Τα κιλά χάνονται με τη ψυχή τι κάνουμε;
Γεια σας...! Ήθελα να μιλήσω κάπου γιατι δε θέλω να με πάρει από κάτω...Πριν από 3 χρόνια είχα έντονη σωματική άσκηση και από 74 κιλά είχα γίνει 64.Είχα πάρει τα πάνω μου,ήμουν καλά ,με αυτοπεποίθηση.Στην δευτέρα λυκείου που μουν 74 μου καναν μπούλινγκ αλλά στην 3η έγινα 64 και τα χα βρει με τον εαυτό μου,το ύψος μου είναι 1.70 οπότε και ένιωθα καλά.Λόγω μιας ερωτικής απογοητευσης μέσα στις εξετάσεις και λόγω μη σοβαρότητας στην όλη φάση των πανελληνίων απέτυχα.Την επόμενη χρονιά είχα πάει σε κοινωνικό φροντιστήριο για να ξαναδώσω,έλεγχα το βάρος μου ήμουν στα 65.Προσπάθησα πάρα πολύ,αλλά με πιασε κρίση πανικού και τα χάλασα όλα...Από κει και πέρα με πιασε κατάθλιψη και το μόνο πράγμα που ήθελα είναι να τρωω.Από 65 έγινα 75 εκείνο το καλοκαίρι του 2015 ,άφησα το γυμναστήριο και αφέθηκα στην απελπισία μου.Όμως επειδή βαρέθηκα να νιώθω καημενη έδωσα ξανά το 2016 και πέρασα στην πόλη μου στο πανεπιστήμιο.Όμως όλο εκείνο το διάστημα είχα σίγουρα υπερφαγία ,δεν έτρωγα τόσο παλιά.Πέρασα στο πανεπιστημίο οκ ο πρώτος χρόνος και είμαστε τώρα στο δεύτερο,ξεκίνησα 2η σχολή και ζυγίζω 84 κιλά.Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που ισορρόπησα το φαγητό και δεν τρώω τόσο.Το προβλημα μου συνέβει σήμερα...Μέχρι πέρσι είχα έντονη επαφή στα σόσιαλ μίντια αλλά φέτος τα σβησα όλα για να αφιερωθώ στις σχολές μου.Το διάστημα που ήμουν ενεργή γνώρισα κάποιον στην ηλικία μου που σπουδάζουμε κοντά και μετά από 1 χρόνο αποφασίσαμε να βρεθούμε.Μιλούσαμε κάθε μέρα πάνω από 4 ώρες,μου πε πολλά,του χω πει και γω και είχαμε μια πολύ δεμένη ανθρώπινη σχέση.Με ηρεμούσε,όταν είχε τις μαύρες του μέχρι και στις 2 το πρωί με παιρνε να μου πει τι του συνέβει ,γενικότερα είχαμε κάτι δεμένο.Μέχρι που σήμερα που με είδε,με είπε ότι είμαι χοντρή,ότι πάχυνα,ότι είμαι άσχημη,ότι δε βάφομαι ωραία και γενικότερα μου φέρθηκε τόσο άσχημα.Οποια περνούσε με παραπάνω κιλά έλεγε ''ααα το μπάζο,χοντρέλα,βαρέλι'' κλπ. Σταμάτησα να μιλάω και του πα να σηκωθεί να φύγει και μου πε κομπλέ ρε συ σιγά εγώ τους ανθρώπους τους βλέπω ως αντικείμενα ήταν μια απλή συνάντηση,άλλες φορές έχω δει από μακριά κάποια και ούτε έχω πάει.Αν το πηγαίναμε ερωτικά από μηνύματα ούτε με σενα θα ρχομουν ,απλά λόγω φιλίας ήρθα.Δε μου χει ξαναφερθεί τόσο χάλια κανένας,από κεινη τη στιγμή μου κόπηκε η όρεξη και έχω θλίψη γιατι άρχισα να κάνω πράγματα,από κει που μουν μέσα στο σπίτι,σταμάτησα να τρωω τόσο και απλά ήθελα μια καλή κουβέντα.Ξέρω ήμουν ευκολόπιστη που πίστεψα ότι ήταν φίλος μου κάποιος που δεν έχω δει ποτέ...Απλά επειδή έχω 17 κιλά πάνω απ' το κανονικό μου αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν να μου φέρονται έτσι...Νιώθω χάλια απλά προσπαθώ να μη με ρίξει...Μου πε επίσης να γίνω όμορφη γιατί μόνο έτσι θα επιζήσω και γενικά μόνο αρνητικά.Δεν νομίζω ότι κάποιος με παραπάνω κιλά είναι άσχημος και πρέπει να του φέρονται έτσι.Επειδή παλιά ήταν παχύσαρκος και τον κορόιδευαν,τώρα το βγάζει στους άλλους.Ήταν μια εμπειρία που με ωρίμασε απότομα,η σημερινή...απλά με άφησε με μια τόσο πικραμένη φατσούλα.Εγω θα αδυνατίσω το χω πάρει απόφαση,αλλά θα δίνω δύναμη στον κόσμο,δεν πρόκειται να γίνω σαν αυτόν.Γιατι αδυνάτισε αλλά ψυχικά έχει τόνους λίπους...ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ευχαριστώ για το χρόνο σας :)
