Μικροι Προβληματισμοι

Ειναι ο ρομαντισμος ενδειξη αφελειας και αδυναμιας? Εμενα προσωπικα δυσκολευει μερικες φορες τη ζωη μου γιατι με απελπιζει η κυνικοτητα και η αναισθησια των ανθρωπων οπως και η κριτικη προσωπων χωρις να ξερουμε τη ζωη τους.Εχω ευαισθησια μεγαλη σε αυτο.Ετσι με κανει να απομακρυνομαι συχνα απο τους ανθρωπους.Μπορει η αναζητηση αγαθης, ομορφης και απλης ζωης να οδηγησει στην μισανθρωπια λογω αδυναμιας ευρεσης της? Επισης ενα αλλο πραγμα στο οποιο με δυσκολευει ο ρομαντισμος ειναι στο να ειμαι πρακτικη και να ανταγωνιστικη σε διαφορους τομεις της ζωης.Γιαυτο νοιωθω μειονεξια ορισμενες φορες.Θεωρειται η ελλειψη πονηριας,καχυποψιας και κακοβουλιας ελλαττωμα? Τι πιστευετε?

και γω ετσι ειμαι εχω ευαισθησιες και πιστευω δεν σε πανε παντα μπροστα και ζω σε ενα περιβαλλον που αυτα δεν τα πολυ συμπαθουν και δεν εννοω το οικογενειακο περιβαλλον μου την σπαει να βλεπω να πηγαινουν μπροστα επαγγελματικα κατι χυμενα γαλατα με μηδεν επιπεδοοχι επειδη εχουν ικανοτητες αλλα επειδη μονο και μονο ειναι πιο κοινωνικοι επειδη τους αρεσει το ποδοσφαιρο και ο τζογος αρα ειναι και πιο δημοφιλεις σε παρεες αν εισαι λιγο διαφορετικος λιγο ευαισθητοποιημενος δεν σου δινουν σημασια

Quote:

---

Originally Posted by ironman

και γω ετσι ειμαι εχω ευαισθησιες και πιστευω δεν σε πανε παντα μπροστα και ζω σε ενα περιβαλλον που αυτα δεν τα πολυ συμπαθουν και δεν εννοω το οικογενειακο περιβαλλον μου την σπαει να βλεπω να πηγαινουν μπροστα επαγγελματικα κατι χυμενα γαλατα με μηδεν επιπεδοοχι επειδη εχουν ικανοτητες αλλα επειδη μονο και μονο ειναι πιο κοινωνικοι επειδη τους αρεσει το ποδοσφαιρο και ο τζογος αρα ειναι και πιο δημοφιλεις σε παρεες αν εισαι λιγο διαφορετικος λιγο ευαισθητοποιημενος δεν σου δινουν σημασια

---

Σε ολα αυτα εχεις δικιο φιλε αιρον.εγω απλα να προσθεσω οτι στη εφηβεια μου ημουν ρομαντικος
Και αισθανομε οτι εχασα πολλα πραγματα απο αυτο.τωρα το εχωμετανοιωση αλλα ειναι πλεον αργα δεν μπορω να γυρισω το χρονο πισω.
Οσο για την ευαισθησια και τωρα ειμαι ευαισθητος οπως και τοτες.δυστηχως αυτο δεν καταφερα να το αποβαλω.αλλα θα ηθελα να το αποβαλω μεχρι σε ενα βαθμο.

Quote:

---

Originally Posted by ironman

και γω ετσι ειμαι εχω ευαισθησιες και πιστευω δεν σε πανε παντα μπροστα και ζω σε ενα περιβαλλον που αυτα δεν τα πολυ συμπαθουν και δεν εννοω το οικογενειακο περιβαλλον μου την σπαει να βλεπω να πηγαινουν μπροστα επαγγελματικα κατι χυμενα γαλατα με μηδεν επιπεδοοχι επειδη εχουν ικανοτητες αλλα επειδη μονο και μονο ειναι πιο κοινωνικοι επειδη τους αρεσει το ποδοσφαιρο και ο τζογος αρα ειναι και πιο δημοφιλεις σε παρεες αν εισαι λιγο διαφορετικος λιγο ευαισθητοποιημενος δεν σου δινουν σημασια

---

Και τι δλδ να γινουμε αναισθητοι? Το εχω δοκιμασει , οπως εχω δοκιμασει να κανω παρεα με τετοια ατομα μπας και με παρασυρουν γιατι η αληθεια ειναι οτι αυτοι που δεν πολυ ενδιαφερονται πανε καλυτερα σε ολους τους τομεις.ομως αν εχεις χασει τον εαυτο σου και εχεις φτιαξει ενα προσωπειο που νοιωθεις οτι κπ στιγμη θα γκρεμισθει τι νοημα εχουν και τα λεφτα και οι ψευτοπαρεες και η φημη και η επαγγελματικη επιτυχια? Να ζεις σε μια ζωη που καθε στιγμη θελεις να δραπετευσεις?εγω εχω καταληξει στο καλυτερα μοναχικος δρομος και οπου βγει παρα με ατομα που δεν τα νοιωθεις.δεν ξερωω...το δικο καταφυγιο προς το παρον ειναι η ποιηση και η θαλασσα

Και βλεπω να πατωνω και στις πανελληνιες φετος γτ δεν συγκεντρωνομαι να διαβασω καθως σκεφτομαι υπερβολικα ,αγχωνομαι και εχω σιχαθει ολη αυτη τη μαζοποιημενη αποστηθιση

Πρεπει να φτιαξουμε μια λεσχη για τους ευαισθητους αν αυτο δεν ακουγεται χαζη και ονειροπαρμενη μαλακια!

βασικα και εγω γουσταρω που ειμαι ετσι με διαχωριζει απο την μαζα της αναισθησιας απλα καπου πρεπει να υπαρχουν και ορια συνηθως οι ευαισθητοι προσπαθουμε να μην στεναχωρησουμε και αλλους και μερικες φορες λεμε ναι εξαναγκαστηκα σε πραγματα που δεν μας αρεσουν για να ευχαριστουμε τους αλλους ναι θα πρεπει να πεις οταν το θες εσυ φυσικα και θα πεις και ναι σε κατι που δεν σου αρεσει πχ θα δεις μια ταινια που δεν γουσταρεις με την συντροφο σου αλλα θα γουταρεις στην ουσια επειδη θα γουσταρει αλλα θα λες οχι σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση που κατι σε δυσανασχετει δεν χρειαζεται να ειμαστε ουτε υποχωρητικοι ουτε να κανουμε χατηρια σε τριτους για να ειμαστε αρεστοι αν αρνηθεις με ωραιο τροπο μια χαρα μοναχικο δρομο σχεδον ειχα επιλεξει με μια συντροφο και καποιους λιγους φιλους τωρα ξερεις τι τραβαω?μοναξια αφορητη την μοναξια δεν την αντεχω παρολο που δεν ειμαι το κοινωνικοτερο ον

Καλησπέρα Ιωάννα, σε ένα διαφορετικό θέμα σήμερα.
Λοιπόν ρομαντισμός, δεν θεωρώ πως είναι δείγμα αφέλειας αλλά ούτε και ανασφάλειας όταν βέβαια γίνεται με μέτρο.
Και εμένα δεν μου αρέσει η τεχνοκρατική αντίληψη και ο απόλυρος ορθολογισμος ούτε βέβαια και η απόλυτη πίστη στον ρομαντισμό.
Μου αρέσει να κρατώ ισορροπία στη ζωή μου .
Δεν χρειάζεται να λαμβάνεις υπόψη σου τους άλλους, εσύ να κάνεις αυτό που θέλεις. Βέβαια ρομαντική σε εργασιακό περιβάλλον εξαρτάται που βρίσκεσαι. Εάν αργότερα ασχοληθείς με επιχρειρήσεις-τράπεζες-επιστήμη δεν μπορεί να υπάρξει ο ρομαντισος, αντιθέτως σε καλλιτεχνικά επαγγέλματα θεωρώ πως είναι απαραίτητος. Αλλά και πάλι στην εργασία δεν μπορείς να είσαι τόσο πολύ ρομαντική μέχρι ένα σημείο γιατί αργά ή γρήγορα εσύ θα αισθάνεσαι άσχημα και κανείς άλλος λόγω του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος.
Στη ζωή σου εκτός επαγγέλματος μπορείς να είσαι όσο ρομαντική θέλεις και στη δουλειά σου αργότερα θα μπορούσες όμως καλύτερο να διατηρήσεις την ρομαντική σου πλευρά σε χαμηλά επίπεδα ώστε να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Πιστεύω πως απάντησα στις ερωτήσεις, εάν έχεις κάποια απορία ρώτησε με

Το θεμα ειναι οτι μπλεκω λιγο τα προσωπικα με τα εππαγγελματικα.γτ οταν πχ τα επαγγελματικα ( τωρα σχολειο και φροντ. ) και μετα δουλεια σου τρωνε το μεγαλυτερο μερος της ημερας τι να κανεις? Θα διαχωριζεις προσωπικοτητες? Ισως αυτο λεγεται επαγγελματισμος αλλα εγω παντα στο διαβασμα εβαζα και συναισθημα με την εννοια οτι δεν μου αρεσει να το κανω σαν δουλεια για να βγαλω λεφτα . ετσι γινεται τελειως κενο.αυτο προωθουν και τα μαζοποιημενα φροντιστηρια και για αυτο τα εκοψα .ολη αυτη η κατασταση με αρρωσταινε.να γραψετε καλα , να μπειτε στο πανεπιστημιο , να δουλεψετε γτ εχουμε κριση και πρεπει να βγαλετε λεφτα.αυτο ειναι απελπισια.κι ολο προγραμμα( τη σιχαινομαι αυτη τη λεξη ) και η ζωη σ γινεται καθημερινη μονοτονη κυνικη απελπισια.ουτε αυθορμητισμος , ουτε ρομαντισμος , ουτε γνησιες φιλιες.μονο ανταγωνισμος και ο ενας να φαει τον αλλο.( εχω γραψει και ποιημα για αυτο).

Quote:

---

Originally Posted by ironman

βασικα και εγω γουσταρω που ειμαι ετσι με διαχωριζει απο την μαζα της αναισθησιας απλα καπου πρεπει να υπαρχουν και ορια συνηθως οι ευαισθητοι προσπαθουμε να μην στεναχωρησουμε και αλλους και μερικες φορες λεμε ναι εξαναγκαστηκα σε πραγματα που δεν μας αρεσουν για να ευχαριστουμε τους αλλους ναι θα πρεπει να πεις οταν το θες εσυ φυσικα και θα πεις και ναι σε κατι που δεν σου αρεσει πχ θα δεις μια ταινια που δεν γουσταρεις με την συντροφο σου αλλα θα γουταρεις στην ουσια επειδη θα γουσταρει αλλα θα λες οχι σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση που κατι σε δυσανασχετει δεν χρειαζεται να ειμαστε ουτε υποχωρητικοι ουτε να κανουμε χατηρια σε τριτους για να ειμαστε αρεστοι αν αρνηθεις με ωραιο τροπο μια χαρα μοναχικο δρομο σχεδον ειχα επιλεξει με μια συντροφο και καποιους λιγους φιλους τωρα ξερεις τι τραβαω?μοναξια αφορητη την μοναξια δεν την αντεχω παρολο που δεν ειμαι το κοινωνικοτερο ον

---

Τωρα ανοιξες κι αλλο θεμα των συμβιβασμων.πως να βαζουμε ορια στις σχεσεις μας.Τραγικα δυσκολο.κι εγω απειρες φορες νοιωθω οτι με εκμετταλευονται και αποσυρομαι .
Το θεμα ειναι πως να βαζεις τα πραγματα στη θεση τους χωρις να θιγεις τους αλλους αλλα και τον εαυτο σου .γτ δυστυχως η ευτυχως ο ανθρωπος ειναι κοινωνικο ον και δεν μπορει να ζησει μονος..Ασε που εγω εχω και το θεμα της εμπαθειας.οταν τα ατομα που βρισκονται στον περιγυρο μ και εχω αναπτυξει συναισθημ.δεσμους δλδ φιλοι και οικογενεια και δε ειναι καλα περναει και σε μενα αυτο .η και το αντιστροφο.μεχρι ποιο οριο ομως αφηνουμε τους αλλους να ελεγχουν τη διαθεση μας και να περιμενουμε να ειναι καλα για να ειμαστε κι εμεις?

Ιωάννα πραγματικά μου θυμίζεις πολλά. Πρώτα από όλα θα πω το εξής.
Είμαι ένας άνθρωπος που ποτέ μα ποτέ δεν επέλεγα οτιδήποτε βάσει χρημάτων και οφέλους. Θέλω όταν κάνω κάτι να μου αρέσει και να με ευχαριστεί, να υπάρχει προοπτική. Σίγουρα τα χρήματα παίζουν ρόλο όμως για εμένα το πιο σημαντικό είναι να αγαπώ αυτό που κάνω, να σηκώνομαι κάθε πρωί και να μην βαριέμαι, να μην σκέφτομαι " ωχ έχω να κάνω και αυτό σήμερα" σε καταλαβαίνω απόλυται και εδώ συμφωνούμε. Καταλαβαίνω ότι είσαι εναντίον του συστηματος, αντισυμβατική ή είναι η ιδέα μου? Είναι λογικό που αμφισβητείς όλο αυτό και δεν έψεις και άδικο και σε κάποια σημεία όμως μην χαντακώνεις μόνη σου τον εαυτό σου. Και σου τα γράφω όλα αυτά εγώ που προσπαθώ και πιστεύω μέχρι είμαι σε καλό στάδιο να ισορροπήσω επαγγελματική με προσωπική ζωή. Επέλεξα όταν ήμουν στην ηλικία σου αυτό που μου άρεσε, τα κατάφερα και όλα αυτά σε συνδυασμό ότι προσπάθησα να μην ξεχάσω όλα όσα μου άρεσαν, πέρασα κάποιες δύσκολες περιόδους όμως τώρα είμαι καλά.
Στην ηλικία σου θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθομαι να διαβάζω επειδή ειλικρινά μου άρεσε τόσο πολύ και όταν μάλιστα επέλεξα και την κατεύθυνση που με ενδιέφερε τότε ξεχνούσα τον χρόνο, για εμένα δεν υπήρχε γιατί πολύ απλά αγαπούσα αυτό που έκανα. Δεν με ενδιέφερε εάν μου έλεγαν οι άλλοι οτιδήποτε αυτά για την Β λυκείου γιατί μετά ήταν λίγο ζόρικα αλλά συνήλθα. Οπότε για εμένα βρες τι πραγματικά σου αρέσει και ακολούθησε το, προσπάθησε να κάνεις ότι μπορείς για να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου και όταν έχεις κενό γράψε ποίημα κάνε ότι θες αλλά βρες αυτό που στην ιδέα και μόνο σε γεμίζει

Θεωρώ πως θα πρέπει να μάθεις πρώτα από όλα εσύ τον εαυτό, να δεις τα όρια σου, τι σου αρέσει και τι όχι και όταν θα γνωρίζεις εσύ η ιδια τον εαυτό σου θα καταλάβουν και οι άλλοι τα όρια τους μέσω της συμπεριφορας σου. Γιατί τότε δεν θα επιτρέπεις και θα δεν δέχεσαι ανάρμοστες συμπεριφορές, απρεπείς χαρακτηρισμούς και παράλογες απαιτήσεις. Θα θέτεις προτεραιότητα εσένα και ύστερα τους υπόλοιπους, γιστί κακά τα ψέματα εαν δεν είσαι εσύ καλά δεν μπορείς να βοηθήσεις και τους γύρω σου.

Ναι ειμαι αντισυμβατικη και δυσπροσαρμοστη απο οτι φαινεται .τελος παντων θα κανω οτι μπορω και οπου βγαλει...ακομα κι αν η πραγματικοτητα με καταρρακωνει και με αρρωσταινει.θα προσπαθησω στα πλαισια που μπορω να βαλλω τη δικη μ νοτα σε αυτα που κανω γτ δεν βγαινει αλλιως.

Είχα διαβάσει κάποτε το εξής όταν και εγώ σκεφτόμουν όπως εσύ.
Έλεγε σε ελεύθερη μεταφραση
Μην περιμένεις να τελειώσει η ημέρα και να αισθανθείς καλύτερα ύστερα από όλες τις υποχρεώσεις που σε κατέβαλλαν ψυχικά αλλά προσπάθησε να δημιουργήσεις την καθημερινότητα που εσύ θες βάσει των προτεραιοτήτων που έχεις, τα όνειρα και τις αξίες σου.
Ελπίζω να βοήθησα, καλό βράδυ.

Αρκετα! Και σε εσενα

Καλησπερα ιωαννα. Ταυτιζομαι σε πολλα με σενα. Δεν ειναι κακο να εισαι ρομαντικη, ισα ισα!! Κι εγω ειμαι οσο μου το επιτρεπει η ηλικια μου. Και επειδη ειμαι και πολυ καλη τεινω να γινω μισανθρωπος γιατι οι αλλοι δεν αξιζουν να εισαι καλη μαζι τους. Αυτα απο μενα, κι εγω μονη νιωθω ως επι των πλειστων, ευτυχως εχω τον συντροφο μου που με στηριζει αλλιως..ευχομαι να σου πανε ολα καλα.

Quote:

---

Originally Posted by iwannaaa

Ειναι ο ρομαντισμος ενδειξη αφελειας και αδυναμιας? Εμενα προσωπικα δυσκολευει μερικες φορες τη ζωη μου γιατι με απελπιζει η κυνικοτητα και η αναισθησια των ανθρωπων οπως και η κριτικη προσωπων χωρις να ξερουμε τη ζωη τους.Εχω ευαισθησια μεγαλη σε αυτο.Ετσι με κανει να απομακρυνομαι συχνα απο τους ανθρωπους.Μπορει η αναζητηση αγαθης, ομορφης και απλης ζωης να οδηγησει στην μισανθρωπια λογω αδυναμιας ευρεσης της? Επισης ενα αλλο πραγμα στο οποιο με δυσκολευει ο ρομαντισμος ειναι στο να ειμαι πρακτικη και να ανταγωνιστικη σε διαφορους τομεις της ζωης.Γιαυτο νοιωθω μειονεξια ορισμενες φορες.Θεωρειται η ελλειψη πονηριας,καχυποψιας και κακοβουλιας ελλαττωμα? Τι πιστευετε?

---

Μέσα στους τρελούς ο λογικός φαίνεται θεότρελος. Στο είπα και αλλού, μην κρίνεις τον εαυτό σου βάσει των άλλων. Και ναι, μπορει η αναζητηση αγαθης, ομορφης και απλης ζωης να οδηγησει στην μισανθρωπια λογω αδυναμιας ευρεσης της! Τρομερά δομημένη σκέψη και εύστοχη παρατήρηση. Έχεις οξύνει αρκετά τη σκέψη σου και είναι κρίμα άτομα σαν εσένα να αισθάνονται μειονεκτικά ενώ ο κάθε βλάκας δηλώνει έξυπνος! Ο ρομαντισμός μοιάζει με αφέλεια καμιά φορά. Εγώ χαίρομαι που είμαι ρομαντικός και ας πονάω. Σκέψου, αν έχεις γεύση τρως φαγητά νόστιμα και αλλά και κάποια τραγικά. Οι άσχημες γεύσεις είναι ενοχλητικές, ειδικά αν αναγκάζεσαι να τις βιώνεις όχι σπάνια. Αξίζει όμως να εύχεσαι να μην είχες γεύση και να έχανες τις ωραίες γεύσεις; Δε νομίζω. Για εμένα ο ρομαντισμός είναι αντίληψη, πέρα από την κοινή λογική. Μπορείς και μετουσιώνεις την τέχνη σε αλήθεια και την αλήθεια σε τέχνη. Τί άλλο θες; Να είσαι ένα γ@μημένο ζόμπι που τα κάνει όλα σωστά και δε νιώθει τίποτα;