιο και πάντα να βοηθήσω τους πάντες. Νιώθω περήφανη που δεν μπορεί να μου καταλογήσει κανείς οτι έχω κάνει κάποιο κακό σε κάποιον ..παρα μόνο στον εαυτό μου! Πολλές φορές έχω ευχηθεί να ήμουν και εγώ ένα απο αυτά τα πονηρά λαμόγια που κάνουν ζωάρα...αλλά είναι μια ευχή που την πέρνω πάντα πίσω και πολύ γρηγορα για να μην αηδιάσω και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Τοξικοί ανθρώποι μακρυά απο την ζωή μας πλέον.. είτε είναι αίμα μας είτε είναι γνωστοί μας ή συνάδελφοι η οτιδήποτε. Λίγοι και καλοί και όσοι μας κάνουν να χαμογελάμε, όσοι στεναχωριούνται και δεν χαίρονται με τον πόνο μας, και όσοι έχουν μια πραγματική αληθινή αγκαλιά να μας προσφέρουν. Άνθρωποι με νόημα που θα μπορούν να αναγνωρίσουν το παραμικρό που τους προσφέρεις και χωρίς να χρειάζεται να ανταποδώσουν αλλά να ξέρεις οτι τουλάχιστον το εκτιμούν!!

---

Καλοκαρδη jocc ξερεις τη εχω καταλαβη? τουλαχιστον απτη δικη μου ζωη.συγγενεις ξαδερφια και τα σχτετικα.ειναι στη ζωη μας για να χερονται με της αποτυχιες μας και να μας τα χτυπανε μια ζωη.και καμια φορα δεν τους απανταω οχι γιατι δεν ξερω να τους απαντησω αλλα επειδη ακριβως ξερω τι να τους απαντησω.
Μεχει τωρα στη ζωη μου πιο πολυ με βοηθησαν οι φιλοι παρα οι συγγενεις μου.οι φιλοι μου σταθηκαν πολυ σπαθι.και χεροντουσαν με της χαρες και λυποντουσαν με της λυπες το αντιθετο απτους συγγενεις.αλλα εγω δεν κρατω κακια σε κανεναν.ας ειναι ολοι τους καλα και ευτηχησμενοι και μιλαω μαζη τους παρα πολυ τυπικα.δεν ανοιγομε ποτε.

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Είναι τόσο επικεντρωμένοι στις δουλειές και στο χρήμα που έχουν ξεχάσει απλά να είναι άνθρωποι.. να έχουν ανθρωπιά όπως είπα τελευταία φορά στην αδερφή μου. Έχουν γίνει σαν ένα θείο μας που όλοι μισούσαμε (και εκείνη το ίδιο και τον κοροίδευε γιατί είχε κάνει το ίδιο κακό στον πατέρα μου...τον εκμεταλλεύτηκε οσο δεν πάει) ..και τώρα είναι και κολλητοί μαζί του! τα ίδια μυαλά ..αντιγραφή του..και όταν το είπα στον πατέρα μου οτι επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο, ο καημενος κατέβασε το κεφάλι.Του είπα οτι αυτό που έπαθες και σε πνίγει με τον αδερφό σου, το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά σου.. και οτι οπως ετσι αδικημενος νιωθεις και εσυ το ιδιο νιωθω και εγω! Αλλα τι να πει ο άνθρωπος.. κόρη του ειναι και αυτή και έχει μεγαλύτερες προτεραιότητες. Και ειλικρινά λυπάμαι πολύ γι αυτό που καταλήξανε να γίνουν σαν και αυτούς που μισούσαμε και γίναν ένα με τον "εχθρό". Δεν πειράζει.. θα τα βρούν μπροστά τους.. γιατί αυτοί οι ανθρώποι στο τέλος καταλήγουν δυστυχυσμένοι και δεν θα έχουν κανέναν δίπλα τους και με παιδιά που κοροιδεύει όλος ο κόσμος.

---

Πολυ σκληση κουβεντα βρε jock αυτη που ειπες για την αδελφη σου και τα ανηψια σου..
Εχεις σκεφτει οτι ολες αυτες οι κατηγοριες που της προσαπτεις, τελικα την απομακρυνουν ολο και περισσοτερο απο σενα? Προσπαθεις να κερδισεις την προσοχη της αλλα τελικα τη διωχνεις πιο μακρια.
Πρεπει να περνανε πολυ χοντρο ζορι για να εχουν παθει τετοια εμμονη με την ανατροφη των παιδιων τους με δηθεν "τελεια" προτυπα. Ολοι αυτοι οι κανονες και οι απαγορευσεις που λες οτι θετουν, δειχνουν να εχουν οι γονεις τους φοβερο αγχος μην κανουν κατι λαθος και μην τα επηρεασει κανεις εκτος των προτυπων τους.
Φαντασου ποσο εξουθενωτικο πρεπει να ειναι αυτο. Ειναι ετσι κι αλλιως εξουθενωτικο να περνας στο ρολο του γονεα και να μην εχεις πια προσωπικο χρονο, ποσο μαλλον οταν εχεις και αυτη την εμμονη της υπερτελειας ανατροφης τους.

Γιατι δε δινει τα δωρα που παιρνεις στα παιδια της? Περα απο τα παραπονα και τις κατηγοριες που της εχεις εκφρασει, της εχεις κανει κατι αλλο που μπορει να την εκανε να σου βαλει Χ ?
Λες οτι ειχε παρει το ρολο της μητερας οταν ειχε πεθανει η μητερα σας, μηπως ενιωσε αχαριστια και πληγωθηκε?
Πληγωμενες φαινεστε και οι 2 η μια απο την αλλη.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Πολυ σκληση κουβεντα βρε jock αυτη που ειπες για την αδελφη σου και τα ανηψια σου..
Εχεις σκεφτει οτι ολες αυτες οι κατηγοριες που της προσαπτεις, τελικα την απομακρυνουν ολο και περισσοτερο απο σενα? Προσπαθεις να κερδισεις την προσοχη της αλλα τελικα τη διωχνεις πιο μακρια.
Πρεπει να περνανε πολυ χοντρο ζορι για να εχουν παθει τετοια εμμονη με την ανατροφη των παιδιων τους με δηθεν "τελεια" προτυπα. Ολοι αυτοι οι κανονες και οι απαγορευσεις που λες οτι θετουν, δειχνουν να εχουν οι γονεις τους φοβερο αγχος μην κανουν κατι λαθος και μην τα επηρεασει κανεις εκτος των προτυπων τους.
Φαντασου ποσο εξουθενωτικο πρεπει να ειναι αυτο. Ειναι ετσι κι αλλιως εξουθενωτικο να περνας στο ρολο του γονεα και να μην εχεις πια προσωπικο χρονο, ποσο μαλλον οταν εχεις και αυτη την εμμονη της υπερτελειας ανατροφης τους.

Γιατι δε δινει τα δωρα που παιρνεις στα παιδια της? Περα απο τα παραπονα και τις κατηγοριες που της εχεις εκφρασει, της εχεις κανει κατι αλλο που μπορει να την εκανε να σου βαλει Χ ?
Λες οτι ειχε παρει το ρολο της μητερας οταν ειχε πεθανει η μητερα σας, μηπως ενιωσε αχαριστια και πληγωθηκε?
Πληγωμενες φαινεστε και οι 2 η μια απο την αλλη.

---

Αφου σου λεει οτι απο μικρη την ειχε στο φτυσιμο και δεν την πηγενε μια.κοντρα πανω στη κοντρα.πανω που αρχισαν να πηγενουν καλα τα πραγματα ηρθε και ο γαμπρος ηρθε και εδεσε το πραμα.ηταν που ηταν στραβω το κλιμα το ....... και ο γαιδαρος και ψωφισε..αν ειχαν λιγη ανθρωπια πανω τους δεν θα εκμεταλευουντουσαν τη κατασταση.το μονο που τους ενδιαφερει ειναι το χρημα.τιποτα αλλο.οσο πληγωμενος και να ειναι ενας ανθρωπος δεν εκμεταλευετε την αδερφη του και μαλιστα τοσο απανθρωπα

Είναι όντως σκληρή κουβέντα και μακάρι να βγώ ψεύτρα γιατί όπως είπα δεν θέλω με τίποτα το κακό τους, την αδερη μου και τα ανήψια μου τους αγαπώ πάρα πολύ ότι και αν έχει γίνει.. Ομως η τακτική τους έχει αποδείξει οτι δεν έχει καλά αποτέλέσματα και επειδή βλέπω τον θείο μου και τα παιδιά του είναι σαν να βλέπω το ίδιο έργο. Δυστυχώς..
Και φυσικά ουτε εγώ είμαι τέλεια (σε καμία περίπτωση) και μπορεί και να μην είμαι το πρότυπο θείας και να έπαθα και ότι έπαθα που τα έκανε τα πράγματα χειρότερα.. και άντε πες οτι εγώ είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και δεν με θές στην ζωή σου... αντε και να δικαιολογήσω οτι τα δικά μου λάθη φταίνε για την κακή σχέση μας..και δεν θα μπώ σε άλλε ςλεπτομέρειες για το τι έχει κάνει ο άντρας της και εκείνη σε εμένα και τι εχω κανει εγω για εκείνους... Δικαιολόγησέ μου όμως με κάποιο τρόπο τουλάχιστον αυτά...
Όταν φτάνει στο σημείο ο άντρας σου να λέει τον πατέρα σου μ@@κα και να του επιτήθεται , τον άνθρωπο που μόνο καλό τους έχει κάνει και έχει ξοδέψει την ζωή του για κάνουν τον τέλειο γάμο με εκατοντάδες κόσμο, να έχουν εκείνοι σήμερα τα πάντα και να ζητούν όλο και περισσότερα.. τον άνθρωπο που φρόντισε την μητέρα σου μέχρι την τελευταία της ανάσα.. που τώρα υποφέρει απο μονάξιά και χίλια δυο.. και αυτό τον άνθρωπο δεν τον υπερασπίζεσαι.. Όταν αυτός ο άνθρωπος παθαίνει πνευμονία και τον τρέχει η αδερφή σου στο νοσοκομείο και εσύ περνάς 3 μέρες μετά στα πεταχτά (κυριολεκτικά στα όρθια) να ρωτήσεις αν είναι καλά τώρα.. Όταν ο άνθρωπος αυτός, ο πατέρας σου, ζεί μια πόρτα δίπλα σου και για 8 μήνες τον αφήνεις να κοιμάται στα ίδια σεντόνια, να μην έχει κουρευτεί και ξυριστεί, να κρέμονται οι αράχνες σε όλο το σπίτι και οι κατσαρίδες να κάνουν βόλτες σε όλο το σπίτι, να μην έχει πλυθεί όλους αυτούς τους μήνες και περιμένεις την αδερφή σου να γυρίσει (δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε τι κατάσταση τον έβρισκα όταν γυρνούσα).. Όταν αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που ζεί μόνος του μια πόρτα δίπλα σου δεν περνάς γυρίζοντας απο την δουλειά η το σχολείο να του πείς μια καλησπέρα, να στείλεις τα παιδιά να τον κάνουν μια αγκαλιά και να ακούσει αυτό το παππού που κάνει το πρόσωπό του να λάμπει..αλλά εκεινος σου μαγειρεύει και σας προσέχει με οτι δυνάμεις έχει ακόμη...
Αυτά πώς να τα δικαιολογήσω? πως να δικαιολογήσω τόση αδιαφορία απέναντι στον ίδιο της τον πατέρα που του χρωστάει οτι έχει και δεν έχει σήμερα και το ποια είναι σήμερα.. Και όταν της τα λες να σου λέει οτι τουλάχιστον του πληρώνει το ρεύμα! Δεν της αρνήθηκα ποτέ οτι δεν έχει συμβάλει οικονομικά σε πολλές περιπτώσεις αλλά είναι αρκετό αυτό?? Δηλαδή όταν στον άλλον έχεις δώσει δύο σπίτια αξίας πάνω απο 1.000.000 ευρώ και επιχειρίσεις άλλά τόσα ..θα του χτυπάς οτι του πληρώνεις το ρεύμα ή το σήμα για το αυτοκίνητο σε έναν άνθρωπο 75 χρονών που δεν έχει πάρει ακόμη σύνταξη?? Αυτές είναι οι αξίε ςπου μας μεγάλωσαν? γιατί εγώ θυμάμαι την μάνα μου και τον πατέρα μου να τρέχουν για τους γονείς τους, για τα αδέρφια τους ακόμη και για φίλους.. σε δυσκολίες και αρρώστιες, και οι δικοί μου είχαν δουλειές και παιδιά αλλά τους γονείς τους δεν τους παραμέλησαν ποτέ. Τα εγγόνια τους δεν τους τα στέρησαν ποτέ. Και σίγουρα δεν τους έκαναν να νιώθουν και ενοχές που τους βοηθάνε!!
Πώς το δικαιολογείς οτι όταν είμαι εδώ με τον πατέρα μου ο πατέρας μου ξαναβρίσκει τον εαυτό του? πάει πάλι τις βόλτες του, ντύνεται καλά, κάνει τα μπάνια του, γελάει , περιποιείται, ξαναβρίσκει τους φίλους του.. και όταν φεύγω γίνεται άνθρωπος των σπηλαίων? Γιατί ο πατέρας μου δεν έχει το θάρρος όταν δεν νιώθει καλά ή χρειάζεται κάτι προσωπικό να το πεί στην αδερφή μου και προτιμάει να κάθεται να πονάει και να της λέει ψέματα οτι δεν έχει τίποτα? Μήπως γιατί εγώ του δείχνω πόσο σημαντικός είναι για μένα και απο τους άλλους κάτι "φοβάται"?
μηπως γιατί απλά ξέρει οτι τουλάχιστον εγώ τον υπολογίζω και τον αγαπώ ακόμη? Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι για κάποιον που έχει δουλειές και παιδιά να δείξει στον ίδιο του τον πατέρα οτι είναι σημαντικός? οτι τον αγαπά? οτι είναι περήφανος γι αυτόν? οτι νοιάζεται για την υγεία του? δηλαδή επειδή παντρευόμαστε και κάνουμε παιδιά γονείς και αδέρφια τα στέλνουμε να κόψουν το λαιμό τους?? Εμάς τουλάχιστον δεν μας μεγαλώσαν έτσι..δεν πείραμε τέτοια παραδείγματα απο την οικογένειά μας.. και ξέρω οτι σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει ο γαμπρός μου αλλά πάλι θα αποφύγω λεπτομέρειες γι αυτόν.

Φίλε/η savatage το Χ το έβαλα εγώ όταν απο πολλές προσπάθειες δεν έβγαλα άκρη μαζί της.. Όταν της έγραφα γράμματα και την παρακαλούσα να προσέξει τον μπαμπά όσο θα λείπω και εγώ γυρνούσα και τον έβλεπα έτσι.. όταν την θερμοπαρακαλούσα να λέει στα παιδιά να περνάνε να του λένε έστω μια καλημέρα για 5 λεπτά μερικές φορές την εβδομάδα και ούτε αυτό έκανε.. και μιλάμε για μια πόρτα δίπλα..ουτε δρόμο να περάσουν απέναντι ουτε τίποτα.. μια πόρτα δίπλα!!! Αλλά αν καμιά φορά δεν μπορεί η ίδια να τα πάρει απο το σχολείο τότε τον θυμάται να του ζητήσει να παει να τα πάρει εκείνος. Και αυτή είναι όλη η σχέση που έχει με τα εγγόνια του. Και η σχέση με την κόρη του? να του φωνάζει που δεν πλένει τα πιάτα, να του φωνάζει που ξόδεψε 20 ευρώ παραπάνω να πάρει κάτι που ήθελε, να του φωνάζει για το ένα για το άλλο..
Δεν άντεχα λοιπόν να την βλέπω να ξεφτιλίζει έτσι τον ίδιο της τον πατέρα και να αδιαφορεί τόσο για εκείνον..και να βλέπω οτι έχει χάσει κάθε ανθρωπιά πάνω της και σε κάθε δικαιολογία να βάζει τα παιδιά και τις δουλειές μπροστά ή άκυρα παραδείγματα όπως το ρεύμα και τον καφέ..
. ..με ένα τελευταίο γράμμα που της τα ξεκαθάρισα όλα αυτά και πως δεν θέλω να έχω πλέον καμία σχέση μαζί της γιατί οτιδήποτε άλλο να της το δικαιολογήσω.. αλλά αυτό με τίποτα!! Το οτι δεν έδινε τα δώρα μου στα παιδιά, το οτι δεν ερχόταν να με δει στο νοσοκομείο, το οτι δεν τα έβαζε με τον άντρα της να με υπερασπιστεί.. όλα αυτά και πολλά ακόμη τα κατάπινα όσο και αν με πνίγανε και έριχνα και πολλές ευθύνες στον εαυτό μου.. όμως αγανάκτησα πια οταν το θεμα με τον πατερα μου παρατράβηξε.
Της αγανγωριζω την αγάπη της για την νέα της οικογένεια, την αφοσίωση της σε αυτή, για την επιτυχία της στα επαγγελματικά και οικονομικά, αλλά ως εκεί.. Της τα αναγνωρίζω αλλά πλέον έπαψα να την θαυμάζω γιατί δεν έχω λόγο να θαυμάζω έναν άνθρωπο που για να τα καταφέρει όλα αυτά θυσιάζει την ανθρωπιά του, τις αξίες του και την ικανότητα του να εκτιμάει και να αγαπάει τους ανθρωπους που της έχουν δώσει τόσα πολλά.. και να ξεχνάει πράγματα όπως το οτι η αδερφή σου όσο και αν μισεί το γαμπρό της αυτή είναι που σου έσωσε τον γάμο όταν ήταν έτοιμος να διαλυθεί..και όταν η μητέρα σου αρρώστησε η αδερφή σου ήταν αυτή που την καθάριζε κάθε μέρα και έκανε τουαλέτα στα χέρια της και εσύ ερχόσουν σαν μια βολτα στο πάρκο!!

Jock δε θελω να τους δικαιολογησω, παρεξηγησες, αλλα δε θελω ουτε και να αρχισω να τους βριζω ομως μεσα σε ενα φορουμ λες και τους ξερω ή λες και μου εχουν κανει κατι.
Το θεμα ειναι οτι δινεις τοσες πολλες πληροφοριες, μερικες αντικρουομενες, αυτο ειναι που με κανει να αναρωτιεμαι τι μπορει να ειναι αυτο που εκεινη δε σου συγχωρει με τιποτα και τι λογο εχει να σε κραταει τοσο μακρια απο την οικονομικη διαχειριση. Το νημα ειναι γεματο με αναφορες σε χρηματα, ξανα και ξανα και ξανα.
Παρολαυτα, δινεις την εντυπωση οτι δεν εχεις οικονομικο προβλημα, οτι αν και 3 χρονια ανεργη, εισαι εξασφαλισμενη και μπορεις να φευγεις για μηνες ολοκληρους. Επισης, η αδελφη σου εχει 3 σπιτια και 3 επιχειρησεις. Το 1 σπιτι και τη 1 επιχειρηση τα εδωσες εσυ, τα αλλα ειναι απο τον μπαμπα σου? Τωρα ειπες οτι δεν εχει καθολου χρηματα ο μπαμπας σου, ουτε συνταξη παιρνει και του πληρωνει τα εξοδα η αδελφη σου. Τοτε γιατι λες οτι ο μπαμπας σου ειναι αυτος που τους ξελασπωνει? Και τα δικα σου εξοδα η αδελφη σου τα καλυπτει? Τα χρηματα φαινεται να εχουν μπει για τα καλα αναμεσα σας, το χρημα σκοτωνει καθε ειδους σχεση, ακομα και τις οικογενειακες. Θα σου βαλω καποια αποσπασματα απο δημοσιευσεις σου που εμενα καπως με μπερδεψαν γιαυτο και αναρωτηθηκα με ποιο τροπο μπορει να την εχεις πληγωσει οσο και εκεινη. Οχι για να τη δικαιολογησω, δεν εχω λογο.

Quote:

---

και εγω παρ ολ αυτα υπέγραψα και τους έδωσα ένα 3οροφο σπίτι, ολόκληρη την επιχείριση, και γενικά έχουν πλέον 3 σπίτια και 3 επιχειρίσεις ολοδικές τους!
Εγω ζω με στο σπίτι του πατέρα μου μαζί του και τον φροντίζω, και είμαι άνεργη 3 χρόνια.

---

Quote:

---

Όταν όμως απέτυχα σε μια δουλειά μου, και μετά άρχισαν και τα ψυχολογικά προβλήματα.. ήταν σαν μια απλη γνωστη μεσα σε ολα αυτα μεχρι και που έπαψε ακόμη και σαν γνωστη να υπάρχει...οσπου δεν υπήρχε πλέον και καθόλου.

---

Quote:

---

Το σπίτι το έδωσα με την καρδιά μου γιατί ήταν μεγαλο για μένα και σκέφτηκα τα ανήψια μου. Εγώ είπα θα είμαι μια χαρά να μένω στο πατρικό μου.

---

Quote:

---

Για την επιχείριση.. όταν ήμουν στα χάπια και δεν ήξερα τι μου γίνεται με έβαλαν να υπογράψω να την πάρει όλη πάνω της.. και έτσι έγινε και εγώ δεν περνάω ούτε απέξω.
Είναι άνθρωποι φιλοχρήματοι αλλά δουλεύουν όμως πολύ, και παλεύουν για την οικογένειά τους. Μπορεί να είναι κομπλεξικοί και οτι άλλο..αλλά είναι καλοί ανθρώποι. Εχουν όμως τον πατέρα μου που τους ξελασπωνει συνέχεια.Μόνοι τους δεν θα είχαν τπτ απο όλα αυτά.. τα λεφτά που έχουν δόσει οι δικοί μου δεν είναι το 1/4 απο αυτά που έδωσαν σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε ήταν άδικο να μου χτυπήσει τα λεφτά που χάθηκαν επειδή η δική μου δουλειά δεν πήγε καλά.

---

Quote:

---

Ακόμη και τώρα που εγώ είμαι άνεργη αυτά τα χρόνια και δεν ξέρω τι μου γίνεται και έχω και αυτα τα προβλήματα υγείας, έπεσαν κάτι χρήματα στα χέρια μας και πήγαν όλα πάλι στην αδερφή μου. Εγω είμαι ευχαριστημένη που τουλάχιστον έχω να φάω και μπορώ να πληρώσω τις ψυχοθεραπείες μου και ενα σπιτι να μενω ως φιλοξενούμενη.
Ειλικρινά τα οικονομικά και όλα αυτά, μπορεί να αισθάνομαι αδικημένη, αλλα είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Δεν θα με ένοιαζε να ζω σε παράγκα, είμαι πολύ απλό άτομο ζω με τα πολυ λιγα ..

---

https://www.e-psychology.gr/forum/th...098#post631098

Quote:

---

19-08-2016,*23:29 #10
jock77

εχω ειδη κλεισει ραντεβου με ολους τους ιατρους..σημερα εκανα το υπερυχο θυροειδους, επειτ εχω γστροσκοπιση, επειτα κλινικη διατροφολογο, γυναικολογο και τελος ολιστικη θεραπεια με το βιοσυντονισμο κι βελονισμο οι οποιοι προσφερουν και ψυχαναλυση. βρεθηκε οικονομικη βοηθεια και τωρα και τα εχω επενδυσει ολα εκει... συγχρονος το εχω ριξει στην καταδυση καθως ανακαλυψα ενα τροπο ετσι αν ηρεμω το μυαλο μου. πως δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα? ο βυθος... εκει ειμαστε ολοι ιδιοι και ειναι ενας μαγικος κοσμος που συγχρονος ειναι και θεραπευτικος. τον προτινω ανεπιφυλακτα συν οτι εινι μια καλη ασκηση για το σωμα.
η οικονομικη βοηθεια τα αλλαζει ολα τωρα μπορω να παλεψω με οπλα ... η φτωχια ειναι μεγαλος εχθρος της ασθενειας μας!

---

Quote:

---

Οσο για τα οικονομικά και την επιβίωση, το συζήτησα με τον πατέρα μου ..έκανα μια προσπάθεια να του δείξω το άδικο..οτι εμένα δεν με έχει εξασφαλήσει και οτι νιώθω οτι δεν νοιάζονται με αυτό τον τρόπο..οτι είμαι στην απέξω..και τουλάχιστον να μου γράψει κάτι και μένα να μην ειμαι στον αέρα αύριο αλλά εχω καταλάβει οτι η αδερφή μου έχει όλη την διαχείριση σε όλα.. ακόμη και στους λογαριασμούς του εχουν κοινά ονόματα.. εγώ δεν φένομαι πουθενα και σε τίποτα.
Του είπα μάλιστα οτι αν κάτι μου πάθεις πώςθα μπορέσω εγώ να βγάλω λεφτα να σε βοηθήσω τώρα που δεν δουλεύω? και πάλι λοιπόν ο ήρωας της στορίας θα είναι η αδερφή μου.. και όλα καταλήγουν στα λεφτά και τα λεφτά τους κάνουν ανθρώπους..

---

Quote:

---

και άντε πες οτι εγώ είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και δεν με θές στην ζωή σου... αντε και να δικαιολογήσω οτι τα δικά μου λάθη φταίνε για την κακή σχέση μας..και δεν θα μπώ σε άλλε ςλεπτομέρειες για το τι έχει κάνει ο άντρας της και εκείνη σε εμένα και τι εχω κανει εγω για εκείνους...

---

Quote:

---

04-06-2017,*12:20
Όσο σκέφτομαι σε τι άνθρωπο με είχαν μεταμορφώσει τα ψυχοφάρμακα.. τι δυστυχία περνούσα.. τι παραλιρισμούς έβγαζα.. τι χοντρές μ@@@κιες έκανα .

---

Και για τον πατερα σου

Quote:

---

Όταν ο άνθρωπος αυτός, ο πατέρας σου, ζεί μια πόρτα δίπλα σου και για 8 μήνες τον αφήνεις να κοιμάται στα ίδια σεντόνια, να μην έχει κουρευτεί και ξυριστεί, να κρέμονται οι αράχνες σε όλο το σπίτι και οι κατσαρίδες να κάνουν βόλτες σε όλο το σπίτι, να μην έχει πλυθεί όλους αυτούς τους μήνες και περιμένεις την αδερφή σου να γυρίσει (δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε τι κατάσταση τον έβρισκα όταν γυρνούσα).. Όταν αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που ζεί μόνος του μια πόρτα δίπλα σου δεν περνάς γυρίζοντας απο την δουλειά η το σχολείο να του πείς μια καλησπέρα, να στείλεις τα παιδιά να τον κάνουν μια αγκαλιά και να ακούσει αυτό το παππού που κάνει το πρόσωπό του να λάμπει..αλλά εκεινος σου μαγειρεύει και σας προσέχει με οτι δυνάμεις έχει ακόμη...
Αυτά πώς να τα δικαιολογήσω? πως να δικαιολογήσω τόση αδιαφορία απέναντι στον ίδιο της τον πατέρα που του χρωστάει οτι έχει και δεν έχει σήμερα και το ποια είναι σήμερα.. Και όταν της τα λες να σου λέει οτι τουλάχιστον του πληρώνει το ρεύμα! Δεν της αρνήθηκα ποτέ οτι δεν έχει συμβάλει οικονομικά σε πολλές περιπτώσεις αλλά είναι αρκετό αυτό?? Δηλαδή όταν στον άλλον έχεις δώσει δύο σπίτια αξίας πάνω απο 1.000.000 ευρώ και επιχειρίσεις άλλά τόσα ..θα του χτυπάς οτι του πληρώνεις το ρεύμα ή το σήμα για το αυτοκίνητο σε έναν άνθρωπο 75 χρονών που δεν έχει πάρει ακόμη σύνταξη??

---

ενω λες οτι ολα αυτα μπορει και μονος του να τα κανει

Quote:

---

Πώς το δικαιολογείς οτι όταν είμαι εδώ με τον πατέρα μου ο πατέρας μου ξαναβρίσκει τον εαυτό του? πάει πάλι τις βόλτες του, ντύνεται καλά, κάνει τα μπάνια του, γελάει , περιποιείται, ξαναβρίσκει τους φίλους του.. και όταν φεύγω γίνεται άνθρωπος των σπηλαίων?

---

Χειριστικο
Ισως η αδελφη σου σα μεγαλη γυναικα, εργαζομενη, παντρεμενη, με παιδια και οικονομικα βαρυ, να μη θελει να παρει το ρολο της μανας ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ.

Quote:

---

Της αγανγωριζω την αγάπη της για την νέα της οικογένεια, την αφοσίωση της σε αυτή, για την επιτυχία της στα επαγγελματικά και οικονομικά, αλλά ως εκεί..

---

Jock λυπάμαι για την πικρία που νιώθεις στην σχέση με την αδερφή σου. Συνήθως οι σχέσεις με τα αδέρφια μας δεν είναι και οι πιο εύκολες και ειδικά όταν μπαίνουν και τα οικονομικά γίνεται βατερλό. Δεν μου φαίνεται παράξενο, τα αδέρφια μας δεν τα διαλέγουμε, δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες αλλά μεγαλώσαμε και δεθήκαμε μαζί τους κι αυτό τα κάνει όλα πιο έντονα και τα καλά αλλά και τις αντιθέσεις. Από την πλευρά σου φαίνεται να έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις αδικημένη και πληγωμένη όμως δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν ακούγοντας την πλευρά της αδερφής σου βρίσκαμε άλλη μια αδικημένη και πληγωμένη. Δεν αμφισβητώ αυτά που λες ούτε προσπαθώ να την δικαιολογήσω άλλα έχοντας ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια και κρίνοντας κι από την δική μου σχέση με την αδερφή μου έχω καταλήξει στο οτι συνήθως είναι και οι δύο πλευρές βαθιά πληγωμένες και επειδή πολλές φορές έχει να κάνει με παιδικά βιώματα/τραυματα είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ίσως θα μπορούσες να γράψεις ένα γράμμα, όχι επιθετικό, αλλά να αναφέρεις όλα αυτά που σε έχουν πληγώσει απο την σχέση μαζί της και να της ζητούσες να κάνει το ίδιο. Νομίζω θα εκπλαγείς κι εσύ αν μπορούσες να δεις το δικό της γράμμα. Συνήθως δεν μπορούμε να φανταστούμε καν, πόσα μικροπράγματα μπορεί να έχουμε κάνει που δεν δώσαμε σημασία και πλήγωσαν τον άλλον.

Εγώ με την αδερφή μου έχουμε μια καλή σχέση αλλά με σκαμπανευάσματα. Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες μπορούμε να τσακωθούμε στο δευτερόλεπτο για το οτιδήποτε και με την ίδια ταχύτητα κι ευκολία να τα ξαναβρούμε. Της αναγνωρίζω πάντα το ελαφρυντικό ότι της έχω φερθεί άσχημα στο παρελθόν και της είναι δύσκολο να το ξεχάσει αλλά πολλές φορές με κάνει να της λέω : μέχρι πότε;; Νομίζω οτι ακόμα κουβαλάει το παράπονο μέσα της ότι δεν την ήθελα για παρέα σαν παιδί, δεν της έλεγα τα μυστικά μου, δεν την εμπιστευόμουν. Νομίζω οτι αυτό είναι λάθος χειρισμός των γονιών να προσπαθούν με το ζόρι να βάλουν τα αδέρφια να κάνουν παρέα ενώ έχουν μια διαφορά ηλικίας που δεν το επιτρέπει. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνανε οι δικοί μου και δυστυχώς βλέπω να το κάνουν πολλοί γονείς.

Με τον αδερφό μου έχουμε σχέση λατρείας και νομίζω μερικές φορές όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω γίνομαι λίγο μαμά του.

Πάντως παρά τα μικροθέματα θεωρώ πως και οι δύο είναι απ΄τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, έχω προσθέσει και 2-3 φίλες-αδερφές και νομίζω κάνουμε καλή παρέα όλοι μαζί.

Καλημέρα savatage.. ,
δεν είναι σκοπός μου να αρχίσουμε να βρίζουμε κανένα, πόσο μάλλον την αδρφή μου!!. Το θέμα το ξεκίνησα για να δω γενικά πως ειναι οι σχέσεις με τα αδέρφια (ιδιαίτερα για όσους πέρασαν ή περνούν κάποια ψυχολογικά θέματα) αλλά οδηγήθηκε να αναλύουμε την δική μου σχέση πιο πολύ απο οτι θα ήθελα.
Προσπάθησα να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις και μπερδεύτηκε ίσως το θέμα γιατί οτι ανέφερα είναι πράγματα που συνέβαιναν ανα τα χρόνια και όχι κάτι που έγινε χθές. Δεν έγιναν όλα αυτά απο την μια μέρα στην άλλη και σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά που έχουν συμβεί.. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις μια ολόκληρη ζωή σε μια παράγραφο.. ή να τα πάρεις με την σειρά. Μπορεί κάποια πράγματα να διχάζουν αλλά το να κάτσω πχ να εξηγήσω τι μπορεί να κάνει μόνος του ο πατέρας μου και τι δεν μπορεί, η πως έχει τώρα λεφτά και πρίν δεν είχε κτλ κτλ ..δεν νομίζω οτι χρειάζονται αυτές οι λεπτομέριες.
Το να πώ οτι τα λεφτά για να φύγω στο εξωτερικό να δουλέψω όταν χρειάστηκε, τα έβρισκα δανικά απο φίλους..θα γεμίσει περισσότερα ερωτηματικά και θα πρέπει έπειτα να εξηγήσω πώς έφτασα να ζητώ δανικά για κάτι τέτοιο.. Καταλήγει ένας φαύλος κύκλος όλο αυτό. Δεν είναι το ζήτημα να ξεσκονίσουμε την οικονομική μας κατάσταση..που βρεθηκαν ολα αυτα, πως κατελεηξαν όπως κατέληξαν και τι έχει ο ένας και τι δεν έχει ο άλλος..
Και όχι ενοείται οτι απο την αδερφή μου δεν είχα και δεν έχω ποτέ καμία οικονομική απαίτηση. Οτι βοήθεια έχω πάρει την έχω πάρει απο φίλους και απο τους γονείς μου και οτι πάλεψα μονη μου.
Το οτι αναφέρω κάποια παραδείγματα για τα οικονομικά,περιουσιακά και επαγγελματικά..και ακους για χρήματα ξανά και ξανά.. είναι γιατί απλά δεν έχω να συνδιάσω την αδερφή μου με τίποτε άλλο. όλη της η ζωή και ενδιαφέρον της και κουβέντες μας και παρε δωσε μας ήταν πάντα γύρω απο αυτά..
Δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω αναλυτικά σε όλα αυτά που μου παρουσιάζεις γιατί είναι τρομερά ψυχοφθόρο και δεν θέλω να μπω σε πιο βαθυά νερά.
Ο κάθε ένας σε μια συζήτηση πιάνεται απο κάποιες κουβέντες.. και κάθε ένας πιάνεται απο διαφορετικές κουβέντες.. δυστυχώς μου είναι αδύνατον να δώσω εξηγήσεις για όλες.. Είναι προτιμότερο να βγάλει ο κάθε ένας τα συμπεράσματά του και σύμφωνα με αυτά να πεί την άποψή του και συμβουλή του έστω και αν είναι διαφορετική απο την δικιά μας. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.. και αναγνωρίζω ιδιαίτερα την προσπάθεια σε μια συζήτηση να μπούμε και στην πλευρά του άλλου και μπράβο σου γι αυτό!!

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Jock λυπάμαι για την πικρία που νιώθεις στην σχέση με την αδερφή σου. Συνήθως οι σχέσεις με τα αδέρφια μας δεν είναι και οι πιο εύκολες και ειδικά όταν μπαίνουν και τα οικονομικά γίνεται βατερλό. Δεν μου φαίνεται παράξενο, τα αδέρφια μας δεν τα διαλέγουμε, δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες αλλά μεγαλώσαμε και δεθήκαμε μαζί τους κι αυτό τα κάνει όλα πιο έντονα και τα καλά αλλά και τις αντιθέσεις. Από την πλευρά σου φαίνεται να έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις αδικημένη και πληγωμένη όμως δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν ακούγοντας την πλευρά της αδερφής σου βρίσκαμε άλλη μια αδικημένη και πληγωμένη. Δεν αμφισβητώ αυτά που λες ούτε προσπαθώ να την δικαιολογήσω άλλα έχοντας ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια και κρίνοντας κι από την δική μου σχέση με την αδερφή μου έχω καταλήξει στο οτι συνήθως είναι και οι δύο πλευρές βαθιά πληγωμένες και επειδή πολλές φορές έχει να κάνει με παιδικά βιώματα/τραυματα είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ίσως θα μπορούσες να γράψεις ένα γράμμα, όχι επιθετικό, αλλά να αναφέρεις όλα αυτά που σε έχουν πληγώσει απο την σχέση μαζί της και να της ζητούσες να κάνει το ίδιο. Νομίζω θα εκπλαγείς κι εσύ αν μπορούσες να δεις το δικό της γράμμα. Συνήθως δεν μπορούμε να φανταστούμε καν, πόσα μικροπράγματα μπορεί να έχουμε κάνει που δεν δώσαμε σημασία και πλήγωσαν τον άλλον.

Εγώ με την αδερφή μου έχουμε μια καλή σχέση αλλά με σκαμπανευάσματα. Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες μπορούμε να τσακωθούμε στο δευτερόλεπτο για το οτιδήποτε και με την ίδια ταχύτητα κι ευκολία να τα ξαναβρούμε. Της αναγνωρίζω πάντα το ελαφρυντικό ότι της έχω φερθεί άσχημα στο παρελθόν και της είναι δύσκολο να το ξεχάσει αλλά πολλές φορές με κάνει να της λέω : μέχρι πότε;; Νομίζω οτι ακόμα κουβαλάει το παράπονο μέσα της ότι δεν την ήθελα για παρέα σαν παιδί, δεν της έλεγα τα μυστικά μου, δεν την εμπιστευόμουν. Νομίζω οτι αυτό είναι λάθος χειρισμός των γονιών να προσπαθούν με το ζόρι να βάλουν τα αδέρφια να κάνουν παρέα ενώ έχουν μια διαφορά ηλικίας που δεν το επιτρέπει. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνανε οι δικοί μου και δυστυχώς βλέπω να το κάνουν πολλοί γονείς.

Με τον αδερφό μου έχουμε σχέση λατρείας και νομίζω μερικές φορές όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω γίνομαι λίγο μαμά του.

Πάντως παρά τα μικροθέματα θεωρώ πως και οι δύο είναι απ΄τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, έχω προσθέσει και 2-3 φίλες-αδερφές και νομίζω κάνουμε καλή παρέα όλοι μαζί.

---

elisabet μου.. δεν αμφιβαλλω καθλολου οτι και η αδερφή μου είναι πληγωμένη απο όλο αυτό.. ίσα ίσα το αντίθετο. Είμαι σίγουρη και το ξέρω οτι και εκείνη είναι πληγωμένη ......απλά είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους... Και δυστυχώς ουτε και σε αυτό μπορούμε να συννενοηθούμε. Ενοείται οτι εκείνη ρίχνει το φταίξιμο σε μένα και εγώ σε εκείνη γι αυτό.. Αν κάποιος μας έφταιγε λιγότερο να είσαι σίγουρη θα το αναγνώριζε τόσο εγώ όσο και εκεινη και δεν θα είχαμε πρόβλημα μια απο τις δύο μας να κάνει πίσω.
Πχ αν εμένα ο άντρας μου έλεγε τον πατέρα μου μ@@@κα και του επιτηθόταν και μετά να ζεί ο πατέρας μου με τον φόβο του άντρα μου.. θα είχα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα και δεν θα του επέτρεπα να ξαναμιλήσει και συμπεριφερθεί έτσι στον πατέρα μου. Εκείνη το ανέχτηκε και το ανέχετε και δεν σηκώνει και κουβέντα για τον άντρα της.. δηλαδή προτιμάει να πεις τον ίδιο τον πατέρα της μ@@κα παρά τον άντρα της. Εγω αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ με τίποτα! ..είμαι άνθρωπος που έχω παίξει και ξύλο για να υπερασπιστώ την τιμή της οικογένειας μου. Οποτε πχ σε αυτό το παράδειγμα ποια να κάνει πίσω? εκείνη θεωρεί οτι "άντρας μου ειναι τι να κανουμε ανεχτειτε τα για χαρη μου" ..και γω θεωρώ οτι για κανέναν και τίποτα δεν είμαι αναγκασμένη να ανεχθώ τέτοια συμπεριφορά στους γονείς μου.. οπότε οποιαδήποτε κουβέντα και προσπάθεια πέφτει στο κενό. Και το φέρνω αυτό ως παράδειγμα για να δείξω οτι πως μπορεί να είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους.. εγω δηλ σε αυτή την περίπτωση είμαι πληγωμένη που η αδερφή μου δεν υπερασπίζεται τον πατέρα μου και εκείνη είναι πληγωμένη που δεν θέλω να ανεχθώ τον άντρα της

Quote:

---

Originally Posted by jock77

elisabet μου.. δεν αμφιβαλλω καθλολου οτι και η αδερφή μου είναι πληγωμένη απο όλο αυτό.. ίσα ίσα το αντίθετο. Είμαι σίγουρη και το ξέρω οτι και εκείνη είναι πληγωμένη ......απλά είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους... Και δυστυχώς ουτε και σε αυτό μπορούμε να συννενοηθούμε. Ενοείται οτι εκείνη ρίχνει το φταίξιμο σε μένα και εγώ σε εκείνη γι αυτό.. Αν κάποιος μας έφταιγε λιγότερο να είσαι σίγουρη θα το αναγνώριζε τόσο εγώ όσο και εκεινη και δεν θα είχαμε πρόβλημα μια απο τις δύο μας να κάνει πίσω.
Πχ αν εμένα ο άντρας μου έλεγε τον πατέρα μου μ@@@κα και του επιτηθόταν και μετά να ζεί ο πατέρας μου με τον φόβο του άντρα μου.. θα είχα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα και δεν θα του επέτρεπα να ξαναμιλήσει και συμπεριφερθεί έτσι στον πατέρα μου. Εκείνη το ανέχτηκε και το ανέχετε και δεν σηκώνει και κουβέντα για τον άντρα της.. δηλαδή προτιμάει να πεις τον ίδιο τον πατέρα της μ@@κα παρά τον άντρα της. Εγω αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ με τίποτα! ..είμαι άνθρωπος που έχω παίξει και ξύλο για να υπερασπιστώ την τιμή της οικογένειας μου. Οποτε πχ σε αυτό το παράδειγμα ποια να κάνει πίσω? εκείνη θεωρεί οτι "άντρας μου ειναι τι να κανουμε ανεχτειτε τα για χαρη μου" ..και γω θεωρώ οτι για κανέναν και τίποτα δεν είμαι αναγκασμένη να ανεχθώ τέτοια συμπεριφορά στους γονείς μου.. οπότε οποιαδήποτε κουβέντα και προσπάθεια πέφτει στο κενό. Και το φέρνω αυτό ως παράδειγμα για να δείξω οτι πως μπορεί να είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους.. εγω δηλ σε αυτή την περίπτωση είμαι πληγωμένη που η αδερφή μου δεν υπερασπίζεται τον πατέρα μου και εκείνη είναι πληγωμένη που δεν θέλω να ανεχθώ τον άντρα της

---

Αν θες την γνώμη μου, νομίζω οτι είναι λάθος να μπλέκετε τον πατέρα σου ή οποιονδήποτε άλλο στην μεταξύ σας σχέση. Μα θα μου πεις πατέρας μου είναι πώς γίνεται να μην πληγωθώ και να μην τον υπερασπίζομαι όταν βλέπω αυτή την συμπεριφορά απέναντι του; Κατανοητό και σεβαστό αυτό κι εγώ στη θέση σου έτσι θα ένιωθα και δεν θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια σε μια τέτοια συμπεριφορά. Όμως όσο κουφό κι αν ακούγεται ίσως να μην τα γνωρίζεις όλα κι ας είστε στην ίδια οικογένεια. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να συγκρατούμε στην μνήμη μας κυρίως αυτά που μας πόνεσαν τους ίδιους. Χίλιες ξυλιές σε ξένο κώλο λέει.. δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Έτσι όπως ακούω την ιστορία σαν τρίτος και χωρίς να σας ξέρω φυσικά, μου φαίνεται αδιανόητο μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει με αρχές και αξίες όπως λες με γονείς στοργικούς κτλ ξαφνικά να γυρνάει στην πλάτη στον ίδιο της τον πατέρα. Κάτι δεν πάει καλά εδώ, καταλαβαίνεις; Και δύο πράγματα μου πάνε στο μυαλό : ή η γυναίκα αυτή, παρόλη την εξωτερική εικόνα που δείχνει του όλα είναι καλά (έχω την οικογένεια μου, έχω χρήματα, δουλειά κτλ) βρίσκεται σε δύσκολη φάση και περνάει ζόρια (πχ δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι ακριβώς η σχέση με τον άντρα της και γιατί δείχνει να έχει τέτοια προσκόλληση σε αυτόν) ή η σχέση με τους γονείς της δεν ήταν εξαρχής αυτή που έπρεπε. Ίσως ενδόμυχα να κρατούσε παράπονα από τον πατέρα σου, ίσως να νιώθει κι εκείνη αδικημένη από αυτόν, ίσως να θυμάται συμπεριφορές που την πόνεσαν και που εσύ ακόμα κι αν ήσουν στο ίδιο σπίτι δεν πρόσεξες καν γιατί δεν σε αφορούσαν.
Δεν το λέω αυτό συγκεκριμένα για την αδερφή σου, αυτή είναι η γνώμη μου για όλα τα παιδιά που δείχνουν να έχουν μια "γαιδουρινή" στάση απέναντι στους γονείς τους μεγαλώνοντας. Ίσως είναι κάτι που απλά δεν μπορώ να το εξηγήσω εγώ αλλιώς επειδή κι εγώ δεν λειτουργώ έτσι, αλλά ειλικρινά όσα τέτοια παραδείγματα έχω γύρω μου, σε όλες τις περιπτώσεις αποδείχθηκε πως η σχέση γονιού-παιδιού δεν ήταν τελικά τόσο στέρεη όσο φαινόταν. Και συνήθως το τρίτο πρόσωπο που ερχόταν (σύζυγος πχ) ήταν απλά η αφορμή για να φανεί ένα πρόβλημα που πριν καλύπτονταν.

Αυτό βέβαια δεν αποτελεί δικαιολογία για κανέναν μας. Ο, τι παράπονα και να έχουμε από τους γονείς μας υποτίθεται ως ενήλικες οφείλουμε να τα διαχειριστούμε ανάλογα και να τα ξεπεράσουμε... αλλά στην πράξη ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό να συμβεί.

Οπότε έχοντας αυτά στο νου μου, θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να σκεφτείς λίγο την σχέση μαζί της, βγάζοντας απ' έξω την συμπεριφορά της προς τον πατέρα σου. Αν μιλούσατε ακόμα θα σου έλεγα ίσως να την ρωτούσες, να προσπαθούσες να καταλάβεις τι παράπονα κουβαλάει από κείνον ή ίσως να προσπαθούσες να δεις πιο προσεκτικά την σχέση με τον άντρα της, γιατί βάζει εκείνον πάνω απ όλα, δείχνει να έχει μια προσκόλληση, ίσως δεν είναι τόσο δυνατή όσο δείχνει...αλλά από οτι καταλαβαίνω αυτό είναι δύσκολο να συμβεί τώρα.

Επίσης επειδή αναφέρεις πολύ και τα οικονομικά να σου πω οτι πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, το κάνουν αυτό μέσω της οικονομικής στήριξης. Δηλαδή το γεγονός οτι όπως λες πληρώνει το ρεύμα του πατέρα σου, αυτό για σένα μπορεί να μοιάζει τυπικό και είναι, και να μην σε καλύπτει, όμως για εκείνη μπορεί να δείχνει ενδιαφέρον, στήριξη, ακόμα και αγάπη.

Φαίνεται σα να παίρνω το μέρος της συνεχώς αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις. Το κάνω αυτό γιατί οκ εσύ ξέρεις τα παραπονά σου και την δικη σου πλευρά, θεωρώ πως δεν θα σε βοηθήσει απλά να μείνω σε αυτά αλλά να προσπαθήσω να σου δείξω λίγο και την άλλη πλευρά. Τουλάχιστον όπως την καταλαβαίνω εγώ.

Δεν με απασχολεί καθόλου που προσπαθείτε να την υπερασπιστείτε και προσπαθείτε να μπείτε στην θέση της.. ίσα ίσα το εκτιμώ πολύ. Όταν ακούμε μόνο την πλευρά του ενός είναι λογικό να προσπαθούμε να το δούμε και απο την πλευρά του άλλου όταν ο ίδιος δεν είναι εδώ να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Δυστυχώς η σχέση μου με την αδερφή μου είναι διαταραγμένη απο την ώρα που γεννήθηκα.
Είναι δίκαιο να ψάχνουμε ελαφρυντικά για την άλλη πλευρά...αλλά κάποια "εγκλήματα" απλά δεν χωράνε ελαφρυντικά και σίγουρα δεν τα αξίζουν.

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Δεν με απασχολεί καθόλου που προσπαθείτε να την υπερασπιστείτε και προσπαθείτε να μπείτε στην θέση της.. ίσα ίσα το εκτιμώ πολύ. Όταν ακούμε μόνο την πλευρά του ενός είναι λογικό να προσπαθούμε να το δούμε και απο την πλευρά του άλλου όταν ο ίδιος δεν είναι εδώ να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Δυστυχώς η σχέση μου με την αδερφή μου είναι διαταραγμένη απο την ώρα που γεννήθηκα.
Είναι δίκαιο να ψάχνουμε ελαφρυντικά για την άλλη πλευρά...αλλά κάποια "εγκλήματα" απλά δεν χωράνε ελαφρυντικά και σίγουρα δεν τα αξίζουν.

---

Μερικη μιλανε για επαγγελματικη και οικονομικη επιτυχια.μα ποια οικονομικη επιτυχια ρε παιδια.και αυτο ακομα στο πατερα της το οφειλη.αυτος της φησε της επιχειρισης.για ποια οικονομικη επιτυχια μιλατε?ο πατερας της την αφησε λεφτα με το τσουβαλι.τη εκανε με τη μαγκια της αυτη?
Και οχι δεν την διξαιολογο με τιποτα.ο πληγωμενο
ς ο ανθρωπος δεν συμπεριφερετε ετσι.δεν χωραει καμια δικαιολογια.οσο για το ρευμα που του πληρωνη ειναι απειροεκαχιστο μπροστα σε αυτα που εκανε ο πατερας της σε αυτην.και μαλλον και αυτο το κανει για να καθησηχαση λιγο τη συνηδηση της.οσο της εχει μεινη.
Υ.Γ
Συγγνωμη jock που μιλαω ετσι για την αδερφη σου αλλα δεν μπορω να δικαιολογησω τα αδικαιολογιτα

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Μερικη μιλανε για επαγγελματικη και οικονομικη επιτυχια.μα ποια οικονομικη επιτυχια ρε παιδια.και αυτο ακομα στο πατερα της το οφειλη.αυτος της φησε της επιχειρισης.για ποια οικονομικη επιτυχια μιλατε?ο πατερας της την αφησε λεφτα με το τσουβαλι.τη εκανε με τη μαγκια της αυτη?
Και οχι δεν την διξαιολογο με τιποτα.ο πληγωμενο
ς ο ανθρωπος δεν συμπεριφερετε ετσι.δεν χωραει καμια δικαιολογια.οσο για το ρευμα που του πληρωνη ειναι απειροεκαχιστο μπροστα σε αυτα που εκανε ο πατερας της σε αυτην.και μαλλον και αυτο το κανει για να καθησηχαση λιγο τη συνηδηση της.οσο της εχει μεινη.
Υ.Γ
Συγγνωμη jock που μιλαω ετσι για την αδερφη σου αλλα δεν μπορω να δικαιολογησω τα αδικαιολογιτα

---

Εσύ βασικά Γιώργο είπες την πιο σωστή κουβέντα.. "ηρθε και ο γαμπρος ηρθε και εδεσε το πραμα.ηταν που ηταν στραβω το κλιμα το ....... και ο γαιδαρος και ψωφισε.." ..σε κάθε σου απάντηση είναι λές και ακούω κάποιον γνωστό μου..κάποιον που μας ξέρει. Δυστυχώς όταν μπαίνουν τρίτα πρόσωπα σε μια οικογένεια αλλάζει όλη η "χημεία" της και οι ισορροπίες της.. και δυστυχώς όχι πάντα στο καλύτερο.
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας και για το επίπεδο που κρατήσαμε σε όλη αυτή την κουβέντα. Εύχομαι σε όλους να έχετε μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση με τα αδέρφια σας και τους γονείς σας γιατί σε κανένα δεν αξίζει να νιώθει την απόρρηψη και την αδικία μέσα στην οικογένειά του.. νομίζω είναι απο τα πιο δύσκολα που μπορεί να αντιμετοπίσει κανείς στην ζωή του όταν αγαπάει την οικογένειά του. Η ανθρωπιά πρέπει να χαρίζεται και όχι να κερδίζεται...
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Εσύ βασικά Γιώργο είπες την πιο σωστή κουβέντα.. "ηρθε και ο γαμπρος ηρθε και εδεσε το πραμα.ηταν που ηταν στραβω το κλιμα το ....... και ο γαιδαρος και ψωφισε.." ..σε κάθε σου απάντηση είναι λές και ακούω κάποιον γνωστό μου..κάποιον που μας ξέρει. Δυστυχώς όταν μπαίνουν τρίτα πρόσωπα σε μια οικογένεια αλλάζει όλη η "χημεία" της και οι ισορροπίες της.. και δυστυχώς όχι πάντα στο καλύτερο.
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας και για το επίπεδο που κρατήσαμε σε όλη αυτή την κουβέντα. Εύχομαι σε όλους να έχετε μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση με τα αδέρφια σας και τους γονείς σας γιατί σε κανένα δεν αξίζει να νιώθει την απόρρηψη και την αδικία μέσα στην οικογένειά του.. νομίζω είναι απο τα πιο δύσκολα που μπορεί να αντιμετοπίσει κανείς στην ζωή του όταν αγαπάει την οικογένειά του. Η ανθρωπιά πρέπει να χαρίζεται και όχι να κερδίζεται...
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ!

---

Εμπειριες ειναι καθαρα τιποτα αλλο.να εισαι καλα και εσυ αγαπητη jock σου ευχομε υγεια και ευτηχια ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Εμπειριες ειναι καθαρα τιποτα αλλο.να εισαι καλα και εσυ αγαπητη jock σου ευχομε υγεια και ευτηχια ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!!

---

Να σαι καλά ρε Γιώργο..και σε εσάς εύχομαι να αποκτήσετε ένα υγιέστατο παιδάκι (και δυο και τρία.. μετο καλό!), όπως ειδα σε άλλα σου μηνύματα πως επιθυμείτε, και να ειστε πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!!!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Να σαι καλά ρε Γιώργο..και σε εσάς εύχομαι να αποκτήσετε ένα υγιέστατο παιδάκι (και δυο και τρία.. μετο καλό!), όπως ειδα σε άλλα σου μηνύματα πως επιθυμείτε, και να ειστε πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!!!

---

Ευχαριστω πολυ jock ενα απτα προβληματα μου ειναι και αυτο.βλεπουμε με τη γυναικα μου μωρακια στο δρομο και τα αγαπαμε πολυ.αλλα δυστηχως ο πελαργος δε μας βρηκε ακομα και δεν ξερω και ποτε και εαν θα μας βρει.με τη προσπαθεια να διορθωσε το προβλημα μου με την ασθενοσπερμια ανοιξα αλλα θεματα.τωρα τα ξεπερασα αλλα καποιες ιδεες μου μεινανε.τελοςπαντων μην σε κουραζω με τα δικα μου.παντως δεν εχω εγκαταλειψη τον αγωνα για εστω και ενα μωρο.να μπουσουλαει στο φτωχικο μου.ο θεος ξερει καλυτερα.αυτο λεω παντα

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Ευχαριστω πολυ jock ενα απτα προβληματα μου ειναι και αυτο.βλεπουμε με τη γυναικα μου μωρακια στο δρομο και τα αγαπαμε πολυ.αλλα δυστηχως ο πελαργος δε μας βρηκε ακομα και δεν ξερω και ποτε και εαν θα μας βρει.με τη προσπαθεια να διορθωσε το προβλημα μου με την ασθενοσπερμια ανοιξα αλλα θεματα.τωρα τα ξεπερασα αλλα καποιες ιδεες μου μεινανε.τελοςπαντων μην σε κουραζω με τα δικα μου.παντως δεν εχω εγκαταλειψη τον αγωνα για εστω και ενα μωρο.να μπουσουλαει στο φτωχικο μου.ο θεος ξερει καλυτερα.αυτο λεω παντα

---

Καλημέρα, και ενοείται δεν με κουράζεις. Είμαστε εδώ για να τα λέμε και να συζητάμε..να τα βγάζουμε απο μέσα μας και ίσως μας πει καποιος και κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει. Αυτό που περνάς το έχω ζήσει με πολλούς φίλους και μάλιστα η ίδια έχω γίνει και δύο φορές δότρια ωαρίων. Αυτό που μπορώ να σου πώ είναι οτι δεν χρειάζεται να ανυσηχείς καθόλου γιατί η επιστήμη πλέον έχει προχωρήσει τόσο μα τόσο πολύ και αν χρειαστεί είναι πάντα εκεί για να κάνει κάποια πράγματα πιο εύκολα όταν χρειάζεται. Εγω θα σου πω τι παρατήρησα με τους περισσότερους φίλους μου (ακόμη και εκείνους που είχαν πρόβλημα με το σπέρμα τους ή που είχε η κοπέλα κάποιο θεματάκι) ..οτι η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν σου λέω κάτι που δεν ξέρεις αλλά θα σου πω τι παρατήρησα εγώ ουτος ή άλλος.
Υπήρξαν λοιπόν ζευγάρια που ήταν παντρεμένα καιρό και έκαναν ασφαλή έρωτα μέχρι να είναι έτοιμοι να αποφασίσουν για ένα παιδάκι. Αυτά λοιπόν τα ζευγάρια αντιμετόπισαν και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο προγραμματισμός δηλαδή δημιουργεί εμπόδια και προβλήματα. Αυτό το "ξεκινάμε την προσπάθεια για παιδάκι".. αυτή η "προσπάθεια" είναι στην ουσία και το εμπόδιο. Η προσπάθεια φέρνει και απογοήτευση και στεναχώρια και άγχος όταν δεν πετύχει με την πρώτη δεύτερη, πέμπτη, δέκατη φορά.. και τότε χειροτερεύει η κατάσταση. Είναι απαραίτητο να βγείτε απο αυτή την "ζώνη" της προπάθειας.. Ιδιαίτερα αν έχεις μοιραστεί αυτό το νέο με άλλους ανθρώπους ..τους συγγενείς σας.. οτι δηλαδή να ξεκινήσαμε να βάλουμε μπροστά για παιδάκι και μετά ολο αυτο γυρνά πάνω σας σαν "ευθύνη", σαν να πρέπει να αποδείξετε κάτι, σαν να μην πρέπει να απογοητεύεσετε, σαν να μην θέλετε να φανείτε προβληματικοί .. σαν να πρέπει να "καταφέρετε" κάτι!! Είναι οτι χειρότερο να το μοιράζεσαι αυτό με τους άλλους. Αν ένα ζευγάρι αποφασήσει να φέρει παιδάκι θα πρέπει να είναι αποκλειστικά προσωπική τους υπόθεση και να μην την μοιράζεται με κανένα ακόμη και όταν υπάρχει πρόβλημα. Η πίεση που μπορεί να ασκήσει το περιβάλλον άθελά του έχει τρομερές επιπτώσεις. Η δικοί μου φίλοι που πέτυχαν σε μερικούς μήνες να αυτό ήταν εκείνοι που δεν είπαν σε κανένα τι αποφάσησαν να κάνουν, δεν είπαν σε κανένα τι πρόβλημα είχαν και το μοιράστηκαν μόνο όταν τελικά έμεινε έγκυος. Που ξέφυγαν απο την νοοτροπία του "προσπαθούμε" και του "να καταφέρουμε" και το πείραν όλο το πράγμα αλλιώς. Βγάλαν την "γονιμοποίηση" αποτ ο μυαλό τους και κάναν έρωτα σαν την πρώτη φορά, εκπλήρωσαν κάποιες φαντασιώσεις και γενικά το ρίξαν έξω.. Κάνανε ότι κάνανε πάντα, δεν σταμάτησαν όταν βγαίνουν να πίνουν το ποτάκι τους, να καπνίσουν το τσιγάρο τους και γενικά την νοοτροπία του προσέχω για να έχω που την ξεκίνησαν απο την στιγμή που είπαν οτι θα ξεκινήσουν να κάνουν ελεύθερο έρωτα.Πόσες γυναίκες όταν κάνουν ελεύθερο σέξ μετράνε ποιά μέρα είναι η καλύτερη για να μην πιάσουν ή να πιάσουν για να κάνουν? Ποιός άνθρωπος δηλαδή όταν κάνει έρωτα με έναν άλλον αλλάζει πράγματα στην ζωή του? γιατί πρέπει να γίνεται το ίδιο όταν απόφασίζουν να γίνουν γονείς? οι πιο πετυχημένες συλλήψεις είναι αυτές που δεν υπάρχει σχέδιο απο πίσω. Ακόμη και όταν υπάρχει θεματάκι στην γονιμότητα των συντρόφων αυτό το θεματάκι δεν πρέπεινα γίνεται το θέμα της εβδομάδας ή του μήνα.. Ο έρωτας χρειάζεται απελευθέρωση, χρειάζεται να είναι κάτι προσωπικό και χρειάζεται συμφιλίωση. Οπότε γνώμη μου είναι να σταματήσεις να το σκέφτεσαι αυτό ώς ένα "αγώνα".. βγές απο το "σχέδιο".. βγές απο την ''προσπάθεια".. ξέρω, εύκολο στα λόγια και δύσκολο στην πράξη όταν μάλιστα αισθάνεσαι οτι εσύ είσαι το εμπόδιο αλλά όταν κάνεις έρωτα και σκέφτεσαι τον θεό και αν θα γίνει ένα θαύμα δεν είναι οτι καλύτερο. Απόλαυσε τον ελεύθερο έρωτα με την γυναίκα σου σαν να γνωριστήκατε χθές..πάρτε τον χρόνο με το μέρος σας..δεν σας κυνηγάει κανένας και δεν έχετε να δώσετε λογαριασμό σε κανένα! απολαύστε τον έρωτά σας και την ζωή! διασκεδάστε, ξενυχτήστε, ταξίδέψτε.. και ζείστε έντονα! τουλάχιστον θα έχετε απολάυσει την "προσπάθεια" ;)

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Καλημέρα, και ενοείται δεν με κουράζεις. Είμαστε εδώ για να τα λέμε και να συζητάμε..να τα βγάζουμε απο μέσα μας και ίσως μας πει καποιος και κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει. Αυτό που περνάς το έχω ζήσει με πολλούς φίλους και μάλιστα η ίδια έχω γίνει και δύο φορές δότρια ωαρίων. Αυτό που μπορώ να σου πώ είναι οτι δεν χρειάζεται να ανυσηχείς καθόλου γιατί η επιστήμη πλέον έχει προχωρήσει τόσο μα τόσο πολύ και αν χρειαστεί είναι πάντα εκεί για να κάνει κάποια πράγματα πιο εύκολα όταν χρειάζεται. Εγω θα σου πω τι παρατήρησα με τους περισσότερους φίλους μου (ακόμη και εκείνους που είχαν πρόβλημα με το σπέρμα τους ή που είχε η κοπέλα κάποιο θεματάκι) ..οτι η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν σου λέω κάτι που δεν ξέρεις αλλά θα σου πω τι παρατήρησα εγώ ουτος ή άλλος.
Υπήρξαν λοιπόν ζευγάρια που ήταν παντρεμένα καιρό και έκαναν ασφαλή έρωτα μέχρι να είναι έτοιμοι να αποφασίσουν για ένα παιδάκι. Αυτά λοιπόν τα ζευγάρια αντιμετόπισαν και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο προγραμματισμός δηλαδή δημιουργεί εμπόδια και προβλήματα. Αυτό το "ξεκινάμε την προσπάθεια για παιδάκι".. αυτή η "προσπάθεια" είναι στην ουσία και το εμπόδιο. Η προσπάθεια φέρνει και απογοήτευση και στεναχώρια και άγχος όταν δεν πετύχει με την πρώτη δεύτερη, πέμπτη, δέκατη φορά.. και τότε χειροτερεύει η κατάσταση. Είναι απαραίτητο να βγείτε απο αυτή την "ζώνη" της προπάθειας.. Ιδιαίτερα αν έχεις μοιραστεί αυτό το νέο με άλλους ανθρώπους ..τους συγγενείς σας.. οτι δηλαδή να ξεκινήσαμε να βάλουμε μπροστά για παιδάκι και μετά ολο αυτο γυρνά πάνω σας σαν "ευθύνη", σαν να πρέπει να αποδείξετε κάτι, σαν να μην πρέπει να απογοητεύεσετε, σαν να μην θέλετε να φανείτε προβληματικοί .. σαν να πρέπει να "καταφέρετε" κάτι!! Είναι οτι χειρότερο να το μοιράζεσαι αυτό με τους άλλους. Αν ένα ζευγάρι αποφασήσει να φέρει παιδάκι θα πρέπει να είναι αποκλειστικά προσωπική τους υπόθεση και να μην την μοιράζεται με κανένα ακόμη και όταν υπάρχει πρόβλημα. Η πίεση που μπορεί να ασκήσει το περιβάλλον άθελά του έχει τρομερές επιπτώσεις. Η δικοί μου φίλοι που πέτυχαν σε μερικούς μήνες να αυτό ήταν εκείνοι που δεν είπαν σε κανένα τι αποφάσησαν να κάνουν, δεν είπαν σε κανένα τι πρόβλημα είχαν και το μοιράστηκαν μόνο όταν τελικά έμεινε έγκυος. Που ξέφυγαν απο την νοοτροπία του "προσπαθούμε" και του "να καταφέρουμε" και το πείραν όλο το πράγμα αλλιώς. Βγάλαν την "γονιμοποίηση" αποτ ο μυαλό τους και κάναν έρωτα σαν την πρώτη φορά, εκπλήρωσαν κάποιες φαντασιώσεις και γενικά το ρίξαν έξω.. Κάνανε ότι κάνανε πάντα, δεν σταμάτησαν όταν βγαίνουν να πίνουν το ποτάκι τους, να καπνίσουν το τσιγάρο τους και γενικά την νοοτροπία του προσέχω για να έχω που την ξεκίνησαν απο την στιγμή που είπαν οτι θα ξεκινήσουν να κάνουν ελεύθερο έρωτα.Πόσες γυναίκες όταν κάνουν ελεύθερο σέξ μετράνε ποιά μέρα είναι η καλύτερη για να μην πιάσουν ή να πιάσουν για να κάνουν? Ποιός άνθρωπος δηλαδή όταν κάνει έρωτα με έναν άλλον αλλάζει πράγματα στην ζωή του? γιατί πρέπει να γίνεται το ίδιο όταν απόφασίζουν να γίνουν γονείς? οι πιο πετυχημένες συλλήψεις είναι αυτές που δεν υπάρχει σχέδιο απο πίσω. Ακόμη και όταν υπάρχει θεματάκι στην γονιμότητα των συντρόφων αυτό το θεματάκι δεν πρέπεινα γίνεται το θέμα της εβδομάδας ή του μήνα.. Ο έρωτας χρειάζεται απελευθέρωση, χρειάζεται να είναι κάτι προσωπικό και χρειάζεται συμφιλίωση. Οπότε γνώμη μου είναι να σταματήσεις να το σκέφτεσαι αυτό ώς ένα "αγώνα".. βγές απο το "σχέδιο".. βγές απο την ''προσπάθεια".. ξέρω, εύκολο στα λόγια και δύσκολο στην πράξη όταν μάλιστα αισθάνεσαι οτι εσύ είσαι το εμπόδιο αλλά όταν κάνεις έρωτα και σκέφτεσαι τον θεό και αν θα γίνει ένα θαύμα δεν είναι οτι καλύτερο. Απόλαυσε τον ελεύθερο έρωτα με την γυναίκα σου σαν να γνωριστήκατε χθές..πάρτε τον χρόνο με το μέρος σας..δεν σας κυνηγάει κανένας και δεν έχετε να δώσετε λογαριασμό σε κανένα! απολαύστε τον έρωτά σας και την ζωή! διασκεδάστε, ξενυχτήστε, ταξίδέψτε.. και ζείστε έντονα! τουλάχιστον θα έχετε απολάυσει την "προσπάθεια" ;)

---

Αγαπητη jock καταρχην σε ευχαριστω παρα πολυ για της πολυτιμες συμβουλες σου.αλλα θελω να σου πω οντας 8 χρονια παντρεμενοι με τη γυναικα μου ουτε μια μερα δεν πηραμε προφυλαξεις και αυτο ειναι που με φερνει σε ακομα πιο δυσκολη θεση.ναι το μωρο το θελω πολυ αλλα πλεον δεν ανγχωνομε καθολου.μονο καποιες φορες απελπιζομε.και απελπιζωμε οταν βλεπω ζευγαρια που παντρευτικαν πριν 2-3 μηνες και ανακοινωνουν την εγκυμοσυνη.εκει πεθαινω και αυτα τα παιδια ειναι μολις 20 ετων.χερομε για εκεινους πραγματικα χερομε στα παντελονια που φοραω.για εκεινους χερομε απλα αισθανομε αχρηστος εγω.αλλα ευτηχως μονο σε τετοιες περιπτωσεις με πιανει το παραπονο.γενικοτερα αισθανομε ενταξει.επισεις δεν σου κρυβω οτι δυο φορες απτην απελπισια μου εχω πει στη γυναικα μου οτι αν θελει μπορουμε να χωρισουμε(ξερω ειπα βλακεια αλλα το ειπα καθαρα απο απελπισια)
Της ειπα οτι δεν εχω το δικαιωμα να την κραταω διπλα μου τη στιγμη που εχω εγω το προβλημα ειναι καθαρα εγωιστικο απτη πλευρα μου να την αφησω μια ζωη χωρις παιδι επειδη εχω προβλημα
..

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Αγαπητη jock καταρχην σε ευχαριστω παρα πολυ για της πολυτιμες συμβουλες σου.αλλα θελω να σου πω οντας 8 χρονια παντρεμενοι με τη γυναικα μου ουτε μια μερα δεν πηραμε προφυλαξεις και αυτο ειναι που με φερνει σε ακομα πιο δυσκολη θεση.ναι το μωρο το θελω πολυ αλλα πλεον δεν ανγχωνομε καθολου.μονο καποιες φορες απελπιζομε.και απελπιζωμε οταν βλεπω ζευγαρια που παντρευτικαν πριν 2-3 μηνες και ανακοινωνουν την εγκυμοσυνη.εκει πεθαινω και αυτα τα παιδια ειναι μολις 20 ετων.χερομε για εκεινους πραγματικα χερομε στα παντελονια που φοραω.για εκεινους χερομε απλα αισθανομε αχρηστος εγω.αλλα ευτηχως μονο σε τετοιες περιπτωσεις με πιανει το παραπονο.γενικοτερα αισθανομε ενταξει.επισεις δεν σου κρυβω οτι δυο φορες απτην απελπισια μου εχω πει στη γυναικα μου οτι αν θελει μπορουμε να χωρισουμε(ξερω ειπα βλακεια αλλα το ειπα καθαρα απο απελπισια)
Της ειπα οτι δεν εχω το δικαιωμα να την κραταω διπλα μου τη στιγμη που εχω εγω το προβλημα ειναι καθαρα εγωιστικο απτη πλευρα μου να την αφησω μια ζωη χωρις παιδι επειδη εχω προβλημα
..

---

Καλησπέρα Γιώργο.. σεκαταλαβαίνω και ίσως να ένιωθα και να έκανα και εγώ τα ίδια αν ήμουν στην θέση σου με την ευαισθήσια που έχω σαν άνθρωπος αλλά τουλάχιστον απο ότι διαπιστώνω καταλαβαίνεις οτι αυτό που κάνεις είναι άδικο και για τους δυο σας και είμαι σίγουρη οτι και αν προσπαθήσω να σε συμβουλέψω δεν θα είναι κάτι που δεν το ξέρεις και ο ίδιος ή που δεν στα έχουν ξαναπεί.
Όμως φίλε μου η ασθενοσπερμία απο όσο ξέρω δεν είναι τόσο σοβαρό πρόβλημα.Μπορεί λοιπόν τόσα χρόνια να έκανες ελεύθερα έρωτα αλλά τώρα έμαθες για το θεματάκι αυτό και οπότε τώρα θα κάνεις τις ανάλογες θεραπείες και θα πάνε όλα καλά. Μπορεί να πρέπει να ταλαιπορήσεις λίγο τον εαυτό του μέχρι να βρείς την κατάλληλη θεραπεία για σένα αλλά δεν είναι κάτι μη αναστρέψιμο με πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Πρέπει να το πιστέψεις αυτό για να έχεις καλή ψυχολογία γιατί και θεραπείες να κάνεις αν δεν το πιστέψεις θα δυσκολευτείτε πολύ περισσότερο. Ο ψυχολογικός παράγοντας παραμένει όπως και να έχει. Στην Ελλάδα έχουμε απ τα καλύτερα κέντρα υπογονιμότητας στον κόσμο .. Προσπάθησε να μην απελπίζεσαι λοιπόν και να πιστέψεις στην επιστήμη αλλά περισσότερο στον εαυτό σου και μην τον ταλαιπορείς περισσότερο :)