Πρόβλημα με την μητέρα μου

Γεια σας. Γράφω πρώτη φορά αν και διαβαζω το site αρκετό καιρό. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η μητέρα μου ξεκίνησε πριν δύο περίπου χρόνια. Μετά από κάποια προβλήματα με κάποιους συγγενείς, άρχισε να υποψιάζεται τους πάντες, φίλους, συγγενείς, γείτονες. Στην αρχή νομίζαμε οτι απλά έχει επηρεαστεί με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί τότε και απλά ήταν μια αντίδραση. Αυτή η κατάσταση κράτησε αρκετό καιρό αλλά συνεχώς προσπαθούσαμε να την κάνουμε να καταλάβει οτι δεν γίνεται να συνωμοτούν όλοι εναντίον μας και οτι το πρόβλημα αυτό έχει τελειώσει. Τον τελευταίο καιρό ( ένα μήνα περίπου ) άρχισε να σκέφτεται συνέχεια, όταν δηλαδή δεν είχε κάτι να κάνει, και εκείνες τις στιγμές ήταν σαν να "χανόταν". Μετά από αρκετή κουβέντα που έκανα μαζί της τελικά μου αποκάλυψε οτι ακούει κάποιες φωνές, οι οποίες την προτρέπουν να κάνει πράγματα. Τότε ήταν που άρχισα να αναζητώ πληροφορίες ώστε να μπορέσω να καταλάβω περισσότερα και να τη βοηθήσω. Οι φωνές αυτές την προτρέπουν να κοιτάξει σε συρτάρια ή ντουλάπες για να βρει κάποιους κοριούς ή κάτι τέτοιο. Πάντα δηλαδή το θέμα είναι η παρακολούθηση και πάντα οτι υπαίτιοι για όλα αυτά είναι εκείνοι οι συγγενείς που είχαμε το πρόβλημα. Η μητέρα μου δεν εργάζεται, οικιακά. Από τις δουλειές που έχει στο σπίτι δεν παραμελεί τίποτα, ούτε τον εαυτό της. Όταν όμως τελειώσουν οι δουλειές που έχει κάθεται και τότε αρχίζει να ακούει αυτά τα πράγματα οπότε "αφιερώνεται" εκεί. Σημαντικό είναι επίσης οτι δεν έχει καθόλου εχθρική συμπεριφορά απέναντί μας, ούτε φωνάζει και από όσα μου έχει πει αυτά που της λένε οι φωνές δεν είναι για το κακό κάποιου, ή του εαυτού της, αλλά πράγματα γύρω από την παρακολούθηση που πιστεύει οτι υφίσταται. Θέλει όπως λέει να σταματήσουν αυτές οι φωνές γιατί την κουράζουν πολύ, λογικό, αλλά δεν πιστεύει οτι είναι κάτι παθολογικό. Πιστεύει οτι τις φωνές αυτές, επειδή είναι οι φωνές των συγκεκριμένων συγγενών που είχαμε το πρόβλημα, τις προκαλούν οι ίδιο με κάποιο τεχνικό μέσο. Μετά από πολύ κουβέντα κατάφερα να την πείσω να επισκεφτούμε έναν ψυχίατρο. Βέβαια, όπως μου λέει, θα έρθει μόνο και μόνο για μένα, για να μην στεναχωριέμαι. Εγώ πιστεύω οτι ακόμα και έτσι είναι κάτι θετικό. Δεν έχει πρόβλημα λέει να πάει σε κάποιον ψυχαναλυτή, δεν τα ξέρω και εγώ καλά, αλλά φοβάται τους ψυχιάτρους γιατί μπορεί να την φορτώσουν φάρμακα και να είναι σαν φυτό, όπως λέει.
Έχω διαβάσει και άλλες παρόμοιες καταστάσεις στο forum και αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι αν κάποιος μπορεί αν δώσει κάποια συμβουλή για το πως να συνεχίσω να την υποστηρίζω. Επίσης αν κάποιος μπορεί να μου υποδείξει έναν ψυχίατρο στην Πάτρα, με προσωπικό μήνυμα αν δεν θέλει να θεωρηθεί διαφήμηση, γιατί από αυτά που έχω διαβάσει εδώ είναι και θέμα τύχης να έχεις καλή αντιμετώπιση, οπότε μια δοκιμασμένη λύση είναι σίγουρα προτιμότερη. Επίσης υπάρχουν ψυχίατροι που να είναι συμβεβλημένοι με το Δημόσιο ;
Ευχαριστώ, και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο απλά έχω πιεστεί και εγώ πολύ και μου βγήκε κάπως σαν ξέσπασμα...

hl24, μπράβο σου

Χωρίς να είμαι ειδικός - απλά σου λέω την άποψή μου - πιστεύω πως αντιμετώπισες την κατάσταση με σοβαρότητα και ωριμότητα.

Είναι γεγονός πως υποφέρει η μητέρα σου απ\' αυτό που ζει καθημερινά.
Για την μητέρα σου αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι φωνές που ακούει είναι πραγματικές γι\' αυτήν.

Ο γιατρός θα την βοηθήσει σίγουρα χωρίς καμία αμφιβολία.

Η γνώση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο καλύτερος σύμμαχος απ\' ότι έχω καταλάβει
και σου το λέω γιατί η μητέρα μου είναι σχιζοφρενής.

Συνέχισε έτσι... είσαι σε καλό δρόμο!


Θα ένιωθα μεγάλη ανακούφιση αν και τα δικά μου παιδιά έπραταν το ίδιο.

Κατά τη γνώμη σου η καλύτερη λύση δεν θα ήταν ένας ψυχίατρος ; Από εκεί και πέρα αν αποφασίσει να κάνει κάποια ψυχοθεραπεία μπορεί να απευθυνθεί σε ψυχοθεραπευτή. Κάποιος ψυχολόγος θα μπορούσε να βοηθήσει ; Δεν γνωρίζω και τις διαφορές αυτών των γιατρών. Πιστεύω οτι η χορήγηση κάποιου φαρμάκου είναι απαραίτητη. Το θέμα είναι να την πείσω μετά να το πάρει. Επίσης αν ξέρεις υπάρχουν ψυχίατροι, ιδιώτες, συμβεβλημένοι με ταμεία ; Αυτές οι καταστάσεις είναι αναστρέψιμες ;
Ευχαριστώ για την απάντηση.

Κατά τη γνώμη μου και πάλι σου λέω χωρίς να είμαι ειδικός απλά απ\' την εμπειρία μου πιστεύω πως ιδανική λύση είναι η επίσκεψη σ\' έναν ψυχίατρο. Θα σε ενημερώσει κατάλληλα αυτός για τα περαιτέρω που ίσως θα χρειαστεί η μητέρα σου.
ΑΠ\' ότι ξέρω η διαφορά ανάμεσα σε ψυχίατρο και ψυχολόγο είναι στο ότι
ο ψυχίατρος μπορεί να σε στηρίξει και με φαρμακευτική αγωγή αν χρειάζεται.


Υπάρχουν ψυχίατροι συμβεμβλημένοι με ταμία το θέμα είναι ο γιατρός στον οποίο θα πας
να είναι σωστός επαγγελματίας - υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στην Ελλάδα πίστεψέ με ! θα δώσει τις κατάλληλες οδηγίες. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Θα καταλάβεις πραγματικά
αν ο γιατρός που \"διάλεξες\" είναι \"ο κατάλληλος\" για την μητέρα σου.

Διάβασε και άλλα στο φόρουμ θα σε βοηθήσει πολύ...

hl24 καλησπέρα. Τώρα διάβασα το μήνυμά σου και είναι παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η μητέρα μου. Προβλήματα με συγγενείς, ξεκίνησε να γίνεται καχύποπτη και τους τελευταίους 6 μήνες πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων άρχισε να πιστεύει πως είναι εναντίον της και ότι θέλουν να την σκοτώσουν κλπ. Βέβαια στη δική μας περίπτωση είχε πολύ αργή εξέλιξη, σκέψου ότι τα προβλήματα με τους συγγενείς δημιουργήθηκαν πριν καμιά δεκαριά χρόνια και σταδιακά ξεκίνησε από απλά καχύποπτη μέχρι που λίγο πριν το καλοκαίρι καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά, είχε ξεφύγει από το απλά καχύποπτη και είχε γίνει κάτι άλλο. Επιπλέον δεν παρουσίασε ακουστικές ψευδαισθήσεις - ή τουλάχιστον δεν ανέφερε κάτι τέτοιο - απλά είχε τρομερή σύγχυση (δεν ήξερε μέρα και μήνα, αν είναι πρωί ή βράδυ, σηκωνόταν στις 3 το ξημέρωμα και ήθελε να φάει περίεργα φαγητά), ήταν σχεδόν όλη τη μέρα ξαπλωμένη και άλλοτε κοιμόταν άλλοτε ήταν σε μια κατάσταση περίεργη, σα να είναι χαμένη, ξέχναγε, φυσικά έμπλεκε τη φαντασία με την πραγματικότητα και είχε αυτό που λένε \"γλωσσική σαλάτα\".

Τα φάρμακα την βοήθησαν και τη βοηθάνε αρκετά. Όλα τα παραπάνω έχουν φύγει. Απλά μιλάει πλέον λίγο, αν και καταλαβαίνει τα πάντα. Κάνει δουλειές χωρίς πρόβλημα, συζητάει, αλλά γενικά είναι \"ήρεμη\".

Κάτι που άργησα να καταλάβω είναι ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να αντικρούσεις με λογικά επιχειρήματα αυτά που σου λέει. Αυτό που ζει είναι η πραγματικότητα για τη μητέρα σου και δε γίνεται να αλλάξει με επιχειρήματα - μάλιστα αν παρουσιάσεις ένα επιχείρημα που δεν είναι εύκολο να το αντικρούσει ή αμφισβητήσεις την ορθότητα αυτών που αναφέρει πιθανόν να αρχίσει να φωνάζει (αυτό έγινε με μένα μια δυο φορές) ή ακόμα και να σε θεωρήσει \"στο κόλπο\" (αυτό έγινε με την αδελφή της, αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκε γρήγορα). Όσο πιο σύντομα βρεις γιατρό τόσο το καλύτερο - αυτό δε σημαίνει να πας στον πρώτο που θα βρεις - ψάξτο καλά πριν απλά μην το αμελήσεις. Έχουν τον τρόπο τους να πείσουν τους ασθενείς να παίρνουν τα φάρμακα. Ίσως θα έπρεπε να πας πρώτα μια φορά μόνη σου να του εξηγήσεις τί γίνεται και μετά να πάτε μαζί - πιθανόν να σου υποδείξει και ο ίδιος ο γιατρός έναν τρόπο να την πείσεις . Είναι σημαντικό βέβαια να τον συμπαθήσει και να μην πιστέψει ότι είναι σε κάποια \"συνωμοσία\" εναντίον της και αυτός.

Γενικά έχω πλέον καταλάβει ότι θέλει υπομονή η κατάσταση αυτή και το βασικότερο είναι να θυμάσαι πως αν κάτι δε σου αρέσει από αυτά που σου λέει ή σε εκνευρίζει ή οτιδήποτε ότι είναι σύμπτωμα μιας ασθένειας και ότι ούτε η ίδια το θέλει.

Quote:

---

είχε τρομερή σύγχυση (δεν ήξερε μέρα και μήνα, αν είναι πρωί ή βράδυ, σηκωνόταν στις 3 το ξημέρωμα και ήθελε να φάει περίεργα φαγητά), ήταν σχεδόν όλη τη μέρα ξαπλωμένη και άλλοτε κοιμόταν άλλοτε ήταν σε μια κατάσταση περίεργη, σα να είναι χαμένη

---

Κάτι τέτοιο δεν έχει παρουσιαστεί στη μητέρα μου, τουλάχιστον όχι ακόμη. Πιστεύω οτι αν αρχίσει κάποια θεραπεία τώρα να προληφθεί αυτό. Αυτό που φοβάμαι όμως είναι αυτό που λες οτι τώρα μιλάει λίγο, και είναι γενικά \"ήρεμη\". Η μητέρα μου είχε πάντα πολύ ενέργεια για τις καθημερινές δραστηριότητες και το θετικό είναι οτι ακόμα δεν την έχει χάσει. Πιστεύω οτι μια φαρμακευτική αγωγή δεν θα οδηγήσει σε κάτι τέτοιο, εννοώ από τα φάρμακα να είναι σε μια κατάσταση σαν σε καταστολή. Πάντως δεν φωνάζει καθόλου και καταλαβείνει οτι το να ακούει όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικό. Βέβαια δεν δέχεται παθολογικούς λόγους.
Για τους γιατρούς, δεν ξέρω πως να το ψάξω. Αυτά τα θέματα είναι ταμπού και κανείς δεν μιλάει για τέτοιες εμπειρίες ώστε να σου συστήσει κάποιον γιατρό. Γι\' αυτό απευθύνθηκα εδώ.
Ευχαριστώ για την απάντηση.

hl24 θα σου προτεινα χωρις να ειμαι ειδικος να πατε σε ενα ψυχιατρο αυτος θα κανει τη διαγνωση οτι και να λεμε εμεις ειναι λογια του αερα.να ακουει φωνες και να την μιλανε σηγουρα δεν ειναι φυσιολογικο.μην το αφηνεις γιατι η μητερα σου μπορει να μην το καταλαβενει οτι εχει καποιο προβλημα γιατη συνηθως αυτη που το εχουν νομιζουν οτι ειναι αληθηνα ολα και δε ζουν σε μια ψευδεστηση.οσο πιο νωρις πατε τοσο το καλυτερο

Αυτό που λέω ότι είναι ήρεμη, είναι από τα φάρμακα υποθέτω. Πριν - και πριν επέλθουν αυτά που αναφέρω για τη σύγχυση και τη γλωσσική σαλάτα - μίλαγε και ήταν μόνιμα σε υπερένταση, απλά από κάποιο σημείο και πέρα το κάθε τι το ερμήνευε όπως ήθελε π.χ. θυμάμαι χαρακτηριστικά λίγο μετά την πρωτοχρονιά κάποιους ανθρώπους που είχαν βγει στο απέναντι μπαλκόνι κάτι να φτιάξουν και πίστευε ότι την κατασκόπευαν για να της κάνουν κακό. Μετά από 2 3 μέρες ξεκίνησε να έχει αυτή τη σύγχυση. Τώρα είναι γενικά \"ήρεμη\" αλλά είναι από τα φάρμακα. Πάντως έχει πλήρη διαύγεια, και δυνάμεις (τις δουλειές τις κάνει κανονικά π.χ.) οπότε μη φοβάσαι ότι θα γίνει \"φυτό\" από τα φάρμακα.

Απ\' ότι έχω διαβάσει (δεν είμαι ειδικός), αν αρχίσει κάποιος νωρίς θεραπεία συνήθως δεν παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα. Εξάλλου κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Απλά η εξέλιξη από το καλοκαίρι και μετά ήταν σχετικά γρήγορη κι έτσι μέχρι να καταλάβουμε τί γίνεται και τα σχετικά βρέθηκε στην κατάσταση που ανέφερα.

Πως θα το ψάξεις... επειδή όπως είπες είναι ταμπού θέματα αυτά και κανείς δε μιλάει, θα μπορούσες να μιλήσεις σε κάποιον έμπιστο κοντινό συγγενή ή φίλο, που ξέρεις ότι δε θα το βγάλει παραέξω. Εμείς τουλάχιστον έτσι δράσαμε.

Ρε γαμώτο, το κοντινότερο ραντεβού που μπορούσαν να μου κλείσουν είναι για την Τρίτη. Οι περισσότεροι μου έλεγαν για μετά το Πάσχα. Πέσαμε και πάνω στις γιορτές... Μου φαίνονται πολλές οι μέρες μέχρι την Τρίτη. Μάλλον θα την πάρω το Σαββατοκύριακο για καμιά εκδρομή μπας και ξεχαστεί λίγο.

Δυστυχώς το απόγευμα χειροτέρεψε η κατάσταση. Συνεχώς άκουγε πράγματα και στενοχωριόταν πολύ, γιατί πίστευε οτι την τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο και έλεγε συνέχεια οτι δεν έχει κάνει τίποτα κακό σε κανέναν. Μετά από πολύ προσπάθεια κατάφερα με τον πατέρα μου να την πείσουμε να πάμε σε ένα νοσοκομείο να δει έναν γιατρό. Όταν φτάσαμε εκεί δεν ήθελε με τίποτα να μπει μέσα γιατί λέει οτι στο δημόσιο νοσοκομείο απλά θα την βάλουν μέσα και δεν μπορούν να τη βοηθήσουν. Γυρίσαμε πριν από λίγο και είναι λίγο καλύτερα. Ήπιε ένα xanax για να χαλαρώσει όπως είπε. Ίσως είναι καλό για να κοιμηθεί και να μην ακούει αυτά όλη τη νύχτα. Μου υποσχέθηκε οτι την Τρίτη στο ραντεβού θα έρθει. Τι μπορώ να κάνω μέχρι να έρθει η Τρίτη που θα πάμε στο γιατρό ;

Αν και όπως είπα δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα τέτοιων ψευδαισθήσεων, πιστεύω πως μέχρι την Τρίτη πρέπει να κάνεις υπομονή, να της κάνεις παρέα για να μην αισθάνεται μόνη και να την τονώνεις ψυχικά. Δώστε της να καταλάβει ότι είστε δίπλα της, κατανόηση για το πρόβλημα που περνάει, και να νοιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Χωρίς να είμαι ειδικός και πάλι, ίσως αν πηγαίνατε καμμια βόλτα αυτές τις μέρες που έχει και ωραίο καιρό και άλλαζε παραστάσεις να της έκανε καλό. Περισσότερα ας πει κάποιος ειδικός ή κάποιος που έχει αντιμετωπίσει τέτοια κατάσταση με ακουστικές ψευδαισθήσεις.
Και μην παραμελείς τον εαυτό σου. Αυτό το λέω γιατί θυμάμαι πως έτρωγα μισή φορά τη μέρα με το ζόρι όταν περνάγαμε το λούκι, και μέχρι να αρχίσει να επανέρχεται.
Καλό κουράγιο και υπομονή. Αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά.

Σήμερα είναι πολύ καλύτερα. Ίσως χτες ήταν μια κρίση. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι μέχρι την Τρίτη. Όσο για το φαγητό δεν κατεβαίνει τίποτα. Περνάω ζόρι και εγώ και ο πατέρας μου, αλλά σίγουρα η μητέρα μου βασανίζεται περισσότερο από όλους, οπότε χρειάζεται υπομονή...

κανε υπομονη μεχρη τη μεγαλη τριτη. Νατην προσεχεις αυτες της μερες και να εισαι διπλα της.την τριτη οπως διποτε στο ψυχιατρο.δεν ειναι να τα αφηνης αυτα θα χειροτερεψη η κατσταση.μπορη ακομα και και να κανει κακο στον εαυτο της η\' και σε αλλους.σου ευχομαι καλη δυναμη σε εσενα στη μητερα σου και στους υπολοιπους (πατερα αδερφια)

Σας ευχαριστώ όλους.

πάντως κ εγώ άκουγα πέρυσι τις φωνές σγκεκριμένων ανθρωπων με τους οποίους βρισκόμουν σε δικαστική διαμάχη. Νόμιζα ότι είναι τεχνητά όλα αυτά. Βέβαια μου πέρασε με θεραπεία. Ομως εγώ είχα βάλει κάμερεςκαι έχω καταγράψει την επικινδυνότητά τους, όπου παρουσίασα σε δικ. ασφαλιστικών μέτρων το οποίο και κέρδισα. αγωγές και τα υπολοιπα τα έχω ακυρωσει, αλλά δεν βλέπω να βάζουν μυαλό. Επειδή ο ένας από αυτούς είναι και αστυνομικόςπίστευα, ότι χρησιοποιεί τεχνητά μέσα και μου προκλήθηκαν αυτές οι φωνές. Αν σκεφθώ ότι απο το βίντεο καμερας που χρησιμοποιώ ακόμα άκουσα να λέει τη φράση \"θα το πετάξουμε κάτω από τη πόρτα της και μετά θα φύγουμε\" . Απ αυτά που έχω υποστεί λοιπόν από αυτούς τους ανρώπους δεν αποκλείω και το γεγονός να ήταν τεχνητά. Πάντα το σκέφτομαι αυτό το ενδεχόμενο. Η εμπειρία μου είναι αυτή. Εσύ θα πρέπει να πας τη μητέρα σου στο γιατρό και με κατάλληλη θεραπεία θα επανέλθει. είμαι σίγουρη.

Τελικά σήμερα το μεσημέρι ήταν πάλι πολύ άσχημα και με τα πολλά την έπεισα να φέρουμε έναν γιατρό στο σπίτι. Στους εφημερεύοντες ( είναι και Κυριακή ) δεν είχε ψυχίατρο, οπότε πήρα τηλέφωνο ένα νευρολόγο. Του εξήγησα κάποια πράγματα πριν δει τη μητέρα μου και τελικά έγραψε ψυχωσικό σύνδρομο και risperdal των 2mg, μισό το πρωί και ολόκληρο το βράδυ. Θα της κάνει κάτι εξετάσεις και μου είπε μετά οτι πρέπει να δει ψυχίατρο ( αναμενόμενο ). Η μαλακία είναι οτι η μάνα μου διάβασε το χαρτάκι από τα χάπια και άρχισε να μου λέει οτι αυτά είναι ψυχοφάρμακα και οτι δεν παίρνει τέτοια. Τελικά το πήρε απόψε. Από το πρωί βλέπουμε. Από αυτά που διάβασα εδώ αυτά τα χάπια έχουν βοηθήσει αρκετούς με παρόμοια προβλήματα.

kallia να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να πιστέψω οτι με τεχνικά μέσα γίνεται να ακούει η μητέρα μου, ο οποιοσδήποτε δηλαδή, τις φωνές κάποιων ανθρώπων. Βέβαια δεν το έχω ζήσει, αλλά όποια και αν είναι η αιτία αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσει να τα ακούει.

να σου πω και γω την άποψη μου,να σαι κοντα εσύ και ο πατέρας σου στη μανα σου να μην αφήσετε το προβλημα να μεγαλώσει να βρείτε ενα καλό ψυχιατρο να ενημερωθείτε για το πρόβλημα και τη σωστή αντιμετωπισή του.
το rispendal ειναι ενα πολυ καλό φαρμακο με λίγες παρενεργειες.
και πάνω απο ολα εσυ και ο πατέρας σου μην πνιγήτε σε μια κουταλιά νερό η γυναίκα χρειάζεται βοήθεια και στήρηξη πρέπει να είστε ψύχραιμοι και λογικοί στις αποφάσεις σας αφήστε τους συναισθηματισμούς που θα προκύψουν και αντιμετωπίστε το πρόβλημα.

hl24 υπομονή. Όλα θα πάνε καλά, αρκεί η μητέρα σου να παίρνει τα φάρμακά της. Και κυρίως όταν τα συμπτώματα θα αρχίσουν να υποχωρούν, να μην κάνει καμμία αλλαγή αν δε σας πει ο γιατρός (απ\' ότι έχω ακούσει και διαβάσει είναι συχνό φαινόμενο να κόβουν τη θεραπεία ασθενείς που πιστεύουν ότι θεραπεύθηκαν).

Κουράγιο και υπομονή. Εύχομαι το καλύτερο.

hl24 πως είναι η μητέρα σου με τη φαρμακευτική αγωγή;
Εύχομαι όλα να πάρουν το δρόμο τους

Η αλήθεια είναι οτι είναι πολύ καλύτερα, πράγμα που δεν περίμενα τόσο σύντομα ( παίρνει τα χάπια από Κυριακή βράδυ ). Ήδη οι φωνές έχουν χαμηλώσει πολύ και το πρωί μου έλεγε οτι όταν κουβεντιάζουμε δεν τις ακούει. Βέβαια ακόμα δεν πιστεύει οτι αυτό οφείλεται στα χάπια. Ο γιατρός μου είπε να τα συνεχίσει και σιγά σιγά να την πείσω να τον επισκεφτεί γιατί τελικά στο ραντεβού δεν ήρθε και πήγα μόνος μου χωρίς να της το πω. Το θέμα είναι οτι την άλλη βδομάδα θα τελειώσουν και πρέπει να δω πως θα την πείσω να συνεχίσει, αλλά κάτι θα βρω. Ίσως την άλλη βδομάδα να είναι ακόμα πιο δεκτική σε συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα. Το πρωί μου έλεγε οτι μάλλον πολλές από τις υποψίες της οφείλονταν σε αυτά που άκουγε, τα οποία αφορούν θεωρίες συνομωσίας. Είναι πολύ θετικό οτι αρχίζει να το συνηδοποιεί αυτό.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τις συμβουλές.

Μέχρι τώρα έδρασες έξυπνα και αποτελεσματικά. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις τον τρόπο. Τόνισέ της τη βελτίωση, ηρεμία και γαλήνη που έχει με τα χάπια και θα πειστεί ότι πρέπει να τα συνεχίσει...Να φροντίζεις όμως και τον εαυτό σου.

Καλή δύναμη και να περάσετε αγαπημένα τις γιορτές.

Ευχαριστώ πολύ, καλές γιορτές σε όλους.

Γεια σας και πάλι. Η μητέρα μου είναι πολύ καλύτερα. Μετά από τρεις εβδομάδες με το risperdal οι φωνές \"εμφανίζονται\" πολύ σπάνια. Κάποιες μέρες δεν τα ακούει καθόλου. Βέβαια χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα για να συνηδητοποιήσει την κατάστασή της, αφού ακόμα δεν έχει επισκεφτεί ψυχίατρο. Εγώ τον έχω συναντήσει δύο φορές και μου είπε οτι αν συνεχίσει τα χάπια θα εξαφανιστούν και οι υποψίες της οτι μας παρακολουθούν οπότε θα είναι πολύ πιο εύκολο να την πείσουμε να δει το γιατρό. Μου είπε ο γιατρός οτι αυτό το χάπι θα πρέπει να το παίρνει για όλη της τη ζωή από εδώ και πέρα, σε μικρή δόση βέβαια. Είναι λογικό αυτό ? Αυτή τη βδομάδα έχω κλείσει ραντεβού και με έναν άλλο ψυχίατρο για να πάρω και μια δεύτερη γνώμη. Έχει ανοίξει και η όρεξή της από το χάπι με αποτέλεσμα να έχει πάρει κάποια κιλά και έχει αρχίσει να μην το θέλει...

αχ αυτές οι μητέρες μας... έχω αντιμετωπίσει κι εγώ τα ίδια και χειρότερα... κι εμένα η αγωγή της είναι εφ\' όρου ζωής, μανιοκαταθλιπτική εδώ και 20 χρόνια, η αγωγή της βέβαια της έχει πετύχει κι έτσι έχουμε κάπως ηρεμήσει... βέβαια καμιά φορά μπορεί να πεί πως παίρνει μηνύματα από την τηλεόραση για να κάνει την τάδε ενέργεια ή αγορά και άλλα τέτοια χαζά, αλλά μάθαμε να ζούμε με αυτό. Όταν κατάλαβα τί τρέχει με τη μητέρα μου ήμουν μόλις 17-18 χρονών και όπως καταλαβαίνεις ήταν για εμένα μεγάλο σοκ. Υπήρχαν περιόδοι που πέταγε τα φάρμακά της κρυφά, κι εμέις νομίζαμε πως τα έπαιρνε, και ψαχνόμασταν γιατί έχει χειροτερέψει... άλλες φορές αρνούταν πεισματικά να πάρει οποιοδήποτε φάρμακο ή να πάει στον ψυχίατρο και με δική μας συνεννόηση με τον γιατρό της ρίχναμε κρυφά σταγόνες φαρμάκου στο φαγητό για να επανέλθει... αυτό που θεωρώ πως θα πρέπει τώρα να κάνετε είναι να μην την πιέζετε και να την παρακολουθήτε αν παίρνει κανονικά τα φάρμακά της και την γενικότερη συμπεριφορά της και επικοινωνία με τον γιατρό, έστω κι αν πηγαίνεις μόνο εσύ. Θέλει δύναμη, το ξέρω, θα αναρωτιέσαι σίγουρα \'\'γιατί σε εμάς\'\' και η απάντηση σε αυτό το γιατί βρίσκετε εδώ μέσα, σε αυτήν την ηλεκτρονική κοινότητα... γιάτι έχει συμβεί σε πάρα μα πάρα πολλούς...

\"γιάτι έχει συμβεί σε πάρα μα πάρα πολλούς... \"
Όντως...Είναι τόσες οι περιπτώσεις που δε γνωρίζουμε και νομίζουμε ότι είμαστε μόνο εμείς... Επειδή ο κόσμος δε μιλά για τέτοια θέματα, όπως κι εμείς άλλωστε, δεν αποκαλύπτεται η συχνότητα του προβλήματος...
hl24 συμφωνώ με την κέλυ ότι θέλει προσεκτική παρακολούθηση αν παίρνει πραγματικά τα φάρμακά της. Όταν περάσει κάποιος καιρός και έχει πειστεί ότι πρέπει να τα παίρνει θα δεις, δε θα είσαι τόσο στην τσίτα, θα χαλαρώσεις και δε θα χρειάζεται να την ελέγχεις σε αυτόν το τομέα...Τα ίδια είχα με τη μαμά μου. Βέβαια δεν μπορείς να απαιτήσεις από ένα 10χρονο να ελέγχει τι χάπια πήρε η μαμά του κι όμως είχαν την απαίτηση αυτή από εμένα. Τώρα όμως, αν και δεν παραδέχεται ότι κάποια πράγματα που πιστεύει είναι παιχνίδια του μυαλού της, τα φάρμακα δεν τα αποχωρίζεται ποτέ γιατί την κάνουν και αισθάνεται καλά!

Θα δεις, όλα θα πάρουν το δρόμο τους...

Είναι αλήθεια οτι δεν μιλάει κανείς για τέτοια θέματα. Γι\' αυτό και δεν έχουμε εμπειρίες και γνώσεις πάνω σε τέτοια θέματα. Άλλωστε ούτε εγώ το συζητάω αυτό το θέμα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Ο γιατρός μου είπε οτι σε λίγο καιρό με μια αγωγή συντήρησης δεν θα έχει ποτέ ξανά αυτό το πρόβλημα, εφόσον δεν σταματήσει την αγωγή βέβαια. Μακάρι να πα΄νε όλα καλά. Καλή δύναμη σε όλους...

Quote:

---

Originally posted by hl24
Είναι αλήθεια οτι δεν μιλάει κανείς για τέτοια θέματα. Γι\' αυτό και δεν έχουμε εμπειρίες και γνώσεις πάνω σε τέτοια θέματα. Άλλωστε ούτε εγώ το συζητάω αυτό το θέμα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Ο γιατρός μου είπε οτι σε λίγο καιρό με μια αγωγή συντήρησης δεν θα έχει ποτέ ξανά αυτό το πρόβλημα, εφόσον δεν σταματήσει την αγωγή βέβαια. Μακάρι να πα΄νε όλα καλά. Καλή δύναμη σε όλους...

---

Πράγματι κανείς δε μιλάει... εγώ έχω τη μητέρα μου με μανιοκατάθλιψη, εγώ είμαι με κατάθλιψη και πραγματικά δεν το λέω σε κανέναν... μόνο ελάχιστοι ξέρουν για την μητέρα μου, στενά άτομα της οικογενείας, στο κοινωνικό μου περίγυρο ουδέποτε είπα τι περνάει η μητέρα μου ή και εγώ.

το ότι θα πάνε όλα καλά να είσαι σίγουρος... και αυτό που θα ήθελα να σου επισημάνω είναι να προσέξεις κι εσύ ο ίδιος να μην σε επηρεάσει πάρα πολύ. Εμένα δυστυχώς με επηρέασε, ο βαθμός ευαισθησίας μου είναι λιγάκι υψηλός, είναι και αυτό ένα από τα πολλά που συνέβαλαν στο να πάθω αυτό που έπαθα...

Τελικά μετά από δύο μήνες τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Το risperdal είχε ενοχλήσει τη μητέρα μου αρκετά. Είχε συνεχώς μια τάση να κοιμηθεί, ένιωθε κάπως πιασμένες τις αρθρώσεις τις και φαινόταν σαν να είχε παχύνει, ενώ δεν είχε πάρει κιλά. Ήταν κάτι σαν πρήξιμο. Τελικά δέχθηκε να επισκεφτεί τον ψυχίατρο και της είπε να παίρνει Abilify. Της είπε οτι θα το παίρνει για ένα χρόνο, για να την κάνει να το δεχτεί. Τελικά με αυτό είναι πολύ καλύτερα, Μέχρι τώρα δεν έχει συμπτώματα από παρενέργειες, ενώ είναι γενικά πιο άνετη. Μιλάει στο τηλέφωνο χωρίς να φοβάται μήπως παρακολουθείται, βγαίνει βόλτες στα μαγαζιά... Βέβαια δεν έχουν φύγει εντελώς οι υποψίες αλλά πλέον εκφράζονται σαν ερώτηση, σαν μια περιέργεια ας πούμε, και όχι σαν κάτι δεδομένο όπως πριν. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Χαίρομαι για τα καλά νέα hl24!
Κι εμείς ευχαριστούμε για το μοίρασμα αυτό...