Καλησπέρα σας,δεν ξέρω σίγουρα εάν είναι το σωστό μέρος γι αυτό το thread εάν υπάρχει πιο κατάλληλο ελπίζω να μπορεί να το μεταφέρει κάποιο εκει,.
Από μικρή ηλικία (6-7 χρονών) φορούσα γυναικεία ρούχα και εσώρουχα της μητέρας μου, τα παπούτσια της και έκανα βόλτες μέσα στο σπίτι, μια φορά με είχε πιάσει η μητέρα μου όταν έκανα βόλτες μέσα στο σπίτι και με μάλωσε, από τότε είχα στο μυαλό μου ότι έπρεπε να προσέχω πιο πολύ να μην με ξαναπιάσουν πολλές φορές είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δεν θα το ξανακάνω , άλλα πάντα η επιθυμία να ντυθώ με γυναικεία ρούχα επέστρεφε σαν μια φυσική ανάγκη, στις λίγες αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι μια φορά που είχα ντυθεί με ένα κορμάκι και ένα καλσόν της μητέρας μου και είχα πει στον μικρότερο αδερφό μου να παίξουμε ότι εγώ είμαι το κορίτσι και αυτός το αγόρι αλλά να μην το πει σε κανέναν, μας έπιασαν οι γονείς μου αν και δεν θυμάμαι εάν μας μαλώσανε (πιθανότατα ναι απλά δεν τυχαίνει να το θυμάμαι ) , από τότε ήξερα ότι δεν πρέπει να με ξαναπιάσουν , ορκίστηκα πολλές φορές ακόμα στον εαυτό μου οτί δεν πρέπει να ξαναγίνει κάτι τέτοιο χωρίς αποτέλεσμα φυσικά όπως και τις προηγούμενες φορές , θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου ότι θα μεγαλώσεις , και θα ζήσεις όπως θες μόνος σου μακριά από την οικογένεια γιατί ήξερα πώς δεν θα το δεχόντουσαν εύκολα, (αυτό το συμπέρανα από τις αντριδράσεις του της 2 φορές που με πιάσανε στα πράσα ) τα χρόνια περνούσαν, δεν ξαναέδωσα αφορμή σε κανέναν ούτε από την οικογένεια ούτε σε κάποιο φίλο γιατί φοβόμουν της αντιδράσεις τους , ποτέ μέχρι τότε δεν μπορούσα να περιγράψω αυτό που ένιωθα ,προσπάθησα να ζήσω την ζωή μου όπως μου επέβαλε το φύλο που γεννήθηκα με ότι στερεότυπα μπορεί να κουβαλάει αυτό, δεν υπήρχε η γνώση ότι υπάρχει και κάτι διαφορετικό και ότι ένιωθα το καταπίεζα μέσα μου , μέχρι την στιγμή που βάλαμε internet στο σπίτι μας και είχα πρόσβαση σε όλη την πληροφορία που μπορεί να σου δώσει το ίντερνετ και κατάλαβα ότι δεν είμαι το μόνο άτομο που νιώθει έτσι, πάντα ένιωθα πιο κοντά στο γυναικείο φύλο η αλήθεια είναι, έτσι έμαθα και ιστορίες άλλων ατόμων που πολλές είχαν κοινά σημεία μ την δική μου εμπειρία μέχρι τώρα , και άλλες όχι , (άλλωστε ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός) και ένιωσα για πρώτη φορά να καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει, από τότε έχω δει πάρα πολλά βίντεο στο youtube από άτομα κυρίως ξένα (γιατί η Έλληνες δεν μιλάνε γι αυτά τα θέματα εύκολα ανοιχτά) που έλεγαν την δική του ιστορία για το πώς βίωναν την ζωή τους μέχρι εκείνη την στιγμή και βρήκα τον εαυτό μου να ταυτίζεται με πολλά από αυτά τα βίντεο , επίσης και με αρκετές ταινίες με τραντζέντερ χαρακτήρες έχω πιάσει τον εαυτό μου να ταυτίζεται, πλέον έχω φτάσει 25 χρονών εδώ και περίπου μισό χρόνο έχω μετακομίσει και νοικιάζω μια γκαρσονιέρα , αυτό την απόφαση την πείρα για 2 λόγους πρώτον γιατί πάντα ήθελα να έχω την ανεξαρτησία μου , και 2ον γιατί ήθελα να έχω έναν χώρο που μπορώ να εκφραστώ όπως εγώ θέλω χωρίς να μπορεί κανείς να μου πεί κάτι αρνητικό , σε αυτό το διάστημα μπορώ να πώ πως ζω με την θυλική μου πλευρά όσο είμαι μέσα στο σπίτι, και όταν συναναστρέφομαι με κόσμο εκτός σπιτιού η στην δουλειά μου πρέπει να συμπεριφέρομαι όπως ορίζει το βιολογικό μου φύλο ίσως αυτό να με φέρνει σε άρνηση ως προς την ταυτότητα φύλου μου ? Έχω μιλήσει στους δικούς μου για το πώς νιώθω άλλα δεν τους έχω πεί τα πάντα του είπα απλά ότι ποτέ δεν ένιωσα άντρας , γενικά είμαι αρκετά ντροπαλό και ευαίσθητο άτομο , αν και το 2ο δεν έχω αφήσει πολλά άτομα από αυτά που συναναστρέφομαι να το καταλάβουν. Ο λόγος που δεν έχω επισκεφθεί κάποιον ψυχολόγο σχετικό με αυτά τα θέματα ακόμα είναι η ντροπή. ζητάω συγνώμη για το πολύ μεγάλο κείμενο αλλά είναι η πρώτη φορά που ανοίγομε για αυτά που νιώθω έστω και ιντερνετικά και καταλαβαίνεται πως είναι πολλά.
