θέλω να γίνω γρήγορα καλά!!!!

Κάθε μέρα που ξυπνάω γράφω,σημειώνω και τσεκάρω ,πως είμαι σήμερα?να πάρω τα ομοιοπαθητικά και τα ω3. Να δω έγινα κάπως καλύτερα?ομως βασανίζομαι.Μπορεί να φταίει και ο θυροειδής.πάω σε γιατρούς για το θυροειδή και μου λένε δεν προέρχονται τα συμπτώματα από εκεί. εγώ ομως μέσα μου δεν το τελειώνω.θα πάω σε άλλο γιατρό και θα επιμείνω.πήγα σε 2 ψυχιάτρους και ο ένας μου είπε αγχος και ο άλλος κατάθλιψη.ομως εγω δεν θέλω να πάρω χημικά φάρμακα.οταν είμαι έξω με φίλους ,οταν κάνω πράγματα που με ευχαριστούν ολα εξαφανίζονται.ομως είμαι αναβλητική,πάντα ήμουν.και αυτό με σκοτώνει με γεμίζει αγχος και αισθήματα ανημπόριας.πιάνω το ένα θέμα αφήνω το άλλο και τίποτα δεν τελειώνει και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.πως θα ξεφύγω απο όλο αυτό?πως θα ξανασηκωθώ και θα γίνω πάλι δημιουργική?πότε?

ξεκινα τρεξιμο ειναι αγχολυτικο και αντικαταθλιπτιο

Ακόμα και το απλό περπάτημα θα σε βοηθησει...
Εγώ όποτε δεν είμαι καλα ψυχολογικά παίρνω τους δρόμους και περπατάω περπαταω περπαταω μέχρι να ξεχαστώ...
Πριν 2-3 μέρες περπατησα συνολικά και με γρηγορο νευρικο΄βήμα 1ωρα και 45 λεπτά κ περίπου 7,5χμ...
Καλα δεν βοηθά και τρελά αλλά με τακτική αεροβια λένε βοηθιεται πολύ η καταθλιψη κ το άγχος...

Τα ω3 σε τι ποσοτητες τα παίρνεις;
Παίρνεις τουλάχιστον 2γρ epa/dha τη μέρα;
Αν πχ η κάψουλα έχει 180μγ epa & 120mg dha παίρνεις συνολικά ανα κάψουλα μόλις 0,3γρ ω3...
Εγώ για να δω βελτίωση ήθελα τότε 7-8 κάψουλες...

Κανείς μας δεν θέλει χημικά φάρμακα αλλά όταν η ζωή σου επηρεάζεται πια σε τόσο μεγάλο βαθμό (γενικά το λεω για οποιονδήποτε) τότε τα δέχεσαι ..

Oλοι περνάνε άγχος και κατάθλιψη μια φορά στη ζωή τους. Δυστυχως ειναι η πραγματικοτητα.

Πολλές φορες χωρίς να το καταλαβαίνουμε δημιουργούμε οι ίδιοι πρόβλημα στον εαυτό μας γιατί αρνουμαστε να δεχθούμε την πραγματικοτητα.

Πες οτι φταίει ο βομβαρδισμός απο χημικα στην ατμόσφαιρα και στην τροφή, πες οτι φταίει η κληρονομικοτητα, οι αρνητικές εμπειρίες. Οτι θες πες, αλλά αυτό που σου ετυχε δεν φεύγει χωρίς να κοπιασεις. Πάλεψε το πριν σου γίνει μονιμη κατασταση.

Αν αμφιβαλλεις πάρε δεύτερη γνώμη. Αν αποδειχθεί οτι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό, τοτε ίσως είναι καμπανακι οτι χρειάζεται μια αλλαγή στη ζωή σου. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν απο νωρίς σε καλούπια και στην πορεία αισθανονται εγκλωβισμένοι. Αυτό δεν γίνεται κατανοητό απο την συνείδηση αλλά βγαίνει σε άγχος.

Να δεις την ταινία Θεώρημα του Παζολίνι, τα λέει καλυτερα απο τους ψυχολόγους με τα πτυχία.

Oλοι περνάνε άγχος και κατάθλιψη μια φορά στη ζωή τους. Δυστυχως ειναι η πραγματικοτητα.

Πολλές φορες χωρίς να το καταλαβαίνουμε δημιουργούμε οι ίδιοι πρόβλημα στον εαυτό μας γιατί αρνουμαστε να δεχθούμε την πραγματικοτητα.

Πες οτι φταίει ο βομβαρδισμός απο χημικα στην ατμόσφαιρα και στην τροφή, πες οτι φταίει η κληρονομικοτητα, οι αρνητικές εμπειρίες. Οτι θες πες, αλλά αυτό που σου ετυχε δεν φεύγει χωρίς να κοπιασεις. Πάλεψε το πριν σου γίνει μονιμη κατασταση.

Αν αμφιβαλλεις πάρε δεύτερη γνώμη. Αν αποδειχθεί οτι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό, τοτε ίσως είναι καμπανακι οτι χρειάζεται μια αλλαγή στη ζωή σου. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν απο νωρίς σε καλούπια και στην πορεία αισθανονται εγκλωβισμένοι. Αυτό δεν γίνεται κατανοητό απο την συνείδηση αλλά βγαίνει σε άγχος.

Να δεις την ταινία Θεώρημα του Παζολίνι, τα λέει καλυτερα απο τους ψυχολόγους με τα πτυχία.

Koιταξε φιλη, πηγες σε δυο δοκτορες, και πήρες δυο διαφορετικές διαγνωσεις. Εντάξει αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Καταλαβες νομιζω οτι το πρόβλημα δεν το εχεις εσύ αλλά αυτοι. Μην το παίρνεις στα σοβαρά. Επειδή εχει κάποιος ενα πτυχίο που του επιτρέπει να γράφει φάρμακα, νομίζει οτι μπορεί μέσα σε πεντε λεπτα θα καταλάβει το δικο σου θέμα. Βάλτους σε αντιπαράθεση για να δεις ποσο αφέλεια κρύβει η ψυχιατρική πρακτικη.

Τη λύση την εχεις βρει μονη σου. Ειπές οτι είσαι καλά όταν κανεις αυτό που σου αρέσει.
Αυτή είναι η πιο μεγάλη αλήθεια. Όταν κανεις πραγματα που δεν σε εκφράζουν, κλωτσαει το σωμα και αρχίζουν οι νευρώσεις και τα ψυχοσωματικά. Είναι η αρρώστια του δυτικού ανθρώπου με την πιο μεγάλη διάδοση.

Πρεπει να είσαι νέα, γύρω στα 20;, αυτό και μονο απο μονο του είναι 'φάρμακο'.
Οτι ζεις και οτι μαθαίνεις, σε ωριμάζει και σε κάνει πιο ικανή να καταλαβαινει ς τον εαυτό σου.

Μην κανεις το λάθος να μπλεξεις με ψυχολόγους μονο και μονο για να αποφυγεις τους ψυχιατρους. Ο καθένας έχει μια θεωρια, αν πας σε πολλους (που είναι αναπόφευκτο γιατί υπαρχουν πολλοί που θα σε αφήσουν αβοηθητη) το μονο που θα καταφέρεις είναι να μπερδευτεί, ακούγοντας αλληλοαποκλειομενα αξιώματα , θεωρίες και αερα κοπανιστο.

Quote:

---

Originally Posted by marianaz

Κάθε μέρα που ξυπνάω γράφω,σημειώνω και τσεκάρω ,πως είμαι σήμερα?να πάρω τα ομοιοπαθητικά και τα ω3. Να δω έγινα κάπως καλύτερα?ομως βασανίζομαι.Μπορεί να φταίει και ο θυροειδής.πάω σε γιατρούς για το θυροειδή και μου λένε δεν προέρχονται τα συμπτώματα από εκεί. εγώ ομως μέσα μου δεν το τελειώνω.θα πάω σε άλλο γιατρό και θα επιμείνω.πήγα σε 2 ψυχιάτρους και ο ένας μου είπε αγχος και ο άλλος κατάθλιψη.ομως εγω δεν θέλω να πάρω χημικά φάρμακα.οταν είμαι έξω με φίλους ,οταν κάνω πράγματα που με ευχαριστούν ολα εξαφανίζονται.ομως είμαι αναβλητική,πάντα ήμουν.και αυτό με σκοτώνει με γεμίζει αγχος και αισθήματα ανημπόριας.πιάνω το ένα θέμα αφήνω το άλλο και τίποτα δεν τελειώνει και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.πως θα ξεφύγω απο όλο αυτό?πως θα ξανασηκωθώ και θα γίνω πάλι δημιουργική?πότε?

---

Δε νομιζω οτι χρειαζεται να παρεις φαρμακα και δεν νομιζω να εχεις καταθλιψη. Αν ειχες καταθλιψη μαλλον δεν θα εβγαινες να διασκεδαζεις. Ειναι πιο πολυ θεμα αγχους. Η αναβλητικοτητα ειναι ας πουμε ενα χαρακτηριστικο σου. Και γω καποιες φορες ειμαι αναβλητικη αλλα δεν με επηρεαζει τοσο. Συνεχισε να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν και σε γεμιζουν. Ισως να εγραφες αυτα που πρεπει να κανεις και να προσπαθουσες να τα τηρησεις. Αν ομως ειναι τοσο εντονο που επηρεαζει τη λειτουργικοτητα της καθημερινοτητας σου θα μπορουσες να πας σε καποιον ειδικο να σου δωσει καποιες συμβουλες ή να κανεις καποια ψυχοθεραπεια. Θα σε βοηθουσε πολυ. Και μην ανησυχεις οι ψυχολογοι και οι ψυχοθεραπευτες δεν λενε ''θεωριες και αερα κοπανιστο''... απλα ο καθενας ακολουθει μια συγκεκριμενη προσεγγιση...

Quote:

---

Originally Posted by KaterinaP

Δε νομιζω οτι χρειαζεται να παρεις φαρμακα και δεν νομιζω να εχεις καταθλιψη. Αν ειχες καταθλιψη μαλλον δεν θα εβγαινες να διασκεδαζεις. Ειναι πιο πολυ θεμα αγχους. Η αναβλητικοτητα ειναι ας πουμε ενα χαρακτηριστικο σου. Και γω καποιες φορες ειμαι αναβλητικη αλλα δεν με επηρεαζει τοσο. Συνεχισε να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν και σε γεμιζουν. Ισως να εγραφες αυτα που πρεπει να κανεις και να προσπαθουσες να τα τηρησεις. Αν ομως ειναι τοσο εντονο που επηρεαζει τη λειτουργικοτητα της καθημερινοτητας σου θα μπορουσες να πας σε καποιον ειδικο να σου δωσει καποιες συμβουλες ή να κανεις καποια ψυχοθεραπεια. Θα σε βοηθουσε πολυ. Και μην ανησυχεις οι ψυχολογοι και οι ψυχοθεραπευτες δεν λενε ''θεωριες και αερα κοπανιστο''... απλα ο καθενας ακολουθει μια συγκεκριμενη προσεγγιση...

---

Το αγχος δεν είναι κατι απλο. Επειδή είναι συνηθισμενο, δεν σημαινει ότι ενας νεος ανθρωπος πρεπει να το αποδεχθεί ως κατι περιπου ακινδυνο. Μπορει να γινει χρονια κατασταση αν δεν προσεχθει.

Ολοι οι ανθρωποι στο δυτικο κοσμο παρουσιαζουν μια τουλάχιστον φορα στη ζωη τους συμπτώματα αγχους, φοβιες, ακομα και καταθλιψη. Πρεπει δηλαδή ολοι να περασουν από ψυχολογο; Αυτή είναι η γνωμη σου;

Οι ψυχολογοι που δεν λενε θεωριες, (υπαρχουν κάθε λογιον ψυχολογοι) προσπαθώντας να είναι πρακτικοι και να βοηθησουν με γρηγορα και απτα αποτελέσματα, ακολουθουν διαφορες πρακτικες ενδυναμωσης του εγω και παρακίνησης μεσω βιωματικών τεχνικων , και υπαρχει και το άλλο φρουτο η συμβουλευτικη ΠΟΥ δεν είναι ψυχολογια ακριβως. Διαφορες τεχνικες ρηχης αναλυσης συναισθηματων για να φυγουν τα συμπτώματα, αλλαγες στις συνήθειες κτλ κτλ.
Ο συμβουλος ενδυναμωνει τον πελατη όπως ο μανατζερ ενδυναμωνει το προσωπικο μιας επιχείρησης. Αυτά ο λ α τα γιατροσόφια δεν εχουν το αποτέλεσμα που αναμενεται και καθε λιγο εμφανίζεται μια καινουρια σχολη ψυχολογιας με νεες τεχνικες.

Το κοινο ολων αυτων είναι ότι δεν φτανουν στο βαθος του ανθρώπινης κατάστασης.
Η βασικη δυναμη πισω από την μοντερνα ψυχολογια είναι η εξομολογηση και η ταυτιση του πελατη με τον ιδανικο ψυχολογο-εμψυχωτη που (υποτίθεται ότι) γνωριζει το πως της 'θεραπειας'. Αυτή όμως η δυναμη το καλυτερο που μπορει να πετυχει είναι να ανακουφιζει σε καποιο βαθμο τα συμπτώματα.

Επισις γρηγορη ιαση δεν υπαρχει. Χρειαζεται μια ζωη συσωρρευσης δυναμικου για να εμφανιστουν 'ξαφνικα' τα συμπτώματα, τον ιδιο χρονο θελει και η θεραπεια.

Πρεπει να γινεται σε ολους τους ανθρώπους μια συνειδητη προσπαθεια αυτογνωσίας από την μικρη ηλικια, να γινονται πχ μαθηματα αυτογνωσίας στο σχολειο, στην οικογενεια.
Ετσι ώστε να ξερουν τι αισθάνονται, τι φοβουνται και τι τους κανει να παιρνουν τους δρομους και τα γυμναστήρια ή να το ριχνουν στην υγειινη διατροφή.
Όταν φτασουν στην εφηβεια εκδηλωνουν ψυχοσωματικα. Τρεχουν να βρουν τι; Λαθος ερωτήματα συνηθως. θεωριες που καλουπωνουν την ατομικη μοναδικοτητα σε κουτακια ασθενειων χωρις νοημα.

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

ξεκινα τρεξιμο ειναι αγχολυτικο και αντικαταθλιπτιο

---

περπατάω και κάνω κολύμβηση,οχι ομως με συνέπεια.οποτε πιέζω τον ευατό μου περισσότερο.θα το προσπαθήσω περισσότερο.να βρω τεχνικές που να ξεγελάω η να πείθω τον εαυτό μου πως έτσι θα γίνω καλύτερα.

Ρε φιλη τι θελεις, να ξεγελάς τον εαυτο σου για να γινεις καλυτερα; Μετα πες ότι εγινες καλυτερα, νομιζεις θα σε ξαναεμπιστευτει ο εαυτος σου; Ολο κρυφτο θα παιζετε. (ενταξει υπερβαλλω πολλοι πετυχαν πολλα ξεγελώντας τον εαυτο τους)

Quote:

---

Originally Posted by jim7

Το αγχος δεν είναι κατι απλο. Επειδή είναι συνηθισμενο, δεν σημαινει ότι ενας νεος ανθρωπος πρεπει να το αποδεχθεί ως κατι περιπου ακινδυνο. Μπορει να γινει χρονια κατασταση αν δεν προσεχθει.

Ολοι οι ανθρωποι στο δυτικο κοσμο παρουσιαζουν μια τουλάχιστον φορα στη ζωη τους συμπτώματα αγχους, φοβιες, ακομα και καταθλιψη. Πρεπει δηλαδή ολοι να περασουν από ψυχολογο; Αυτή είναι η γνωμη σου;

Οι ψυχολογοι που δεν λενε θεωριες, (υπαρχουν κάθε λογιον ψυχολογοι) προσπαθώντας να είναι πρακτικοι και να βοηθησουν με γρηγορα και απτα αποτελέσματα, ακολουθουν διαφορες πρακτικες ενδυναμωσης του εγω και παρακίνησης μεσω βιωματικών τεχνικων , και υπαρχει και το άλλο φρουτο η συμβουλευτικη ΠΟΥ δεν είναι ψυχολογια ακριβως. Διαφορες τεχνικες ρηχης αναλυσης συναισθηματων για να φυγουν τα συμπτώματα, αλλαγες στις συνήθειες κτλ κτλ.
Ο συμβουλος ενδυναμωνει τον πελατη όπως ο μανατζερ ενδυναμωνει το προσωπικο μιας επιχείρησης. Αυτά ο λ α τα γιατροσόφια δεν εχουν το αποτέλεσμα που αναμενεται και καθε λιγο εμφανίζεται μια καινουρια σχολη ψυχολογιας με νεες τεχνικες.

Το κοινο ολων αυτων είναι ότι δεν φτανουν στο βαθος του ανθρώπινης κατάστασης.
Η βασικη δυναμη πισω από την μοντερνα ψυχολογια είναι η εξομολογηση και η ταυτιση του πελατη με τον ιδανικο ψυχολογο-εμψυχωτη που (υποτίθεται ότι) γνωριζει το πως της 'θεραπειας'. Αυτή όμως η δυναμη το καλυτερο που μπορει να πετυχει είναι να ανακουφιζει σε καποιο βαθμο τα συμπτώματα.

Επισις γρηγορη ιαση δεν υπαρχει. Χρειαζεται μια ζωη συσωρρευσης δυναμικου για να εμφανιστουν 'ξαφνικα' τα συμπτώματα, τον ιδιο χρονο θελει και η θεραπεια.

Πρεπει να γινεται σε ολους τους ανθρώπους μια συνειδητη προσπαθεια αυτογνωσίας από την μικρη ηλικια, να γινονται πχ μαθηματα αυτογνωσίας στο σχολειο, στην οικογενεια.
Ετσι ώστε να ξερουν τι αισθάνονται, τι φοβουνται και τι τους κανει να παιρνουν τους δρομους και τα γυμναστήρια ή να το ριχνουν στην υγειινη διατροφή.
Όταν φτασουν στην εφηβεια εκδηλωνουν ψυχοσωματικα. Τρεχουν να βρουν τι; Λαθος ερωτήματα συνηθως. θεωριες που καλουπωνουν την ατομικη μοναδικοτητα σε κουτακια ασθενειων χωρις νοημα.

---

Δηλαδη εσυ πιστευεις οτι η καταθλιψη δε χρειαζεται ψυχοθεραπεια; Το αγχος αμα γινει επωδυνο δεν θελει; Ειναι εμφανες οτι δε μιλαω για το ''απλο'' καθημερινο αγχος αλλα για το παθολογικο. Η συμβουλευτικη ειναι ψυχολογια αλλα δεν ειναι ακριβως ψυχοθεραπεια. Στη χωρα μας τουλαχιστον μαθηματα αυτογνωσιας και ψυχολογιας δεν υπαρχουν οποτε αυτο το θεμα ειναι πονεμενη ιστορια. Η ψυχοθεραπεια και η ψυχαναλυση στοχευει στο να φτασει στο βαθος της ανθρωπινης καταστασης και πολλες φορες το πετυχαινει. Τωρα αυτα περι εξομολογησης και ταυτισης ουτε που τα καταλαβα...

Quote:

---

Originally Posted by jim7

Oλοι περνάνε άγχος και κατάθλιψη μια φορά στη ζωή τους. Δυστυχως ειναι η πραγματικοτητα.

Πολλές φορες χωρίς να το καταλαβαίνουμε δημιουργούμε οι ίδιοι πρόβλημα στον εαυτό μας γιατί αρνουμαστε να δεχθούμε την πραγματικοτητα.

Πες οτι φταίει ο βομβαρδισμός απο χημικα στην ατμόσφαιρα και στην τροφή, πες οτι φταίει η κληρονομικοτητα, οι αρνητικές εμπειρίες. Οτι θες πες, αλλά αυτό που σου ετυχε δεν φεύγει χωρίς να κοπιασεις. Πάλεψε το πριν σου γίνει μονιμη κατασταση.

Αν αμφιβαλλεις πάρε δεύτερη γνώμη. Αν αποδειχθεί οτι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό, τοτε ίσως είναι καμπανακι οτι χρειάζεται μια αλλαγή στη ζωή σου. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν απο νωρίς σε καλούπια και στην πορεία αισθανονται εγκλωβισμένοι. Αυτό δεν γίνεται κατανοητό απο την συνείδηση αλλά βγαίνει σε άγχος.

Να δεις την ταινία Θεώρημα του Παζολίνι, τα λέει καλυτερα απο τους ψυχολόγους με τα πτυχία.

---

Εχεις πολύ δίκιο σε ότι γράφεις.και για μένα ισχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό σχετικά με τα καλούπια .εγκλωβιζόμαστε σε εικόνες .αυτές που πρέπει να φτάσουμε η αυτές που πρέπει να μοιάσουμε.και κυνηγάμε αυτή την εικονα που μπορεί να μην μας ταιριάζει και αν δεν γίνει αυτό νοιωθουμε απογοητευμένοι και γεμίζουμε αγχος.θα δω την ταινία σίγουρα...

δεν εννοώ πως ξεγελαω τον εαυτό μου αλλά οτι δεν έχω το κουράγιο να το κανω.νοιωθω το σώμα μου να δυσκολεύεται .θέλει πιο πολύ προσπάθεια .αυτό εννοούσα

Η ταυτιση είναι ψυχαναλυτικος ορος να το ψαξεις και η εξομολογηση είναι ακριβως αυτό που λεει, είναι παραδοσιακη τεχνικη για να φυγουν τα συμπτώματα, όπως το ξεμάτιασμα ή ο εξορκισμος περιπου, το χρησιμοποιουν χωρις να ξερουν πως ακριβως λειτουργει, είναι πρακτικο μεσο, αυτό είναι το πιο δυνατο οπλο της ψυχολογιας. Φερνει γρηγορα αποτελέσματα που θελει η φιλη μας (και ολοι). Για να μην αισθάνεσαι ασχημα ενώ περιμενεις την θεραπεια να δρασει.

Quote:

---

Originally Posted by jim7

Η ταυτιση είναι ψυχαναλυτικος ορος να το ψαξεις και η εξομολογηση είναι ακριβως αυτό που λεει, είναι παραδοσιακη τεχνικη για να φυγουν τα συμπτώματα, όπως το ξεμάτιασμα ή ο εξορκισμος περιπου, το χρησιμοποιουν χωρις να ξερουν πως ακριβως λειτουργει, είναι πρακτικο μεσο, αυτό είναι το πιο δυνατο οπλο της ψυχολογιας. Φερνει γρηγορα αποτελέσματα που θελει η φιλη μας (και ολοι). Για να μην αισθάνεσαι ασχημα ενώ περιμενεις την θεραπεια να δρασει.

---

Δεν ειναι στοχος να γινει ταυτιση με τον ψυχολογο-ψυχοθεραπευτη-ψυχαναλυτη. Η εξομολογηση δεν σχετιζεται με τη ψυχολογια. Εξομολογηση και ψυχοθεραπεια ειναι δυο αντιθετα πραγματα.

Ενταξει, μη σου γινει και εμμονη ιδεα η γυμαναστικη.
Το αγχος είναι παραπροιον του ελευθερου χρονου. Εχει παρατηρηθεί σε κοινωνιολογικες μελετες. Το ιδανικο είναι να ανακαλύπτεις ΝΕΑ πραγματα που να σε γεμιζουν όχι όμως για να περναει η ωρα. Μπορει να θελεις να εκφρασεις το αγχος σου με άλλο τροπο, πιο δημιουργικο, όχι μονο με σωματικη ασκηση. Υπαρχουν πραγματα όπως η τεχνη, που πρεπει να τα ανακαλύψεις εσυ η ιδια αλλοιως δεν εχουν αξια.
Αλληθεια, ποσο εισαι; Ρωταω γιατι συνηθως οι σπουδες φερνουν πολύ αγχος.

Quote:

---

Originally Posted by marianaz

δεν εννοώ πως ξεγελαω τον εαυτό μου αλλά οτι δεν έχω το κουράγιο να το κανω.νοιωθω το σώμα μου να δυσκολεύεται .θέλει πιο πολύ προσπάθεια .αυτό εννοούσα

---

Quote:

---

Originally Posted by marianaz

Κάθε μέρα που ξυπνάω γράφω,σημειώνω και τσεκάρω ,πως είμαι σήμερα?να πάρω τα ομοιοπαθητικά και τα ω3. Να δω έγινα κάπως καλύτερα?ομως βασανίζομαι.Μπορεί να φταίει και ο θυροειδής.πάω σε γιατρούς για το θυροειδή και μου λένε δεν προέρχονται τα συμπτώματα από εκεί. εγώ ομως μέσα μου δεν το τελειώνω.θα πάω σε άλλο γιατρό και θα επιμείνω.

---

Για ποιο λογο επιμενεις να τα ριχνεις στο θυρεοειδη? Αν λεμε ΑΝ βρεις καποιον ενδοκρινολογο που θα σου πει οτι φταιει ο θυρεοειδης, τι θα κερδισεις?
Τι ομοιοπαθητικα παιρνεις? Για τι ειδους παθηση?

Quote:

---

Originally Posted by KaterinaP

Δε νομιζω οτι χρειαζεται να παρεις φαρμακα και δεν νομιζω να εχεις καταθλιψη. Αν ειχες καταθλιψη μαλλον δεν θα εβγαινες να διασκεδαζεις. Ειναι πιο πολυ θεμα αγχους. Η αναβλητικοτητα ειναι ας πουμε ενα χαρακτηριστικο σου. Και γω καποιες φορες ειμαι αναβλητικη αλλα δεν με επηρεαζει τοσο. Συνεχισε να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν και σε γεμιζουν. Ισως να εγραφες αυτα που πρεπει να κανεις και να προσπαθουσες να τα τηρησεις. Αν ομως ειναι τοσο εντονο που επηρεαζει τη λειτουργικοτητα της καθημερινοτητας σου θα μπορουσες να πας σε καποιον ειδικο να σου δωσει καποιες συμβουλες ή να κανεις καποια ψυχοθεραπεια. Θα σε βοηθουσε πολυ. Και μην ανησυχεις οι ψυχολογοι και οι ψυχοθεραπευτες δεν λενε ''θεωριες και αερα κοπανιστο''... απλα ο καθενας ακολουθει μια συγκεκριμενη προσεγγιση...

---

γράφω αυτα που πρέπει να κάνω.ομως οταν δεν τα τελειώνω γεμίζω αγχος.ισως πρέπει να χαλαρώσω λίγο.ομως δεν είναι πάντοτε ευφικτό.και να νοιώσω ικανοποίηση με οτι κάνω.αυτό μου λείπει.
θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και κάθε ένα ξεχωριστά για το ότι μοιραστήκατε τις σκέψεις σας μαζί μου .με βοηθάει αυτό πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Για ποιο λογο επιμενεις να τα ριχνεις στο θυρεοειδη? Αν λεμε ΑΝ βρεις καποιον ενδοκρινολογο που θα σου πει οτι φταιει ο θυρεοειδης, τι θα κερδισεις?
Τι ομοιοπαθητικα παιρνεις? Για τι ειδους παθηση?

---

γιατι θέλω απο κάπου να αρχίσω.γιατι αν αυτά τα συμπτώματα προέρχονται απο τον θυροειδή θα βρώ μια απάντηση και μια σειρά απο που θα ξεκινήσω.η αντίθετα αν δεν είναι απο τον θυροειδή θα εστιάσω στο ψυχολογικό.

Quote:

---

Originally Posted by jim7

Koιταξε φιλη, πηγες σε δυο δοκτορες, και πήρες δυο διαφορετικές διαγνωσεις. Εντάξει αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Καταλαβες νομιζω οτι το πρόβλημα δεν το εχεις εσύ αλλά αυτοι. Μην το παίρνεις στα σοβαρά. Επειδή εχει κάποιος ενα πτυχίο που του επιτρέπει να γράφει φάρμακα, νομίζει οτι μπορεί μέσα σε πεντε λεπτα θα καταλάβει το δικο σου θέμα. Βάλτους σε αντιπαράθεση για να δεις ποσο αφέλεια κρύβει η ψυχιατρική πρακτικη.

---

(Καταλαβες νομιζω οτι το πρόβλημα δεν το εχεις εσύ αλλά αυτοι.)με έκανες και γέλασα!!!!