Πέρασα σε σχολή στην επαρχία αλλά δεν μπορώ να αποχωρήστω την οικογένεια μου

Καλησπέρα, εάν και δεν ξέρω εάν γράφω στο σωστό.τοπικ θα μπω κατευθείαν στο θέμα , ειμαι 19 ετών φέτος πέρασα Κεφαλονιά σε μια σχολή.ονοματι ψηφιακών μέσων και επικοινωνίας, ήθελα πληροφόρικη, η σύγκεκριμενη σχολή σε κάποια εξάμηνα έχει κάποια πολύ ενδιαφέρον μαθήματα για εμένα που σχετίζονται με την πληροφορική, αλλά από εκεί δεν μπορείς να βγεις καθαρά πληροφορικαριος η δικτυας όπως ήθελα εγώ .. είχα δώσει και πέρσυ και απέτυχαζ έχασα και άλλη μια χρονιά στην πρώτη Λύκειιυ λόγο απουσιών, σύνολο 2 χρονιές χάθηκαν , οι γονείς μου και όσοι γνωστοί και συγγενείς γνωρίζουν ότι πέρασα εκεί ξετρελαθηκαν και χάρηκαν. Πριν 2 εβδομάδες οι δικοί μου έτρεξαν σαν τρελοί να μου βρουν σπίτι, δουλεύουν και οι 2 σαν σκυλιά .. έχω άλλα 3 αδέρφια τα 2 μεγαλύτερα.. τώρα πλέον πήραν την απόφαση να με βοηθήσουν όσο δεν πάει, θέλοντας και μη . Θα πληρώνουν το ένοικιο μου το φαγητό.μου και όλα ... Δεν το ήθελα .. αλλά επέλεξα σχολή επαρχίας, μου έλεγαν προσοχή εάν βάλεις επαρχία και δεν μπορείς να πας καλύτερα μην την βάλεις ..σήμερα δευτέρα λοιπόν ήρθε η ώρα να πάω στην Κεφαλονιά με τον αδερφό μου όπου δεν έχουμε πολύ.καλες σχέσεις ποτέ δεν μιλούσαμε πολύ.. θα κάτσει 3 μέρες.. το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ να αποχωρήστω κανέναν. Ούτε την οικογένεια μου ούτε την τρελή Αθήνα .. εντάξει θα έρχομαι Χριστούγεννα κλπ αλλά μόνος δεν το πίστευα ποτέ θα μείνω . Από την άλλη δεν γίνεται να είμαι.παντα με τους γονείς μου ..κλαίω συνέχεια και στεναχωρώ τους γονείς μου γιατί δεν θέλω να πάω, ενώ εκανα σαν τρελός για να φύγω, τώρα που έφτασε η ώρα νομίζω το μετάνιωσα... Δεν είμαι να μένω μόνος... Να σημειώσω ότι οικονομικά ήμουν ανεξάρτητος σχεδόν για έναν χρόνο λόγο.οτι δούλευα σε εστιατόρια ως βοηθός σερβιτόρου και αυτό ελάφρυνε τους δικούς μου, έχω την δυνατότητα έστω και 2 μέρες την εδβομαδα να βρω δουλειά εκεί για ένα χαρτζιλίκι για τα τσιγάρα ... (Καπνίζω απίστευτα τρέλα και δεν παίρνω κιλό......) Διότι πέρασα από 2 πολύ καλά εστιατόρια της Αθήνας ... Τι να κανωωω? Δεν θέλω να φύγω δεν μπορώ να τους αποχωρήστω....... Δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις με κάποιον, όπως φίλο κοπέλα, ξέρω θα πάω στην σχολή τις πρώτες μέρες και θα είμαι με τα μούτρα κάτω, λες και έρχεται η καταστροφή, το.ξερω ακουγομαι περίεργος, ξέρω ότι δεν είναι κάτι τρελό, αλλά πώς να το ξεπεράσω? Ποτέ δεν έμαθα να κάνω φίλους με το γεια σου.τι κάνεις πως σε λένε Γιάννης χάρηκα....
.. πάντα έκανα βλακεία και όλα πήγαιναν χαλιά... Μερικοί παρακαλάνε να περάσουν επαρχία και να μένουν μόνοι τους.... Δεν είμαι τέτοιος...

Γιαννη, αν και δεν εχω συμπασχει ποτε, εγω ημουν ατομο που εφυγε στα 18 τρεχοντας μακρια απο τη φωλια της οικογενειας, θα σου πω οτι υπαρχουν ανθρωποι που ειχαν την ιδια ακριβως φοβια με σενα και δεν τολμησαν και περασαν χρονια, πολλα χρονια και εμειναν στα 30-40-50+ ακομα με τους γονεις τους. Μεχρι που οι γονεις πεθαναν.
Ανοιξε τα φτερα σου, ζορισου να αντιμετωπισεις το φοβο σου, καντο εστω με πιεση και φοβο και αγχος, αρκει να το κανεις.
Πιστευω αυτο θελεις απο το φορουμ. Να σε σπρωξουμε. Αρα βαθια μεσα σου, θελεις πραγματικα να πας, αλλιως δε θα ανοιγες αυτο το νημα.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Γιαννη, αν και δεν εχω συμπασχει ποτε, εγω ημουν ατομο που εφυγε στα 18 τρεχοντας μακρια απο τη φωλια της οικογενειας, θα σου πω οτι υπαρχουν ανθρωποι που ειχαν την ιδια ακριβως φοβια με σενα και δεν τολμησαν και περασαν χρονια, πολλα χρονια και εμειναν στα 30-40-50+ ακομα με τους γονεις τους. Μεχρι που οι γονεις πεθαναν.
Ανοιξε τα φτερα σου, ζορισου να αντιμετωπισεις το φοβο σου, καντο εστω με πιεση και φοβο και αγχος, αρκει να το κανεις.
Πιστευω αυτο θελεις απο το φορουμ. Να σε σπρωξουμε. Αρα βαθια μεσα σου, θελεις πραγματικα να πας, αλλιως δε θα ανοιγες αυτο το νημα.

---

Όντως, ίσως έτσι νιώθω, ότι χρειάζομαι λίγο σπρώξιμο.. γενικά νιώθω έτσι αλλιώς πολλές δεν κάνω πράγματα ούτε απλά..

Ο φοβος ειναι που σε κραταει πισω. Η επιθυμια σου ειναι να πας να σπουδασεις. Αν διαλεξεις το φοβο, θα εχεις και τις αναλογες συνεπειες. Αν πας, θα εχεις δυσκολιες, αλλα αυτη ειναι η ζωη τελικα, η αντιμετωπιση τους.

καθε αρχη κ δυσκολη.
σκεψου οτι ολοι λιγο πολυ εχουν τους ιδιους φοβους οπτ εχετε κατι κοινο ασχετα αν δεν τους φανερωνει κανεις.
ειναι η πρωτη δοκιμη προσαρμογης μετα τα σχολικα χρονια κ θελει να δωσεις θαρρος στον εαυτο σου.
εξοικειωσου με το περιβαλλον κ προσπαθησε να εισαι ανοιχτος
επειδη ολοι ψαχνονται ειναι ευκολο να κολλησεις με καποιον.
Πανω απο ολα να σκεφτεσαι οτι δεν εισαι ο μονος μ'αυτες τις σκεψεις.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ο φοβος ειναι που σε κραταει πισω. Η επιθυμια σου ειναι να πας να σπουδασεις. Αν διαλεξεις το φοβο, θα εχεις και τις αναλογες συνεπειες. Αν πας, θα εχεις δυσκολιες, αλλα αυτη ειναι η ζωη τελικα, η αντιμετωπιση τους.

---

Μιας και μιλάμε για φόβο.. τις πρώτες μέρες θα νιώθω πραγματικά φόβο μέσα μου , μήπως μπουκαρει κάποιος μέσα και με κλεψει.. εδώ στην Αθήνα φοβάμαι όταν είμαι με την οικογένεια μου. Εκεί που θα μείνω προς το παρών για ένα χρόνο θα είναι κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια όπου έχει και άλλους φοιτητές μέσα ... Τώρα δεν ξέρω πως θα πάει... Δεν θέλω πάλι να μπω στο τριπακι της κατάθλιψης και της μιζέριας....

Ειναι μεγαλο χαρτι στα χερια σου η προυπηρεσια στο σερβις. Δειχνει οχι μονο ικανοτητα να αναλαμβανεις ευθυνες και να κερδιζεις χρηματα, αλλα και ικανοτητα να συνεργαζεσαι με αλλους ανθρωπους. Δεν ειναι δυνατον ενας ανθρωπος σαν εσενα να μην μπορει να τα βγαλει περα με σπουδες εκτος πολης.
Εδω τα καταφερνουν αλλα παιδια που απο μικρα χωρια βρισκονται ξαφνικα σε μεγαλες αχανεις πολεις. Και μιλαμε για χιλιαδες παιδια που φυσιολογικα δεν εχουν δουλεψει μεχρι να τελειωσουν το Λυκειο. Και πολλα δε θα δουλεψουν μεχρι και για πολλα χρονια μετα στην Ελλαδιτσα.
Εισαι ηδη πιο εμπειρος απο χιλιαδες παιδια, κριμα ειναι να κλειστεις σπιτι με τους γονεις σου απο εναν παιδικο φοβο.
Οι γονεις σου ειναι γενικως υπερπροστατευτικοι?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ειναι μεγαλο χαρτι στα χερια σου η προυπηρεσια στο σερβις. Δειχνει οχι μονο ικανοτητα να αναλαμβανεις ευθυνες και να κερδιζεις χρηματα, αλλα και ικανοτητα να συνεργαζεσαι με αλλους ανθρωπους. Δεν ειναι δυνατον ενας ανθρωπος σαν εσενα να μην μπορει να τα βγαλει περα με σπουδες εκτος πολης.
Εδω τα καταφερνουν αλλα παιδια που απο μικρα χωρια βρισκονται ξαφνικα σε μεγαλες αχανεις πολεις. Και μιλαμε για χιλιαδες παιδια που φυσιολογικα δεν εχουν δουλεψει μεχρι να τελειωσουν το Λυκειο. Και πολλα δε θα δουλεψουν μεχρι και για πολλα χρονια μετα στην Ελλαδιτσα.
Εισαι ηδη πιο εμπειρος απο χιλιαδες παιδια, κριμα ειναι να κλειστεις σπιτι με τους γονεις σου απο εναν παιδικο φοβο.
Οι γονεις σου ειναι γενικως υπερπροστατευτικοι?

---

Το ξέρω ότι είναι θετικό για μένα και πραγματικά το λέω μέσα από την καρδιά μου ασχέτως αν όλα πάνε χαλιά σε αυτή την χώρα, έμαθα πολλά και άλλαξα πολύ μέσα από την εργασία. Όταν λέτε υπερπροστατευτικοι τι εννοείται?

Εννοω αν τους θυμασαι παντα να σε προφυλασσουν εντονα, να σε συμβουλευουν να προσεχεις, να ανησυχουν μην παθεις τιποτα κλπ

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Εννοω αν τους θυμασαι παντα να σε προφυλασσουν εντονα, να σε συμβουλευουν να προσεχεις, να ανησυχουν μην παθεις τιποτα κλπ

---

Ναι , πολλές φορές ,αν και όταν έφτασα στα 16 έπαψε να συμβαίνει αυτό γιατί άρχισαν να με εμπιστεύονται, πράγμα που.παλαιοτερα δεν παιζόταν.. ωστόσο έχω παρατηρήσει πως οι.γονεις όταν έχουν βιώσει άσχημες παιδικές ηλικίες όπως τσακωμούς στο σπίτι, δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους κλπ.κλπ τότε αυτά μεταδίδονται και σε εμάς, τους νέους.. θέλω να πω ότι θέλουν και θα με προστατευουν για.παντα, δεν είναι υποχρεωμένοι να με βοηθήσουν χρηματικά ειδικά στις δύσκολες περιόδους.. να συμπληρώσω ότι η σχολή.μου δεν υπάρχει αντίστοιχη στην Αθήνα γι'αυτό δεν μπορώ να πάρω μεταγραφή εδω..

Οκ δεν αναφερομουν στο οικονομικο, πολυ καλα θα κανουν και θα σε στηριξουν. Εισαι το παιδι τους και ειμαστε σε μια χωρα μπουρδελο.
Εγω ρωτησα πιο πολυ γιατι αναρωτηθηκα πώς η συμπεριφορα τους σε εχει επηρεασει τοσο πολυ ωστε να φοβασαι να ανεξαρτητοποιηθεις συναισθηματικα σαν ενηλικας.
Αφου σε εμπιστευονται οτι θα τα καταφερεις, καιρος να κανεις και συ το ιδιο για τον εαυτο σου, να σε εμπιστευτεις.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Οκ δεν αναφερομουν στο οικονομικο, πολυ καλα θα κανουν και θα σε στηριξουν. Εισαι το παιδι τους και ειμαστε σε μια χωρα μπουρδελο.
Εγω ρωτησα πιο πολυ γιατι αναρωτηθηκα πώς η συμπεριφορα τους σε εχει επηρεασει τοσο πολυ ωστε να φοβασαι να ανεξαρτητοποιηθεις συναισθηματικα σαν ενηλικας.
Αφου σε εμπιστευονται οτι θα τα καταφερεις, καιρος να κανεις και συ το ιδιο για τον εαυτο σου, να σε εμπιστευτεις.

---

Δεν με έχει επηρεάσει η συμπεριφορά τους, απλά έτσι είμαι , πάντα κλειστοφοβίκος και απόμακρος.. να δεν ξέρω ποιος είμαι πως θα εμπιστευτώ τον εαυτόν μου ? Ειλικρινά εδώ και χρόνια νιώθω έτσι

Δε θα βρεις ποτε την απαντηση μεσα στο πατρικο σου σπιτι. Εκει θα εισαι παντα το παιδι των γονιων. Στο υπογραφω.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Δε θα βρεις ποτε την απαντηση μεσα στο πατρικο σου σπιτι. Εκει θα εισαι παντα το παιδι των γονιων. Στο υπογραφω.

---

Μακάρι να είναι όπως τα λέτε :(

Και βασικα εδω στο φορουμ ειμαστε ολοι ισοι. Δε θα μιλας σε κανεναν στον πληθυντικο :)

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Και βασικα εδω στο φορουμ ειμαστε ολοι ισοι. Δε θα μιλας σε κανεναν στον πληθυντικο :)

---

Πάντοτε μιλάω στον πληθυντικό όταν δεν ξέρω κάποιον ακόμα και όταν είμαστε συνομιλικοι.

Δεν ειναι ωραιο παντως στο διαδικτυακο χωρο. Κρατας τυπους και αποστασεις ενω μιλαμε για ενα προσωπικο σου ζητημα σα φιλοι.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Δεν ειναι ωραιο παντως στο διαδικτυακο χωρο. Κρατας τυπους και αποστασεις ενω μιλαμε για ενα προσωπικο σου ζητημα σα φιλοι.

---

Με συγχωρείς , θα το πάρω ως συμβουλή.

Συμβουλη ηταν οντως.

Καλησπέρα, να αναφέρω μια μικρη ιστορία την οποία βιώνω και νιώθω περίεργα.. λοιπόν, έφτασα στην Κεφαλονιά με τον αδερφό.μου, την περασμένη δευτέρα, έκατσε μεχρι την Πέμπτη που βγαίναμε κάθε μέρα και λέγαμε πράγματα που δεν είπαμε ποτέ .. δεν ήμασταν ποτέ δεμένοι , ήταν και μια κοπέλα εκεί στα δωμάτια όπου αυτή είναι σε ένα τμήμα της σχολής δίπλα από το δικό.μου.. και ήταν τόσο φιλική και ζεστή μαζί.μου, είχα 2 χρόνια να ζήσω έτσι.. γενικά να έρθω σε επαφή με κοπέλα και να μιλήσω μαζί της.. .μου έλεγε θα σε φροντίσω εγώ θα κάνουμε παρέα κλπ κλπ , έφυγε για μια εβδομάδα να κατέβει Αθήνα για κατι δουλειές.. μετά την Παρασκευή έρχονται 3 άτομα οι δύο γνωρίζονται και είναι φίλοι.. και μια κοπέλα 18 ετών, σχετικά όμορφη και συμπαθητική έχει σχέση εδώ και ένα χρόνο, πλέον έρχεται στο δωμάτιο μου.καθεται μαζί μου ξαπλώνουμε λίγο.μαζι, γελάμε λέμε βλακείες κλπ.. βγαίνουμε σχεδόν κάθε ημέρα όλοι.μαζι ... Το θέμα ποιο είναι στην ιστορία αυτή ? Ότι για κάποιο λόγο κόλλησα με την άλλη κοπέλα η οποία έφυγε για μια εβδομάδα, μου έδωσε τον αριθμό της και εγώ τον δικό.μου, της έστελνα μηνύματα και δεν απαντούσε αλλά πήρε σήμερα να δει εάν είναι όλα.καλα .. έχω κολλήσει μαζί της, όσο νιώθω ότι θα έρθει και θα γνωρίσει τους υπόλοιπους και θα κάνουν όλοι μαζί πάρεα με αγχωνει για κάποιο λόγο, νιώθω μεγάλη ζήλια.. γενικά δεν είμαι.ομως, μοιράζομαι τα πράγματά μου με τους άλλους πάντα, για να πάρω σε αντάλλαγμα.. κάνω παρέα κάθε μέρα με τα παιδιά, είχα χρόνια να βγω κάθε μέρα για κλαμπ καφέ κλπ.. το.περασμενο Σάββατο , πήγαμε όλοι.μαζι σε ένα κλαμπ, ήμασταν κάπου 5 αγόρια και 1 κορίτσι, αυτό που ήρθε τελευταίο στα ενοικιαζόμενα δωμάτια , δεν είχα όρεξη να χωρεψω κλπ, ποτέ δεν το έκανα, όλοι στην παρέα θα χόρευαν κλπ και εγώ τίποτα, κάθομαι πίνω καπνίζω αυτό.. είμαι πάντα ο ξενερωτις της παρέας ΓΙΑΤΙ? έχω βρει ένα αδύναμο σημείο στον εαυτό.μου όπου εάν το προσπεράσω για πάντα μπορώ να είμαι ο καλύτερος στης παρέας πιστευω.. όσο έχω από πίσω κάτι το οποίο που με ενοχλεί, η κάποιο πρόβλημα όπως παλιότερα δεν είχα λεφτά, κοπέλα κλπ και τα σκέφτομαι όλα τα προβλήματα, δεν έχω όρεξη να μιλήσω μπροστά στους άλλους, να χωρεψω κλπ... Τι να κάνω τι προτείνεται? Με βασανίζει αυτό, με σκίζει πραγματικά...

καταρχην παρ'το ηρεμα με την κοπελα που γνωρισες.Νιωθω οτι προσπαθεις να μεταβιβασεις την προσκολληση που ειχες στους γονεις σου στην κοπελα αυτη.Προσπαθησε να παρεις την ζωη σου στα δικα σου χερια και μονο.Η φοιτητικη περιοδος,οταν εισαι μακρυα απο την οικογενειακη φωλια ειναι πρωτης ταξεως ευκαιρια να σταθεις στα ποδια σου,να βρεις ποιος εισαι και τι ειναι αυτο που θελεις να κανεις.Για μενα αυτο ειναι πολυ πιο σημαντικο απο οποιοδηποτε πτυχιο.Δεν ειναι αναγκαστκο να χορεψεις η να κανεις οτι κανουν ολοι οι αλλοι.Δεν ειμαστε ολοι ιδιοι και ο καθενας εκφραζεται διαφορετικα.Το μοναδικο που ειναι σιγουρο για ολους ειναι πως αν προσπαθησουμε μπορουμε να καταφερουμε ολα οσα θελουμε

Δεν ξέρω τι συμβαίνει, απλά με παίρνει σήμερα τηλέφωνο και μου λέει ότι.θα έρθει αύριο τελικά, και σκέφτομαι ότι Παρασκευή βγαίνουμε όλοι μαζι.. και απλά νιώθω πολύ χάλια.. επειδή όλοι στην παρέα την πέφτουν σε όλες .. ακούστε τώρα.. ούτε που την ξέρω και νιώθω ζήλια μεγάλη.. δεν ξέρω τι έχω πάθει με καταστρέφει..

τελικα πηγες κεφαλονια?