Καλημέρα σας!Ο λόγος που γράφω αυτό το post είναι πιο πολύ για να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και να ακούσω τις απόψεις σας.Έχω γράψει σε προηγούμενα post για το πρόβλημα μου και ότι με παρακολουθεί γιατρός και κάνω ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή.Είμαι σε φάση που προσπαθώ να αποδεχτώ την κατάσταση και να προχωρήσω για να μπορέσω να την ξεπεράσω.Οι γονείς μου όμως δεν δείχνουν να αποδέχονται καθόλου ότι υπάρχει πρόβλημα και όταν τους το αναφέρω αποφεύγουν τη συζήτηση, μου φωνάζουν ή με λένε κακομαθημένη και προσπαθούν να με γεμίσουν και άλλες ενοχές ενώ ξέρουν ότι νιώθω ήδη αρκετά άσχημα.Ξεκίνησα να δουλεύω σε διανομή φυλλαδίων και να κάνω ιδιαίτερα στα μαθηματικά όπου μπορούσα να βρω, για να μην τους επιβαρύνω με τα έξοδα της ψυχοθεραπείας και των φαρμάκων και τα περισσότερα προσωπικά μου έξοδα.Το περιβάλλον που μεγάλωσα ήταν ασταθές και δέχτηκα σωματική,λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση και παραμέληση από εκείνους αλλά πίστευα ότι ίσως τώρα που ωρίμασα και εγώ πιο πολύ και δεν εξαρτώμαι από αυτούς τόσο(αν και μένω ακόμα μαζί τους) θα μπορούσε να βελτιωθεί η σχέση μας και να με στηρίξουν έστω ψυχολογικά.Αλλά εκείνοι μου φέρονται απότομα και ξεσπάνε ,σαν να με κατηγορούν ότι δεν είμαι όπως θέλουν και τους κατέστρεψα τη ζωή.Εκείνοι ήθελαν να στηριχθούν επάνω μου και να τους βοηθάω με τα δυο μικρότερα αδέρφια μου και εγώ τους απογοητεύω γιατί δεν μπορώ πια να στηρίζω ούτε τον εαυτό μου πολλές φορές.Κλαίω συχνά γι'αυτό το λόγο.Νιώθω ένα τεράστιο κενό να με πνίγει και αισθάνομαι πολύ μόνη μου.Τα συζητάω όλα αυτά με την ψυχολόγο μου και δείχνει να με καταλαβαίνει αλλά νιώθω ότι με τραβάει πολύ πίσω αυτήν η κατάσταση.
