Ψάχνοντας να με κατανοήσω

Καλησπέρα σε όλους/ες. Τους τελευταίους μήνες άρχισα να αναρωτιέμαι και προσπαθώ να εξηγήσω πράγματα που σκέφτομαι, αλλά και που κάνω. Συνειδητοποίησα ότι πονάω μέσα μου και δεν μπορώ να το αλλάξω παρά μόνο παροδικά. Είμαι ένα άτομο που νοιάζεται υπερβολικά για τα πάντα. Με πληγώνει το κάθε τι μικρό,όχι ότι το βάζω κάτω ή ότι το δείχνω. Γενικά προς τα έξω δείχνω μια δυναμική παρουσία (όχι υπερβολικά όμως) τουλάχιστον με αυτά που ασχολούμαι αλλά μέσα μου υποφέρω. Και όσο περνάνει ο καιρός με τρώνε ακόμα περισσότερο. Και το θέμα είναι ότι δεν είναι ένα πράγμα μόνο που πρέπει να επικεντρωθώ εκεί, αλλά τα πάντα. Οικογενειακά πρόσωπα, φίλοι,καταστάσεις πολιτικές/κοινωνικές/οικονομικές. Είμαι 22 και νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Ξέρω ποιες είναι οι ''λύσεις'',να βγαίνω πιο πολύ,να μιλάω με φίλους να .. να..να..Δεν θεωρώ όμως ότι αυτά με κάνουν κάτι,γιατί είμαι αρκετά κοινωνικό άτομο και όσο και να ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν, αγαπώ, αλλά και πιστεύω τη σαπίλα που νιώθω μέσα μου δεν μου την παίρνει κανείς. Και το χειρότερο είναι πιάνω τον εαυτό μου να του αρέσει έτσι όπως είμαι, να την λατρεύει τη μοναχικότητα να θεωρεί υποχρέωση να βγει έξω για να μην χαλάσει αυτό το φυσιολογικό προφίλ που έχει προς τα έξω. Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να επισκεφτώ ψυχολόγο γιατί είναι και άλλα..,αλλά αυτή τη στιγμή δεν μου περισσεύουν. Οπότε κάποιος πιο έμπειρος σε θέματα ψυχολογίας μπορεί να με κατατοπίσει όχι γιατί είμαι έτσι ή πως να τα λύσω όλα αυτά,αλλά κάποιο βιβλίο ψυχολογίας για αρχή, σχετικό με αυτά που είπα, με σκοπό την αναγνώριση του οτιδήποτε έχω, την βαθιά κατανόησή του και ίσως και την καταπολέμισή του.

αυτη η μοναχικοτητα δε σε βοηθα γιατι μπορει καπιος να ηθελε να μιλησει μαζι σου και να μη μπορουσε να το κανει

αυτο που λες οτι σε τρωει τι ειναι ακριβως για να καταλαβω...

Πολύ ωραίο το πρόβλημα σου είσαι αντιμέτωπη με το αιώνιο ερώτημα να φαίνεσαι ή να είσαι δύο τα τίνα η βγαζεισ τη σκατιλα προς τα έξω κ πορευεσαι μόνη σου και είσαι αληθινή αλλά χωρίς κανένα η κανεισ την πάπια κ λες ότι έχεις ψυχολογικά αυτό είναι κ το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει λύση η το ένα ή το άλλο

Ναταλάκι τι λες εδώ;

Καλησπερα
Δεν εχω καταλαβει που ακριβως κρυβεται το προβλημα....αυτο που ομως μπορω να σου πω ειναι οτι οταν οι ανθρωποι κανουν αισιοδοξες και θετικες σκεψεις αυτο ειναι το πρωτο βημα για να αρχισουν να απελευθερωνονται απο τη μοναξια και την απογοητευση που νιωθουν.....

Αν προσπαθησεις να εκτιμας αυτα που εχεις αντι να στρεφεις το βλεμμα σε αυτα που ΔΕΝ εχεις και που "πρεπει" να διορθωσεις και αν αρχισεις να βλεπεις το ποτηρι μισογεματο αντι για μισοαδειο ισως τα πραγματα να μην φαινονται τλκ και τοσο γκριζα.....και να βρεις τη δυναμη σταδιακα να βελτιωσεις κ εσυ τους τομεις που πανε πισω....

Δεν αναφερεσαι σε συγκεκριμενα προβληματα ομως μας λες οτι ειναι και προβληματα οικονομικα
,πολιτικα.....μηπως ομως αναθετεις στον εαυτο σου πολλες ευθυνες και νιωθεις υπευθυνη για πραγματα τα οποια δεν εξαρτωνται κατα βαση απο σενα και μονο....?.....

Ολοι μας σχεδον σκεφτομαστε την ιδανικη ζωη....πώς θα θελαμε να ειναι ολα τελεια σε ολους τους τομεις της ζωης μας...ομως η ζωη δεν ειναι τελεια για κανεναν ......υπαρχουν παντα πραγματα να βελτιωσουμε και οποιον και να ρωτησεις θα σου πει πώς θα ηθελε κτ παραπανω κτ καλυτερο....οποτε μηπως πιο χρησιμο θα ηταν να βρουμε την ηρεμια την σταθεροτητα κ την εμπιστοσυνη μεσα μας ...?....να ευχαριστουμε για αυτα που εχουμε...? Και να αφηνουμε τη ζωη να κυλησει φερνοντας την αλλαγη μεσα μας αλλα και τις καταλληλες συγκυριες για να βελτιωθουμε??...

Κανενας δεν σου λεει οτι η καλυτερη λυση ειναι να βγαινεις....οχι αν αυτο δεν σε γεμιζει εσενα.... απο την αλλη ομως καλο ειναι να μην απομονωνομαστε εντελως γτ χανουμε την ευκαιρια να γνωρισουμε ατομα με τα οποια θα μπορεσουμε να μοιραστουμε πραγματα.....να ανταλλαξουμε αποψεις να κουβεντιασουμε κ να δωσουμε λυση σε δικα μας προβληματα.... η λυση δεν ειναι η μοναξια.....

Αλλο μοναξια βεβαια και αλλο μοναχικοτητα.......

Και μενα μ αρεσει να μενω μονη μου .....πολλες φορες ο εαυτος μου ειναι η καλυτερη παρεα μου....χωρις ομως να θελω παντα να μενω μονη.....δεν ειναι κακο να εισαι μοναχικο ατομο....αλλα μην πεσεις στη παγιδα να κλειστεις εντελως στον εαυτο σου....γτ αυτο θα μεγαλωσει τη μοναξια μεσα σου....

Τελος,πιστευω οτι για ολους τους ανθρωπους η δυναμη για να ανταπεξελθουν και να νιωθουν γεματοι κ ευχαριστημενοι ειναι να θετουν στοχους! Να ξεκιναμε απο μικρους και να καταληγουμε σε πιο μεγαλους στοχους....ετσι δινουμε ενα νοημα στη ζωη μας....και μεγαλωνει και η αυτοπεποιθηση μας....
Οποτε βρες ενδιαφεροντα βρες πραγματα να ασχολεισαι που σε γεμιζουν...αυτο ειναι πιο σημαντικο απλως απο το να βγαινεις...

Φιλη μου (υποθετω οτι εισαι γυναικα....γτ δεν ειναι ξεκαθαρο)
Δεν φαινεσαι απλως δυναμικο ατομο!!! Εισαι δυναμικο ατομο!!!! Επδ βαζεις στοχους....αναλαμβανεις ευθυνες...λες οτι " υπαρχουν πραγματα που ΕΓΩ πρεπει να διορθωσω"....εχεις αναλαβει δυναμικο ρολο στη ζωη σου....δεν τα αφηνεις στη τυχη τους...δεν θεωρεις υπευθυνους τους αλλους ή τη μοιρα σου...οπως μπορει να κανουν πολλοι....εισαι ετοιμη να διεκδικησεις,να βελτιωθεις να αναλαβεις δραση
Κ αυτο ειναι το πιο σημαντικο...
Ειμαι σιγουρη οτι τα υπολοιπα θα τα βρεις στη πορεις
Μπορεις!!

Κατι που ηθελα να προσθεσω ειναι οτι μπορει να τα σκεφτεσαι ολα αυτα γιατι αρχιζεις και μεγαλωνεις....ωριμαζεις.....!!! ! Μπορει να ειναι μια μεταβατικη περιοδος για σενα ...μια περιοδος αλλαγης που βλεπεις τα πραγματα απο μια αλλη οπτικη...και πιθανοτατα οι παρεες κ οι φιλοι σου να μην ειναι στο ιδιο σημειο της εσωτερικης τους αναζητησης οπως εισαι εσυ......που σκεφτεσαι....αναλυεις....προβ ληματιζεσαι...
Αυτοι μπορει να μην εχουν αλλαξει κ να μην προβληματιζονται προς το παρον (καθενας ωριμαζει με το τεμπο του)....γι αυτο μπορει να μην νιωθεις γεματη να βγαινεις με φιλους με τους οποιους αισθανεσαι οτι δεν ταιριαζεις....

Μπορει να ειναι μια περιοδος που θες ν απομονωθεις γτ δεν βρισκεις ατομα να μοιραστεις τους προβληματισμους σου ομως αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα βρεις την ισορροπια σου ξανα.....προς το παρον κανε αυτο που σε εκφραζει

Γεια σου fairy tale...
Και εδώ μια απ τα ίδια... ειμαι κ εγώ 22 κ πρόσφατα ξεκίνησαν να με απασχολούν (μου έχουν γανωσει τον εγκέφαλο θα έλεγα ευγενικά) αυτά τα ερωτήματα που λες (υπαρξιακά,επαγγελματικά,σ� �εσεις,μπορουμπουρου... ) ο καθένας ξέρει τα δικά του...
Μάλλον είναι αυτο... το οτι βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο π σκεφτομαστε πως πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας και για να γίνει αυτό πρέπει να βρούμε τους εαυτούς μας.. Το "κακο" με αυτό είναι ότι έχει το κόστος του δυστυχώς...
Εγώ προτείνω αφού μπήκες σε αυτή τη διαδικασία να εξετάσεις γιατί κανεις κάποια πράγματα..
Είδα από τον εαυτό μου οτι ασχολιομουν τόσο με τους άλλους γτ ήθελα κ εγώ το ίδιο από εκείνους (πράγμα π δν έγινε ποτέ) κ γιατί φοβάμαι να ασχοληθώ με τον εαυτό μ ουσιαστικά. Αυτό σαν παράδειγμα...
Βγάλε την ασπίδα σου κ γίνε ευάλωτη , δεν είμαστε πάντα "δυνατοί" (εγω η επί χρόνια καραγκιοζοπουλου της παρέας) ...μιλα με τον εαυτό σου κ δες τί πραγματικά θέλει κ πάρε το χρόνο σου... Έχει τις ευθύνες του αλλά στο τέλος λένε όλοι ότι αξιζει :) ...
Μάλλον αν αφεθούμε να βιωσουμε όλες μας τις πλευρές θα καταφέρουμε να μας κατανοήσουμε...
Αντε να δούμε... [emoji14]

Εστάλη από ALE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App

Σας ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις. Ξέρω ότι είναι πολύ γενικά αυτά που έχω γράψει, αλλά θεωρώ ότι είναι και αρκετά δύσκολο να περιγράψω σε ένα ποστ τα άπαντα της ζωής μου.Δεν λέω ότι είμαι άτομο που τα έχει παρατήσει, το αντίθετο θα έλεγα. Παλεύω για τα πιστεύω μου, προσπαθώ να πετύχω τους στόχους μου και πιστεύω ότι είμαι πολύ μαχητική σε ότι αφορά τη ζωή μου. Το θέμα είναι ότι ο περίγυρός μου δεν με ''αφήνει'' να πραγματοποιώ όλα αυτά με τους ρυθμούς που εγώ θέλω. Το οικογενειακό μου περιβάλλον,αλλά και οι κοντινοί φίλοι έχουν γραπωθεί πάνω μου και περιμένουν να τους τα λύσω όλα εγώ και επειδή ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν χωρίς να του προσφέρω ότι μπορώ. Η καθημερινότητα μου είναι να κάνω αποκλειστικά πράγματα για τους άλλους όταν βρίσκομαι στον τόπο μόνιμης κατοικίας μου και εγώ αρκούμαι στο απλά να ικανοποιώ τις βασικές μου ανάγκες(νερό, τροφή,ύπνος, αν και τον ύπνο τον έχω χάσει και αυτόν) και επειδή έχουν καταλάβει όλοι ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν και βλέπουν ότι θέλω να είμαι ολοκληρωτικά ανεξάρτητη τους τρομάζει,και ξεσπούν ο καθένας με το δικό του τρόπο πάνω μου χωρίς να ευθύνομαι προσωπικά. Απλά για να κάνω όλα αυτά που θέλω ή γενικοτέρα να ασχοληθώ με το οτιδήποτε μου αρέσει πρέπει να είμαι μακρυά τους. Δεν ξέρω αν είναι εγωιστικό αλλά νιώθω ότι πηγαίνω πίσω τη ζωή μου ή ότι μένω στάσιμη. Γιατί όλα αυτά τα άτομα με θεωρούν δεδομένη και πιστεύουν πως είμαι για αυτούς μια 24ωρη ψυχολόγος, ενώ συνεχίζουν κανονικά το πρόγραμμά τους και τις ζωές του και εγώ κάθομαι στο δωμάτιο μου συναισθηματικά ράκος,αλλά και σωματικά προσπαθώντας να προγραμματίσω και γω τη ζωή μου, τους στόχους μου. Αυτά που με τρώνε είναι πράγματα διαφορετικά και σε διαφορετικούς τομείς( πολιτικοκοινωνικά, καθώς είμαι βαθιά πολιτικοποιημένη),αλλά και όσον αφορά τον έρωτα(καθώς είμαι πάρα πολύ ρομαντική και ευαίσθητη) και το καθένα θέλει τη δική του ανάλυση. Συγγνώμη για το τεράστιο ποστ.

Αναρχικια είσαι; Γιατί άμα ήσουν δαπιτισσα δε θα ασχολιόταν κανεισ

Χαχαχαχαχα... ε μάλλον δαπιτισα δν νομίζω απο αυτά π περιγράφει αλλά κ πάλι...
Συνήθως όταν ωριμάζουμε κ νιώθουμε ανεξάρτητοι οι άλλοι θεωρούν ότι μένουν πίσω κ οτι φταις εσύ γι αυτο (το έκανα επί χρόνια κ τώρα τρώω τα μούτρα μου γτ μάντεψε αν μ φταιγανε οι άλλοι...) Δεν πιστεύω ότι είσαι άτομο που θες να ξεγράψεις κόσμο απ τη ζωή σου για να κάνεις τη δική σου , ούτε οτι είσαι εγωίστρια , απλά δυσκολεύεσαι λόγω της υπερευαισθησίας σου να θέσεις τα όρια σου για να μν απογοητεύσεις κανέναν...
Θέλει χρόνο αυτό γενικά κ ειναι σκληρό να κατανοήσεις ότι -ξερεις τι? Μόνο εγώ σκάω τόσο στην τελικη-
Δν ειναι οτι καλύτερο να δίνουμε με την ελπίδα να πάρουμε κ να τρώμε τα μούτρα μας στο τέλος αλλά κάπως συνηθίζουμε κ ίσως βολευόμαστε κ σ αυτη τη κατάσταση...Αντε μετά να κοιτάξεις τον εαυτό σου...τρε μπαναλ μετά από τόσο αλτρουισμό [emoji14]
Οπότε μην τα παρατάς, φαίνεται ότι έχεις θέληση..χαλάρωσε, θεσε τα όριά σου κ μην έχεις τύψεις γι αυτό... Και οι άλλοι αυτό κάνουν [emoji14]

Χαχαχ. Δεν θα βάλω ταμπέλα στον εαυτό μου,επειδή υπερασπίζομαι μια ιδεολογία. Στις πράξεις είμαστε αυτό που είμαστε και όχι στα λόγια που δηλώνουμε.

Σίγουρα δεν θέλω να ξεγράψω κανέναν και συμφωνώ με αυτά που λες φρούτο ή λαχανικό (προτιμώ φρούτο :p) αλλά στην πράξη μου φαίνεται πιο εύκολο να κάνουμε επανάσταση :p παρά να θέσω τα όριά μου. Σε καμιά περίπτωση δεν τα παρατάω,δεν είναι στο χαρακτήρα μου άλλωστε, απλά πως να το εξηγήσω αυτήν την πίκρα, αυτή τη σαπίλα που έχω μέσα μου έχω μάθει από μικρή να την έχω και να την κουβαλάω και όσο μεγαλώνω μεγαλώνει κι αυτή, για αυτό και νιώθω ότι με τρώει. Δεν μπορώ να δουλέψω μέσα μου και δεν μπορώ να με κατανοήσω. Για αυτό και εξαρχής είπα για βιβλία ψυχολογίας, γιατί στο συγκεκριμένο τομέα δεν είμαι διαβασμένη,με έφαγαν τα πολιτικά :p

Να στο πω απλά τα ψυχολογικά είναι όταν αυτό που θέλεις να ζεις με αυτό που ζεις δεν ταιριάζουν κ γίνεται μια εσωτερική σύγκρουση κ βγαζεισ ψυχολογικά δύο τα τίνα η αλλάζεις αυτό που ζεις δηλαδή τρόπο ζωής η αλλάζεις αυτά που πιστευεισ πχ εγώ έχω πτυχίο δεν μπόρεσα να ασχοληθώ με το αντικείμενο μου κάνω κάτι άλλο συμβιβαστηκα κι ησύχασα από το να είμαι άνεργος κ να στεναχωριέμαι το αποδέχτηκα κι ηρέμησα κι έτσι είναι όλα

Είναι αυτο ακριβώς... είναι σαν να σε προειδοποιεί το GPS σου οτι πας μια λάθος, δύο , τρείς... ε στο τέλος σιχτιριζει κ αποπροσανατολίζεσαι εντελώς...
Κ το καταλαβαίνω αυτό π λες... συνηθίζουμε να ζούμε με τη σαπίλα μας κ μας θρέφει στο τέλος... Εγώ προσωπικά πχ φοβάμαι πολύ την ελευθερία μ κατά βάθος κ ας λέω ότι θέλω να κάνω τη ζωή μ κλπ...
Κ μένα με φάγανε τα πολιτικά μν ανησυχείς δν είσαι η μόνη [emoji14] ... αλλά σκέψου να είσαι ντομάτα ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ... να είσαι φρούτο δλδ κ να νομίζουν όλοι ότι είσαι λαχανικό κ να πειθεσαι οτι εισαι... ε μετά απ τις εσωτερικές συγκρούσεις το χάνεις...
Για βιβλία γτ κ γω τώρα το ψάχνω μν μομιζεις,θα προσπαθήσω να βρώ κτ πιο κοντά σε σένα όταν πάω σπίτι μν σ πω κ καμια μπαρούφα γτ εχω κ ένα θεματάκι με τη μνήμη μ τώρα τελευταία ... γερνάω [emoji14]

Αυτό με την ντομάτα δεν το πιασα μου το εξηγείς λίγο

Χαχαχαχαχα... ελα μωρέ μια σαχλαμάρα είπα για το νικνεημ μ...
Υποτίθεται οτι η ντομάτα είναι λαχανικό... αλλά στη πραγματικότητα είναι φρούτο (επιστημονικά τουλάχιστον)
Φαντάζεσαι το δράμα που περνάνε οι ντομάτες ψάχνοντας την ταυτότητα τους? Δράμα..Μη σου τύχει [emoji14]

Αυτές οι αποδοχές, αυτοί οι συμβιβασμοί είναι που με τρομάζουν,αλλά στον καθένα είναι διαφορετικά. Θα περιμένω για τα βιβλία ευχαριστώ! Όσον αφορά αυτό με την ντομάτα, εννοεί ότι η ντομάτα κανονικά ανήκει στην κατηγορία των φρούτων, αλλά όλοι το θεωρούν λαχανικό

Αν νομίζεις ότι είναι διαφορετικοί οι συμβιβασμοί κανεισ λαθοσ πάνω κάτω όλοι τους ίδιους συμβιβασμούς κάνουν

Fairy Tale καλησπερα. :) Μπες στο google, πατα βιβλια αυτοβοηθειας και διαβασε λιγο περιληψεις απο βιβλια και επελεξε αυτα που μπορει να σου ταιριαζουν, ελπιζω να βοηθησα! Δες κι εδω:
http://kaluterizoi.blogspot.gr/2011/...g-post_29.html
https://www.e-psychology.gr/relation...itikotita.html

Quote:

---

Originally Posted by Fairy Tale

Σίγουρα δεν θέλω να ξεγράψω κανέναν και συμφωνώ με αυτά που λες φρούτο ή λαχανικό (προτιμώ φρούτο :p) αλλά στην πράξη μου φαίνεται πιο εύκολο να κάνουμε επανάσταση :p παρά να θέσω τα όριά μου. Σε καμιά περίπτωση δεν τα παρατάω,δεν είναι στο χαρακτήρα μου άλλωστε, απλά πως να το εξηγήσω αυτήν την πίκρα, αυτή τη σαπίλα που έχω μέσα μου έχω μάθει από μικρή να την έχω και να την κουβαλάω και όσο μεγαλώνω μεγαλώνει κι αυτή, για αυτό και νιώθω ότι με τρώει. Δεν μπορώ να δουλέψω μέσα μου και δεν μπορώ να με κατανοήσω. Για αυτό και εξαρχής είπα για βιβλία ψυχολογίας, γιατί στο συγκεκριμένο τομέα δεν είμαι διαβασμένη,με έφαγαν τα πολιτικά :p

---

θα προσπαθησω να σε κατανοησω εγω το ξερεις το τραγουδι του γιαννη παριου που λεει εισαι το σαρακι που μου τρωει κλπκλπ δεν εχω καταλαβει ομως σε τι ακριβως αναφερεσαι

για τα υπολυπα μαλον ειχες κρυφο καημο να γινεις ψυχαναλυτρια μπορει και να σου παει τωρα που το σκεφτομαι....

Και αφου ρε συ νηματοθετρια εισαι ανεξαρτητη τοτε πως και δεν βαζεις τα ορια σου στους αλλους.....??? Να πεις μεχρι εδω!

Για ποιο λογο να μπαινεις σε θεση μητερας τερεζας και να αναλαμβανεις ευθυνες αλλων....?
Και για ποιο λογο οι αλλοι να θελουν να σε χρησιμοποιησουν ετσι ?...

γτ εσυ αρχικα τους εδωσες το δικαιωμα και τωρα το θεωρουν υποχρεωση σου ενω δεν ειναι....ενας βαθια ανεξαρτητος ανθρωπος ομως θα καθοταν να κανει τη μαμα αλλων...και να δημιουργει εξαρτησεις???...εμενα πιο λογικο μου ακουγεται ενας ανθρωπος με αυτο το χαρακτηριστικο να θελει και να δημιουργει ανεξαρτητες σχεσεις του στυλ " δεν μου χρωστας δεν σου χρωσταω εχε γεια σε χαιρεταω" Κτ δν κολλαει..κατι κρυβεται πισω απο αυτο το παρεδωσε που ξεκινησες η ιδια....η κρυφη αναγκη σου να σε εχουν αναγκη...?? Ή η αναγκη σου να σου συμπεριφερονται και εσενα ετσι οπως τους συμπεριφερεσαι εσυ...? Για σκεψου λιγο....

Και στο τελος δυσκολευεσαι να πεις οχι..μηπως εχεις ελλειψη ισχυρογνωμοσυνης .....δεν μπορεις να λες ευκολα οχι?? Αυτο θελει δουλιτσα.....