Κατάθλιψη, η αιρετική άποψη

Μήπως η αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι τελείως λάθος από τον κάτοχό της.
Μήπως δεν είναι μια αρρώστια αλλά η υγιής αντίδραση του οργανισμού σε κάποιο αρνητικό ερέθισμα, ή σε ένα πολύ χειρότερο αίσθημα από την ίδια;
Ακόμα περισσότερο μήπως είναι η καλύτερή μας φίλη;
Γιατί; Διότι είναι πάντα κοντά μας και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Διότι ακόμα και αν κάποιες στιγμές απομακρυνθούμε από αυτή, αυτή θα είναι εκεί και θα μας περιμένει, χωρίς να θυμώσει ποτέ που την εγκαταλείψαμε. Διότι μας προστατεύει από το άγχος. Έχεις άγχος όταν κάτι έχει υπερβολική σημασία για σένα. Όταν έχεις κατάθλιψη τίποτα δεν έχει σημασία για σένα και άρα δεν έχεις άγχος.
Μήπως πρέπει να σηκωνόμαστε το πρωί και να λέμε "Γειά σου καλή μου φίλη! Πως είσαι;"
Να την αγκαλιάσουμε και να της επιστρέψουμε όλη τη στοργή και την αφοσίωση που μας έχει δώσει τόσο καιρό.
Να την αγκαλιάσουμε σφικτά αδιαφορώντας αν νιώθει πνιγμένη. Είναι η καλύτερή μας φίλη και δεν θα πρέπει να νιώθει έτσι.
Να κάνουμε μια προσπάθεια κοιτώντας την στα μάτια, και να δούμε τι έχει να μας δώσει.

Quote:

---

Originally Posted by aggelosstr

Μήπως η αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι τελείως λάθος από τον κάτοχό της.
Μήπως δεν είναι μια αρρώστια αλλά η υγιής αντίδραση του οργανισμού σε κάποιο αρνητικό ερέθισμα, ή σε ένα πολύ χειρότερο αίσθημα από την ίδια;
Ακόμα περισσότερο μήπως είναι η καλύτερή μας φίλη;
Γιατί; Διότι είναι πάντα κοντά μας και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Διότι ακόμα και αν κάποιες στιγμές απομακρυνθούμε από αυτή, αυτή θα είναι εκεί και θα μας περιμένει, χωρίς να θυμώσει ποτέ που την εγκαταλείψαμε. Διότι μας προστατεύει από το άγχος. Έχεις άγχος όταν κάτι έχει υπερβολική σημασία για σένα. Όταν έχεις κατάθλιψη τίποτα δεν έχει σημασία για σένα και άρα δεν έχεις άγχος.
Μήπως πρέπει να σηκωνόμαστε το πρωί και να λέμε "Γειά σου καλή μου φίλη! Πως είσαι;"
Να την αγκαλιάσουμε και να της επιστρέψουμε όλη τη στοργή και την αφοσίωση που μας έχει δώσει τόσο καιρό.
Να την αγκαλιάσουμε σφικτά αδιαφορώντας αν νιώθει πνιγμένη. Είναι η καλύτερή μας φίλη και δεν θα πρέπει να νιώθει έτσι.
Να κάνουμε μια προσπάθεια κοιτώντας την στα μάτια, και να δούμε τι έχει να μας δώσει.

---

Εγώ δεν μπορώ να το δω έτσι δυστυχώς και φαντάζομαι πολλοί φίλοι από εδώ μέσα. Όσοι έχουν βιώσει την ακραία κατάθλιψη μόνο σαν φίλη δεν μπορούν να τη δουν. Είναι τελείως διαφορετικό από το αίσθημα της αντίδρασης σε ένα αρνητικό γεγονός κατά τη διάρκεια της ζωής και από μια δύσκολη κατάσταση που ενδεχομένως να σε ενοχλεί και να σου προκαλεί άγχος και νεύρα. Τι είδους φίλη είναι αυτή που σε καθηλώνει και δεν σ'αφηνει να εκτελέσεις απλές καθημερινές ενέργειες; Να εργαστείς, να φας, να σηκωθείς από το κρεβάτι, να πλυθείς, να πονάς συνεχως κι αδιάκοπα, να σου προκαλεί αυτοκτονικες ιδέες και να καλύπτει όλους κι όλα με ενα αδιαπέραστο μαύρο πέπλο Χωρίς σημάδια καλυτερευσης; Σίγουρα αυτή δεν είναι φίλη μου!!!! Είναι μια παθολογική κατάσταση που πρέπει να αλλάξει άρδην, πριν ριζώσει και εδραιωθεί και τα πράγματα γίνουν πολύ χειρότερα!!!!

Φιλικά!

Πολύ αιρετική πράγματι η άποψη σου.. Συμφωνώ μέχρι εκεί που λες ότι είναι μια "υγιής" αντίδραση του οργανισμού .Το υγιής με επιφύλαξη γιατί δε γνωρίζω πως την ορίζει η ψυχοπαθολογία.Σιγουρα έχουμε πολλούς μηχανισμούς που δρουν υποσυνείδητα κ εμείς παλεύουμε να τους φέρουμε στην επιφάνεια μήπως και τους αντιμετωπίσουμε επί ίσοις όροις..Θα τη δεχομουν ως φίλη μου με την έννοια οτι θα της "έκανα"τη φίλη μόνο και μόνο για να την κοροϊδέψω και να την εξαφανίσω ...δλδ να την αποδεχτώ και να σταματήσω να μαχομαι εναντίον της..Και τελικώς αφού αποδεχτώ τον εαυτό μου με την κατάθλιψη μου μαζί,ίσως τότε να μπορέσω να απαλλαγω ..Κάπως έτσι το σκέφτομαι...και να σημειώσω οτι δεν έχω κατάθλιψη αμιγώς παρά αγχωδη διαταραχή

Quote:

---

Originally Posted by aggelosstr

Μήπως η αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι τελείως λάθος από τον κάτοχό της.
Μήπως δεν είναι μια αρρώστια αλλά η υγιής αντίδραση του οργανισμού σε κάποιο αρνητικό ερέθισμα, ή σε ένα πολύ χειρότερο αίσθημα από την ίδια;
Ακόμα περισσότερο μήπως είναι η καλύτερή μας φίλη;
Γιατί; Διότι είναι πάντα κοντά μας και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Διότι ακόμα και αν κάποιες στιγμές απομακρυνθούμε από αυτή, αυτή θα είναι εκεί και θα μας περιμένει, χωρίς να θυμώσει ποτέ που την εγκαταλείψαμε. Διότι μας προστατεύει από το άγχος. Έχεις άγχος όταν κάτι έχει υπερβολική σημασία για σένα. Όταν έχεις κατάθλιψη τίποτα δεν έχει σημασία για σένα και άρα δεν έχεις άγχος.
Μήπως πρέπει να σηκωνόμαστε το πρωί και να λέμε "Γειά σου καλή μου φίλη! Πως είσαι;"
Να την αγκαλιάσουμε και να της επιστρέψουμε όλη τη στοργή και την αφοσίωση που μας έχει δώσει τόσο καιρό.
Να την αγκαλιάσουμε σφικτά αδιαφορώντας αν νιώθει πνιγμένη. Είναι η καλύτερή μας φίλη και δεν θα πρέπει να νιώθει έτσι.
Να κάνουμε μια προσπάθεια κοιτώντας την στα μάτια, και να δούμε τι έχει να μας δώσει.

---

Μου φαίνεται σαν να την έχεις αποδεχθεί. Κι αυτό δε βοηθάει ιδιαίτερα να απαλλαγούμε απο αυτήν...

Αν δεν έχεις διάθεση να ζήσεις και να απομονωθείς ίσως να μπορείς να γίνεις φίλος με την κατάθλιψη. Θεωρώ ότι δεν είναι πολύ δύσκολο, απλώς τα παρατάς όλα.... Ωστόσο αν ακόμη έχεις όνειρα, επιθυμίες, ανάγκη για ανθρώπους στη ζωή σου, δεν νομίζω ότι μπορούν να συμβαδίσουν αυτά.

Οχι, δεν την θεωρω φιλη που δε με εγκαταλειπει. Ουτε με προστατευει απο κατι. Ειναι ενα βαρυ συμπτωμα που πρεπει να αντιμετωπιζεται. Ειναι περιοδοι που την αναγκαζω να πεφτει σε κωμα και περιοδοι που ξυπναει και παιρνει τα ηνια. Ειναι ενα τερας που μου προκαλει τονους αγχους και δε θελω ποτε να κανω ανακωχη μαζι της.
Δεν ειναι φιλη μου ουτε η θυρεοειδιτιδα ουτε η αλλεργια μου ουτε κανενα αλλο προβλημα υγειας. Και εχω καποια προβληματα υγειας που οντως δε με "εγκαταλειπουν" ποτε, αλλα ουτε αυτα ειναι φιλεναδες μου. Ειναι προβληματα και δε θελω την παρεα τους :)

https://www.youtube.com/embed/zvNuJnh3Yxg
Εντελως παραλογο οτι διαλεξαν σκυλο για το βιντεο, αλλα παρολαυτα πιανουμε το νοημα

εγω δεν εχω καταλαβει ακριβως τι ειναι η καταθλιψη και αν αυτο που εχω τωρα ειναι καταθλιψη η στεναχωρια σηκωνομαι απο το κρεβατι μου αν και το πρωι ειναι πολυ στεναχωρα μπορω να βγω βολτα ασχετα αν δεν θα περασω καλα βεβαια για να λεω την αληθεια σαν χαρακτηρας δεν ημουν ποτε ο πιο χαρουμενος ανθρωπος του κοσμου και πανταειχα τα πανω και τα κατω μου ποτε δεν γελαγα σαν τρελος και δεν ημουν παντα ευδιαθετος οταν βλεπω ατομα μεσα στη χαρα παντα αναρωτιομουν πως το κανουν αυτο στις αρχες του χρονου ειχα μια σχετικη ικανοποιηση και μια αισιοδοξια λες ρε παιδι μου και καποιος το ειδε και ηθελε να μου τραβηξει το χαλι κατω απο τα ποδια μου

Σε προστατεύει από το άγχος γράφεις. Με κοινωνική φοβία παλιότερα, ΙΔΨ και μείζων κατάθλιψη, η χειρότερη απ' όλες είναι η τελευταία. Και ψυχιατρικά δηλαδή. Άσε που μπορεί μια χαρά να κάνουνε παρεούλα. Απλά μάντεψε ποιά θα νικάει. Χίλιες φορές να ζει κανείς με έντονο άγχος παρά να είναι πλήρως απαθής και να φλερτάρει με το κενό. Επίσης δεν μπορώ να δω την κατάθλιψη (και να θέλω) σαν υγιή αντίδραση από τη στιγμή που έχω βιώσει το συναίσθημα να έρχεται κάποιος κατά πάνω μου με φόρα με μια καρέκλα και εγώ να τον κοιτάζω χωρίς να αντιδράω. Να τον σταματάνε για να την γλυτώσω τελευταία στιγμή και εγώ να εύχομαι να μην έμπαινε κανείς μπροστά. Χάνεις κάθε αξιοπρέπεια και ένστικτο αυτοσυντήρησης. Από 'κει κατάλαβα ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ πως κάτι παίζει όντως με τις ορμόνες στον εγκέφαλο.

Από τα γραπτά σας βλέπω πως αυτό το "τέρας" έχει πολυπαραγοντικές καταβολές.
Μπορεί να προέρχεται από παθολογικό αίτιο, από κάποιο καταστροφικό γεγονός, ίσως ακόμα και γενετικά, αλλά μπορεί και από κάποιο συνδυασμό, μερικών από τα παραπάνω.
Η αντιμετώπιση είναι σίγουρα διαφορετική ανά περίπτωση, και κάποιος ειδικός επιπέδου εικάζω πως θα πρέπει να φροντίσει ώστε να γίνουν όλες οι εξετάσεις χωρίς δογματισμούς. Θα έβαζα ακόμα και τις εξετάσεις των επιπέδων βιταμινών και μετάλλων, αφού από αυτά που έχω διαβάσει, τέτοιες καταστάσεις καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες από τα συγκεκριμένα στοιχεία. Επίσης η έλλειψη κάποιων βιταμινών μπορούν να αποκαλύψουν και κάποια παθολογικά προβλήματα. Πχ η έλλειψη της B12 μπορεί να σημαίνει ελλειπή διατροφή, ή και πρόβλημα στη χολή.
Υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων, που ανήκουν στη κατηγορία αυτών που έχουν δεχτεί ένα έντονα καταστροφικό γεγονός, πχ η απώλεια του παιδιού τους, που δεν δέχονται καθόλου να βοηθηθούν. Σε έναν τέτοιο άνθρωπο, από σεβασμό και μόνο δεν θα έκανα καμιά προσπάθεια να τον βοηθήσω.

Παιδάκια ηλεκτρολύτες εγώ μαλακιεσ δε λέω εγγυημένο

Καλησπερα Αγγελε.
Μηπως εχεις καποια σχεση με το συνδρομο Ασπεργκερ?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Καλησπερα Αγγελε.
Μηπως εχεις καποια σχεση με το συνδρομο Ασπεργκερ?

---

Δεν θα πω ναι ή όχι, γιατί δεν έχω κάνει κάποια εξέταση που να το πιστοποιεί ή όχι.
Γιατί το ρωτάς;

Ο τροπος που σκεφτεσαι, εκφραζεσαι και γραφεις μου θυμισε μια τετοια περιπτωση, γι'αυτο και σε ρωτησα.

Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;

Συγνωμη για την καθυστερηση. Ειχα διαβασει ολες τις δημοσιευσεις σε 2 νηματα δικα σου. Αργοτερα διαβασα και αρκετα άλλα δικα σου, ακυρο το σχολιο μου περι Ασπεργκερ. Συγνωμη

Αγγελε,ενδιαφερον αυτο που λες,πιστευω οτι η καταθλιψη πηγαζει απο την ελλειψη παθους για κατι.Πολλοι ανθρωποι μετα απο μια απογοητευση,μια απωλεια,συχνα δημιουργουν αυτο το φαινομενο στον εαυτο τους,ειναι δημιουργια του εγκεφαλου καθαρα,η εικονα που εχεις για τον εαυτο σου κατα 99,9% δημιουργειται απο το εξωτερικου σου περιβαλλον,ολα τα ερεθισματα που εχεις δεχτει απο τοτε που γεννηθηκες δημιουργουν αυτη την κατασταση,το μονο που χρειαζεται ειναι ενα 'trigger' για να εμφανιστει.Δεν ειναι υγιης κατασταση σιγουρα γιατι δεν σε αφηνει να απολαυσεις την ζωη.Η ζωη ειναι ομορφη,ακομα και με τις χιλιαδες απογοητευσεις που θα αντιμετωπισεις,χωρισους,απ ωλεια περιουσιας,τα αγαπημενα σου ατομα να απεβιωνουν και χιλια δυο αλλα,παντα θα υπαρχουν πραγματα που θα μπορεις να απολαμβανεις,αρκει να επικεντρωνεσαι στον εαυτο σου.Τι δεν σε ευχαριστει,τι θελεις να πετυχεις,κανε στοχους και πετυχε τους,δεν ειναι δυσκολο,δεν μιλαω για μεγαλους στοχους,μικρα πραγματα,πες σημερα θα φτιαξω το αγαπημενο μου φαγητο και θα δω την αγαπημενη μου σειρα,αυριο η ισως αργοτερα θελω να ξεκαθαρισω την σχεση μου,μην κρατας πραγματα μεσα σου,το να αισθανεσαι 'καθαρος' μεσα σου ειναι υγεια,το να νιωθεις οτι εχεις για κατι να παλεψεις,για το παιδι σου,για τον συντροφο σου,για τον εαυτο σου τον ιδιο,η ζωη ανηκει αποκλειστικα στον κατοχο της και εκεινος την διαμορφωνει οπως αυτος θελει,ολοκληρος ο κοσμος μας ειναι παρα μια προσομοιωση της φαντασιας μας,σαν ο καθενας μας να φτιαχνει το δικου του ηλεκτρονικο παιχνιδι και να παιζει σε αυτο ως χαρακτηρας.Αν δεν σου αρεσουν πραγματα αλλαξε τα,αν δεν εχεις βρει πραγματα που να σου αρεσουν,ψαξε μεχρι να βρεις,η καταθλιψη ειναι πολυ γλυκο συναισθημα,σαν τον υπνο ενα πραγμα,πρεπει ομως να σηκωθεις,γιατι ο υπνος δεν θα σου δωσει την δουλεια σου, καινουργιες σχεσεις,κινητρο για να ξυπνησεις αλλη μια μερα.Ολα ειναι θεμα προσαρμογης σε καινουργια δεδομενα,ισως φταιει το οτι ειμαστε συναισθηματικα οντα ε? Μηπως να γινουμε λιγο πιο ρομποτ,μηπως να ξεχασουμε οτι εχουμε συναισθημα,η καλυτερα να κραταμε μονο τα θετικα και στα αρνητικα να βγουμε error 404 not found?Καποιος ειπε καποτε 'Ignorance is bliss',για σκεψου το.

Ενδιαφέρουσα άποψη. Τα θετικά να τα απολαμβάνουμε στο μέγιστο. Όσο για τα αρνητικά δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε παρά μόνο αν δεν μπορούμε να τα επιλύσουμε. Αν μπορούμε, πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε σαν προκλήσεις και όχι σαν προβλήματα.

Έχει δει κάποιος τη παιδική ταινία καρτούν "Τα μυαλά που κουβαλάς";
Γενικότερα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επανάσταση στα σενάρια των παιδικών ταινιών. Τα μηνύματα είναι διαφορετικά έως και αντίθετα σε σύγκριση με τα παραδοσιακά παραμύθια και τα παλιά καρτούν.
Τη συγκεκριμένη ταινία συνιστώ να τη δείτε έστω μια φορά παρόλο που είναι παιδική. Το θεωρώ βέβαιο πως το σενάριο έχει γραφτεί με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, για να μη πω πως όλες πια οι σύγχρονες παιδικές ταινίες έχουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις.
Αυτή η ταινία πραγματεύεται τη διαχείριση των συναισθημάτων από τη βρεφική ηλικία έως τη παιδική. Ίσως χρειαστεί να τη δείτε και δεύτερη φορά για να αντιληφθείτε κάποιες λεπτομέρειες.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ενδεχόμενη αλλαγή στο περιβάλλον σας (ίαση κάποιας χρόνιας παθολογικής ασθένειας, παρουσία ή εξαφάνιση κάποιου προσώπου, πρώτος λαχνός του λαχείου, κλπ) που νομίζετε ότι θα σας απάλλασσε από τη κατάθλιψη.

Αμα εχεις τετοιους φιλους , τι να τους κανεις τους εχθρους ..................................

Aν έχετε ενεργοποιημένη τη ρύθμιση για τη λήψη ειδοποιήσεων από το e-psyhology, πιθανών να έχετε λάβει το link το παρακάτω άρθρο:

https://www.e-psychology.gr/selfhelp...theodorou.html

Η "αιρετική" όπως έχω ονομάσει στο θέμα θεωρία μου, φαίνεται να έχει οπαδούς και μάλιστα ειδικότερους πάνω στο θέμα.

Η άποψη του να φροντίζεις να είσαι πάντα αισιόδοξος μου φαίνεται τόσο ψεύτικη και ανέφικτη. Τι δηλαδή, να γίνεις ένας εικονικά ευτυχισμένος
Σαν αυτούς που ανεβάζουν τις φωτογραφίες τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως ταξιδευτές σε τόπους διακοπών, ή ως party animals σε bar ή night club, ενώ στη πραγματικότητα τους έχει φάει η θλίψη και η μοναξιά;