Σχιζοφρένεια: Όταν πληρώνω τις συνέπειες της παράνοιας, παρόλο που δεν φταίω
Καλημέρα σας,
Είμαι ένας φοιτητής με σχιζοφρένεια, σύνδρομο Asperger και IQ 157. Όπως καταλαβαίνετε έχω όλα τα φόντα για να έχω πρόβλημα στην επαφή μου με την πραγματικότητα, στις κοινωνικές μου σχέσεις και στο να κατανοώ τα συναισθήματα των άλλων. Δεν είχα ποτέ μου σχέση με κοπέλα, είναι κάτι που το έχω ως απωθημένο...θέλησα μια γυναίκα όσο τίποτα άλλο επί 4 χρόνια και απλά εκείνη δεν ενδιαφερόταν. Εδώ και τρεις μέρες έχω πρόβλημα με έναν φίλο μου (είμαστε κολλητοί 6 μήνες, δεν ξέρω αν θεωρείται επαρκές διάστημα). Με βοηθούσε να τα φτιάξω με μια κοπέλα. Και όντως τα έφτιαξα μαζί της. Αλλά κάπου κάτι δεν μου κόλλαγε. Ο ψυχικός πόνος είχε μείνει...ένιωθα ακόμη πως έχω αποτύχει καθώς την έβλεπα σαν μια ευκαιρία για να ξεπεράσω την παλιά μου αγάπη. Μια μέρα ο φίλος μου μίλησε με εκείνην που τα είχαμε και του είπε πως δεν τα είχε μαζί μου και πως δεν έβγαινε ποτέ μαζί μου. Ο φίλος μου τσαντίστηκε επειδή νόμιζε ότι του έλεγα ψέματα. Εγώ όμως πραγματικά πίστευα ότι τα είχα μαζί της! Ήμουν σίγουρος! Θυμόμουν ακόμα και το φιλί της! Έπειτα συνειδητοποίησα πως ήταν παραίσθηση. Όχι η κοπέλα, το ότι τα είχαμε και βγαίναμε. Ως τότε δεν του είχα μιλήσει για την σχιζοφρένεια, αναγκάστηκα να του το αποκαλύψω τότε. Δεν μου εξακρίβωσε αν πίστεψε ότι έχω σχιζοφρένεια ή όχι. Αλλά δεν θεώρησε την σχιζοφρένεια επαρκή εξήγηση για τα εξηγούμενα μόνο με ψευδή συμπεριφορά κατ'αυτόν. Δεν μπόρεσα να τον πείσω και τώρα το σκέφτεται πολύ για το αν θα μου ξαναμιλήσει. Τι να κάνω; Δεν φταίω εγώ για τις παραισθήσεις μου! Δεν φταίω εγώ που το μυαλό μου μου διαστρεβλώνει την πραγματικότητα! Γιατί πρέπει να το πληρώνω; Δεν φτάνει στην ζωή που ζω έναν εφιάλτη καθημερινά; Πρέπει να δίνω και τα ρέστα; Πώς να τον ξανακάνω φίλο μου; Και αν δεν γίνεται αυτό πώς να το ξεχάσω; Είχαμε περάσει υπέροχα μαζί και κάναμε τόσα όνειρα για το μέλλον! Είχαμε τόσο ίδια ενδιαφέροντα! Σας παρακαλώ...απαντήστε μου...χρειάζομαι βοήθεια...