Σχέση με άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα

Ο μοναδικός άνθρωπος που ερωτεύτηκα και είναι πλέον πρώην σύντροφός μου πάσχει απο αγχώδη διαταραχή!

Ήμασταν μαζί 5 χρόνια, όμως κατά τη διάρκεια της σχέσης μας πάντα παρατηρούσα κάποιες περίεργες για μένα συνήθειες και ίσως τρόπο ζωής όπως π.χ. δεν μπορούσε να κλείνεται μέσα στο σπίτι - τον ψυχοπλάκωνε. Ήθελε να είναι συνέχεια έξω, είτε μαζί μου είτε με φίλους του. Επίσης είχε μια εμμονή με τα παιχνίδια είτε υπολογιστή, είτε επιτραπέζια και έπαιζε κάθε μέρα. Ήταν κάπως αποδιοργανωμένος, δεν έτρωγε καλά (άστατο ωράριο,δεν πρόσεχε τη διατροφή του), δεν είχε κάποιο πρόγραμμα στη ζωή του, κάποιο στόχο, δεν τον ένοιαζε η δουλειά ή αν είχε λεφτά και άλλα πολλά τέτοια περίεργα τα οποία ήταν τόσα πολλά που σίγουρα κάποια ξεχνάω να τα αναφέρω... Μεταξύ μας όμως τα πηγαίναμε πολύ καλά, ήμασταν τρελά ερωτευμένοι και οι 2, πετούσαμε στα σύννεφα!

Τελικά, όταν διαγνώστηκε με αγχώδη διαταραχή, όλα αυτά τα περίεργα έβγαλαν νόημα! Απο τότε που τον έπιασε όμως δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος, έχασε τον εαυτό του, έγινε απόμακρος, κλείστηκε στον εαυτό του και δεν έβρισκε νόημα σε τίποτα πλέον. Η σχέση μας χάλασε, αυτός δεν ήταν καλά, το έδειχνε και το έλεγε συνέχεια. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα και που ήμουν τόσο καλά μαζί του, άλλαξε, χάθηκε.... Περάσαμε 1 χρόνο αναζήτησης για το τι του συμβαίνει, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, πήρε αντικαταθλιπτικά για λίγους μήνες, τα σταμάτησε, διακυμμάνσεις στη διάθεση, εξάρσεις και υφέσεις και γενικότερα μία ψυχολογική περιπέτεια. Αγαπιόμασταν πάρα πολύ, όμως με όλα αυτά τον πήρε απο κάτω, απομακρύνθηκε, αργούσε να γυρίσει στο σπίτι γιατί έπαιζε ηλεκτρ. παιχνίδια για να ξεχνιέται, δεν τον έβλεπα πολύ, ήταν κάθε μέρα χάλια, δεν είχε όρεξη για τίποτα - κάτι σαν κατάθλιψη - και δεν ήθελε να βλέπει κανέναν (ούτε φίλους, οικογένεια, εμένα). Άρχισε να με αφήνει συνέχεια μόνη και αποξενωθήκαμε, εγώ ήμουν χάλια όλο αυτό το καιρό μαζί με το δικό του το χάλι, έτσι πάνω στα νεύρα και τη σύγχυση του είπα να χωρίσουμε.

Περάσαμε ένα διάστημα χωριστά όμως κατάλαβα ότι δεν μπορώ να τον αφήσω αυτόν τον άνθρωπο... Μας ενώνει κάτι πολύ ξεχωριστό και δεν έχω ξανανιώσει έτσι με κανένα! Παρόλο που πλέον άλλαξε, δεν θέλω να τον αφήσω, νιώθω πως τον αγαπώ τόσο πολύ που θέλω πολύ να τον βοηθήσω και να του σταθώ, έτσι αρχίσαμε ξανά επικοινωνία και επαφή μετά απο δική μου προσπάθεια. Του έχω ξεκαθαρίσει ότι τον αγαπώ και ότι περιμένω να γίνει καλά για να είμαστε ξανά μαζί. Λέει ότι έτσι όπως είναι δεν μπορεί να είναι με κάποιον γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θέλει να βλέπει κανένα και πως δεν θα αντέξω κι εγώ αυτή τη κατάσταση. Έτσι πλέον δηλώνουμε χωρισμένοι ενώ έχουμε μία συχνή επαφή και επικοινωνία όπου παράλληλα τον εμψυχώνω και του στέκομαι όσο μπορώ και όσο με αφήνει. Κυρίως επιδιώκω εγώ την επικοινωνία γιατί αυτός τις περισσότερες φορές δεν νιώθει καλά, όμως υπάρχουν φορές που θέλει κι αυτός να βρεθούμε όταν έχει διάθεση.

Δεν θέλει να συνεχίσει την ψυχοθεραπεία, δεν παίρνει φάρμακα και γενικά πλέον απλά περιμένει να περάσει απο μόνο του. Τελευταία έχει κάνει κάποια βηματάκια όπως το να αρχίσει να γυμνάζεται, να προσέχει τη διατροφή του και βλέπει ότι νιώθει λίγο καλύτερα χωρίς όμως να έχει φύγει το πρόβλημα και χωρίς να έχει ιδιαίτερη αλλαγή στη διάθεσή του.

Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον.... Πέρασαν πολλοί μήνες που είμαστε έτσι και απ'τη μία σκέφτομαι ότι ίσως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει σωτηρία και ότι χάνω τον χρόνο μου μαζί του, ότι ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος, αυτός που αγάπησα και που ήταν όλο κέφι και ανεμελιά. Απ'την άλλη καταλαβαίνω ότι τον αγαπώ πολύ και ότι θέλω να προσπαθήσω όσο έχω ακόμη δυνάμεις και ελπίζω ότι μια μέρα θα γίνει έστω καλύτερα (αν όχι εντελώς καλά) και θα είμαστε πάλι μαζί, ερωτευμένοι κι ευτυχισμένοι όπως παλιά....

Δεν ξέρω αν πρέπει να το πάρω απόφαση και να σταματήσω να ασχολούμαι, να τον αφήσω στην ησυχία του, ή αν πρέπει να προχωρήσω τη ζωή μου.... Δεν ξέρω αν τον βοηθάω σε κάτι τελικά που προσπαθώ να είμαι δίπλα του σε αυτό που περνάει.... Ώρες ώρες αμφιβάλλω...

Εγώ μαζί του ήθελα να είμαι, να παντρευτούμε, κάνουμε οικογένεια, δεν ήθελα κανένα άλλο..... αλλά δες πως τα φέρνει η τύχη μερικές φορές και 2 άνθρωποι δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να είναι μαζί... τουλάχιστον για τώρα.... :(

η πιο συμφερουσα λυση θα ηταν να του πεις οτι θα αντεξεις οτιδηποτε αρκει να στε μαζι εφοσον αυτο ειναι αληθεια πολυ δυσκολα θα βγαλει απ τη σκεψη του εσενα.

Οι άνθρωποι που πάσχουμε απο αυτή την διαταραχή μπορεί να γίνουμε πολύ δύσκολοι και διαφορετικοί άνθρωποι.. και αυτό κάποιοι δεν το αντέχουν η δεν μπορούν να το ανεχτούν. Όλοι όμως στην ουσία επιθυμούμε να έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας σαν και εσένα που θα μπορεί να μας αντέξει, να μας ανεχτεί και να μας στηρίξει προσπαθόντας να κρατήσει κάποιες ισορροπίες. Πιστεψέ με και ο σύντροφός σου αυτό θέλει.. Το τελευταίο που θα θέλαμε όλοι μας είναι να μείνουμε μόνοι μας σε αυτή την προσπάθεια. Είναι πολύ σπουδαίο για εμάς να έχουμε κάποιον να μας καταλαβαίνει και να μας στηρίζει χωρίς να μας πιέζει.. Όμως αν δεν το έχεις ο ίδιος περάσει δεν ξέρεις πως μπορείς να βοηθήσεις τόσο τον άλλον όσο και τον εαυτό σου.
Αν όντως η σχέση πηγαίνει για γάμο αυτό που θα πρότινα είναι να πάτε μαζί σε ψυχολόγο και να κάνετε μαζί ψυχοθεραπεία. Έτσι θα μάθεις περισσότερα για το τι ακριβώς του συμβαίνει και να μάθεις πως μπορείς να το διαχειριστείτε και να το αντιμετοπίσετε.
Αν πραγματικά τον αγαπάς και σε αγαπάει μην το αφήσετε αυτό να μπει ανάμεσά σας..ναι είναι ψυχοφθόρο και δύσκολο πολύ και θέλει κότσια και αντοχές.. αλλά είναι κάτι που αν έχουμε βοήθεια ξεπερνιέται πιο εύκολα. Μπορεί να μην ξεπεραστεί καθόλου και να υπάρχουν ξεσπάσματα της διαταραχής αλλά δεν θα είναι τόσο εμπόδιο πλέον.
Αν πάλι δεν έχεις το κουράγιο και τον τρόπο και την θέληση.. θα είναι καλύτερα να μην πειραματίζεσαι μαζί του γιατι μπορεί να τα κάνεις χειρότερα. Μπορεί να τον αγχώσεις και να τον στεναχωρήσεις περισσότερο άθελα σου.
Τι και αν ειναι συντροφος μας τι και αν ειναι αδερφος μας η γονιος μας η ο καλυτερος μας φιλος.. όταν αυτός που αγαπάμε πάσχει απο ένα πρόβλημα υγείας το σίγουρο είναι οτι σε αυτή την δοκιμασία χρειάζεται ανθρώπους που να τον καταλαβαίνουν και να τον αγαπάνε και να συμμαχίσουν μαζί του. Πώς? με τι τρόπο? για πόσο?.. ανάλογα την περίπτωση! συμβουλευτείτε μαζί ένα ψυχολόγο είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε αυτή την στιγμή. Εκείνος θα μάθει πως να το διαχειριστεί και μέσα απο την ψυχοθεραπεία (γνωστική κατα προτίμηση) θα θεραπευθεί και εσύ μέσα απο την συμβουλευτική θα μπορέσεις να ξέρεις τι να κάνεις και πως να τον βοηθήσεις ωστε να ξαναβρει η σχεση σας την ισορροπία και να νιώσετε και οι δύο οτι αυτό είναι απλά ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσετε.
Στα δύσκολα δοκιμάζονται οι σχέσεις και η αγάπη.. εκεί είναι που πραγματικά πρέπει να φροντίσουμε τον άλλον.. άλλωστε όπως λές θέλατε να παντρευτείτε.. και οι όρκοι αγάπης των νεόνυμφων λένε “''Στα καλά και τα άσχημα, στη φτώχεια και τα πλούτη, στην υγεία και την αρρώστια, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος.” Απο εκεί και πέρα είναι στον άνθρωπο κατα πόσο τα ενοεί και κατα πόσο θέλει να παλέψει για τον σύντροφό του και την σχέση του.
Και φυσικά δεν αρκεί να θέλει μόνο ο ένας αλλά και οι δύο.
Λυπάμαι που σας έτυχε αυτό γιατι ξέρω πόσο δύσκολο και ανυπόφορο μπορεί να γίνει.. αλλά με καλή καρδιά και καλή θέληση όλα αντιμετοπίζονται αν υπάρχει αγάπη, αφοσίωση και σεβασμός!!

Συμφωνω οτι σε χρειαζεται διπλα του...ποσο μαλλον τωρα που του ετυχε αυτο το προβλημα....

Το θεμα ειναι ποσο εσυ τον αγαπας....και αν πιστευεις οτι ειναι ο ανθρωπος σου....αν ναι πολεμηστε το μαζι..

Μερικες φορες οι ανθρωποι οταν παθαινουμε ψυχολογικα προβληματα αρνουμαστε να κανουμε ψυχοθεραπεια ή να παρουμε χαπια...και ισως αυτο να οφειλεται και σε ταμπου σχετικα με τις ψυχικες ασθενεις...ο συντροφος σου μου φαινεται οτι βρισκεται σε αρνηση της πραγματικοτητας ......και παραλληλα ισως εχει κ ενα φοβο να παραδεχτει οτι δεν ειναι καλα...οτι χρειζεται ειδικο κ θεραπεια....μηπως να το συζητουσατε μαζι αυτο..? Τους φοβους του κ τα ταμπου του...σχετικα με το θεμα υγειας του....

Ετσι ωστε να τον πεισεις να συνεχισει για το καλο του...
Με τη καταλληλη ιατρικη βοηθεια κ θεραπεια..κ με σενα στο πλευρο του θα τα καταφερει....θα το αντιμετωπισει...

Εισαι διατεθειμενη να μεινεις ομως..? Σε βλεπω μπερδεμενη σκεψου καλα με τον εαυτο σου και αν ειναι να παρεις καποια αποφαση καλο θα ειναι να εισαι σταθερη κ σιγουρη για να μην τον πληγωσεις κ τον ταλαιπωρησεις περισσοτερο....

Αν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να αποκτήσεις εσύ δικά σου ή να επιδεινωθούν τα ήδη υπάρχοντα σου, μείνε. Αλλιώς φύγε όσο είναι καιρός...

jock77
Χαίρομαι που λες ότι όλοι σας θα θέλατε έναν άνθρωπο δίπλα σας και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ αυτό νομίζω για εκείνον, το λογικό δηλαδή αυτό είναι! Απλά με κάνει να αμφιβάλλω γιατί δεν μου εκφράζει αν νιώθει καλύτερα που με έχει δίπλα του σε όλο αυτό... δεν ξέρω αν τον βοηθάω γιατί δεν μου το εκφράζει και δεν θέλω να τον πιέσω για τέτοια συζήτηση γιατί τον στενοχωρεί να τα σκέφτεται!

Όσον αφορά την ψυχοθεραπεία ζευγαριού, του το έχω ήδη προτείνει αλλά δεν θέλει να κάνει ψυχοθεραπεία αυτή τη περίοδο! Μόνο εγώ μπορώ να κάνω ψυχοθεραπεία αν το θέλω, το οποίο το έχω ήδη σκεφτεί. Έχω καταλάβει ότι χρησιμοποιεί τη μέθοδο της αποφυγής, δεν θέλει να συζητάει το θέμα της διαταραχής γιατί του φέρνει άσχημες αναμνήσεις απο το αρχικό σοκ που έπαθε όταν τον έπιασε για πρώτη φορά και πιστεύω ότι το αποφεύγει γιατί τον πονάει και τον ρίχνει ψυχολογικά...

Η σχέση πλέον όχι απλά για γάμο δεν πάει, αλλά γενικότερα με αυτή τη κατάσταση δεν πάει πουθενά! Αν δεν ηρεμήσει πρώτα αυτός και νιώσει καλύτερα δεν μπορούμε να πάρουμε τέτοια σημαντική απόφαση γιατί στην ουσία δεν έχει όρεξη ούτε για καφέ να πάει. Σου υπενθυμίζω ότι στην ουσία κιόλας είμαστε χωρισμένοι.

Miliva21
Κάποια περίοδο προσπαθούσα να τον πείσω να πάει στον ψυχοθεραπευτή, του βρήκα κι εναν καλό που μετά απο πίεση δική μου τον κατάφερα να κάνει μερικές συνεδρίες στις οποίες ένιωσε ότι είχαν καλή επικοινωνία, όμως δεν ήθελε να συνεχίσει γιατί δεν θέλει να ταο συζητάει. Κατάλαβα ότι τον πονάει όσο ασχολείται με το θέμα και το αποφεύγει. Απο τότε αποφάσισα να σταματήσω να τον πιέζω, γιατί με τη πίεση δεν βγαίνει άκρη, θα πρέπει μόνος του να το θέλει και όχι να πηγαίνει για μένα...

Ναι είμαι μπερδεμένη γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση! Το έχει ήδη σχεδόν 2 χρόνια και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσει ποτέ. Δεν μου μιλάει για το αν νιώθει καλά που με έχει δίπλα του, δεν μου δείχνει συναισθήματα όπως παλιά, δείχνει αδιάφορος και απόμακρος τις περισσότερες φορές, είναι πεσμένος ψυχολογικά, του προτείνω να βρεθούμε και τις περισσότερες φορές δεν έχει όρεξη, δεν θέλει να κάνει τίποτα. Γι'αυτό και μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως χάνω τον καιρό μου.... στενοχωριέμαι. Έτσι μου έρχονται σκέψεις ότι δεν θα καταλήξει πουθενά όλο αυτό γιατί δεν κάθεται να το λύσει κιόλας με θεραπεία. Προσπαθεί μόνος του ή καλύτερα θα έλεγα ότι απλά το αφήνει να ξεχαστεί, νομίζω, απο μόνο του... Κι έτσι θα ξεχαστεί και η σχέση μας.... και με παίρνει κι εμένα απο κάτω...

Lullaby σε νιωθω......μπορει εγω να ειμαι στην αντιθετη θεση να εχω εγω τα ψυχολογικα προβληματα, αλλα παλευω για τη σχεση μου αν χρειαστει, δεν την αφηνω οπως την αφηνει ο συντροφος σου. Οτι και να γινει, σου ευχομαι καλο κουραγιο, και ο ερωτας με ερωτα περναει λενε!! Αν δειχνει αδιαφορια δεν υπαρχει λογος να ειστε μαζι και να βασανιζεσαι.......Αν σε ηθελε να πω νταξει.....οποτε κοιτα να βρεις εναν αλλον να τον ξεπερασεις, αφου και ο ιδιος δεν θελει να βοηθησει ουτε τον εαυτο του ουτε εσενα και αδιαφορει παντελως!! Σου ευχομαι καλη τυχη!

Απο ο,τι ειδα, εδω και 2 χρονια που εισαι γραμμενη στο φορουμ, ανεβαζεις το ιδιο θεμα/προβλημα, οτι δηλαδη θελεις να συγκατοικησετε και να παντρευτειτε και να κανετε παιδια.

Η διαφορα ομως ειναι οτι αυτη τη φορα τον αποκαλεις "ανθρωπο με ψυχολογικα προβληματα"

Δε θα σταθω ιδιαιτερα σε αυτο που ρωτας, ποσο να περιμενεις, να του σταθεις κλπ
Θα σου πω ομως, οτι και εσυ δεν εισαι κατι το διαφορετικο απο τους αλλους ανθρωπους, ανα πασα στιγμη μπορει και εσυ να αρχισεις να υποφερεις απο ψυχικες διαταραχες(Αν δε συμβαινει ηδη και δεν το ξερεις...) οπως αγχωδης διαταραχη, κλινικη καταθλιψη, κρισεις πανικου κ.ά.
Ηδη ειναι εμφανες οτι εχεις καποια ψυχολογικα προβληματα για αυτο και μενεις με εναν ανδρα που τον αντιμετωπιζεις ετσι και καταληγεις να το συζητας επι χρονια σε ενα φορουμ. ΑΑντι λοιπον να του βαζεις ταμπελα με υποτιμητικο τροπο, μηπως να κοιταζες να λυσεις τα δικα σου ψυχολογικα προβληματα σε βαθος?
Γιατι και να σου πουν εδω τα μελη να χωρισεις, μην εισαι και σιγουρη οτι αυριο θα βρεις καποιον που με το καλημερα σας θα θελει να συγκατοικησει μαζι σου, να σε παντρευτει και να σε κανει μανα. Εδω ο επι χρονια συντροφος σου και δε θελει.

Quote:

---

Originally Posted by lullaby

jock77

Η σχέση πλέον όχι απλά για γάμο δεν πάει, αλλά γενικότερα με αυτή τη κατάσταση δεν πάει πουθενά! Αν δεν ηρεμήσει πρώτα αυτός και νιώσει καλύτερα δεν μπορούμε να πάρουμε τέτοια σημαντική απόφαση γιατί στην ουσία δεν έχει όρεξη ούτε για καφέ να πάει. Σου υπενθυμίζω ότι στην ουσία κιόλας είμαστε χωρισμένοι.

Ναι είμαι μπερδεμένη γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση! Το έχει ήδη σχεδόν 2 χρόνια και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσει ποτέ. Δεν μου μιλάει για το αν νιώθει καλά που με έχει δίπλα του, δεν μου δείχνει συναισθήματα όπως παλιά, δείχνει αδιάφορος και απόμακρος τις περισσότερες φορές, είναι πεσμένος ψυχολογικά, του προτείνω να βρεθούμε και τις περισσότερες φορές δεν έχει όρεξη, δεν θέλει να κάνει τίποτα. Γι'αυτό και μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως χάνω τον καιρό μου.... στενοχωριέμαι. Έτσι μου έρχονται σκέψεις ότι δεν θα καταλήξει πουθενά όλο αυτό γιατί δεν κάθεται να το λύσει κιόλας με θεραπεία. Προσπαθεί μόνος του ή καλύτερα θα έλεγα ότι απλά το αφήνει να ξεχαστεί, νομίζω, απο μόνο του... Κι έτσι θα ξεχαστεί και η σχέση μας.... και με παίρνει κι εμένα απο κάτω...

---

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

Quote:

---

Originally Posted by nakos

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

---

Αχαχαχαχααχα η φαντασια σου οργιαζει!!!

Quote:

---

Originally Posted by nakos

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

---

Αγορι μου η νυμφομανια ειναι μια διαταραχη κατα την οποια η ασθενης ψαχνει συνεχως το σεξ, ψυχαναγκαστικα!
Δεν ειναι η ταση της γυναικας να θελει να ντυθει νυφουλα χαχαχαχαχαχχαχ
χαχαχαχαχαχαχαχαχ
α και....
χαχαχχχχαχαχαχ

αυτο που σκεφτομαι παντα, οταν διαβαζω διηγησεις καποιου "υγιη" για καποιον με ψυχ προβληματα και ο υγιης παραπονειται για αδιαφορια, απομακρυνση κλπ, ειναι οτι και αυτοι που εχουν προβληματα εχουν επιθυμιες και κανουν επιλογες.
εννοω δηλαδη, οτι σιγουρα πολλες φορες η αδιαφορια, σημαινει απλα αδιαφορια και δεν εχει να κανει με την ασθενεια.
ισως δεν σε θελει αρκετα.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αγορι μου η νυμφομανια ειναι μια διαταραχη κατα την οποια η ασθενης ψαχνει συνεχως το σεξ, ψυχαναγκαστικα!
Δεν ειναι η ταση της γυναικας να θελει να ντυθει νυφουλα χαχαχαχαχαχχαχ
χαχαχαχαχαχαχαχαχ
α και....
χαχαχχχχαχαχαχ

---

αυτη ειναι "νυφουλομανια" :):):)

Quote:

---

Originally Posted by NeMeCiS

Αν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να αποκτήσεις εσύ δικά σου ή να επιδεινωθούν τα ήδη υπάρχοντα σου, μείνε. Αλλιώς φύγε όσο είναι καιρός...

---

αρκει να σε θελει και ο "ανθρωπος με τα προβληματα" ομως ,ε?
οταν δεν μας θελει καποιος ερωτικα, δεν μπαστακωνομαστε σαν γιατροι.
γιατρο εχει ο ανθρωπος αν ειναι αρρωστος, αλλα και να μην εχει, δεν ειναι γιατρος του η λαλαμπαι.

Quote:

---

Originally Posted by lullaby

....

Περάσαμε ένα διάστημα χωριστά όμως κατάλαβα ότι δεν μπορώ να τον αφήσω αυτόν τον άνθρωπο... Μας ενώνει κάτι πολύ ξεχωριστό και δεν έχω ξανανιώσει έτσι με κανένα! Παρόλο που πλέον άλλαξε, δεν θέλω να τον αφήσω, νιώθω πως τον αγαπώ τόσο πολύ που θέλω πολύ να τον βοηθήσω και να του σταθώ, έτσι αρχίσαμε ξανά επικοινωνία και επαφή μετά απο δική μου προσπάθεια. Του έχω ξεκαθαρίσει ότι τον αγαπώ και ότι περιμένω να γίνει καλά για να είμαστε ξανά μαζί. Λέει ότι έτσι όπως είναι δεν μπορεί να είναι με κάποιον γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θέλει να βλέπει κανένα και πως δεν θα αντέξω κι εγώ αυτή τη κατάσταση. Έτσι πλέον δηλώνουμε χωρισμένοι ενώ έχουμε μία συχνή επαφή και επικοινωνία όπου παράλληλα τον εμψυχώνω και του στέκομαι όσο μπορώ και όσο με αφήνει. Κυρίως επιδιώκω εγώ την επικοινωνία γιατί αυτός τις περισσότερες φορές δεν νιώθει καλά, όμως υπάρχουν φορές που θέλει κι αυτός να βρεθούμε όταν έχει διάθεση.

Δεν θέλει να συνεχίσει την ψυχοθεραπεία, δεν παίρνει φάρμακα και γενικά πλέον απλά περιμένει να περάσει απο μόνο του. Τελευταία έχει κάνει κάποια βηματάκια όπως το να αρχίσει να γυμνάζεται, να προσέχει τη διατροφή του και βλέπει ότι νιώθει λίγο καλύτερα χωρίς όμως να έχει φύγει το πρόβλημα και χωρίς να έχει ιδιαίτερη αλλαγή στη διάθεσή του....... :(

---

εχω την αισθηση οτι ο πρωην σου απλα δεν θελει να ειστε μαζι, στο λεει πλαγιως κι εσυ δεν θελεις να το αποδεχτεις και προσπαθεις να κανεις τον γιατρο χωρις να σου εχει ζητηθει.
δεν ειναι οτι εισασταν μαζι 2 μηνες με τρελλο ερωτα και μετα αλλαξε. ειχατε 5 χρονια σχεση. μπορει να του τελειωσε. γιατι το χρεωνεις στην παθηση του?

αστο βρε πουλακι μου, με το ζορι δεν γινεται αν δεν θελει κι ο αλλος.

Συμφωνω με Ρεμεντυ. Δεν εχει να κανει με την ασθενεια.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αγορι μου η νυμφομανια ειναι μια διαταραχη κατα την οποια η ασθενης ψαχνει συνεχως το σεξ, ψυχαναγκαστικα!
Δεν ειναι η ταση της γυναικας να θελει να ντυθει νυφουλα χαχαχαχαχαχχαχ
χαχαχαχαχαχαχαχαχ
α και....
χαχαχχχχαχαχαχ

---

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

Quote:

---

Originally Posted by nakos

Με τα χαλια σου γελας? Η λυσσαρα δεν νοιαζεται για το γεγονος οτι αυτος προσπαθει με καθε τροπο να την ξεφορτωθει και θελει να τον δεσμευσει με γαμο για να εξασφαλισει σεξ απο τον δυσμοιρο προσωρινο συντροφο της οταν αυτη δεν θα βλεπεται και ο προσωρινος συντροφος της θα μπορει να επιλεξει αναμεσα σε χιλιαδες γυναικες.

---

σαν τις χιλιαδες που κυνηγουν εσενα, να τις διαλεξεις ; :)

ΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑ ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!

Δηλαδή αν καταλαβα καλά lullaby , η αγχώδης διαταραχή (υπό μορφή υπερκινητικότητας αν το αντελήφθηκα σωστά), μετατράπηκε μετά και ως αποτέλεσμα της διάγνωσης ειδικών όταν προσφύγατε στους εν λόγω ειδικούς για τσεκ απ που λένε/ από περιέργεια να δείτε τι τρέχει, μετατράπηκε σε τάσεις απομονωτισμού, σε κατάθλιψη και σε μια κατάσταση ψυχικής παράλυσης υπό μορφή μείωσης της δραστηριότητας του και γενικά της ζωντάνια του στη ζωή?

Quote:

---

Originally Posted by nakos

Με τα χαλια σου γελας? Η λυσσαρα δεν νοιαζεται για το γεγονος οτι αυτος προσπαθει με καθε τροπο να την ξεφορτωθει και θελει να τον δεσμευσει με γαμο για να εξασφαλισει σεξ απο τον δυσμοιρο προσωρινο συντροφο της οταν αυτη δεν θα βλεπεται και ο προσωρινος συντροφος της θα μπορει να επιλεξει αναμεσα σε χιλιαδες γυναικες.

---

Εύλογα αυτα που λες!
Με απλά λόγια το "παριστάνο τον τρελλό για να βγω σκάρτος για να γλυτώσω".
Δεν αποκλείω αυτό που λες για δυο λόγους: α) 5 χρόνια είχαν δεσμό χωρίς να παντρευτούν (υπερβολικό διάστημα δυο ανθρωποι να ναι μαζι και να μην παντρεύονται εκτός κι αν είναι ιδιαίτερα φτωχοί ή κατά του γάμου) και β) παράξενο η καταφυγή σε ειδικούς ψυχικής υγείας, όχι απλά να χειροτερέψει την κατάσταση αλλά απ ότι φαίνεται να μετατρέψει το Χ ψυχολογικό πρόβλημα σε Ψ , σχεδόν δυο άσχετα μεταξύ τους προβλήματα ψυχικης υγείας.

Η διαταραχή του ξεκίνησε ξαφνικά λόγω συσσωρευμένου άγχους εκείνης της περιόδου και μια μέρα στα ξαφνικά μου είπε ότι τις τελευταίες μέρες νιώθει περίεργα και ότι δεν είναι καλά, δεν ήξερε τι του συμβαίνει, δεν ήξερε πως να το περιγράψει! Απο την πρώτη μέρα που το ένιωσε αυτό άρχισε να απομακρύνεται και να απομονώνεται, βρισκόταν σε κατάσταση σύγχυσης, δεν ήταν ο εαυτός του! Μετά απο μήνες επισκέψεων σε ειδικούς και όταν τους περιέγραψε τα συμπτώματά του, του είπαν τη διάγνωση και όντως τα συμπτώματα της διαταραχής είναι αυτά που βιώνει κι αυτός και άλλοι τόσοι.

Βρισκόμαστε ακόμη αρκετά συχνά (όταν έχει διάθεση και νιώθει λίγο καλύτερα), ξέρω ότι με θέλει και ότι τον ελκύω ερωτικά, μου το λέει και μου λέει επίσης ότι με σκέφτεται συνέχεια (μερικές φορές με ζηλεύει) όμως δεν έχει διάθεση ούτε για να βγει με τους φίλους του. Έχει απομονωθεί απο όλους και απο όλα και μέσα σε αυτά είμαι κι εγώ. Δεν έχει όρεξη για τίποτα γιατί δεν νιώθει καλά και αυτό οφείλεται στη διαταραχή του. Δεν παριστάνει τον τρελό όπως είπες! Δεν προσποιείται, πάντα ήταν πολύ αληθινός στα συναισθήματά του. Το παιδί δεν είναι καλά και φαίνεται πολύ σε εμάς που τον ξέραμε πριν τη διαταραχή! Έχει αλλάξει όλο τον τρόπο ζωής του και μου λέει συνέχεια ότι υποφέρει και είναι εμφανές. Τα πράγματα είναι σοβαρά, όσο κι αν θέλετε να το διακωμωδήσετε μερικοί!

Το θέμα είναι ότι τον αγαπώ, είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του και είμαι χάλια που είναι μακριά μου και είναι έτσι. Θέλαμε να κάνουμε οικογένεια μαζί μέχρι που ήρθε η διαταραχή και άλλαξαν όλα.... Άλλαξε αυτός τόσο πολύ που ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω! Τόσο καιρό κάνω υπομονή αλλά ειλικρινά είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό και για τους 2 μας. Στην ουσία θέλουμε να είμαστε μαζί αλλά δεν μπορούμε λόγω των συνθηκών αυτών. Βλέπω κάποιες πολύ μικρές βελτιώσεις, κάποια μικρά βηματάκια απο μέρους του, δεν είναι μεγάλα αλλά ίσως είναι κάτι απ'το τίποτα... Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Ελπίζω να το ξεπεράσει πολύ σύντομα για να μπορούμε να είμαστε ξανά μαζί

Η εσύ μας δουλευεισ η αυτοσ σε δουλεύει

Μηπως παιρνει φαρμακα; Εγω τωρα που παιρνω αντικαταθλιπτικα γραφουν μεσα στις παρενεργειες "αποξενωση του εαυτου" και περιεργες ιδεες. Δεν μπορει μια αγχωδης διαταραχη να προκαλει ολα αυτα! Μηπως λοιπον παιρνει αντικαταθλιπτικα;

Quote:

---

Originally Posted by elis

Η εσύ μας δουλευεισ η αυτοσ σε δουλεύει

---

μαλλον αυτος.
η λαλα, απλα δεν θελει να παραδεχτει οτι δεν τραβαει αλλο η ιστορια κι ακομα περιμενει να στρωσουν οι συνθηκες να τον παντρευτει.
πριν 2 χρονια της εδινε αοριστες υποσχεσεις για το μελλον, χωρις να κανει τπτ ομως, κι εκεινη αγωνιουσε.
τωρα επικαλειται ψυχολογικα και παλι δεν μπορει να προχωρησει.
δεν λεω οτι δεν εχει παει καν στο γιατρο και βγαζει ολα απ το κεφαλι του, λεω ομως οτι θελει να απεμπλακει απο αυτην την ιστορια ειτε με ψυχ ειτε χωρις ψυχ, εκτεθηκε, εδωσε υποσχεσεις, αυτη περιμενε και τωρα θελει να απεμπλακει.

δειτε κι αυτο το νημα πριν 2χρονια
https://www.e-psychology.gr/forum/th...B9%CE%BE%CE%B7

Παρατηρώ ότι ο περισσότερος κόσμος αντιμετωπίζει τα ψυχολογικά προβλήματα σαν αρρώστεια. Αυτοί που είναι έξω από κάποιο τέτοιο πρόβλημα, αντιμετωπίζοντάς το σαν αρρώστεια το φοβούνται, δεν ξέρουν τι να κάνουν, πώς να το χειριστούν. Και αυτοί που βρίσκονται μέσα σ' αυτό αντιμετωπίζοντάς το σαν αρρώστεια προσπαθούν να το ξεπεράσουν ή και να το μειώσουν με κάθε τρόπο που βρίσκουν μπροστά τους.

Για μένα τα ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι αρρώστεια. Είναι απλά το καμπανάκι που μας ενημερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν έχει κάποιος κατάθλιψη σωστό είναι να προσπαθήσει να βρει τις αιτίες που την προκαλούν. Αν έχει κάποιος αγοραφοβία σωστό είναι να προσπαθήσει να βρει τις αιτίες που την προκαλούν.
Τα ψυχολογικά προβλήματα είναι απλά τα αποτελέσματα του τρόπου που ζούμε και των συνθηκών. Είναι απλά ένα μπάχαλο που έχει δημιουργηθεί στη ζωή μας για κάποιους λόγους. Που απλά δεν βρίσκουμε τις αιτίες δημιουργίας του, ή δεν ξέρουμε πώς να λύσουμε τις αιτίες ή δεν μπορούμε να λύσουμε τις αιτίες.

Για παράδειγμα, ένα άτομο που έχει οικονομικά προβλήματα, είναι σίγουρο ότι θα αποκτήσει -σαν αποτέλεσμα- και ψυχολογικό πρόβλημα. Στους περισσότερους δεν είναι ορατή αυτή η σύνδεση, και έτσι βλέπουμε το ψυχολογικό πρόβλημα αυτόνομο, συνεπώς η εύκολη λύση είναι να το θεωρήσουμε αρρώστεια.

Quote:

---

Originally Posted by jock77

όταν αυτός που αγαπάμε πάσχει απο ένα πρόβλημα υγείας το σίγουρο είναι οτι σε αυτή την δοκιμασία χρειάζεται ανθρώπους που να τον καταλαβαίνουν και να τον αγαπάνε και να συμμαχίσουν μαζί του.
Στα δύσκολα δοκιμάζονται οι σχέσεις και η αγάπη.. εκεί είναι που πραγματικά πρέπει να φροντίσουμε τον άλλον.. άλλωστε όπως λές θέλατε να παντρευτείτε.. και οι όρκοι αγάπης των νεόνυμφων λένε “''Στα καλά και τα άσχημα, στη φτώχεια και τα πλούτη, στην υγεία και την αρρώστια, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος.”

---

Σωστό.

οι μεν αντιμετωπιζουν τα ψυχολογικα προβληματα ως αρρωστεια αλλα οι δε δε κανουν κατι για να αποδειξουν οτι αξιζουν μια καλυτερη θεση απο αυτη δεν αντιδρουν γι αυτο αλλα κανουν πισω.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι μεν αντιμετωπιζουν τα ψυχολογικα προβληματα ως αρρωστεια αλλα οι δε δε κανουν κατι για να αποδειξουν οτι αξιζουν μια καλυτερη θεση απο αυτη δεν αντιδρουν γι αυτο αλλα κανουν πισω.

---

Το αν αποδείξουν οι άλλοι ή όχι κάτι, (που δεν ξέρω αν χρειάζεται κάποιος να αποδείξει κάτι) δεν αλλάζει μια αλήθεια, δηλαδή το άν τα ψυχολογικά προβλήματα είναι αρρώστεια ή όχι.

Μην τα μπερδεύεις. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είμαι σε κατάθλιψη. Το πώς τη διαχειρίζομαι δεν έχει καμμιά σχέση με το πώς θα δούμε την κατάθλιψη γενικότερα.