Η γιαγιά μου έχει σχιζοειδή παράνοια, τι να κάνω/ουμε ?
Καλημέρα forum.
Εδώ και 2 χρόνια έχει έρθει στο σπίτι μας και μένει η μητέρα της μητέρας μου, η οποία για πάντα ζούσε πολύ μακρυά από εμάς, σε άλλο νομό, και μόνη της σε ένα σπίτι που δεν ήταν καν σε χωριό αλλά πάνω σε ένα βουνό.
Επειδή είναι πολύ μεγάλη, η μητέρα μου αποφάσισε να τη φέρει να μείνει μαζί μας, μιας και ο πατέρας μου έχει πεθάνει.
Η γιαγιά μου φαινόταν πολύ καχύποπτη αλλά νόμιζα πως ήταν επειδή σε όλη της ζωή έμενε μόνη σε ένα βουνό και δεν είχε συνηθίσει τη πόλη, αλλά πρόσφατα έμαθα ότι έχει σχιζοφρένεια.
Αυτό μας το είπε παθολόγος που τη κοίταξε για κάτι άλλο, και μας είπε διακριτικά πως πρέπει να τη δει ψυχίατρος γιατί είναι επικίνδυνη και μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της ή σε εμάς.
Αυτά που έχω δει εγώ για τη γιαγιά είναι τα εξής:
Καταρχάς νομίζει ότι όλοι θέλουν να της κάνουν κακό. Ακόμα και μικρά παιδάκια, και μας κατηγορεί συνέχεια ότι κάνουμε πράγματα που δε κάνουμε. Ότι της κάνουμε μάγια, ότι έχουμε βάλει κάμερες και μικρόφωνα στο σπίτι, ότι από απέναντι υπάρχουν πράκτορες που παρακολουθούν κοιτόντας απ τα παράθυρα το τι κάνει... Και κάθε μέρα καταριέται όλους τους ανθρώπους που ξέρει, και εμάς μαζί.
Για απλά πράγματα όπως το να πάμε στη τουαλέτα, μας κατηγορεί ότι επίτηδες πάμε στη τουαλέτα ώστε άμα τύχει και της έρθει να πάει αυτή, να μη μπορεί να μπει.
Δεν έχει πάρει ποτέ φάρμακα για αυτό το λόγο, και για κάποια άλλα πράγματα που έχει δε παίρνει τα φάρμακα της πολλές φορές γιατί λέει ότι οι γιατροί της τα γράφουν για να της κάνουν κακό.
Πίνει κρασί συνέχεια, και πάντα έχει δίπλα της ένα μαχαίρι. Επίσης μιλάει μόνη της συνέχεια. Μερικές φορές όταν μας κατηγορεί αλλάζει κάτι στο πρόσωπο της που είναι δύσκολο να το περιγράψω, αλλά φαίνεται πολύ τρομακτική. Ο παθολόγος μας είχε πει να τη πάμε να τη δει ψυχίατρος αλλά δεν την έχουμε πάει. Φοβόμαστε και να της το πούμε.
Τι να κάνουμε και πως ? Μας έχουν πει πολλοί να τη πάμε να τη δει ψυχίατρος, αλλά είναι εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Από μόνη της δε πρόκειται να συμφωνήσει ποτέ, και άμα της το πούμε μπορεί και να κάνει τίποτα κακό, ενώ άμα της πούμε ότι είναι άλλος γιατρός και το καταλάβει ότι της είπαμε ψέματα, μάλλον θα κάνει κάτι χειρότερο.
Υποφέρει και η ίδια, μιας και δε μένει καθόλου ήσυχη όταν συνέχεια σκέφτεται ότι όλοι θέλουν να της κάνουν κακό, και υποφέρουμε και εμείς, γιατί όσο και αν προσπαθούμε να είμαστε καλοί μαζί της δε το αναγνωρίζει και συνεχίζει να μας κατηγορεί ότι κάνουμε πράγματα και θέλουμε το κακό της. Πως μπορούμε να τη βοηθήσουμε και αυτή και τους εαυτούς μας ? Υπάρχει περίπτωση να γίνει καλά, σε τέτοια ηλικία ? (80+) Πρέπει όντως να φοβόμαστε μη πάει και κάνει κάτι κακό ? Έχω αγχωθεί με όλη αυτή την ιστορία.